အမွားနဲ႔မကင္းတဲ့ ေလာကႀကီး

by သစၥာနီ on Saturday, July 7, 2012 at 11:42pm 

(၁) အမွားနဲ႔မကင္းတဲ့ ေလာကႀကီး

ဒီေန႔ မဂၢဇင္း၊ ဂ်ာနယ္ေတြဟာ အခ်ိန္လုၿပီး အၿပိဳင္အဆုိင္လုပ္ၾကရေတာ့ အမွားအယြင္း စာက်စာနဆုိတာေတြက ေတြ႔ျမင္ရလြန္းလို႔ ႐ိုးေနတဲ့ အေျခအေနေတာင္ ဆုိက္ေရာက္ေနပါၿပီ။ (ဒီအထဲမွာ စရဏကေတာ့ အျပစ္အကင္းဆံုးလို႔ေတာင္ ဆုိႏိုင္ပါတယ္) အဓိကအခ်က္ကေတာ့ မဂၢဇင္းတခ်ဳိ႕မွာ စာျပင္ဆရာမရွိတာဘဲ။ ရွိရင္လည္း မကၽြမ္းက်င္ၾကတာပါပဲ။ အမွားအယြင္းေတြအေၾကာင္း ေရးေဖာ္အေတာ္မ်ားမ်ားက ထုတ္ေဖာ္ေရးၿပီးၿပီမို႔ သက္ေသသာဓကျပမေနေတာ့ပါဘူး။ ေျပာခ်င္တာေတြကေတာ့ ‘အမွားနဲ႔မကင္းတဲ့ ေလာကႀကီး’ ဆုိတဲ့ အေၾကာင္းပါ။

ပင္ဂြင္းစာအုပ္တုိက္ဆုိတာ စာခ်စ္သူတုိင္း သိၾကတဲ့ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အင္မတန္ေလးစားတဲ့ စာအုပ္တုိက္ႀကီးပါ။ အဲဒီအထင္ကရ စာအုပ္တုိက္ႀကီးလည္း မွားတာပါပဲတဲ့။ တေလာက သူတို႔ထုတ္တဲ့ ဟင္းခ်က္နည္းစာအုပ္မွာ ‘Salt and freshly ground black people’ဆုိတဲ့စာတမ္း ပါသြားတယ္။ တကယ္ျဖစ္ရမွာက ‘black peper’ ပါ။ ခ်က္ဖုိ႔ေပါ့။ (peper ဆုိတာ ပန္းင႐ုတ္ကိုလည္း ေခၚပါတယ္) ဒါေပမယ့္ black အရ ေစာ္ကားသလိုလည္း ျဖစ္ေနပါတယ္။ အဲဒီလုိ႐ိုက္မိတာက အုပ္ေရ (၇၀၀၀) တဲ့။ ဝယ္ထားတဲ့လူေတြကို အမွန္ ႐ိုက္ထားတဲ့ စာအုပ္ေတြနဲ႔ ျပန္လဲေပးမယ္လုိ႔ ေၾကာ္ျငာထားပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ့္ဆီက လူေတြ အမွားေတြ႔ရင္လည္း ခြင့္လႊတ္ဖုိ႔ ေလေျပထုိးခ်င္တာပါပဲ။

(၂) ဥသွ်စ္သီး အစီရင္ခံစာတခ်ဳိ႕

ကမာၻေပၚမွာ အၾကားရဆံုးစကားနဲ႔ အ႐ိုးဆံုးစကားကေတာ့ ‘ပူတယ္’ဆုိတာပဲ ျဖစ္လိမ့္မယ္ထင္ပါတယ္။ နိမိတ္ျပတာလား မသိဘူး။ ေကာင္းတာကိုေတာ့ (Hot) တယ္လုိ႔ ဘန္းစကားထြင္သံုးၿပီးကတည္းက တစ္ေန႔တျခား ပိုပူလာတယ္ ထင္မိေၾကာင္းပါ။ ပူေႏြးေနတဲ့ ကမာၻဆုိတာ ဒီေန႔ကမာၻႀကီးရဲ႕ သ႐ုပ္သကန္အမွန္ကို ထင္ဟပ္ျပတဲ့စကားေပါ့။ အဲဒါနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ေျမငလ်င္လႈပ္တာ၊ ေတာမီးေလာင္တာ၊ ေရႀကီးတာ၊ မုန္တုိင္းတုိက္တာ စတဲ့ သဘာဝေဘးအႏၲရာယ္ေတြကလည္း အဆက္မျပတ္ ျဖစ္ေပၚေနေတာ့ လူေတြထိတ္လန္႔ေခ်ာက္ခ်ား အိပ္မက္ဆုိးေတြမက္ေနၾကတာ အျပစ္ဆုိစရာမရွိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဆင္ဆင္ျခင္ျခင္ ေတြးေတာၿပီး မွန္မွန္ကန္ကန္ ဆံုးျဖတ္တတ္ၾကဖုိ႔ေတာ့ လုိတယ္။ ေတာ္ေတာ္ၾကာ ဥသွ်စ္သီးေႂကြက်တာ မုိးၿပိဳတယ္ထင္တဲ့ ယုန္သူငယ္ဘဝမ်ဳိး ေရာက္ကုန္မွာစိုးလုိ႔ ေျပာရတာပါ။

မၾကာခင္က IPCC (ကုလသမဂၢ ရာသီဥတုေျပာင္းလဲေရးအဖြဲ႔)

က ခန္႔မွန္းထုတ္ျပန္လုိက္တဲ့ ေနာက္ ၂၅ ႏွစ္အတြင္း ဟိမဝႏၲာက ေရခဲျမစ္ေတြ အရည္ေပ်ာ္ ေပ်ာက္ဆံုးကုန္လိမ့္မယ္ဆုိတဲ့ အခ်က္ဟာ လိမ္လည္ေျပာဆုိတာျဖစ္ေၾကာင္း သူတို႔ကိုယ္တုိင္ပဲ ဝန္ခံစကားေျပာခဲ့ရပါတယ္။ (ဧရာဝတီျမစ္အပါအဝင္ အာရွႏိုင္ငံ အေတာ္မ်ားမ်ားက ျမစ္ေတြဟာ ဟိမဝႏၲာေတာင္တန္းေပၚက ေရခဲျမစ္ေတြအေပၚ အေျခခံေနရပါတယ္) အဲဒီခန္႔မွန္းခ်က္ဟာ လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္ ၂၀  ဆုိရမယ့္ ၁၉၉၀ က ေဒလီမွာ ထုတ္တဲ့ New Scientist

မဂၢဇင္းက သတင္းတစ္ပုဒ္ကို အေျခခံထုတ္ျပန္တာလို႔ ေျပာပါတယ္။ အဲဒီသတင္းေရးတဲ့ လူသိပ္မသိတဲ့ သိပၸံပညာရွင္ Syed Hasnain ကို တယ္လီဖုန္းနဲ႔ေမးျမန္းၿပီး ထုတ္ျပန္ခဲ့တာတဲ့။ အဲဒီသိပၸံပညာရွင္က အဲဒါေတြက သူ႔ရဲ႕ ခန္႔မွန္းခ်က္ေတြပါလို႔  ဝန္ခံခ့ဲတယ္။ ေကာင္းေရာ။ အဲဒီ သတင္းဖတ္ရစဥ္က ကၽြန္ေတာ္ေတာင္ အေတာ္ထိတ္လန္႔သြားတယ္။ ဧရာဝတီျမစ္ႀကီး ခန္းေျခာက္သြားလို႔ ေရခ်ဳိမရေတာ့ရင္ ဘာသြားေသာက္မလဲ ေတြးပူမိတာေပါ့။ မိတ္ေဆြတခ်ဳိ႕က ေျပာပါတယ္။ ပူမေနနဲ႔။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ႏုိင္ငံမွာက ေရသန္႔ကုမၸဏီေတြ အင္မတန္ေပါတယ္။ ေရသန္႔ဘူးေတြပဲ ဝယ္ေသာက္ၾကတာေပါ့တဲ့။ ကဲ… ဘယ္လုိလဲ။

(၃) အာကာကို လႊာပံုမျပဳေတာ့ဘူး

“အာကာကို လႊာပံုျပဳပါလုိ႔

ေမ႐ုကိုတဲ့ စုတ္တံခ်ီ”

ဆိုတဲ့ ကဗ်ာစာခ်ဳိးေလးဟာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ငယ္ငယ္က အင္မတန္ ေခတ္စားပါတယ္။ သမုဒၵရာေရကို မင္ေဖ်ာ္ေရးရရင္ေတာင္ ရင္ထဲက ခ်စ္တဲ့အေၾကာင္းေတြက ဆံုးႏုိင္မယ္မထင္ဘူးဆုိတဲ့ အတိႆယဝုတၱိကလည္း ေတာ္ေတာ္ အလကၤာေျမာက္ပါတယ္။ ရည္းစားစာေရးတုိင္း မပါမျဖစ္တဲ့ စာကေလးေပါ့။ ႀကံဳတုန္းႂကြားရရင္ေတာ့ စာေရးဆရာျဖစ္မယ့္ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ေတာက္မယ့္မီးခဲ တရဲရဲဆုိသလုိ ေက်ာင္းသားဘဝကတည္းက အေပါင္းအသင္းေတြအလယ္မွာ ရည္းစားစာအေရးေကာင္းလုိ႔ မ်က္ႏွာပြင့္ခဲ့သူ ျဖစ္ပါတယ္။ အလကားေတာ့ မရဘူး။ တစ္ေစာင္ေရးရင္ လက္ဖက္ရည္နဲ႔မုန္႔ အဝစားရပါတယ္။ (မိမိဘာသာေတာ့ တစ္ေစာင္မွအလုပ္မျဖစ္ခဲ့ဖူးေၾကာင္း ဝန္ခံအပ္ပါသည္)

အခုေတာ့ ေခတ္ေျပာင္းသြားပါၿပီ။ အုိင္တီေခတ္၊ အြန္လုိင္းဖူးစာေခတ္။ အခုေတာ့ အမ်ဳိးသားေတြက အာကာကို လႊာပံုမျပဳၾကေတာ့ပါဘူး။ ကိစၥရွိရင္ အီးေမးလ္ပို႔တယ္။ မုိဘုိင္းဖုန္းနဲ႔ SMS ပို႔တယ္။ ဆုိးတာက ဗာလင္တုိင္းလုိ ေန႔မ်ဳိးမွာေတာင္ Facebook ေပၚမွာ ႏႈတ္ခြန္းဆက္စာ ဝင္ေရးသြားတာပဲ။ မိန္းကေလးေတြက စာကေလးတစ္ေၾကာင္း၊ ႏွစ္ေၾကာင္းပါတဲ့ ပို႔စကတ္ကေလးေလာက္ေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္ေနတတ္ပါတယ္။ ၿဗိတိန္မွာ အလုပ္မရွိအလုပ္ရွာတဲ့ သူေတြက စစ္တမ္းေကာက္ၾကည့္တဲ့အခါ အမ်ဳိးသမီး ၇၈ ရာခုိင္ႏႈန္းက သူတို႔ခ်စ္သူေတြက ေခတ္ေဟာင္းကလုိ စာေတြ၊ ကဗ်ာေတြေရးတာကို လုိလားေတာင့္တၾကတယ္လုိ႔ သိရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေခတ္ႀကီးကို ေနာက္ျပန္ဆုတ္ဖုိ႔ဆုိတာက ခက္လွေခ်ရဲ႕ ေျပာရေတာ့မယ္။

ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရဲ႕ လမ္းႀကိဳလမ္းၾကားေတြမွာေတာင္ ေရွာင္မလႊဲႏုိင္တဲ့ အင္တာနက္ကေဖးေတြမွာ ဆယ္ေက်ာ္သက္ အမ်ားစုနဲ႔ ျပည့္ေနတာ ေတြ႔ရမွာေပါ့။ သူတို႔ ခ်က္တင္ဝင္ေနၾကတာပါ။ အခု Facebook ဆုိတဲ့ လူမႈဆက္ဆံေရး ဝက္ဘ္ဆုိက္ကို အသံုးမ်ားလာၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ တကယ္ပဲ မိတ္ေဆြေတြက အဲဒီလုိ ေထာင္ေသာင္းခ်ီၿပီး လိုအပ္ရဲ႕လား။ အဲဒီအထဲမွာေရာ မိတ္ေဆြစစ္၊ မိတ္ေဆြမွန္ဘယ္ေလာက္ပါႏိုင္မလဲဆုိတဲ့အခ်က္ေတြက စဥ္းစားစရာျဖစ္ေနပါတယ္။ လူလိမ္လူေကာက္ေတြရဲ႕ ေထာင္ေခ်ာက္ထဲ မက်ေရာက္ဖုိ႔ လုိပါတယ္။

ေအာက္စဖုိ႔ဒ္တကၠသိုလ္က မႏုႆေဗဒပညာရွင္ ပါေမာကၡ ‘ေရာ္ဘင္ဒန္ဗာ’

ရဲ႕ အလုိအရဆုိရင္ေတာ့ ‘လူ႔ဦးေႏွာက္က အကန္႔အသတ္ ရွိတယ္။ အဓိပၸါယ္ရွိတဲ့ လူမႈဆက္ဆံေရးမ်ဳိးထားႏုိင္မယ့္ မိတ္ေဆြဆုိတာ လူတစ္ေယာက္အတြက္ ၁၅၀ ဟာ အမ်ားဆံုးပါပဲ’လုိ႔ ထုတ္ေဖာ္ေျပာခဲ့တယ္။ အဲဒါကို‘ဒန္ဗာကိန္းဂဏန္း’

လို႔ ဆုိၾကတယ္။ အင္တာနက္ထဲမွာ ခ်က္တင္ဝင္ရင္း ေပါင္းသင္းဆက္ဆံေရး က်ယ္ျပန္႔လာတယ္လုိ႔ ဝင့္ႂကြားေနတဲ့ လူငယ္တခ်ဳိ႕အတြက္ေတာ့ သတိျပဳစရာအခ်က္ပဲ ထင္ပါတယ္ခင္ဗ်ား။

သစၥာနီ  

စရဏ၊ ဇူလုိင္၊ ၂၀၁၀

ေခတ္ (အက္ေဆးႏွင့္ ေဆာင္းပါးမ်ား) 

credit: lucky82 (www.mmcybermedia.com)

ဝတၳဳတို၊ အက္ေဆး|ကဗ်ာ|ဟာသ၊ သေရာ္စာ|ေဆာင္းပါး၊ အင္တာဗ်ဴး|ဘာသာျပန္|ဘာသာေရး|ႏိုင္ငံေရး|စာအုပ္အညႊန္း