အာစီယံ စီးပြားေရးဇုံအနာဂတ္ ျမန္မာ ဘယ္လိုရင္ဆို္င္မလဲ

Published on Wednesday, 16 May 2012 06:39

အာဆီယံအဖြဲ႔၀င္ ၁၀ ႏိုင္ငံပါ၀င္ဖြဲ႔စည္းမယ့္ Asean Economic Community (AEC) အာဆီယံစီးပြားေရး အသိုက္အၿမဳံေခတ္ကို ေရာက္ဖို႔ သုံးႏွစ္သာလိုေတာ့တဲ့ အခ်ိန္မွာ ထိုင္းအစိုးရ၊ တတ္သိပညာရွင္ေတြနဲ႔ ပညာေရး အသိုက္အ၀ို္င္းတခုလုံး အုတ္ေအာ္ ေသာင္းနင္းျဖစ္လာၾကပါတယ္။
အာဆီယံ စီးပြားေရးအသိုက္ အၿမဳံ ျဖစ္ေပၚလာခဲ့ရင္ ထိုင္းႏိုင္ငံ၊ ထိုင္းလူမ်ိဳးေတြ စီးပြားေရးနယ္ပယ္၊ လူမႈေရးနယ္ပယ္၊ အလုပ္အကိုင္ရရွိမႈ စတဲ့နယ္ပယ္ အသီးသီးမွာ က်န္ရစ္မေနဖို႔ ထိုင္းအစိုးရနဲ႔ တိုင္းခ်စ္ျပည္ခ်စ္ ႏိုင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္ေတြ စာနယ္ဇင္းေတြ၊ ရုပ္ျမင္သံၾကားလိုင္းေတြကေန ေဆြးေႏြးမႈေတြ တသီႀကီးျပဳလုပ္ေနၾကတာပါတယ္။


Globalization  ေခတ္မွာ အင္အားႀကီးတဲ့ ႏိုင္ငံေတြ၊ ေဒသဆိုင္ရာ အဖြဲ႔အစည္းေတြက ႏိုင္ငံေတြရဲ့ အေနအထားကို ေက်ာ္လြန္ ႀကီးစိုးလာတာကိုေတြ႔ေနရပါတယ္။ အဲဒီလိုေျပာင္းလဲလာမယ့္ ေဒသ ဆိုင္ရာအဖြဲ႔အစည္းေတြနဲ႔ လိုက္ေလ်ာညီေထြစြာ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းကို ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲႏိုင္ဖို႔ကလည္း ႏိုင္ငံ့ေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ႕ တာ၀န္ႀကီးတရပ္ ျဖစ္ပါတယ္။
အာဆီယံႏိုင္ငံေတြထဲမွာ ထိုင္းႏိုင္ငံကေတာ့ အာဆီယံစီးပြားေရးအသိုက္အၿမဳံထဲကို အရည္အခ်င္းရွိရွိ ၀င္ဆန္႔ႏိုင္ဖို႔ အစိုးရနဲ႔ ပညာရွင္ေတြက အရွိန္အဟုန္နဲ႔လုပ္ေဆာင္လာတာကို ေတြ႔ေနရပါတယ္။ အစိုးရေရာ၊ ပညာရွင္ေတြပါ သေဘာတူတဲ့အခ်က္က ထိုင္းလူငယ္ေတြ အဂၤလိပ္ဘာသာစကားကို ကြၽမ္းက်င္ပိုင္ႏိုင္စြာ ေျပာဆိုႏိုင္ေရးက အဓိကက်ေၾကာင္း အာဆီယံအတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္လုပ္ေနတဲ့ ေဒါက္တာ ဆူရိန္ပန္ဆု၀န္က ေျပာဆိုခဲ့ပါတယ္။
စီးပြားေရးဘက္မွာေတာ့ ထိုင္းလုပ္ငန္းရွင္ေတြက ႏိုင္ငံတကာမွာ က်က္စားႏိုင္တဲ့အထိ အရည္အေသြးေတြ ျပည့္ေနၿပီ ျဖစ္ေတာ့ အနာဂတ္အတြက္ သိပ္ပူပင္မႈ မရွိတာကို ေတြ႔ရပါတယ္။
ျမန္မာႏိုင္ငံဘက္ကို ျပန္ၾကည့္လိုက္ရင္ အဂၤလိပ္ေတြကို ေတာ္လွန္ဖို႔ “ဗမာစာသည္တို႔စာ၊ ဗမာစကားသည္ တို႔စကား” လို႔ မ်ိဳးခ်စ္လူငယ္ေတြ ေႂကြးေၾကာ္ခဲ့ၾကတယ္။ အဂၤလိပ္ေက်ာင္းေတြကို သပိတ္ေမွာက္ၿပီး အမ်ိဳးသား ေက်ာင္းေတြ တည္ေထာင္ခဲ့ၾကတယ္။ ေခတ္အဆက္ဆက္ အစိုးရေတြကလည္း အမ်ိဳးသားေရး ေႂကြးေၾကာ္သံ ျဖစ္တဲ့ ဗမာစာသည္တို႔စာ ဆိုတဲ့မူနဲ႔ တိုင္းျပည္တည္ေထာင္ခဲ့ၾကတယ္။ ရလဒ္ကေတာ့ သိတိုင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ တကယ့္အျဖစ္မွန္က ေတာ္ေတာ္ရင္ေလးစရာေကာင္းပါတယ္။ အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံေတြက ကမၻာႀကီးရဲ႕ ေျပာင္းလဲလာတဲ့ အေျခအေနေပၚမွာ လိုက္ေလ်ာစီးေမ်ာႏိုင္ဖို႔အေရး တတ္သိပညာရွင္ေတြ၊ ႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္ေတြက စည္းရုံးလႈ႔ံေဆာ္ၾကတယ္။
ဒါေပမဲ႔ ေခတ္သစ္ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ႀကီးမွာေတာ့ ကမၻာႀကီးရဲ့ ေျပာင္းလဲမႈကို ဂရုမစိုက္အားဘဲ ေျမာက္ဖ်ားက ကခ်င္ေတြကို အျမစ္ျပတ္ေခ်မႈန္းေရးကသာ ပဓါန၊ တတ္သိပညာရွင္ေတြကလည္း ဂြင္ဖန္တီးေရးကသာ ပဓါန၊ နာမည္ေက်ာ္သူေဌးေတြ ျဖစ္တဲ့ ဦးေဌးျမင့္၊ ဦးခင္ေရႊ၊ ေတဇ၊ ေဇာ္ေဇာ္ စတဲ့သူေတြကလည္း ဆင္းရဲတြင္းနက္ၿပီး ထမင္းနပ္မမွန္လို႔ လယ္မထြန္ႏိုင္တဲ့ လယ္သမားေတြဆီက လယ္ေျမေတြကို အဓမၼသိမ္းၿပီးေစ်းကြက္စီးပြားေရးနဲ႔၊ အရင္းရွင္စနစ္ကို တည္ေဆာက္ေနၾကပါတယ္။ ဒါက အာဆီယံ စီးပြားေရး အသိုက္အၿမဳံျဖစ္လာမယ့္ သုံးႏွစ္အလိုမွာ ျဖစ္ေနတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ပကတိအေျခအေန ျဖစ္ပါတယ္။
အာဆီယံ စီးပြားေရးအသိုက္အၿမဳံ ျဖစ္လာရင္ ရင္ဆိုင္ရမယ့္ အရာေတြကို ဟားဗတ္တကၠသိုလ္၊ ပရင္စတန္ တကၠသိုလ္က ပညာရွင္ေတြက ဒီလိုသတိေပးထားပါတယ္။ ဟားဗတ္တကၠသိုလ္က ပါေမာကၡ Michael Porter က ယွဥ္ၿပိဳင္မႈေတြ အက်ိတ္အနယ္ ေပၚေပါက္လာမယ္လို႔ ေျပာသလို၊ ပရင္စတန္တကၠသိုလ္ ပါေမာကၡ Paul Krugman ကလူတဦးခ်င္းရဲ့ ထုတ္လုပ္မႈ အားေကာင္းတဲ့ ေခတ္ကိုေရာက္ေတာ့မယ္ လို႔ေဟာကိန္းထုတ္ထားၾကပါတယ္။
အေျခခံက်က် ေျပာရရင္ေတာ့ အာဆီယံ စီးပြားေရးအသိုက္အၿမဳံ ျဖစ္လာရင္ အဖြဲ႔၀င္ႏိုင္ငံေတြက ကုန္စည္၊ အရင္းအႏွီး၊ ၀န္ေဆာင္မႈႏွင့္ လုပ္သားေတြ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ စီးဆင္းလာၾကမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္ႏိုင္ငံမဆို ရင္ဆိုင္ရမယ့္ အခ်က္ေတြက လုပ္သားအင္အားေတြ၊ ပညာရွင္ေတြ၊ ကမၻာလွည့္ ခရီးသည္ေတြ၊ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္ေတြ၊ အႏုပညာသည္ေတြ စတဲ့စတဲ့သူေတြ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ထိုးေဖာက္၀င္ေရာက္လာေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီလိုထိုးေဖာက္၀င္ေရာက္လာတဲ့ နယ္ပယ္အသီးသီးက စိန္ေခၚမႈေတြကို ရင္ဆိုင္ဖို႔ျမန္မာျပည္သူေတြကို လက္ရွိအစိုးရက အသိေပးရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ပညာရွင္ေတြကို ဖိတ္ေခၚၿပီး စနစ္က်တဲ့ျပင္ဆင္မႈေတြ လုပ္သင့္မယ့္အခ်ိန္ေရာက္ေနပါၿပီ။
ဥပမာအေနနဲ႔ က်ေနာ္တို႔ ျပည္သူအမ်ားစုက ပုဆိုးကို၀တ္ဆင္ေလ့ရွိၾကပါတယ္။ ပုဆိုးဆိုတာ အိမ္တြင္းမႈ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြျဖစ္တဲ့ ယက္ကန္းလုပ္ငန္းေတြက ထုတ္လုပ္ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ စက္ရုံ၊ အလုပ္ရုံေပါမ်ားလာမယ့္ ျမန္မာ့လူ႔အဖြဲ႔အစည္းမွာ ပုဆိုးေနရာမွာ ေဘာင္းဘီေတြ ၀င္လာႏိုင္တဲ့အတြက္ ပုဆိုးအေျချပဳ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားကို ဘယ္လိုျပင္ဆင္ၾကမလဲ ဆိုတဲ့ စနစ္တက် ျပင္ဆင္မႈေတြကို ေဒသဆို္င္ရာ အာဏာပိုင္ေတြအျပင္ တတ္သိပညာရွင္ေတြကပါ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
တကယ္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ အေတြ႔အႀကဳံတခုကို တင္ျပခ်င္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ေနတဲ့ေဒသက မိရိုးဖလာ အိုးဖုတ္တဲ့ လုပ္ငန္းကို လုပ္ၾကပါတယ္။ ေျမသားနဲ႔လုပ္ထားတဲ့ ေရအိုး၊ ဟင္းခ်က္တဲ့  ဟင္းအိုးကအစ ေျမသားနဲ႔ လုပ္တာကို သုံးၾကပါတယ္။ ေႏြရာသီ ေရာက္ၿပီဆိုရင္ အုိးခတ္၊ အုိးဖုတ္၊ တနယ္တေက်းကို သြားၿပီး အုိးေရာင္းၾကပါတယ္။ ေငြေၾကးနဲ႔ ေရာင္းလုိ႔ရတာေရာင္း၊ မိမိအိမ္အတြက္ လုိအပ္တဲ့ သစ္၀ါး၊ ဖက္ေတြနဲ႔ ဖလွယ္တာကို ဖလွယ္ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ခုအခ်ိန္မွေတာ့ အုိးဖုတ္လုပ္ငန္း လုပ္တဲ့သူ လုံး၀ေပ်ာက္ကြယ္သြားပါၿပီ။
ေျမသားနဲ႔ လုပ္ထားတဲ့ ေရအုိး၊ ဟင္းအုိး၊ ခြက္ေတြက ၁၉၉၀ ေက်ာ္ခုႏွစ္ေတြမွာ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏွင့္ တျခားႏိုင္ငံထုတ္ ကုန္ပစၥည္းျဖစ္တဲ့ သြပ္နဲ႔ ပလတ္စတစ္ေတြကိုမယွဥ္ႏိုင္ေတာ့ အုိးဖုတ္လုပ္ငန္း အလုိအေလ်ာက္ ပ်က္စီးသြားၿပီး အလုပ္လက္မဲ့ေတြျဖစ္ကာ ထိုင္းနိုင္ငံမွာ ေရြ႕ေျပာင္းအလုပ္သမားေတြနဲ႔ တံငါလုပ္ငန္းလုပ္တဲ့သူေတြ ျဖစ္လာၾကပါတယ္။ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္မႈ မရွိတဲ့ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းဘဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းေတြဘဲ ျဖစ္ျဖစ္ ယွဥ္ၿပိဳင္မႈနဲ႔ေတြ႔တဲ့ခါ ပ်က္စီးသြားႏိုင္တယ္ ဆိုတဲ့သာဓကေတြ ျဖစ္ပါတယ္။
လက္ရွိအစိုးရအေနနဲ႔ အာဆီယံမွာ ထိုင္ခုံရေရးထက္ ၂၀၁၅ ခုႏွစ္မွာ ျဖစ္ေပၚလာမယ့္ အာဆံယံစီးပြားေရးဇုန္မွာ  ယွဥ္ၿပိဳင္မႈေတြကို ဘယ္လိုရင္ဆိုင္မလဲ ဆိုတာလည္းထည့္သြင္း စဥ္းစားရမယ့္ အခ်ိန္ျဖစ္ပါတယ္။
ေမာင္ရမၼာ

http://www.maukkha.org/index.php/interview-maukkha/opinion-maukkha/2111-maukkha-asean-economic-community#.T7NNSwHt26g.facebook