ကိုပြ၏ကိုယ္ေတြ႔ (၂)
Author: lubo601 |
8:57 PM |
No မွတ္ခ်က္ |
ကို ပြ's status.
ေမာင္ပြ
သည္ ငယ္စဥ္က စာ အလြန္ ေတာ္ေသာ ခ်စ္စဖြယ္ ကေလးငယ္ ၿဖစ္သည္။ ရိုးသား
ၾကိဳးစား လိမ္မာ ယဥ္ေက်း သၿဖင္႕ ဆရာမ မ်ား က လြန္စြာ ခ်စ္ ၾကေလ၏။ ထိုကဲ႕
သို႕ မထင္လိုက္ၾကပါႏွင္႕။ အထက္ပါ စာေၾကာင္းမ်ားအား ေၿပာင္းၿပန္
ေတြးလိုက္ပါက ေမာင္ပြ၏ အေၿခအေနမွန္မ်ားပင္ၿဖစ္သည္။
တစ္ခါက ဆရာမ ထိုင္ခံုေပၚတြင္ ပီေက သြားကပ္သၿဖင္႕ ေက်ာင္းအုပ္ၾကီး ရံုးခန္း ေရာက္သြားဖူးသည္။ ေက်ာင္းအုပ္ၾကီးကို ေစာင္႕ေနစဥ္ ေက်ာင္းအုပ္ၾကီး ခံုေပၚမွ ငွက္ေပ်ာသီး ကိုခိုးစားလိုက္ေသး။ ေက်ာင္းအုပ္ၾကီးက မိဘ ေခၚကာ ေက်ာင္းမွ ၂ပတ္ ခန္႕ အနားေပး တာခံခဲ႕ရဖူးသည္။ ၁၀ တန္းတုန္းက ေအ အခန္းမွ ငါးခံုးမ ေလးေကာင္ဆိုၿပီး ဘာမဆိုင္ ညာမဆိုင္ နာမည္ ၾကီးလိုက္ေသးသည္။ အခ်င္းခ်င္း ကိုလည္း စတာ မွ ဟိုဘက္က ထထိုးတဲ႕ အထိ စခဲ႕ဖူးသည္။ ထိုသူမွာ စလည္း စခ်င္စရာ။ မွတ္မွတ္ ရရ ၆တန္း စတက္ေသာေန႕တြင္ ၿဖစ္သည္။ ထိုေက်ာင္းသားမွာ ေက်ာင္းေနာက္က်ေနေလ၏္။ က်န္တဲ႕ သူေတြက အခန္းထဲ ေရာက္လို႕ ဆရာမက နာမည္ေတာင္ေခၚေနေသာ အခ်ိန္ က်မွ ထိုေက်ာင္းသား ႏွင္႕ သူ၏ အေမ ေရာက္လာေလသည္။
“ ဆရာမ ၀င္ခြင္႕ၿပဳပါ”
“ ေအာ္ ၀င္ပါ ၀င္ပါ ကေလး အေမလည္း ပါလာတာကိုး”
“ ဟုတ္ကဲ႕”
“ ဒါထက္ ကေလး နာမည္က ဘယ္သူ”
“ေမာင္သန္းစိန္လင္း ပါ ဆရာမ ၅တန္း အတန္းတင္ တုန္းက အတန္းအားလံုး မွာ ပထမ ရထားတဲ႕ ကေလးေလ အဟင္း”
“ ေအာ္ ဟုတ္ကဲ႕ မွတ္ထား ေပးလိုက္ပါ႔မယ္ေညာ္”
ေန႕လည္ မုန္႕စားလည္း ဆင္းေရာ ထိုေက်ာင္းသား မွာ ထမင္းမစားဘဲ စာထိုင္က်က္ေနသည္ကို ၿမင္လွ်င္
“ ေဟ႕ေကာင္ၾကီး ၅တန္းအတန္းတင္ တုန္းက အတန္းအားလံုးမွာ ပထမ ရထားတဲ႕ အဟင္းေမာင္သန္းစိန္လင္း ထမင္းမစားဘူးလား”
“ ဘာကြ”
“ ခြပ္”
“ ငင္႕”
ဒါနဲ႕ ဘယ္ရမလဲ။ ကိုယ္က သူ႕ထက္ ဦးေအာင္ ဆရာမ သြားတိုင္တာေပါ႔။ အတန္းလဲ ၿပန္တက္ေရာ ဆရာမက
“ ကဲ ေမာင္ပြ ထပါအံုး မင္းကိုထိုးတာ ဘယ္သူလဲ”
“ ၅တန္း အတန္းတင္တုန္းက အတန္းအားလံုး မွာ ပထမရထားတဲ႕ အဟင္း ေမာင္သန္းစိန္လင္း ပါဆရာမ”
“ ငင္႕”
“ ေဟ႕ေကာင္ မင္းမ်ားေနၿပီေနာ္”
“ ကဲကဲ ေမာင္ပြ လည္းထိုင္ ဟို ၅တန္း အတန္းတင္တုန္းက ငင္ ဟုတ္ပါဘူး အဟင္းေမာင္သန္းစိန္လင္း လည္းထိုင္”
“ အြန္႕ ဆရာမ ကြ်န္ေတာ္႕ နာမည္က အဟင္းေမာင္သန္းစိန္လင္း မဟုတ္ပါဘူး ဆရာမ”
“ ေအးေအး မွားလို႕ ေမာင္စန္းသိန္လင္း ေၿပာ ပါတယ္”
“ ငင္႕ “
“ ေအာ္ ဟုတ္ေသးပါဘူး ထိုင္ ထိုင္ ေမာင္ လန္းစိန္သင္း”
“ ငြန္႕”
“ ဟြင္ မွားၿပန္ၿပီ ဒါထက္ သားနာမည္က ဘယ္သူ”
“ ေမာင္ သန္းလိန္စင္း ပါ ဆရာမ ငြင္႕ ကြ်န္ေတာ္႕ နာမည္က ဘာလားငင္ ဆရာမ”
“ ေအးဆို”
ခုေတာ႕ အဆိုပါ အဟင္းေမာင္သန္းစိန္လင္း လဲ ဘယ္ေရာက္လို႕ ဘယ္ေပါက္ေနမွန္း ေတာင္ မသိေတာ႕။ ရွိေသးသည္။ ကေလးေတြ ေက်ာင္းလိုက္ပို႕ ေသာ မိဘ ခ်င္း မေတြ႕လိုက္ႏွင္႕။ မိမိ ကေလး ဘယ္ေလာက္ ဥာဏ္ေကာင္း စာေတာ္ေၾကာင္း အၿပိဳင္ၾကြားၾကတာ။
“ ကြ်န္မ သားက ပ်င္းသာ ပ်င္းတာ ဥာဏ္ေကာင္းတယ္ အတန္းထဲမွာ အၿမဲတမ္း အဆင္႕ တစ္ ပဲ အဟင္း”
“ ကြ်န္မ သားကလည္း ဥာဏ္ေကာင္းတယ္ အဆင္႕ တစ္ကေန ကို မဆင္းဘူး ဒါေတာင္ မနည္း တြန္းေနရတာ အဟင္း အဟင္း”
သည္တြင္ နားၾကားၿပင္း ကပ္လာေသာ ေမာင္ပြ အေမက
“ ကြ်န္မ သားကေတာ႕ ပိန္းတိန္းဖြာေစာင္းဒူေပ ဘတ္လဘိုင္ ကို လိုက္ေနတာပါပဲ လူကလည္း လူမိုက္ ဟိုေန႕ကေတာင္ ေဒါသထြက္ၿပီး ရိုက္သတ္လိုက္ေသးတယ္”
“ ငင္ ဘုရား ဘုရား ဘယ္သူ႕ကို ပါလိမ္႕ေညာ္”
“ ၿခင္ ၂ ေကာင္ ကိုပါ”
“ အြန္႕”
“ ၿပီးေတာ႕သူက လူၾကီးသူမေတြကို လည္း ကူညီ တတ္ေသး သူေရွ႕မွာ အသက္ၾကီးတဲ႕ သူေတြ အထုပ္ထမ္းလာတာ ၿမင္ၾကည္႕ပါလား”
“ ၀င္ကူထမ္းေပးလိုက္တယ္ေပါ႔ေလ”
“ ဟုတ္ပါဘူး အေနာက္ဘက္ကေန ပတ္သြားလိုက္တာ မၾကည္႕ရက္လို႕ ဆိုလားပဲ”
မိဘ ေတြ ဆိုတာ မိမိ သားသမီး ကို ထိပ္ဆံုး မွာပဲ ရွိေစခ်င္ၾကတာ မဟုတ္လား။ သို႕ေသာ္ တစ္ခါ တစ္ေလ မိဘ ေတြရဲ႕ Pressure က သားသမီး အေပၚ မႏိုင္၀န္ ထမ္းသလို ၿဖစ္ေစတာ မ်ိဳးလည္း ၾကံဳရသည္။
“ ဟိုေကာင္ေလး အဆင္႕ေတြ က်သြားတယ္ေနာ္ ဒီတစ္ေခါက္ စာေမးပြဲ ေၿဖလို႕ အဆင္႕ မတက္လာရင္ေတာ႕လား”
ထိုေက်ာင္းသား ခမ်ာ မိဘ ကို ေၾကာက္၍ စာကို အေသက်က္ပါသည္။ စာေမးပြဲ ေၿဖရာတြင္ လည္း ေၿဖႏိုင္ပါသည္။ သို႕ေသာ္ မိမိ မရေသာ စာတစ္ပုဒ္ ပါလာပါက ၾကိမ္လံုး ကိုင္ေနေသာ မိဘ၏ ပံုရိပ္အား ၿမင္ေယာင္လာကာ က်န္သည္႕စာမ်ားပါ ေမ႕ကုန္လ်က္ စာေမးပြဲ ခန္းထဲ ေသးတၿဖန္းၿဖန္းက် ရိႈက္ၾကီးတစ္ငင္ ငိုေၾကြးေသာ ေက်ာင္းသား ကိုလည္း ေတြ႕ဖူးခဲ႕ပါသည္။ ေမာင္ပြ တို႕ ေဆးေက်ာင္း တက္တုန္းကလည္း ဒုတိယ ႏွစ္ ဖိုင္နယ္ ေၿဖဖို႕ စာက်က္ေနၾကဆဲ တြင္ ရုတ္တရက္ မွန္ထိုးခြဲေသာ အသံ တစ္သံ ၾကားလိုက္ရေလသည္။
“ ခြမ္း”
“ ငင္ သူငယ္ခ်င္း ဘာၿဖစ္တာလဲ”
“ ငါေတာ႕ က်ၿပီ ထင္တယ္ သူငယ္ခ်င္း စာလဲ က်က္လို႕ မရေတာ႕ဘူး ငါစာေမးပြဲ က်ရင္ ငါ႕ အေဖ က ငါ႕ကို သတ္မွာကြ ေတာ္ၿပီ ငါ႕ဟာ ငါ သတ္ေသေတာ႕မယ္”
“ ဟြင္ သူငယ္ခ်င္း မလုပ္ပါနဲ႕”
“ မရဘူး ငါေသပ်ေစေတာ႕”
“ သူငယ္ခ်င္း ကိုယ္႕ကိုကိုယ္ သတ္ေသတာ ဂ်ပန္ငါးရာ ငါးကမၻာ ေနာ္”
“ ဟြင္ အာ႕ ဘာၾကီးတုန္း”
“ ေအးဆို”
“ ငါၾကားဖူးတာ အဖန္ငါးရာ ငါးကမၻာ ပါ ဘယ္႕ႏွာၿပဳလို႕ ဂ်ပန္ငါးရာ ငါးကမၻာ ၿဖစ္သြားရတာတုန္း”
“ သိဖူးေလ ငါလဲ ၾကားဖူးတာ ေၿပာၾကည္႕တာ”
“ ဟြင္ ဂ်ပန္ ငါးရာ နဲ႕ဆို ငါ မေသပ်ေစနဲ႕ေတာ႕လား သူငယ္ခ်င္း ေၾကာက္စရာဂ်ီးေညာ္”
“ အင္းဆို”
အကယ္၍ ေမာင္ပြသာ ေက်ာင္းဆရာ ၿဖစ္ခဲ႕ပါက မိမိ တပည္႕မ်ားအား စကား တစ္ခြန္းသာ ေၿပာေပလိမ္႕မည္။
“ ငါ႕ တပည္႕တို႕ စာမက်က္ၾကနဲ႕ “
“ ေဟးးးးးးးး ဒါမွ ငါတို႕ ဆရာၾကီးကြ”
“ ဟြင္ ေနအံုးေလ ငါ႕စကား မဆံုးေသးဘူးေလ ၿပီးေအာင္ ဆက္ေၿပာပ်ေစ တကယ္ေတာ႕ စာဆိုတာ က်က္ရတာ မဟုတ္ဘူးကြ ဖတ္ရတာ နားလည္ေအာင္ဖတ္ရတာ”
လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားသည္ ၀ထၳဳစာအုပ္တစ္အုပ္အား ဖတ္ၿပီးပါက တစ္ပတ္ခန္႕ အထိ မွတ္မိတတ္ၾကသည္။ တစ္လေလာက္ၾကာရင္ေတာ႕ အတိအက် မဟုတ္ေတာင္ ရိပ္ဖမ္းသံဖမ္း ေလးေတာ႕ မွတ္မိ တတ္ၾကေလသည္။ အဓိက ကား ေရးထားေသာ အေၾကာင္းအရာ မ်ားအား နားလည္ေသာေၾကာင္႕ပင္။ ေက်ာင္းစာ က်ေတာ႕ မနက္ဖတ္ ညေနေမ႕ ညေနဖတ္ ညေမ႕။ ဘာလို႕လဲဆိုေတာ႕ကား စိတ္မ၀င္စား နားမလည္ ေသာေၾကာင္႕ ဟု ထင္မိသည္။ နားလည္ေသာ သူမ်ားကို ေတာ႕ မဆိုလိုပါ။ နားမလည္ရင္ Dicitionary လွန္ပါလား ဆိုၿပန္ေတာ႕လည္း ထို အဘိဓါန္ စာအုပ္အား ေရွ႕လွန္ ေနာက္လွန္ ရမည္႕ အလုပ္ကား လြန္စြာ ပ်င္းရိဖြယ္ ေကာင္းေသာ အလုပ္ပင္တည္း။ ထို႕ေၾကာင္႕ေနာက္ဆံုး တြင္ ၾကက္တူေရြး အဘိဓါန္ ႏွင္႕သာ ၂ပါးသြားကာ စာေမးပြဲ ေၿဖဆိုၾကရေလသည္။ သည္တြင္ အခ်ိဳ႕သည္ ၾကက္တူေရြး ေအာင္လက္မွတ္မ်ား ဂုဏ္ထူးမ်ား ဘြဲ႕မ်ား ရရွိၾကေလသည္။ အခ်ိဳ႕သည္ကား တကယ္သိ တကယ္ တတ္ေသာ ေအာင္လက္မွတ္မ်ား ဂုဏ္ထူးမ်ား ဘြဲ႕မ်ား ရရွိၾက၏။
အေတာ္လာတဲ႕ ေမာင္ပြ ပါလား။ ဆရာၾကီး ေလသံ နဲ႕ ဟု ေၿပာ ခ်င္ပါက ေၿပာလို႕ ရပါသည္။ မင္းက ဘယ္ေလာက္ သိ ဘယ္ေလာက္တတ္ေနလို႕ ဒီလို ေရးရတာတုန္းဟု လည္း လက္ညိႈးေငါက္ေငါက္ ထိုးကာ ရန္ေတြ႕ ႏိုင္ပါေသးသည္။ ကြ်န္ေတာ္လည္း ဘာမွ မသိပါ။ ဥာဏ္မီ သေလာက္ေလွ်ာက္ေတြးထားၿခင္းမ်ားသ
ကြ်န္ေတာ္တို႕ သည္ စာေမးပြဲ မေအာင္မည္ကို ေသမတတ္ေၾကာက္ၾကသည္။ စာမတတ္ မည္ကို ဒီေလာက္မေၾကာက္။ စာေမးပြဲလည္းေအာင္ စာလည္း တတ္သြားၾကေသာ သူမ်ားလည္း ရွိပါ၏။ ဒါဆို သခ်ၤာ ကို ဖတ္ေၿဖေလ ဟု ကတ္ကတ္သတ္သတ္ ေၿပာလိုကလည္း ေၿပာႏိုင္ပါေသးသည္။ သို႕ေသာ္ လူဆိုသည္ကား မိမိကိုယ္ မိမိ ညာလို႕မရ။ မိမိ တတ္သည္ မတတ္ သည္ကို မိမိကိုယ္တိုင္ပင္ သိသည္။ ထိုကဲ႕သို႕ ေမာင္ပြ တစ္ေယာက္ ေတြ႕သမွ် လူတိုင္းအား စာဖတ္ၾကရန္ အားမနာ လွ်ာမက်ိဳး လိုက္ေၿပာေနသည္ကို အၿမင္ကပ္လာဟန္ ရွိေသာ သူငယ္ခ်င္း တစ္ဦးမွ
“ ေမာင္ပြ ငါ႕သားေလး ကို စာကူဖတ္ၿပီး ရွင္းၿပေပး ပါအံုး မင္းက အဲ႕ဒါေတြ ကြ်မ္းတယ္ဆိုေတာ႕”
“ ဟာ ရတယ္ သယ္ရင္း ေၿပာ ငါတတ္ ႏိုင္သေလာက္ ကူညီပ်ေစ”
“ ေက်းဇူးပါကြာ”
“ ဒါထက္ ငါက ဘယ္စာကို ရွင္းၿပ ေပးရမွာတုန္း”
“ ၃၈ ၿဖာ မဂၤလာ”
“ ငြင္”
ေမာင္ပြ လဲ ကိုယ္႕စကား ႏွင္႕ ကိုယ္မို႕ မတတ္ႏိုင္။
“ လူမိုက္ဆိုလွ်င္ ေရွာင္ေသြလြဲလို႕ မမွီ၀ဲ နဲ႕ ကင္းေအာင္ေန အာ႕ကေလ ဟြာေပါ႔ေညာ္ ဘာလဲဆိုေတာ႕ လူမိုက္ဆိုတာ လူဆိုးေပါ႔ေညာ္ လူဆိုးဆိုတာက မေကာင္းတဲ႕ သူေပါ႔ေညာ္ အာ႕ေလ ဟြာေလ သူ႕ကို မမွီ၀ဲနဲ႕ ဆိုတာကေပါ႔ေညာ္ ဘာလဲဆိုေတာ႕ေညာ္ မွီ၀ဲ တာက ေလ ဟြာေလ ဒီဟာေလ ခြီးးးးးးးး ငါဘာေတြဆက္ေၿပာရမလား ၿပီးေတာ႕ေပါ႔ေလ ပညာရွိကို အရွည္တြဲလို႕ ဆိုတာကေလ အရွည္ၾကီး တြဲက်ေနတဲ႕ ပညာရွိ ကိုေပါ႕ေလ ငင္ ဟုတ္ပါဘူး ဟြာေလ ခြီးးးးးးးး ငါေသပ်ေစေတာ႕လား”
“ ငင္ ဦးေယး ဘာေတြေက်ာေနတာရား”
“ ေအးဆို”
“ ဦးေယး ေက်ာတာ မွားေနရယ္ တား ေက်ာက်မယ္”
“ အြန္႕”
“ လူဆိုးလူမိုက္ ေတြ နဲ႕ မေပါင္းနဲ႕ ဆရာ မတင္နဲ႕ ကင္းကင္းရွင္းရွင္းေန ပညာရွိ ေတြ နားမွာ အၾကာၾကီးေနၿပီး ရသမွ် ပညာယူ အာ႕ေက်ာတာေယ”
“ ဟုတ္”
“ ဦးေယး ကရဲ ပိန္းထွာ”
“ ခြီးးးးးးးးး”
“ ေနာက္တစ္ပိုဒ္က ဘာတဲ႕ယဲ”
“ ငင္ ဟြာေလ အဲ႕ဒါမွ ဗုဒၶ၀ါဒ ကမၻာ႕ မဂၤလာေတြ “
“ အာ႕ တား ေက်ာက်မယ္”
“ ဟုတ္”
“ &*^*&()*)(_)+_)+”
“ ဟုတ္”
“ &(&*(*)()_()(_(_(+_--080”
“ ဟုတ္”
ေအာ္ ကိုယ္ မသိ မတတ္ဘဲနဲ႕ သူမ်ားကို ဆရာ လုပ္လို႕ မရပါ ကလား ကြယ္ရို႕။ သည္တြင္ ကြ်န္ေတာ္ေမာင္ပြ ၏ ဆရာလိုလို ဘာလိုလို ႏွင္႕ ေရးထားေသာ ဟိုမေရာက္ ဒီမေရာက္ စာေပ ၿပီးဆံုး ပါသည္။
မၾကာမီ ၁၀ တန္း ေၿဖဆိုၾကမည္႕ ညီငယ္ ညီမငယ္ မ်ား စာလဲတတ္ စာေမးပြဲ လဲ ေအာင္ၿမင္ ႏိုင္ၾကပါေစ။
တစ္ခါက ဆရာမ ထိုင္ခံုေပၚတြင္ ပီေက သြားကပ္သၿဖင္႕ ေက်ာင္းအုပ္ၾကီး ရံုးခန္း ေရာက္သြားဖူးသည္။ ေက်ာင္းအုပ္ၾကီးကို ေစာင္႕ေနစဥ္ ေက်ာင္းအုပ္ၾကီး ခံုေပၚမွ ငွက္ေပ်ာသီး ကိုခိုးစားလိုက္ေသး။ ေက်ာင္းအုပ္ၾကီးက မိဘ ေခၚကာ ေက်ာင္းမွ ၂ပတ္ ခန္႕ အနားေပး တာခံခဲ႕ရဖူးသည္။ ၁၀ တန္းတုန္းက ေအ အခန္းမွ ငါးခံုးမ ေလးေကာင္ဆိုၿပီး ဘာမဆိုင္ ညာမဆိုင္ နာမည္ ၾကီးလိုက္ေသးသည္။ အခ်င္းခ်င္း ကိုလည္း စတာ မွ ဟိုဘက္က ထထိုးတဲ႕ အထိ စခဲ႕ဖူးသည္။ ထိုသူမွာ စလည္း စခ်င္စရာ။ မွတ္မွတ္ ရရ ၆တန္း စတက္ေသာေန႕တြင္ ၿဖစ္သည္။ ထိုေက်ာင္းသားမွာ ေက်ာင္းေနာက္က်ေနေလ၏္။ က်န္တဲ႕ သူေတြက အခန္းထဲ ေရာက္လို႕ ဆရာမက နာမည္ေတာင္ေခၚေနေသာ အခ်ိန္ က်မွ ထိုေက်ာင္းသား ႏွင္႕ သူ၏ အေမ ေရာက္လာေလသည္။
“ ဆရာမ ၀င္ခြင္႕ၿပဳပါ”
“ ေအာ္ ၀င္ပါ ၀င္ပါ ကေလး အေမလည္း ပါလာတာကိုး”
“ ဟုတ္ကဲ႕”
“ ဒါထက္ ကေလး နာမည္က ဘယ္သူ”
“ေမာင္သန္းစိန္လင္း ပါ ဆရာမ ၅တန္း အတန္းတင္ တုန္းက အတန္းအားလံုး မွာ ပထမ ရထားတဲ႕ ကေလးေလ အဟင္း”
“ ေအာ္ ဟုတ္ကဲ႕ မွတ္ထား ေပးလိုက္ပါ႔မယ္ေညာ္”
ေန႕လည္ မုန္႕စားလည္း ဆင္းေရာ ထိုေက်ာင္းသား မွာ ထမင္းမစားဘဲ စာထိုင္က်က္ေနသည္ကို ၿမင္လွ်င္
“ ေဟ႕ေကာင္ၾကီး ၅တန္းအတန္းတင္ တုန္းက အတန္းအားလံုးမွာ ပထမ ရထားတဲ႕ အဟင္းေမာင္သန္းစိန္လင္း ထမင္းမစားဘူးလား”
“ ဘာကြ”
“ ခြပ္”
“ ငင္႕”
ဒါနဲ႕ ဘယ္ရမလဲ။ ကိုယ္က သူ႕ထက္ ဦးေအာင္ ဆရာမ သြားတိုင္တာေပါ႔။ အတန္းလဲ ၿပန္တက္ေရာ ဆရာမက
“ ကဲ ေမာင္ပြ ထပါအံုး မင္းကိုထိုးတာ ဘယ္သူလဲ”
“ ၅တန္း အတန္းတင္တုန္းက အတန္းအားလံုး မွာ ပထမရထားတဲ႕ အဟင္း ေမာင္သန္းစိန္လင္း ပါဆရာမ”
“ ငင္႕”
“ ေဟ႕ေကာင္ မင္းမ်ားေနၿပီေနာ္”
“ ကဲကဲ ေမာင္ပြ လည္းထိုင္ ဟို ၅တန္း အတန္းတင္တုန္းက ငင္ ဟုတ္ပါဘူး အဟင္းေမာင္သန္းစိန္လင္း လည္းထိုင္”
“ အြန္႕ ဆရာမ ကြ်န္ေတာ္႕ နာမည္က အဟင္းေမာင္သန္းစိန္လင္း မဟုတ္ပါဘူး ဆရာမ”
“ ေအးေအး မွားလို႕ ေမာင္စန္းသိန္လင္း ေၿပာ ပါတယ္”
“ ငင္႕ “
“ ေအာ္ ဟုတ္ေသးပါဘူး ထိုင္ ထိုင္ ေမာင္ လန္းစိန္သင္း”
“ ငြန္႕”
“ ဟြင္ မွားၿပန္ၿပီ ဒါထက္ သားနာမည္က ဘယ္သူ”
“ ေမာင္ သန္းလိန္စင္း ပါ ဆရာမ ငြင္႕ ကြ်န္ေတာ္႕ နာမည္က ဘာလားငင္ ဆရာမ”
“ ေအးဆို”
ခုေတာ႕ အဆိုပါ အဟင္းေမာင္သန္းစိန္လင္း လဲ ဘယ္ေရာက္လို႕ ဘယ္ေပါက္ေနမွန္း ေတာင္ မသိေတာ႕။ ရွိေသးသည္။ ကေလးေတြ ေက်ာင္းလိုက္ပို႕ ေသာ မိဘ ခ်င္း မေတြ႕လိုက္ႏွင္႕။ မိမိ ကေလး ဘယ္ေလာက္ ဥာဏ္ေကာင္း စာေတာ္ေၾကာင္း အၿပိဳင္ၾကြားၾကတာ။
“ ကြ်န္မ သားက ပ်င္းသာ ပ်င္းတာ ဥာဏ္ေကာင္းတယ္ အတန္းထဲမွာ အၿမဲတမ္း အဆင္႕ တစ္ ပဲ အဟင္း”
“ ကြ်န္မ သားကလည္း ဥာဏ္ေကာင္းတယ္ အဆင္႕ တစ္ကေန ကို မဆင္းဘူး ဒါေတာင္ မနည္း တြန္းေနရတာ အဟင္း အဟင္း”
သည္တြင္ နားၾကားၿပင္း ကပ္လာေသာ ေမာင္ပြ အေမက
“ ကြ်န္မ သားကေတာ႕ ပိန္းတိန္းဖြာေစာင္းဒူေပ ဘတ္လဘိုင္ ကို လိုက္ေနတာပါပဲ လူကလည္း လူမိုက္ ဟိုေန႕ကေတာင္ ေဒါသထြက္ၿပီး ရိုက္သတ္လိုက္ေသးတယ္”
“ ငင္ ဘုရား ဘုရား ဘယ္သူ႕ကို ပါလိမ္႕ေညာ္”
“ ၿခင္ ၂ ေကာင္ ကိုပါ”
“ အြန္႕”
“ ၿပီးေတာ႕သူက လူၾကီးသူမေတြကို လည္း ကူညီ တတ္ေသး သူေရွ႕မွာ အသက္ၾကီးတဲ႕ သူေတြ အထုပ္ထမ္းလာတာ ၿမင္ၾကည္႕ပါလား”
“ ၀င္ကူထမ္းေပးလိုက္တယ္ေပါ႔ေလ”
“ ဟုတ္ပါဘူး အေနာက္ဘက္ကေန ပတ္သြားလိုက္တာ မၾကည္႕ရက္လို႕ ဆိုလားပဲ”
မိဘ ေတြ ဆိုတာ မိမိ သားသမီး ကို ထိပ္ဆံုး မွာပဲ ရွိေစခ်င္ၾကတာ မဟုတ္လား။ သို႕ေသာ္ တစ္ခါ တစ္ေလ မိဘ ေတြရဲ႕ Pressure က သားသမီး အေပၚ မႏိုင္၀န္ ထမ္းသလို ၿဖစ္ေစတာ မ်ိဳးလည္း ၾကံဳရသည္။
“ ဟိုေကာင္ေလး အဆင္႕ေတြ က်သြားတယ္ေနာ္ ဒီတစ္ေခါက္ စာေမးပြဲ ေၿဖလို႕ အဆင္႕ မတက္လာရင္ေတာ႕လား”
ထိုေက်ာင္းသား ခမ်ာ မိဘ ကို ေၾကာက္၍ စာကို အေသက်က္ပါသည္။ စာေမးပြဲ ေၿဖရာတြင္ လည္း ေၿဖႏိုင္ပါသည္။ သို႕ေသာ္ မိမိ မရေသာ စာတစ္ပုဒ္ ပါလာပါက ၾကိမ္လံုး ကိုင္ေနေသာ မိဘ၏ ပံုရိပ္အား ၿမင္ေယာင္လာကာ က်န္သည္႕စာမ်ားပါ ေမ႕ကုန္လ်က္ စာေမးပြဲ ခန္းထဲ ေသးတၿဖန္းၿဖန္းက် ရိႈက္ၾကီးတစ္ငင္ ငိုေၾကြးေသာ ေက်ာင္းသား ကိုလည္း ေတြ႕ဖူးခဲ႕ပါသည္။ ေမာင္ပြ တို႕ ေဆးေက်ာင္း တက္တုန္းကလည္း ဒုတိယ ႏွစ္ ဖိုင္နယ္ ေၿဖဖို႕ စာက်က္ေနၾကဆဲ တြင္ ရုတ္တရက္ မွန္ထိုးခြဲေသာ အသံ တစ္သံ ၾကားလိုက္ရေလသည္။
“ ခြမ္း”
“ ငင္ သူငယ္ခ်င္း ဘာၿဖစ္တာလဲ”
“ ငါေတာ႕ က်ၿပီ ထင္တယ္ သူငယ္ခ်င္း စာလဲ က်က္လို႕ မရေတာ႕ဘူး ငါစာေမးပြဲ က်ရင္ ငါ႕ အေဖ က ငါ႕ကို သတ္မွာကြ ေတာ္ၿပီ ငါ႕ဟာ ငါ သတ္ေသေတာ႕မယ္”
“ ဟြင္ သူငယ္ခ်င္း မလုပ္ပါနဲ႕”
“ မရဘူး ငါေသပ်ေစေတာ႕”
“ သူငယ္ခ်င္း ကိုယ္႕ကိုကိုယ္ သတ္ေသတာ ဂ်ပန္ငါးရာ ငါးကမၻာ ေနာ္”
“ ဟြင္ အာ႕ ဘာၾကီးတုန္း”
“ ေအးဆို”
“ ငါၾကားဖူးတာ အဖန္ငါးရာ ငါးကမၻာ ပါ ဘယ္႕ႏွာၿပဳလို႕ ဂ်ပန္ငါးရာ ငါးကမၻာ ၿဖစ္သြားရတာတုန္း”
“ သိဖူးေလ ငါလဲ ၾကားဖူးတာ ေၿပာၾကည္႕တာ”
“ ဟြင္ ဂ်ပန္ ငါးရာ နဲ႕ဆို ငါ မေသပ်ေစနဲ႕ေတာ႕လား သူငယ္ခ်င္း ေၾကာက္စရာဂ်ီးေညာ္”
“ အင္းဆို”
အကယ္၍ ေမာင္ပြသာ ေက်ာင္းဆရာ ၿဖစ္ခဲ႕ပါက မိမိ တပည္႕မ်ားအား စကား တစ္ခြန္းသာ ေၿပာေပလိမ္႕မည္။
“ ငါ႕ တပည္႕တို႕ စာမက်က္ၾကနဲ႕ “
“ ေဟးးးးးးးး ဒါမွ ငါတို႕ ဆရာၾကီးကြ”
“ ဟြင္ ေနအံုးေလ ငါ႕စကား မဆံုးေသးဘူးေလ ၿပီးေအာင္ ဆက္ေၿပာပ်ေစ တကယ္ေတာ႕ စာဆိုတာ က်က္ရတာ မဟုတ္ဘူးကြ ဖတ္ရတာ နားလည္ေအာင္ဖတ္ရတာ”
လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားသည္ ၀ထၳဳစာအုပ္တစ္အုပ္အား ဖတ္ၿပီးပါက တစ္ပတ္ခန္႕ အထိ မွတ္မိတတ္ၾကသည္။ တစ္လေလာက္ၾကာရင္ေတာ႕ အတိအက် မဟုတ္ေတာင္ ရိပ္ဖမ္းသံဖမ္း ေလးေတာ႕ မွတ္မိ တတ္ၾကေလသည္။ အဓိက ကား ေရးထားေသာ အေၾကာင္းအရာ မ်ားအား နားလည္ေသာေၾကာင္႕ပင္။ ေက်ာင္းစာ က်ေတာ႕ မနက္ဖတ္ ညေနေမ႕ ညေနဖတ္ ညေမ႕။ ဘာလို႕လဲဆိုေတာ႕ကား စိတ္မ၀င္စား နားမလည္ ေသာေၾကာင္႕ ဟု ထင္မိသည္။ နားလည္ေသာ သူမ်ားကို ေတာ႕ မဆိုလိုပါ။ နားမလည္ရင္ Dicitionary လွန္ပါလား ဆိုၿပန္ေတာ႕လည္း ထို အဘိဓါန္ စာအုပ္အား ေရွ႕လွန္ ေနာက္လွန္ ရမည္႕ အလုပ္ကား လြန္စြာ ပ်င္းရိဖြယ္ ေကာင္းေသာ အလုပ္ပင္တည္း။ ထို႕ေၾကာင္႕ေနာက္ဆံုး တြင္ ၾကက္တူေရြး အဘိဓါန္ ႏွင္႕သာ ၂ပါးသြားကာ စာေမးပြဲ ေၿဖဆိုၾကရေလသည္။ သည္တြင္ အခ်ိဳ႕သည္ ၾကက္တူေရြး ေအာင္လက္မွတ္မ်ား ဂုဏ္ထူးမ်ား ဘြဲ႕မ်ား ရရွိၾကေလသည္။ အခ်ိဳ႕သည္ကား တကယ္သိ တကယ္ တတ္ေသာ ေအာင္လက္မွတ္မ်ား ဂုဏ္ထူးမ်ား ဘြဲ႕မ်ား ရရွိၾက၏။
အေတာ္လာတဲ႕ ေမာင္ပြ ပါလား။ ဆရာၾကီး ေလသံ နဲ႕ ဟု ေၿပာ ခ်င္ပါက ေၿပာလို႕ ရပါသည္။ မင္းက ဘယ္ေလာက္ သိ ဘယ္ေလာက္တတ္ေနလို႕ ဒီလို ေရးရတာတုန္းဟု လည္း လက္ညိႈးေငါက္ေငါက္ ထိုးကာ ရန္ေတြ႕ ႏိုင္ပါေသးသည္။ ကြ်န္ေတာ္လည္း ဘာမွ မသိပါ။ ဥာဏ္မီ သေလာက္ေလွ်ာက္ေတြးထားၿခင္းမ်ားသ
ကြ်န္ေတာ္တို႕ သည္ စာေမးပြဲ မေအာင္မည္ကို ေသမတတ္ေၾကာက္ၾကသည္။ စာမတတ္ မည္ကို ဒီေလာက္မေၾကာက္။ စာေမးပြဲလည္းေအာင္ စာလည္း တတ္သြားၾကေသာ သူမ်ားလည္း ရွိပါ၏။ ဒါဆို သခ်ၤာ ကို ဖတ္ေၿဖေလ ဟု ကတ္ကတ္သတ္သတ္ ေၿပာလိုကလည္း ေၿပာႏိုင္ပါေသးသည္။ သို႕ေသာ္ လူဆိုသည္ကား မိမိကိုယ္ မိမိ ညာလို႕မရ။ မိမိ တတ္သည္ မတတ္ သည္ကို မိမိကိုယ္တိုင္ပင္ သိသည္။ ထိုကဲ႕သို႕ ေမာင္ပြ တစ္ေယာက္ ေတြ႕သမွ် လူတိုင္းအား စာဖတ္ၾကရန္ အားမနာ လွ်ာမက်ိဳး လိုက္ေၿပာေနသည္ကို အၿမင္ကပ္လာဟန္ ရွိေသာ သူငယ္ခ်င္း တစ္ဦးမွ
“ ေမာင္ပြ ငါ႕သားေလး ကို စာကူဖတ္ၿပီး ရွင္းၿပေပး ပါအံုး မင္းက အဲ႕ဒါေတြ ကြ်မ္းတယ္ဆိုေတာ႕”
“ ဟာ ရတယ္ သယ္ရင္း ေၿပာ ငါတတ္ ႏိုင္သေလာက္ ကူညီပ်ေစ”
“ ေက်းဇူးပါကြာ”
“ ဒါထက္ ငါက ဘယ္စာကို ရွင္းၿပ ေပးရမွာတုန္း”
“ ၃၈ ၿဖာ မဂၤလာ”
“ ငြင္”
ေမာင္ပြ လဲ ကိုယ္႕စကား ႏွင္႕ ကိုယ္မို႕ မတတ္ႏိုင္။
“ လူမိုက္ဆိုလွ်င္ ေရွာင္ေသြလြဲလို႕ မမွီ၀ဲ နဲ႕ ကင္းေအာင္ေန အာ႕ကေလ ဟြာေပါ႔ေညာ္ ဘာလဲဆိုေတာ႕ လူမိုက္ဆိုတာ လူဆိုးေပါ႔ေညာ္ လူဆိုးဆိုတာက မေကာင္းတဲ႕ သူေပါ႔ေညာ္ အာ႕ေလ ဟြာေလ သူ႕ကို မမွီ၀ဲနဲ႕ ဆိုတာကေပါ႔ေညာ္ ဘာလဲဆိုေတာ႕ေညာ္ မွီ၀ဲ တာက ေလ ဟြာေလ ဒီဟာေလ ခြီးးးးးးးး ငါဘာေတြဆက္ေၿပာရမလား ၿပီးေတာ႕ေပါ႔ေလ ပညာရွိကို အရွည္တြဲလို႕ ဆိုတာကေလ အရွည္ၾကီး တြဲက်ေနတဲ႕ ပညာရွိ ကိုေပါ႕ေလ ငင္ ဟုတ္ပါဘူး ဟြာေလ ခြီးးးးးးးး ငါေသပ်ေစေတာ႕လား”
“ ငင္ ဦးေယး ဘာေတြေက်ာေနတာရား”
“ ေအးဆို”
“ ဦးေယး ေက်ာတာ မွားေနရယ္ တား ေက်ာက်မယ္”
“ အြန္႕”
“ လူဆိုးလူမိုက္ ေတြ နဲ႕ မေပါင္းနဲ႕ ဆရာ မတင္နဲ႕ ကင္းကင္းရွင္းရွင္းေန ပညာရွိ ေတြ နားမွာ အၾကာၾကီးေနၿပီး ရသမွ် ပညာယူ အာ႕ေက်ာတာေယ”
“ ဟုတ္”
“ ဦးေယး ကရဲ ပိန္းထွာ”
“ ခြီးးးးးးးးး”
“ ေနာက္တစ္ပိုဒ္က ဘာတဲ႕ယဲ”
“ ငင္ ဟြာေလ အဲ႕ဒါမွ ဗုဒၶ၀ါဒ ကမၻာ႕ မဂၤလာေတြ “
“ အာ႕ တား ေက်ာက်မယ္”
“ ဟုတ္”
“ &*^*&()*)(_)+_)+”
“ ဟုတ္”
“ &(&*(*)()_()(_(_(+_--080”
“ ဟုတ္”
ေအာ္ ကိုယ္ မသိ မတတ္ဘဲနဲ႕ သူမ်ားကို ဆရာ လုပ္လို႕ မရပါ ကလား ကြယ္ရို႕။ သည္တြင္ ကြ်န္ေတာ္ေမာင္ပြ ၏ ဆရာလိုလို ဘာလိုလို ႏွင္႕ ေရးထားေသာ ဟိုမေရာက္ ဒီမေရာက္ စာေပ ၿပီးဆံုး ပါသည္။
မၾကာမီ ၁၀ တန္း ေၿဖဆိုၾကမည္႕ ညီငယ္ ညီမငယ္ မ်ား စာလဲတတ္ စာေမးပြဲ လဲ ေအာင္ၿမင္ ႏိုင္ၾကပါေစ။
- ျပန္လည္မွ်ေဝပါ
- Facebookသို႔
- Twitterသို႔
- Google+သို႔
- Stumbleသို႔
- Diggသို႔
0 comments:
Post a Comment