မ်က္ရည္ေျခြ

My Image

 

ကြ်န္မတြင္...ေသာ ့ခတ္ျပီး လံုျခံဳစြာသိမ္းထားေသာ ၊ လူျမင္မခံႏိုင္ေသာ ၊ တန္ဖိုးထားရသည့္ ပစၥည္းမ်ားရွိပါသည္။
စိန္ ၊ ေရႊ ၊ ေငြ မ်ား မဟုတ္ပါ... ေဒၚလာအစိမ္းရြက္မ်ား မဟုတ္ပါ.....

ပိုင္ဆိုင္မွဳ စာခ်ဳပ္စာတမ္းမ်ား မဟုတ္ပါ.....
ရည္းစားစာႏွင္ ့အမွတ္တရလက္ေဆာင္မ်ားမဟုတ္ပါ....

ထိုအရာမ်ားသည္ ကြ်န္မ တစ္သက္လံုးေရးလာခဲ ့သည့္ ဒိုင္ယာရီစာအုပ္မ်ားပင္ျဖစ္ပါ၏။
ဒိုင္ယာရီေလးေတြကိုတိတ္တိတ္ေလးေရးျပီးဘယ္သူမွမျမင္ေအာင္သိမ္း
ရျခင္းကလည္းစြန့္ စားမွဳတစ္ခုပင္..။သူမ်ားေတြ ဘယ္အရြယ္မွာ ဒိုင္ယာရီ စေရးၾကသလဲမသိေပမယ့္ ကြ်န္မကေတာ့ အလယ္တန္းေက်ာင္းသူ ဘ၀မွာ စ ေရးခဲ့ပါသည္။ ဒိုင္ယာရီစေရးျဖစ္ကတည္း
က ကြ်န္မတြင္မျမင္ရေသာ ခြန္အားမ်ား ရရွိလိုက္သလို ခံစားခဲ့ရ၏။
ဒိုင္ယာရီစာအုပ္ေလးေတြထဲတြင္ လိမ္ညာဟန္ေဆာင္ျခင္းလံုး၀ကင္းရွင္းေသာ ၊ ဘယ္သူမွ မသိေသာခံစားမွဳမ်ားႏွင္ ့ ကြ်န္မ ... ရွိေနပါသည္။
တစ္ကယ္ေတာ့ သူတို ့(ဒိုင္ယာရီမ်ား) ဟာ ကြ်န္မ ရဲ ့ စိတ္ေစရာ ၊ ကြ်န္မျခယ္လွယ္ခ်င္ တိုင္းျခယ္လွယ္ လို ့ ရေသာကြ်န္မရဲ ့သစၥာေတာ္ခံ ေလးမ်ားလည္းျဖစ္၏။
ခမ္းနားဆန္းျပားျပီးတျခားသူၾကားလွ်င္ ေလွာင္ရယ္ခ်င္စရာေကာင္းလွ
သည္ ့ကြ်န္မ ရဲ ့ စိတ္ကူးအိပ္မက္ေတြ ကို ဒိုင္ယာရီေလးမ်ားသိၾကပါ၏။
ဘယ္သူ ့မွေျပာျပလို ့မရေသာ ၊ ရွက္ရြ ့ံ၀မ္းနည္းဖို ့ေကာင္းေသာ အျဖစ္အပ်က္ကို ဒိုင္ယာယီေလးမ်ားသိၾကပါသည္။
ဘာအဖံုးအကာ မွ ခုခံမထားေသာကြ်န္မရဲ ့ႏွလံုးသားခံစားခ်က္မ်ား
ကိုလည္း ဒိုင္ယာရီမ်ားပဲ သိၾကပါသည္။
အသက္ေလးအေတာ္အတန္ရလာတဲ့ကြ်န္မဟာ ငယ္ႏုစဥ္ ကြ်န္မ နဲ ့တျဖည္းျဖည္း ကြဲျပား လာတာကလည္း ဒိုင္ယာရီေဟာင္းေလးေတြ သက္ေသပါ...။ အရင္တုန္းကကြ်န္မ.. က ယခုအရြယ္ကြ်န္မ..ထက္ ပိုျပီးရဲရင္ ့တာ ၊ ပို ျပီးတက္ၾကြရႊင္လန္းခဲ့တာ၊ စိတ္ဓါတ္ေတြ ပိုျပီးၾကံ ့ခိုင္ခဲ ့တာ ကို ဒိုင္ယာရီေလးေတြကေဖာ္ျပေနပါ၏။
ေသခ်ာတာကေတာ့...ဒိုင္ယာရီေလးေတြျပန္ဖတ္တိုင္း ကြ်န္မမ်က္ရည္က်ရျခင္းပါ.
......
( မ်က္ရည္ေျခြ )