အ့ံၾသလြန္းလို႔ေသေတာ့မယ္

ျပည္သူ႔ေခတ္

အ့ံၾသစရာ ဆုိတာ

ျပည္သူ႔ေခတ္က ထုတ္ေ၀တဲ့ “အံ့ၾသလြန္းလို႔ ေသေတာ့မယ္” စာအုပ္ကို “ဆရာ၀န္ တင္ေရႊဆု” ေရြးခ်ယ္ေရး အဖြဲ႕က ေရြးလိုက္တယ္ဆုိေတာ့ ဒါဟာ “ဆု” ထက္ ပိုတယ္လုိ႔ ခံစား ရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေက်းဇူးတင္တာထက္လည္း ပိုသြား တာေပါ့။
စာဖတ္ပရိသတ္နဲ႔အတူ ေႏြးေထြးစြာ ပါ၀င္ဆင္ႏႊဲခြင့္ ေပးခဲ့တဲ့ ျပည္သူ႔ေခတ္ မိသားစုကိုလည္း ေက်းဇူးတင္တာ ထက္ ပိုသြားပါၿပီ။ ၿငိမ္းၿငိမ္းေအးေအး ေရးခြင့္ေပးခဲ့တဲ့ ဇနီးလည္း ပါတာေပါ့။

ဒီဆု ေၾကညာတဲ့အခ်ိန္မွာ တုိက္တိုက္ဆုိင္ဆုိင္ပဲ ဒီက႑မွာလည္း “ေပ်ာ္ရႊင္မႈ” အေၾကာင္း ေရးေနတာပါ။ တခ်ိဳ႕ မိတ္ေဆြမ်ားက “ေပ်ာ္ရႊင္မႈ” ဆုိတာဟာ အံ့ၾသစရာ သိပ္မေကာင္းဘူးလို႔ ထင္ေနၾကပါတယ္။ ေျပာခ်င္တာက ေပ်ာ္ရႊင္မႈထက္ ေအာင္ျမင္မႈ မွန္သမွ်က ေပ်ာ္ရႊင္မႈနဲ႔ ခ်ိတ္ဆက္ေနတယ္ဆုိတဲ့ အခ်က္က အံ့ၾသစရာ ျဖစ္တာပါ။
ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့သူေတြ ေအာင္ျမင္တယ္၊ ေအာင္ျမင္တဲ့ သူေတြ ေပ်ာ္ရႊင္တယ္။ နာရီခ်ိန္သီး တစ္ခုဟာ “ခ်က္ ခ်က္” နဲ႔ ဘယ္ညာ လႊဲေနတယ္။ ဘယ္ဘက္လႊဲလို႔ ညာဘက္ ေရာက္၊ ညာဘက္လဲႊလို႔ ဘယ္ဘက္ေရာက္ ျဖစ္ေနသလိုပါ။ “ေပ်ာ္ရႊင္မႈ ေအာင္ျမင္မႈ”၊ “ခ်က္ ခ်က္” ဒီလိုပါ။ နာရီသံက။
ဒါေတြက ႏုိင္ငံရပ္ျခား ခရီးသြားရင္ ပိုၿပီး ထင္ရွား ပါတယ္။ ေအာင္ျမင္ေနတဲ့ ႏုိင္ငံက ျပည္သူေတြဟာ ေပ်ာ္ရႊင္ တက္ႂကြေနၾကတယ္။ ေပ်ာ္ရႊင္တက္ႂကြေနတဲ့ ျပည္သူေတြ ေနတဲ့ ႏုိင္ငံဟာ ေအာင္ျမင္တယ္။ မ်က္ႏွာတင္ပဲ ကြက္ၿပီး ၾကည့္ပါဦး။ သူတို႔ဆီက ရႊင္လန္းတက္ႂကြေနတဲ့ မ်က္ႏွာ ေတြကို ၾကည့္ခဲ့မွတ္ခဲ့ၿပီး ကိုယ့္တုိင္းျပည္ ကိုယ့္လူမ်ိဳးေတြရဲ႕ မ်က္ႏွာၾကည့္လိုက္။ အရမ္း ကြာျခားသြားပါၿပီ။ ညိႇဳးငယ္ ေနတဲ့ မ်က္ႏွာေတြ၊ စိုးရိမ္ေသာကနဲ႔ လိမ္းျခယ္ထားတဲ့ မ်က္ႏွာေတြဟာ ႏိႈင္းယွဥ္ၾကည့္မိသူရဲ႕ စိတ္ႏွလံုးကို အံ့ၾသ ေစတဲ့အျပင္ ထိတ္လန္႔ေစမွာပါ။ လက္နက္ကုိင္ေတြရဲ႕ ဖိႏွိပ္ မႈေအာက္မွာ ေရာက္ေနတဲ့ ျပည္သူကို ေပ်ာ္ရႊင္ပါသလား ေမးရတာဟာ တိရ္ၦာန္႐ံုထဲက ေမ်ာက္ေတြကို ေပ်ာ္သလား ေမးရသလိုပဲ ဆြဲေတာင္ ကုတ္ခ်င္မွာပါ။
ေပ်ာ္ရႊင္မႈအတြက္ သံပတ္ေပးဖို႔ တာ၀န္ရွိသူကေတာ့ အုပ္ခ်ဳပ္သူ အစိုးရ ျဖစ္ပါတယ္။ ျပည္သူေတြ ေပ်ာ္ရႊင္ဖို႔ ျပည္သူေတြရဲ႕ လူ႔ ဂုဏ္သိက္ၡာ ညိႇဳးႏြမ္းေအာင္ မျပဳမိဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ အရင္ နအဖ လုပ္ခဲ့သလို ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြရဲ႕ လူ႔ ဂုဏ္သိက္ၡာကို ညိႇဳးႏြမ္းေအာင္ ဖိႏွိပ္ခဲ့ေတာ့ သူတို႔လည္း ျမန္မာ လူမ်ိဳးပဲေလ။ ျပည္သူရဲ႕ မ်က္ခံုးေမြးေပၚ စႀကႍေလွ်ာက္ ႏုိင္တယ္ ဆုိဦးေတာ့ သူတို႔ရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္မႈဟာ အေပၚယံ ေပ်ာ္ရႊင္မႈပါပဲ။ ဆာေလာင္ေနသူေတြၾကားထဲမွာ ထမင္းထုပ္ ျဖည္စားသလုိ ေကာင္းေကာင္း မ်ိဳက်ပါ့မလား။က်ီးကန္း အုပ္ထဲမွာ တစ္ေကာင္တည္း အသားတံုး အလစ္သုတ္ၿပီး ရလာသလိုေပါ့။
က႑မ်ိဳးစံုမွာ အရပ္ဘက္ အဖြဲ႕အစည္းေတြ ဖြဲ႕စည္းၿပီး ေပ်ာ္ရႊင္ တက္ႂကြလာဖို႔ အစိုးရ ကေတာင္ ႀကိဳးပမ္းၿပီး နည္းလမ္းရွာရမွာပါ။ ပိတ္ပင္မယ္ ဆုိရင္ေတာ့ အင္မတန္ ၪာဏ္နည္းပါးရာ ေရာက္မွာပါ။
ဂီတေဖ်ာ္ေျဖပြဲေတြ၊ အၿငိမ့္ဇာတ္ သဘင္ေတြ၊ ေဟာေျပာ ပြဲေတြ မျပတ္ စည္ကားေနဖို႔ အစိုးရက နည္းလမ္းရွာၿပီးေတာင္ ပံ့ပိုးရမွာပါ။ ဒါဟာ ဘယ္ေလာက္ ေသာ့ခ်က္က်သလဲဆုိတာ အစိုးရေတြ အစိုးရတုိင္း သိရင္ ဘယ္ေလာက္ ေကာင္းမလဲ။
လႊတ္ေတာ္ထဲမွာ ေရြးေကာက္ခံ မဟုတ္ဘဲ တပ္မေတာ္ သား ၂၅ ရာခိုင္ႏႈန္း ၀င္ထိုင္ေနတာလည္း ျပည္သူရ႕ဲ ရင္ထဲမွာ စူး၀င္ေနတဲ့ ဆူးတစ္ေခ်ာင္းလို ျပည္သူကို ေပ်ာ္ရႊင္မႈနဲ႔ ကင္းေ၀းေစပါတယ္။
နအဖ လက္ထက္မွာ အာဏာ ရွိသူေတြ မ်က္စိ ေအာက္မွာတင္ အႀကီးအက်ယ္ ခ်မ္းသာႂကြယ္၀သြားတာကို ျမင္ခဲ့ၾကရတဲ့ ျပည္သူေတြဟာ ခုခ်ိန္ထိ စိုးရိမ္မႈေတြ ရွိေန ပါတယ္။ ႏိုင္ငံတကာက ေထာက္ပံ့တဲ့ ေငြေၾကးေတြနဲ႔ ပတ္သက္လု႔ိလည္း ကိုယ္က်ိဳးမရွာပါဘူးဆုိတာ မယံုၾကည္ ၾကပါဘူး။ ဒီေငြေတြေၾကာင့္ ငါတုိ႔ အဆင္ေျပလာလိမ့္မယ္လို႔ လည္း ဘယ္ ျပည္သူတစ္ေယာက္ကမွ မယံုၾကည္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဘယ္သူက ဘယ္ေလာက္ ကူညီ ေထာက္ပံ့သည္ ျဖစ္ေစ၊ ျပည္သူေတြ မေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါဘူး။ ကိုယ္က်ိဳး မရွာ ဘူးလို႔ သူတို႔ ယံုၾကည္တဲ့ အစိုးရမ်ိဳး တက္လာမွသာ သူတုိ႔ အေနနဲ႔ ယံုၾကည္ အားကိုးၿပီး ေပ်ာ္ရႊင္ၾကမွာပါ။

ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့ အလုပ္သမားမ်ား
အလုပ္သမားမ်ားရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို ရာခိုင္ႏႈန္းနဲ႔ တြက္ခ်က္ ႏိႈင္းယွဥ္ၾကည့္ျပန္ေတာ့လည္း ကေလးေမြးဖို႔ အေကာင္းဆံုး ႏုိင္ငံလုိ႔ ေျပာခဲ့ဖူးတဲ့ “ေနာ္ေ၀” ႏုိင္ငံကပဲ ၈၁ ရာခိုင္ႏႈန္းနဲ႔ ဗိုလ္စြဲျပန္ပါတယ္။ ကေနဒါ၊ ၾသစေၾတးလ်၊ ဂ်ာမန္တုိ႔က ၇၆ ရာခုိင္ႏႈန္း၊ ဥေရာပမွာ ၀က္ေပါင္ေျခာက္နဲ႔ ဘီယာ နာမည္ႀကီးတ့ဲ ဒိန္းမတ္က ၇၉ ရာခိုင္ႏႈန္း၊ ဆြစ္ဇာလန္ ၇၈ ရာခိုင္ႏႈန္း၊ အိႏိ္ၵယ ၇၈၊ မေလးရွား ၇၅ လို႔ ဆုိပါတယ္။ အလုပ္သမားမ်ားရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို တြက္ခ်က္တာပါ။
အလုပ္သမားေတြ ေပ်ာ္ရႊင္ဖို႔ အခ်က္ ၆ ခ်က္ အႀကံျပဳ ထားတာ ရွိပါတယ္။ ၁။ ကိုယ့္ကိ္ုယ္ကိုယ္ထက္ ငါဟာ အေရးပါတဲ့ ေနရာမွာ အလုပ္လုပ္ေနရပါလား။ သူ႔ အလုပ္က သန္႔ရွင္းေရးအလုပ္ပဲ ျဖစ္ေနပါေစ၊ ဒီလို စ်ာန္၀င္ေနရင္ အလုပ္သမားဟာ ေပ်ာ္ရႊင္ပါတယ္တဲ့။
၂။ ကိုယ့္အလုပ္ရဲ႕ အက်ိဳးအျမတ္က ကိုယ္နဲ႔ ခ်ိတ္ဆက္ ေနရင္ ၿငီးေငြ႕မႈ၊ အထီးက်န္မႈ မရွိဘဲ အလုပ္သမားက ေပ်ာ္တယ္တဲ့။ ဥပမာ “ျပည္သူ႔ေခတ္” က ႏွစ္ကုန္ရင္ ၀န္ထမ္းေတြ၊ စာေရးဆရာေတြကို ေဘာနပ္စ္ေပးလို႔ ေပ်ာ္ၾက သလိုေပါ့။
၃။ အလုပ္ရွင္ေတြက သူတုိ႔ရဲ႕ ႀကိဳးစားမႈကို အသိအမွတ္ ျပဳမယ္၊ က်န္းမာေရးနဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို ဂ႐ုစိုက္မယ္ဆုိရင္ အလုပ္သမားေတြက ေပ်ာ္တယ္တဲ့။
၄။ လြန္လြန္ကဲကဲ စည္းကမ္းတင္းက်ပ္လြန္းရင္ အလုပ္သမားက မေပ်ာ္ဘူးတဲ့။ ေၾကာက္လန္႔ မေနရဘဲ သူ႔ဘက္ ကိုယ့္ဘက္ မွ်တတဲ့ စည္းကမ္းမ်ိဳးကို သေဘာက် တယ္တဲ့။
၅။ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ခင္မင္ၿပီး ယံုၾကည္မႈ ရွိတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္ ဖန္တီးေပးရင္၊ အလုပ္သမား အခြင့္အေရးေတြ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေျပာဆုိခြင့္ရွိရင္၊ အလုပ္သမားေတြ ေပ်ာ္ပါတယ္။
၆။ တစ္ႏွစ္လာလည္း ဒံုရင္း၊ ႏွစ္ႏွစ္လာလည္း ဒံုရင္း ဆိုရင္ အလုပ္သမားေတြ မေပ်ာ္ၾကဘူးတဲ့။ အသိၪဏ္ တိုးတက္ေအာင္ သင္တန္းေလး အတက္ခုိင္းလုိက္၊ လစာေလး တိုးေပးလိုက္ စတဲ့ ေကာင္းေသာ အေျပာင္းအလဲ ေလးေတြ လုပ္ေပးေနရင္ အလုပ္သမားေတြ ေပ်ာ္ရႊင္တယ္တဲ့။
အလုပ္သမားေတြ ေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္ အစိုးရက လုပ္ေပး ရမွာကေတာ့ က်န္းမာေရး အာမခံ (အလုပ္သမား ဖူလံုေရး) တုိ႔၊ အလုပ္ရွင္က အလုပ္သမားကို ဒုကၡမေပးႏုိင္ေအာင္ ဥပေဒေတြနဲ႔ အကာအကြယ္ေပးရမယ္။ ဥပမာ အလုပ္က ထုတ္မယ္ဆုိရင္ အလုပ္ရွင္က အလုပ္သမားကို သံုးလစာ လစာေငြ ေပးရမယ္။ အလုပ္သမား တစ္ေယာက္ကို တစ္ေန႔ ဘယ္ႏွနာရီ တစ္ပတ္ဘယ္ႏွရက္၊ တစ္လ ဘယ္ႏွရက္ထက္ ပိုမခိုင္းရဘူးဆုိတာ သတ္မွတ္ေပးရမယ္။ လုပ္ငန္းခြင္တြင္း ထိခိုက္မႈ ရွိခဲ့ရင္ သို႔မဟုတ္ ျပင္ပမွာျဖစ္ေစ အလုပ္လုပ္ရင္း ထိခိုက္မႈ ရွိခဲ့ရင္ အလုပ္ရွင္က ေလ်ာ္ေၾကး ေပးရမယ္။ ဒီလို ေလ်ာ္ႏုိင္ေအာင္ အလုပ္ရွင္တုိင္း မျဖစ္မေန အာမခံ ကုမၸဏီနဲ႔ ခ်ိတ္ထားရတယ္။ ေနာက္ၿပီး အလုပ္သမားရဲ႕ လစာေငြထဲကေန အလြန္သက္သာတဲ့ ႏႈန္းထားနဲ႔ အလုပ္ လက္မဲ့ အာမခံ မလုပ္မေနရ ျဖတ္ထားရမယ္။ ဒီ အာမခံ လုပ္ထားျခင္းျဖင့္ အလုပ္သမားတစ္ေယာက္ အလုပ္ျပဳတ္ခဲ့ ရင္ ေမ်ာက္သစ္ကိုင္း လြတ္သလုိ ေျခလြတ္လက္လြတ္ မျဖစ္ဘဲ အာမခံေငြ လစဥ္ ၆၀ ရာခိုင္ႏႈန္းေလာက္ ရမွာ ျဖစ္တယ္။
သူတို႔ဆီမွာ တရားဥပေဒ စိုးမိုးမႈဟာ လုပ္ငန္းခြင္ထဲ မွာလည္း ရွိတယ္။ ေနရာတုိင္းမွာလည္း ရွိပါတယ္။ ဆုိလို တာက ကုိယ္ကသာ စည္းကမ္းရွိၿပီး အလုပ္တာ၀န္ ေက်ပြန္တဲ့ အလုပ္သမားဆုိရင္ ဘယ္အလုပ္ၾကပ္ ဘယ္ သူေ႒းကိုမွ ေမာ္ၾကည့္စရာ မလုိပါဘူး။ သူတုိ႔ ရွိလို႔ရွိမွန္းလည္း မသိရပါဘူး။ ကိုယ့္အလုပ္ ကိုယ္သာ လြတ္လပ္ ေပါ့ပါးစြာ လုပ္႐ံုပါပဲ။ အဲ၊ ေဖာ္လံဖားဖို႔ေတာ့ အေ၀းႀကီးပါ။ ျမန္မာ အလုပ္သမား တခ်ိဳ႕ ႏုိင္ငံရပ္ျခားမွာ ျမန္မာနည္းသံုးၿပီး အလုပ္ ခိုခ်င္လို႔ ေဖာ္လံဖားေတာ့ အလုပ္ျပဳတ္တာပဲ အဖတ္ တင္ပါတယ္။ ျမန္မာျပည္မွ မဟုတ္ဘဲ။
လုပ္ငန္းခြင္ ျပင္ပ၊ ေက်ာင္းေတြမွာကအစ ကိုယ္သာ စည္းကမ္းရွိမယ္ဆုိရင္ ေက်ာင္းအုပ္ရွိလို႔ ရွိမွန္းမသိရ၊ အစိုးရရွိလို႔ ရွိမွန္း မသိရပါဘူး။ ဘယ္ေနရာမွာမဆုိ အထက္ လူႀကီးလည္း ေၾကာက္စရာ အ႐ိုအေသေတြ ေပးေနရတာမ်ိဳး မရွိလိ႔ု ျပည္သူတုိင္း၊ အလုပ္သမားတုိင္း၊ ေက်ာင္းသားတုိင္း ေပ်ာ္ရႊင္ပါတယ္။ လူတုိ္္င္း ေပ်ာ္ရႊင္ေနတဲ့ ႏုိင္ငံဟာ...။
(Voice ဂ်ာနယ္တြင္ ေဖာ္ျပေသာ ေဆာင္းပါးရွင္ “ေကာင္းဆက္ႏုိင္” မွာ ကၽြန္ေတာ္ မဟုတ္ပါေၾကာင္း)

ေကာင္းဆက္ႏိုင္
kaung125@gmail.
ျပည္သူ႔ေခတ္ဂ်ာနယ္ အတြဲ - ၄၊ အမွတ္ - ၁၈၃ ဆရာေကာင္းဆက္ႏိုင္ ေဆာင္းပါး ...