“ေအာက္လမ္းဆရာ”

Soe Min.February 10, 2014 at 10:52am

             "ကယ္ၾကပါဦးရွင္။ သမီးေလးကို တပ္က အတင္းအဓမၼသိမ္းယူသြားလို႔။" "သားသား ေက်ာင္းကျပန္လာေတာ႔ သားတို႔အိမ္ အခ်ိေတာ႔၀ူး။" "လႈိင္သာယာမွာ လူေပါင္းေသာင္းနဲ႔ခ်ီၿပီး အိုးမဲ႔ အိမ္မဲ႔ ျဖစ္ကုန္ၿပီ။" ၾကားလိုက္ရသမွ်ေတာ႔ ရင္ကြဲပက္လက္ေတြခ်ည့္ပါပဲ။ စိတ္မခိုင္ရင္ ၀င္မၾကည့္ေလနဲ႔။ မ်က္ရည္ငွက္မ်ား နားေစသတည္း ျဖစ္သြားမယ္။ အညွီရွိရာ ယင္အုံဆိုသလိုေပါ႔ေလ။ အစိုးရမေကာင္းေၾကာင္းေတြ ေထ႔ကာေငါ႔ကာ ေရးေနသူႀကီးဆိုေတာ႔ မိုက္ခြက္ႀကီး ေမးေရွ႕ထိုးၿပီး "ကိုေရ။ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။ ပ်ဳိပ်ဳိေမ စိတ္ညစ္တယ္တဲ႔။ သူက...။" လာလုပ္တဲ႔သူေတြလည္း မရွားပါဘူး။ ခက္တာက သည္ကလည္း ေကာလိပ္ဂ်င္ေန၀င္းႀကီးလို "ဒီကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ႔...။" ဆိုၿပီး ကရားေရလႊတ္ တတြတ္တြတ္ မေျပာနိုင္ေသးဘူးဗ်။ သေျပခက္ကေလးနဲ႔ လက္အုပ္ခ်ီၿပီး နဖူးစုံကိုင္ရိုက္ေနတဲ႔ နတ္ကေတာ္ႀကီးမ်ားေတာင္ အခါခပ္သိမ္း အေျခာက္ပါးစပ္က နတ္စကား တန္းထြက္တာမွ မဟုတ္ပဲ။ ပူးတဲ႔အခါလည္း ပူးမယ္။ ႏွဴးတဲ႔အခါလည္း နွဴးမယ္ မဟုတ္လား။
အလကားေန သူမ်ားေယာင္တိုင္း ပစ္ခတ္ငိုေၾကြး ဒိုင္ဗင္ပစ္ေနလို႔ မျဖစ္ေသးပါဘူးေလ။ ကိုယ္ေသေသခ်ာခ်ာ မသိတဲ႔အေၾကာင္းမို႔လို႔ မမွီးမစပ္ အနီးမရပ္ မကပ္မခ်ဥ္း ေ၀းေအာင္ခြင္းေနပါေသာ္လည္းပဲ လိပ္ျပာလွသူမို႔ ထင္ပါရဲ႕။ အာရုံေတြ ရရလာျပန္ပါေရာ။ ဟယ္။ သည္အတိုင္းဆိုရင္ေတာ႔ မျဖစ္ေသးပါဘူး။ အတိတ္ကာလက ရိကၡာမရတဲ႔ ၿပိတၱာမေတြ အိပ္ယာအထမွာ စိတ္လာအဆြနဲ႔ တိုးပါေပါ႔။ ေဇာ္ဂနီ ေဇာ္ဂနက္ ေမာက္လုံးေမာက္ျပား၊ အမ်ဳိးမ်ဳိးအျပားျပားေသာ အေမွာင္႔ပေယာဂတို႔ကို အကြင္းအကြင္း မုန္႔တီဟင္းကဲ႔သို႔ ရွင္းလင္းစြာျမင္ရေလေအာင္ မန္က်ည္းေခါက္ကေလး မ်က္ကြင္းေဆး ေသြးလိမ္းေပးမွေတာ္ေတာ႔မယ္ေလ ငါဟဲ႔ ေအာက္လမ္းဆရာ။ လာေလ႔။

              ပါးစပ္ဟလိုက္တာနဲ႔ အူဘယ္ႏွစ္ေခြတန္းျမင္မယ္႔ဆရာႀကီးမ်ားကေတာ႔ သည္နိဒါန္းကေလး ဖတ္မိရင္ကို ေရွ႕ဆက္ဖတ္စရာ မလိုေတာ႔ဘူး။ "ဆဲလို႔ရၿပီ။ ဆဲလို႔ရၿပီ။ ဆဲလို႔ရၿပီ။" ဆိုၿပီး အသီးသီး စေတးတပ္စ္ေတြ ေကာက္တင္ကုန္ၾကေရာ႔မယ္။ ဆႏၵေတြ မေစာပါနဲ႔ဦးေလ။ ဆုံးေအာင္ဖတ္ၿပီးလည္း ဆဲလို႔ရပါေသးတယ္။ ဟုတ္တယ္။ သည္ကိစၥဟာ အၾကံပက္စက္ စေကာေလာက္မွ ေစာက္မနက္၊ ကမာၻတည္သေရြ႔႕ေရာ သံသရာအစဥ္ဆက္ဆက္ပါ လူယုတ္မာႀကီးေတြ ေနရာက ဘယ္သူ႔ကိုမွ ဖယ္မေပးပဲ ယုတ္ကန္းေသာ အကုသိုလ္အမႈတို႔ကို သူတို႔ကခ်ည့္ျပဳခ်င္ေသာ အာဏာရွင္ စစ္အစိုးရရဲ႕ ေျပာ၍မကုန္၊ ေရး၍မၿငီးႏိုင္ေသာ မာယာတစ္သိန္း အပလိန္းအႏၱေတြထဲက တစ္ခုမွ်ေသာ ေရခဲထိပ္စြန္းကေလး (Tip of the iceberg) ျဖစ္ပါတယ္။ (ေအာင္မယ္မင္း ေရးရတာ အရသာရွိလိုက္တာ။ ဖတ္ရတာေရာ ၿမိန္ရဲ႕ မဟုတ္လား) ဒါေပမယ္႔ ဘိုးဘိုးရယ္။ “သူ႔ခ်ည့္သာေလာ” လို႔ေတာ႔ မေမးပါနဲ႔။ “ဆားႏွင္႔ပါဖ်ား။ ဆားႏွင္႔ပါဖ်ား။” လို႔ ၀င္ငံစရာေတြ ရွိပါေသးတယ္။

              စစ္အစိုးရ ယုတ္မာတယ္ဆိုတာ ဘီဘီစီ ဗီအိုေအက ေအာ္ေပးမွ သိရမယ္႔ဘ၀ မဟုတ္ပါဘူး။ တို႔က ကိုယ္တိုင္ခံရတဲ႔သူ။ "ရင္မွာခံစားရတဲ႔အျဖစ္ကို မင္းက နားမလည္ဘူး။" လို႔ေတာင္ အိုင္ရင္းဇင္မာျမင္႔အသံေလးနဲ႔ ဂိုးထည့္လို႔ရတယ္။ မတရားမႈေတြဆိုတာ တိုင္းျပည္နဲ႔အ၀ွမ္း တင္းၾကမ္းျပည့္ေနတာ။ ဘယ္ေနရာမွာမွ မလြတ္ဘူးတဲ႔။ (ေျပာၾကတာပဲေလ။ ဟုတ္မဟုတ္ ကြကိုယ္ ခ်င္႔ခ်ိန္) သို႔ေပမယ္႔လည္း အခုလက္ရွိကိစၥမွာပဲ ျမင္ေအာင္ၾကည့္ပါေလ။ အိုးေပ်ာက္အိမ္ေပ်ာက္ လမ္းေဘးေရာက္ေနတဲ႔ဘ၀မွာေတာင္ "မင္းတို႔ဟာေတြ တကယ္ေရာ ဟုတ္လို႔လားကြာ။" လို႔ သံသယ အ၀င္ခံၾကရရွာတယ္။ အဲဒါ ဘာျဖစ္လို႔လဲ သိလား။ ေနရာတကာမွာ အစစ္ေတြခ်ည့္ပဲ မဟုတ္ဘူး။ အင္ထုထားတဲ႔ အတုေတြ လက္ဆုပ္လက္ကိုင္နဲ႔ ေတြ႕ရဖန္မ်ားလာတဲ႔အခါက်ေတာ႔ “က်ား” “က်ား” နဲ႔ ေအာ္ဖန္မ်ားလို႔ တကယ္႔က်ားလာတဲ႔အခါ ဘယ္သူမွ လာကယ္မယ္႔သူမရွိပဲ လည္စင္းခံရတဲ႔အျဖစ္မ်ဳိး တိုးရတယ္။

          ဒါေၾကာင္႔ ပိတ္သတ္ႀကီးေရ။ သည္တစ္ခါ စစ္အစိုးရကို မဆဲဘူး သိလား။ (ဆဲလို႔ ၀မွကိုး။ ဟိဟိ။) ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ဒုကၡသည္အစစ္မဟုတ္ပဲနဲ႔ ဒုကၡသည္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး တကယ္႔ဒုကၡသည္အစစ္ေတြ ရသင္႔ရထိုက္ေသာ အခြင္႔အေရးမ်ားကို ခိုးယူသြားေသာ အတုအေယာင္ အေရျခဳံမ်ားကို ဆဲလိုက္ၾကရေအာင္ေနာ္။ ဥပမာ ဆိုၾကပါစို႔ဗ်ာ။ နာဂစ္တုန္းက ျမစ္၀ကၽြန္းေပၚမွာ လူေပါင္းသိန္းခ်ီေသၾကပ်က္စီးၿပီး အိုးမဲ႔အိမ္မဲ႔ ဘ၀ပ်က္ကုန္တယ္။ ရင္နာစရာေကာင္းလြန္လြန္းလို႔ ကိုယ္႔ျပည္တြင္းကေရာ နိုင္ငံတကာကပါ လူသားခ်င္း စာနာေထာက္ထားေသာ အေထာက္အပံ႔ အကူအညီမ်ား ေပးပို႔ၾကတယ္။ အဲဒါေတြကို ဒုကၡသည္ေတြကို မေပးပဲ ၾကားက ကိုယ္က်ဳိးအတြက္ ျဖတ္ခုတ္သုံးစြဲပစ္မယ္ ဆိုပါစို႔။ သည့္ထက္ယုတ္မာတာေတာင္ သည့္ေလာက္ယုတ္မာနိုင္ပါဦးမလား။ အလားတူပါပဲ။ လူေၾကာင္႔ျဖစ္တဲ႔ ဆင္းရဲဒုကၡ (Man-made Disaster)ေတြနဲ႔ ကိုယ္တိုင္ၾကဳံေတြ႕သေယာင္ မာယာေတြဆင္ၿပီး စီးပြားေရး ႏိုင္ငံေရး အျမတ္ထုတ္သြားသူေတြမ်ားလာတဲ႔အတြက္ တကယ္တမ္း ဒုကၡပင္လယ္ေ၀ၾကရသူေတြမွာ လွစ္လ်ဴရႈခံၾကရမယ္ဆိုရင္ ဘယ္တရားပါ႔မလဲ။ "သည္လို အျဖစ္အပ်က္မ်ဳိးရွိတယ္။ ဟုတ္လား။" ဆိုၿပီး ေပါင္းတာရဲ မ်က္နွာေပးၾကီးနဲ႔ အခုမွ လာၾကည့္မေနပါနဲ႔ေလ။ လာ။ လိုက္ခဲ႔။ သက္ေသျပမယ္။

           အခုေလာေလာဆယ္ သု၀ဏၰၾကက္ဘဲေစ်းနားက ကားလမ္းပလက္ေဖာင္းေပၚမွာ ယာယီတဲကေလးေတြထိုးၿပီး  ျမန္မာ႔ဂုဏ္ေရာင္အိမ္ယာအတြက္ ဆႏၵေဖာ္ထုတ္ေနသူမ်ား ဆိုတာ ရွိတယ္။ သြား ေလ႔လာၾကည့္။ နဂိုတုန္းက အဲသည္ေနရာမွာ ဘာမွ မရွိဘူး။ အခု ေန႔ခ်င္းညခ်င္း ေစ်းတန္းကေလးလို လူေတြစည္ၿပီး ကားလမ္းေတြ ပိတ္ကုန္ၿပီ။ မီဒီယာသမားေတြ မ်ားမ်ားလာစမ္းပါ။ သူတို႔က လူသိသထက္သိေအာင္ ေၾကာ္ျငာခ်င္ေနတာ။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ လက္ပံေတာင္းေတာင္ေလာက္ကို နံမယ္ႀကီးသြားခ်င္ေသး။ သနားပါတယ္။ ဒုကၡသည္ေတြတဲ႔။ ေနပူႀကဲတဲထဲမွာ ေစာင္ကေလးေတြကာလို႔ ပလက္ေဖာင္းမင္းသား ဇာတ္ခင္းေနၾကရတယ္။ ရေကာ္ဒါကေလး တစ္လုံးေလာက္ ယူသြားၾကည့္။ ျဖစ္ေၾကာင္းရယ္တဲ႔ကုန္စင္ နတ္သံေႏွာလို႔ ေျပာျပခ်င္သူေတြခ်ည့္ပဲ။ ရင္ဘတ္ႀကီးထုထုၿပီးကို ငိုျပႏိုင္တယ္။ ညေနညေနစည္တယ္ေလဆိုတဲ႔ အဲ႔ေနရာေလးက မိုးစုပ္စုပ္ခ်ဳပ္တဲ႔အခါ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္မ်ား က်န္ပါလိမ္႔။ အခ်ိန္တန္ အိမ္ျပန္ၾကသူခ်ည့္ပဲဆို ဒုကၡ။ အဲသည္လူေတြ ဘယ္ကေနေရာက္လာသလဲ။ ဘယ္ကိုျပန္သြားၾကတာလဲ။ ေန႔တြက္မွ ကိုက္ပါ႔မလား။ အမိုးမပါ။ အကာမရွိ၊ ျခင္ေတြကကိုက္၊ ၾကက္ေစာ္ဘဲေစာ္ကနံ၊ ေရဘယ္ကရလို႔ အိမ္သာဘယ္နားတက္ၾကပါလိမ္႔ လို႔ အိုးကမပူ စေလာင္းကပူ ပူမိပါသည္ေလ။

            လူဆိုတာ ကိုယ္႔ထိမွ မခ်ိေအာင္ နာတတ္တဲ႔အမ်ဳိးဗ်။ တကယ္လို႔မ်ား သူတို႔ေနရာမွာ ကိုယ္ေရာက္ေနၿပီ ဆိုပါစို႔။ တဲေပၚက တိုက္ေပၚေရာက္မယ္လို႔ အဖယ္ခိုင္းၿပီးမွ ကိုယ္႔ေနရာက အဆင္႔ျမင္႔အိမ္ယာႀကီးကို သိန္းေထာင္ေသာင္းခ်ီၿပီး ေရာင္းစားၾကမယ္။ ကိုယ္႔က်ေတာ႔ သည့္ထက္သည္ ပိုေ၀းတဲ႔ေခါင္တဲ႔အရပ္မွာ တဲပဲထပ္ထိုးေနေခ်ဦးဆိုၿပီး အႏိုင္က်င္႔ခံရမယ္။ သည္အျဖစ္မ်ဳိး ၾကဳံလာရင္ သည္းခံျခင္းတရား လက္ကိုင္ထားၿပီး တရားနဲ႔ မေျဖနိုင္ရင္သာေနမယ္။ အနည္းဆုံး ဗိုလ္ခ်ဳပ္အဆင္႔ေလာက္ရွိတဲ႔ အာဏာလက္ရွိလူေတြကို လမ္းေဘးေစာင္ကာၿပီး အံတုဘက္ၿပိဳင္နိုင္ဖို႔ဆိုတာကေတာ႔ ေတာ္ေတာ္ မလြယ္တဲ႔ကိစၥပါေလ။ အားေပးအားေျမွာက္ျပဳမယ္႔သူ မရွိပဲနဲ႔ ျဖစ္ကို မျဖစ္ဘူး။

          ဒါေပမယ္႔ ေျမွာက္ေပးမယ္႔သူေတြက ပါးစပ္ကေလးနဲ႔တင္ ေျမွာက္ေပးမွာ မဟုတ္ဘူး။ အိမ္ကေန ဖယ္ရီနဲ႔ လာႀကိဳမွာ။ ေန႔တြက္ နဲ႔ ထမင္းစားရိတ္လည္း ေပးမယ္။ ဗီႏိုင္းေတြ လိုသေလာက္ မွာေပးတယ္။ မီဒီယာ အင္တာနက္နဲ႔ ဂ်ာနယ္ေတြထဲလည္း ပါရေစ႔မယ္။ အဆင္ေျပရင္ ျပည္ပမီဒီယာေတြနဲ႔ပါ အင္တာဗ်ဴးေပးၿပီး ယူက်ဳေပၚ ေဖ႔စ္ဘုတ္ေပၚ တင္ေပးဦးမယ္ေလ။ က်ဴးေက်ာ္တဲမ်ား ထိုးခ်င္သပဆို ၀ါးလုံး သက္ကယ္ ကားဘယ္နွစ္စီးစာ လိုခ်င္သလဲေျပာ။ တူေရာ သံပါ၊ ႏွီးဖ်ာမက်န္ စပြန္ဆာေပးႏိုင္တယ္။ ေပးလည္းေပးတယ္။ ပလီဖ်က္ အိမ္ဖ်က္ ဖ်က္ခ်င္လည္း မခဲယဥ္းပါဘူး။ ဘူဒိုဇာပါ လိုရာေရာက္ေအာင္ ေမာင္းေပးပါလိမ္႔မယ္။ ကားေမာင္းသက္ အႏွစ္၂၀ ရွိတဲ႔ ကိုယ္ေတာင္ အဲ႔လိုယႏၱယားႀကီးေတြ စက္ဘယ္လိုႏႈိးရမွန္းမသိဘူး။ ဥကၠံကဆရာေတာ္ေတြမ်ား ဆရာမကူ သယမၺဴ နဲ႔ ဘူဒိုဇာပါ ကၽြမ္းက်င္ေလတယ္။ တန္ေတာ႔ အဲသည္ဆင္းရဲသားမ်ဳိးခ်စ္ပုဂၢဳိလ္မ်ားဘက္က မားမားမတ္မတ္ ရပ္တည္ေပးသူ စပြန္ဆာမ်ားဟာ မဟုတ္ကာမွလြဲေရာ။ သိၾကားမင္းႀကီး ဦးမာဃ မေကာင္းသူပယ္ ေကာင္းသူကယ္ဖို႔ လူေယာင္ဖန္ဆင္း လႊတ္လိုက္တယ္ ထင္ပါရဲ႕ေနာ္။

            သမီးေလးရြာနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေသေသခ်ာခ်ာ သိတဲ႔သူက ေဖ႔စ္ဘုတ္ေပၚတင္ထားတာလည္း ဖတ္လိုက္ရပါတယ္။ သူေျပာေတာ႔မွ ဟုတ္သားပဲ။ အဲဒီေနရာ ကိုယ္ေရာက္ဖူးတယ္။ ဖူးႀကီးတာဆုံ နားကေနရာ။ အစက ဘာရြာမွ မရွိဘူးဆိုတာလည္း ဟုတ္တယ္။ တပ္ပိုင္ေျမအျဖစ္ သိမ္းထားတယ္ဆိုတာလည္း ဟုတ္တယ္။ ဘာျဖစ္လို႔ သိသလဲဆိုေတာ႔ အဲဒီေနရာေတြ တပ္ပိုင္ေျမအျဖစ္ မသိမ္းခင္တုန္းက အကြက္ေတြေဖာ္ၿပီး ဥယ်ာဥ္ျခံေျမအျဖစ္ ဂရံနဲ႔ငွားစားတယ္။ ဧကနဲ႔၀ယ္ရင္ေတာင္မွ ေစ်းကဘယ္ေလာက္မွ မရွိဘူး။ ဘယ္သူမွလည္း ၀ယ္တဲ႔သူ မရွိဘူး။ ဒါေပမယ္႔ ကိုယ္တို႔၀ယ္ခဲ႔ဖူးတယ္။ ေသာင္းဂဏန္းနဲ႔ ေျမပိုင္တာ အဲ႔နားမွာပဲ ရွိတယ္။ ကိုယ္႔ဦးေလးက ကန္စြန္းဥ၊ ပိန္းဥ နဲ႔ ခ်ဥ္ေပါင္ခင္းကေလးပ်ဳိးထားတယ္။ မနက္ခင္းက သြားၿပီး အေဒၚကထည့္ေပးလိုက္တဲ႔ ထမင္းခ်ဳိင္႔ကေလးနဲ႔၊ ငပိေလး ငွက္ေပ်ာဖက္ကၽြမ္းေအာင္ မီးဖုတ္ၿပီး ခ်ဥ္ေပါင္ဟင္းကေလး ခ်က္စားတာ ခုထက္ထိ မေမ႔ဘူး။ ျပန္လာေတာ႔ လက္မွာ ငပိနံ႔ေလးစြဲလာလို႔ တစ္လမ္းလုံး နမ္းနမ္းၾကည့္လာတာ သတိရတယ္။ သိပ္မၾကာပါဘူး။ အဲသည္အကြက္ေတြအားလုံး တပ္ပိုင္ေျမအျဖစ္ သိမ္းပလိုက္ၿပီဆိုလို႔ နွေျမာတသ သုံးႀကိမ္ရြတ္ဆိုၿပီး သာဓုေခၚပလိုက္တာ ေမ႔ေတာင္ ေမ႔ေနၿပီ။ အဲ႔ဒါ အေရးအခင္းမျဖစ္ခင္တုန္းက။ အေရးအခင္းျဖစ္ၿပီးေနာက္ပိုင္း ဂရံရွိတဲ႔သူေတြ ျပန္ေလွ်ာက္ရင္ ေျမကြက္အစားေပးသလိုလို ေျပာသံၾကားမိေပမယ္႔ ဘယ္သြားေမးရမွန္းမသိလို႔ သံေယာဇဥ္ျဖတ္လိုက္တယ္။

            ခုက် ဘာျဖစ္လို႔ ေခ်းေျခာက္ေရနွဴး လုပ္ရသတုန္းဆိုေတာ႔ ဘုမသိဘမသိနဲ႔ သူမ်ားေရးတာကို က်ိတ္မွိတ္ေထာက္ခံတယ္ ထင္မွာစိုးလို႔။ ေရာက္ဖူးတယ္ သိတယ္ဆိုတဲ႔အေၾကာင္းေျပာတာ။ သူမ်ားေရးထားတဲ႔စာကို ကိုယ္ျမင္ဖူးသိဖူးထားတာနဲ႔ ခ်ိန္ၾကည့္တာ။ သူေရးထားတာက သမီးေလးရြာက ၂၀၁၃ အစပိုင္းမွ စတည္လာတာတဲ႔။ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴး မရွိဘူး။ ေက်းရြာဖြဲ႔စည္းပုံ မရွိဘူး။ ဒါေပသိ ေျမႀကီးရွိတယ္။ စိုက္ပ်ဳိးစားလို႔ရတယ္ဆိုရုံနဲ႔ေတာ႔ အဲသေလာက္ ျပႆနာ မတက္ေသးပါဘူး။ ခုဟာက ေရာင္းစားလို႔ရတယ္ဆိုတဲ႔ ေစ်းကြက္ႀကီးေပၚလာလို႔။ ေလာေလာဆယ္ တက္ေနလို႔ရမယ္။ ေနာင္က် ေလ်ာ္ေၾကးရေတာ႔ ေငြထုပ္ပိုက္ၿပီး ျပန္လာမယ္ဆိုတဲ႔ ခါေတာ္မီ စီမံကိန္းသမားေတြ၊ ေနာက္ကြယ္က ရင္းႏွီးျမွဳတ္ႏွံလိုသူေတြေၾကာင္႔ ဇာတ္ရွိန္က တေျဖးေျဖး တက္လာတာပါ။ အစိုးရကေလွ်ာ႔ေပးလိုက္လို႔ တရား၀င္ျဖစ္သြားရင္ ေျမႀကီးက ေရႊသီးေတာ႔တာကိုး။

          ဒါကိုလည္း အမွန္လို႔ မယူလိုက္နဲ႔ဦးေနာ္။ အခုပဲ ေဖ႔စ္ဘုတ္ေပၚမွာ ဓါတ္ပုံႀကီးနဲ႔တက္လာျပန္ေရာ။ ၂၀၀၀ ျပည့္ႏွစ္က လဂြမ္းျပင္ေရေလွာင္တမံေက်ာက္စာမွာ သမီးေလး ေက်းရြာအနီးလို႔ အခိုင္အမာပါတယ္လို႔ ျပန္ျငင္းေနျပန္ၿပီ။ ဘယ္ဟာကို ယုံမွာလဲ။ ကုိယ္တိုင္မွ မေရာက္ဘူးတာ ဘယ္ဟာမွ မယုံဘူးေပါ႔။ ရွင္းရွင္းေလး။ အမွန္တရားက အမွန္တရားပဲ။ သူ႔ဟာသူေနတာ။ လူေတြလိုခ်င္တာ အမွန္တရားမွ မဟုတ္ပဲ။ ငါမွန္တယ္ဆိုတာပဲ လိုခ်င္တာ။ အဲသလိုနဲ႔ပဲ ဘယ္သူဘာေျပာေျပာ တို႔မယုံဘူး ဘ၀ေရာက္လာတာ ျမင္တဲ႔အတိုင္းပဲ။ မယုံေတာ႔ လူလိမ္လူညာေတြ နစ္နာစရာ မရွိပါဘူး။ ေလာကႀကီး လိမ္စားစရာ လူမွ မကုန္တာ။ ကိုယ္မယုံလည္း ေနာက္လူယုံလိမ္႔မယ္။ အမွန္တကယ္ ဒုကၡေရာက္သူေတြမွာသာ ႏူရာလည္း ၀ဲစြဲတယ္။ လဲရာလည္း သူခိုးေထာင္းခံရတယ္။

             ဒါမ်ဳိးကိစၥေတြ အမ္းမွာကတည္းက လူပါး၀ခဲ႔ပါတယ္။ တရုတ္ဓါတ္ေငြ႔ပိုက္လိုင္း ျဖတ္မယ္ဆိုတဲ႔ေနရာေတြကို ေရွ႕က တစ္မိုင္စာေလာက္ ႀကိဳႀကိဳရွင္းၿပီး ေျမလာတိုင္းတဲ႔အခ်ိန္ အပင္ကေလးေတြ ေထာင္ေနေအာင္ ကိုင္းေထာက္စိုက္ၿပီး အပင္ေရျပတယ္။ တကယ္တမ္းေတာ႔ ဘယ္တုန္းကမွ စိုက္ခဲ႔ပ်ဳိးခဲ႔တာ မဟုတ္ဘူး။ ကိုယ္တို႔ေဆးရုံထဲက ၀န္ထမ္းတစ္ေယာက္ေတာင္ ပါေသး။ အလုပ္ပ်က္အကိုင္ပ်က္ကို အဲသည္ေနာက္ တေကာက္ေကာက္လိုက္ေနတာ။ အလုပ္ထုတ္ခ်င္ထုတ္လိုက္တဲ႔။ သည္အလုပ္က တစ္သက္လုံးလုပ္လည္း သိန္း တစ္ရာႏွစ္ရာ ပိုက္မိစရာ မရွိဘူးတဲ႔။ ဟိုဘက္မွာ နွစ္လ သုံးလေလာက္ ဒုကၡခံၿပီး လိုက္အေလ်ာ္ေတာင္းရင္ အဲ႔ေလာက္ပိုက္ဆံက အသာေလးတဲ႔။ တကယ္တမ္းအဲသည္ေနရာမွာ ဓါးမဦးခ် စိုက္ပ်ဳိးလုပ္ကိုင္စားသူေတြက မရဘူး။ သူတို႔ဆီကေန နားလွည့္ပါးရိုက္လုပ္ ပိုက္လိုင္းတစ္ေၾကာစာ၀ယ္၊ ေလ်ာ္ေၾကးလည္ေတာင္းတဲ႔ လူလည္ေတြပဲ ေထာကုန္ၾကတာ။ ဒီလုိလူေတြ မ်က္ျမင္ကိုယ္ေတြ႔ ၾကဳံဖူးတဲ႔အတြက္ သမီးေလးရြာက မဂၤလာေမာင္ႏွံ ေသာင္ယံထက္ ေတာင္ပံယွက္တယ္ဆိုတဲ႔ ဒရာမာေတြကို ကိုယ္ကမ်က္ရည္က်ဖို႔ ခက္တယ္။ သူတို႔ကို အတုအေယာင္ လူလိမ္ေတြလို႔ မစြပ္စြဲဘူးေနာ္။ ေရွ႕မွာ လူလိမ္ေတြ ျမင္ရဖန္မ်ားလို႔ ေတာ္ရုံဆို မယုံေတာ႔ဘူးလို႔ ေျပာခ်င္တာ။

               အစစ္ေတြလည္း မရွိဘူး မဟုတ္ ရွိတာေပါ႔။ အစစ္ရွိလို႔ အတုေပၚလာတာေလ။ ဒါေပမယ္႔ အစစ္က နင္းျပားအစစ္မို႔ အသံေတာင္ မထြက္ႏိုင္ေတာ႔ဘူး။ အသက္ေတာင္ ေမ်ာ႔ေမ်ာ႔က်န္တာ။ အတုေတြကမွ ေဟးလားေလေမာင္ရို႔ေရာ ၀မ္းစမိုးပါ ေသာေသာညံတယ္။ ဒီအခါမွာ တကယ္႔ဒုကၡသည္ေတြခမ်ာ သူမ်ားက မတရားသျဖင္႔ အႏိုင္က်င္႔လို႔  နစ္နာရတာတစ္မ်ဳိး၊ တကယ္႔ဒုကၡသည္လည္း မဟုတ္ပဲနဲ႔ ကိုယ္က်ဳိး၀င္၀င္ရွာတဲ႔သူေတြေၾကာင္႔ ရသင္႔ရထိုက္ေသာ ကာကြယ္ေစာင္႔ေရွာက္မႈမ်ားမရပဲ လဲရာသူခိုးေထာင္းခံရတာတစ္ဖုံနဲ႔ သိပ္နစ္နာတာပဲ။ သူတို႔အျဖစ္က မီးေလာင္လို႔ ထမင္းထုပ္ေ၀တဲ႔ဆီမွာ တျခားရပ္ကြက္လူေတြ လာသယ္သြားလို႔ နပ္မေစ႔တဲ႔သူေတြနဲ႔ သိပ္တူတာပဲ။ ၿမိန္ရက္ေပ႔ သူတို႔ကိုယ္ ၿမဳိရက္ေပ႔ သူ႔ခံတြင္း လို႔သာ ေမတၱာပို႔ဖို႔ေကာင္းေတာ႔တယ္။

              အလားတူပါပဲ။ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံေတာ္ႀကီး စတည္ျဖစ္ထြန္းလာလို႔ ႏိုင္ငံသားေတြ မိမိတို႔ ဆႏၵသေဘာထားမ်ားကို တပိုင္တနိုင္ ငံခြင္႔ရလာၿပီ ဆိုတဲ႔အခါက်ေတာ႔ ဘယ္သူေတြက ဘယ္ေနရာမွာ ဆႏၵေဖာ္ထုတ္ခ်င္သလဲေျပာ။ “ဘယ္ေတာ႔လာေခၚမလဲကြယ္။ အလွေတြ ျပင္ထားမယ္။ ေနပူထဲသြားေတာ႔ အသားေလးမဲပါမယ္။” ဆိုတဲ႔ အ၀ိုင္းမွာစုတဲ႔ ခိုင္သိန္းတို႔၊ ေပ်ာ္မဆုံးေမာ္မဆုံး ေနာ္အုန္းလွတို႔ခမ်ာ အလုပ္နဲ႔လက္နဲ႔ ျပတ္ရတယ္ မရွိေပါင္ကြယ္။ ႏိုင္ငံျခားသြားဖို႔ေတာင္ ဗီဇာယူေပးၾကရတယ္။ သူတို႔လို ဆႏၵေဖာ္ထုတ္တဲ႔သူေတြ ေဖာင္းပြလာရင္ေကာ ဘာေတြ ျဖစ္တတ္သလဲ သိလား။ အဲ႔ဒါကေတာ႔ တျခားသြား မၾကည့္နဲ႔။ အန္တီရင္ရင္တို႔ဆီကို ၾကည့္လိုက္။

              ရင္ရင္တို႔ရြာမွာ ရင္ရင္႔ကို မုန္းတယ္ မုန္းတယ္ အေျမွာက္တစ္သိန္းနဲ႔ ဆႏၵျပေနတဲ႔သူေတြဟာ ရင္ရင္ျပဳတ္မက်မခ်င္း ေက်ကိုမေက်ဘူးတဲ႔။ ဒါေတာ႔ ဘယ္တရားပါ႔မလဲ။ ရင္ရင္႔ကို ခ်စ္တဲ႔သူေတြလည္း ရွိဦးမွာေပါ႔။ မေက်နပ္ရင္ ျပန္ေရြးေကာက္မယ္ေလ။ တစ္ရြာလုံးက ရင္ရင္႔ကို မလိုခ်င္ဘူးဆို ရင္ရင္ထြက္သြားေပးမွာေပါ႔တဲ႔။ ရင္ရင္ေျပာတာ နည္းလမ္းက်ပါတယ္။ နည္းလမ္းမက်တာက ရင္ရင္႔ေမတၱာအိုးႀကီးေတြေပါ႔။ ျပန္ေရြးေကာက္လိုက္ရင္လည္း ရင္ရင္ပဲ တက္ဦးမွာဆိုတာလည္း သိေနတယ္။ အဲသလိုျဖစ္ၿပီး ရင္ရင္ျပန္တက္လာျပန္ရင္လည္း သူတို႔မွာ ေနစရာမရွိေအာင္ ဒုကၡေရာက္ကုန္မွာလည္း ေၾကာက္ေနၾကတယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ မၿပီးနိုင္ မစီးနိုင္ ဆႏၵျပပြဲေတြလုပ္ေနတာ ခုဆို တစ္လေက်ာ္ေက်ာ္ေတာင္ ရွိလာၿပီ။ ဟိုးတစ္ခါေျပာဖူးသလို စစ္တိုက္တာမွ အလကားမရတာ မဟုတ္ဘူး။ ဆႏၵျပတာလည္း အလကားမရဘူး။ ေရသန္႔ေတြ ေ၀ရတယ္။ ထမင္းေကၽြးရတယ္။ အ၀တ္အစားထုတ္ေပးရတယ္။ အႀကိဳအပို႔လုပ္ရတယ္။ သတင္းထဲပါေအာင္ ေလွာ္ရေညွာ္ရတယ္။ တစ္ေန႔တာ ကုန္က်စားရိတ္ဟာ ဘတ္ေငြဆယ္သန္းရွိပါသတဲ႔။ တစ္လေက်ာ္ဆို စဥ္းစားၾကည့္ပါဦးေလ။ အလုပ္ပ်က္အကိုင္ပ်က္နဲ႔ ၀င္ေနက်၀င္ေငြေတြက အကုန္ရပ္တန္႔သြားတာ။ အဲဒီစားရိတ္ေတြကို ျပည္သူေတြက ခံနိုင္ပါ႔မလား။ တစုံတေယာက္ေသာသူရဲ႕ အေထာက္အပံ႔နဲ႔သာ ေနာင္ေန႔က်လည္း ဆီးလို႔ႀကိဳကြယ္ ေမာင္ႀကီးလာပါမယ္ လုပ္ႏိုင္တာ။ ကဲ ဆရာနဲ႔ေတြ႔ေတာ႔ မခံနိုင္ဘူး မဟုတ္လား။ ပေယာဂမွန္္ေတာ႔ တုန္ဆင္းလာၿပီ။ ျမင္ေအာင္သာၾကည့္။

              ဆႏၵေဖာ္ထုတ္တယ္ဆိုတဲ႔သူတိုင္းဟာ ျပည္သူေတြရဲ႕ ဆႏၵကိုေဖာ္ထုတ္တာ ဟုတ္ခ်င္မွဟုတ္တယ္။ တစုံတေယာက္ေသာသူရဲ႕ဆႏၵကို အခေၾကးေငြ ခံစားခြင္႔ တစ္ခုခုယူၿပီး အငွားေဖာ္ထုတ္ေပးတာေတြလည္း ရွိတယ္။ အဲ႔ဒါေတြကို အဟုတ္ႀကီးမွတ္ၿပီး ကိုယ္ကိုယ္ကိုယ္လိမ္ရင္ လူတဘက္သားကိုလိမ္ရင္ ဒုကၡနဲ႔ လွလွနဲ႔ ေတြ႔ရေတာ႔မွာ။ ဘဘႀကီးလက္မွတ္တစ္သိန္းကို ဗိုလ္စိန္မွန္မွာ အဖတ္လည္းဆယ္မရ အရည္လည္းေသာက္မရခဲ႔ဘူး မဟုတ္လား။ ခုေလာက္ဆိုရင္ေတာ႔ ကိုယ္တို႔အိမ္မွာျဖစ္ေနတဲ႔ အသည္းအူႏႈတ္၊ ရိုက္ပုတ္ခ်ည္ေနွာင္၊ ဂေယာင္ဂတမ္း၊ ေယာင္ယမ္းငိုေၾကြး၊ ပူေဆြးဆူပြက္၊ မႏွစ္သက္ဖြယ္ေသာ အျဖစ္အပ်က္အလုံးစုံဟာ စုံး၊ ဖုတ္၊ ကေ၀၊ တေစၦ၊ မွင္စာ၊ မၾတာ၊ ယကၡဳိက္၊ အတိုက္အျမွဳပ္၊ အႏႈတ္အဖြဲ၊ အစြဲအလန္း၊ အၾကမ္းအႏု၊ ျပဳျပဳသမွ် မေကာင္းေသာ လုံ႔လပေယာဂေတြ မကင္းဘူးလို႔ သတိေလးကပ္ႏိုင္ရင္ ေတာ္ပါၿပီကြယ္။