အဆိုျပဳတင္ျပျခင္း

သို႕
၈၈ မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ား
၈၈ မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသားမ်ားအဖဲြ႕
ရန္ကုန္

                                                                                                              ရက္စဲြ    ၁.၇.၂၀၁၂(တနဂၤေႏြေန႔)

အေၾကာင္းအရာ။               ။ ၇ ဇူလိုင္ပြဲ၌ ပူးေပါင္းဆင္ႏြဲပါေၾကာင္း အဆိုျပဳတင္ျပျခင္း။

                ယခုလာမည့္ ၇ ဇူလိုင္သည္ ႏွစ္(၅၀)ေျမာက္ ေရႊရတုအထိမ္းအမွတ္ အခမ္းအနားျဖစ္သည္ႏွင့္အညီ ႏိုင္ငံတ၀န္းက်င္းပျပဳလုပ္မည္ဟု ၾကားသိေနရပါသည္။                    
ဤပြဲတြင္ လူၾကီးမင္းတို႔ အဖဲြ႔အေနျဖင့္ ႏိုင္ငံေရးအႏွစ္သာရရွိရွိ က်င္းပျပဳလုပ္ရန္ ျပင္ဆင္ေနၾကလိမ့္မည္ဟုလည္းယူဆပါသည္။

အဆိုပါ လူၾကီးမင္းတို႔၏ ပြဲတြင္ မိမိ
(ေအာက္ေဖၚျပပါအစီအစဥ္)ကိုလည္း ပါ၀င္ဆင္ႏြဲခြင့္ျပဳပါရန္ တင္ျပျခင္းျဖစ္ပါသည္။
               မိမိသည္ ၂၀၁၁ ဇူလိုင္၌ “ေက်ာေပါက္ၾကီး``အမည္ျဖင့္ စာတစ္ပုဒ္ကို Ex ABSDF,မိုးမခမီဒီယာႏွင့္ မိမိ၏ facebook, Htoo Aung,my notes....စသည့္ online
 မီဒိယာမ်ားတြင္ေရးသားေဖၚျပခဲ့ပါသည္။  ယခု Attach file ျဖင့္ ပူးတဲြပါပါသည္။
                က) ဤ ေက်ာေပါက္ၾကီး အေၾကာင္းအရာအား လူၾကီးမင္းတို႔၏ အခမ္းအနား ေနာက္ဆံုးအစီအစဥ္တြင္ ေျပာဆိုတင္္ျပလိုျခင္း။
                 ခ) ေျပာျပီးသည္ႏွင့္ အသင့္ျပင္ဆင္လာေသာ ပါေဖာ့မင့္( ရွပ္အကၤ်ီ အျဖဴေနာက္ေက်ာေပၚတြင္ အေပါက္ၾကီးမွေသြးစီးက်ေနပံုႏွင့္ ကခ်င္ပုဆိုး။ ကတၱီပါ ဖိနပ္ျဖင့္ )
                    အား ပရိသတ္သို႔ လွည့္ျပျခင္း။
                 ဂ) အခမ္းအနားအျပီး ထို ပါေဖာ့မင့္တင္ျပသူက ေက်ာေပါက္ၾကီး ပန္းဖလက္ကို ပရိသတ္သို႔ လိုက္လံေ၀ငွျခင္းတို႔ ျဖစ္ပါသည္။

                 မိမိ၏ အထက္ပါ စိတ္ကူးအစီအစဥ္မ်ားျဖင့္ ပူးေပါင္းလိုျခင္းအား လူၾကီးမင္းတို႔အေနျဖင့္ အေလးအနက္ထား စဥ္းစားေဆာင္ရြက္ေပးပါရန္လည္း ေမတၱာရပ္ခံ
အပ္ပါသည္။


ေလးစားစြာျဖင့္

ထူးေအာင္
Ex ABSDF



မိမိ၏ ကိုယ္ေရးရာဇ၀င္ အက်ဥ္း          ၁၉၈၈       က်ဳိက္လတ္ျမိဳ႔နယ္ ဗကသ။
                                                   ၁၉၉၀       က်ဳိက္လတ္ျမိဳ႔နယ္ လူ႔ေဘာင္သစ္ဒီမိုကရက္တစ္ပါတီဦးေဆာင္သူ တစ္ဦးအျဖစ္ႏွင့္           က်ဳိက္လတ္ျမိဳ႔နယ္ NLD ေရြးေကာက္ပြဲ
                                                                   ေအာင္ႏိုင္ေရးေဆာင္ရြက္ခဲ့။
                                                   ၁၉၉၁        အဖမ္းခံရ။ အခ်ဳပ္သံုးလ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ခံရျပီးေနာက္ ေန႔စဥ္ ခံ၀န္ခ်ဳပ္လက္မွတ္ကို တစ္ႏွစ္ ထိုးေနခဲ့ရ။
                               ၁၉၉၂  မွ ၂၀၀၄ အထိ       ABSDF တပ္ဖဲြ႔၀င္တစ္ဦးျဖစ္ခဲ့။
                               ၂၀၀၄  မွ ၂၀၀၆ အထိ       CDC (မယ္ေတာ္ေဆးခန္း)၊ မဲေဆာက္။
                               ၂၀၀၆  မွ ၂၀၁၂ အထိ       Ex ABSDF။ ႏို႔ဖိုး။

ေက်ာေပါက္ႀကီး

၁

          က်ေနာ္ ခပ္ငယ္ငယ္ သတၱမတန္းေက်ာင္းသားေလာက္ကျဖစ္မည္ထင္ပါသည္။ တေန႔ ေသာ ညေနေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္၊ က်ေနာ္တို႔သူငယ္ခ်င္း သံုးေလးေယာက္အုပ္စုသည္ အျခားသူ မ်ားႏွင့္ေရာေႏွာ၍ စကားတေျပာေျပာျဖင့္ ေက်ာင္းခန္းတြင္းမွထြက္လာခဲ့ၾကသည္။ မွတ္မွတ္ ရရ ေက်ာင္း၀င္းအျပင္ကိုပင္ မေရာက္ေသး။ မိုးကေလးက တဖဲြဖြဲက်ေနသည္။ ဘယ္ကေန စကားဆက္သြားသည္ မသိ၊ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ သူရဲ ေျခာက္ခံရပံုကို ေျပာျပေတာ့သည္။

          “အခုလိုေက်ာင္းဆင္းခ်ိန္ေပါ့၊ ေက်ာင္းသူေလးတစ္ေယာက္ဟာ ေက်ာင္းနဲ႔ခပ္လွမ္း လွမ္းေရာက္မွ ေက်ာင္းခန္းထဲမွာ ကြန္ပါဗူးက်န္ခဲ့တာကို သတိရတယ္။ ဒီေတာ့ သူ႔အေဖၚေတြ ကို လမ္းမွာပဲေစာင့္ခိုင္းၿပီး သူက ခ်က္ျခင္းလွည့္ျပန္ယူတယ္။ သူတို႔ေက်ာင္းကလည္း ဒို႔ ေက်ာင္းလိုပဲ ႏွစ္ထပ္ေက်ာင္းႀကီးတဲ့။ ေကာင္မေလးအခန္းက အေပၚထပ္မွာ။ ေက်ာင္းဆင္း တာ မၾကာေသးေတာ့ ေက်ာင္း၀င္းတံခါးမႀကီးလည္း မပိတ္ေသးဘူး။ ဒါေပမယ့္ ေက်ာင္း၀င္း ထဲမွာ လူကရွင္းေနၿပီ။ ဆရာ၊ ဆရာမေတြေတာင္ျပန္ကုန္ၿပီ။ သူ ေအာက္ထပ္ ေလွကားရင္း နားေရာက္ေတာ့ ေက်ာင္းသန္႔ရွင္းေရးက ခပ္ရြယ္ရြယ္ ဦးေလးတစ္ေယာက္ကို တံျပက္စည္း လွဲမလို႔ ျပင္ေနတာေတြ႔ရတယ္။ ဒါနဲ႔ သူလည္း အဲဒိဦးေလးကို ကြန္ပါဗူးက်န္ခဲ့လို႔ ျပန္တက္ ယူမယ့္အေၾကာင္း ေျပာေျပာဆိုဆိုနဲ႔ပဲ ေလွကားကို ခပ္သြက္သြက္တက္ခဲ့တယ္။ အေပၚ ထပ္ေရာက္၊ အခန္းထဲ၀င္။ ေရွ႕ဆံုးအတန္းက သူ႔ခံုဆီအသြား…အဲဒိမွာ...။ အခန္း၀ကေန ၾကည့္တုန္းက အခန္းထဲမွာ ထူးထူးျခားျခား ဘာမွမေတြ႕ခဲ့ေပမယ့္ အခုေတာ့ သူ႔ ခံုေဘးက ခံုတစ္လံုးမွာ… လူတစ္ေယာက္၊ ေက်ာကုန္းမွာ အေပါက္ႀကီးနဲ႔…၊ ေသြးေတြနဲ႔… လူတစ္ ေယာက္။ သူ႔ကို ေနာက္ေက်ာေပးၿပီးထိုင္ေနတာကို ျဗဳန္းကနဲ ေတြ႔လိုက္ရတယ္တဲ့။

ဘာေျပာေကာင္းမလဲ ေကာင္မေလးလည္း လိပ္ျပာလြင့္မတတ္ ေအာ္ၿပီး လွည့္ေျပး ေတာ့တာေပါ့။ ေလွကားထစ္ေတြကို ဘယ္လိုေက်ာ္ျဖတ္ၿပီးဆင္းခဲ့သလည္းမသိဘူး၊ ေအာက္ ေရာက္လာတယ္ဆိုပါေတာ့ကြာ။ ေအာက္ေရာက္ေတာ့ ေကာင္မေလးချမာ မ်က္လံုးျပဴးမ်က္ ဆံျပဴးနဲ႔ ျဖစ္ေနၿပီ၊ သိပ္ေၾကာက္ေနၿပီ။ တကိုယ္လံုးတုန္တုန္ယင္ယင္နဲ႔ အသက္ကိုေတာင္ မနဲ လုရွဳေနရၿပီ။ ဒိအခ်ိန္မွာပဲ အတက္တုန္းကေတြ႔ခဲ့တဲ့ တံျပက္စည္းလွည္းေနတဲ့သူ ရွိေနေသး တာကို ေတြ႔လိုက္ရတယ္တဲ့။ ဒါဟာ ေကာင္မေလးအတြက္ေတာ့  ကယ္တင္ရွင္ကို ေတြ႔လိုက္ ရတာပဲေလ၊ အဲဒိေတာ့ ေကာင္မေလးလည္း တအားတက္ၿပီး အဲဒိလူကို သူ အေပၚထပ္မွာ သူရဲေျခာက္ခံရေၾကာင္း အေမာဆို႔မတတ္ျဖစ္ေနရင္းက အားကိုးတႀကီးနဲ႔ ေျပာျပေတာ့တာေပါ့။ ဟို ပုဂၢိဳလ္က ေကာင္မေလး စကားဆံုးတဲ့အထိ ေအးေအးေဆးေဆးနားေထာင္တယ္။ ဘာ စကားမွ ျဖတ္မေမးဘူး၊ ျဖတ္လည္း မေျပာဘူး။ ၿပီးမွ… ေကာင္မေလးစကားဆံုးေတာ့မွ… ေခါင္းတညိတ္ညိတ္လုပ္ရင္း ေဟာဒီလိုမ်ဳိးႀကီးလားဆိုတဲ့သေဘာနဲ႔ သူ႔ေနာက္ေက်ာကုန္းကို လွည့္ျပလိုက္တယ္။ ေအး…သူ႔ ေက်ာကုန္းမွာလည္း အေပါက္ႀကီးနဲ႔…၊ ေသြးေတြနဲ႔ပဲတဲ့။”

          ပံုျပင္ထဲက ေကာင္မေလးေတာ့ ဘယ္လိုျဖစ္သြားသလဲ မသိေတာ့ပါ။ ေနရာမွာတင္ မ်က္ျဖဴလန္ၿပီး အ႐ုပ္ႀကိဳးျပတ္ေခြက်သြားသလား။…ေက်ာက္႐ုပ္တစ္႐ုပ္လိုျဖစ္သြားသလား။ ေပါက္ကြဲလြင့္စင္…။ အမႈံျဖစ္…။ အေငြ႕ပ်ံ…။ ဒါမွမဟုတ္ ဦးတည္ရာမဲ့ ေလႇ်ာက္ေျပးေနမလား၊ ဆက္မေတြးရဲ။ သူ႔အျဖစ္ကိုၾကားလုိက္ရသည့္ မဆီမဆိုင္က်ေနာ္ပင္ ၾကက္သီးေမႊးညႇင္း ေတြထ၊ ေခါင္းနပန္းႀကီးသြားရ၏။

အခုပဲဆင္းလာသည့္ ကိုယ့္ေက်ာင္းကိုကိုယ္္ ေယာင္ေယာင္ကန္းကန္း ျပန္လွည့္ၾကည့္ မိသည္။ ၀င္းအက်ယ္ႀကီးထဲမွာ ေအာက္ထပ္က အုတ္ေဖာင္ေဒးရွင္း ထူထူျမင့္ျမင့္ႏွင့္အခန္း မ်ား။ အေပၚထပ္က သစ္၊ ေရနံ ၀၀။ အုတ္ႂကြပ္မိုးနီနီႏွင့္ ၿမိဳ႕ဂုဏ္ေဆာင္ အမ်ဳိးသားေက်ာင္း ေဟာင္းႀကီး။ မိုးဖဲြဖဲြေအာက္ အံု႕မိႈင္းမိႈင္း ညေနခင္းေနာက္ခံမွာ ခပ္တည္တည္နဲ႔ ထီးထီး မားမားႀကီး။ က်ေနာ္တို႔လက္ထက္ၾကေတာ့ အလက(၁)၊ က်ဳိက္လတ္ ျဖစ္ေနၿပီ။

နံေဘးက ဆူညံသံမ်ားၾကား၌ က်ေနာ္တို႔ေတြ အသံတိတ္ေနၾကသည္။ အေတြးကိုယ္စီ၊ အေၾကာက္ကိုယ္စီႏွင့္ျဖစ္မည္။ ထိုစဥ္ သူငယ္ခ်င္းက သူ႔စကားကိုဆက္သည္။

          “ အဲဒိ သူရဲေတြက ရန္ကုန္က ေက်ာင္းသားႀကီးေတြတဲ့။ ဆဲဗင္းဇူလိုင္တုန္းက ဆႏၵျပပြဲဲ အၿပီးမွာ ေမာေမာပန္းပန္းနဲ႔ ေက်ာင္းထဲမွာ နားေနၾကတဲ့ အခ်ိန္၊ မေမ်ွာ္လင့္ပဲ သူတို႔ ေနာက္ ေက်ာကို ဘက္နက္နဲ႔ထိုးသတ္တာခံလိုက္ရတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြတဲ့။”

၂

ပံုျပင္ၾကားခဲ့ရသည္မွာ ႏွစ္ေပါင္း ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္သံုးဆယ္ ၾကာခဲ့ၿပီျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ က်ေနာ့္ရင္ထဲ ခုထိေျခာက္ခံေနရတုန္း။ ထိုအခ်ိန္က ႏိုင္ငံေရးႏွင့္ပတ္သက္၍ ဘာမွ သိပ္ မသိေသးေပမယ့္ နင့္နင့္နဲနဲ စဲြက်န္ခဲ့သည္။ မေမ့။ အရြယ္ကေလးရလာသည္ႏွင့္အမွ် ဤပံုျပင္ ကို က်ေနာ့္လို႔ပင္ အျခားသူမ်ားလည္း ၾကားဖူးေၾကာင္းသိလာရသည္။ သူတို႔ေတြထဲက အခ်ဳိ႕ ႏွင့္ လူခ်င္းေတြ႕လာရသည္။ သူတို႔ ၾကားရပံုႏွင့္က်ေနာ္ၾကားခဲ့ရပံုခ်င္း မတူ၊ ၾကားရသည့္ အရပ္ေဒသခ်င္း၊ အခ်ိန္ကာလခ်င္း ကြာျခားေၾကာင္းလည္းေတြ႔ရသည္။ သို႔ေသာ္ ဇာတ္လမ္း ေက်ာ႐ုိုးကေတာ့ျဖင့္ တူၾကသည္။ အျခားတူသည့္ အခ်က္မ်ားထဲမွ ထူးျခားသည့္အခ်က္မွာ ႏွစ္စဥ္လိုလို ဟိုၿမိဳ႕မွာ ေျခာက္ခံလိုက္ရသည္။ ဒီေက်ာင္းမွာ ေျခာက္ခံလိုက္ရသည္ဟု ၾကား သိရေသာ္လည္း ေက်ာေပါက္ႀကီးေျခာက္သျဖင့္ လက္ေတြ႕ဘ၀တြင္ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသား တဦးတေယာက္မွ် ဒုကၡေရာက္သြားရသည္ဟု မၾကားရျခင္းျဖစ္သည္။ ထို႔အျပင္ ေက်ာေပါက္ ႀကီးသည္ ေက်ာင္းအေစာင့္တို႔ႏွင့္ ၎တို႔၏ မိသားစုမ်ား၊ ေက်ာင္းပတ္၀န္းက်င္မွ လူမ်ားအား မေျခာက္မလွန္႔ျခင္းကလည္း အံ့ၾသစရာေကာင္းလွသည္။

သို႔ဆိုလွ်င္ ထို၀ိဉာဥ္တို႔သည္ ေက်ာင္းအေဆာက္အဦးမ်ား၌ အၿမဲရွိေနပံု မေပၚ။ ေက်ာင္းသားထု၏ရင္၌သာ ကိန္းေအာင္းေနပံုရသည္။ ေက်ာင္းသားထုတြင္း မ်ဳိးဆက္ တစ္ဆက္ၿပီးတစ္ဆက္ သမိုင္းေပးအသိျဖင့္ ထံုကူး၍ လက္ဆင့္ကမ္းသယ္ေဆာင္ေနၾကျခင္း ျဖစ္မည္။

တစ္နည္းအားျဖင့္ ခါးခါးသီးသီး နာက်ည္းေၾကကြဲရမႈမ်ားကို မေမ့ရန္၊ ထြန္းေျပာင္ခဲ့ သည့္ တိုက္ပြဲ၀င္ေက်ာင္းသားသမိုင္းအား သတိရေနေစရန္ႏွင့္ မိမိတို႔ပုခံုးေပၚ က်ေရာက္ လာသည့္ သမိုင္းေပးတာ၀န္မ်ားကို ဂုဏ္ယူစြာထမ္းေဆာင္ၾကေစရန္အတြက္ ေက်ာင္းသား မ်ားအား တပ္လွန္႔ေပးၾကျခင္းသာျဖစ္မည္။

...  … …

စနစ္ဆိုးတိုင္းကို   ခြပ္ေဒါင္းပီပီ  တြန္းလွန္ တိုက္ပြဲ၀င္ခဲ့ၾကသည့္၊    ရက္ရက္စက္စက္

လည္းႏွိပ္ကြပ္ခံခဲ့ၾကရသည့္ ေက်ာင္းသားတို႔၏ အရိုးတြန္သံဟူသည္မွာ ဤအရာမ်ဳိးကိုေခၚ ျခင္းျဖစ္မည္ ထင္ပါသည္။

           ေက်ာေပါက္ႀကီးကား… ဆက္ေျခာက္ေနဆဲ။

၀မ္းနည္းစရာပင္…၊ ျပည္သူေတြ မလြတ္ေျမာက္ေသးသ၍ သူတို႔ မကၽြတ္ႏိုင္ၾကေသး။

၃

     က်ေနာ္လည္း ထိုစဥ္ကတည္းက အပမီခဲ့တာျဖစ္မည္။ ၈၈၊ ေနာက္ ေတာက္ေလွ်ာက္ …။

                                                                                                    ထူးေအာင္

                                                                                                   ၇.၇.၂၀၁၁

(မတရားေထာင္ဒဏ္ ႏွစ္(၆၀)ေက်ာ္ ခ်ခံထားရသည္႔

သူငယ္ခ်င္း ေအးမင္းႏိုင္တို႔ဇနီးေမာင္ႏွံႏွင္႔တကြ မလြတ္မကၽြတ္ေသးသူမ်ား အျမန္လြတ္ေျမာက္ပါေစ…။))