တိုက္စားျခင္း (၄)

by မိုးၾကာညိဳ မိုး on Friday, July 13, 2012 at 12:24am 

“သံေယာဇဥ္ဆိုတာ ျဖတ္ရခက္တဲ့ၾကိဳးတစ္မွ်င္”

သာေကတေဆးခန္းေရွ႕မွာ ကားပါကင္ ထိုးလိုက္ရင္း ဒီအေတြးစေလးကေခါင္းထဲ ရုတ္တရက္ေပၚလာေလေတာ့ တကုိယ္တည္းျပံဳးမိပါသည္။ ပထမဆံုးလခစားအလုပ္ျဖစ္ခဲ့ေသာ၊ ကိုယ့္ professionalကိုအေကာင္းဆံုး အသံုးခ် ခြင့္ရခဲ့ေသာ၊ တတိယႏွစ္ ေက်ာင္းသူ တစ္ေယာက္အား ဘ၀မ်ားစြာကို ေလ့လာခြင့္ေပးခဲ့ေသာ၊ နားလည္မႈျပည့္၀ ေသာလုပ္ေဖာ္ေဆာင္ဖက္မ်ားရွိေသာ၊ မွ်ေ၀ခံစားတတ္ေသာ လုပ္ငန္းခြင္တစ္ခု ျဖစ္ခဲ့ေသာ ညိဳလုပ္ခဲ့ဖူးတဲ့အဖြဲ႕ ေဟာင္းကိုသံေယာဇဥ္မျပတ္ခဲ့ေလေတာ့ ရွမ္းျပည္မွျပန္လာတဲ့အခါတိုင္း ရံုးခ်ဳပ္သို႕မဟုတ္ ေဆးခန္းတခုခုသို႕ သြားေရာက္လည္ပတ္ေလ့ရွိခဲ့သည္။

အျခားေဆးခန္းမ်ားက ညိဳေနထိုင္ရာျမိဳ႕နယ္ႏွင့္အေတာ္ေ၀းေလေတာ့ သာေကတေဆးခန္းသို႕သာအေရာက္မ်ားပါသည္။ ကားေသာ့ပိတ္ျပီး ေဆးခန္းဘက္ကို ဦးတည္လိုက္ရာတြင္ ေဆးခန္းေရွ႕ရွိ လက္ဖက္သုပ္၊ဂ်င္းသုပ္၊ ကြမ္းယာစသည္တို႕ ေရာင္းခ်သည့္ ယာယီဆိုင္ေလးထဲကဆရာမ.. ဆရာမ… ဆိုျပီးေအာ္ေခၚသံၾကား သျဖင့္ လွည့္ၾကည့္မိသည္။

ကေလးငယ္တစ္ေယာက္ကိုေပြ႕ခ်ီျပီး ျပံဳးရႊင္စြာလွမ္းေလွ်ာက္လာေသာ လူတစ္ဦးကို ဇေ၀ဇ၀ါျဖစ္စြာၾကည့္မိစဥ္

“ဆရာမ…ေနေကာင္းတယ္ေနာ္.. ဒီကိုျပန္လာလည္တာလား?”

ေၾသာ္..သူကငါ့ကိုသိတဲ့ပံုပဲ… လူနာတေယာက္ေယာက္ျဖစ္မယ္ထင္တယ္… ေဆးခန္းမွ ၀န္ထမ္းေတာ့မဟုတ္။

“ဟုတ္ကဲ့..ကၽြန္မရန္ကုန္ခဏအလည္ျပန္ေရာက္တုန္း ဒီကသူငယ္ခ်င္းေတြကိုလာေတြ႕တာပါ”

ညိဳ႕ေလသံထဲမွာ ျပတ္ျပတ္ထင္ထင္ရင္းႏွီးမႈမရွိေၾကာင္း မသိမသာစြက္သြားေတာ့ ထိုသူကျပံဳးျပီး

“ဆရာမ ကၽြန္ေတာ့္ကိုမမွတ္မိဘူးလား? ဘိုဟန္ေလ”

“…..”

“ရတနာ့ေယာက္်ားဘိုဟန္ေလ ဆရာမရဲ႕”

ရတနာ……..ရတနာ…………မွတ္မိတာေပါ့…….ေသခ်ာမွတ္မိတာေပါ့……မိုက္လံုးၾကီးလွတဲ့ ရတနာ…

“အာာာ မွတ္မိျပီကိုဘိုဟန္…ဒါရတနာ့သားေလးလား?”

“ဟုတ္တယ္ဆရာမ…သားေလး ၁ႏွစ္ခြဲရွိျပီ”

“…………..”

ေမးခြန္းမ်ားကိုဆက္ခ်င္ေပမယ့္ confidential အရ အျပင္မွာေျပာလို႕မျဖစ္ဘူးမဟုတ္လား။

“လာ..လာ ကိုဘိုဟန္ အထဲကိုသြားရေအာင္”

“ဟုတ္ကဲ့ဆရာမ…၀င္ႏွင့္လိုက္ပါ..ကၽြန္ေတာ္အေအးဖိုးရွင္းျပီးလိုက္ခဲ့ပါ့မယ္”

-

ေၾသာ္..ရတနာ…ရတနာ….ထိုေန႕ကိုညိဳမေမ့ေသးပါ။ ညိဳ႕တသက္လံုးတြင္ လူတေယာက္အား ၾကမ္းတမ္းေသာ စကားလံုးမ်ားႏွင့္ ပစ္ေပါက္ခဲ့ဖူးတဲ့ ထိုအတိတ္သို႕အေတြးေတြပ်ံ႕လြင့္သြားရေတာ့သည္။

-

HIV/AIDS လူနာမ်ားအတြက္ဖြင့္လွစ္ထားတဲ့ ေဆးခန္းတစ္ခုမွာ data analysis အျဖစ္လုပ္ကိုင္ခဲ့ပါသည္။ ဒီေန႕တမနက္လံုး လူနာမွတ္တမ္းဖိုင္ ၂၀၀ေက်ာ္ေလာက္ data သြင္းခဲ့ရသည္။ မနက္ပိုင္းက ဖိုင္ေတြထဲမွာ မရွင္းလင္းသည့္မွတ္တမ္း မ်ားအား ေသခ်ာရွင္းရွင္းလင္းလင္းသိရရန္အတြက္ ဆရာ၀န္မ်ား၊ ႏွစ္သိမ့္ေဆြးေႏြးသူ မ်ား၊ သူနာျပဳဆရာမမ်ားအား ထမင္းစားခ်ိန္အတြင္းလိုက္လံ ေႏွာင့္ယွက္ခဲ့ရသည့္အတြက္ ညိဳနဲနဲေမာေနသည္။ ထိုမွျပန္လာေတာ့ ျခင္းေတာင္းထဲမွာ ဖိုင္ေတြသိပ္မက်န္ေတာ့ အလြန္ဆံုး၅၀ေလာက္သာရွိမည္။ ျခင္းထဲမွ လက္မွီရာဖိုင္တစ္ခုကို ေကာက္ယူလိုက္စဥ္ အစိမ္းေရာင္အလံေလးကပ္ထားျပီး ခပ္ထူထူဖိုင္တစ္ခုႏွင့္ ခပ္ပါးပါး ဖိုင္အသစ္တစ္ခုုတြဲေပးထားတာျမင္လိုက္ရေတာ့ ၀မ္းသာမႈေရာစိုးရိမ္မႈေရာ စိတ္အစဥ္မွာေရာယွက္ျဖစ္ေပၚ လာသည္။ အစိမ္းေရာင္အလံေလးရဲ႕ သေကၤတ ကေတာ့ ေဆးခန္းမလာတာအနည္းဆံုး ၆လေက်ာ္ျပီမို႕ failure အျဖစ္သတ္မွတ္ထားသူ လူနာျပန္ေရာက္လာျခင္းျဖစ္သည္။ ခပ္ထူထူဖိုင္ကေတာ့ အဲဒီ failure သတ္မွတ္ခံရသူ ရဲ႕ ဖိုင္ျဖစ္မွာေသခ်ာသည္။ ဖိုင္၂ခုပူးတြဲထားသျဖင့္ ကေလးတစ္ေယာက္ပိုလာတာလား? Partner ျဖစ္လာတဲ့ သူမ်ားလား? မေသခ်ာပါ။ သို႕ေသာ္ HIV ကူးစက္ခံရသူ သို႕မဟုတ္ ကူးစက္ရန္သံသယရွိသူတစ္ဦး တိုးပြါးလာ ျခင္းျဖစ္သည္မို႕ စိုးရိမ္စိတ္ျဖစ္မိသည္။ ဖုိင္အသစ္ထဲမွာ ေသြးအေျဖကို ခပ္ေလာေလာရွာၾကည့္မိေတာ့  

negative (window period) လို႕ေရးထားသျဖင့္ စိုးရိမ္စိတ္ တ၀က္ေလွ်ာ့သြားရသည္။ ဒါဆို data ထည့္စရာ မလိုေသး။ ဖိုင္အထူကိုၾကည့္မိေတာ့ စိတ္၀င္စားစရာအနည္းငယ္ေတြ႕ရသည္။ ႏွစ္သိမ့္ေဆြးေႏြးမႈမွတ္တမ္းကို ေသခ်ာဖတ္ခ်င္သျဖင့္ အခ်ိန္နဲနဲပိုယူရမည္ျဖစ္သည္။ စားပြဲေဘးမွ intercom မွတဆင့္ registration counter ကိုေခၚျပီး

“အစ္မမိုး…ဒီေန႕ဖိုင္မ်ားလားအစ္မ”

“မမ်ားဘူးညီမေလး… မနက္ပိုင္းက ၃၀ ေလာက္ပဲရွိတယ္....ခုထိ ၅၀ မေက်ာ္ေသးဘူး။ ဖိုင္လိုခ်င္လို႕လား?”

“မလိုခ်င္လို႕အစ္မ….ဒီေန႕ဖိုင္ေတြကိုသပ္သပ္ထားလိုက္ေတာ့..ညိဳေနာက္ရက္မွၾကည့္ေတာ့မယ္… ထပ္မပို႕နဲ႕ ေတာ့ေနာ္…ျပီးေတာ့ ကိုစိုးမိုးကိုတခ်က္လႊတ္ေပးပါ…data သြင္းျပီးတာေတြ အစ္မတို႕ျပန္သိမ္းရေအာင္ ပို႕လိုက္မလို႕”

“အိုေက ညီမေလး..ကိုစိုးမိုးအခုလာယူလိမ့္မယ္”

ကိုစိုးမိုးတေယာက္ဖိုင္ျခင္းေတြလာသယ္သြားျပီးေတာ့မွ ခုနက failure ဖိုင္ကိုျပန္ကိုင္ျဖစ္သည္။

- အမ်ိဳးသမီး တစ္ေယာက္ျဖစ္ျပီး ဘ၀မလွခဲ့ေလသူ။ အေမွာင္ရိပ္ထဲမွ ပန္းေၾကြတစ္ပြင့္။

- မည္သူ႕ဆီက HIV ကူးစက္ခဲ့မွန္းမသိရံုမက ကိုယ္၀န္ဖ်က္ခ်ထားတာ ၃ၾကိမ္။

- လြန္ခဲ့တဲ့ ၈ လက ေသမထူးေနမထူးဆိုျပီး ေသာက္လက္စေဆးေတြရပ္ပစ္ခဲ့ရံုမက ေစတနာထားျပီး ကုသေပးေနတဲ့ဆရာ၀န္ ဆရာမေတြကိုမ်က္ႏွာခ်င္းမဆိုင္ခ်င္တာေၾကာင့္ ေဆးခန္းကိုမလာခဲ့။

- အရင္လက ဆိုက္ကားနင္းတဲ့သူတစ္ဦးႏွင့္ေတြ႕ဆံုခဲ့ရာမွ အခ်င္းခ်င္းနားလည္မႈရ ခ်စ္ရည္မွ်ျပီး အတူတကြ ေပါင္းသင္းေနထိုင္လ်က္ရွိ။

- ထိုသူက ေဆးခန္းျပန္သြားဖို႕ေျပာသျဖင့္ ေဆးခန္းသုိ႕ျပန္ေရာက္လာ။ ထိုသူပါေဆးစစ္ျခင္းခံယူ။

- ထိုသူ၌ HIV ပိုးမေတြ႕ရေသး။ ကာလသားေရာဂါပိုးသာေတြ႕ရွိ။ window period ျဖစ္။ ကာလသားေရာဂါ အတြက္ ကုထံုးစတင္ေနျပီး ၆လအၾကာတြင္ ေသြးစစ္ရန္အတြက္ ထပ္မံခ်ိန္းဆို။

- သူမအား ပိုးသတ္ေဆးႏွင့္အားေဆးေပးထားျပီး second line ေဆးတင္ရန္ ဆရာ၀န္မ်ားညွိႏႈိင္းဆဲ။

- ေစာင့္ၾကည့္ကာလ ၃လ။ လစဥ္ရက္ခ်ိန္းရွိ။ အတူေနထိုင္သူရွိသျဖင့္ condom မ်ားပံ့ပိုးရန္ညႊန္ၾကားခ်က္။

- ေသြးအေျဖမ်ားအရ အသည္းအေျခအေနမေကာင္း၊ ယခင္ကထက္ HIV ပိုးေကာင္ေရတိုးတက္မႈႏႈန္းျမင့္မား၊ ေသြးအားနည္းျခင္းရွိ။ သလိပ္စစ္ရန္ႏွင့္ ဓါတ္မွန္ရိုက္ရန္ညႊန္ၾကားခ်က္။

- ႏွစ္သိမ့္ေဆြးေႏြးမႈမွတ္တမ္းအရ ႏွစ္ဦးလံုးေပ်ာ္ရႊင္လ်က္ရွိ။ ကာကြယ္ရမည့္အခ်က္အလက္မ်ား အေသးစိတ္ ထပ္မံေဆြးေႏြး။ သေႏၶတားျခင္းနည္းလမ္းမ်ားပါေဆြးေႏြး။ သို႕ေသာ္ ကေလးယူရန္ဆႏၵရွိ။

- ေဆးထပ္ေသာက္ရန္ တက္ၾကြမႈရွိ။

- အရင္အလုပ္သို႕ ေျခဦးမလွည့္ေတာ့။ ဆိုက္ကားမွရသည့္၀င္ေငြအျပင္ ေစ်းေရာင္းဖို႕ၾကိဳးစားခဲ့ဖူး။ ပတ္၀န္းက်င္ မွစကားတင္းဆိုမႈေၾကာင့္ မေအာင္ျမင္ အရင္းျပဳတ္။ သူ႕အားမသိသည့္ ရပ္ကြက္မ်ားသို႕ ေျပာင္းဖူးျပဳတ္လွည့္ ေရာင္းရန္အစီစဥ္ရွိ။

- မ်က္လံုးျပဴးရေသာမွတ္ခ်က္တခုကေတာ့ “ေဆးခန္းတြင္း လူနာအခ်င္းခ်င္း တစ္ၾကိမ္၊ သူနာျပဳဆရာမႏွင့္ တစ္ၾကိမ္ ခိုက္ရန္ျဖစ္ဖူး” သည္ဟုမွတ္တမ္းတင္ထားသည္။

-

ဟူးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး data file ၂၀၀ လုပ္ရတာထက္ ေမာပါသည္။ အလြန္ေမာပါသည္။ လက္ရွိအေျခအေနမ်ားအား မွတ္တမ္းတင္ရန္ patient code ရိုက္ထည့္၍ ဖိုင္ဖြင့္လိုက္ျပီးမွ စိတ္မပါျပန္။ သူ႕ဖိုင္ကိုခဏခ်ထားျပီး တျခားဖိုင္တခုကိုေကာက္ယူမွတ္တမ္း လုပ္ေနလိုက္သည္။ မွတ္တမ္းထဲမွာ ကေလးယူရန္ဆႏၵရွိဆိုတာ ေတြ႕မိ ထားတာေၾကာင့္ ဒီႏွစ္ေယာက္နဲ႕ေတြ႕ဆံုရန္ေတာ့ outreach-worker မ်ားကိုစီစဥ္ေပးဖို႕ေျပာရမည္။ ေနာက္ တစ္ပါတ္ခန္႕အၾကာတြင္ ရက္ခ်ိန္းတခုယူျပီး သူတို႕ႏွင့္ အခ်ိန္ယူစကားေျပာျဖစ္ခဲ့ပါသည္။ အျပစ္မဲ့ကေလး တစ္ေယာက္ကို လူ႕ေလာကထဲေခၚခ်င္တဲ့ဆႏၵကိုေသခ်ာစဥ္းစားဖို႕၊ လူလားေျမာက္ေအာင္ျပဳစုေကၽြးေမြးဖို႕ အခက္အခဲ၊ လက္ရွိကုိယ္တိုင္ၾကံဳေနရတဲ့အခက္အခဲေတြ၊ ခြဲျခားဆက္ဆံခံရျခင္းကိစၥေတြ ေဆြးေႏြးျဖစ္ခဲ့သည္။ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ကလည္း ကတိေတြ အထပ္ထပ္ေပးခဲ့ၾကသည္။

-

ဒီလိုနဲ႕ အျခားအျခားေသာ ရင္ေမာဖြယ္ရာမ်ား၊ ရႈပ္ေထြးေလးလံေသာ report မ်ား၊ ေက်ာင္းစာေမးပြဲမ်ားၾကား မွာ သူတို႕ႏွစ္ေယာက္ကိုေမ့သြားရသည္။ ၆-၇လအတြင္းမွာအရာရာအားလံုးပံုမွန္လည္ပတ္ေနခဲ့ျပီး မိုးေစြေစြ မနက္ခင္းမွာေတာ့ ထိတ္လန္႔ဖြယ္ရာျဖစ္ရပ္တစ္ခု ေဆးခန္းကိုေရာက္ရွိလာခဲ့သည္။ ထိုေန႕ကညိဳ႕ day-off ျဖစ္ေသာ္လည္း မန္ေနဂ်ာမွ အကူအညီေတာင္းသျဖင့္ မနက္အေစာကတည္းက ေဆးခန္းကိုေရာက္ေနခ့ဲသည္။ ၈နာရီသာရွိေသးသည္မို႕ ေဆးခန္းလံုျခံဳေရး၀န္ထမ္း၊ သန္႕ရွင္းေရး၀န္ထမ္းအစ္မတစ္ေယာက္၊ registration ေကာင္တာမွအစ္မတစ္ေယာက္ ႏွင့္ ေစာေစာတိုကင္ယူကာ လာေစာင့္ေနသည့္လူနာ၄-၅ေယာက္သာရွိသည္။ အလုပ္လုပ္စရာ laptop ကရံုးကားႏွင့္မွပါလာမည္ျဖစ္သျဖင့္ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ေဖ်ာ္ကာ လူနာမ်ားႏွင့္ စကားထိုင္ ေျပာေနသည္။ ထိုစဥ္…… ဆိုက္ကားတစ္စီးေရးၾကီးသုတ္ျပာ ေရာက္ရွိလာျပီး ရႈံ႕မဲ့လ်က္ညည္းတြားလ်က္ ရွိေသာ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ႏွင့္ ပ်ာယာခတ္ေနသူဆိုက္ကားဆရာ။ ေသခ်ာၾကည့္လိုက္ေတာ့အစိမ္းေရာင္အလံေလးႏွင့္ဖိုင္၂တြဲ က ေခါင္းထဲျပန္ေပၚလာသည္။ ဆရာ၀န္ ဆရာမမ်ားလဲ မေရာက္ေသး၊ ေရာက္လာပံုကလဲ ထိတ္လန္႕စရာေကာင္းေနေတာ့ အားလံုးဘာမွမေျပာႏိုင္ဘဲ ရုတ္တရက္မွင္သက္စြာရပ္ၾကည့္ေနမိၾကပါသည္။

ခ်က္ခ်င္းပင္ လူနာမ်ားႏွင့္ အထိအေတြ႕မ်ားလွေသာ Registration မွအစ္မက

“ဟင္…အခုမွေပၚလာေတာ့တယ္ မေရႊေခ်ာ…. ညည္းတို႕ေပ်ာက္ေနတာ ၄လရွိျပီ..ဘာေတြမ်ားလုပ္ေနၾကလဲ?”

တကယ္ေတာ့ေမးစရာမလိုေသာေမးခြန္းပါ။ ထိုအမ်ိဳးသမီးမွာ ျမင္သာထင္သာစြာ ကိုယ္၀န္ျဖစ္တည္ေနျပီပဲေလ။ ညိဳ႕အေတြးထဲမွာ ေလာကထဲကိုအျပစ္မဲ့စြာေရာက္လာျပီး အက်ဥ္ခံအႏွိမ္ခံ ကံဆိုးရင္ေရာဂါပါကူးစက္ခံရမယ့္ ကေလးမ်က္ႏွာေလးျမင္ေယာင္လာကာ Code of Conduct ေတြ Ethic ေတြကို ေမ့ေပ်ာက္သြားေလာက္ေအာင္

အမိုက္ေမွာင္ဖံုးသြားျပီး ေဒါသက အထြဋ္အထိပ္သို႕…………..

“ရွင္တို႕ကိုကၽြန္မ မရွင္းျပခဲ့ဘူးလား? ဟင္…ကေလးတေယာက္ေမြးတယ္ဆိုတာ လြယ္တယ္မွတ္ေနလို႕လား? ေျပာၾကစမ္းပါဦး။ ဒီေလာက္အသိပညာေပးေဆြးေႏြးတာေတြ ေဖ်ာင့္ဖ်တာေတြလုပ္ေပးေနတဲ့ၾကားက ေဆးခန္း လဲမလာ…. ကိုယ္လုပ္ခ်င္တာကိုယ္လုပ္ၾကတယ္…. ဘာလဲ ေပးလိုက္တဲ့ကြန္ဒံုးေတြမေလာက္လို႕လား? ရွင္တို႕ ဘယ္ေလာက္ေတာင္……………ေနလို႕လဲ? ရွင့္အသက္ကိုတန္ဖိုးမထားရင္ေနေလ… ကေလးတေယာက္ကို ေလာကထဲေခၚသြင္းျပီး ေရာဂါေတြအေမြေပး…ဆင္းရဲဒုကၡေတြေရာက္ခိုင္းဦးမလို႕လား?

ကိုယ္တစ္ေယာက္ ဘ၀ပ်က္ရရင္ေတာ္ေရာေပါ့…. ဘာလို႕အျပစ္မရွိတဲ့သူေတြကိုလိုက္ဒုကၡေပးခ်င္ေနတာလဲ………

ရွင္ကေရာ ကေလးယူဖို႕မသင့္ဘူးဆိုတာ နားလည္ပါျပီဆို…. ေယာက္်ားလုပ္ေနျပီးေတာ့ ကိုယ့္စကားကိုယ္ မတည္တဲ့လူ…”

“ကၽြန္ေတာ္..ကၽြန္ေတာ္ မသိလိုက္လို႕ပါ….သူက ကြန္ဒံုးကိုထိပ္ေဖာက္ျပီးေတာ့……..”

“ေတာ္….ဘယ္လိုျဖစ္ျဖစ္ ကေလးရွိမွန္းသိရင္လဲ ေဆးခန္းကိုလာၾကပါလား? ကိုယ္လုပ္ခ်င္တာေတြလုပ္ထား

ျပီးေတာ့မွ အားနာသေလး ရွက္သေလးနဲ႕။ အဲ့တာလုပ္တုန္းကေတာ့ မရွက္ၾကဘူးလား?”

ေဒါသတၾကီးနဲ႕ေအာ္ေနမိတဲ့ညိဳ႕ကို ဘယ္သူမွ၀င္မတားရဲၾကပါဘူး။ ထိုစဥ္ရံုးကားေရာက္လာျပီး ဆရာ၀န္တစ္ေယာက္ နဲ႕  ႏွစ္သိမ့္ေဆြးေႏြးသူတေယာက္ ညိဳ႕နားေရာက္လာေတာ့မွ စကားေတြရပ္သြားေတာ့သည္။

“ညီမရယ္…စိတ္ေလွ်ာ့..စိတ္ေလွ်ာ့…..”

ဆရာ၀န္အစ္မၾကီးက ပုခံုးကိုကိုင္ရင္းေျပာလာေတာ့မွ ျပင္းထန္လြန္းေသာေဒါသေၾကာင့္ ညိဳ႕တကိုယ္လံုး တဆတ္ဆတ္တုန္ေနေၾကာင္းသတိထားမိသည္။

အျခားသူမ်ားက ထိုအမ်ိဳးသမီးကို ေဆးရံုပို႕ဖို႕ကားေပၚတင္ေနစဥ္ ေအာ္ဟစ္ညည္းညဴေနေသာထိုမိန္းမ၏ ေျခဖ်ား၌ ေသြးစက္မ်ားးးးး

ေဆးခန္းသို႕သူတို႕ေရာက္လာစဥ္မွစျပီးဆူပူေငါက္ငန္းေနခ်ိန္ထိညိဳမေတြ႕ခဲ့တဲ့…..ေသြးစက္မ်ား…

ေဆးခန္းတြင္ ရန္ျဖစ္ဖူးသည္ဟု မွတ္ခ်က္ျပဳခံထားရဖူးေသာ ရတနာ… ညိဳဆူပူေအာ္ဟစ္သမွ်ေခါင္းငံု႕ခံေနေသာ ရတနာ… ရင္တြင္းမွသေႏၶသားအား ကယ္ဆယ္ေပးဖို႕ ေဆးခန္းမွ၀န္ထမ္း၏အျငဴစူကိုမခံရဲႏိုင္ေသာ ရတနာ…ပညာအသိ ေခါင္းပါးေပမင့္ ရင္ေသြးအေပၚခ်စ္ေမတၱာစိတ္ေၾကာင့္ အရာရာကိုရင္ဆုိင္၀ံ့ေသာရတနာ…မိခင္..မိခင္….မိခင္…

ဘယ္သူေတြဘာပဲေျပာေျပာ သူမသည္လည္း မိခင္တစ္ဦးပါေပ…

-

“ဆရာမ…ဆရာမ…ဘာေတြေတြးေနတာလဲ? ကၽြန္ေတာ္ေရာက္ေနတာ ၾကာလွျပီေလ”

ကိုဘိုဟန္ကစိတ္မရွည္ေတာ့သလို ကၽြန္မအက်ီ ၤလက္ေမာင္းကိုလာဆြဲျပီးေျပာေတာ့မွ အေတြးစတို႕ ရပ္တန္႕ သြားရသည္။ သူ႕ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့……..

ေၾသာ္………….သူ႕လက္ထဲမွာ လူနာမွတ္တမ္းခပ္ထူထူတစ္ဖိုင္ႏွင့္ ကေလးလူနာမွတ္တမ္းခပ္ပါးပါးတစ္ဖိုင္…..

I didn't make the problems, why I have to pay.....?

သူ႕ရင္ခြင္တြင္းမွသားငယ္က အျပစ္ကင္းစြာရယ္ေမာရင္း ညိဳ႕ဆံပင္ေတြကိုဆြဲေဆာ့ေတာ့ ညိဳ႕ႏႈတ္ခမ္းထက္မွာ အျပံဳးတစ္ခုတြဲခိုသြားရသည္။ ထိုအျပံဳး၌ ၾကင္နာျခင္းနဲ႕ နာက်င္ျခင္းတခ်ိဳ႕ ရင္ေမာျခင္းတ၀က္ပါသြားေၾကာင္း ကိုဘိုဟန္ မရိပ္မိပါေစနဲ႕……မသိလိုက္မျမင္လိုက္ပါေစနဲ႕…..

-

အေျခခံအသိပညာနိမ့္က်ေနေသးတဲ့၊ အယူအစြဲသည္းလြန္းတဲ့ လူ႕အဖဲြ႕အစည္းထဲကို ညိဳတို႕ရဲ႕က်န္းမာေရး ပညာေပးလုပ္ငန္းေတြ မထိုးေဖာက္ႏိုင္ေတာ့တဲ့အေျခအေနမွာ လူ႕ဘ၀ကိုအလည္သက္သက္ေရာက္လာခဲ့ရတဲ့ မိခင္မဲ့ ကေလးငယ္တစ္ေယာက္အဖို႕ လိုအပ္ေနတဲ့ ဂရုဏာကမ္းလက္ေတြမ်ားရွိပါ့မလားေလ…..

(ကာယကံရွင္မ်ား၏အမည္မ်ားအားလႊဲေျပာင္းသံုးစြဲထားပါသည္။)

ခ်စ္ျခင္းမ်ားစြာျဖင့္

မိုးၾကာညိဳ