က်ေနာ္ ဆိပ္ကမ္းဂ်ပိုး

by Mar Ga Luelin on Friday, July 20, 2012 at 5:15am ·

ပထမဆံုးေျပာခ်င္တာက ဒီပိုစ္႕ေလးက ေန ဘာမွ ေထြေထြထူးထူးရဖို႕ စာဖတ္သူကို မေမွ်ာ္လင့္ေစခ်င္ပါဘူး ။ ဘာလို႕လဲ ဆိုေတာ႕ က်ေနာ္႕ ငယ္ဘ၀အမွတ္တရမ်ားကိုပဲ

လြမ္းဆြတ္တမ္းတေရးသားမွာ ျဖစ္လို႕ပါပဲ ။ လူတိုင္းမွာ ငယ္ဘ၀ ဆိုတာရွိခဲ႔ၾကတယ္မဟုတ္လားဗ်ာ ။ တခ်ိဳ႕တေလရဲ႕ ငယ္ဘ၀က ၾကမ္းတမ္းရင္ၾကမ္းတမ္းမယ္ ။ တခ်ိဳ႕

ေတြရဲ႕ငယ္ဘ၀ဟာ ေခ်ာေမြ႕မယ္ ၊ တခ်ိဳ႕တေလရဲ႕ ငယ္ဘ၀ဟာ စိတ္ပ်က္ခါးသီးတာေတြရွိမယ္ ၊ တခ်ိဳ႕တေလရဲ႕ ငယ္ဘ၀ဟာ ေပ်ာ္ရြင္အမွတ္ရစရာေတြျဖစ္မယ္ ။ က်ေနာ္ကေတာ႕ ငယ္ဘ၀တစ္ေကြ႕မွာ ဆိပ္ကမ္းဂ်ပိုး (ၾကမ္းပိုး) ေလးတစ္ေယာက္ ျဖစ္ခဲ႔ဖူးတယ္ ။ အဲ႔ဒီရက္မ်ားက အနာဂါတ္ဆိုတာ ဘာမွန္းေတာင္မသိခဲ႔ပါဘူး . . . ။

ေက်ာက္ျဖဴျမိဳ႕ဆိုတာ စာဖတ္သူၾကားဖူးပါလိမ္႔မယ္ ။ အခု ေရနက္ဆိပ္ကမ္း နဲ႕ သဘာ၀ဓါတ္ေငြ႕ပိုက္လိုင္းေတြေၾကာင္႔နာမည္ၾကီးေနတဲ႕ ျမိဳ႕ေပါ့ ။ မၾကာခင္အခ်ိန္ကာလ

အတြင္းမွာ ေက်ာက္ျဖဴျမိဳ႕ဟာ တရုတ္ျပည္ရဲ႕ ေကာင္းမူ႕နဲ႕ နိဳင္ငံတကာအဆင့္မွီျမိဳ႕ေတာ္ျဖစ္လာမယ္လို႕ ထင္ေၾကးေပးတဲ႔လူနဲ႕လည္းေတြးဖူးရဲ႕ ။ ဒါေတြက ထားပါေတာ႕ ။

အတိတ္ကို ႏွစ္ေပါင္း၁၅ ႏွစ္ေလာက္ ေနာက္ျပန္ဆုတ္ခိုင္းလို႕ရရင္ ၊ အဲ႔ဒီေက်ာက္ျဖဴျမိဳ႕ရဲ႕ အမွတ္၁ ဆိပ္ကမ္းတံတားၾကီးမွာ အခုမာဃျဖစ္လာမဲ႔ အေလာင္းအလွ်ာေလးကို

ေဘာင္းဘီတိုတကားကားနဲ႕ ေျမာက္ၾကြ ေျမာက္ၾကြ ေတြ႕ရပါလိမ္႔မယ္ ။

က်ေနာ္႕ငယ္႕နာမည္က ဘိုဘို လို႕ေခၚသဗ် ။ ငယ္ငယ္တုန္း ေ၀ယံမင္းဗိုလ္နာမည္ကိုအဖ်ားဆြတ္ျပီးေခၚတယ္လို႕ဆိုၾကတာပဲ ၊ အရင္းဆြတ္ျပီး ေ၀ေ၀လို႕မေခၚတာပဲ ေက်း

ဇူးတင္ရမယ္ ။ စာဖတ္သူ စာရင္းဇယား ျပဳစုၾကည္႕ပါ ၊ အဲ႔ဒီ ဘိုဘို လို႕ နာမည္တြင္တဲ႔ ကေလးေတြဟာ ေမ်ာက္ရံွဳးေအာင္ေဆာ႔တာမ်ားတယ္ ။ ကာတြန္းစာအုပ္ထဲက ဘိုဘို

ပဲ ေဆာ႕တာမဟုတ္ဘူး ၊ အျပင္က ဘိုဘိုေတြကလည္း လက္မနိဳင္ေအာင္ေဆာ႔တာ ။ က်ေနာ္လည္း နာမည္စီးလို႕နဲ႕တူပါရဲ႕ ၊ ငယ္ငယ္ကေတာ္ေတာ္ေဆာ႔တယ္ ။ က်ေနာ္

အေဖနဲ႕အေမက ရန္ကုန္မွာ ။ က်ေနာ္က ဘၾကီးဂ်ိဳး ( အခု ေက်ာက္ျဖဴဆိပ္ကမ္းမွဴး ဦးတင္ေမာင္သိန္း ) နဲ႕ က်ေနာ္႕အဘြားေဒၚႏုသာ တို႕က ေခၚထားလို႕ေက်ာက္ျဖဴကို

လာေနရတယ္ ။ အမွန္က ဘၾကီးဂ်ိဳး က က်ေနာ္႕ အေဒၚ ရဲ႕ ေယာက်ၤား ။ က်ေနာ္႕ အေဒၚကေက်ာင္းဆရာမဆိုေတာ႕ နယ္ကိုတာ၀န္က်ေနတာ

မ်ားတယ္ ( အခု ေက်ာက္ျဖဴအထက ၂ မွ အထက္တန္းျပဆရာမ ေဒၚလွလွ၀င္း ) ။ အဖြားက ေက်ာက္ျဖဴစည္ပင္သာယာေစ်းထဲမွာ ဆီ ၊ၾကက္သြန္ ၊ ငရုတ္သီးေျခာက္

စတဲ႔ ကုန္ေျခာက္ဆိုင္ၾကီး ဖြင့္ထားတယ္ ။

ဘၾကီး၈်ိဳးကလည္း ဆိပ္ကမ္းရံုးမွာ အျမဲအလုပ္ရွုပ္ ၊ အဖြားကလည္း တေနကုန္ေစ်းေရာင္းဆိုေတာ႕ ။ က်ေနာ္ေမာင္မာဃ အဖို႕ ေက်ာက္ျဖဴဆိပ္ကမ္းၾကီးကို ေမြေႏွာက္ဖို႕

ပြဲေတာ္ၾကီးကိုေတြ႕လို႕ ။ ေက်ာက္ျဖဴဆိပ္ကမ္းၾကီးက အဲ႔ဒီအခ်ိန္တုန္းကကေလးတစ္ေယာက္အတြက္ အင္မတန္ေပ်ာ္ဖို႕ေကာင္းတယ္ ။  ေက်ာက္ျဖဴဆိပ္ကမ္းမွာလည္း

သေဘၤာက ျပတ္တယ္လို႕ ကိုမရွိဘူး ။ အဲ႔တုန္းက သေဘၤာေတြလည္း အခုထိ ေျပးဆြဲတုန္းပဲ ။ အေလာင္းဘုရားလို႕ေခၚတဲ႔ တစ္ထပ္သေဘၤာ တစ္စီးပဲ မဆြဲေတာ႕တာထင္

တယ္ ။ အမွန္က အဲ႔ဒီသေဘၤာက ဂ်ပန္ဆီက စစ္ေလွ်ာ္ေၾကးရထားတဲ႔သေဘၤာ ။ ေတာ္ေတာ္လည္းေဆြးေနျပီ ။ သေဘၤာရပ္ထားတုန္း က်ေနာ္တို႕ ဆိပ္ကမ္းက ကေလး

တစ္သိုက္ သေဘၤာေပၚတက္ေဆာ႔ရင္ ၊ တခ်ိဳ႕ သေဘၤာ (အေပၚ) နံရံေတြဆို လက္နဲ႕အားနည္းနည္းစိုက္ျပီးေထာက္မိတာနဲ႕ ကြ်ံၾကတယ္ ။ ဒါေတာင္ အေလာင္းဘုရားက

က်ေနာ္ ၁၀တန္းေလာက္အထိ ဆြဲေသးတယ္ ။ ေနာက္မွ လံုး၀ သံုးမရေတာ႕လို႕ လက္ေလွ်ာ႔လိုက္တာျဖစ္ရမယ္ ။ က်ေနာ္တို႕ ျမန္မာေတြ စက္ကရိယာကို အဲ႔လိုတန္ေအာင္

ခိုင္းတာ ။

ေအာင္တံခြန္ သေဘၤာေတြကေတာ႕ ေျပးဆြဲတုန္းပဲ ။ ဟိုတေလာကေတာင္ ေအာင္တံခြန္သေဘၤာတစ္စင္း ေသာင္တင္တယ္ဆိုလား ၊တိမ္းေမွာက္တယ္ဆိုလား ၾကားလို႕ စိုး

ရိမ္မကင္းျဖစ္ရေသးတယ္ ၊ ၾကာေတာ႕ၾကပါျပီ ။ က်ေနာ္တို႕ဆီမွာေတာ႕ ေအာင္တံခြန္ကို အျမန္လို႕ေခၚၾကတယ္ ။ တကယ္ေတာ႕မျမန္ပါဘူး ။ ကုန္ေတြအျပည္႕တင္ျပီး

ထြက္ခ်င္တဲ႔အခ်ိန္ထြက္တယ္ ။ ေက်ာက္ျဖဴ - ေတာင္ကုတ္ ၊ ေတာင္ကုတ္ - သံတြဲ ၊ ေတာင္ကုတ္ -စစ္ေတြ ၊ စစ္ေတြ - ေက်ာက္ျဖဴထင္တယ္ ။ သိပ္ေတာ႕မမွတ္မိေတာ႕ဘူး ။

အဲ႔တုန္းက အခုလို ကားလမ္းေတြမေပါက္ေသးေတာ႕ သေဘၤာတစ္ခုပဲ အားကိုးရတယ္ ။ ဒီေတာ႕ သေဘၤာ က အခ်ိန္ျပည္႕ ျပည္႕က်ပ္ေနေတာ႕တာ ။ ဘယ္ပဲသြားသြား သေဘၤာ

နဲ႔သြားရတာကိုး ။ သေဘၤာဆိပ္ကလည္းေတာ္ေတာ္စည္တယ္ ။ ကာရာအိုေကဆိုင္ ၊ဘီယာဆိုင္ ၊ အရက္ဆိုင္ ၊ထမင္းဆိုင္ ေတြနဲ႕ ည၁၂ နာရီ ၁နာရီထိ လွဳပ္လွဳပ္ရွားရွားပဲ ။

က်ေနာ္အမွတ္အရဆံုးလူေတြကေတာ႕ ဆိပ္ကမ္းက ကုန္ထမ္းသမားေတြပဲ ( ကူလီေပါ့ ) ။ ကိုက်ားၾကီးတို႕ ၊ ကိုေအာင္ေလး တို႕ ၊ ကိုလူလွ တို႕ ဆို က်ေနာ္အခုထိသတိရတုန္း။

သူတို႕ကို အဲ႔ဒီတုန္းက သေဘာအရမ္းက်တယ္ ။ သူတို႕ ကိုၾကည္႕ရတာအရမ္းေအးခ်မ္းသလိုပဲ ၊ သေဘၤာမလာေသးရင္ ၊ ကုန္စည္ေတြမေရာက္ေသးရင္ ၊ ဆိပ္ကမ္းက ပန္းျခံ

ထဲမွာ ပုခံုးထမ္းပုဆိုးစုတ္ေလးကို ေခါင္းအံုးျပီး အိပ္တဲ႔လူကအိပ္ ၊ က်ားထိုးတဲ႔လူေတြက က်ားထိုး ၊ ေဂၚလီပစ္တဲ႔လူေတြကပစ္နဲ႕ သူတို႕ကို ၾကည္႕ရတာ အရမ္းအပူအပင္ကင္း

တယ္ ။ အဲ႔ဒီႏွစ္မ်ားက က်ေနာ္႕ကို တေယာက္ေယာက္က ၾကီးလာရင္ ဘာလုပ္မလဲလို႕ ေမးရင္ ကုန္ထမ္းမယ္လို႕ ေျဖခဲ႔တာ ။ အဲ႔ဒီလို ရည္မွန္းခ်က္ၾကီးတာ ။ ဒါေပမယ္႕ကုန္ထမ္း

ခ်ိန္ေရာက္ရင္လည္း သူတို႕ကို ၾကည္႕ရတာမသက္သာလွဘူး ။ အခ်ိန္နဲ႕ အမွီသေဘၤာထြက္နိဳင္ေအာင္ အေျပးအလႊား ထမ္းရ ပိုးရျပန္တယ္ ။ အိတ္ၾကီးေတြက လူထက္ေတာင္

ၾကီးဦးမယ္ ။ အဲ႔ဒီ အိတ္ၾကီးေတြကိုထမ္းျပီး သေဘၤာနဲ႕ဆိပ္ကမ္းၾကား ထိုးထားတဲ႔ လက္တစ္ထြာေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္သာရွိတဲ႔ သစ္သားျပားေလးေပၚမွာ လမ္းေလွ်ာက္သြားတာမ်ား

သစ္သားျပားေလးက အိညြတ္ အိညြတ္ နဲ႕ အင္မတန္ၾကည္႕လို႕ေကာင္းတယ္ ။

က်ေနာ္႕ဘၾကီးက အဲ႔တုန္းက ဒု ဆိပ္ကမ္းမွဴးပဲ ရွိေသးတယ္ ။ အလုပ္လည္းအရမ္းမ်ားတယ္ ၊ အဲ႔တုန္းက ဆိပ္ကမ္းမွဴး က ဦးျမသာေက်ာ္ ထင္တယ္ ။ အခုေတာ႕ စစ္ေတြျမန္မာ႔ဆိပ္

ကမ္းအာဏာပိုင္ မွာ က်ေနတယ္ထင္တယ္ ။ ဦးျမသာေက်ာ္က ပိန္ပိန္ပါးပါးနဲ႕ အရမ္းေအးတယ္ ။ သူ႕ခဗ်ာ က်န္းမာေရးလည္းမေကာင္းရွာဘူး ။ ဒီေတာ႕ တာ၀န္ေတြအကုန္လံုးကို

ဘၾကီးကိုလြဲထားရတယ္ ။ က်ေနာ္႕ ဘၾကီးဂ်ိဳး က ခႏၱာကိုယ္တုတ္တုတ္ခိုင္ခိုင္ ၊ သြက္သြက္လက္လက္ ၊ လူကလည္း ပါစပ္က ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ။ သူအရမ္းစိတ္တိုလာရင္ လ အကၡရာ

ေတြ ၊ ခ်ီး ဆိုတဲ႔ အသံ ေတြ ၾကားရေတာ႕တာ ။ အဲ႔ဒီအခ်ိန္ေတြက ဂိုေဒါင္ထဲကို ကူလီတသိုက္နဲ႕ ကုန္ထည္႕တဲ႔အခ်ိန္ ၊ ကုန္ထုတ္တဲ႔အခ်ိန္အမ်ားစုပဲ ။ က်ေနာ္ကလည္းဆိပ္ကမ္းမွာ

ကုန္ေတြ စုပံုထားတဲ႔အခ်ိန္ဆို အရမ္းေပ်ာ္တာ ။ ကုန္ေတြစုပံုျပီဆိုတာနဲ႕ က်ေနာ္ ဘလိတ္ဓါး ၀ယ္ျပီးသား ။ ဂံုနီအိတ္ၾကီးေတြ ၊ ပီနံအိတ္ၾကီးေတြ အထပ္ထပ္ ပံုထားတဲ႕ေနရာေတြကို

မေယာင္မလည္သြား ၊ အိတ္အေျခအေနကိုၾကည္႕တာ ။ ထန္လွ်က္အိတ္လား ၊ ကြမ္းသီးအိတ္လား ဘာလားညာလားသိရဖို႕ ဘလိတ္ဓါးေလးနဲ႕အိတ္ကိုအသာခြဲၾကည္႕ရတယ္ ။

လက္တစ္၀ါးစာေလာက္ ခြဲၾကည္႕ျပီးရင္ နိဳက္ျပီ ။ တျခားဟာထက္ စားစရာေတြကို ခြဲတာမ်ားတယ္ ။ ပဲၾကီးေလွာ္ ၊ ပန္းသီး လိေမၼာ္သီး ၊ ဇီးသီး နဲ႕ အျခားစားစရာ အသီးအႏွံေတြက

က်ေနာ္အတြက္ တားဂက္ပဲ ။ က်ေနာ္တစ္ေယာက္ထဲတင္မဟုတ္ ဆိပ္ကမ္းမွာက်င္လည္ေနတဲ႔ ၊ ထမင္ဆိုင္ပိုင္ရွင္သားသမီးေတြ ၊ အရက္ဆိုင္ပိုင္ရွင္သားသမီးေတြ ၊ ကြမ္းယာဆိုင္

ပိုင္ရွင္ သားသမီးေတြ ၊ က်ေနာ္႔လို ဆိပ္ကမ္း၀န္ထမ္းသားသမီးေတြနဲ႕ ေနစရာစားစရာမရွိ အိမ္မဲ႔ယာမဲ႔ မိဘမဲ႔ကေလးေတြ အတြက္ေတာ႕ အဲ႔ဒီအိတ္ေတြဟာ ဘလိတ္ဓါးျဖစ္ရံုနဲ႕

စားစရာ ပေဒသာပင္ေတြ ျဖစ္ကုန္ေလရဲ႕ ။

အပိုင္း - ၂ ကိုဆက္ပါဦးမည္ ။

မာဃလုလင္ ( ျမန္မာ႔အရုဏ္သစ္ )