DF 1235 တေစၦ (သို႔) ဘယ္လိုေခၚရမလဲ
|
9:00 PM |
No မွတ္ခ်က္ |
၂၈-၄-၂၀၁၂ ေၾကးမံုသတင္းစာ စာမ်က္ႏွာ(၆) ကို ဖတ္မိရာ မေဟာင္းသြားတဲ့သမိုင္းက အသစ္ျဖစ္လို႔လာျပန္ပါတယ္။ မီးရထားသည္ အျခားယာဥ္မ်ားကဲ့သို႔ သြားလိုရာသို႔ စက္ေခါင္းေမာင္းက မေကြ႔နိဳင္ပါ။ ေျမျပင္ရွိ တာ၀န္ရွိသူက လမ္းလႊဲေပး ရသည္။ အျမန္ရထားဆိုလွ်င္ သံုးဘူတာႀကိဳတင္၍ လမ္းရွင္းထားရသည္။ အလံခ်ိဳးရသည္။ စက္ပ်က္ေနပါက မီးႏွင့္အခ်က္ျပ ရသည္။
ျမန္မာ့မီးရထားက က်င့္သံုးေနေသာဥပေဒသည္ မေတာ္တဆမႈကာကြယ္ေရးအတြက္ စိတ္ခ်ရေအာင္ကာကြယ္ ထားသည္။ ၀န္ထမ္းမ်ားက တိတိက်က် ေဆာင္ရြက္ရန္သာရွိသည္။ ၁၉၉၅ ခုႏွစ္ နိဳ၀င္ဘာလ ၅ ရက္၊ ည ၁၁ နာရီ ၃၅ မိနစ္တြင္ က်ယ္ေလာင္စူးရွေသာ ဘရိတ္ဆြဲသံသည္ ျပည္၀င္ဘူတာႏွင့္ ပတ္၀န္းက်င္ရွိလူသားမ်ားစြာကို အံ့ၾသတုန္လႈပ္ ေစခဲ့သည္။ အိပ္ေမာက်စြာ လိုက္ပါလာခဲ့ေသာ ရထားစီးခရီးသြားမ်ားကို နိဳးထေစခဲ့သည္။ DF 1235 အမွတ္(၁၆)အစုန္ အျမန္ရထား(SE) ႏွင့္ ရပ္ထားေသာ ၾကံေခ်ာင္းမ်ား ကုန္အျပည့္တင္ထားသည့္ YB 547 တို႔ ျပင္းထန္စြာ တိုက္မိၾကျခင္း ျဖစ္သည္။ ဤသို႔ တိုက္မိရျခင္းမွာ စက္ေခါင္းမွဴးမ်ား၏ အမွားမဟုတ္ပါ။ DF 1235 ၀င္လာရျခင္းသည္ ရထားမိုင္ႏႈန္း အတိုး အေလ်ာ့ မွန္ကန္ျခင္း၊ အခ်က္ျပအလံ ၄၅ ံ အထက္ခ်ိဳးထားျခင္း၊ လမ္းရွင္းလက္မွတ္ အမွတ္(၅၂)ကို လက္၀ယ္ရရွိျခင္း တို႔ေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ လမ္းခြဲအမွားသြင္းခံရျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ ဤသို႔ လမ္းခြဲအမွားသြင္းခံရျခင္းကို ၁၉၉၅ ခု၊ ႏွစ္ဆန္းပိုင္းက ၾကံဳေတြ႔ခဲ့ေသာ္လည္း လမ္းအေျဖာင့္ျဖစ္၍ ႀကိဳတင္သိရွိရပ္ဆိုင္းနိဳင္ခဲ့သည္။ ယခု ျပည္၀င္ဘူတာသည္ လမ္းအေကြ႔ျဖစ္၍ ႀကိဳတင္မျမင္ရျခင္း၊ သိေသာအခ်ိန္ႏွင့္ တိုက္မိေသာအခ်ိန္သည္ ၁၁ စကၠန္႔သာရွိျခင္းေၾကာင့္ အခ်ိန္မမွီနိဳင္ေတာ့ေပ။ လူသားမွန္သမွ် ေသရမည္ကိုေၾကာက္ၾကသည္။ မိမိတို႔ အသက္တစ္ေခ်ာင္းအတြက္ ကိုယ္လြတ္ရုန္းေျပးလွ်င္ လြတ္နိဳင္ သည္႔ အခ်ိန္လံုေလာက္သည့္ပမာဏ ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း ခရီးသည္ေပါင္းမ်ားစြာ၏ အသက္၊ နိဳင္ငံပိုင္ပစၥည္းမ်ား ဆံုးရႈံးမႈကို ကာကြယ္ရင္း လမ္းရွင္းလက္မွတ္ကို ယူၿပီး ႀကိမ္ကြင္းကိုေတာင္ ျပန္မေပးရေသးတဲ့ ဦးေမာင္ေမာင္၊ လက္တစ္ ဖက္က တြဲဆိုင္းဘရိတ္ကို ဖမ္းၿပီး က်န္လက္တစ္ဖက္က စက္ေခါင္းဘရိတ္ကို ဖမ္းလွ်က္သား ဦးသန္းဦး နဲ႔ ဦးေမာင္ေမာင္ တို႔ႏွစ္ဦးဟာ အသက္ႏွစ္ေခ်ာင္းနဲ႔လဲၿပီး ရတဲ့အခ်ိန္ကေလးမွာ အတတ္နိဳင္ဆံုး ႀကိဳးစားသြားခဲ့ၾကတယ္။
0 comments:
Post a Comment