တကယ္ပ်င္းတက္ရဲ႕လား (သို႔) ပ်င္းနည္းဋီကာ

by Naing Htoo Aung on Saturday, May 26, 2012 at 8:55am 

ပ်င္းတယ္ဆိုတဲ့ စကားဟာ ကၽြန္ေတာ့အတြက္ေတာ့ မစိမ္းလွပါဘူး။ မနက္ထရမွာ ပ်င္းတယ္၊ အလုပ္လုပ္ရမွာ ပ်င္းတယ္၊ သြာရမွာ ပ်င္းတယ္ ဆိုျပီးေတာ့ လုပ္ရမယ့္ လုပ္သင့္တဲ့ ကိစၥေတြကို မလုပ္ခ်င္ပဲ ေရွာင္ေနတယ္ အခ်ိန္ဆြဲတယ္ စသျဖင့္ေပါ့ ေျပာစရာေတြ အမ်ားၾကီးပါပဲ။ ငယ္ငယ္က သင္ရတဲ့ ပ်င္းရိျခင္းေျခာက္ပါးဆိုတာက တကယ္တမ္း ျပန္ဆန္းစစ္ၾကည့္ရင္ ပ်င္းတာကို အေၾကာင္းျပခ်က္ ေပးတဲ့ ဆင္ေျခဆင္လက္ေတြလို႔ နားလည္ပါတယ္။

ေစာလို႔ လုပ္ရမယ့္အလုပ္မလုပ္ခ်င္တာ၊ မထခ်င္တာ၊ အဲလိုပဲ ဆာလို႔ ေနာက္က်လို႔ ဗိုက္ျပည့္အင့္လို႔၊ ေအးတယ္ ပူတယ္ စသျဖင့္ပါပဲ။

ငယ္ငယ္ကေတာ့ ပ်င္းတယ္ဆိုတာ စာက်က္ရမွာ ပ်င္းတယ္၊ အိမ္အလုပ္ ကူေပးရမွာ ပ်င္းတယ္ စတာေတြေပါ့။ ပ်င္းရိတာေၾကာင့္မို႔လို႔ အလုပ္ကို လက္ေၾကာတင္းေအာင္ မလုပ္ခ်င္တာ။ စားစရာ ရွိေနေသးရင္ ထိုင္စားေနတာ စားစရာမရွိမွာ မျဖစ္မေန ထရွာစားတာမ်ိဳးေပါ့ဗ်ာ။ ဒါကိုပဲ ပ်င္းတယ္လို႔ ေခၚၾကတာပဲမဟုတ္လား။ တကယ္တမ္း ျပန္ဆန္းစစ္ၾကည့္ရရင္ ပ်င္းတယ္ဆိုတာ သက္သက္သာသာေနခ်င္တာ၊ ရသေလာက္ကို ခႏၵာကိုယ္ကို သက္သာေအာင္ ေနရဖို႔ ၾကံေဆာင္ေနတာလို႔ ေျပာရင္ မမွားေလာက္ဘူးထင္ပါတယ္။

ငယ္တုန္းအခ်ိန္မွာ စာမက်က္ခ်င္၊ စာမၾကိဳးစားခ်င္တဲ့ သူေတြ၊ သန္တုန္း ျမန္တုန္းမွာ ပ်င္းရိျပီး အလုပ္ကို လက္ေၾကာတင္းေအာင္ မလုပ္တဲ့သူေတြဟာ ေနာင္တစ္ခ်ိန္မွာ ပင္ပင္ပန္းပန္း အလုပ္ေတြလုပ္ၾကရတယ္၊ အသက္ၾကီးလာခ်ိန္မွာ မသန္စြမ္းတဲ့အခ်ိန္မွာ ပင္းပန္းစြာ အလုပ္လုပ္ကိုင္ၾကရတာ လူတိုင္းသိၾကတဲ့သေဘာတရားပါ။ အဲဒိေတာ့ ေျပာခ်င္တာက သူတို႔ေတြက တကယ္ပ်င္းတဲ့သူေတြ ဟုတ္ေရာဟုတ္ရဲ႕လားဆိုတာ မစဥ္းစာတက္ေအာင္ပါပဲ။ တကယ္က ပ်င္းတယ္ဆိုတာ လူသက္သာခ်င္တာမလား။ ကၽြန္ေတာ္ေတာ့ အဲဒီလိုပဲ နားလည္သေဘာေပါက္ပါတယ္။

ဒီေတာ့ ငယ္တုန္းမွာ ပညာကို ၾကီဳးစားသင္ၾကမယ္၊ ကာယစြမ္းအားနဲ႔ လုပ္ကိုင္စာေသာက္ၾကမယ့္အစား ရံုခန္းမွာ ထိုင္ေနျပီး စီမံခန္႔ခြဲရတဲ့ အဆင့္ေရာက္ေအာင္ ပညာေတြၾကိဳးစားသင္မယ္ဆိုရင္ တကယ္ပ်င္းတတ္တာ မဟုတ္ပါလား။ လူသက္သာတယ္ေလ ပ်င္းတယ္ဆိုတာ လူသက္သာေအာင္ဆို။ ျပီးေတာ့ အသက္အရြယ္ ငယ္ရြယ္ျပီး သန္တုန္းျမန္တုန္းမွာ ဥစၥာပစၥည္းေတြကို ၾကိဳးစားရွာထားရင္ အသက္ကေလးရလာရင္ အခ်ိဳလိုရင္ အခ်ိဳ၊ အခ်ဥ္လိုရင္ အခ်ဥ္ရႏိုင္ေအာင္ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္သလို ဇိမ္ေလးနဲ႔ ႏွပ္ေနႏိုင္တာေပါ့။ လုပ္ခ်င္ရာေတြကို လုပ္ႏိုင္တဲ့ အင္အားလဲ ရိွလာမွာေပါ့။ ဒါမ်ိဳးေတြမွသာ တကယ္ပ်င္းတတ္တယ္လို႔ ျမင္မိပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔တစ္ေတြလဲ ျပႆနာတစ္ခုၾကံဳတိုင္း သၾကားခဲ ပုရြက္ဆိတ္အံုသလို ေဟးကနဲ လုပ္လိုက္ၾက၊ ေနာက္တစ္ခုျဖစ္လာရင္ လုပ္ၾကပါဦးဟဲ့နဲ႔ ေခါင္မိုးစုတ္မွာ မိုးရြာတိုင္း ေပါက္တဲ့အေပါက္ ယိုတဲ့အေပါက္ လိုက္ဖာေနသလို ျမင္မိပါတယ္။ ျဖစ္ဆံုဆည္ၾကီး ေဆာက္ေတာ့ ဝိုင္းျပီးေတာ့ တားလိုက္ၾကတာဗ်ာ အံုးအံုးကၽြတ္ကၽြတ္ပါပဲ။ ဆည္ကိုတားတာလား သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္အတြက္လား ျပန္ေမးၾကည့္မိပါတယ္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုပါ။ ထားဝယ္က ေက်ာက္မီးေသြး ဓါတ္အားေပးစက္ရံု ေဆာက္ဖို႔ပါတယ္ဆိုေတာ့ ကန္႔ကြတ္ၾကပါတယ္။ ေက်ာက္မီးေသြး ဓါတ္အားေပးစက္ရံုကို ကန္႔ကြတ္တာလား သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ ထိခိုက္မွာကို ေတြးဆျပီး ကန္႔ကြတ္တာလား။ ဒါေပမယ့္ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရး ဥပေဒထြက္လာေတာ့ ဘယ္သူမွ အဖက္လုပ္ၾကတာ မေတြ႕ရပါဘူး။

တရုတ္ပစၥည္းေတြမေကာင္းဘူး အရည္အေသြးမမီဘူး စားေသာက္ကုန္ေတြ အဆင့္မမီဘူး က်န္းမာေရးထိခိုက္ႏိုင္တယ္ ေျပာၾကတယ္ ကန္႔ကြတ္ၾကတယ္။ ယိုးဒယားေတြက ထုတ္ကုန္ေတြဆိုလဲ အရည္အေသြးမျပည့္တာေတြ က်န္းမာေရး ထိခိုက္ႏိုင္တာေတြ သြင္းတယ္။ ကန္႔ကြတ္ၾကတယ္ မသံုးဖို႔ လႈံေဆာ္ၾကတယ္။ အရည္အေသြး ထိန္းသိမ္မယ့္ စံခ်ိန္စံညႊန္းကို ျဖစ္လာေအာင္ ဘယ္သူေတြမ်ားက လံႈေဆာ္ၾကလဲ မေတြ႕မိသလိုပါပဲ။

ကၽြန္ေတာ္တို႔မွာ လုပ္ရမွာေတြ အမ်ားၾကီးပါပဲ။ ရွိသမွ်ကို ေပၚပင္လုပ္ျပီး ငါးပြက္ရာ ငါးစာခ်ေနလို႔ အဆင္ေျပၾကမယ္ ထင္ၾကမလားမသိပါဘူး။ ဒီလိုေျပာလို႔ ဒါေတြက ေပၚလစီမိတ္ကာေတြက လုပ္ရမွာ ငါတို႔က ဘာမွမတတ္ႏိုင္ဘူးဆိုျပီး ေျပာၾကမွာေတြလဲ ျမင္မိပါတယ္။ ဆႏၵေတြျပၾကတယ္ ေတာင္းဆိုၾကတယ္ ဖိအားေပးၾကတာေတြကို ဒီလိုေနရာေတြမွာ သံုးေစခ်င္တာပါ။ ေဆးျမွီးတိုနဲ႔ လိုက္ကုေနတဲ့ေနရာေတြမွာ ေရာဂါရင္းျမစ္စစ္ျပီး ေသခ်ာေအာင္ကုၾကဖို႔ ဖိအားေပးေတာင္းဆိုၾကရင္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းမလဲဗ်ာ။

ဒါမွမဟုတ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔တေတြက မပ်င္းမရိ သိပ္ကို ဝိရိယ ေကာင္းေနၾကလား ကၽြန္ေတာ္ မေျပာတတ္ပါခင္ဗ်ာ။

Luminox

26.5.2012