Tuesday, April 24, 2012

အမွားမ်ားနဲ႔လူ





အခုတစ္ေလာ အမွားေတြအေၾကာင္း ေျပာျဖစ္ၾကပါတယ္။ အမွားဆိုတာ လူတိုင္း ႀကံဳေတြ႕တတ္တဲ့အရာ ျဖစ္သလို အမွန္နဲ႔ယွဥ္ၿပီး အေျပာအမ်ားဆံုး စကားလံုးတစ္ခုလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ အလုပ္တစ္ခုကို စတင္ၿပီေဟ့ဆိုတာနဲ႔ လူတိုင္းဟာ အမွန္ဆိုၿပီး လုပ္ၾကတာပါပဲ။ အမွန္ေတြကို လုပ္ရင္းနဲ႔ အမွားေတြ ႀကံဳေတြ႕၊ အမွားေတြကေန သခၤန္းစာယူၿပီး အမွန္လမ္းကို ျပန္ေရာက္ေအာင္ ႀကိဳးစားေလွ်ာက္လွမ္းၾကရတာပါပဲ။အမွားေတြ မ်ားေပမယ့္ ၿခံဳၾကည့္လိုက္ရင္ စိတ္ကူးအမွား၊ အေျပာအဆိုအမွား၊ အျပဳအမူအမွားဆိုတဲ့ သံုးမ်ိဳးကိုပဲ ေတြ႕ရပါလိမ့္မယ္။

အမွားဆိုတာ လူတိုင္း၊ ေနရာတိုင္း ႀကံဳရတတ္တယ္၊ လုပ္မိတတ္တယ္ဆိုေပမယ့္ သိတဲ့အခ်ိန္မွာ ရပ္တန္႔ပစ္ႏိုင္ဖို႔ လိုပါတယ္။ အမွားေတြထဲက စိတ္ကူးမွားအဆင့္မွာ ရပ္တန္႔ပစ္ႏိုင္ရင္ အေကာင္းဆံုးပါပဲ။ စိတ္ကူးအဆင့္မွာ လူမျမင္ႏိုင္ေသးတဲ့အတြက္ရယ္၊ အျခားသူေတြကို အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈ မရွိေသးတဲ့အတြက္ရယ္ အႏၱရာယ္မႀကီးလွေသးပါဘူး။ ဒီအဆင့္မွာ ျပင္လိုက္ႏိုင္ရင္ေတာ့ အေကာင္းဆံုးေပါ့။ အေျပာမွားနဲ႔အျပဳအမူမွားက်ေတာ့ သူတစ္ပါးနဲ႔ ထိေတြ႕လိုက္ရၿပီ။ ၾကားရသူ၊ ခံရသူဆီက အမွားရဲ႕ တုန္႔ျပန္မႈေတြ ရလာေတာ့မယ္။



အခ်ိဳ႕က အမွားတစ္ခု က်ဴးလြန္မိၿပီဆိုတာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္းသိတယ္။ သိသိခ်င္း ေတာင္းပန္သင့္တာ ေတာင္းပန္ၿပီး ျပင္လိုက္တယ္။ အခ်ိဳ႕ကေတာ့ ခံရသူထံက တုန္႔ျပန္မႈကို ရမွ သိတယ္။ သိသိခ်င္း ျပင္ႏိုင္ရင္ သို႔မဟုတ္ သိသိခ်င္း အမွားကို ၀န္ခံလိုက္ရင္ အမွားက်ဴးလြန္မိေပမယ့္ အက်ိဳးဆက္က ေက်နပ္စရာအတိ ျဖစ္ေနလိမ့္မယ္။ 



အမွားေတြအေၾကာင္း ေျပာၾကတိုင္း ျမတ္စြာဘုရားရွင္ရဲ႕ မဟာအမွားႀကီးကို ထည့္ထည့္ေျပာတတ္ၾကတယ္။ ထမင္းမစား၊ ေရမေသာက္၊ အေပါ့အပါး မသြားဘဲ ျပင္းထန္စြာ က်င့္ခဲ့တဲ့ ဒုကၠရစရိယာအက်င့္အေၾကာင္း ေျပာတတ္ၾကတယ္။ ျမတ္စြာဘုရားေလာင္းဟာ ဒီအက်င့္မွားႀကီးနဲ႔ ၆-ႏွစ္ေလာက္ က်င္လည္ခဲ့တာပါ။ ဒါေပမယ့္ သူဟာ အာဇာနည္ပီပီ သူ႕အမွားကို သူကိုယ္တိုင္ သိျမင္ၿပီး ျပင္ခဲ့တယ္။ ေနာက္ပိုင္းမွာ ဘုရားျဖစ္သြားတယ္။ ဒါကို ၾကည့္ၿပီး ဒုိ႔ဘုရားေတာင္ မွားခဲ့ေသးတာပဲဆိုၿပီး အမွားလုပ္သူေတြ ေျဖတတ္ၾကတယ္။ ေသခ်ာတာကေတာ့ အမွားဆိုတာက ျပႆနာမဟုတ္ဘူး။ အမွားကို ၀န္ခံဖို႔နဲ႔ ျပဳျပင္လိုက္ဖို႔ပါပဲ။

၀ီလ်ံအာသာ၀က္ ေျပာတဲ့ To make mistake is human, to stumble is common place, to be able to laugh at yourself is maturity ဆိုတဲ့ စကားေလးက မွတ္သားဖို႔ ေကာင္းတယ္။ လူဆိုတာ အမွားနဲ႔ မကင္းဘူး၊ အမွားဆိုတာ ေနရာတိုင္းမွာ ျဖစ္ၿမဲပဲ၊ အမွားလုပ္မိတဲ့အခါတိုင္း ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ျပန္ရယ္(ေလွာင္)ႏိုင္စြမ္းရွိတာကေတာ့ ရင့္က်က္မႈပဲ လို႔ ဘာသာျပန္ႏိုင္မယ္ ထင္ပါတယ္။ အမွားကို ၀န္ခံလိုက္တာ၊ ကိုယ္မွားလိုက္ၿပီဆိုတာကို သိလိုက္ႏိုင္တာဟာ တန္ဖိုးရွိပါတယ္။

အမွားေတြအေၾကာင္း သို႔မဟုတ္ အမွားေတြကို ၀န္ခံလိုက္ဖို႔ ေျပာၾကဆိုၾကတိုင္း ပါ၀င္တတ္တဲ့ စကားေလးတစ္လံုး ရွိပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ မာန။ အခ်ိဳ႕က ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ယံုၾကည္မႈလြန္ကဲၿပီး ငါေျပာလိုက္ရင္ မမွားဘူး၊ ငါ လုပ္လိုက္ရင္ မမွားဘူးဆိုတဲ့ အေတြးမ်ိဳးေတြ ကိန္းေနတတ္တယ္။ အျခားသူက သူ႕အမွားေတြကို ေထာက္ျပလိုက္ရင္ ငါ့အမွားေတာ့ လာေျပာေနတယ္၊ မင္းကေရာ မမွားတဲ့သူမို႔လို႔လားလို႔ ခြန္းတုန္႔ျပန္တတ္ၾကတယ္။

အခ်ိဳ႕ပုဂၢိဳလ္မ်ားက်ေတာ့ ကိုယ့္အမွားကို လာေထာက္ျပရင္ ေက်နပ္ၾကတယ္။ ေက်းဇူးတင္ၾကတယ္။ ၀င္စတန္ခ်ာခ်ီက If you simply take up the attitude of defending a mistake, there will be no hope of improvement. အမွားေတြအတြက္ အၿမဲတမ္း ခုခံကာကြယ္ေနတဲ့ သေဘာထားရွိေနရင္ တိုးတက္ဖို႔ဆိုတာ ဘယ္ေတာ့မွ ေမွ်ာ္လင့္လို႔ မရႏိုင္ေတာ့ဘူး….လို႔ ဆိုပါတယ္။ ကိုယ္ကိုကိုယ္ ခပ္ျမင့္ျမင့္အဆင့္မွာ ရွိေနေစခ်င္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဘယ္သူမွားမွား အေရးမႀကီးဘူး ငါမမွားဖို႔ အေရးႀကီးတယ္ဆိုတဲ့ ခံယူခ်က္ရွိရပါမယ္။ သူမ်ားေတြ အမွားလုပ္တိုင္း ကိုယ္ကလည္း အေရးမစိုက္ ဆက္မွားေနမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ကိုယ္လည္း သူတို႔လို ျဖစ္မွာေပါ့။

အမွားလုပ္မိၿပီဆိုတာနဲ႔ အျခားသူေတြက အျပဳသေဘာနဲ႔ ေထာက္ျပလာရင္ ၀န္ခံတတ္ဖို႔ လက္ခံတတ္ဖို႔ လိုပါတယ္။ မာနေၾကာင့္ ၀န္မခံႏိုင္ဘူး၊ လက္မခံႏိုင္ဘူးဆိုတာ အမွားေပၚမွာ အမွားဆင့္တာပါပဲ။ အမွားကို ၀န္ခံလိုက္လို႔ သိကၡာက်သြားတယ္ဆိုတာ မရွိပါဘူး။ အမွားကို ၀န္မခံတာ၊ လက္မခံတာကမွ သိကၡာက်တာပါ။ အဖဲြ႕အစည္းတစ္ခုမွာ လက္တဲြလုပ္ေဆာင္ဖို႔၊ ညီညီညြတ္ညြတ္ရွိဖို႔ဆိုတာ အမွားကို ၀န္ခံတတ္ဖို႔လိုသလို အမွားေတြ က်ဴးလြန္မိတိုင္း ဆင္ေျခလက္ေျခေတြ ေပးတတ္တဲ့အက်င့္ေတြ ေဖ်ာက္ဖို႔ လိုပါတယ္။ Successful people admit faults but never make excuses ေအာင္ျမင္သူေတြဟာ ကိုယ့္အျပစ္ကို ၀န္ခံၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္ေတာ့မွ ဆင္ေျခမေပးဘူးတဲ့။

အမွားေတြထဲမွာမွ အမွားအစစ္နဲ႔ နားလည္မႈလဲြတဲ့ အမွားဆိုတာေတြလည္း ရွိေနႏိုင္ေသးေသတယ္။ နားလည္မႈလဲြလို႔ မွားတဲ့အမွားကေတာ့ ႏွစ္ဦးႏွစ္ဖက္ နားလည္လိုက္တာနဲ႔ ေပ်ာက္သြားေပလိမ့္မယ္။ အမွားအစစ္ေတြကေတာ့ ၀န္ခံျခင္း၊ ျပင္ဆင္ျခင္းမ်ားနဲ႔သာ အမွန္ျဖစ္ႏုိင္ေပလိမ့္မယ္။

အမွားေတြအေၾကာင္း ဟိုဟိုဒီဒီ ေျပာၿပီးေတာ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္လည္း ျပန္ေမးၾကည့္ျဖစ္တယ္။ ငါေကာ အမွားေတြ ကင္းရဲ႕လား။ မကင္းတာ ေသခ်ာတယ္။ ဒါဆို အဲဒီအမွားေတြကို ၀န္ခံျဖစ္ခဲ့လား၊ အမွားေထာက္ျပလာသူေတြကို လက္ခံၾကည္ျဖဴေပးႏိုင္ခဲ့ရဲ႕လား။ အမွားကို ၀န္ခံသလိုလိုနဲ႔ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳး ျပခဲ့တာေတြကေရာ တကယ့္အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြ ျဖစ္ေနရဲ႕လား။ ဆင္ေျခေတြမ်ား ျဖစ္ေနခဲ့လား။

အမွားမကင္းတဲ့ေလာကမွာ အမွားေတြေတာ့ က်ဴးလြန္ေနအံုးမွာပဲ။ ဒါေပမယ့္ မွားသြားတာေတြအတြက္ ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့ ၀န္ခံတတ္ဖို႔နဲ႔ အမွန္ကို ဆက္လက္သြားႏိုင္ဖို႔ေတာ့ ႀကိဳးစားသြားရမွာပဲ မဟုတ္လား။

အရွင္ကုသလသာမိ
www.ashinkusala.com

0 comments:

Post a Comment

စာမေရးျဖစ္ေတာ့တာေၾကာင့္ က်ေနာ္ႀကိဳက္ၿပီး ဖတ္ေစခ်င္တဲ့ စာေလးေတြကို တင္ထားပါတယ္ဗ်ာ

Followers

Total Pageviews

အမွာပါးစရာမ်ားရွိေနရင္

Pop up my Cbox

Blog Archive

အက္ဒမင္

အျခားက႑မ်ားကို ေလ့လာရန္

ရွာေဖြေလ ေတြ႔ရွိေလ

စာေပျမတ္ႏိုးသူမ်ား

free counters
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...