ကင္းမ္ နဲ့ ကၽြန္မ

ကိုေသာင္း ပုလဲေျမ's status update.

ကၽြန္မ ေအာက္စဖို့ဒ္ အိမ္မွာေနတဲ့ကာလတေလွ်ာက္လံုး ကင္းမ္က အမ်ားၾကီးကူပါတယ္။ အန္ကယ္လ္ က သူ့ အတြင္းေရးမွဴးကို စာသင္ခိုင္းျပီးတလအၾကာမွာပဲ ကၽြန္မတို့ေက်ာင္းတေက်ာင္းမွာ ၀င္ခြင့္သြားေျဖခဲ့ ပါတယ္။ ၀င္ခြင့္ေအာင္ေတာ့ေက်ာင္းေျပာင္းတက္ျပီး မနက္ဆိုရင္ အိပ္ယာထတာနဲ့ ေကာ္ဖီ တခြက္ေသာက္ ျပီး ဘုရားေက်ာင္းကိုသြားၾကပါတယ္။

ဘုရားေက်ာင္းကျပန္တာနဲ့ ေက်ာင္းသြားဖို့ေျပးၾကလႊားၾကေပါ့။ တမနက္လံုးေတာ့ အိမ္မွာရွိတဲ့ ကၽြန္မတို့ေလးေယာက္ တစ္ေယာက္ကိုတေယာက္မေတြ့ရပါဘူး။ ေက်ာင္းကျပန္မွပဲ အလွည့္က် ခ်က္ျပဳတ္ျပီး ထမင္းစားခ်ိန္မွပဲလူစံုၾကပါတယ္ အန္ကယ္လ္ကေတာ့ တရက္ပဲ စာသြားသင္ရေတာ့ အိမ္မွာအျမဲတမ္းရွိတတ္ပါတယ္။ ထမင္းစားျပီးတာနဲ့ ကၽြန္မကေတာ့စက္ဘီးတစီးနဲ့ ( PICK YOUR OWN ) ျခံကို သြားပါတယ္ အဲဒီက ျခံရွင္အဖြားႀကီးေတြကိုသြားကူရင္း အဂၤလိပ္ စကားေျပာက်င့္ပါတယ္ ။ တခ်ိဳ့ ရက္ေတြေတာ့ window Shopping လုပ္ပါတယ္။ ေစ်းကိုသြားတာကလဲ ကၽြန္မ က အရုပ္ကေလးေတြမက္လို့ပါပဲ။
ညေနေစာင္းေတာ့ ကင္းမ္နဲ့ျခံထဲမွာ ေဘာလံုးေပါက္တာတို့ ခ်က္စ္ကစားတာတို့လုပ္ပါတယ္။

တခါတေလ ကၽြန္မ အိမ္စာေတြပါလာရင္ေတာ့ ကင္းမ္လက္ထဲပံုအပ္ျပီး ကၽြန္မကေတာ့ စက္ဘီးတစီးနဲ့ကမၻာပတ္ပါေတာ့တယ္။ တရက္ေတာ့ ကင္းမ္က စားေသာက္ဆိုင္ကို အဂၤလိပ္လိုေပါင္းတာ စာလံုးေပါင္းမွားလို့ အန္ကယ္လ္က ကင္းမ္ကို ဆူပါေတာ့တယ္။ ကၽြန္မရဲ့စာကိုကူလုပ္ေပးတဲ့ကင္းမ္အဆူခံရတာကို ကၽြန္မက ထပ္ျပီး ငတံုးေလးလို့ေျပာလို့ကၽြန္မစာေတြကိုကူလုပ္မေပးေတာ့ပါဘူး။ ေနာက္တစ္ခါ ရုပ္ရွင္ၾကည့္မယ္ဆိုျပီးအန္ကယ္လ္က လက္မွတ္၀ယ္လာပါတယ္ ။ ကၽြန္မတို့ ရုပ္ရွင္ ရံုေရာက္ေတာ့ ကာတြန္းကားျဖစ္ေနတာေပါ့ ။ ကၽြန္မက အိမ္မွာေနရင္ ကာတြန္းကားေတြပဲ ၾကည့္တတ္တာသိလို့ အန္ကယ္လ္ကကာတြန္းကားအသစ္မို့လိုက္ျပတာပါ။ ကင္းမ္က ကာတြန္းကားျဖစ္ေနလို့ေကာက္ေကြးျပီးၾကည့္စရာရွား လို့ ကာတြန္းကားကို ရံုအထိလာၾကည့္ရ သလား လို့ ေအာ္ပါေတာ့တယ္။ ကၽြန္မကိုလဲ နင္က ကေလးေပါက္စေလးလားကာတြန္းကားၾကည့္ခ်င္ရေအာင္လို့ေျပာပါတယ္။ ကၽြန္မကလဲ ကၽြန္မကိုေျပာလို့မေခၚေတာ့ပါဘူး။ ကၽြန္မတို့ႏွစ္ေယာက္ၾကားမွာအျမဲပဲ အဲလိုအနိဳင္လိုခ်င္မွဳေတြ၇ွိတတ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ႏွစ္ႏွစ္ နီးပါးၾကီးတဲ့ ကၽြန္မက ဘယ္ေတာ့မွ အေလွ်ာ့မေပးခဲ့ပါဘူး။ အခ်ိန္တန္ရင္ ကင္းမ္ကပဲ စျပီးေခၚပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ၾကရင္လဲ ကၽြန္မက ဘာလုပ္ေပးညာလုပ္ေပးဆိုတာမ်ိဳးေတြနဲ့အနိဳင္က်င့္ျပန္ပါတယ္။ ႏွင္းေတြတအားက်လို့တျခံလံုးေဖြးေနရင္ေတာ့ ကစားရင္ သတိထားရ ပါေတာ့တယ္ ကင္းမ္က ကၽြန္မထက္ အားသန္တာရယ္ ေယာက္က်ားေလးလဲျဖစ္ေနေတာ့ ကစားလို့ရွံဳးရင္ ႏွင္းေတာထဲ့ တြန္းလွဲေတာ့တာပါပဲ။ တကယ္ေတာ့ တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့အိမ္ၾကီးမွာကၽြန္မတို့ႏွစ္ေယာက္ဆူညံေနမွုက အန္ကယ္လ္ကိုေပ်ာ္ရႊင္ေစခဲ့တာပါပဲ တခါတေလ ကၽြန္မအနိဳင္ပိုင္းတာျမင္သားန့ဲ အန္ကယ္လ္က မသိခ်င္ဟန္ေဆာင္ေနေပးတတ္ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္ဆို ကင္းမ္က ဒယ္ဒီေရ အက္စတာရွံဳးေနသားနဲ့ ညစ္ပတ္ေနတယ္လို့ေအာ္ပါေတာ့တယ္။ တခါတေလ အန္ကယ္လ္က ဟန္ေဆာင္ပန္ေဆာင္ဆူတတ္ပါေသးတယ္။ အန္ကယ္လ္အမနဲ့ အေမလာရင္ ေတာ့ကၽြန္မ က ကေလးတေယာက္ပါပဲ ။ အဲဒီအခ်ိန္ဆို ကင္းမ္က လဲ တိုင္စရာေတြစုျပံဳ ျပီးတိုင္ပါေတာ့တယ္ ။ လူစင္းတာ ( အန္ကယ္လ္အမ ) ကေတာ့ ကၽြန္မကိုေကာကင္းမ္ကိုေကာဆူစရာရွိရင္ဆူပါတယ္။ မာမီ (အန္ကယ္လ္ေမေမ ) ကေတာ့ လာတာနဲ့ ကၽြန္မကို ကေလးတေယာက္လိုရင္ခြင္ထဲထားျပီး အန္ကယ္လ္ဘယ္သြားလဲ ေဆးလိပ္ေတြေသာက္သလား။ကင္းမ္က ေကာင္မေလးေတြေခၚလာတတ္သလားနဲ့ေမးပါတယ္။ ကၽြန္မ ကကင္းမ္ကိုလွမ္းၾကည့္ျပီဆိုရင္ ကင္းမ္က သိပါေတာ့တယ္ ။ကၽြန္မ တိုင္ေတာ့မယ္ဆိုတာေပါ့။ အဲဒါသူနဲ့ကၽြန္မနဲ့မတည့္ မေခၚၾကတဲ့အခ်ိန္ေပါ့။ ႏွစ္ေယာက္သားအဆင္ေျပေနရင္ေတာ့ ကင္းမ္ ခိုးျပီးတိတ္တိတ္ေလးသူငယ္ခ်င္းအိမ္သြားရင္ေတာင္ မေျပာတာကၽြန္မပဲေပါ့။
ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ကင္းမ္ေရာ အန္ကယ္လ္ေရာ တကယ္ ပဲ စိတ္ထားျပည့္၀ပါတယ္။
အန္ကယ္လ္ရဲ့မိသားစုကလဲ တကယ့္ကိုျပည့္၀တဲ့မိသားစုေတြပါပဲ။ တခုေတာ့ကၽြန္မ မလုပ္ခဲ့ပါဘူး ကင္းမ္ကို ဘယ္ေလာက္ပဲစိတ္ဆိုးဆိုး ေမစုဖုန္းဆက္လို့ ကၽြန္မကို ကင္းမ္ အေၾကာင္းေမးရင္ ကၽြန္မ ေမစုကို တကယ္ပဲစိတ္ခ်မ္းသာေစခ်င္လို့ ကင္းမ္လိမ္မာတယ္ဆိုတာပဲေျပာျပခဲ့ပါတယ္။ ေမစုကို အျမဲပဲ စိတ္ခ်မ္းသာေစခ်င္ပါတယ္။ တကယ္လဲကင္းမ္က လိမ္မာပါတယ္။
____________________
Esther Ohn Mar