မီဒီယာသို႕ ေမတၱာစာ
|
4:20 PM |
No မွတ္ခ်က္ |
ၾကာလာရင္
ဆရာ၀န္နဲ႕ မီဒီယာ (အထူးသျဖင့္) ဂ်ာနယ္ေတြ အၾကား ေသြးမတိတ္တဲ့ အနာ
ျဖစ္သြားမွာ စိုးရပါတယ္။ ဘယ္သူကစတယ္၊ ဘယ္၀ါက စတယ္ စကားႏိုင္လုေနရင္
မၿပီးေတာ့တဲ့အျပင္ တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ အနာေတြပဲ တိုးလာမွာ မိုလို႕ ေမတၱာစာ
ေရးတဲ့ အေလ့အထကို ျပန္ အသက္သြင္းရပါတယ္။ ေရႊနားေတာ္သြင္း ဧခ်င္းေပါ့ေလ။
ဟာ…ဒင္းက ဆရာ၀န္ပဲ ဆရာ၀န္ဘက္ကိုပဲ “ပင္း” ၿပီးေရးမွာေပါ့လို႕ ယုူဆၾကရင္လည္း ဆက္မဖတ္ၾကပါနဲ႕ဗ်ာ။ (ျဖစ္ေစခ်င္တာကေတာ့ အဲသည္လို ႀကိဳတင္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြ မထားပဲ ဖတ္ၿပီး ဘ၀င္က်မွ ေခါင္းၿငိမ့္၊ ဘ၀င္မက်ရင္ေခါင္းခါ ဆိုတာမ်ိဳးက ပို အဆင္ေျပမယ္ ထင္တာပါပဲ)
တကယ္ေတာ့ အားနည္းခ်က္ဆိုတာက ႏွစ္ဘက္စလံုးမွာ ရိွတတ္စၿမဲေပါ့။ ဆရာ၀န္ေတြ ကုသမွဳ၊ ေစာင့္ေရွာက္မွဳ အားနည္းတာေတြရိွသလို ဂ်ာနယ္လစ္ေတြ အားနည္းတာေတြလည္း အပံု ရိွမွာေပါ့။ ဒါေပသိ တစ္ဦးခ်င္းတစ္ေယာက္ခ်င္း အားနည္းခ်က္၊ ခၽြတ္ယြင္းခ်က္ေတြကို “မင္းတို႕ ဆရာ၀န္ဆိုတာ” “မင္းတို႕ ဂ်ာနယ္လစ္ ဆိုတာ” အစခ်ီၿပီး လံုးသုတ္ေနရင္ေတာ့ ဒီမီးက ခင္ေမာင္တိုးျဖစ္သြားပါလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ “ဒီကကမ္းလိုက္တဲ့ တို႕ရဲ႕လက္ကို မပုတ္ပါနဲ႕၊ ရဲရဲသာ ဆုတ္လိုက္ပါလို႕” ေမတၱာေရွ႕ထား ေျပာၾကားပါရေစ။
တစ္ဦးစီကိစၥကို ဆရာ၀န္ေတြက အစခ်ီမေျပာဖို႕၊ ဂ်ာနယ္လစ္ေတြက အစခ်ီ မေျပာဖို႕ ဆိုေတာ့ ငါတို႕က မေျပာရေတာ့ဘူးလားလို႕ ေမးလာပါလိမ့္မယ္။ ေျပာရမွာေပါ့။ တစ္ေနရာမွားတဲ့ကိစၥဟာ ဆရာ၀န္ တစ္မ်ိဳးလံုးမွားတဲ့ကိစၥမဟုတ္ပါဘူး။ ဟယ္…ေနရာတကာမွားေနတာ ၊ငါတို႕အသိေပါ့လို႕ ေျပာရင္ “ဒါက ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္ ဆန္တဲ့ မီဒီယာေျပာမဟုတ္ပဲ အရပ္ထဲ သန္းတုတ္တဲ့ မိန္းမအေျပာမ်ိဳးျဖစ္သြား” ပါလိမ့္မယ္။ ေျပာရင္း ေငါ့တတ္တဲ့ အက်င့္ေလး ပါသြားလို႕ ေဆာရီးေနာ္။
ဒါေၾကာင့္ အေမာင္ဂ်ာနယ္လစ္တို႕၊ ေျပာလိုက ေျပာပါ။အရင္းအျမစ္ကို ဆစ္ပိုင္းၿပီးေတာ့ သဘာ၀က်က် ေစ့ငုထားတဲ့ ပညာရွင္ပီသတဲ့အေျပာေတြနဲ႕ ေျပာၾကပါ။ ဆရာ၀န္ လူနာကိစၥဆိုတာ “ကုလိုက္ရင္ ေပ်ာက္မွာပဲ” ဆိုတဲ့ ဧက-ဧက ဆက္သြယ္ေရးမဟုတ္ပါဘူး။ ကံ၊ စိတ္၊ ဥတု၊ အာဟာရ ဆိုတဲ့ ကိစၥေတြအရ လူနာရဲ႕ေရာဂါက သူ႕သေဘာသူေဆာင္သြားတဲ့အခါမ်ိဳးမွာ ဆရာ၀န္ပဲလို႕ ပံုခ်မိတာမ်ိဳးလား၊ ဆရာ၀န္က တကယ္ဂရုမစိုက္တာလားဆိုတာ ခြဲရခက္ပါတယ္။ ျပည္သူလူထု၊ မိသားစုက မသိရင္ေတာင္မွ မီဒီယာက သိရပါ့မယ္။ မသိရင္ သိေအာင္လုပ္ရပါ့မယ္။
မိသားစုေျပာသမွ်ကို မွန္မွာပဲလို႕ ေကာက္ခ်က္ဆြဲမရသလို ဆရာ၀န္ေျပာသမွ် ဟုတ္မွာပဲလို႕ ယူလို႕မရပါဘူး။ မီဒီယာဆိုေတာ့ ေဆးပညာသေဘာ မသိရင္ ၾကားလူ သာ့ဒ္ပါတီျဖစ္တဲ့ ဆရာ၀န္ႀကီးေတြ၊ အက္သစ္ဆိုင္ရာ ပညာရွင္ေတြဆီက မွတ္ခ်က္ယူရပါ့မယ္။ ဒါေတာင္မွ “ဒါေတာင္မွ ဆရာ၀န္ ဂရုမစိုက္၍ လူနာေသဆံုးရေၾကာင္း က်န္ရစ္သူမိသားစုမွ ေျပာၾကား” ဆိုၿပီး ေခါင္းစဥ္ႀကီးေပးထားရင္ ဘက္လိုက္ေသာ ဂ်ာနယ္ ျဖစ္သြားပါလိမ့္မယ္။ သတင္းေဖၚျပပံုမွာ ထိပ္မွာ တင္ေပးတာနဲ႕ ေနာက္ပိုင္းမွာ ထားေပးတာနဲ႕ တန္ဖိုးကြာပါတယ္။ စာဖတ္သူ သေဘာေပါက္ပံုကြာပါတယ္။
ကဲ၊ ဆရာ၀န္ ဂရုမစိုက္လို႕ လူနာဆံုးတာလည္း မွန္ၿပီထားပါေတာ့။ ဒီေဆးရံုမွာ လာတဲ့ လူနာေပါင္း ဘယ္ေရြ႕ဘယ္မွ်မွာ ဘယ္ေလာက္ ပ်က္စီးတယ္ဆိုတဲ့ ေဒတာမပါရင္ မွ်တေသာ သတင္းမဟုတ္ပါဘူး။ သူရို႕ဆီမွာ တႏိုင္ငံလံုးေကာက္ခ်က္ျဖစ္ျဖစ္ ပါတတ္ပါတယ္။ ဖတ္ၾကည့္ပါ။ ထိုသို႕ မွားယြင္းကုသမွဳမ်ိဳးမွာ ဘယ္ေလာက္ရာခိုင္ႏွဳန္း ျဖစ္ပြားေလ့ရိွသည္ဆိုၿပီး ထည့္တတ္ပါတယ္။ ဒါမွ ျပည္သူက ျဖစ္ေလ့ရိွပါ့လားဆိုၿပီး ဘ၀င္က်မွာပါ။
ျပည္သူကို ဘာေၾကာင့္ ဘ၀င္က်ေစခ်င္တာလဲ။ အဓိက်တာက အင္ပက္ Impact ေခၚတဲ့ အက်ိဳးဆက္ကိစၥပါ။ တကယ္လို႕ ေသြးလြန္တုတ္ေကြး ေဆးရံုတက္မိလို႕ ေသသြားတယ္ဆိုတာမ်ိဳး ဖတ္မိတဲ့ျပည္သူဟာ ေနာက္ဆက္တြဲသိရမယ့္ ဗဟုသုတ (ဥပမာ-ေဆးရံုမွာ ေသြးလြန္တုတ္ေကြး ေပ်ာက္ကင္းနွဳန္း) ကိုမသိရင္ “ဟာ…ဟိုမွာေတာ့ သြားမကုဘူး၊ အိမ္မွာပဲ ကုမယ္” ဆိုတာမ်ိဳး ျဖစ္သြားႏိုင္ပါတယ္။ မျပည့္မစံုနဲ႕ ျပည္သူကို ေၾကာက္ရံုေလာက္ သတင္းေပးတာမ်ိဳးဟာ ေကာင္းက်ိဳးထက္ ဆိုးက်ိဳးကိုသာ ေပးေစမယ္လို႕ ခ်စ္စြာေသာ ဂ်ာနယ္လစ္မ်ားကို သိေစခ်င္ပါတယ္။ ဒီလိုသာဆိုရင္ ဆရာ၀န္က တစ္တရားခံဆိုရင္ ဂ်ာနယ္လစ္က ႏွစ္ တရားခံပါ။
ဟိုတုန္းက ရုပ္႐ွင္ရိုက္ရင္ သေဘၤာသာ ဗီလိန္ေခတ္၊ ဆရာ၀န္ ေီလိန္ေခတ္႐ိွဘူးပါတယ္။ ထို႕အတူ ကာတြန္းေရးတတ္စသူေတြေရးရင္ မီးပ်က္တာကိုသာ ေရးလိုက္၊ မမွားဘူး ဆိုတာမ်ိဳးလည္း ၾကားဘူးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဆရာ၀န္မီဒီယာၾကား၊ အာဃာတေတြထားေနရင္ ၾကားက ငထြားျဖစ္တဲ့ ျပည္သူကို ခါးနာေစပါလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ အားအားရိွ ဆရာ၀န္ေတြကို သတင္းလုပ္ၿပီး ကလိေနမယ့္အစားအျခား အက်ိဳးရိွတာေတြကိုပဲ ေရးပါဗ်ာလို႕ ေမတၱာစာ ဆက္သြင္းခ်င္ပါတယ္။ ကိုယ္လည္း ကင္းကြာႏိုင္တာ မဟုတ္ပဲနဲ႕။ ေႏွာ
ဟာ…ဒင္းက ဆရာ၀န္ပဲ ဆရာ၀န္ဘက္ကိုပဲ “ပင္း” ၿပီးေရးမွာေပါ့လို႕ ယုူဆၾကရင္လည္း ဆက္မဖတ္ၾကပါနဲ႕ဗ်ာ။ (ျဖစ္ေစခ်င္တာကေတာ့ အဲသည္လို ႀကိဳတင္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြ မထားပဲ ဖတ္ၿပီး ဘ၀င္က်မွ ေခါင္းၿငိမ့္၊ ဘ၀င္မက်ရင္ေခါင္းခါ ဆိုတာမ်ိဳးက ပို အဆင္ေျပမယ္ ထင္တာပါပဲ)
တကယ္ေတာ့ အားနည္းခ်က္ဆိုတာက ႏွစ္ဘက္စလံုးမွာ ရိွတတ္စၿမဲေပါ့။ ဆရာ၀န္ေတြ ကုသမွဳ၊ ေစာင့္ေရွာက္မွဳ အားနည္းတာေတြရိွသလို ဂ်ာနယ္လစ္ေတြ အားနည္းတာေတြလည္း အပံု ရိွမွာေပါ့။ ဒါေပသိ တစ္ဦးခ်င္းတစ္ေယာက္ခ်င္း အားနည္းခ်က္၊ ခၽြတ္ယြင္းခ်က္ေတြကို “မင္းတို႕ ဆရာ၀န္ဆိုတာ” “မင္းတို႕ ဂ်ာနယ္လစ္ ဆိုတာ” အစခ်ီၿပီး လံုးသုတ္ေနရင္ေတာ့ ဒီမီးက ခင္ေမာင္တိုးျဖစ္သြားပါလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ “ဒီကကမ္းလိုက္တဲ့ တို႕ရဲ႕လက္ကို မပုတ္ပါနဲ႕၊ ရဲရဲသာ ဆုတ္လိုက္ပါလို႕” ေမတၱာေရွ႕ထား ေျပာၾကားပါရေစ။
တစ္ဦးစီကိစၥကို ဆရာ၀န္ေတြက အစခ်ီမေျပာဖို႕၊ ဂ်ာနယ္လစ္ေတြက အစခ်ီ မေျပာဖို႕ ဆိုေတာ့ ငါတို႕က မေျပာရေတာ့ဘူးလားလို႕ ေမးလာပါလိမ့္မယ္။ ေျပာရမွာေပါ့။ တစ္ေနရာမွားတဲ့ကိစၥဟာ ဆရာ၀န္ တစ္မ်ိဳးလံုးမွားတဲ့ကိစၥမဟုတ္ပါဘူး။ ဟယ္…ေနရာတကာမွားေနတာ ၊ငါတို႕အသိေပါ့လို႕ ေျပာရင္ “ဒါက ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္ ဆန္တဲ့ မီဒီယာေျပာမဟုတ္ပဲ အရပ္ထဲ သန္းတုတ္တဲ့ မိန္းမအေျပာမ်ိဳးျဖစ္သြား” ပါလိမ့္မယ္။ ေျပာရင္း ေငါ့တတ္တဲ့ အက်င့္ေလး ပါသြားလို႕ ေဆာရီးေနာ္။
ဒါေၾကာင့္ အေမာင္ဂ်ာနယ္လစ္တို႕၊ ေျပာလိုက ေျပာပါ။အရင္းအျမစ္ကို ဆစ္ပိုင္းၿပီးေတာ့ သဘာ၀က်က် ေစ့ငုထားတဲ့ ပညာရွင္ပီသတဲ့အေျပာေတြနဲ႕ ေျပာၾကပါ။ ဆရာ၀န္ လူနာကိစၥဆိုတာ “ကုလိုက္ရင္ ေပ်ာက္မွာပဲ” ဆိုတဲ့ ဧက-ဧက ဆက္သြယ္ေရးမဟုတ္ပါဘူး။ ကံ၊ စိတ္၊ ဥတု၊ အာဟာရ ဆိုတဲ့ ကိစၥေတြအရ လူနာရဲ႕ေရာဂါက သူ႕သေဘာသူေဆာင္သြားတဲ့အခါမ်ိဳးမွာ ဆရာ၀န္ပဲလို႕ ပံုခ်မိတာမ်ိဳးလား၊ ဆရာ၀န္က တကယ္ဂရုမစိုက္တာလားဆိုတာ ခြဲရခက္ပါတယ္။ ျပည္သူလူထု၊ မိသားစုက မသိရင္ေတာင္မွ မီဒီယာက သိရပါ့မယ္။ မသိရင္ သိေအာင္လုပ္ရပါ့မယ္။
မိသားစုေျပာသမွ်ကို မွန္မွာပဲလို႕ ေကာက္ခ်က္ဆြဲမရသလို ဆရာ၀န္ေျပာသမွ် ဟုတ္မွာပဲလို႕ ယူလို႕မရပါဘူး။ မီဒီယာဆိုေတာ့ ေဆးပညာသေဘာ မသိရင္ ၾကားလူ သာ့ဒ္ပါတီျဖစ္တဲ့ ဆရာ၀န္ႀကီးေတြ၊ အက္သစ္ဆိုင္ရာ ပညာရွင္ေတြဆီက မွတ္ခ်က္ယူရပါ့မယ္။ ဒါေတာင္မွ “ဒါေတာင္မွ ဆရာ၀န္ ဂရုမစိုက္၍ လူနာေသဆံုးရေၾကာင္း က်န္ရစ္သူမိသားစုမွ ေျပာၾကား” ဆိုၿပီး ေခါင္းစဥ္ႀကီးေပးထားရင္ ဘက္လိုက္ေသာ ဂ်ာနယ္ ျဖစ္သြားပါလိမ့္မယ္။ သတင္းေဖၚျပပံုမွာ ထိပ္မွာ တင္ေပးတာနဲ႕ ေနာက္ပိုင္းမွာ ထားေပးတာနဲ႕ တန္ဖိုးကြာပါတယ္။ စာဖတ္သူ သေဘာေပါက္ပံုကြာပါတယ္။
ကဲ၊ ဆရာ၀န္ ဂရုမစိုက္လို႕ လူနာဆံုးတာလည္း မွန္ၿပီထားပါေတာ့။ ဒီေဆးရံုမွာ လာတဲ့ လူနာေပါင္း ဘယ္ေရြ႕ဘယ္မွ်မွာ ဘယ္ေလာက္ ပ်က္စီးတယ္ဆိုတဲ့ ေဒတာမပါရင္ မွ်တေသာ သတင္းမဟုတ္ပါဘူး။ သူရို႕ဆီမွာ တႏိုင္ငံလံုးေကာက္ခ်က္ျဖစ္ျဖစ္ ပါတတ္ပါတယ္။ ဖတ္ၾကည့္ပါ။ ထိုသို႕ မွားယြင္းကုသမွဳမ်ိဳးမွာ ဘယ္ေလာက္ရာခိုင္ႏွဳန္း ျဖစ္ပြားေလ့ရိွသည္ဆိုၿပီး ထည့္တတ္ပါတယ္။ ဒါမွ ျပည္သူက ျဖစ္ေလ့ရိွပါ့လားဆိုၿပီး ဘ၀င္က်မွာပါ။
ျပည္သူကို ဘာေၾကာင့္ ဘ၀င္က်ေစခ်င္တာလဲ။ အဓိက်တာက အင္ပက္ Impact ေခၚတဲ့ အက်ိဳးဆက္ကိစၥပါ။ တကယ္လို႕ ေသြးလြန္တုတ္ေကြး ေဆးရံုတက္မိလို႕ ေသသြားတယ္ဆိုတာမ်ိဳး ဖတ္မိတဲ့ျပည္သူဟာ ေနာက္ဆက္တြဲသိရမယ့္ ဗဟုသုတ (ဥပမာ-ေဆးရံုမွာ ေသြးလြန္တုတ္ေကြး ေပ်ာက္ကင္းနွဳန္း) ကိုမသိရင္ “ဟာ…ဟိုမွာေတာ့ သြားမကုဘူး၊ အိမ္မွာပဲ ကုမယ္” ဆိုတာမ်ိဳး ျဖစ္သြားႏိုင္ပါတယ္။ မျပည့္မစံုနဲ႕ ျပည္သူကို ေၾကာက္ရံုေလာက္ သတင္းေပးတာမ်ိဳးဟာ ေကာင္းက်ိဳးထက္ ဆိုးက်ိဳးကိုသာ ေပးေစမယ္လို႕ ခ်စ္စြာေသာ ဂ်ာနယ္လစ္မ်ားကို သိေစခ်င္ပါတယ္။ ဒီလိုသာဆိုရင္ ဆရာ၀န္က တစ္တရားခံဆိုရင္ ဂ်ာနယ္လစ္က ႏွစ္ တရားခံပါ။
ဟိုတုန္းက ရုပ္႐ွင္ရိုက္ရင္ သေဘၤာသာ ဗီလိန္ေခတ္၊ ဆရာ၀န္ ေီလိန္ေခတ္႐ိွဘူးပါတယ္။ ထို႕အတူ ကာတြန္းေရးတတ္စသူေတြေရးရင္ မီးပ်က္တာကိုသာ ေရးလိုက္၊ မမွားဘူး ဆိုတာမ်ိဳးလည္း ၾကားဘူးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဆရာ၀န္မီဒီယာၾကား၊ အာဃာတေတြထားေနရင္ ၾကားက ငထြားျဖစ္တဲ့ ျပည္သူကို ခါးနာေစပါလိမ့္မယ္။ ဒါေၾကာင့္ အားအားရိွ ဆရာ၀န္ေတြကို သတင္းလုပ္ၿပီး ကလိေနမယ့္အစားအျခား အက်ိဳးရိွတာေတြကိုပဲ ေရးပါဗ်ာလို႕ ေမတၱာစာ ဆက္သြင္းခ်င္ပါတယ္။ ကိုယ္လည္း ကင္းကြာႏိုင္တာ မဟုတ္ပဲနဲ႕။ ေႏွာ
0 comments:
Post a Comment