ဉာဏ္လမ္းကုိ ေလွ်ာက္ႏိုင္ၾကပါေစသတည္း

Min Din
 
"ခင္ဗ်ားေမ့ေနမွာစုိးလုိ႔ ေသခ်ာေအာင္ထပ္ေျပာရအံုးမယ္။ ဝါဝါဟာရခုိင္မေလးမုိ႔ သူ႔အေဖ ကိုသန္းေမာင္ရဲ့ ရခိုင္မိတ္ေဆြ အရင္းအခ်ာ ေတြလည္း က်ေနာ္နဲ႔တုိင္ပင္ညွိႏွဳိင္း လုပ္ကုိင္ေနတဲ့ အထဲမွာပါေလရဲ့ဗ်ာ။ က်ေနာ္မွာလည္း ဖူးခက္ေရာက္ ရခိုင္လူမ်ဳိးမိတ္ေဆြ ေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ား ရွိပါတယ္။ သူတုိ႔လည္း က်ေနာ့္အစီအစဥ္ကုိ အားတက္သေရာလုိတဲ့ဘက္က ဝိုင္းၾက ဝန္းၾက ပါတယ္။
ဝါဝါ့အေျခအေန ကုိစုိးရိမ္တၾကီးလာၾကည့္ၾက၊သတင္းေမးၾကတဲ့ ရခိုင္လူမ်ဳိးေတြဝါခ်ီလပ္ေဆးရံုမွာ မနက္ကေန မုိးခ်ဳပ္အထိ ျပည့္ေနတတ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ဝါဝါ ကံမေကာင္းဘူးဆုိရမယ္ဗ်ာ"
"က်ေနာ္ဝါဝါ့ကုိ ဗီဒီယိုရုိက္ျပီး ေနာက္တစ္ေန႔မွာ က်ေနာ့္ဆီကုိ တစ္စံုတစ္ေယာက္ကဖုန္းေခၚလာပါတယ္။သူ႔အသံဟာ ေဒါသေၾကာင့္ မာေရေက်ာေရျဖစ္ေနေလရဲ့။ သူစျပီးမိတ္ဆက္ပံုက အေတာ္သင္းတယ္ဆုိရမယ္။ "ေဟ့ေကာင္၊သက္ခုိင္ဆုိတာ မင္းလား"တဲ့။လူပဲဗ်ာ။ "ေဟ့ေကာင္"လုိ႔အေခၚခံရေတာ့စိတ္ထဲမွာသိပ္မေက်နပ္လွဘူးေပါ့။ဒါေပမဲ့ ေနရာတကာေဒါသေရွ႕ထားလုိ႔မျဖစ္ျပန္ဘူးဆုိျပီး စိတ္ကုိ ထိန္းရတာေပါ့ဗ်ာ။ဟုတ္တယ္ေလ။ အဲဒီဖုန္းဝင္လာတဲ့အခ်ိန္၊က်ေနာ္နဲ႔အတူ ဝါဝါ့အေဖနဲ႔ပတ္သက္ရာပတ္သက္ေၾကာင္း ရခိုင္အလုပ္ သမားေတြလည္း အတူရွိေနတယ္ဗ်။ဖုန္းသံကထူးျခားေနတာေၾကာင့္ က်ေနာ္လည္း ေဘးက ရခိုင္ပရိသတ္ၾကားရေအာင္ ဖုန္းစပီကာ ကုိဖြင့္ထားလိုက္မိတယ္"
"ဟုတ္ကဲ့၊က်ေနာ္သက္ခိုင္ပါ"ဆုိတဲ့ က်ေနာ္အေျဖလည္းဆံုးေရာ တဖက္က အသံရွင္ဟာ အသာစီးရျပီလုိ႔မ်ား ယူဆသြားေလေရာ့ သလား မဆုိႏိုင္ဘူး၊အတြဲလုိက္ဆြဲေတာ့တာပဲဗ်ာ။"ေဟ့ေကာင္သက္ခိုင္၊ငါ့နာမည္ေက်ာ္ေသာင္း ၊ထုိင္းမွာေနလာတာ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ျပီ၊ မင္းေျခ လွမ္းေတြဘယ္လွမ္းေနတယ္ဆုိတာ ငါသိတယ္၊မင္းလုပ္ရပ္ေတြကိုခ်က္ျခင္းရပ္လိုက္ပါ ၊မင္းတုိ႔လုပ္စားေနတာ ေတြ ငါအကုန္သိတယ္" ... ဘာညာဘာညာေတြ မ်ဳိးကုိ စံုေနတာပဲဗ်ာ။ေဘးက ရခိုင္ေရႊကုိယ္ေတာ္အုပ္စုလည္း အသာျငိမ္ျပီး က်ေနာ္တုိ႔ ဖုန္းနဲ႔အေျခအတင္ ျဖစ္ေန ၾကတာကုိ နားစြင့္ေနၾကတာေပါ့ဗ်ာ။အမွန္ဝန္ခံရရင္ က်ေနာ္ေတာ္ေတာ္ေဒါသျဖစ္ေနပါျပီ။
မျဖစ္ေသးပါဘူး ေလဆုိျပီး ေျပလည္လို ေျပ လည္ျငား ေလေျပျပန္ထုိးၾကည့္ပါေသးတယ္။ "ကိုေက်ာ္ေသာင္း ခင္ဗ်ား လူမွားေနျပီထင္တယ္။ဒါမွမဟုတ္ သတင္းမွားေနျပီထင္တယ္။ လူခ်င္းေတြ႔လိုက္ၾကရေအာင္" စသည္ျဖင့္ေပါ့။အဆင္မေျပတဲ့အျပင္ သူ႔ဘက္က မေအေတြႏွမေတြပါ ပါ၊ပါလာပါေလေရာ။ ဒီေတာ့ နဂုိကမွ ခပ္ ဆတ္ဆတ္စိတ္အခံရွိတဲ့က်ေနာ့္ေဒါသအုိးဟာ ထိန္းမရသိမ္းမရေပါက္ကြဲထြက္သြား ပါေတာ့တယ္။
"ေခြးမသား၊ေက်ာ္ေသာင္း၊မင္းဖာသာေက်ာ္ေသာင္း မကလုိ႔ ေက်ာ္ေသာင္းအေဖျဖစ္ေပ့ေစ။ေသာက္ဂရုမစုိက္ဘူး။ငါရွိတဲ့ေနရာမင္းမလာ ရဲရင္ မင္းရွိတဲ့ ေနရာကုိ ငါခုခ်က္ျခင္းလာခဲ့မယ္။ငါ့နာမည္သက္ခိုင္။ငါဘာေကာင္ဆုိတာ မင္းသိေစရမယ္" ဆုိျပီး ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းအနီတုန္႔၊ တုန္႔ျပန္လိုက္ေတာ့ ပုဂၢိဳလ္က ျငိမ္သြားျပန္သဗ်။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ က်ေနာ့္ေဘး၊ကပ္လ်က္မတ္တတ္ရပ္ေနတဲ့ ရခိုင္လူငယ္တေယာက္က အားတုန္႔အားနာေလသံနဲ႔ .. "ဆရာ၊အဲဒါ ကိုေက်ာ္ ေသာင္းအသံမဟုတ္ဘူး။သူဘယ္သူဆုိတာ က်ေနာ္သိတယ္" တဲ့။"ဟ ဒါဆုိ ဘယ္သူမ်ားတုန္း"လုိ႔လည္း က်ေနာ္ေမးလုိက္ေရာ "အဲဒါ ဘုန္းၾကီး"တဲ့။က်ေနာ္လည္း တအံ့တၾသနဲ႔ "ဘယ္ႏွယ့္ဘုန္းၾကီးက ဘာေၾကာင့္ ကိုေက်ာ္ေသာင္းပါဆုိျပီး လိမ္ရသတုန္းရွင္းပါအံုး" ဆုိေတာ့မွ အဲဒါ "ဦးကုမာရ၊က်ေနာ္တုိ႔လုိရခုိင္ပဲ။သူဖူးခက္ကုိေရာက္ေနတာၾကာျပီ" တဲ့ဗ်ား။
"ေကာင္းၾကေရာေပါ့ဗ်ာ။ဦးကုမာရဆုိတဲ့ဘုန္းၾကီးက ေက်ာ္ေသာင္းပါဆုိျပီးလိမ္၊က်ေနာ္ကလည္း ဘုန္းၾကီးမွန္းမသိပဲ ရိုင္းစုိင္း၊ဘယ္ဘက္ ကၾကည့္ၾကည့္ေတာ္ေတာ့ကုိ အခ်ဳိးမေျပတဲ့ကိစၥဗ်ာ။ဒီမွာတင္ က်ေနာ့္ေခါင္းထဲမွာ ဖ်တ္ကနဲသတိဝင္လာတယ္။ဦးကုမာရကုိ လူကိုယ္ တုိင္ေသခ်ာမဆံုဖူးေပမဲ့ သူ႔အေၾကာင္းတစ္စြန္းတစ္စကို က်ေနာ္သိေနတယ္ဗ်။ဟုတ္တယ္ ေသခ်ာမဆံုဖူးဘူးဆုိတာ လွ်ပ္တျပက္ေတာ့ ဆံုခဲ့ဘူးတယ္ဆုိရမယ္။ ဝပ္နာခါဆုိတဲ့ ရပ္ကြက္ထဲက ဗမာအလုပ္သမားေတြရဲ့ ဝါဆုိသကၤန္းကပ္တဲ့အလွဴတစ္ခုမွာ ဦးကုမာရကုိ ဆံုဖူး တယ္။က်ေနာ့္စိတ္ထင္ အဲဒီရခုိင္ဘုန္းၾကီးဦးကုမာရဟာ အသက္ေျခာက္ဆယ္ေက်ာ္ေလာက္ရွိေနပါျပီ။အလွဴပြဲအျပီးမွာ တရားနာေနတဲ့ ဗမာအလုပ္သမားေတြကို လက္ဖြဲ႔လိုလုိအေဆာင္လုိလုိ မန္းမွဳတ္ျပီး ေဝေနတာေတြ႔လုိ႔ ဘဝင္မက် လွတာနဲ႔ ခပ္ေဝးေဝးကေန သူ႔အေၾကာင္းစပ္စုလုိက္မိလုိက္ေတာ့ ဦးကုမာရဟာ ဆူနာမီကိစၥမွာ အေတာ္ရွဳပ္ရွဳပ္ေထြးေထြး လုပ္ခဲ့တယ္ဆုိတာ တစ္စြန္းတစ္စ သိလာရတယ္။
ဦးကုမာရရဲ့ အဓိက အားနည္းခ်က္ကေတာ့ ေနရာတကာမွာ တြင္က်ယ္ခ်င္တဲ့ကိစၥပဲ ဗ်။ ဘာေၾကာင့္ က်ေနာ္ဒီလုိ ေျပာႏိုင္သတုန္းဆုိေတာ့ ဆူနာမီကာလတုန္းက အာအက္ဖ္ေအလုိ၊ဘီဘီစီလုိ သတင္းဌာနေတြရဲ့ ထုိင္းအေျခ စုိက္ တာဝန္ခံဗမာသတင္း သမားေတြကုိ လက္ေဆာင္ေတြ သူကိုယ္တုိင္လုိက္ပုိ႔ျပီး ဖူးခက္မွာ ဆူနာမီဒုကၡသည္ေတြကုိ သူဘယ္လုိ ကူညီေနတယ္ဆုိတာ ေရဒီယုိသတင္းေတြမွာ ပါလာေအာင္ အားထုတ္ခဲ့ဖူးသတဲ့။အာအက္ဖ္ေအသတင္းဌာနက က်ေနာ့္မိတ္ေဆြရခုိင္လူမ်ဳိး ကုိေက်ာ္ထင္ေျပာတာကေတာ့ သူ႔ဆီကုိေတာင္ ငါးေတြထည့္ထားတဲ့ေရခဲပံုးၾကီးနဲ႔ ၾကြလာခဲ့ဖူးသတဲ့။ ခင္ဗ်ားၾကားဖူးမလား ေတာ့မဆုိ ႏိုင္ဘူး။ဘီဘီစီကလႊင့္တဲ့ ကမၻာ့ အေရးျမန္မာ့အေရးလုိေဆြးေႏြးခန္းေတြမွာ မၾကာမၾကာဆုိသလုိ သူထင္ရာစြတ္တင္ျပီး ကေဘာက္ တိကေဘာက္ခ်ာ ႏုိင္ငံေရးအယူ အဆေတြေဆြးေႏြးေနတာ အဲဒီ ကုိယ္ေတာ္ၾကီးေပါ့ဗ်ာ "
"ဦးကုမာရဟာ ဆူနာမီေရေဘးဒဏ္ခံဗမာအလုပ္သမားေတြအတြက္ ႏိုင္ငံတစ္ကာ အဖြဲ႔တခ်ဳိ႕ဆီကေန အကူအညီေတြ ရခဲ့ဖူးတယ္။ အဲဒီထဲက တခ်ဳိ႕ကုိ ဖူးခက္ မွာရွိေနတဲ့ သူ႔ေဆြမ်ဳိးဥာတကာေတြကုိ ေဝျခမ္းေရးလုပ္သတဲ့။ ေျပာလုိက္စနဲ႔ ဆက္ေျပာရရင္ ဦးကုမာရ ရဲ့ညီအရင္း ပန္းရံေခါင္းေဆာင္ လုိလုိ လက္သမားေခါင္းေဆာင္လုိလုိ ဝင္းႏိုင္ဆုိတဲ့ေမာင္ဟာ က်ေနာ့္ဆီကေန ဘတ္ႏွစ္ေသာင္း ေက်ာ္ဖုိးေလာက္ ေငြလိမ္ဖူးေလရဲ့။
ဝင္းႏိုင္မိန္းမကထုိင္းမဗ်။ဝင္းႏုိင္ကေတာ့ ထုိင္းမကိုရေအာင္ယူႏိုင္ တယ္ဆုိျပီး အေတာ့္ကို ဘဝင္ၾကြေနတဲ့ပံုစံပါပဲ။ ဦးကုမာရသူ႔ဖာသာ အၾကံအဖန္လုပ္တာမလုပ္တာ၊ဂြင္ရုိက္တာ မရုိက္တာ က်ေနာ္စိတ္မဝင္စားလွပါဘူး။ ဝါဝါကိစၥမွာေတာ့ ဦးကုမာရဟာ ေငြေၾကး တစ္ျပားတစ္ခ်ပ္မွရစရာအေၾကာင္းမရွိ ပါဘူး။က်ေနာ့္စိတ္ထင္ေျပာရရင္ ရခိုင္ကေလးမ ေလးတစ္ေယာက္အသည္းအသန္ေရာဂါျဖစ္ျပီးေဆးရံုတင္ရတဲ့ ကိစၥမွာ က်ေနာ္လုိဗမာေကာင္တစ္ေကာင္ ဝင္ျပီးဆရာလုပ္ေနတာကုိ သူမ်က္စိစပါးေမႊးစူးတယ္ထင္ပါရဲ့။ သူလုိအ ထင္ကရဘုန္း ေတာ္ၾကီးတစ္ပါးရွိပါလ်က္ က်ေနာ္လူတြင္ က်ယ္လုပ္တာကုိၾကည့္ မရတာပါပဲ။ထားပါေလ။က်ေနာ္အဓိကဦး တည္ခ်င္တာက ဝါဝါဆုိ တဲ့ကေလးမေလးကိစၥမွာ ဦးကုမာရဝင္ေႏွာက္လုိ႔ ျဖစ္ရတဲ့ ေနာက္ ဆက္တြဲကိစၥေတြဗ်"
"က်ေနာ္နဲ႔ ဦးကုမာရဖုန္းကတစ္ဆင့္ အေျခအတင္ျဖစ္ခဲ့ေပမဲ့ က်ေနာ့္စိတ္မွာ ဘာမွအၾကီးအက်ယ္အေႏွာင့္အယွက္မျဖစ္ခဲ့ပါဘူး။ ေအးေလ။က်ေနာ္လုပ္ေနတာ ရခုိင္ကေလးမေလး ဝါဝါကိစၥ။က်ေနာ္လုပ္သမွ် က်ေနာ့္ေဘးမွာရွိတဲ့ ရခိုင္လူငယ္ေတြအေတာ္မ်ားမ်ား ျမင္ေနၾကားေနရတာပဲ။ဦးကုမာရဖုန္းနဲ႔လွမ္းေဟာက္ရံုနဲ႔ အျမီးကုပ္သြားမဲ့လူစာရင္းထဲမွာ က်ေနာ္မပါပါဘူး။ဒါေပမဲ့ ဦးကုမာရဟာ ေရွ႕ဆက္ျပီးေျခတစ္လွမ္းတုိးျပန္ပါတယ္။အဲဒီေျခလွမ္းကေတာ့ ဝါဝါ့ကုိကံဆုိးမုိးေမွာင္က်ေစမဲ့ ဧရာမေျခလွမ္းမွားၾကီးပါပဲ"
"ေနာက္ႏွစ္ရက္ၾကာေတာ့ က်ေနာ့္ဆီကုိ ဝါဝါ့အေဖ ကိုသန္းေမာင္ အေရးတၾကီးဖုန္းဆက္လာတယ္။ဝါဝါ့ကို ဝါခ်ီလပ္ေဆးရံုေပၚကေန ဇြတ္အတင္းေမာင္းခ်လုိက္လုိ႔ ကလြန္းကမ္းေျခဖက္က သူတုိ႔အလုပ္သမားတန္းလ်ားကုိျပန္ေရာက္ေနျပီတဲ့ဗ်ာ။က်ေနာ္လည္း ထိတ္ ထိတ္ပ်ာပ်ာနဲ႔ ဘယ္လုိျဖစ္တာတုန္းကိုသန္းေမာင္ရ။ဝါဝါက ေဆးသြင္းပုိက္ေတြတန္းလန္း၊ေခါင္းမွာပတ္တီးေတြဗလပြနဲ႔ဘယ္လုိေၾကာင့္ ေဆးရံု ကေန ဆင္းခိုင္းလုိက္ၾကတာတုန္းလုိ႔ေမးေတာ့ ဦးကုမာရေၾကာင့္တဲ့။ကုိသန္းေမာင့္ေလသံကုိ နားေထာင္ရတာ ေခါင္းမီးေတာက္ ေနတယ္လုိ႔ခန္႔မွန္းႏိုင္တာေၾကာင့္ ဦးကုမာရဘာလုပ္သြားတယ္၊ဘာေတြျဖစ္ခဲ့တယ္ဆုိတာ ဆက္မေမးေတာ့ပဲ က်ေနာ့္ဖာသာ ဆက္သြယ္စံုစမ္း လုိက္ေတာ့ က်ေနာ္နဲ႔စကားမ်ားျပီးေနာက္ေန႔မွာ ဦးကုမာရဟာ ဝါခ်ီလပ္ေဆးရုံကုိ ၾကြသြားျပီး ေဆးရံုက တာဝန္ရွိပုဂၢိဳလ္ေတြကုိ ၾကိမ္း ေမာင္းခဲ့သတဲ့ဗ်ာ။တကယ္ေတာ့ ဦးကုမာရနဲ႔ ဝါခ်ီလပ္ေဆးရံုတာဝန္ရွိသူေတြဟာ ေနာက္ခံဇာတ္လမ္း တစ္ခုေၾကာင့္ႏွစ္ဖက္အက်ိတ္အခဲရွိခဲ့သတဲ့။
ျဖစ္ပံုက လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ႏွစ္ဝန္းက်င္ ကိုယ္ဝန္ပ်က္က်တဲ့ရခုိင္အမ်ဳိးသမီးလူနာတစ္ေယာက္ကုိ ေဆးရံုက လံုေလာက္တဲ့ကုသမွဳမေပးဘူး ဆုိျပီး က်န္းမာေရးဝန္ၾကီးဌာနရံုးခ်ဳပ္ရွိရာဘန္ေကာက္အထိ၊ဦးကုမာရကုိယ္တုိင္သြားျပီး တုိင္လားေတာလား လုပ္ခဲ့တာေၾကာင့္ ဝါခ်ီလပ္ ေဆးရံုတာဝန္ရွိသူတခ်ဳိ႕ အစစ္ေဆးခံရ၊ရွင္းလင္းထုေခ်ရတာေတြ ရွိခဲ့သတဲ့"
အခု ဝါဝါ့ကိစၥမွာ ဦးကုမာရလည္း ျဗဳန္းဆုိေပၚလာေရာ နဂုိ မေက်လည္မွဳအေျခခံနဲ႔ ဒီဘုန္းၾကီးထပ္ဝင္ရွဳပ္ရင္ ေနာက္ တစ္ခါျပသနာရွင္းလွခ်ည့္ရဲ့ဆုိတဲ့အေတြးေၾကာင့္ေဆးရံုတာဝန္ရွိသူေတြဟာ ဝါဝါ့ကုိ ေဆးရံုေပၚက ဇြတ္ေမာင္းခ်လုိက္ တာတဲ့ဗ်ာ။ က်ေနာ္ ဆရာဝန္မဟုတ္ေပမဲ့ ဦးေခါင္းခြဲစိတ္ကုသမွဳခံထားရတဲ့ ကေလးတစ္ေယာက္ဟာ ေဆးရံုမွာလံုေလာက္တဲ့ အခ်ိန္တစ္ခုအထိ ရွိေနရ မယ္ဆုိတာေလာက္ေတာ့သိေနတာမုိ႔ ေတာ္ေတာ္ကုိ ပူပန္သြားတာေတာ့အမွန္ပဲဗ်ာ။ခင္ဗ်ားဖာသာဆက္စဥ္း စားၾကည့္ေပေတာ့ ကုိမင္းဒင္။
ဝါခ်ိလပ္လုိေခတ္မီေဆးရံုၾကီးေပၚမွာ ေခတ္မီစက္ကိရိယာေတြ၊ေဆးသြင္းပုိက္ေတြတန္းလန္း ကၽြမ္း က်င္တဲ့သမားေတာ္ ေတြသူနာျပဳေတြနာရီနဲ႔အမွ် ၾကပ္မတ္ကုသေနရတဲ့ဝါဝါဟာ သူ႔အေဖကိုသန္းေမာင္ရဲ့အလုပ္သမားတန္းလ်ားမွာ ဘယ္လုိလုပ္ ေရွ႕ခရီး ဆက္ပါ့မတုန္းဗ်ာ။
ဝါဝါ့ဘဝဇာတ္ေၾကာင္းမွာ နစ္ေမ်ာေနမိေသာက်ေနာ္သည္ သူ႔ဇာတ္လမ္းဤေနရာအေရာက္တြင္ အသက္ရွဴမမွန္သလိုျဖစ္လာ၏။ စိတ္မခ်မ္းေျမ့ဖြယ္ရာအေၾကာင္းအရာတုိ႔ကုိ ဆက္၍နားေထာင္ရန္ဝန္ေလးသလိုလုိျဖစ္လာသည္။
"က်ေနာ္စုိးရိမ္တာမမွားခဲ့ပါဘူး။ဝါဝါေဆးရံုကဆင္းခဲ့ရျပီး သံုးရက္ေျမာက္ည သန္းေခါင္ယံတစ္နာရီေလာက္မွာ ကုိသန္းေမာင္ဆီက ေနဖုန္းဝင္လာပါတယ္။ဆရာ၊ သမီးအသက္ရွဴမမွန္ေတာ့ဘူးတဲ့။ဒီေတာ့ က်ေနာ္လည္း ကုိသန္းေမာင္က်ေနာ္ဘာလုပ္ေပးေစခ်င္သလဲ။ ဝါခ်ီလပ္ ကိုျပန္သြားလုိ႔လည္းလက္ခံမယ္မထင္မိဘူး ဆုိေတာ့ ကိုသန္းေမာင္ဟာ ငိုသံပါၾကီးနဲ႔ ဆရာေရာက္ေအာင္လာခဲ့ပါဆရာရယ္။ က်ေနာ့္ သမီး ဆရာ့လက္ေပၚမွာေသသြားရင္ေတာင္က်ေနာ္ေက်နပ္ပါတယ္တဲ့။က်ေနာ္အိပ္ယာက ဝုန္းကနဲထျပီး ကားကုိကုိယ္တုိင္ ေမာင္းရင္း ကလြန္းကမ္းေျခကကုိသန္းေမာင္တုိ႔အလုပ္သမားတန္းလ်ားရွိရာကုိ ထြက္လာခဲ့ပါေတာ့တယ္။က်ေနာ္ေနတဲ့ရပ္ကြက္နဲ႔ ကုိသန္းေမာင္တုိ႔ တန္းလ်ားရွိရာကလြန္းကမ္းေျခဟာ မုိင္ႏွစ္ဆယ္နီးပါးေဝးပါတယ္။ မွတ္မွတ္ရရ ခုလုိမိုးရာသီၾကီၤးပဲဗ်ာ။ က်ေနာ္ အိမ္ကထြက္ျပီေဟ့ ဆုိကတည္းက မုိးေတြကလည္း သည္းလုိက္တာ ကားေရွ႕မီးၾကီးထုိးထားတာေတာင္ ကတၱရာလမ္းေတြကုိ သဲသဲကြဲကြဲ မျမင္ရတဲ့အထိ"
"တကယ္ေတာ့ ေဇာကပ္ျပီးေတာ့ က်ေနာ္ကားကုိဇြတ္ေမာင္းထြက္လာတာဗ်။ ကိုသန္းေမာင္တုိ႔အလုပ္သမားတန္းလ်ား တည္ေနရာကို က်ေနာ္အတိအက်မသိပါဘူး။ဖူးခက္ဆုိတာကလည္း ရြာကေန ျမိဳ႕ျဖစ္ေအာင္လက္ပူတုိက္ထားတာမုိ႔ လမ္းမ၊လမ္းသြယ္ ၊ကမ္းေျခ ေခ်ာင္ၾကိဳေခ်ာင္ၾကားေတြနဲ႔ တည္ေဆာက္ပံုအင္မတန္ရွဳပ္ေထြးတဲ့ျမိဳ႕ပါ။အထူးသျဖင့္ က်ေနာ္တုိ႔ဗမာ ေရြ႔ေျပာင္းအလုပ္သမား အမ်ားစုဟာ သူတို႔ေနတဲ့ ေနရာအတိအက်ကုိ မေျပာတတ္ၾကပါဘူး။အခ်ိန္က ညၾကီးမုိးခ်ဳပ္ျဖစ္၊ကုိသန္းေမာင္ေရာက်ေနာ္ပါ စိတ္လွဳပ္ရွား ေနၾကတာမုိ႔ က်ေနာ္ဟာလုိရင္းေနရာကို ေတာ္ေတာ္နဲ႔ မေရာက္ႏုိင္ဘူးဆုိပါေတာ့။ေနာက္ဆံုးေတာ့ က်ေနာ္လည္း အတတ္ႏိုင္ဆံုး ေခါင္းေအးေအးထားျပီး ကုိသန္းေမာင္၊ခင္ဗ်ားညႊန္ေနတဲ့ လမ္းၾကိဳလမ္းၾကားေတြအတုိင္းဆုိ အဆင္မေျပေလာက္ ဘူးထင္မိတယ္။
ဒီေတာ့ခင္ဗ်ားေရာက်ေနာ္ပါ ႏွစ္ေယာက္စလံုးသိေနတဲ့ ၾကားေနရာတစ္ခုမွာ ဆံုလုိက္ၾကရေအာင္ ၊ဆုိေတာ့မွ ကလြန္းကမ္းေျခေတာင္ ကုန္းေလးတစ္ခုေပၚကုိဆံုရပ္အျဖစ္သတ္မွတ္လုိက္ၾကပါတယ္"
"ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ဗ်ာ။ခါတုိင္းလုိေနသာတဲ့ပံုမွန္အခိ်န္ေတြမွာ သက္ေတာင့္သက္သာတက္လုိ႔ရတဲ့အဲဒီေတာင္ကုန္ေလးဟာ သဲၾကီးမဲၾကီးမုိးရြာ ခ်ျပီး ေအာက္ခံရႊံေတြေပၚလာတာေၾကာင့္ အင္ဂ်င္ပါဝါနိမ့္တဲ့က်ေနာ့္ေအဗင္ဆာဆလြန္းကားေလးဟာ ေတာင္ကုန္းအတက္မွာ ေလွ်ာ ေလွ်ာက်ေနျပန္ပါေရာလားဗ်ာ။ေဇာကပ္ေနတဲ့က်ေနာ္ဟာ ေလွ်ာက်လုိက္ျပန္တက္လုိက္၊ကလပ္အံုကေနမီးခိုးေတြထြက္တဲ့အထိ ေလးငါးၾကိမ္ၾကိဳးစားေတာ့မွ ကုိသန္းေမာင္ တုိ႔ေစာင့္ေနတဲ့ ေတာင္ထိပ္က အေၾကာ္တဲလိုတဲေလးတစ္ခုဆီေရာက္ပါေတာ့တယ္။ က်ေနာ့္ကုိ ပူပန္ေသာကစိတ္ေတြနဲ႔ေစာင့္ေနတဲ့သူ ေတြကေတာ့ ကုိသန္းေမာင္နဲ႔သူ႔ဇနီးပါပဲ။ေခါင္းမွာပတ္တီးေတြနဲ႔ဝါဝါကေတာ့ သူ႔အေဖလက္ေပၚမွာေစာင္ၾကားေလးတထည္ပတ္လုိ႔ မ်က္စိမွိတ္ေနေလရဲ့။သူတုိ႔မိသားစုသံုးေယာက္က်ေနာ့္ကားေပၚကုိေရာက္လာခ်ိန္မွာေတာ့ ညႏွစ္နာရီေက်ာ္ေလာက္ရွိေနပါျပီ။
က်ေနာ္ ဟာကားကုိ ပါေတာင္ကမ္းေျခဆီကုိဦးတည္လုိက္ပါတယ္။ဟုတ္ပါတယ္။ဝါဝါ့အတြက္ေနာက္ဆံုးေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေရာင္ျခည္ဟာ ပါေတာင္ ေဆးရံုၾကီးပါပဲ။ပါေတာင္ေဆးရံုၾကီးမွာ က်ေနာ့္ညီလုိျဖစ္ေနတဲ့လူရင္းမိတ္ေဆြ ေမာင္ခိုင္ဝင္းဟာ ေဝါဗီးရွင္းရဲ့တာဝန္ေပးခ်က္အရ ေဆးရံု ဘာသာျပန္အျဖစ္တာဝန္က်ေနပါတယ္"
"လုိရင္းကိုခ်ဳံ႕ရရင္ ညဥ့္ႏွစ္နာရီခြဲသာသာမွာ ခိုင္ဝင္းရဲ့အကူအညီနဲ႔ဝါဝါဟာ ပါေတာင္ေဆးရံုၾကီးရဲ့ လူနာကုတင္ေပၚကုိေရာက္သြားခဲ့ပါျပီ။ ခိုင္ဝင္းရဲ့ရွင္းျပခ်က္အရ ပါေတာင္ေဆးရံုဟာ ညဥ့္နက္အခ်ိန္မေတာ္ အသည္းအသန္လူနာမို႔ ရုတ္တရက္လက္ခံထားလုိက္ေပမဲ့ မုိးလင္း လုိ႔သမားေတာ္ၾကီးေတြ လွည့္လည္စစ္ေဆးတဲ့အခါ ဝါဝါ့ရဲ့မူလေဆးမွတ္တမ္းေတြရွိေနတဲ့ဝါခ်ီလပ္ကုိ ျပန္ျပီးလႊဲေျပာင္းေပးမွာေသခ်ာပါ တယ္တဲ့။ေမာင္ခိုင္ဝင္းေျပာတဲ့အတုိင္းပါပဲ။ေနာက္တစ္ေန႔ေန႔လည္မွာ ဝါဝါဟာ ဖူးခက္ျမိဳ႕မ၊ဝါခ်ီလပ္ေဆးရုံၾကီးကုိ အေရးေပၚေဆးရံု ကားနဲ႔ ျပန္ေရာက္လာပါတယ္။မေမွ်ာ္လင့္တဲ့နည္းနဲ႔ ျပန္ေရာက္လာတဲ့ ဝါဝါ့ကို ဝါခ်ီလပ္ေဆးရံုက တာဝန္ရွိသူေတြျမင္လုိက္ရတဲ့အခါ ေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့အတိုင္း ကုိသန္းေမာင္တုိ႔ ဇနီးေမာင္ႏွံကုိၾကိမ္းလုိက္ေမာင္းလုိက္ဆူလုိက္ေဟာက္လုိက္တာ ေျဗာင္းဆန္ေနတာပဲတဲ့ဗ်ာ။
ဒီလုိအဆူအေငါက္ခံရမယ္၊ကုိသန္းေမာင္တို႔ ဘာတခြန္းမွ ျပန္မေျပာပဲ ျငိမ္ခံေနလုိက္ၾကပါလုိ႔ က်ေနာ္မွာထားျပီးသားမုိ႔၊ ေနာက္ဆက္တြဲ ျပသနာၾကီးၾကီးမားမားမရွိပါဘူး။ဝါခ်ီလပ္ေဆးရံုက သမားေတာ္ၾကီးေတြ၊သူနာျပဳေတြနဲ႔တာဝန္ရွိသူအသီးသီးဟာ ေဆးပညာဝန္ထမ္းေတြ ျဖစ္တာမုိ႔ ဝါဝါ့အသက္ကုိ အစြမ္းကုန္ကယ္ဖုိ႔အားထုတ္ခဲ့ၾကျပန္ပါတယ္။ဒါေပမဲ့ ဝါခ်ီလပ္ေဆးရံုၾကီးကို ေရာက္ျပီး သံုးရက္အၾကာမွာ ဝါဝါ ဟာ သူခ်စ္တဲ့မိသားစုကုိ ႏွဳတ္ဆက္ျပီး ညင္ညင္သာသာအသက္ထြက္သြားရွာပါတယ္။က်ေနာ့္ဘဝမွာဘယ္ေတာ့မွေမ့ေပ်ာက္လုိ႔ မရတဲ့အျဖစ္ပါပဲ"
"ဇာတ္လမ္းကေတာ့ ဒါပါပဲကုိမင္းဒင္ ။ဒီအေၾကာင္းကုိဘယ္သူ႔ကုိမွျပန္မေျပာေတာ့ဘူးရယ္လုိ႔ ဆံုးျဖတ္ထားခဲ့တာပါပဲ။ အဲဒီအျဖစ္ အပ်က္ေနာက္ ပုိင္းမွာေတာ့ က်ေနာ္ဟာ ဖူးခက္မွာရွိတဲ့ဗမာအလုပ္သမားအသုိင္းအဝိုင္းနဲ႔ ဆက္ဆံေရးက်ဲ သြားခဲ့တယ္ဆုိပါေတာ့။ ဦးကုမာရကုိလည္း က်ေနာ္အျပစ္မဖုိ႔ခ်င္ေတာ့ပါဘူး။က်ေနာ္က ပါရမီနည္းတယ္၊ဝါဝါက ကံေခရွာတယ္လုိ႔သာ သေဘာပုိက္ပါေတာ့ တယ္။ ဒါေလာက္ဆုိ ကုိမင္းဒင္ေက်နပ္ေလာက္မယ္ထင္ပါရဲ့။လူတိုင္းလူတုိင္းဥာဏ္ေရွ႕ေဆာင္ျပီးေတြးေတာေျပာဆုိလုပ္ကုိင္ႏိုင္ၾကရင္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလိမ့္မလဲဗ်ာ"
ကုိသက္ခိုင္၏မွဳန္မွဳိင္းေနေသာ မ်က္ႏွာကုိ က်ေနာ္ေငးၾကည့္ေနမိသည္။ထုိအခ်ိန္တြင္စားပြဲထုိးကေလးမေလးတစ္ေယာက္ က်ေနာ္တုိ႔ဝုိင္း နားသုိ႔ ေရာက္လာသျဖင့္ ကုိသက္ခိုင္သည္ အာရံုေျပာင္းသည့္သေဘာ ေကာ္ဖီႏွစ္ခြက္လွမ္းမွာ၏။ရုတ္ခ်ည္းဆုိသလို ေရာက္လာသည့္ ေကာ္ဖီခြက္အား ခါတုိ္င္းကဲ့သုိ႔အရသာခံမေနေတာ့ပဲ တက်ဳိက္တည္းေမာ့ခ်ကာ ေကာင္တာမွာေငြထရွင္းရင္း က်ေနာ့္ကုိ ႏွဳတ္ဆက္ထြက္ခြာသြားေသာ ကုိသက္ခိုင္၏ေက်ာျပင္ကုိ က်ေနာ္မ်က္စိတဆံုးၾကည့္ေနမိခဲ့ေလသည္။
ထုိမွ ႏွစ္ရက္ေျမာက္သည့္ေန႔၊ ၂၂၊၀၅၊၂၀၁၄၊ၾကာသပေတးေန႔ညေန ေလးနာရီခြဲအခ်ိန္တြင္ ထုိင္းဘုရင့္တပ္မေတာ္မွ ထုိင္းႏုိင္ငံ၏ အာဏာအရပ္ရပ္ကုိ သိမ္းယူလုိက္ျပန္သည္။အာဏာရအနီႏွင့္အတုိက္အခံအဝါ၊ႏွစ္ဘက္အုပ္စုေခါင္းေဆာင္မ်ားကုိ ဖမ္းဆီးထိန္းသိမ္း သည္။ သည္တစ္ၾကိမ္ အာဏာသိမ္းသည့္ထုိင္းတပ္မေတာ္၏လုပ္ပံုကုိင္ပံုမွာ အနည္းငယ္ၾကမ္းတမ္းသေယာင္ ထင္မိသည္။ အေၾကာင္း အား ေလ်ာ္စြာ ထုိေန႔ကကုိသက္ခိုင္ႏွင့္က်ေနာ္အတူရွိေနခဲ့ရာ အာဏာသိမ္းျဖစ္ရပ္အေပၚကုိသက္ခိုင္၏အျမင္ကုိ က်ေနာ္တီးေခါက္ ၾကည့္ မိသည္။
"ခင္ဗ်ားထင္ျမင္ခ်က္ေလးလုပ္ပါအံုးဗ်၊ကုိသက္ခိုင္။ဒီတစ္ခါေတာ့ တကယ္အာဏာသိမ္းတာတဲ့ေနာ္။ဖမ္းဟယ္ဆီးဟယ္ေတြျဖစ္ကုန္ျပီ"
"ဒီတစ္ၾကိမ္နဲ႔ဆုိ ထုိင္းစစ္တပ္အာဏာသိမ္းတာ စုစုေပါင္းဆယ့္ကုိးၾကိမ္ရွိျပီေပါ့ဗ်ာ။တကယ္ေတာ့ ထုိင္းႏုိင္ငံမွာ ဒီမုိကေရစီစစ္စစ္ မထြန္းကားေသးဘူးဆုိရမယ္ဗ်ာ။လြတ္လပ္တဲ့ကုန္သြယ္မွဳ၊ကမၻာၾကီးနဲ႔ခ်ိတ္ဆက္ထားတဲ့စီးပြားေရးဘဝအေပၚအေျခခံျပီး ထုိင္းဒီမုိကေရ စီက ကၽြဲကူးေရပါျဖစ္ေနတာဗ်။အာဏာရ ပါတီ၊ထုိင္းအတုိက္အခံနဲ႔ ထုိင္းတပ္မေတာ္ပါ ဒီမုိကေရစီဝါးမဝေသးဘူး ဆုိရမယ္။
ထုိင္းလူထုအမ်ားစုကလည္း တစ္ျပံဳတစ္မၾကီးဝင္လာတဲ့ ႏိုင္ငံျခား ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမွဳရဲ့ေနာက္ဆက္တြဲ အက်ဳိးခံစားခြင့္ေတြ အေပၚ လက္ေၾကာမတင္းပဲသာယာေနၾကတာပါပဲ။ျပည္သူတစ္ဦးခ်င္းက်င့္ဝတ္၊အာဏာပိုင္နဲ႔ ဝန္ထမ္းေတြရဲ့က်င့္ဝတ္ ဘာမွအားရစရာ မရွိလွပါဘူး။လြန္ခဲ့တဲ့လေတြတုန္းက ဘန္ေကာက္ကို က်ေနာ္ကတီးကတီးေရာက္ေနတုန္းက ထုိင္းထိပ္တန္းပညာတတ္တခ်ဳိ႕နဲ႔ ဆံုတုန္း ထုိင္းႏိုင္ငံရဲ့ေရွ႕ေရးကုိတီးေခါက္ၾကည့္မိေတာ့ ဘာအေျဖမွ မယ္မယ္ရရမေပးႏိုင္ၾက ပါဘူး။အားလံုးေယာင္ဝါးဝါးျဖစ္ ေနၾက တယ္။ဒီအခ်က္ကုိက ထုိင္းစစ္တပ္ အာဏာသိမ္းေစဖုိ႔ အၾကီးမားဆံုးလွဳံ႕ေဆာ္မွဳထင္ပါရဲ့။ က်ေနာ့္ အယူအဆကေတာ့ သက္ဆင္ရဲ့ အနီအုပ္စုဟာ တုိင္းျပည္ကုိ အုပ္ခ်ဳပ္ရာမွာ အဝါအုပ္စုထက္ႏိုင္ငံေရးဝါးပုိဝတယ္လုိ႔ျမင္တယ္။
ဒါေပမဲ့ အနီ ေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူကိစၥေတြ သိပ္မ်ားလြန္းေနျပန္တယ္။ဒီအခ်က္ကုိေထာက္ျပီး အဝါအုပ္စုက သက္ဆင့္အနီအုပ္စုကုိ ပြဲသိမ္းေအာင္ပြဲခံ ႏိုင္ဖုိ႔ စုိင္းျပင္းတယ္။တကယ္ေတာ့ သူတုိ႔မွာ တိက်ခိုင္မာတဲ့ ႏိုင္ငံေရးအစီအမံတစ္ခု အဆင္သင့္မရွိဘူး။ အဝါအုပ္စုအေနနဲ႔ အခ်ိန္တစ္ခုအထိ ေမွ်ာထား၊ ကုိယ့္အုပ္စုဖက္က ေဒါင္ေဒါင္ျမည္ျမည္ေခါင္းေဆာင္ကုိေရြး၊ခုိင္မာတဲ့မဟာဗ်ဴဟာကုိခ်ျပီးမွ ပြဲသိမ္္းတုိက္ပြဲ ကုိ ဆင္ႏႊဲရမွာ။ အတုိခ်ဳပ္ ေျပာရရင္ အသိဥာဏ္က ေရွ႕က မသြားပဲ ခံစားခ်က္ေရွ႕တန္းတင္ခဲ့ၾကလုိ႔ ဒီအေျခဆုိက္တယ္လုိ႔ သာဆုိၾက ပါစုိ႔"
သည္ရက္ပုိင္းအတြင္ ကိုသက္ခုိင္ေျပာဆုိေဆြးေႏြးသမွ် အေၾကာင္းအရာမ်ားထဲတြင္ ဥာဏ္ကိစၥေတြခ်ည္းထပ္ေနသည္ကုိ က်ေနာ္ သတိျပဳမိ သျဖင့္ သူ႔ကုိေမးခြန္းတစ္ခုထုတ္မိျပန္သည္။
"ေနပါဦးဗ်။ဒီရက္ပိုင္း၊ ခင္ဗ်ားေျပာသမွ်စကားေတြထဲမွာ ဥာဏ္ဆုိတာေတြခ်ည္းထပ္ေနတယ္။နည္းနည္းရွင္းစမ္းပါအံုး"
"ဘာအေထြအထူးရွင္းစရာလုိသလဲ ကုိမင္းဒင္ရယ္။စာေပေဟာေျပာပြဲမွာ ၾကံဳရတဲ့အဆင္မေျပမွဳေတြ၊ ဖူးခက္ျမန္မာလူမွဳေရး အသင္းပ်က္ရတဲ့ကိစၥ၊ရခိုင္ကေလးမေလးဝါဝါ မေသသင့္ပဲ ေသရတဲ့ကိစၥ၊ထုိင္းႏိုင္ငံမွာ အာဏာသိမ္းတဲ့ကိစၥ၊ဒီကိစၥရပ္ေတြအေပၚ တခြန္းတည္းနဲ႔ ေကာက္ခ်က္ခ်ရရင္ ဥာဏ္ေရွ႕မေဆာင္တဲ့၊ ဥာဏ္မ ဦးစီးတဲ့ ျပသနာေၾကာင့္ျဖစ္ရတာေပါ့၊ စကားၾကီးစကား က်ယ္ေျပာရရင္ က်ေနာ္ႏိုင္ငံေရးပုဒ္မငါးညနဲ႔ ေထာက္လွမ္းေရးမွာ အစစ္ခံရစဥ္ တုန္းက လြတ္ခ်င္ေဇာနဲ႔ အလြတ္က်က္ခဲ့တဲ့ ဓာရဏပရိတ္ေတာ္ထဲက စာသားတခ်ဳိ႕ေတာင္ေျပးသတိရမိေသးဗ်ာ"
"ခင္ဗ်ားဗ်ာ ဘယ္ကေန ဓာရဏပရိတ္ကပါလာရျပန္တာတုန္း။လူျပိန္းနားလည္ေအာင္ေသခ်ာရွင္းပါဗ်ာ"
"ခင္ဗ်ားၾကားဖူးေနတဲ့စကားလံုးေတြပါကိုမင္းဒင္ရာ၊ပါဠိလိုအတုိခ်ဳပ္ေျပာရရင္ဗုဒၶႆ ဘဂဝေတာ သဗၺ ကမၼံ ဉာဏပုဗၺဂၤမံ ဉာဏာႏု ပရိဝတၱံ လုိ႔ဆုိႏိုင္မယ္ထင္ပါရဲ့။အဓိပၸါယ္ကေတာ့ ဘုရားရွင္ေတြရဲ့ကံသံုးပါး အျပဳအမူ ေတြမွာ ဉာဏ္ေတာ္လွ်င္ေရွ႕သြား မျဖစ္ျခင္းသည္ မရွိတဲ့။ဒီစကားကုိပဲ ဒဲ့ျပန္ရရင္ဘုရားရွင္တုိ႔ဟာ ကံသံုးပါးကိစၥရပ္တုိင္းမွာ ဉာဏ္ေတာ္ ကုိေရွ႕မွာထားျပီးမွ ျပဳမူလုပ္ ကုိင္တယ္ လုိ႔ဆုိလုိတာေပါ့။က်ေနာ္တုိ႔ခင္ဗ်ားတုိ႔လုိ နလဗိန္းတံုးေတြအတြက္ေတာ့ ကိစၥရပ္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားမွာ ဉာဏ္ကုိေဘးဖယ္ျပီး ကိုယ္မွန္ တယ္ထင္ရာ ကိုယ္စိတ္ေဇာသန္ရာ စြတ္လုပ္ၾကတာမို႔ ျပႆနာေပါင္း ေသာင္းေျခာက္ေထာင္ တက္ကုန္ၾကေရာ ေပါ့ဗ်ာ"
"တယ္ဟုတ္တဲ့ ဓမၼကထိကပါလားဗ်ာ။ဘယ္တုန္းက ဓမၼာစရိယေအာင္လုိက္ပါလိမ့္"
က်ေနာ္အရႊန္းေဖာက္လုိက္ေသာေၾကာင့္ ကုိသက္ခိုင္ျပံဳးစစျဖစ္သြားသည္ဟုထင္ရသည္။ကုိသက္ခိုင္ေျပာကာမွ ဉာဏ္ေရွ႕သြား၍ က်ေနာ္အေတြးဆက္မိသည္မွာ အမိျမန္မာျပည္ၾကီးမွ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေဟာင္းတုိ႔၏ တစ္ေန႔တစ္မ်ဳိးမရုိးရေအာင္ ျပက္လံုးဆန္ဆန္ ႏိုင္ငံေရး၊ လူမွဳေရးသံုးသပ္မိန္႔ျမြက္ခ်က္မ်ားဆီသုိ႔ျဖစ္၏။အဆုိပါပုဂၢိဳလ္ၾကီးတုိ႔သည္ ေခတ္စံနစ္ၾကီး၏ပကတိအေျခအေနႏွင့္လံုးလံုးလ်ားလ်ား ကင္း ကြာေနသည္မွာ ျမင္သာလွသည္။
တစ္ေန႔ႏွစ္ေထာင္ဆုိရင္ မိသားစုတစ္စုအတြက္လံုေလာက္ျပီ၊ေျမေတြသိမ္းရတာ တုိင္းျပည္နားရြက္ တံေတြးအဆြတ္မခံရေအာင္လို႔၊ျမစ္ဆံုကုိမျဖစ္မေနျပန္စရမယ္၊ဒီတသက္ေဒၚစုသမၼတျဖစ္စရာလမ္းကုိမျမင္ဘူး.....။ထုိစဥ္တြင္ပင္ က်ေနာ္မၾကာခဏရြတ္ဆုိေလ့ရွိေသာ ဓာရဏပရိတ္ေတာ္မွ ဗုဒၶ၏ဂုဏ္ေတာ္ စာပုိဒ္ အခ်ဳိ႕သည္ က်ေနာ့္ေခါင္းထဲတြင္အစီအရီေပၚ လာေနေလ၏။
"ျမတ္စြာဘုရားအား အလံုးစံုကိုယ္ျဖင့္ျပဳအပ္ေသာ အမႈသည္ ဉာဏ္ေတာ္ေရ့ွ သြားမရွိျခင္းသည္ မရွိ၊ ဉာဏ္ေတာ္သို႔ အစဥ္မလိုက္ ျခင္း သည္ မရွိ။ ျမတ္စြာဘုရားအား အလံုးစံုႏႈတ္ျဖင့္ ျပဳအပ္ေသာ အမႈသည္ ဉာဏ္ေတာ္ေရ့ွသြားမရွိျခင္းသည္ မရွိ၊ ဉာဏ္ေတာ္သို႔ အစဥ္မ လိုက္ျခင္းသည္ မရွိ။ ျမတ္စြာဘုရားအား အလံုးစံုစိတ္ျဖင့္ျပဳအပ္ေသာ အမႈသည္ ဉာဏ္ေတာ္ေရ့ွသြားမရွိျခင္းသည္မရွိ၊ ဉာဏ္ေတာ္သို႔ အစဥ္မလိုက္ ျခင္းသည္ မရွိ"

၄။၀၆။၂၀၁၄ေန႔ထုတ္၊ဆဲဗင္းေဒးအပတ္စဥ္ဂ်ာနယ္္။ (မင္းဒင္ရဲ့သက္ခိုင္ ၂)
အခန္း(၃၇)

 မင္းဒင္