(‪#‎အေမမရွိဘူးလား‬)

Zaw Min Latt

တခါက ‘ျခင္ႏိုင္ေဆးရည္’ အေရာင္းသမားတစ္ေယာက္ဟာ ေတာနယ္ဘက္ကုိ အေရာင္းထြက္လာတယ္။
စိုက္ပ်ဳိးေရးျခံတစ္ခုကုိေရာက္ေတာ့ ေတာင္သူဦးႀကီးတစ္ေယာက္ကုိ ေတြ႔တာနဲ႔ သူ႔ုျခင္ေဆးကုိ ဝင္ေရာင္းတယ္...

“ဦးႀကီးခင္ဗ်ား၊ က်ေနာ့္ရဲ႕ျခင္ႏိုင္ေဆးရည္ဟာ အလြန္ေကာင္းပါတယ္၊ ဒီေဆးရည္ကုိ ခႏၶာကုိယ္မွာ လိမ္းထားရင္ ၂၄ နာရီၤအတြင္း ဘယ္ျခင္မွမကိုက္ပါဘူး၊ အာမခံပါတယ္”

“မရပါဘူးကြာ၊ တို႔ေတာဘက္ကျခင္ေတြက အလြန္ဆိုးတာပါ၊ ဘယ္ျခင္ေဆးမွ မရဘူး”
“က်ေနာ့္ေဆးရည္ကုိေတာ့ အာမခံပါတယ္၊ လက္ေတြ႔ စမ္းၾကည့္ပါ”
“ဒါဆို မင္းကုိယ္တိုင္ စမ္းျပမလား”
“ျပမယ္ဗ်ာ၊ ဘယ္လို စမ္းျပရမလဲ ေျပာ”
“ဒီညက်ရင္ မင္းကုိ ဟိုးေတာစပ္က ႏြားျခံႀကီးထဲမွာ ကုိယ္တုံးလံုးခၽြတ္ျပီး တိုင္မွာၾကိဳးနဲ႔ခ်ည္ထားမယ္၊ တစ္နာရီၾကာလို႔မွ မင္းကုိ ျခင္တစ္ေကာင္မွ မကုိက္ဘူးဆို မင္းျခင္ေဆးအကုန္လံုး ငါဝယ္မယ္ကြာ ကဲ”
“စိန္လိုက္ေလ ဦးႀကီး”
ဒီလိုနဲ႔ ညဘက္ေရာက္ေတာ့ အဲဒီအေရာင္းသမားေလးကုိ ကုိယ္တံုးလံုးခၽြတ္ျပီး သူ႔ေဆးရည္နဲ႔ ဖ်န္းလိုက္တယ္။ ျပီးေတာ့ ႏြားျခံက်ယ္ႀကီးထဲက တိုင္မွာ ၾကိဳးနဲ႔ တုတ္ထားလိုက္တယ္။
ေနာက္တစ္နာရီၾကာလို႔ ႏြားျခံထဲ သြားၾကည့္ေတာ့…
တကို္ယ္လံုး ျပာႏွမ္းေနတ့ဲ အေရာင္းသမားေလးကုိ မ်က္လံုးျပဴးတိျပဴးေၾကာင္နဲ႔ ေတြ႔လိုက္ရတယ္
ပါးျပင္မွာလည္း မ်က္ရည္ေတြေခ်ာင္းစီးလို႔
ခႏၶာကုိယ္ေပၚ လိုက္ၾကည့္ေတာ့လည္း ျခင္ကုိက္ရာ တဖုမွ မေတြ႔ရဘူး
ဒါနဲ႔ ေတာင္သူဦးႀကီးက ေမးတာေပ့ါ… …
“မင္းကုိၾကည့္ရတာ အေတာ္ထိတ္လန္႔ေနပံုေပါက္တယ္၊ ဘယ္လိုျဖစ္လို႔လဲ”
“ဦးႀကီးတို႔ကုိ ေအာ္ေခၚေနတာ၊ မၾကားၾကဘူးလားဗ်ာ”
“ေအးကြာ၊ မၾကားမိဘူး၊ သရဲေျခာက္လို႔လား”
“မေျခာက္ပါဘူးဗ်ာ”
“ဒါဆို ဘာျဖစ္လို႔ ဒီေလာက္ေတာင္ ခ်ိနဲ႔သြားရတာလဲ”
ဒီေတာ့မွ ေဘးနားမွာဝပ္ေနတ့ဲ ႏြားေပါက္စေလးကုိ လက္ညိဳးထိုးျပရင္း ေမးရွာတယ္… …
“သူ႔မွာ အေမ မရိွဘူးလားဗ်ာ”… တ့ဲ