“ဇူလိုင္ ၇ ရက္၏ သမိုင္းတရားခံမ်ား”

Aungmyo Tun

၁၉၆၂ ခုနွစ္ ဇူလိုင္ ၇ ရက္ဟာ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္သမိုင္းမွာေရာ ၿမန္မာႏိုင္ငံ
ေက်ာင္းသားထုရဲ ့သမိုင္းမွာပါ အေရးပါတဲ့ေန ့၊ ေမ့ေပ်ာက္လို ့မရႏိုင္တဲ့ေန ့၊
ေဖ်ာက္ဖ်က္လို ့မရႏိုင္တဲ့ေန ့၊ နီရဲတဲ့ေန ့တစ္ေန ့ဘဲၿဖစ္ပါတယ္။


၁၉၆၂ ခုနွစ္ မတ္လ ၂ ရက္မွာ တရား၀င္အစိုးရၿဖစ္တဲ့ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ဦးႏုရဲ ့
ၿပည္ေထာင္စုပါတီအစိုးရကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေန၀င္း ဦးေဆာင္တဲ့ တပ္မေတာ္က
အင္အားသံုးၿပီး အာဏာသိမ္းခဲ့တယ္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကိးေန၀င္းရဲ ့ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီအစိုးရဟာ အာဏာသိမ္းတာနဲ ့
တစ္ခ်ိန္တည္းမွာဘဲ သမၼတ မန္း၀င္းေမာင္၊ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးႏုနဲ ့ ပထစ အစိုးရ
အဖြဲ ့၀င္ေတြကို ဖမ္းဆီးခဲ့ပါတယ္။ သမၼတေဟာင္း စ၀္ေရႊသိုက္နဲ ့ ဖဆပလ
ေခါင္းေဆာင္ေတြကို ဖမ္းဆီးခဲ့ပါတယ္။

ထိုစဥ္က စစ္တပ္ရဲ ့အာဏာသိမ္းမႈကို ဗမာႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာေက်ာင္းသားသမဂၢမ်ား
အဖြဲ ့ခ်ဳပ္ (ဗကသမ်ားအဖြဲ ့ခ်ဳပ္)၊ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားမ်ားသမဂၢ
(တကသ)နဲ ့ ရန္ကုန္ခရိုင္ေက်ာင္းသားမ်ားသမဂၢ (ရကသ) တို ့က
ကန္ ့ကြက္ခဲ့ႀကတယ္။

၁၉၅၈ ခုနွစ္က နန္းတြင္းလုပ္ႀကံမႈပံုစံမ်ိဳးနဲ ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္း အာဏာသိမ္းခဲ့စဥ္
ကလည္း အထက္ပါ ေက်ာင္းသားအဖြဲ ့အစည္းေတြ ကန္ ့ကြက္ခဲ့ႀကဖူးပါတယ္။
ဒါ့ေႀကာင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္းဟာ ေက်ာင္းသားေတြအေပၚမွာ အႀကီးအက်ယ္
အာဃာတ ထားခဲ့တယ္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္းေခါင္းေဆာင္တဲ့ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ တက္လာၿပီးေနာက္
မ်ားမႀကာမီမွာဘဲ ၿမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္လမ္းစဥ္ ၂၁ ခ်က္ကို ေႀကညာခဲ့ပါတယ္။
ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီအစိုးရဟာ တက္တက္ခ်င္းမွာဘဲ ဆိုရွယ္လစ္ေလသံ
ေပးခဲ့တဲ့အတြက္ ဆိုရွယ္လစ္စနစ္ကို လိုလားႀကတဲ့ ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြ
ႏိုင္ငံေရးသမားေတြေရာ၊ လြတ္လပ္ေရး ဒီဘက္ေခတ္ ၿမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးခရီး
တေလ်ွာက္မွာ ႏိုင္ငံေရးေၿခကုန္လက္ပန္းက်ေနႀကတဲ့ နိုင္ငံေရးသမားေတြပါ
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္းရဲ ့ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီကို ၀င္လံုးဖို ့ စဥ္းစားလာႀကတယ္။

ဒါ့ေႀကာင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္း အာဏာသိမ္းခဲ့ခ်ိန္မွာ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီကို
ၿပင္းၿပင္းထန္ထန္ ဆန္ ့က်င္တာမ်ိဳးေတြ မရွိခဲ့ပါဘူး။

ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီက အာဏာသိမ္းခဲ့တာကို တကယ္တမ္း
ဆန္ ့က်င္ခဲ့သူေတြကေတာ့ ဗကသ၊ တကသ၊ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား
ညီညြတ္ေရးတပ္ဦးနဲ ့ရကသ တို ့ဘဲၿဖစ္ခဲ့တယ္။

ဒါ့ေႀကာင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္းနဲ ့ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီတို ့ဟာ ေက်ာင္းသားထုကို
အၿပတ္ေခ်မႈန္းဖို ့ လွိ်ဳ ့၀ွက္ မဟာဗ်ဴဟာ ခ်မွတ္ခဲ့တယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေန၀င္းဟာ
ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ပါေမာကၡခ်ဳပ္အၿဖစ္ သူ ့ရဲ ့ဆရာရင္းၿဖစ္တဲ့ ဦးကာကို
ခန္ ့ခဲ့တယ္။

ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေတြကို ခ်ဳပ္ကိုင္ဖို ့အတြက္ ေနာက္တိုး
အေဆာင္စည္းကမ္းေတြကို ခ်မွတ္ခဲ့တယ္။ အေဆာင္ေန ေက်ာင္းသားေတြရဲ ့
အေဆာင္သို ့ ၀င္ခ်ိန္ထြက္ခ်ိန္ေတြကို ကန္ ့သတ္ခဲ့တယ္။ ေက်ာင္းသားထု
အႀကားမွာ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ (စစ္တပ္)အစိုးရအေပၚ မေက်နပ္မႈေတြ
တိုးပြားလာပါတယ္။

ဒီအတြင္းမွာဘဲ ရန္ကုန္ခရိုင္အတြင္းမွာ တန္းၿမင့္ေက်ာင္းထြက္စာေမးပြဲ
(HSF)ကို ဖ်က္သိမ္းလိုက္တဲ့အတြက္ ေက်ာင္းသားထုအစည္းအေ၀းတစ္ရပ္ကို
တကသ အေဆာက္အအံုမွာ က်င္းပခဲ့တယ္။

ဇူလိုင္ ၆ ညဥ့္မွာ ေရႊဘိုေဆာင္က ေက်ာင္းသားေတြက တင္းက်ပ္တဲ့
အေဆာင္စည္းကမ္းေတြကို ကန္ ့ကြက္ဆႏၵၿပခဲ့ႀကတယ္။ ေက်ာင္းသားေတြဟာ
အေဆာင္တံခါးေတြကို ရိုက္ခ်ိဳးၿပီး အေဆာင္အၿပင္ဘက္ထြက္ကာ
ေက်ာင္းသားေရးမွဴး ဦးယုခင္အိမ္ကို သြားေရာက္ဆႏၵၿပခဲ့ႀကပါတယ္။
ဇူလိုင္ ၇ ရက္ေန ့ ေန ့လယ္မွာေတာ့ တကသ က ႀကီးမွဴးၿပီး
သမဂၢအေဆာက္အအံုမွာ ေက်ာင္းသားထုအစည္းအေ၀း က်င္းပခဲ့ပါတယ္။
ထိုအစည္းအေ၀းမွ တင္းက်ပ္တဲ့ အေဆာင္စည္းကမ္းေတြ ဖ်က္သိမ္းေပးဖို ့
ေတာင္းဆိုခဲ့တယ္။

ထိုေန ့က အစည္းအေ၀းၿပီးလို ့ လူစုကြဲခ်ိန္မွာေတာ့ တကၠသိုလ္၀န္းထဲကို
ရဲကားေတြ ေရာက္လာႀကၿပီး တကသ ဥကၠဌ ကိုဗေဆြေလး၊
ဗကသ ေခါင္းေဆာင္ ကိုသက္ စတဲ့ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြကို
ဖမ္းဆီးေခၚေဆာင္သြားႀကတယ္။

ထိုလုပ္ရပ္ေႀကာင့္ ေက်ာင္းသားထုဟာ ေဒါသေပါက္ကြဲကာ ဆႏၵၿပခဲ့ႀကတယ္။
ေက်ာင္းတြင္းမွာရွိေနတဲ့ အေဆာင္ေက်ာင္းသားေတြနဲ ့ေန ့ေက်ာင္းသားေတြဟာ
အဓိပတိလမ္းထိပ္က ၀င္ေပါက္တံခါးမႀကီးကိုပိတ္ၿပီး တကသ အေဆာက္အအံုမွာ
စုေ၀းကာ ေအာ္ဟစ္ဆႏၵၿပခဲ့ႀကတယ္။

မ်ားမႀကာမီမွာဘဲ ၿပည္လမ္း အသံလႊင့္ရံုမွာ တပ္စြဲထားတဲ့
အမွတ္ ၄ ေသနတ္ကိုင္တပ္ရင္း စစ္ကားေတြေရာက္ရွိလာၿပီး အဓိပတိလမ္းနဲ ့
တကသ အေဆာက္အအံုေရွ ့မွာ စုေ၀းေနတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြကို ဂ်ီသရီးနဲ ့
ပစ္ခတ္ခဲ့တယ္။

မႏၱေလးေဆာင္ေပၚက ေအာ္ဟစ္ဆႏၵၿပေနတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြကိုလည္း
ပစ္ခတ္ခဲ့ပါတယ္။ ေသနတ္သ့ေတြဟာ ဘ၀ဂ္အထိ ညံသြားခဲ့တယ္။
ေက်ာင္းသားအခ်ိဳ ့က တကသ အေဆာက္အအံုေရွ ့ရွိ အလံတိုင္ေပၚတက္ကာ
ခြပ္ေဒါင္းအလံကို လႊင့္ထူခဲ့တယ္။

ဗိုလ္မွဴးႀကီးစိန္လြင္နဲ ့ ဒုဗိုလ္မွဴးႀကီးလွၿမင့္ (ဘဲလ္အဲယားလွၿမင့္)တို ့ ဦးစီးတဲ့
စစ္သားေတြဟာ တကၠသိုလ္ဂိတ္တံခါးကို ကားနဲ ့တိုက္ဖြင့္ၿပီး ၀င္းထဲကို
၀င္လာခဲ့ႀကတယ္။ ထိုအခ်ိန္မွာေတာ့ ေက်ာင္းသားေတြဟာ
(ေက်ာင္းသူအေတာ္မ်ားမ်ားလည္းပါ၀င္ပါတယ္) မႏၱေလးေဆာင္ဘက္ကို
တခ်ိဳ ့ဆုတ္ခြာၿပီး အခ်ိဳ ့ကေတာ့ သထံုေဆာင္ဘက္ကို ဆုတ္ခြာေရွာင္တိမ္း
ခဲ့ႀကတယ္။

ေက်ာင္းသားအေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ေသနတ္ထိမွန္ၿပီး အဓိပတိလမ္းေပၚမွာ
လဲက်သြားခဲ့တယ္။ ေက်ာင္းသားအခ်ိဳ ့ကေတာ့ အဓိပတိလမ္းေဘး
မႏၱေလးေဆာင္ေရွ ့က ေရေၿမာင္းထဲမွာ လဲက်ေနခဲ့တယ္။ အဓိပတိလမ္းေပၚမွာ
ေက်ာင္းသားထုရဲ ့ေသြးကြက္ေတြ အိုင္ထြန္းေနပါတယ္။

လမ္းတေလ်ွာက္မွာေတာ့ ပိုင္ရွင္မဲ့သြားတဲ့ဖိနပ္ကေလးေတြ၊ လက္ပတ္နာရီေတြ
ၿပန္ ့က်ဲလို ့ေနတယ္။

တကၠသိုလ္ပရ၀ုဏ္ကို အေမွာင္ဖံုးခ်ိန္မွာေတာ့ စစ္ဖိနပ္သံေတြဟာ အဓိပတိလမ္း
တေလ်ွာက္မွာ ဆူညံစြာေပၚထြက္ခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ေန ့ ဇူလိုင္ ၈ ရက္၊ မနက္
ငါးနာရီခြဲခန္ ့မွာေတာ့ ကမာရြတ္ၿမိဳ ့နယ္အတြင္းမွာ က်ယ္ေလာင္ ၿပင္းထန္လွတဲ့
ေပါက္ကြဲသံႀကီး ေပၚထြက္လာခဲ့တယ္။

စစ္ဘီလူးေတြက ၿမန္မာ့လြတ္လပ္ေရးလႈပ္ရွားမႈရဲ ့ အခ်က္အခ်ာ ေနရာတစ္ခု
ၿဖစ္တဲ့ သမိုင္း၀င္ တကသ အေဆာက္အအံုႀကီးကို ဒိုင္းနမိုက္ အလံုးေပါင္းမ်ားစြာ
တပ္ဆင္ၿပီး ၿဖိဳဖ်က္ခဲ့ႀကပါတယ္။ ေနာက္တစ္ရက္မွာေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္းက
“ဓားဓားခ်င္း လွံလွံခ်င္းဘဲ” ဆိုတဲ့ ေက်ာင္းသားထုကို စိန္ေခၚတဲ့ မိန္ ့ခြန္းတစ္ရပ္
ေၿပာခဲ့တယ္။

သို ့ေပမယ့္ ရွစ္ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံုႀကီး ေပၚေပါက္လာခ်ိန္မွာေတာ့
ဗိုလ္မွဴးခ်ဳပ္ေဟာင္းေအာင္ႀကီးနဲ ့ဦးေန၀င္းတို ့ဟာ သမဂၢအေဆာက္အအံုႀကီးကို
ၿဖိဳဖ်က္တဲ့လုပ္ရပ္မွာ သူအမိန္ ့ေပးတာ၊ ငါအမိန္ ့ေပးတာဆိုၿပီး တစ္ေယာက္နဲ ့
တစ္ေယာက္ လႊဲခ်ခဲ့ႀကပါတယ္။

သို ့ေပမယ့္...
တရားခံေတြဟာ ဘယ္သူေတြလဲဆိုတာကိုေတာ့ သမိုင္းက သိေနပါတယ္။

မင္းဟန္ေစာ

(ၿပည္သူ ့ေခတ္ဂ်ာနယ္ အတြဲ၃၊ အမွတ္ ၁၅၂ တြင္ ေဖာ္ၿပပါရွိေသာ
မင္းဟန္ေစာ ၏ “ဇူလိုင္ ၇ ရက္၏ သမိုင္းတရားခံမ်ား” မွ ကူးယူပါသည္)