မွင္နီ တစ္ေၾကာင္းနဲ႕ လူငယ္တစ္သိုက္

ဆိုင္သိမ္းခ်ိန္ စာရင္းဇယားေတြနဲ႕ အလုပ္ရွဳပ္ေနတဲ႕ ကၽြန္မပတ္၀န္းက်င္မွာ ေဘာပင္အေရာင္မ်ိဳးစံု ကျပန္႔က်ဲလွ်က္ ။ စာရင္းေတြၿပီးခ်ိန္ ေဘာပင္ေတြကို သိမ္းဆည္းရင္း လက္ထဲကို ေရာက္လာ တဲ့  ေဘာပင္ေလး တစ္ေခ်ာင္းကို အမွတ္မထင္စိုက္ၾကည္႔လိုက္မိဧ။္ ။

ထမင္းစားခန္းထဲကေနထြက္လာတဲ႕ ကၽြန္ေတာ္မ်က္လံုးေတြက  ေမေမကို ရွာေဖြေနမိဧ။္ ။ ေဟာေတြ႕ပါၿပီ။ ဆိုင္ထဲက ေကာင္တာစားပြဲမွာ ခုခ်ိန္ထိထိုင္ေနတဲ႕ ေမေမ။

ဟင္ !

 ေမေမ ဘာေတြ စိတ္၀င္တစား စိုက္ၾကည္႔ေနပါလိမ္႔ ။  ေမေမၾကည္႔ေနတာ မွင္နီေဘာပင္ေလး တစ္ေခ်ာင္းပါလား ။ ခုခ်ိန္ထိ ေမေမရင္ထဲမွာ ဒီအျဖစ္ပ်က္ေတြက နာက်င္ေနတုန္းဘဲလား ေမေမ ။ ေမေမကို မေမ႔ႏိုင္ေသးဘူးလား ေမးေနမိတယ္ ။ ေမးေနမိတဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ကေကာ ဒီအျဖစ္ပ်က္ေတြကို ေမ႔ႏိုင္ေသးလို႔လား ။

ဟင္အင္ !

ဘယ္ေတာ႕မွာ မေမ႕ႏိုင္ပါဘူး ။ ေတြးမိတိုင္းရင္ထဲမွာ တဆစ္ဆစ္ နာက်င္ေနတုန္းပါပဲ ။ အေတြးေတြက လြန္ခဲ႕ေသာ အတိတ္ကာလေတြဆီကို ဆြဲေခၚသြားျပန္ပါတယ္ ။ အတိတ္ကာလဆီက တုန္လွုပ္ေျခာက္ျခားခဲ႔ရပံုေတြက ရုပ္ရွင္ ပိတ္ကားတစ္ခ်ပ္လိုကၽြန္ေတာ္ မ်က္လံုးထဲကို အစီအရီ ပံုေဖာ္လာၾကပါတယ္ ။ ၾကာေတာ႕ ၾကာခဲ႕ေလၿပီ ။ လြန္ခဲ႕ေသာ ကိုးႏွစ္ခန္႔ေလာက္ကေပါ႔ ။

ဆယ္တန္းစာေမးပြဲေအာင္စာရင္းေတြ  ဒီေန႔ ထြက္မယ္ဆိုတာ သိကတည္းက လူက ထိုင္ရမလို ထရမလို ဂနာမညိမ္ ။ တစ္ညလံုးလည္းတစ္ေရးမွကို အိပ္လို႕မရခဲ႕ဘူး ။ အိပ္မရမယ္႕တူတူ ေတာ႕ဧည္႕ခန္းထြက္ထိုင္မယ္ဆိုေတာ႔မယ္ ။ အျပင္ေရာက္ေတာ႕ ကၽြန္ေတာ္ထက္ ဦးစြာေရာက္ေနသူတစ္ဦးကရွိေနေလရဲ႕ ။ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ ခ်စ္လွစြာေသာ  ေမေမေပါ႔ ။

* ေမေမ မအိပ္ဘူးလား ။*

*ဟုတ္တယ္ သားေရ ေမေမ အိပ္မရလို႔ေလ ၊ သားအတြက္ ေမေမ ရင္ေတြအရမ္းခုန္ေနတယ္ ။ *

*ေမေမရယ္ ! သားလည္း အိပ္မရလို႔ေလ။ သားေအာင္မွာေတာ႕ ေသခ်ာပါတယ္ ။ သား ေၾကာက္တာကေလ  ဂုဏ္ထူးမပါမွာကို  ။ *

*ေမေမသားက ဒီေလာက္ၾကိဳးစားထားတာ ပါမွာပါ ။ ေနာက္ နာရီ၀က္ေလာက္ဆို ေအာင္စာရင္းေတြ ကပ္ေတာ႕မွာေလ ။ ေမေမတို႕ သြားၾကည္႕ၾကတာေပါ႔ သားရယ္ ။*

ေအးစက္ေနတဲ႕ သားေလးရဲ႕ လက္ဖ်ားေလးေတြကို အားေပး ဆုပ္နယ္ေပးေနရင္းအခ်ိန္ေတြကို ေစာင္႕ဆိုင္းေနမိတယ္ ။ သားမိႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ရင္ခုန္မွဳေတြက ေတာ႕ ေလ်ာ႔ပါးမသြားပါဘူး ။

ကၽြန္ေတာ္ဆိုတဲ႕ ေကာင္က ငယ္ငယ္ေလးထဲက အင္ဂ်င္နီယာတစ္ေယာက္ အရမ္းကို ျဖစ္ခ်င္ခဲ႕သူပါ ။ ငယ္ငယ္ေလးထဲက ေဖေဖမရွိေတာ႕ေပမယ္႕ တာ၀န္ေက်စြာ ကၽြန္ေတာ္အေပၚ ခ်စ္ႏိုင္လြန္းတဲ႔ေမေမ ရဲ႕ ေမတၱာအရိပ္မွာ ေအးခ်မ္းစြာ ပညာသင္ၾကားခြင္႔ရခဲ႕ပါတယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ အဓိက အားနည္းခ်က္တစ္ခုကေတာ႕ သူငယ္ခ်င္းအေပါင္းသင္းေတြကို လိုအပ္တာထက္ ပိုမိုစြာ မက္ေမာခင္မင္တတ္တာပါပဲ ။သို႕ေသာ္လည္း ေမေမကို ကၽြန္ေတာ္ သိပ္ခ်စ္ပါတယ္ ။ ေနာက္တစ္ခုကေတာ႕ ကၽြန္ေတာ္ သိပ္ျဖစ္ခ်င္တဲ႕ အင္ဂ်င္နီယာ တစ္ေယာက္ ျဖစ္ရဖို႕ကၽြန္ေတာ္ စာကို အထူးၾကိဳးစားခဲ႔ပါတယ္ ။ ဒီေန႕ေတာ႕ ကၽြန္မၾကိဳးစားမွဳေတြ အေျဖထြက္မယ္႕ခ်ိန္ကို ေရာက္လို႔လာပါၿပီ။

*ကဲ သားေရ ေအာင္စာရင္းေတြ ကပ္ေလာက္ၿပီ ။ သြားၾကည္႔ၾကစို႕*

*ဟုတ္ကဲ႕ ေမေမ *

သားအမိႏွစ္ေယာက္ ေအာင္စာရင္းၾကည္႔တဲ႕ေနရာကို ေရာက္ေတာ႕ လူအုပ္ၾကီးက တိုးမေပါက္ေအာင္ မ်ားလို႕ေနၿပီ ။

*သားေရ သားကအျပင္မွာ ရပ္ေစာင္႕ေနာ္ ။ ေမေမ သြားၾကည္႔မယ္ ။ *

စိတ္ေတြ လွဳပ္ရွားလြန္းေနတာမို႕ ေမေမေျပာတာကို ေခါင္းညိတ္ေထာက္ခံကာ ေမေမထြက္သြားတဲ႕ ေက်ာ္ျပင္ကို ေငးေမာရင္း သက္ပ်င္းေတြကိုတာ အခါခါ ခ်ေနမိတယ္ ။

 မိနစ္ပိုင္းေလာက္ အခ်ိန္ေလးေစာင္႕ရတာကို ေတာ္ေတာ္ၾကာတယ္လို႔ခံစားေနမိပါတယ္ ။ ေဟာ ေမေမထြက္လာၿပီ ။ ၿပံဳးေနတဲ႔ ေမေမမ်က္ႏွာေပၚက အၿပံဳးေတြကို ကၽြန္ေတာ္အေမာေတြကို ေပ်ေပ်ာက္ေစခဲ႕ပါၿပီ ။ ၀မ္းသာအားရေျပးလာတဲ႕ ေမေမကို ေျပးဖက္လိုက္မိပါတယ္ ။

*သား ဂုဏ္ထူး သံုးခုေတာင္ပါတယ္ သားေလး ။ ေမေမ ေပ်ာ္လိုက္တာ ။ *

*ေမေမ ကၽြန္ေတာ္ အင္ဂ်င္နီယာၾကီးျဖစ္ၿပီေပါ႔ေနာ္ ။ ကၽြန္ေတာ္ဘာေျပာရမွန္းမသိေအာင္ပါဘဲ ေမေမရယ္ ။*

*သားအတြက္ ေမေမ ဂုဏ္ယူလိုက္တာ ။*

ေပ်ာ္ရြင္ ၾကည္ႏူးျခင္း ဂုဏ္ယူျခင္းေျခလွမ္းေတြနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္ နည္းပညာတကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားၾကီးျဖစ္ခြင္႔ရခဲ႕ပါတယ္ ။ ေလာကၾကီးရဲ႕ အလွည္႔အေျပာင္း အခ်ိဳးအေကြ႕ေတြကို မသိခင္ထိ ကၽြန္ေတာ္ဘ၀သိပ္ကို ေက်နပ္စရာေကာင္းေစခဲ႔တာေပါ႔ ။ ဒီလိုနဲ႕ ပထမႏွစ္စာေမးပြဲကို ေအာင္ျမင္စြာ ေျဖဆိုၿပီး ဒုတိယႏွစ္ကို ေရာက္ခ်ိန္မွာ သိပ္ကိုေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ႕ အျဖစ္ပ်က္တစ္ခုကို ကၽြန္ေတာ္ရဲ႕ အားနညး္ခ်က္ၾကီးက ဖန္တီးေစခဲ႔တယ္ ။

ေက်ာင္းဖြင္႕ရက္ေလးတစ္ရက္မွာေပါ႕။ သူငယ္ခ်င္းေတြ ကန္တင္းမွာ စုထိုင္ကာ အေၾကာင္းအရာေပါင္းစံုကို စည္းေ၀းတိုင္ပင္ေနၾကတုန္းမွာ ဒဏ္ရာေတြနဲ႕ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆီကို ေလွ်ာက္လာတဲ႕ သူငယ္ခ်င္း ေဇာ္ေဇာ္ကို အေ၀းထဲက ကၽြန္ေတာ္တို႕အကုန္ျမင္ေနရပါတယ္ ။ အနားေရာက္လာမွ မ်က္ႏွာေပၚက ဒဏ္ရာေတြကို ေသခ်ာျမင္လိုက္ရပါတယ္ ။

*ေဟ႕ေကာင္ ေဇာ္ေဇာ္ ဘာျဖစ္တာတုန္း *

*မေျပာခ်င္ပါဘူးကြာ ငါလူလည္က်တာလည္းခံရေသးတယ္ ။ လူကို ေဆာ္ထည္႔လိုက္တာကိုလည္း ခံလိုက္ရတယ္ကြာ ။*

*ဘာကြ မင္းကို ဘယ္သူ ေဆာ္လိုက္တာလည္း ။ ေဟ႕ေကာင္ ေျပာ ။ ငါတို႕ခုသြားရွင္းမယ္ ။ အျဖစ္ပ်က္ကို ေသခ်ာေျပာျပ ေဟ႕ေကာင္ ။ *

တစ္ေယာက္တစ္ေပါက္ ၀ိုင္းေျပာ ၀ိုင္းေမးေနၾကတဲ႕ ေမးခြန္းေတြကို ေဇာ္ေဇာ္ ေျဖသင္႔ မေျဖသင္႕ ခ်င္႕ခ်ိန္ေနပံုရပါဧ။္ ။ အေျဖစကားသံေတြက ခ်က္ခ်င္း ေဇာ္ေဇာ္ဆီကေန ထြက္မလာခဲ႕ပါ ။

*ေဟ႕ေကာင္ ေျဖေလကြာ ။ ဘာငိုင္ေနတာလည္း ။ ေမးေနတယ္ေလကြာ ။*

*ေအးပါ ေျပာျပပါ႔မယ္ ။ ဒါေပမယ္႕ မင္းတို႕ ဘာမွမလုပ္ၾကနဲ႕ေတာ္႕ေနာ္ ။ ငါတို႕ဆိုင္ရာကေနဘဲ ရွင္းမယ္ေလေနာ္ ။ ျဖစ္ပံုက ဒီလိုကြ ။ ငါမေန႔က ဂဏန္းေပါင္းစက္ သြား၀ယ္တယ္ ။ အိမ္ေရာက္ေတာ႕ ေသခ်ာ သံုးၾကည္႔ေတာ႔မွ စက္က မေကာင္းဘူးျဖစ္ေနတယ္ေလ ။ မင္းတို႕သိတဲ႕ အတုိင္းေလကြာ ငါအိမ္က သိပ္အဆင္ေျပလွတာ မဟုတ္ဘူး။ စက္ကလည္း ေစ်းကမနည္းဘူးကြာ ။ ငါလည္းမွားသြားတယ္ေလ။ ၀ယ္ထဲက ေသခ်ာစစ္၀ယ္ရမွာကို အေပၚယံေလးဘဲ စစ္လိုက္မိတယ္ ။ ဒီေတာ႕ သြားလဲ ရင္လည္း မေပးဖို႕က မ်ားတယ္ဆိုတာ ငါသိေပမယ္႕ ေတာင္းပန္ေျပာၾကည္႔မယ္ဆိုတဲ႕ အေတြးေလးနဲ႕ ဆုိင္ကို ျပန္သြားၿပီး အက်ိဳးေၾကာင္းကို ေသခ်ာ ေတာင္းပန္ေျပာျပတယ္ ။ဒါေပမယ္႕ ဆိုင္ရွင္က မရဘူးကြာ ။ မလဲေပးတဲ႕အျပင္ ငါတို႕ ေျပာလိုက္ဆိုလိုက္တာဆိုတာ ရစရာကိုမရွိေအာင္ပါပဲ ။ ငါလည္းစိတ္ကို မထိန္းလိုက္ႏိုင္ေတာ႕တာနဲ႕ ျပန္ေျပာမိတယ္ကြာ ။ဒီမွာဘဲ သူဆိုင္က အလုပ္သမားေတြက ဆိုင္ထဲကေန ဆြဲထုတ္သလိုနဲ႕ ငါတို႕ ေလွာ္ေတာ႕တာပါပဲ ။ အျဖစ္ပ်က္ကေတာ႕ အဲဒါပါဘဲ ကြာ။*

ေတာက္ !

 ဆိုတဲ႕ ေတာက္ေခါက္သံေတြက အားလံုးဆီကေန တစ္ၿပိဳင္တည္း ထြက္ေပၚလာပါဧ။္ ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အဖြဲ႕ထဲမွာ ေဇာ္ေဇာ္က အႏြမ္းပါးဆံုးသူတစ္ေယာက္ပါ ။ မလဲေပးခ်င္ေနေပါ႔ ။ လူကို ခုလို ထိုးၾကိဳက္စရာမွ မလိုအပ္တာ ။ တိုင္ပင္စရာမလိုဘဲ အဲဒီဆိုင္ကို ကၽြန္ေတာ္တို႕ အဖြဲ႕လိုက္ဦးတည္လိုက္ၾကပါဧ။္ ။ ေဇာ္ေဇာ္တားတာကို ဘယ္သူမွ လက္မခံဘဲ ဆိုင္ကိုတာ ေရာက္ေအာင္ ခ်ီတက္ခဲ႕ၾကပါတယ္ ။

ဆိုင္ကိုေရာက္ေတာ႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ဆိုင္ရွင္ကို စိတ္ေလ်ာ႕ၿပီး ေဇာ္ေဇာ္စက္ကိုလဲေပးဖို႕နဲ႕ ေဇာ္ေဇာ္ကို ေတာင္းပန္းဖို႕ ေျပာေပမယ္႕ မရပါဘူး။ ဆိုင္ရွင္က ေတာ္ေတာ္ေမာက္မာတယ္ ။ ဆိုင္ရွင္ က တအားကို ေအာ္ဟစ္ေသာင္းက်န္းေနေတာ႕  ကၽြန္ေတာ္တို႕ ထိန္းထားတဲ႕ ေဒါသေတြကလည္း အံုၾကြလာၿပီမို႕ ဆိုင္ရွင္ကို အားလံုး၀ိုင္းထိုးလိုက္ၾကပါေတာ႕တယ္ ။ ဆိုင္ကပစၥည္းတခ်ိဳ႕လည္း ပ်က္ဆီးကုန္ပါဧ။္ ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အားလံုးလည္း အခ်ဳပ္ထဲကို ေရာက္ခဲ႕ၾကေလဧ။္ ။ ကၽြန္ေတာ္တစ္ဖြဲ႕လံုးရဲ႕ အုပ္ထိန္းသူေတြလည္း ေသာက ပငလယ္္လည္ေ၀ခဲ႕ၾကရေလၿပီ ။ အဆိုးဆံုးကေတာ႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕ တစ္ဖြဲ႕လံုးကို မွင္နီတားၿပီး ေက်ာင္းေတာ္ၾကီးကေန အၿပီးပိုင္ထုတ္ပယ္ခံျခင္းကို ခံလုိက္ရတာပါပဲ ။

လူငယ္ဆိုတဲ႕ ဒုတိယအရြယ္ဆိုတာ အလံုးစံုေသာ ေအာင္ျမင္မွဳကိုေတြကို အထြတ္အထြပ္ကို ဖန္တီးႏိုင္စြမ္း အျမင္႕မားဆံုးေသာ အရြယ္ပါ။ ဒီအရြယ္မွာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေအာင္ျမင္ျခင္းေတြ မွင္နီတစ္ေၾကာင္းရဲ႕ ရိုက္ခ်ိဳးျပစ္ျခင္းကိုခံလိုက္ရတယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ အနာဂတ္ေတြ လမ္းေပ်က္ကုန္ၿပီ ။ ျဖစ္ေပၚလာတဲ႕ ေဒါသရဲ႕ ဆိုးက်ိဳးက အစျပဳလို႕  မွင္နီတစ္ေၾကာင္းက အတည္ျပဳေပးလိုက္တဲ႕ ရလာဒ္ဆိုးက်ိဳးၾကီးကိုခ်မွတ္ေပးလိုက္တဲ႕ ဆရာႀကီးရယ္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ကို ေပးတဲ႕ အျပစ္ဒဏ္ၾကီးက ၾကီးမားလြန္းလိုက္တာခင္ဗ်ာ ။

ဆရာၾကီးဆီကို အၾကိမ္ၾကိမ္သြားေတြ႕ခဲ႕ၾကတဲ႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕ရဲ႔ မိဘေတြရဲ႕ေတာင္းပန္စကားေတြ ၊ ေသာကမ်က္ရည္ေတြနဲ႕ အတူ ကၽြန္ေတာ္တို႕လူငယ္ေတြရဲ႕ ရည္မွန္းခ်က္ ေမွ်ာ္လင္႔ခ်က္ အားလံုးကို ရက္စက္စြာ ေက်ာခိုင္းျပတ္တားရက္ခဲ႕တယ္ေနာ္ ။ ဆရာရဲ႕ မွင္နီေလးတစ္ခ်က္က ကၽြန္ေတာ္တို႕ လူငယ္ေတြအားလံုးရဲ႕ ဘ၀ေတြကို ကၽြမ္းထိုးေမွာက္ခံုျဖစ္သြားေစခဲ႕ၿပီဆိုတာ ဆရာ မေတြးေပးခဲ႕ဘူးေနာ္ ။ အျပစ္ရွိလို႕ အျပစ္ေပးတယ္ဆိုေပမယ္႕ လူငယ္ေတြကို ဆံုးမတဲ႕ သက္ေရာက္ေစတဲ႕ ဆံုးမျခင္းမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ ဆိုးေနတဲ႕လူငယ္ေတြကို ပိုဆိုးေစဆိုတဲ႕ အျပစ္ဒဏ္မ်ိဳးကို ေပးလိုက္တာေတ႔ တဆိတ္တရားလြန္လြန္းတယ္လို႕  စြပ္စြဲခြင္႔ေပးပါဆရာ ။ ကၽြန္ေတာတို႕ဘ၀ေတြ အနည္ထိုင္ေအာင္ ဘယ္ေလာက္ထိေအာင္ၾကိဳးစားတည္ေဆာက္ရေတာ႔မယ္ဆုိတာ ဆရာေတြးၾကည္႔ေပးမယ္ဆို သိပ္ေကာင္းခဲ႔မွာပါ ဆရာ ။ ခုေတာ႕ အနာဂတ္ေတြ မွံဳ၀ါးေနတဲ႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕ဘ၀ေတြ ဘာဆက္လုပ္ရေတာ႔မလဲ ။ ၆လေလာက္နီးပါး  ေပေတေလလြင္႕ေနမိတယ္ ။ တစ္ေန႔တစ္ေန႕ တီဗီဂိမ္းကစားလိုက္ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ထိုင္လိုက္ လုပ္ေနၾကတဲ႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕ တစ္ဖြဲ႕လံုးကို  တစ္ေန႔ေမေမက စကားေျပာခ်င္တယ္ဆိုကာ ေခၚေတြ႔ခဲ႔ပါတယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္တို႕ ေမေမဆီကို ေရာက္တယ္ဆိုရင္

*ကဲ သားတို႕ထိုင္ၾကကြယ္ ။ တစ္အိမ္ထဲေနၾကတဲ႕ သားမိႏွစ္ေယာက္ေတာင္ ခုမွဘဲ ေသခ်ာမ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ျဖစ္ၾကေတာ႕တယ္ ။ ထိုင္ၾကထိုင္ၾက ။ အန္တီ သားတို႕ကို စကားေလးေျပာခ်င္လို႕ ေခၚခို္င္းလိုက္ရတာပါ ။ ခုအန္တီေျပာမယ္႕စကားေတြကို သားတို႕ ဦးေႏွာက္နဲ႕ ေသခ်ာေတြးပါ ။ လူတစ္ေယာက္မွာ ရည္မွန္းခ်က္ဆိုတာ ရွိသင္႕တယ္ ။ ရည္မွန္းခ်က္တစ္ခုကို တိတိက်က် ခ်မွတ္ထားရမယ္ ။ ခ်မွတ္ထားတဲ႕ ရည္မွန္းခ်က္ေတြကိုလည္း ဇြဲ ၊ လံု႔လ ၊ ၀ီရီယ ၾကီးစြာနဲ႕ ေဇာက္ခ်လုပ္ကိုင္တတ္ရမယ္ ။ ဒီလို လူမ်ိဳးေတြဟာ အထိတ္အထိပ္ကို ေရာက္ၾကတယ္ ။ ခုဆို သားတို႕ဟာ အနာဂတ္မဲ႕ေနတယ္ ။ ရည္မွန္ခ်က္ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြ ပ်က္ဆီးရေလျခင္းဆိုၿပီး ေလာကၾကီးကို အရြဲ႕တိုက္သလို ျဖစ္ေနတယ္ ။ ေလာကၾကီးကို ဘယ္ေတာ႕မွ အရြဲ႕မတိုက္မိေစနဲ႕ ။ ဘာလို႕လည္းဆို ေလာကၾကီးက ဘာမွျဖစ္မွာ မဟုတ္ဘူး ။ သားတို႔တာ ထိခိုက္နစ္နာၾကရလိမ္႔မယ္ ။ ဘ၀အာမခံခ်က္ရွိဖို႔ဆိုတာ အလုပ္ရတယ္ ။ အလုပ္လုပ္ၿပီဆိုတာနဲ႕ ဘ၀တစ္ခုကိုစတင္ တည္ေဆာက္ၿပီလို႕ ေျပာလို႔ရတယ္ ။ ဘ၀တစ္ခုကို တည္ေဆာက္ဖို႕ လိုအပ္တဲ႕ အတတ္ပညာေတြကို တတ္ေျမာက္ဖို႕လည္း လိုအပ္တယ္ ။ ဒါဆို သားတို႕ေမးလို႔ရတယ္ ။ လိုအပ္တဲ႕ ပညာေတြ သင္ခြင္႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕မွာမွ မရွိေတာ႔တာလို႕ ။ ဒီေက်ာင္းမတက္ရေတာ႕တာနဲ႕ ဘ၀တစ္ခုကို ေရစုန္ေမွ်ာ္ေနၾကေတာ႔မလို႕လားသားတို႕႔ရယ္ ။ သားတို႕မွာ ေလွ်ာက္စရာလမ္းေတြ အမ်ားၾကီး ရွိေနေသးလို႕ ဘာလို႕မေတြးမိၾကရတာလည္း ။ ခု အန္တီသားကို အန္တီႏိုင္ငံျခားမွာ သူတက္ခ်င္တဲ႕ ေက်ာင္းကို ထားႏိုင္ေအာင္ၾကိဳးစားေနတယ္ ။ သားတို႕ေတြလည္း မိမိတို႔ အတြက္ ေရြးခ်ယ္စရာ က်န္ေနတဲ႕ ဘ၀အတြက္ ေလွ်ာက္လွမ္းရမဲ႕ လမ္းေတြကို ေရြးခ်ယ္တတ္ေစခ်င္တယ္ ။ ဘ၀အတြက္ ေရြးခ်ယ္တဲ႕ေနရာမွာ အနာဂတ္အတြက္ မေသခ်ာ မေရရာတဲ႕ လမ္းေတြကို မေရြးမိၾကဖို႕လည္း အန္တီက သတိေပးခ်င္တယ္ ။ နမူနာေျပာျပရမယ္ဆို ခုသားတို႕ လုပ္ေနတဲ႕ အုပ္စုလိုက္ ပိုက္ဆံေၾကး ဂိမ္းလိုက္ေဆာ႕ေနၾကတာမ်ိဳးေပါ႔ ။ ခုခ်ိန္မွာ သားတို႕ႏိုင္ေနတယ္ ။ ပိုက္ဆံေတြရေနတယ္ ။ ဒါေပမယ္႕ ဒီအလုပ္ဟာ သားတို႕အနာဂတ္အတြက္ ေရရာႏိုင္လား ။ အနာဂတ္အတြက္ အာမခံခ်က္မရွိပါဘူး ။ လူဆိုတာ ကိုယ္ေလွ်ာက္ခ်င္တဲ႕လမ္းကို ေသခ်ာစြာ ေရြးခ်ယ္တတ္ဖို႕ သိပ္အေရးၾကီးတယ္ ။  ေအာင္ျမင္ခ်င္တဲ႕ သူတစ္ေယာက္ဟာ

၁။ ရည္မွန္းခ်က္ ခိုင္မာရမယ္ ။

၂။ ကိုယ္ကိုယ္ ယံုၾကည္ရမယ္ ။

၃။ အကင္းပါးရမယ္ ။

၄။ စိတ္ကူးေကာင္းရမယ္ ။

၅။ စိတ္အားထက္သန္ရမယ္ ။

၆။ စည္းစနစ္ရွိရမယ္ ။

၇။ လံု႕လစိုက္ထုတ္မွဳရွိရမယ္ ။

ဒီအခ်က္ေတြကို ရင္ထဲမွာ ေသခ်ာစြာ သိမ္းစည္းၿပီး လက္ေတြ႔လုပ္ေဆာင္ၾကရင္ သားတို႕ဟာ တစ္ေန႔မွာ ေအာင္ျမင္တဲ႕ လူငယ္ေလးေတြ ျဖစ္လာမွာ မလြဲဧကန္ပါဘဲကြယ္။ ေနာက္ဆံုးေျပာခ်င္ တာေလးကေတာ့ စာေရးဆရာမ မစႏၵာ ေရးဖူးတာေလးကို လက္ဆင့္ကမ္းခ်င္တယ္ ။

ဘ၀ခရီးလမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ အေၾကာင္းေၾကာင္းေသာ

အေၾကာင္းေတြေၾကာင္႕ တစ္ခါတေလ ခလုတ္တိုက္မိၾကတယ္ ။

ေမွာက္လ်က္လဲက်တဲ႕အခါမ်ိဳးရွိလာမယ္ဆိုရင္

သူမ်ားလာထူတာကို ေစာင္႕ၿပီး ၀မ္းပန္းတနည္းနဲ႕ ငိုမေနမိပါေစနဲ႕ ။

ကုန္းရုန္းထၿပီး လိုခ်င္တဲ႕ ပန္းတိုင္ေရာက္ေအာင္ သြားၾကပါ ။

ကိုယ္ရဲ႕တန္ဖိုး နဲ႕ ကိုယ္ရဲ႕ ေအာင္ျမင္တိုးတက္မွဳဟာ ကိုယ္ေရြးခ်ယ္တဲ႕ လမ္းေပၚမွာဘဲ မူတည္ေနတယ္ဆိုတာ သားတို႕ မွတ္ထားၾကေနာ္ ။

 ကဲ အန္တီေျပာခ်င္တာကေတာ႕ ဒါပါဘဲ ။ သားတို႕ ခု အန္တီေျပာတာေတြကို ေသခ်ာေေလာေတြးၾကပါေနာ္ ။ ေနာက္၃လေနရင္ သားတို႕ သူငယ္ခ်င္းကို စင္ကာပူမွာ အန္တီေက်ာင္းသြားတက္ခိုင္းေတာ႕မယ္ ။ ခုတူတူရွိေနခ်ိန္ေလးမွာ ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ေနၾကေပါ႔ ။*

*ဟုတ္ကဲ႕ပါ အန္တီ*                            

ဆိုတဲ႕ အားလံုးဆီက အသံကတစ္ၿပိဳင္တည္းထြက္လာပါဧ။္ ။ ေမေမဆီကေန လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ကို ေရာက္လာခဲ႕ၾကဧ။္ ။ ဆိုင္မွာ ထိုင္ၾကေပမယ္႕ အားလံုးအသံေတြတိတ္ေနၾကပါတယ္ ။ ကိုယ္အေတြးနဲ႕ ကိုယ္ၿငိမ္ေနမိၾကပါဧ။္ ။ ေသခ်ာတာတစ္ခုကေတာ႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အားလံုးေမေမေျပာလိုက္ေသာ စကားေတြကို အလံုးစံုလက္ခံတယ္ဆိုတာပါပဲ ။ ေဇာ္ေဇာ္ဆီက စကားသံစတင္ထြက္ေပၚလာပါဧ။္ ။

ငါအန္တီေျပာတာအားလံုးကို လက္ခံတယ္ ။ ဒီျပသနာေတြက ငါကေန အစျပဳခဲ႕ရတာ ။ ဒီေတာ႕ ငါကဘဲ အစျပဳၿပီး အဆံုးသတ္ေတာ႕မယ္ကြာ ။ ဒုတိယစိတ္အ၀င္စားဆံုးျဖစ္တဲ႕ ကြန္ျပဴတာျပင္တဲ႕ပညာကို ငါေသခ်ာ သင္ၿပီး အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းျပဳမယ္လို႕ ဆံုးျဖတ္လိုက္ၿပီ။ ငါဦးေလးနဲ႕ ခင္တဲ႕ ကြန္ျပဴတာ ျပင္တဲ႕ဆိုင္မွာ ပညာလည္းသင္ရင္း အလုပ္၀င္လုပ္ေတာ႕မယ္ကြာ ။ တစ္ေန႔မွာ ငါ ကၽြမ္းက်င္တဲ႕ ကြန္ျပဴတာပညာရွင္ တစ္ေယာက္ျဖစ္ရမယ္ ။ ေဇာ္ေဇာ္ကအစျပဳကာ တစ္ေယာက္ခ်င္းဆီ မိမိတို႕ ေရြးခ်ယ္တဲ႕ လမ္းေတြကို ဖြင္႕ဟ ေၾကျငာခဲ႕ၾကတယ္ ။ ေျပာတဲ႔ အတိုင္း အားလံုး မိမိတို႕ ေရြးခ်ယ္တဲ႕ လမ္းေတြကိုေလွ်ာက္လွမ္းဖို႕ အသီးသီးခြဲခြာခဲ႔ၾကတယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္လည္း  ေမေမစီမံေပးတဲ႕ လမ္းေၾကာင္းေပၚ ေပ်ာ္ရြင္စြာ ေလွ်ာက္လွမ္းခဲ႕ပါတယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္ သိပ္ျဖစ္ခ်င္တဲ႕ အင္ဂ်င္နီယာၾကီး တစ္ေယာက္လည္း ျဖစ္ခြင္႕ရခဲ႕ပါတယ္ ။ ေက်ာင္းၿပီးလို႕ စင္ကာပူႏိုင္ငံမွာ အလုပ္ဆက္လုပ္ျဖစ္ခဲ႕ပါဧ။္ ။ ဒါေပမယ္႕ ကၽြန္ေတာ္ အၿမဲေတြးျဖစ္ခဲ႔တာေလး တစ္ခုေတာ႕ ရွိတယ္ ။ ဘာလည္းဆိုေတာ႕ တကယ္လို႔တာ ေမေမလိုတာ ကၽြန္ေတာ္တို႕ကို နား၀င္ေအာင္ ေျပာျပေပးမယ္႕သူတာ မရွိခဲ႕ဘူးဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႕ဘ၀ေတြ ခုခ်ိန္မွာ ဘာေတြျဖစ္ကုန္ႏိုင္မလဲ ။ ခုခ်ိန္မွာ သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း သူတို႕ေနရာေတြမွာ ေအာင္ျမင္မွဳကိုယ္ဆီျဖင္႕  ဘ၀ခရီးေတြကို အားမာန္အျပည္႕နဲ႕ ေလွ်ာက္လွမ္းေနၾကပါၿပီ ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔တစ္ေတြ သီတင္းကၽြတ္ခ်ိန္ေရာက္တုိင္း မျဖစ္မေန  ဆံုျဖစ္ၾကပါတယ္ ။ ခုလည္း သီတင္းကၽြတ္ၿပီမို႕ ေမေမဆီကို အလည္ျပန္ေရာက္ေနျခင္းပါ ။ ညေနဆို ဟုိေကာင္ေတြလည္း အကုန္လာၾကပါမည္ ။ ေဇာ္ေဇာ္ဆိုရင္ ခုခ်ိန္မွာ ကိုယ္ပိုင္ကြန္ျပဴတာျပဳျပင္ေရး စင္တာတစ္ခုကို ပိုင္ဆိုင္ေနခဲ႔ပါၿပီ။  တစ္ခုေတာ႕ရွိတယ္ဗ်ာ ။ မွင္နီေဘာပင္ေတြကိုေတာ႕ ကၽြန္ေတာ္တို႕ အားလံုး တူညီစြာ အရမ္းမုန္းတယ္ ။ မွင္နီေတြကို ျမင္ရတဲ႕ အခ်ိန္တိုင္း ကၽြန္ေတာ္တို႕ရင္ထဲမွ ထိခိုက္နာက်င္ ရတဲ႕ ေ၀ဒနာကေတာ႕ ယေန႔တိုင္ေအာင္ တူညီစြာ လက္ဆက္စြာ ခံစားေနရဆဲပါပဲ ။ ဘာမဟုတ္တဲ႕ မွင္နီေလး တစ္ခ်က္က ကၽြန္ေတာ္တို႕ရဲ႕ လူငယ္ေတြရဲ႕ ႏုပ်ိဳတဲ႕ ေက်ာင္းသားဘ၀ေတြကို ရိုက္ခ်ိဳးျပစ္ခဲ႕တယ္ ။ မွင္နီတစ္ေလးတစ္ေၾကာင္းက ကၽြန္ေတာ္တို႕ အားလံုးရဲ႕ အနာဂတ္ေတြ အုပ္ထိမ္းသူမိဘေတြရဲ႕ ေသာကမ်က္ရည္ေတြကို ဖန္တီးခဲ႕တယ္  ။ မွင္နီတစ္ေၾကာင္း ေနာက္ကြယ္က စုတ္ျပတ္သတ္ခဲ႕ရတဲ႕ လူငယ္ေတြရဲ႕ ဘ၀ေတြကို ခံစားနားလည္ေပးႏိုင္ၾကပါေစ ။ အနာဂတ္လူငယ္တိုင္း ေၾကာက္စရာ မွင္နီတစ္ေၾကာင္း ရန္မွ ကင္းေ၀းႏိုင္ၾကပါေစ ထာ၀ရ ဆုေတာင္းေပးေနမိပါေတာ႕တယ္ ။

မေကာင္းတာထက္ ေကာင္းတာေတြကို မ်ားမ်ားလုပ္မိၾကပါေစ။

အမွားေတြထဲက အျမန္ဆံုးႏိုးထကာ အမွန္ေတြထဲမွာ ေပ်ာ္ေမြ႔ႏိုင္သူ ဦးေရေတြ မ်ားျပားလာပါေစ ။

အမွားေတြကို တိုက္တြန္းသူထက္ ၊ အမွန္ကို လမ္းျပေပးသူ အေရတြက္ေတြ တိုးပြားလာပါေစ။

ခိုင္ေလး ( ေရႊေတာင္ )