အေျဖာင္႔ဆံုးပါပဲ

July 8, 2013 at 7:51pm

 ႏိုင္ငံ
ဘယ္ဥပေဒစနစ္မွာမဆို အခြင္႔အေရးနဲ႔ တာဝန္ဆိုတာ ရွိပါတယ္။ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာဥပေဒဆိုတာ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ဥပဓိရုပ္ရွိတဲ႔ ႏိုင္ငံေတြရဲ႕ အခြန္႔အရးနဲ႔ တာဝန္အေၾကာင္း ျဖစ္ပါတယ္။ အျပည္ျပည္ဆို္ရာ ဥပဓိရုပ္ရွိတဲ႔ ႏိုင္ငံျဖစ္ဖို႔-
(က) ပိုင္းျခားသတ္မွတ္ထားတဲ႔ နယ္ေျမရွိရမယ္။ (နယ္)
(ခ) အျမဲတမ္းေနတဲ႔ လူဦးေရ ရွိရမယ္။ (လူ)
(ဂ) အုပ္ခ်ဳပ္တဲ႔ အစိုးရ ရွိရမယ္။ (အုပ္)
(ဃ) အျခားႏိုင္ငံေတြနဲ႔ ဆက္ဆံႏိုင္တဲ႔ အရည္အေသြး အခ်ဳပ္အခ်ာအာဏာ ရွိရပါမယ္။ (ခ်ဳပ္)
ဒီလို အရည္အခ်င္းရွိတဲ႔ ႏိုင္ငံေတြသာ အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ အဖြဲ႔အစည္းမွာ ႏိုင္ငံ/လူရာဝင္ပါတယ္။ အသိအမွတ္ျပဳပါတယ္။


 ႏိုင္ငံသား
အလားတူပါပဲ။ ႏိုင္ငံတစ္ခုမွာရွိတဲ႔ အစိုးရနဲ႔ ႏိုင္ငံသားတိုင္းမွာ အခြင္႔အေရးနဲ႔ တာဝန္ရွိပါတယ္။ လ်စ္လ်ဴရႈလို႔ မရပါဘူး။ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္လို႔ မရပါဘူး။ ကမၻာက ေစာင္႔ၾကည္႔ေနပါတယ္။ လူတစ္ဦးခ်င္းမွာလဲ သူ ကျပရတဲ႔ အခန္းက႑အေလ်ာက္ အခြင္႔အေရးနဲ႔ တာဝန္ရွိပါတယ္။ အဂၤလိပ္စာေရးဆရာၾကီး “ရွိတ္စပီးယား”က ေရးခဲ႔ပါတယ္။
-ကမၻာေလာကၾကီးဟာ ဇာတ္ခံုၾကီးတစ္ခုတဲ႔။
-က်ား မ ပုဂၢဳိလ္ေတြဟာ ဇာတ္ေဆာင္ေတြတဲ႔။
-သူတို႔ ဝင္ေရာက္ကျပရမယ္႔ အခန္းအတြက္ ဝင္ေပါက္ထြက္ေပါက္ ရွိၾကရဲ႕။
-လူတစ္ေယာက္ဟာ သူ႔ဘဝမွာ ေနရာအမ်ိဳးမ်ိဳးမွာ ကျပ ေဖ်ာ္ေျဖေနၾကရတယ္တဲ႔။

လူသားမ်ားဟာ ကေလးငယ္၊ သားသမီးဘဝ၊ ေက်ာင္းသားဘဝ အရြယ္ေရာက္တဲ႔ လူပ်ိဳလူလတ္ပိုင္းဘဝ၊ အမႈထမ္း၊ အလုပ္သမားဘဝ၊ ဇနီး ခင္ပြန္းဘဝ၊ မိဘဘဝ၊ ဘိုးဘြားဘဝ စတာေတြမွာ ပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ကျပခဲ႔ၾကရတာခ်ည္းပါပဲ။
ကိုယ္႔မိသားစုမွာလည္း ကိုယ္ကျပေနရတဲ႔ အခန္းက႑အေလ်ာက္ အခြင္႔အေရးနဲ႔ တာဝန္ေတြ ရွိၾကပါတယ္။ ဥပမာ- သားသမီးဝတၱရား၊ ဇနီးမယား၊ ခင္ပြန္းလင္ ဝတၱရား၊ မိဘဝတၱရား၊ မိတ္ေဆြဝတၱရား ဆိုတာေတြ အျမဲရွိေနပါတယ္။ တပည္႔၊ဆရာ ဝတၱရား၊ နာယကဂုဏ္ (၆)ပါး၊ မင္းက်င္႔တရား (၁၀)ပါး၊ ေလာကနီတ စတာေတြလည္း ရွိပါတယ္။ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းမွာ ဒါေတြကို မသိ၊ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္လို႔ မရပါဘူး။
ဥပမာ- တူ၊ တူမေတြဟာ အေမြရွင္ ၾကီးေတာ္ အသက္ထင္ရွားရွိစဥ္က ဘာမွမျပဳစု ဂရုမစိုက္ခဲ႔ၾကဘူး။ ၾကီးေတာ္ ေသေတာ႔ အေမြပံုက သူတို႔ရပိုင္ခြင္႔ အခြင္႔အေရးကို အခ်င္းခ်င္အျပိဳင္ လူယူေနၾကတာ တရားရံုးမွာ အျမဲေတြ႔ေနရပါတယ္။ ဒါကေတာ႔ ”အေမြမႈ” ေတြပါပဲ။ ဒါေၾကာင္႔ လူတစ္ေယာက္ သူကျပရတဲ႔ အခန္းက႑မွာ အခြင္႔အေရးေတြခ်ည္းပဲ ေတာင္းခဲ႔သလား။ ယူခဲ႔သလား။ မိမိတို႔ပုခံုးေပၚမွာ က်ေရာက္တဲ႔ တာဝန္ေတြကို လ်စ္လ်ဴရႈခဲ႔သလား။ (သို႔မဟုတ္) ဦးလည္မသုန္ တာဝန္ေက်ပြန္ေအာင္ စြမ္းစြမ္းတမံ လုပ္သြားခဲ႔သလားဆိုတာ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဘဝသမိုင္း (သို႔မဟုတ္) မွတ္ေက်ာက္ပါ။

အေမရိကန္သမၼတ ဂၽြန္အက္ဖ္ကေနဒီ တစ္ခါက ေျပာခဲ႔တဲ႔ ကမၻာေက်ာ္စကားတစ္ခုလိုပါပဲ။
”သင္႔အတြက္ တိုင္းျပည္က ဘာလုပ္ေပးႏိုင္သလဲ မေမးပါနဲ႔
သင္က တိုင္းျပည္အတြက္ ဘာလုပ္ေပးႏိုင္သလဲ ေျပာျပပါ” တဲ႔။

ဒီအတိုင္းပါပဲ။ ႏိုင္ငံသားတိုင္းဟာ မိမိရဲ႕ ရပိုင္ခြင္႔ အခြင္႔အေရးေတြ ယူဖို႔၊ ေတာင္းဖို႔ထက္ မိမိက ႏိုင္ငံေကာင္းက်ိဳးကို ဘယ္ေလာက္ စြမ္းစြမ္းတမံ လုပ္ေပးႏိုင္မလဲဆိုတာ အျမဲစဥ္းစားေနဖို႔ လိုပါတယ္။ ဒါမွသာ ႏိုင္ငံၾကီးသာ ပီသပါမယ္။
မိမိကေတာ႔ ရခဲ႔ျပီးတဲ႔၊ ရရွိေနတဲ႔၊ ရလာႏိုင္မယ္႔ ရာထူး၊ အာဏာ၊ လုပ္ပိုင္ခြင္႔၊ အခြင္႔အေရးကိုပဲ သာယာျပီး ဆက္လက္ ဆုပ္ကိုင္ထားမယ္ဆိုရင္ ဒီလိုတိုင္းျပည္က မေကာင္းစားႏုိင္ပါဘူး။ အတၱသမားအုပ္စုေတြရဲ႕ အခြင္႔ထူးခံတိုင္းျပည္ ျဖစ္ေနပါမယ္။ အုပ္ခ်ဳပ္တဲ႔လူ အထူးအခြင္႔အေရးရတဲ႔လူေတြပဲ ခ်မ္းသာၾကြယ္ဝျပီး တိုင္းျပည္နဲ႔ ျပည္သူလူထုကေတာ႔ ဆင္းရဲတြင္းနစ္ေနဦးမွာပါ။ ကမၻာ႔အလည္မွာ သနားစရာေကာင္းတဲ႔ ႏိုင္ငံနဲ႔လူမ်ိဳး ျဖစ္ေနဦးမွာပါ။
တဖန္ မိမိတို႔အေပၚက်ေရာက္လာတဲ႔ တာဝန္ကို ေရွာင္မယ္၊ တိမ္းမယ္၊ အခ်ိန္ဆြဲမယ္၊ ေက်ပြန္ေအာင္ မထမ္းဘူးဆိုရင္လည္း တိုင္းျပည္ဟာ ဖြံ႕ျဖိဳးတိုးတက္ျမင္႔မားဖို႔ အေၾကာင္းမရွိေတာ႔ပါဘူး။ တာဝန္မေက်တဲ႔ အီေယာင္ဝါးတိုင္းျပည္ပဲ ျဖစ္ေနမွာပါ။
တဖန္ ျပည္သူေတြဟာ တိုင္းျပည္မွာ ေပၚေပါက္လာတဲ႔ ထူးထူးျခားျခား စြမ္းေဆာင္ရည္ရွိတဲ႔ ေခါင္းေဆာင္ တစ္ေယာက္ ႏွစ္ေယာက္ကိုပဲ မင္းေလာင္းေမွ်ာ္သလို ေမွ်ာ္ေနမယ္။ သူရဲေကာင္းကိုပဲ အထင္ၾကီးေနမယ္။ မိမိကေတာ႔ ဘာရဲစြမ္းသတၱိ စြမ္းရည္မွ မရွိဘူး ဘာအေျပာင္းအလဲမွ မလုပ္ရဲ၊ မကိုင္ရဲဘဲ ေနၾကမယ္။ လူစြမ္းေကာင္းလုပ္သမွ်ကိုပဲ လက္ခုပ္တီး၊ အေျပာင္းအလဲေမွ်ာ္ေနမယ္ဆိုရင္ ဒီတိုင္းျပည္ေလာက္ ကံဆိုးမိုးေမွာင္က်ေတာ႔မယ္႔ တိုင္းျပည္မရွိေတာ႔ပါဘူး။ သူရဲေကာင္းကိုပဲ ေမွ်ာ္ေနတဲ႔တိုင္းျပည္ဟာ အလြန္သနားစရာေကာင္းတဲ႔ တိုင္းျပည္လို႔ ကမၻာ႔အသိုင္းအဝိုင္းက သေဘာထားၾကပါတယ္။

ႏိုင္ငံတစ္ခုရဲ႕ ပါဝါ အာဏာအင္အားဆိုတာ ဒီႏိုင္ငံရဲ႕ နယ္ေျမ အက်ယ္အဝန္း၊ လူဦးေရ၊ သယံဇာတအရင္းအျမစ္၊ စီးပြားေရးက႑၊ စစ္ေရးအင္အားေတြ ပါဝင္တယ္။ ဒါ႔အျပင္ ျပည္သူေတြရဲ႕ စိတ္ဓာတ္၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ႔ အစိုးရရဲ႕ အရည္အေသြးနဲ႔ ႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္ရဲ႕ အရည္အခ်ည္းဟာ အလြန္အေရးၾကီးေၾကာင္း ႏိုင္ငံတကာ ဆက္ဆံေရးဘာသာရပ္မွာ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ ဒါ႔ေၾကာင္႔ ျပည္သူတစ္ဦးခ်င္းဟာ မိမိေရာက္ရွိေနတဲ႔ အသက္အရြယ္၊ အေျခအေန၊ အခ်ိန္အခါ၊ ေနရာေဒသ၊ မိသားစု၊ ရပ္ကြက္ ျမိဳ႔ရြာအေလ်ာက္ ဆက္ဆံေနထိုင္ၾကတဲ႔အခါ အခြင္႔အေရးေတာင္းဖို႔ထက္ က်ရာအခန္းက႑က ရွိလာႏိုင္တဲ႔တာဝန္ကို အစြမ္းကုန္ေဆာင္ရြက္ ေပးသြားသင္႔ပါတယ္။ ဒါမွသာ တိုင္းျပည္နဲ႔လူမ်ိဳးဟာ ကမၻာ/အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာနယ္ေျမမွာ လူတစ္လံုး သူတစ္လံုး ျဖစ္လာပါမယ္။ အသိအမွတ္အျပဳခံရပါမယ္။
ဥပမာအားျဖင္႔ မိမိဟာ မိမိ မိသားစုမွာ အိမ္ေထာင္ဦးစီး ေယာက္်ားျဖစ္ခဲ႔ရင္ ဇနီးမယား၊ သားသမီးမ်ားအေပၚ ရွိလာမယ္႔ တာဝန္ေတြကို မေမ႔မေလ်ာ႔၊ မေပါ႔မဆ၊ မလစ္ဟင္းေအာင္ ေက်ပြန္ဖို႔လိုပါတယ္။ မိမိအေပၚမိသားစုက ျပန္လည္ေပးအပ္ တံု႔ျပန္ရမယ္႔ မိမိရသင္႔တဲ႔ အခြင္႔အေရးကို အလြန္အမင္း မေမွ်ာ္လင္႔သင္႔ပါဘူး။ မိမိသာ တာဝန္ရွိတယ္။ တာဝန္သိမယ္လို႔ ခံစားမယ္။ တာဝန္ေက်မယ္ဆိုျပီး လုပ္ကိုင္ေနထိုင္ရပါမယ္။ ဒါက အတၱထက္ေက်ာ္လြန္တဲ႔ ပရဟိတစိတ္ထားလို႔ ေခၚပါတယ္။ သာမန္လူသားထက္ အမ်ားအက်ိဳးေဆာင္ရြက္တဲ႔ ျမင္႔ျမတ္တဲ႔လူသား ျဖစ္လာပါမယ္။ တိုင္းျပည္မွာ ဒီလိုလူေတြ လိုအပ္ေနတဲ႔အခ်ိန္ပါ။
ဒီထက္အေရးၾကီးတာကေတာ႔ ႏိုင္ငံကို ေခါင္းေဆာင္အုပ္ခ်ဳပ္ေနတဲ႔ ပုဂၢိဳလ္မ်ားရဲ႕ အေတြးအေခၚျဖစ္ပါတယ္။ စြန္႔လႊတ္စြန္႔စား တာဝန္ေက်ေအာင္ လုပ္သြားျပီး ဘာအခြင္႔အေရးမွ မယူခဲ႔တဲ႔ ေခါင္းေဆာင္မ်ိဳး (စြန္႔ျပီးမစားတဲ႔သူ)ကို နမူနာယူျပီး သူတို႔စိတ္ဓာတ္မ်ိဳးထားႏိုင္ၾကဖို႔ လိုပါတယ္။ အတိတ္ကာလမွာတုန္းကေတာ႔ တိုင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ႔တဲ႔ လူအခ်ိဳ႔ဟာ အဏာနဲ႔ခ်မ္းသာကို ရွာခဲ႔ၾကတယ္။ မိမိ အူမေတာင္႔ဖို႔ သီလ ပ်က္ခဲ႔ၾကတယ္။ မိသားစု ရိကၡာျပည္႔စံုဖို႔ သိကၡာေတြ ေရာင္းစားခဲ႔ၾကတယ္။ မ်ားစြာေသာ စည္းစိမ္ခ်မ္းသာမ်ားကို ရွာေဖြရရွိခဲ႔ၾကတယ္။

အခု အစိုးရအသစ္ ေျပာင္းခဲ႔ပါျပီ။ သန္႔ရွင္းတဲ႔အစိုးရ ျဖစ္ရမယ္လို႔ ေၾကြးေၾကာ္ျပီး သူတုိ႔ထဲက ပုဂၢိဳလ္ေတြ ဆက္လက္အုပ္ခ်ဳပ္ေနပါျပီ။ အေျခအေနေပးလို႔ ယခင္ကာလက အခြင္႔အေရးေတြ ရခဲ႔ဖူးျပီးပါျပီ။ အခု ကမၻာနဲ႔ ျပည္သူေတြက အဲဒီလူေတြ တကယ္သေဘာထား ေျပာင္းလဲသြားျပီလားဆိုတာကို သိပ္သိခ်င္၊ စိတ္ဝင္စားေနၾကတယ္။ ခု အစိုးရအသစ္မွာ ယခင္လူတစ္ခ်ိဳ႕ဟာ တိုင္းျပည္နဲ႔လူမိ်ဳးအတြက္ ဖြင္႔ျဖိဳးတိုးတက္ သာယာ၊ လြတ္လပ္၊ ျငိမ္းခ်မ္း၊ လူေနမႈျမင္႔၊ သက္ရွည္၊ က်မ္းမာ၊ ေပ်ာ္ရႊင္၊ အေၾကာက္တရားကင္းေအာင္ လုပ္ေပးရမယ္႔ လုပ္ပိုင္ခြင္႔တာဝန္မ်ား ဆက္လက္ ထမ္းေဆာင္ခြင္႔ ရေနၾကပါျပီ။
အခုအခ်ိန္မွာ ဒီပုဂၢိဳလ္ၾကီးေတြဟာ ျပည္သူအေပၚ အထူးတာဝန္ေက်ဖို႔ အလြန္သင္႔တဲ႔ အခ်ိန္ပါ။ သူတို႔အတြက္ ဒါဟာ မဟာ အခြင္႔အေရးၾကီးပါ။ ျပည္သူမ်ားကလည္း အစိုးရအသစ္သာဆိုတယ္ အရင္လူေတြက အေတာ္မ်ားမ်ားပဲလို႔ အေၾကာက္အကန္မေျပာၾကပါဘူး။ သန္႔ရွင္းတဲ႔ အစိုးရလို႔သာ ေျပာတယ္ သူတို႔လက္မွာ အိုးမည္းေတြေပျပီး အဆီတံုးၾကီးကိုင္ထားတယ္လို႔ မေျပာပါဘူး။ လက္တင္ဥပေဒ ဆိုရိုးမွာ ပါတဲ႔ “ညစ္ပတ္ေပေနတဲ႔လက္နဲ႔ သန္႔ရွင္းမႈ၊ တရားမွ်တမႈ မေဆာင္ရြက္ႏိုင္” ဆိုတာမ်ိဳးလဲ ျပည္သူေတြက မေျပာၾကပါဘူး။ မစြန္႔ဘဲ စားေနၾကတဲ႔လူေတြလို႔ မေျပာၾကပါဘူး။ အခုပုဂၢိဳလ္ၾကီးေတြဟာ အနားယူသြားသူေတြနဲ႔ ယွဥ္ရင္ ေတာ္တယ္၊ သန္ရွင္းတယ္၊ ရိုးသားတယ္လို႔ ျပည္သူေတြက ခံယူၾကပါတယ္။ ယံုပါ။
လက္ရွိ ပစၥဳပၸန္မွာ အစစအရာရာ ေကာင္းမြန္တဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊တရားစီရင္ေရး၊ ဥပေဒျပဳေရးယႏၱရားကို ကိုင္တြယ္ခြင္႔၊ ေမာင္ႏွင္ခြင္႔ ရေနပါျပီ။ ဒီအခ်ိန္မွာ မိမိအခြင္႔အေရးကိစၥ မစဥ္းစားေတာ႔ဘဲ သန္႔သန္႔ရွင္းရွင္းနဲ႔ အစြမ္းကုန္တာဝန္ေက်ပြန္ေအာင္ ထမ္းေဆာင္ၾကမယ္ဆိုရင္ ႏိုင္ငံတကာ ပံုရိပ္ေကာင္းတဲ႔ အစိုးရတစ္ရပ္ ျဖစ္လာမွာပါ။ ကမၻာကလည္း ေစာင္႔ၾကည္႔ေနပါတယ္။
ရာထူးအာဏာ ဆက္ရလို႔ စည္းစိမ္ခ်မ္းသာကိုပဲ ယခင္လိုပဲ ဦးစားေပး ဆက္ရွာေနရင္ေတာ႔ မေကာင္းပါဘူး။ ျပည္သူေတြကို သနားၾကပါဦး။ ျပည္သူေတြအေပၚ ေကာင္းတာေလးေတြ လုပ္ေပးၾကပါဦး။ ျပည္သူေတြက နားလည္ခြင္႔လႊတ္တတ္ပါတယ္။ လက္နက္ကိုင္ သူပုန္ေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ ရင္ၾကားေစ႔ အပစ္အခတ္ရပ္စဲ ေဆြးေႏြးသလို လက္နက္မဲ႔ ျပည္သူသန္းေပါင္း (၆၀) နဲ႔လည္း (အေၾကာက္တရားကင္းေအာင္၊ ေျပလည္ေအာင္၊ ေမတၱာရွိေအာင္၊ အားကိုးေအာင္၊ နားလည္ခြင္႔လႊတ္ေအာင္) ရင္ၾကားေစ႔ေပးခ်ိန္ ေရာက္ပါျပီ။ ဘာပဲေျပာေျပာ အခုအစိုးရသစ္နဲ႔ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ အားလံုးဟာ ယခင္ပုဂၢိဳလ္ၾကီးမ်ားထက္ (ေတာ္၊ တတ္၊ ရိုးသား၊ အသိဥာဏ္ျမင္႔မား၊ ယဥ္ေက်း၊ ကိုယ္ခ်င္းစာတဲ႔) အေျဖာင္႔ဆံုးပုဂၢိဳလ္ေတြလို႔ ျပည္သူမ်ားက လက္ခံၾကပါတယ္။ မယံုရင္ လႊတ္ေတာ္နားက အဝိုင္းမွာ အမူးသမား သီခ်င္းဆိုတာ နားေထာင္ၾကည္႔ပါ။ သီခ်င္းက-

”ေကာက္ေကာက္ထဲက ေျဖာင္႔ေျဖာင္႔ရွာ
ဒီအေကြးေလးေတြဟာ အေျဖာင္႔ဆံုးပါပဲ
ဒီအေကြးေလးေတြဟာ အေျဖာင္႔ဆံုးပါပဲ
ဒီအေကြးေလးေတြဟာ…………………”

UTK (မဟာဝိဇၨာ၊ သိပၸံ၊ ဥပေဒ)


ဥပေဒ ဒိုင္ယာရီ (၄၀)
၁၀ ရက္၊ ဇူလိုင္လ၊ ၂၀၁၃ခုႏွစ္ ထုတ္ မႈခင္းဂ်ာနယ္ အတြဲ(၁၇)၊ အမွတ္(၃၄)ပါ ေဆာင္းပါး