ဖက္ဆစ္သမား ၊ သူ႔ႏိုုင္ငံ ႏွင့္သူ႔စိတ္
|
6:01 PM |
No မွတ္ခ်က္ |
ေသခ်ာလြန္းပါ၏၊ တျခားေသာသူတိုု႔က ငါတိုု႔ကိုု ပိုုင္းျခားသတ္မွတ္ထားေသာ ပံုုစံသည္ တိုု႔ကိုုယ္တိုု႔ ျမင္မိေသာ ပံုုစံႏွင့္ ျခားနားတတ္သည္ကိုု ငါတိုု႔ သတိမမူမိတတ္ၾက ။ အီတလီ ပံုုျပင္ေဟာင္း တစ္ပုုဒ္တြင္ စိတ္ဝင္စားဖြယ္ သင္ခန္းစာ တစ္ခုုကိုု ေတြ႔မိပါရဲ႕ —
၁၉၂၀ ႏွစ္မ်ားက ဖက္ဆစ္ႏိုုင္ငံေရးသည္ အီတလီ ႏိုုင္ငံအဝွမ္း အုုတ္ေအာ္ေသာင္းတင္း လူထုုေထာက္ခံမႈကိုု ရယူ အရွိန္ေကာင္းလာေလရာ — ဖက္ဆစ္ပါတီအတြက္ လူစုုေဆာင္းေသာ ႏုုိင္ငံေရး အရာရွိသည္ ေတာသား ဆိုုရွယ္လစ္တစ္ဦးႏွင့္ ထိုုေတာသားသည္ ဆိုုရွယ္လစ္ပါတီ အစား ဖက္ဆစ္ပါတီကိုုသာ ပူးေပါင္းပါဝင္သင့္ေၾကာင္း သူတိုု႔ႏွစ္ဦး ျငင္းခံုုၾကေလ၏ ။ “က်ဳပ္ေတာ့ျဖင့္” ဖက္ဆစ္ပါတီဝင္ အေလာင္းအလ်ာ ျဖစ္လာႏိုုင္ေသာ ေတာသားက ဆုုိေလ၏ “နင့္ပါတီထဲ မဝင္ႏိုုင္ေပါင္။ က်ဳပ္အေဖသည္ ဆုုိရွယ္လစ္ ။ က်ဳပ္အဘိုုးသည္လည္း ဆိုုရွယ္လစ္ ။ ေမးေနဖိုု႔ေတာင္ မလိုု။
ဖက္ဆစ္ပါတီထဲ က်ဳပ္ဝင္မွာ မဟုုတ္” ဟုု ျငင္းဆန္ေလရာ ဖက္ဆစ္သမားခန္႔ အရာရွိက “ကလိုုမ်ိဳးေတာ့ နင္ျငင္းလိုု႔ မရပါ” ဟုု စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ႏွင့္ ေျဖာင္းျဖေလသည္ ။ “ဆိုုပါစိုု႔ ၊ သည္လုုိကိစၥမ်ိဳး ျဖစ္ခဲ့ရင္ နင္ဘာလုုပ္မလဲ” ဟုု သူက ေတာသားဆိုုရွယ္လစ္ကိုု ေမးေလ၏ ။ “နင့္ အေဖဟာ လူသတ္သမား (ရာဇဝတ္ေကာင္) တစ္ဦး ျဖစ္ခဲ့ရင္၊ ေနာက္ နင့္အဖိုုးဟာလည္း လူသတ္ေကာင္ ရာဇဝတ္သား တစ္ဦး ျဖစ္ခဲ့ရင္” ။ “ဗ်ာ၊ ဒါဆိုုရင္” ဖက္ဆစ္ ပါတီဝင္ေလာင္းက ေျပာရွာသည္မွာ “ အဟုုတ္အမွန္ပါပဲ ခင္ဗ်၊ ကြ်န္ေတာ္ ဖက္ဆစ္ပါတီထဲ ဝင္ရပါလိမ့္မယ္” ဟူသတည္း။
ဒါမ်ိဳးဆိုုတာ လူ႔စိတ္မွာ ပံုုမွန္ျဖစ္ပ်က္ေနက် အျမင္အစြဲ တစ္ခုုျဖစ္ပါသည္။ ဤအျမင္အစြဲသည္ ညစ္ပတ္တတ္သည္မွာ မိ်ဳးရိုုးဆိုုသည္ကိုု ႏွိမ့္ခ်ေသာ အျမင္ျဖင့္ ၾကည့္တတ္၍ မ်ိဳးနဲ႔ရုုိးနဲ႔ ဆိုုးတဲ့သူဟုု လူဆိုုးကင္ပြန္း တပ္ပစ္လိုုက္သူအား မေတာ္မတရား ႏွိပ္ကြပ္ျပဳက်င့္ဖိုု႔ရန္ မိမိကိုုယ္ကိုုေရာ ပတ္ဝန္းက်င္က လူေတြကိုုပါ ေျမွာက္ပင့္ေပးတတ္ျခင္း ေပတည္း။ “ဂ်ဳးသည္ လူတစ္ေယာက္ ျဖစ္၏” ။ ဂ်န္ေပါ ဆပ္တရာက သူ႔ ဂ်ဳးမုုန္းတီးေရးသမား ၏ ရုုပ္လံုုး တြင္ ျငင္းခံုု ပါသည္။ “ျပႆနာက တျခားသူေတြက ဂ်ဳးတစ္ေယာက္ကိုု ဘယ္လိုု မ်က္လံုုးမ်ိဳးေတြနဲ႔ ၾကည့္တာလဲ ဆိုုတာပါ…ဂ်ဳးကိုု ဖန္တီးတာဟာ ဂ်ဳးမုုန္းတီးေရး သမား (ကိုုယ္တိုုင္) ပါပဲ” ၄။ အေပြးျမင္အပင္သိ၊ အေသြးျမင္အသြင္သိ ဟုု မ်ိဳးရိုုးခ်ီျပီး စြပ္စြဲမႈမ်ိဳးကိုု လုုပ္တတ္ၾကသလိုု အဲဒါနဲ႔ တြဲ၍လည္း မေကာင္းက်င့္မေကာင္းၾကံ အကုုသိုုလ္ ႏွစ္ခုုသည္ တစ္ခါတည္း ပါလာတတ္ပါ၏။
ဤအကုုသိုုလ္ႏွစ္မ်ိဳးသည္ အသိုု႔နည္း ဟူမူ ပထမ အကုုသိုု္လ္မွာ မိမိက ပစ္မွတ္ထားေသာ လူတန္းစားတစ္ရပ္တြင္ ပါဝင္သည့္ လူတိုု႔ကုုိ မမွန္မကန္ မေကာင္းသရုုပ္ေဖာ္ျခင္း ျဖစ္ျပီး ဒုုတိယ အကုုသိုုလ္မွာ ဤလူတန္းစားတြင္ ဤသိုု႔ေသာ မေကာင္းသြင္ျပင္လကၡဏာ ေတြပဲရွိသည္ ဆိုုျပီး အတင္း ပံုုခ်ယိုုးစြပ္ျခင္း ျဖစ္သည္။ လူတစ္ဦးသည္ ပတ္ဝန္းက်င္ရွိလူေတြက အဲသလိုုမ်ိဳး သူ႔ကိုု သတ္သတ္မွတ္မွတ္လာျပီး မေကာင္း သြင္ျပင္လကၡဏာတိုု႔ ျဖင့္ အတင္းအၾကပ္ သမုုတ္ခံရလွ်င္ ဒါကိုု တံုုံ႔ျပန္ဖိုု႔ရန္ အတြက္ နည္းလမ္းေတာ့ ရွိပါ၏ ။ ယင္းနည္းလမ္းမွာ အသိုု႔နည္း ဆိုုေသာ္ စြပ္စြဲသမုုတ္ခံရသူသည္ စြပ္စြဲသမုုတ္လာသူတိုု႔အား သူ႔တြင္ လူတစ္ေယာက္၏ တျခား သြင္ျပင္လကၡဏာမ်ားစြာလည္း ရွိေသးေၾကာင္းကိုု လက္တိုု႔ျပျခင္း ေပတည္း။ ရွိတ္စပီးယား၏ ေျပာင္ေျမာက္သေလာက္ ေသာေသာညံ လူအုုပ္တိုု႔ျဖင့္ ရူပ္ေထြးေသာ ဗင္းနစ္ျမိဳ႕က ကုုန္သည္ ျပဇာတ္တြင္ (ေလာဘၾကီးေသာ ကုုန္သည္) ရူိင္းေလာ့က ေျပာသလိုုပင္ “ဟယ္၊ ဂ်ဳးတစ္ေယာက္မွာလည္း မ်က္လံုုးရယ္လိုု႔ မရွိဘူးလား၊ သူ႔မွာ လက္ေတြ၊ ကလီစာေတြ၊ အတိုုင္းအထြာေတြ၊ အာရုုံေတြ၊ ကရုုဏာေတြ၊ ေၾကကြဲမႈေတြ မရွိဘူးလား။ နင္တိုု႔လိုုပဲ အစာကိုု စား၊ လက္နက္နဲ႔ နာက်င္၊ ေရာဂါနဲ႔ မကင္းႏိုုင္၊ သက္သာေပ်ာက္ကင္းတဲ့ အေၾကာင္းရင္းခံတိုု႔ သည္လည္း အတူတူ၊ (သူ႔အသားေရာ နင့္အသားပါ) ေဆာင္းရာသီမွာ တုုန္ခ်မ္းျပီး ေႏြရာသီမွာ ေႏြးေထြး၊ ခရစ္ယာန္ တစ္ေယာက္လိုုပဲ မဟုုတ္ေပလား” ၅
သမိုုင္းေနာက္ခံ ႏွင့္ ပစၥဳပၺန္ အျဖစ္အပ်က္တိုု႔ကိုု ႏိူင္းယွဥ္ေလ့လာခ်က္ ။ ။
ဒုုတိယကမာၻစစ္ၾကီး မတိုုင္မီ ဆယ္စုုႏွစ္ ဝန္းက်င္တြင္ ပထမ အီတလီ၊ ျပီးေတာ့ ဂ်ာမဏီတိုု႔သည္ ဖက္ဆစ္စနစ္ ေအာက္သိုု႔ ဆိုုးဝါးစြာ က်ေရာက္သြားခဲ့ပါသည္။ သည္မွာ ကြ်န္ေတာ္တိုု႔ ေသြးႏုုႏုု သားႏုုနုု ဒီမိုုကေရစီ ျမန္မာျပည္မွ ေရာင္းရင္းတိုု႔ အထူး သတိျပဳဖြယ္ အခ်က္ တစ္ခုု ရွိပါသည္။ ဖက္ဆစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ား ျဖစ္ေသာ အီတလီမွ မူဆိုုလီနီ ႏွင့္ ဂ်ာမဏီမွ ဟစ္တလာတိုု႔သည္ သူတိုု႔ႏိုုင္ငံေတြ၏ ႏိုုင္ငံေတာ္အာဏာကိုု ျမန္မာျပည္ ဗိုုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္းကဲ့သိုု႔ စစ္တပ္ကိုုသံုုးကာ လက္နက္အားကိုုးျဖင့္ အႏုုၾကမ္းစီးကာ သိမ္းပိုုက္ရယူခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ မဟုုတ္။ အီတလီေရာ ဂ်ာမနီ ႏွစ္ႏိုုင္ငံလံုုးသည္ လူထုုကိုုယ္တိုုင္က ဤအယုုတ္တမာ ေခါင္းေဆာင္ႏွစ္ဦးကိုု ဒီမုုိကေရစီစနစ္ျဖင့္ မဲေပးတင္ေျမွာက္ခဲ့ရုုံသာမက ၄င္းေခါင္းေဆာင္တိုု႔မွ က်င့္သံုုးလာေသာ ဖက္ဆစ္စနစ္ ယႏ ၱရားကိုု လိုုလိုုလားလား ေထာက္ခံပါဝင္ ခဲ့ျခင္းကိုုေပတည္း။ ဤသိုု႔ ဖက္ဆစ္စနစ္ကိုု လိုုလားေထာက္ခံျခင္းသည္ ႏိုုင္ငံေသးကေလးျဖစ္ေသာ အီတလီတြင္ ရာႏူန္းျပည့္ နီးပါးျဖစ္၍ (ေရွ႕ဆံုုးက ပံုုျပင္ကိုု ၾကည့္ပါ) မူဆိုုလီနီသည္ ၄င္း၏ ဖက္ဆစ္စနစ္က်င့္သံုုးမႈကိုု အီတလီ ျပည္သူလူထုုမွ ခုုခံတြန္းလွန္မႈကိုု စိုုးစဥ္းမွ မေတြ႔ၾကံဳခဲ့။ တစ္ဖက္တြင္မူ ဂ်ာမဏီလိုု ႏိုုင္ငံၾကီးက ဟစ္တလာမွာ ၾကီးမားလွေသာ အတုုိက္အခံ ခုုခံအင္အား၏ စိန္ေခၚမႈကိုု ရင္ဆိုုင္ခဲ့ရျပီး ကမာၻ႔ဂႏ ၱဝင္ ထိပ္တန္း ဂ်ာမဏီ ပညာရွင္တိုု႔ အပါအဝင္ ၅၀ ရာခိုုင္ႏူန္းမကေသာ ဂ်ာမန္ျပည္သူလူထုုက အတိအလင္းကိုု ဖက္ဆစ္စနစ္ကိုု တံုု႔ျပန္ေခ်ဖ်က္ျခင္းကိုု ၄င္းသည္ နည္းမ်ိဳးစံုုျဖင့္ အသည္းအသန္ ႏွိမ္နင္းခဲ့ရပါ၏။
မဂ်ဳးဒစ္ပိုုဂါ သည္ ဒုုတိယကမာၻစစ္ ကာလအတြင္း ဂ်ာမဏီတိုု႔က သိမ္းပိုုက္ျပီး သိန္းႏွင့္ခ်ီေသာ ဂ်ဳးဘာသာဝင္တိုု႔ကိုု မရဏ စခန္းတိုု႔သိုု႔ ပိုု႔ခဲ့ေသာ ဟန္ေဂရီ ႏိုုင္ငံ ဘူဒါပက္ျမိဳ႔၌ သည္ဘက္ေခတ္ ၁၉၇၆ တြင္ ေမြးဖြားလာခဲ့သူ ဂ်ဳးႏြယ္ဝင္ အမ်ိဳးသမီး တစ္ဦး ျဖစ္ပါသည္။ ခုုအခါ ကေလးႏွစ္ေယာက္၏ မိခင္ျဖစ္ေနျပီ ျဖစ္ေသာ သူမသည္ ကမာၻ႔စစ္တုုရင္ သမိုုင္းတစ္ေလွ်ာက္လံုုးတြင္ ျပိဳင္ဖက္မရွိသူ ကမာၻ႔ နံပါတ္တစ္ ထိပ္သီး အမ်ိဳးသမီး စစ္တုုရင္ ကစားသမား ေပတည္း။ မၾကာေသးမီ လပိုုင္းက ျပင္သစ္ႏိုုင္ငံ ပဲရစ္ျမိဳ႔တြင္ က်င္းပခဲ့ေသာ ကမာၻ႔စစ္တုုရင္ခ်န္ပီယံၾကီး အလက္ခိုုင္ အထိမ္းအမွတ္ စစ္တုုရင္ျပိဳင္ပြဲတြင္ သူမသည္ တုုိက္ရိုုက္ထုုတ္လႊင့္ကစားပြဲ ေဝဖန္ေရးဆရာမ အျဖစ္ တင္ဆက္ထမ္းေဆာင္ရာ သူမႏွင့္ အတူ တင္ဆက္မႈအစီအစဥ္တြင္ တာဝန္ထမ္းေနသူ ပုုဂၢိဳလ္က “နင္ဟာ စစ္တုုရင္ အကြက္ေတြကိုု သည္ေနရာက ဆက္ျပီး ဘာေတြဆက္ျဖစ္လာမလည္း ဆိုုတာ တယ္လည္း ျမင္တာပဲ ။ အဲဒါ ဘာေၾကာင့္လဲဟင္” ဟုု ေမးပါေလေတာ့၏ ။ မဂ်ဳးဒစ္က “ I have a feel at a ceratain position. I don’t know what it is it. But I have a feel what will happen” အဓိပၺာယ္မွာ - “အေနအထား တစ္ခုုခုုကိုု ေရာက္လာတဲ့အခါမွာ ကြ်န္မမွာ ထူးျခားေလးနက္တဲ့ သယမ ၻဴ ဥာဏ္ ဆိုုတဲ့ ခံစားမႈမ်ိဳး ျဖစ္ေပၚလာတတ္ပါတယ္ ။ အဲသည္ ခံစားမႈဟာ ဘာလဲဆိုုတာ မသိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ သည္ ခံစားမႈ သယမ ၻဴ ဥာဏ္ ဟာ ကြ်န္မကိုု (စစ္တုုရင္ခံုုေပၚမွာ) ဘာေတြ ဆက္ျဖစ္လာလိမ့္ မလဲဆိုုတာကိုု ဆက္လက္သိျမင္ေစပါတယ္” ။ လကၡဏာ ပညာျဖင့္ ေျပာလွ်င္ ဤကဲ့သိုု႔ ေတြ႔ၾကံဳေနရေသာ အေနအထား တစ္ခုုသည္ “တစ္ခုုခုုေတာ့ တစ္ခုုခုုပဲ” ဟု အာရုုံရႏိုုင္သည့္ ထူးျခားစြမ္းရည္ကိုု ျပေသာ လကၡဏာေရးကိုု “လျခမ္းလေၾကာင္း” ဟုု ေခၚပါသည္။ သည္လိုု ဖီလင္မ်ိဳးရွိေသာ လူတြင္ ဗုုဒၶဟူး ျဂိဳလ္ခံုု (ပါးနပ္လိမၼာမႈ) ေပၚသိုု႔ တနလၤာျဂိဳလ္ခံု (ခံစားမႈ) မွေန၍ လျခမ္းပံုု ေကြးတက္ေသာ လမ္းေၾကာင္းမ်ိဳး ရွိလိမ့္မည္ဟုု ေရွးဂႏ ၱဝင္ လကၡဏာ က်မ္းတိုု႔က ဖြင့္ဆိုုပါသည္။ လူတစ္သိန္းတြင္ တစ္ေယာက္မရွိႏိုုင္ေသာ လကၡဏာမ်ိဳး ဟုုလိုု႔လည္း ဆိုုပါ၏။
ဟုုတ္ကဲ့၊ ဂမီ ၻရ လကၡဏာက်မ္းတိုု႔က ျပေသာ လကၡဏာမ်ိဳး မဂ်ဳးဒစ္တြင္ ရွိမရွိ ဆိုုတာကေတာ့ မေသခ်ာပါ။ သိုု႔ေပမယ့္ မဂ်ဴးဒစ္လိုု အလြန္ထူးျခားေသာ အမ်ိဳးသမီးတိုု႔သည္ ပတ္ဝန္းက်င္ အေနအထားတစ္ခုုခုုတြင္ သူတိုု႔ ဘာမွန္းမသိေပမယ့္ က်ယ္ဝန္းေလးနက္ေသာ သယမ ၻဴဥာဏ္ ခံစားမႈတိုု႔ ျဖစ္တတ္ပါ၏ ။ ထိုု “တစ္ခုုခုုေတာ့ တစ္ခုုခုုပဲ” ဟုု အာရုုံရေသာ ခံစားမႈ သယမ ၻဴဥာဏ္ကုုိ စစ္တုုရင္ခံုုေပၚတြင္ ဘာသာျပန္ေသာ အလုုပ္သည္ မဂ်ဳးဒစ္၏ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္း ပါတည္း။ ဟုုတ္ကဲ့၊ အလားတူ သည္ဘက္လပိုုင္းတြင္ အဲသလိုု “တစ္ခုုခုုေတာ့ တစ္ခုုခုုပဲ” ဟုု ထူးျခားစြာ အာရုုံရလာေသာ မိမိ၏ သယမၻဴ ဥာဏ္မ်ိဳးကိုု ဘာသာျပန္ထားျခင္းကိုု ကြ်န္ေတာ္ ေတြ႔လိုုက္သည္မွာ စာနယ္ဇင္း ပညာျဖင့္ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းေသာ မဟန္နဘိ၏ ကမာၻေက်ာ္ တုုိင္းမဂၢဇင္း ေဆာင္းပါး “ေျခာက္ျခားစက္ဆုုပ္စဖြယ္ အၾကမ္းဖက္မႈ ႏွင့္ ဗုုဒၶဘာသာဝင္၏ မ်က္ႏွာ” ေနာက္ဆံုုးပိုုဒ္တြင္ ျဖစ္ပါ၏။ မဟန္နဘိ၏ ထူးျခားအာရုုံကိုု ကြ်န္ေတာ္တိုု႔ တစ္ခ်က္ေလာက္ ျပန္ေျပာင္းေလ့လာၾကည့္ၾကပါစိုု႔ လား။
မူဆလင္ဆိုုရင္ လူယုုတ္မာပဲ ဆိုုေသာ အဲသလိုု စိ္တ္ခံစားမႈမ်ိဳးသည္ ျမန္မာဘင္လာဒင္က ၾသဘာေပးေထာက္ခံ၍ လူထုုၾကားမွာလည္း လႈပ္ရွားလူးလြန္႔ေစလိုုေသာ စိတ္ခံစားမႈ ျဖစ္ပါသည္။ ဗုုဒၶ၏ ျငိမ္းခ်မ္းေသာ သုုတၱန္ေဒသနာေတြနဲ႔ မူဆလင္ေတြကိုု အၾကမ္းဖက္ေသာကိစၥ ျမန္မာအမ်ားစုု ေနသည့္ သူ႔ေျမတြင္ အႏွံ႔အျပားျဖစ္ေပၚေနျခင္းကိုု ဘယ္လိုု ညိွႏိုုင္းလိုု႔ ရမွာလဲ ဟုု ကြ်န္မ ဝီရသူကိုု ေမးပါသည္ (ဘြဲ႔ေရွ႕တြင္ ‘ရွင္’ မထည့္သည္ကိုု သတိျပဳပါ) ။ “ဗုုဒၶတရားအရ ငါတိုု႔ဟာ ရန္ေစာင္လုုိ႔ မရပါဘူး” ကေလးတစ္ေယာက္ကိုု သူ လက္ခ်ာေပးေနရသည့္ႏွယ္မ်ိဳး သူက ေျပာပါသည္ (ကြ်န္မသည္ ဗုုဒၶက်မ္းဂန္ပါ သေဘာေတြကိုု ေလ့လာထားပါတယ္။ ကေလးလိုု ညာလိုု႔ရတယ္လိုု႔ သူထင္ေနပံုု ရပါ၏ ) ။ “ဒါေပမယ့္ ဒိုု႔ဟာ ဒိုု႔အသိုုင္းအဝိုုင္းကိုု ကာကြယ္ဖိုု႔ ဘာမဆိုုလုုပ္ပိုုင္ခြင့္ ရွိတယ္” (နာဇီဝါဒ - moral relativism ကိုု တုုိက္ရိုုက္ေဖာ္ျပေသာ စာသားျဖစ္ပါ၏ ၊ ဒါကိုု ကမာၻၾကီးကိုု မဟန္နသည္ အသိေပးလိုုျခင္းပါတည္း) ။ ေနာက္ညေနတြင္ သူလူအုုပ္ကိုု တရားေဟာေသာအခါ ကြ်န္မလိုုက္နားေထာင္ပါသည္။ ျပံဳးေနၾကတဲ့ အိမ္ရွင္မေတြ၊ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြ၊ ဆရာဆရာမေတြ၊ အဘြားအုုိေတြ ႏွင့္ က်န္သူတိုု႔ကိုု သူဆိုုတာကိုု ေနာက္ကလိုုက္ဆိုုခိုုင္းပါ၏ “ဗမာလူမ်ိဳးတိုု႔ အတြက္ ငါတိုု႔ကိုုယ္ ငါတိုု႔ အနစ္နာခံ (စေတး)ပါအံ့” ။ ဗုုဒၶရွင္ေတာ္သည္ (စက္ဆုုပ္ေၾကာက္ရႊံ႔ဖြယ္) ဤတရားကိုု ေကာင္းခ်ီးေပးလိမ့္မည္လိုု႔ေတာ့ ထင္မိဖိုု႔ ခက္လွပါ၏။
ေသခ်ာလွပါ၏ ။ မဟန္န တစ္ေယာက္ စစ္တုုရင္ ကစားတတ္သလား မကစားတတ္သလား ကြ်န္ေတာ္ မသိေပမယ့္ အကယ္၍ တစ္စုုံတစ္ဦးသည္ သူမသည္ ဤေနာက္ဆံုုးစာေၾကာင္း သံုုးေလးေၾကာင္းကိုု “နင္ဘယ္လိုုမ်ိဳး ေရးႏိုုင္ပါသလဲ” ဟုု အင္တာဗ်ဳးခဲ့ပါလွ်င္ မဟန္နသည္ ဂ်ဳးဒစ္ေျဖသလိုု “ I have a feel at a ceratain position. I don’t know what it is it. But I have a feel what will happen” အဓိပၺာယ္မွာ - “သည္ လွ်ိဳ႔ဝွက္ဆန္းက်ယ္ သကၤန္းေနာက္ကြယ္က လူနဲ႔ စကား ေျပာေနတဲ့ အခါမွာ ကြ်န္မမွာ ထူးျခားေလးနက္တဲ့ သယမ ၻဴ ဥာဏ္ ဆိုုတဲ့ ခံစားမႈမ်ိဳး ျဖစ္ေပၚလာတတ္ပါတယ္ ။ အဲသည္ ခံစားမႈဟာ ဘာလဲဆိုုတာ မသိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ သည္ ခံစားမႈ သယမ ၻဴ ဥာဏ္ ဟာ ကြ်န္မကိုု (ျမန္မာျပည္မွာ) ဘာေတြ ဆက္ျဖစ္လာလိမ့္ မလဲဆိုုတာကိုု ဆက္လက္သိျမင္ေစပါတယ္” ဟုုပင္ ေျဖပါအံ့။ “စီလိုု႔သာကံုုးရတယ္ စာလံုုးတယ္မလွေပဘူး၊ မိန္းမလက္ေရး” ဟုု ဆုုိပင္ျငားလည္း မဟန္နလိုု ထူးျခားေသာ အမ်ိဳးသမီးတိုု႔၏ လင္းလက္အာရုုံရလာေသာ သယမ ၻဴဥာဏ္သည္ ထူးျခားဆန္းက်ယ္ ယုုတ္မာလာသည့္ ေယာက်ၤားယုုတ္မာတိုု႔၏ အၾကံကိုု (သူမသည္ပင္ ဘာမွန္းမသိေပမယ့္) သူမတြင္ ရိပ္စားမိလာေသာ အာရုုံကိုု ကမာၻၾကီးအား ဘာသာျပန္ တင္ျပထားႏိုုင္သည္ သာတည္း။
ဟုုတ္ကဲ့၊ မဟန္န၏ ေနာက္ဆံုုး စာသံုုးေလးေၾကာင္းသည္ ဖက္ဆစ္စနစ္ တစ္ခုုလံုုးကိုု ထင္ဟပ္ထားျခင္းပါတည္း။ “ဖက္ဆစ္သမား ၊ ဖက္ဆစ္ႏိုုင္ငံႏွင့္ ဖက္ဆစ္စိတ္” တိုု႔ အစဥ္အဆက္ ျမန္မာျပည္တြင္ ေပါက္ပြားလာေစရန္ အကြက္က်က် ၾကံစည္ေနေသာ ဝီရသူႏွင့္ တကြ ၄င္းေနာက္ကြယ္က အင္အားၾကီးစြာ ပံ့ပိုုးထားေသာ ႏိုုင္ငံေရး အင္အားစုု၏ “မရဏအၾကံ” သည္ မဟန္နက “တစ္ခုုခုုေတာ့ တစ္ခုုခုုပဲ” ဟုု သိလိုုက္သလိုု ဖန္တီးမႈမပါ အလိုုအေလ်ာက္သာ သူမ ဘာသာျပန္ထားေသာ ဤစာသံုုးေလးေၾကာင္းတြင္ ေပၚလြင္ေနပါသည္။ အကယ္၍ ငါတိုု႔သည္ အီတလီ ႏွင့္ ဂ်ာမဏီတြင္ ဒီမုုိကေရစီမဲထည့္ စနစ္မွသည္ လူထုုကိုုယ္တိုုင္က လိုုလားသည့္ ဖက္ဆစ္စနစ္ေပၚေပါက္လာခဲ့ေၾကာင္းကိုု သမိုုင္းတြင္ သင္ခန္းစာ ၾကီးေတာင့္ၾကီးမား ရွိခဲ့သည္ဟုု သိျမင္ႏိုုင္ခဲ့ျပီ ဆိုုပါလွ်င္ ခုုအခါ ငါတုုိ႔၏ ျမန္မာျပည္ကိုု သည္ကိစၥသည္လည္း ျခိမ္းေျခာက္ေနျပီဟုု သိျမင္ႏိုုင္ျပီး ဒါကိုု ငါတိုု႔ ေသခ်ာစြာ စူးစမ္းေလ့လာ ၾကပါစိုု႔။ သည္သိုု႔ စူးစမ္းရင္းမွပင္ ေလာကတြင္ အလယ္အလတ္ အမ်ိဳးသားေရးဝါဒ ဟူ၍ မရွိေၾကာင္း ၊ အမ်ိဳးသားေရး ဝါဒ မွန္သမွ်သည္ ယုုတ္မာေသာ အစြန္းေရာက္ ဝါဒခ်ည္းသာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ယင္း အမ်ိဳးသားေရးဝါဒ သိုု႔မဟုုတ္လည္း ဗုုဒၶဘာသာ သန္႔စင္တည္တံ့ေရး ဝါဒတိုု႔သည္ (နာမည္မရွိေသာ) ဖက္ဆစ္ဝါဒကိုု နာမည္ေျပာင္းထားေသာ ဝါဒတိုု႔သာ ျဖစ္ေၾကာင္း ငါတိုု႔သည္ ခုုိင္မာစြာ သိမွတ္လာႏိုုင္ပါအံ့။
ဖက္ဆစ္စနစ္ကိုု ျမန္မာတိုု႔ အမွတ္မွားၾကသည္မွာ ကြ်န္ေတာ္တုုိ႔ကိုု က်ဳးေက်ာ္ခဲ့ေသာ ဂ်ပန္ဖက္ဆစ္ကိုု ၾကည့္ျပီး ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္ေသာ အမူအရာမွန္သမွ်တုုိ႔ကုုိ ဖက္ဆစ္ဟုု ေခၚသည္ဟုု ထင္ၾကပါသည္။ စင္စစ္ အဲသည္ အျမင္ႏွင့္ လံုုးလံုုးတလြဲ ဖက္ဆစ္စနစ္ဟူသည္ “မဟာကရုုဏာ၊ မဟာပညာျဖင့္ ျပီးျပည့္စံုုေသာ” အႏိ ၱမ အစုုအေပါင္း အေျခအေန (ဝါ) တရားမွ်တမႈအေပါင္းႏွင့္ ျပည့္စံုုေသာ ႏုုိင္ငံေတာ္ၾကီး တစ္ခု ဆိုုသည္ကိုု အေျခခံမူတည္ကာ တည္ေဆာက္ထားျခင္း ေပတည္း။ ၄င္း ‘သႏိိ ၱသုုခ ႏိုုင္ငံေတာ္’ ဟူသည္ ၄င္းႏိုုင္ငံေတာ္ေအာက္က ႏိုုင္ငံေတာ္သား အားလံုုး၏ ဦးထိပ္ပန္ရာ အထြတ္အျမတ္ျဖစ္ရျပီး ၄င္း “သႏိ ၱသုုခ ႏိုုင္ငံေတာ္” ၏ ေလာကသခၤ ါရ သေဘာအတိုုင္း ေျပာင္းလဲေရႊ႔လ်ားမႈကိုု ႏိုုင္ငံေတာ္သား အားလံုုးသည္ လိုုက္ပါစေတး ေဆာင္ရြက္ရမည္ ဆိုုသည္လွ်င္ ဖက္ဆစ္စနစ္၏ အသက္ဝိဥာဥ္ ေပတည္း။ အေရးၾကီးလွေသာ အခ်က္မွာ ဖက္ဆစ္စနစ္တြင္ “ႏိုုင္ငံသား”ဟူ၍ မရွိေစရ၊ အားလံုုးသည္ “ႏိုုင္ငံေတာ္သား” သန္႔သန္႔စင္စင္ကေလးေတြသာ မုုခ် ျဖစ္ရမည္ ဟူသတည္း။
ဤသည္ကိုု သိရွိျပီ ဆိုုပါလွ်င္ ေရွ႕တြင္ ကြ်န္ေတာ္ဆိုုခဲ့သလိုု ျမန္မာဘုုန္းၾကီး လူမိုုက္ေတြက ခုု မ်ိဳးေစာင့္ဥပေဒ ဆိုုျပီး လုုပ္လာေသာ “ဗုုဒၶဘာသာ သန္႔စင္ဝါဒ” ၊သိုု႔မဟုုတ္လည္း ျမန္မာ အစိုုးရက သည္ဘက္ႏွစ္ပိုုင္းမ်ားတြင္ လုုပ္လာေသာ “ေျမျမိဳ၍ လူမ်ိဳးမျပဳတ္” စေသာ “လူမ်ိဳးသန္႔စင္” ၊ ဒါမွမဟုုတ္လည္း “တိုုင္းရင္းသားသန္႔စင္ ဝါဒ” တိုု႔သည္ ရာႏူန္းျပည့္ ဖက္ဆစ္အေျခခံ သေဘာတရားေတြ ျဖစ္ေၾကာင္း အကဲျဖတ္ႏိုုင္ျပီ ျဖစ္ပါ၏ ။ ဟုုတ္ကဲ့ ၊ ေနာက္တစ္ခ်က္လည္း ရွိပါ၏။ ျမန္မာေသာက္ေပါေတြ လုုပ္ေသာ ေသာက္ေပါအလုုပ္တိုု႔ဟုု ထင္ရေသာ ေခ်းလူးေခြ်းလူး ခႏၶာကိုုယ္ကိုု “ကိုုယ္ေတာ္” ၊ လူအစုုအေပါင္း အသိုုင္းအဝိုုင္း သက္သက္သာ ျဖစ္ေသာ “ႏိုုင္ငံ” ကိုု “ႏိုုင္ငံေတာ္” ၊ သည္ဘက္ေခတ္ ေနာက္ပိုုင္းမွာ တိုုင္းရင္းသားကိုု (၁၉၈၂ ဥပေဒအရ) “တိုုင္းရင္းသားေတာ္” ဆိုုျပီး လုုပ္လာေသာ အလုုပ္တိုု႔ကိုု သြား အထင္မေသးလုုိက္ပါႏွင့္။ ဒါေတြအားလံုုးသည္ ဖက္ဆစ္စနစ္၏ အေျခခံသေဘာတရားတိုု႔ အတိအက် ျဖစ္ပါ၏။ လြယ္လြယ္ေျပာမည္ ဆုုိပါလွ်င္ ဘာမွန္းမသိေသာ ျဖဳသန္႔စင္သည့္ “ေတာ္” ၾကီးတစ္ခုုကိုု အားလံုုးအထက္မွာ ရွိသည္ဟုု လူအားလံုုးကိုု ဦးထိပ္ရြက္ကာ ကန္ေတာ့ခိုုင္းျခင္းသည္ ဖက္ဆစ္စနစ္၏ မူလအေျခခံ သေဘာေပတည္း။ ‘၉၆၉’ ကိုု ျငိမ္းခ်မ္းေရး သေကၤတဆိုုျပီး အထြတ္အျမတ္ လုုပ္ေနတာဟာလည္း ဖက္ဆစ္သေဘာ စစ္စစ္ပါပဲ။
ဖက္ဆစ္စနစ္အေၾကာင္းကိုု အေသအခ်ာ သုုေတသနျပဳ ေလ့လာခဲ့သူ အက္တြန္က ေျပာခဲ့သည္မွာ ဖက္ဆစ္စနစ္၏ အေျခခံျဖစ္ေသာ “ႏိုုင္ငံေတာ္တည္းဟူေသာ ဝိဥာဥ္” သည္ ဘာနဲ႔ ဆင္တူယိုုးမွား သလဲဆိုု အေရွ႕တိုုုုင္း တရုုတ္ျပည္မွာ ဘိုုးဘြားဝိဥာဥ္ေတြကိုု ကန္ေတာ့ကိုုးကြယ္တဲ့ အစဥ္အလာမ်ိဳး နဲ႔ သြားလိုု႔ တူသည္ ဟူသတတ္။ ခုုစာရူသူ ဖတ္ရူေနေသာ ဘာသာရပ္ပိုုင္းဆိုုင္ရာ၏ ကမာၻ႔ထိပ္တန္း ပညာရွင္ ကားေပါ့ပါးမွ သံုုးသပ္ျပသည္မွာ ဖက္ဆစ္စနစ္ဟူသည္ “လူ႔သမိုုင္းဟူသည္ အတိအက် ဦးတည္ရာ အဓိပၺာယ္ျပည့္ဝစြာျဖင့္ ေရႊ႕လ်ားေနေသာ ဝိညဥ္ၾကီး” ရွိသည္ ဟုု ယူဆေသာ သမိုုင္းအႏွစ္စဥ္လာ ဝါဒ (Historicism) ၏ ေအာက္တြင္ပင္ ျဖစ္ပါ၏ ။ ပညာရွင္ႏွစ္ဦးတိုု႔ ေျပာခဲ့တာကိုု အႏွစ္ခ်ဳပ္ျပမည္ ဆုုိပါလွ်င္ “ သီးသန္႔ အသိုုင္းအဝိုု္င္း တစ္ခုုတြင္ အသိုုင္းအဝိုုင္း၏ အႏွစ္ဝိဥာဥ္ဟူသည္ ရွိ၏။ ယင္းဝိဥာဥ္ၾကီးသည္ အသိုုင္းအဝိုုင္းဝင္ မည္သူမဆိုု၏ ကိုုးကြယ္ရာ အထြတ္ျဖစ္ျပီး ယင္းဝိဥာဥ္ၾကီး သန္႔စင္ေသခ်ာ အႏွစ္သာရျပည့္စြာ ဆက္လက္ေရႊ႕လ်ားဖိုု႔ရန္ အတြက္ အသိုုင္းအဝိုုင္းဝင္ ပုုဂၢိဳလ္တိုု႔မွ စေတးအနစ္နာခံ ထမ္းေဆာင္ျခင္းသည္ လူ႔ဘဝ၏ အႏွစ္သာရ အဓိပၺာယ္ (ဝါ) လူသား၏ တရားမွ်တမႈ (ဝါ) လူသား မည္သူမဆိုုက က်င့္သံုုးရမည့္ အျမတ္ဆံုုး ကရုုဏာ ႏွင့္ ပညာ ေပတည္း” ဟူသည္မွာ လြန္ခဲ့ေသာ ရာစုုႏွစ္တြင္ ကမာၻၾကီးကိုု အၾကီးက်ယ္ဆံုုး ျခိမ္းေျခာက္ခဲ့သည့္ ဖက္ဆစ္ဝါဒ၏ အေျခခံ သေဘာတရားတိုု႔ ေပတည္း။ ဟုုတ္ေပသပ၊ ကြ်န္ေတာ္တိုု႔ ဗမာေတြ အမွတ္မထားမိေပမယ္လိုု႔ ျမန္မာ ေဝါဟာရေတြမွာ ထဲထဲဝင္ဝင္ စြဲဝင္ေနျပီ ျဖစ္တဲ့ ‘အမ်ိဳးသားေရး စိတ္ဓာတ္’ ‘သမိုုင္းေပးတာဝန္’ စသည္တိုု႔သည္ ဖက္ဆစ္ဝါဒကိုု တေရြးမေလွ်ာ့ ျပသေနတဲ့ စကားလံုုးေတြ ျဖစ္ပါ၏။
အက္တြန္ေရာ ေပါ့ပါးကပါ ဖက္ဆစ္စနစ္ကိုု ေျပာင္ေျမာက္စြာ ဥပမာေပးသည္မွာ ယင္းသည္ Organic State (ႏိုုင္ငံေတာ္ဟူသည္ ေျခလက္အဂၤ ါတိုု႔ျဖင့္ ဖြဲ႔စည္းထားသည္ဟုု ျမင္ေသာ) ဝါဒေပတည္း။ ဆိုုလိုုသည္မွာ လူတစ္ဦးခ်င္းသည္ ႏိုုင္ငံေတာ္၏ အဝိဥာဏိက အသက္မရွိေသာ တန္ဖိုုးနိမ့္က်သည့္ ေျခလက္အဂၤါ တိုု႔သာျဖစ္ျပီး စုုေပါင္းထားေသာ ႏိုုင္ငံေတာ္သာလွ်င္ ဝိဥာဏိက အသက္ဝိဥာဥ္ ရွိ၍ အထြတ္အျမတ္ တရားျဖစ္သည္ဟုု ျမင္ေသာ ဝါဒ ျဖစ္ေပသတည္း။ တကယ္ေတာ့လည္း အေရွ႕တိုုင္း ဟိႏၵဴ ျဗဟၼဏ ဝါဒ၏ ျဗဟၼာၾကီး၏ ကိုုယ္လက္အဂၤါေနရာတိုု႔မွ အမ်ိဳးေလးပါးတိုု႔ ေပါက္ပြားလာသည္ ဆိုုတာမ်ိဳးႏွင့္လည္း ဆင္ပါ၏ (အေနာက္တိုုင္း ဖက္ဆစ္စနစ္ (ဝါ) နည္းစနစ္အားျဖင့္ သမိုုင္းစဥ္လာ ျဖဳသန္႔စင္ ဝါဒစြဲသည္ ဟိႏၵဴျဗဟၼဏ ဝါဒကိုု အေမြခံခဲ့ေၾကာင္း သည္ဆက္စပ္မႈကိုု ေနာက္ပိုုင္းေဆာင္းပါး တစ္ေနရာတြင္ ကြ်န္ေတာ္ အက်ယ္တဝင့္ ရွင္းျပပါအံ့) ။ ဤတြင္ ဖက္ဆစ္စနစ္က သြတ္သြင္းလိုုက္သည္မွာ အထြတ္အျမတ္တရား ျဖစ္ေသာ “အစုုအေပါင္း ဝိဥာဥ္ေတာ္ၾကီး” အတြက္ ကိုု္ယ္လက္အဂၤ ါတိုု႔သည္ ရုုန္းကန္ လႈပ္ရွား စေတးရမည္ ဆိုုသည္ကိုု ေပတည္း။ မူဆိုုလီနီက လုုပ္ေဆာင္ခဲ့သည္မွာ ကေလးသူငယ္ ဘဝ ကတည္းက သည္ အစုုအေပါင္း ဝိဥာဥ္ေတာ္ၾကီး အတြက္ စေတးရဲသည့္ စိတ္ကိုု သြန္သင္ဆံုုးမေပးရမည္ ၊ ခုုလူၾကီး ျဖစ္ေနေသာ သူတိုု႔ကိုုလည္း “အစုုအေပါင္း ဝိဥာဥ္ေတာ္ၾကီး” ၏ ရူေဒါင့္အျမင္တိုု႔ႏွင့္သာ ၾကည့္ျမင္လာတတ္ေစရန္ ၊ မိမိ၏ ကိုုယ္က်ိဳးအတၱကိုု စြန္႔ပယ္၍ အစုုအေပါင္းေတာ္ၾကီး အတြက္ စေတးအနစ္နာခံ လုုပ္ေဆာင္ေစရန္ အဆက္မျပတ္ လႈံ႔ေဆာ္အားေပးရမည္ ဟူ၏ ။ ဂ်ာမဏီက ဟစ္တလာ၏ နာဇီလူငယ္ ဌာနခ်ဳပ္၏ အဝင္ေပါက္တြင္ ေရးထြင္းထားသည္မွာ “ငါတိုု႔သည္ ဂ်ာမဏီ ႏိုုင္ငံေတာ္အတြက္ ေသဖိုု႔ရန္ ေမြးဖြားလာၾကကုုန္သည္” ဟူသတည္း။
တကယ္ေတာ့ စေတးမႈကိုု အထြတ္အျမတ္ က်င့္စဥ္အျဖစ္ ဖက္ဆစ္ဝါဒ ႏိုုင္ငံတိုု႔သည္ က်င့္သံုုးခဲ့သည္မွာ မဆန္းပါ။ စင္စစ္ အထြတ္အျမတ္ အသုုိင္းအဝိုုင္းဝိဥာဥ္ေတာ္ၾကီး (ဝါ) အမ်ိဳးသားေရး စိတ္ဓာတ္ ဟူသည္မွာ “လူစုုလူေဝးသာ ပဓာန” (collectivism) သေဘာတရား ျဖစ္ျပီး ၄င္း အမ်ိဳးသားေရး စိတ္ဓာတ္ ‘ဝိဥာဥ္’ (ဝါ) ‘အႏွစ္လကၡဏာ’ ဆိုုတာကိုု ႏိုုင္ငံေတာ္မူဝါဒ အျဖစ္က်င့္သံုုးလိုုေသာ ဖက္ဆစ္တိုု႔သည္ မ်ားေျမာင္လွေသာ လူတစ္ဦးခ်င္း၏ ကြဲျပားထင္ျမင္ေသာ အေတြးအေခၚ ေပါင္းစံုုႏွင့္ မတူျခားနားေသာ ရသရည္ရြယ္ခ်က္ မ်ိဳးစံုု (individualism) ကိုု ေဖ်ာက္ဖ်က္ရမည္ ျဖစ္ပါ၏ ။ သည္လိုု အေျမာင္အျမား ကြဲျပားျခားနားေသာ အေတြးအေခၚ ရည္ရြယ္ခ်က္ မ်ိဳးစံုုကိုု သိမ္းၾကံဳးျပီး ေဖ်ာက္ဖ်က္ပစ္ဖိုု႔အတြက္ဆိုု ထိုုသူတိုု႔ကိုု “ႏိုုင္ငံေတာ္ (သိုု႔မဟုုတ္) အမ်ိဳးသားေရး (ဝါ) အထြတ္အျမတ္ သန္႔စင္ဝိဥာဥ္ေတာ္ၾကီး တည္တံ့ေရႊ႕လ်ားေရး အတြက္ စေတးျခင္းသာ လူ႔ဘဝ၏ ရည္ရြယ္ခ်က္ (ဝါ) တရားမွ်တမႈ” ဟူျပီး သြန္သင္ရုုိက္သြင္းတာေလာက္ ထိေရာက္ျမန္ဆန္မႈ ေကာင္းတာ မရွိေလာက္ပါ။
သပၺဳရိသႏြယ္ဝင္ သူေတာ္ေကာင္းတိုု႔၊ ငါတိုု႔ သတိခ်ပ္ခ်ပ္ ထားၾကပါစိုု႔။ ဖက္ဆစ္ဝါဒကိုု အတိအလင္းျပသေနေသာ ၉၆၉ ၏ စေတးေဆာင္ပုုဒ္ သည္ ဝီရသူ၏ ကိုုယ္ပိုုင္ဥာဏ္သက္သက္ျဖင့္ ေရးသည္ဟုု ယံုုၾကည္ရန္ ခက္ပါ၏ ။ သည္ စေတးေဆာင္ပုုဒ္ကိုု ျမန္မာျပည္ ေနရာတိုုင္းတြင္ လိုုက္လံျဖန္႔ေဝေနေသာ ၉၆၉ ၏ အျပဳအမူသည္တိုု႔သည္လည္း ငါတိုု႔အား သံသယၾကီးမားစြာ ျဖစ္ရပါသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္နည္းဟူမူ မူဆိုုလီနီ ႏွင့္ ဟစ္တလာတိုု႔က ဖက္ဆစ္ဝါဒကိုု ျပည္သူလူထုု၏ ေခါင္းမွာ သံမႈိရိုုက္သလိုု စြဲေစရန္ လုုပ္ၾကံသတင္းျဖန္႔ခဲ့မႈ (propaganda) တိုု႔တြင္ “ ငါတိုု႔သည္ ႏိုုင္ငံေတာ္အတြက္ မိမိကိုုယ္ကိုု စေတးပါအံ့” ဆိုုတာသည္ အဓိက စာသား ႏွင့္ အမွန္တကယ္ ရည္ရြယ္ခ်က္လမ္းေၾကာင္းလည္း ျဖစ္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ပါတည္း။ တကယ္ျမင္တတ္ပါလွ်င္လည္း ေရွ႕ပိုုင္း ၉၆၉ လႈပ္ရွားမႈ ၊ ခုုအခါမွာ ပံုုေျပာင္းလာေသာ မ်ိဳးေစာင့္ ဥပေဒ လႈပ္ရွားမႈတိုု႔ဟူသည္မွာလည္း “အစုုအေပါင္းကိုု ကိုုးကြယ္ေသာ ဖက္ဆစ္စနစ္” ငါတိုု႔ ျပည္သူလူထုုတြင္ ေပါက္ပြားလာေစရန္ စနစ္တက် ၾကံစည္စုုရုုံးထားေသာ လုုပ္ၾကံသတင္းျဖန္႔ လႈပ္ရွားမႈလုုပ္ရပ္ ဟူ၍ ၾကည့္ျမင္တတ္ေသာသူ တစ္ဦးသည္ ေကာင္းစြာ နားလည္ႏိုုင္ပါေပသည္။ သည္ေနရာတြင္ ငါတိုု႔အား မ်ားစြာ စိုုးရိမ္မိသည္မွာ ဂ်ာမနီမွ ျပည္သူထက္ဝက္ႏွင့္ အီတလီမွ ျပည္သူလူထုု ရာႏူန္းျပည့္သည္ လုုပ္ၾကံသတင္းျဖန္႔မႈတိုု႔မွ လႊင့္ေသာ ဖက္ဆစ္မိႈင္းတိုု႔ မိခဲ့သလိုု ငါတိုု႔ ျမန္မာျပည္သူလူထုု၏ ဂရုုထားေလာက္ေအာင္ ၾကီးမားႏိုုင္ေသာ အစိတ္အပိုုင္းသည္လည္း ဖက္ဆစ္မိႈင္းကိုု နာမည္ေျပာင္းထားသည့္ ႏိုုင္ငံေတာ္မိႈင္း၊ အမ်ိဳးသားေရးမိႈင္း၊ ဗုုဒၶသာသနာမိႈင္း စသည္တိုု႔ျဖင့္ အတိုုက္ခံခဲ့ရျပီ ၊ လုုပ္ၾကံသူတိုု႔က ကြ်ဲအုုပ္ႏြားအုုပ္လိုု သူတိုု႔လိုုခ်င္ရာကိုု ေမာင္းခ်ပစ္ေသာ လမ္းေၾကာင္းေပၚသိုု႔ ငါတိုု႔ျပည္သူတိုု႔သည္ အစုုအအံုုလိုုက္ ေရာက္လာခဲ့ျပီ ျဖစ္ေၾကာင္းကိုု ျဖစ္ပါ၏ ။
သည္မယ္ တခ်ိုဳ႕က ဤသိုု႔လည္း ေဝဖန္ရာ၏ “ေမာင္ရင္ ညိဳထြန္းရယ္ ၊ စိုုးရိမ္တတ္ရန္ေကာ။ ဒီမုုိကေရစီေခတ္ၾကီး က တိုု႔ဗမာေတြ သည္ေလာက္ မအပါဘူး။ ဖက္ဆစ္ေတြ ေရာင္းစားတဲ့ ခ်ိန္ခြင္ေပၚ ငါတိုု႔ မတက္ေလာက္ပါဘူး” ။ ဟုုတ္ကဲ့၊ တစ္ခုုခက္သည္မွာ ဖက္ဆစ္စနစ္သည္ ကိုုယ့္ကိုုကိုုယ္ ဖက္ဆစ္စနစ္ဟုု ေၾကျငာေလ့ မရွိ။ မဟုုတ္တမ္း တရား ဆင္ထားသည့္ ခ်ိန္ခြင္တစ္ခုုတည္းကိုု သည္ကေန႔ ေဆးနီဆိုုး ၊ ေနာက္တစ္ရက္ ေဆးျပာဆိုုးျပီး နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳး ႏွင့္ အမ်ားျပည္သူကိုု ညာစားတတ္ပါသည္။ အီတလီ ျပည္သူ တစ္ရာ ရာခိုုင္ႏူန္းျပည့္ ႏွင့္ ဂ်ာမန္တိုုင္းျပည္ ထက္ဝက္ကိုု သိမ္းသြင္းႏိုုင္ခဲ့သည့္ ဖက္ဆစ္စနစ္သည္ ႏွယ္ႏွယ္ရရေတာ့ မဟုုတ္ပါ။ သိုု႔ဆိုုလွ်င္ ငါတိုု႔ ေမးၾကပါစိုု႔ ၊ ဖက္ဆစ္စနစ္သည္ မည္သိုု႔ေသာ အေၾကာင္းတိုု႔ကိုု အေျချပဳ၍ လူေတြကိုု သူ႔ခ်ိန္ေပၚတက္လာေအာင္ ဆြဲေဆာင္သိမ္းသြင္း ႏိုုင္ပါသနည္း။
ကြ်န္ေတာ္တိုု႔ အေရးတၾကီး သိမွတ္အပ္သည္မွာ ဖက္ဆစ္စနစ္၏ ေအာင္ျမင္ေၾကာင္း အဓိကအေျခခံ အေၾကာင္း ႏွစ္ခုုရွိပါသည္။ ပထမ တစ္ခုုမွာ အေစာတုုန္းက ဆိုုခဲ့သည္ လုုပ္ၾကံဝါဒျဖန္႔ ျခင္း လုုပ္ငန္းစဥ္ကိုု “ထပ္ခါတလဲလဲ” လုုပ္ျခင္းႏွင့္ ဒုုတိယ တစ္ခုုမွာ ဖက္ဆစ္ယႏ ၱရား ၏ “ျမန္ဆန္စြာ ခုုတ္ရွင္းမႈ” ျဖစ္ပါ၏။ တကယ္ေတာ့လည္း သည္ႏွစ္ေၾကာင္းသည္ အညမည ဆက္စပ္ေနပါ၏ ။ ပထမတစ္ခုုျဖစ္ေသာ ဖက္ဆစ္ဝါဒ၏ လုုပ္ၾကံဝါဒျဖန္႔ျခင္း လုုပ္ငန္းစဥ္ဟူသည္ ဘာမွ ထူးထူးျခားျခား မဟုုတ္၊ သင္းတိုု႔က ေၾကြးေက်ာ္ဝါဒျဖန္႔ေသာ သတင္းအားလံုုး၏ အႏွစ္သည္ကား “ရန္မ်ားကိုုယ္ ကိုုယ္ရွင္းမယ္၊ ခုုတင္ကိုုပဲကြယ္ ၊ ခ်စ္သူေမကေလးရယ္” ဟုု ဒုုတိယတစ္ခုု (ဝါ) သူတိုု႔ အမွန္တကယ္ကိုုလုုပ္မည့္ ပံုုစံကိုု ျပန္ညႊန္းထားျခင္းပါတည္း။ လြယ္လြယ္မွတ္မည္ ဆုုိပါလွ်င္ ဖက္ဆစ္ဟူသည္ ေျပာလွ်င္ေျပာသည့္အတိုုင္း လုုပ္သည့္ ဘီလူးတိုု႔ ျဖစ္ပါသတည္း။
ဟုုတ္ကဲ့၊ အလြန္တရာကိုု ထူးျခားလွေသာအခ်က္မွာ ဖက္ဆစ္သမားတိုု႔ဟူသည္ ၄င္းတိုု႔၏ လုုပ္ၾကံဝါဒျဖန္႔စနစ္တြင္ မည္သည့္ က်ယ္ဝန္းစြာ အေျခခံထားသည့္ ဝါဒ သေဘာတရားမွ မပါပါ။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုုေသာ္ ဖက္ဆစ္စနစ္၏ ဝါဒဟူသည္ သူတိုု႔လုုပ္မည့္ လုုပ္ငန္းစဥ္ပင္ျဖစ္ျပီး ယင္းလုုပ္ငန္းစဥ္သည္ ျပႆနာမွန္သမွ် “ခ်က္ခ်င္း” ရွင္းပစ္မယ္ ဆိုုတာမ်ိဳး ျဖစ္တတ္သျဖင့္ လူအားလံုုးလိုုလိုုက ၾကိဳက္ႏွစ္ျခိဳက္တတ္ေလ့ပင္ ရွိပါ၏ ။ ေနာက္ ထပ္မံထူးျခား အံ့ၾသဖြယ္ေကာင္းေသာ တစ္ခ်က္မွာ ဖက္ဆစ္စနစ္ကိုု ဘယ္ ဝါဒေရးရာ ပညာရွင္တိုု႔ကမွ လက္ေတြ႔တြင္ ႏိုုင္ေအာင္ မတိုုက္ႏိုုင္ပါ။ အဘယ္ေၾကာင့္ ဆိုုေသာ္ ဝါဒေရးရာသေဘာ ပရိယာယ္တိုု႔သည္ အလြန္က်ယ္ဝန္းတတ္၍ နက္နဲသိမ္ေမြ႔စြာ စဥ္းစားရသေလာက္ လက္ေတြ႔အားျဖင့္ ယင္းပရိယာယ္တိုု႔ ဘယ္လိုု အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈ ရွိသလဲ ဆိုုတာကိုု ရွင္းျပဖိုု႔ဆိုုတာ အင္မတန္ ခက္ခဲပါ၏။ သည္မွာ သေကာင့္သားတိုု႔က ဤကဲ့သိုု႔ ဝါဒေရးရာတိုုင္းမွာရွိေသာ က်ယ္ဝန္းသိမ္ေမြ႔မႈကိုု အသာစီးယူပစ္လိုုက္သည္မွာ ဖက္ဆစ္သမားတိုု႔သည္ “လက္ေတြ႔” ရူေဒါင့္ ဆိုုေသာ အက်ဥ္းေျမာင္းဆံုုး အဆင့္ (ဝါ) ရယူရန္ဆိုုသည့္ ရုုပ္ဝတၳဳ ေလာကမွာပဲ ကိုုယ့္ကိုုကိုုယ္ ထိုုင္ထားလိုုက္ျခင္း ျဖစ္ပါ၏။ ဘယ္ေတာ့မွလည္း ဖက္ဆစ္တိုု႔သည္ ပညာရွင္အဆင့္ သံုုးသပ္ခ်က္ ျဖစ္ေသာ သမုုဒၵရာၾကီးကဲ့သိုု႔ က်ယ္ေျပာနက္ရိူင္းသိပ္သည္းစြာ စဥ္းစားရသည့္ ေလာကပါလ (ဝါ) သိမ္ေမြ႔နက္နဲမႈ အဆင့္ျမင့္ သေဘာတရားသိုု႔လည္း တက္မလာတတ္။ ထိုုအစား အျငင္းအခံုု ကစားပြဲတြင္ ဖက္ဆစ္တိုု႔သည္ ပညာရွင္အားလံုုးတိုု႔ကိုု သူတိုု႔ ဖင္ခုုထိုုင္ထားသည့္ လက္ေတြ႔ရူေဒါင့္ ပလႅင္ေပၚကေနပဲ လွမ္းျပီး စိန္ေခၚပါသတတ္။ ဘယ္ေလာက္ပင္ ၾကီးက်ယ္သည့္ ပညာရွင္တစ္ဦးသည္ပင္ ျဖစ္ပေစ ဖက္ဆစ္တစ္ဦးကိုု ႏိုုင္ေအာင္တိုုက္ဖိုု႔ မရွိတတ္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုုေသာ္ ဖက္ဆစ္သမားဟူသည္ ပညာရွင္ကိုု သူဖင္ထိုုင္ထားေသာ “လက္ေတြ႔ ျဖစ္ေပၚေနသည့္ ျပႆနာေတြ” ဆိုုျပီး သူလက္ညိဳး အတင္းထိုုးျပေသာ ရူေဒါင့္ထဲကိုုပဲ လာျပီး အဲသည္ ရူေဒါင့္ထဲကပဲ သံုုးသပ္ရန္ အတင္းလုုပ္ခိုုင္းျခင္းေၾကာင့္ ပါတည္း။ ရိုုးသားေသာ ပညာရွင္ ဆိုုသဟာ မ်ိဳးဟာ ယင္းကဲ့သိုု႔ ဖက္ဆစ္တိုု႔၏ ဝါးလံုုး တစ္ဖက္တည္းကပဲ ၾကည့္ျမင္ေနေသာ ရူေဒါင့္မ်ိဳးထဲကိုု (moral relativism) ငံုု႔ဝင္ျပီး သံုုးသပ္ဖိုု႔ဟာ မျဖစ္ႏိုုင္။ အဲသလိုု မငံုု႔ဝင္ေသာ ပညာရွင္ကိုု လက္ေတြ႔သမား ဖက္ဆစ္တိုု႔က ငရဲပြက္သလိုု ရူတ္ခ်ဆူပြက္ၾကသည္မွာ “ေၾကာင္သူေတာ္” လိုု႔ ကင္ပြန္းတပ္ပစ္ျခင္း ေပတည္း။ ဤသေဘာကိုု အႏွစ္ခ်ဳပ္ျပပါအံ့၊ ဖက္ဆစ္သမား၏ အျငင္းအခံုု ဝါဒ ကစားပြဲဟူသည္ ကစားပြဲကိုု သူကစားခ်င္သည့္ တစ္ဖက္သတ္ စည္းမ်ဥ္းတိုု႔နဲ႔ပဲ ကစားေနျခင္း ေပတည္း။ ထိုု႔ေၾကာင့္ သီလသမာရွိေသာ ပညာရွင္တိုု႔သည္ ေယ်ဘုုယ်အားျဖင့္ ဖက္ဆစ္တိုု႔ႏွင့္ ေဆြးေႏြးစကားေျပာေလ့ မရွိ၊ တစ္ဖက္တည္းေသာ ရူေဒါင့္ကေနပဲ သံုုးသပ္ရမည္ဟူေသာ ေဆြးေႏြးပြဲမ်ိဳးကိုု အဘယ္ ရိုုးသားေသာပညာရွင္သည္ သူတိုု႔ ဆင္ထားသည့္ ခ်ိန္ခြင္ေပၚ လာျပီး တက္ပါမည္နည္း။
စာရူသူကိုု ဥာဏ္စမ္းတစ္ခုု ထုုတ္ရပါအံ့။ လူထုုတစ္ရပ္လံုုးကိုု ထိန္းခ်ဳပ္ရန္ လက္ေတြ႔ျပႆနာရူေဒါင့္ ဆိုုသည္မွာပဲ ဖင္ထိုုင္ခ်င္သည့္ ဖက္ဆစ္သမားသည္ သူကေျပာေသာ လက္ေတြ႔ျပႆနာ ဆိုုသည္ကိုု ျပည္သူလူထုုမွ လုုိက္လံ နားလည္ၾကည္ညိဳေစရန္ ဝါဒျဖန္႔မည္ဆိုုပါလွ်င္ မည္သိုု႔ေသာ လက္ေတြ႔ ျပႆနာမ်ိဳးကိုု ဝါဒျဖန္႔ပါမည္နည္း။ ၄င္းသည္ လူထုုတစ္ရပ္လံုုးႏွင့္ ဆိုုင္ေသာ လက္ေတြ႔ျပႆနာဟူ၍လည္း ျပသရုုံသာမက သူက ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္း ေျဖရွင္းႏိုုင္သည့္ ျပႆနာတိုု႔ျဖစ္ေၾကာင္း လူထုုကိုု ေျပာရပါလိမ့္မည္။ သည္မွာ အေျဖကား ရွင္းပါ၏ ။ ဖက္ဆစ္သမားသည္ “ရန္သူ ရန္သူ ရန္သူ…ရန္သူ…ဘံုုရန္သူ ” ဟုု ေတာက္ေလွ်ာက္ကိုု ျပည္သူလူထုုကိုု အဆက္မျပတ္ တပ္လွန္႔ျခင္း ေပတည္း။ ဒါဆိုုလွ်င္ ဘံုုရန္သူ ဆိုုတာ ဘယ္လိုုမ်ိဳးပါနည္းဟုု ထပ္ျပီး ငါတိုု႔ ဥာဏ္ျမဳးၾကပါစိုု႔။ ဘံုုရန္သူအျဖစ္ လက္ညိဳးထိုုးဖိုု႔ အင္မတန္ လြယ္တတ္သည္မွာ ႏိုုင္ငံျခားတိုုင္းျပည္တိုု႔ ႏွင့္ ျပည္တြင္းမွာဆိုု လာေရာက္ေနထိုုင္ေနေသာ ႏိုုင္ငံျခားသားတိုု႔ ေပတည္း။ ဒါေၾကာင့္ ဖက္ဆစ္ႏိုုင္ငံတိုု႔တြင္ ‘သစၥာေဖာက္ေတြ’ ‘သူခုုိးဂ်ပိုုးေတြ’ ‘ရာဇဝတ္ေကာင္ေတြ’ ‘ငါတိုု႔ ႏိုုင္ငံကိုု လာျပီး ဂုုတ္ခြစီးေနတဲ့ေကာင္ေတြ’ ‘ အၾကံၾကီး ၾကံေနတဲ့ေကာင္ေတြ’ ‘ျပည္ပရန္စြယ္ေတြ’ ဟူေသာ ေဝါဟာရတိုု႔သည္ ႏိုုင္ငံတစ္ခုုလံုုး ပြက္ေလာရုုိက္ေနတတ္ျပီး ၄င္း ေဝါဟာရတိုု႔သည္ ဖက္ဆစ္တိုု႔၏ လုုပ္ၾကံသတင္းျဖန္႔မႈအေပါင္း၏ ပါေလရာ ပဲခူးဆားပင္ ျဖစ္ပါသတတ္။ ဒါကိုု ျပည္သူတိုု႔ကိုု အယံုုသြင္းသလိုု သူတိုု႔ အယံုုသြင္းတာကိုု သူတိုု႔ဟာ သူတိုု႔လည္း အမွန္တကယ္ ျပန္ယံုုလာသည့္ ဖက္ဆစ္သမားတိုု႔သည္ မ်ိဳးျဖဳတ္သတ္ျခင္း (Nazism) ကဲ့သိုု႔ေသာ လုုပ္ရပ္မ်ိဳးကိုု ေနာက္ဆံုုးတြင္ က်ဳးလြန္လာၾက ေလ၏ ။
သည္ဘက္ေခတ္တြင္ နီးနီးကပ္ကပ္ ၾကည့္မည္ဆိုုပါလွ်င္ ျမန္မာျပည္တြင္ ၁၉၉၄ ရဝမ္ဒါ မွာ ျဖစ္ခဲ့ေသာ မ်ိဳးျဖဳတ္သတ္ျခင္းမ်ိဳး (genocide) မျဖစ္ႏိုုင္ဘူးဟုု မထင္ပါႏွင့္။ ကြ်န္ေတာ့္တြင္ ရဝမ္ဒါမွ သူငယ္ခ်င္းမ်ားစြာရွိရာ ၄င္း ဟူလူး၊တြတ္စီ လူမ်ိဳးတိုု႔သည္ ျမန္မာလူမ်ိဳးတိုု႔လိုုမ်ိဳး စိတ္ခက္ထန္ျခင္းမ်ိဳးပင္ မေတြ႔ရတတ္။ တစ္ႏိုုင္ငံလုုံးကိုု ျဖန္႔က်က္လႊမ္းမိုုးသည့္ ခရစ္ယာန္ဘာသာကိုု ၾကည္ညိဳကိုုင္းရူိင္းသည့္ အေျခခံဟုု ထင္ပါသည္။ ဒါေပမယ့္ ေျမွာက္သူကေျမွာက္ေပး၍ ယံုုၾကည္သူတိုု႔ကလည္း ယံုုၾကည္လာေသာ အခါ ထုုိဘာသာတရား ကိုုင္းရူိင္းသူတိုု႔သည္ပင္ တစ္ဖက္လက္တြင္ လက္ဝါးကပ္တိုုင္ကိုုေျမွာက္၊ တစ္ဖက္လက္တြင္ ရဲတင္းကိုု ကိုုင္၍ တစ္ႏိုုင္ငံလံုုး အခ်င္းခ်င္း လက္ျဖတ္ေျချဖတ္ ခုုတ္ထစ္ကုုန္ၾက သတည္း။ ဒါကိုု ကြ်န္ေတာ္ေနာက္ပိုုင္းတြင္ ရွင္းျပပါဦးမည္။ ခုုခါမွာေတာ့ ဖက္ဆစ္သမား ဋီကာကိုု ဆက္သြားရပါအံ့။
ေရွ႕ဖက္တြင္ ဆိုုခဲ့သည္တိုု႔ကိုု “ဖက္ဆစ္စနစ္ဆုုိတာ ဝါဒရင္းျမစ္ မရွိဘူး၊ လက္ေတြ႔ ျပႆနာေတြကိုု အၾကမ္းပတမ္း ကိုုင္တြယ္တာမ်ိဳး” ဆိုုျပီး မေရာေထြးသြားပါႏွင့္ ။ ဖက္ဆစ္စနစ္သည္ မ်က္ႏွာႏွစ္ဖက္ရွိေသာ ဘီလူးလိုု ျဖစ္ပါသည္။ ပညာရွင္တိုု႔ကိုု ကိုုယ္တြယ္ဖိုု႔ အတြက္ဆိုု ၄င္းသည္ ဝါဒသေဘာတရား ဆုုိတာကိုု စကားမဟတတ္ - မ်က္ေမွာက္ျဖစ္ေပၚေနေသာ ျပႆနာတုုိ႔ကိုုသာ တန္းစီျပီး ျပတတ္ပါ၏ ။ ဒါေပမယ့္ ပညာရွင္ႏွင့္ တကြေသာ ျပည္သူလူထုုတစ္ရပ္လံုုးကိုု သူတိုု႔ေအာက္ေရာက္လာေအာင္ ကိုုင္တြယ္ဖိုု႔အတြက္ သူ႔တြင္ ဝါဒ တိတိပပ ရွိပါသည္။ ၄င္းသည္ အျခားမဟုုတ္၊ ျပခဲ့သလိုု “လူအစုုအေပါင္းသည္ လူတစ္ဦးခ်င္းထက္ အႏိုုင္းမသိ သာလြန္သည့္ အထြတ္အျမတ္ ျဖစ္သည္” ဟူေသာ ဝါဒေပတည္း။ အဲသည္ကေန ဆက္၍ သြားသည္မွာ လူအစုုအေပါင္းတည္းဟူေသာ အသိုုင္းအဝိုုင္းအတြက္ ဟူေသာ ရူေဒါင့္မွ ဆံုုးျဖတ္ျခင္းတိုု႔သည္သာလွ်င္ တရားမွ်တမႈဟုု အတင္းအၾကပ္ ယူလာျခင္း ေပတည္း။ လူအစုုအေပါင္း၏ ေကာင္းရာေကာင္းက်ိဳးအတြက္ လုုပ္တာမွန္သမွ်သည္ လူတစ္ဦးခ်င္း၏ မ်က္ႏွာကိုု ဘာမွေထာက္စရာ မလိုုဟုု လုုပ္လာၾကျခင္း ေပတည္း။ ဒါဆုုိလွ်င္ “အမ်ိဳးသားေရး၊ အမ်ိဳးသားလံုုျခံဳေရး” ဟူေသာ ရူေဒါင့္မွ ၾကည့္ျမင္မွသာလွ်င္ အမွန္တရား ရူေဒါင့္ျဖစ္သည္ဟုု ဆိုုလာျခင္းတိုု႔သည့္ ဖက္ဆစ္စိတ္ကိုု ဖင္ေဖာ္ကျပေနေသာ ေၾကြးေၾကာ္မႈတိုု႔ ျဖစ္ေၾကာင္း ငါတိုု႔ ေကာင္းေကာင္း ခန္႔မွန္းႏိုုင္ေလာက္ျပီ ျဖစ္ပါ၏။ ဤ အမ်ိဳးသားေရး ေၾကြးေၾကာ္မႈတိုု႔သည္ ဘယ္လိုုေသာ ပံုုစံမ်ိဳးပင္ တပ္သည္ျဖစ္ပေစ ( အမ်ိဳးသားစီးပြားေရး၊ အမ်ိဳးသားတုုိးတက္ေရး စသျဖင့္ နာမည္မ်ိဳးစံုု ေျပာင္းတပ္လိုု႔ရပါ၏) ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ တစ္မ်ိဳးတစ္စားတည္း သာတည္း- ယင္းသည္ ဖက္ဆစ္သမားတိုု႔က အသိုုင္းအဝိုုင္း အေပၚ သစၥာေဖာက္ဟုု ယူဆေသာ လူတစ္ဦးခ်င္းကိုု လိုုလွ်င္လိုုသလိုု ကိုုင္တြယ္ရန္ ခ်ိန္ရြယ္ထားသလိုု သူတိုု႔လိုုခ်င္သည့္ လမ္းေၾကာင္းေပၚကိုု ျပည္သူလူထုုတစ္ရပ္လံုုးကိုု “တစ္ေသြး၊ တစ္သံ၊ တစ္မိန္႔” စိတ္ၾကိဳက္ေမာင္းခ်ရန္လည္း ျဖစ္ပါသည္။
ထိုု႔ေၾကာင့္လည္း ဖက္ဆစ္ႏိုုင္ငံတိုု႔တြင္ ျဖစ္တတ္သည္မွာ “ဟုုိမွာ ရန္သူ… သည္မွာလည္း…ရန္သူ … ေနရာတိုုင္းမွာ…ဘံုုရန္သူ” ဟူျပီး တပ္လွန္႔ခံထားရေသာ စစ္ေသြးၾကြ ျပည္သူလူထုုေတာ့ ျဖစ္ပါ၏။ ဒါေပသိ အဲသည္ စစ္ေသြးၾကြ ျပည္သူလူထုုသည္ အင္မတန္မွပင္ ျငိမ္ဝပ္ပိျပားေနတတ္ ပါ၏။ ဘာလိုု႔လဲဆိုုေတာ့ “တစ္ေသြး တစ္သံ တစ္မိန္႔” မွ တစ္လက္မကေလးပင္ သူတိုု႔ကိုုယ္သူတိုု႔ ခြဲထြက္မည္ဆိုုပါလွ်င္ ကိုုယ္ကက်ဳး ကိုုယ့္ဒူးေတာင္ မယံုုရဆိုုသလိုု “ႏိုုင္ငံေတာ္” ဆိုုတာၾကီးနဲ႔ ကိုုင္ေပါက္ခံရျပီး စီရင္ခံရမွာကိုု စိုုးရြံ႔ေနရေသာေၾကာင့္ ပါတည္း။ ဖက္ဆစ္သမားတိုု႔၏ ႏိုုင္ငံသည္ လစ္ဘရယ္ႏိုုင္ငံတိုု႔ထက္ မ်ားစြာ ပိျပားျငိမ္သက္တတ္ပါ၏ ။ သိုု႔ေသာ္ ယင္းျငိမ္သက္ျခင္းသည္ ကိုုယ့္ကိုုကိုုယ္ပင္ မယံုုၾကည္ရသျဖင့္ သိမ္ငယ္ေနေသာ ျငိမ္သက္ျခင္းမ်ိဳးပါတည္း။ တစ္ဖက္တြင္လည္း လူစုုလူေဝးဆိုုေသာ အေပါင္းအစုုထဲမွာ ကိုုယ္က ယိမ္းကလိုုက္ပါေနျပီဆိုုပါမွ ျငိမ္သက္ႏိုုင္ေသာ ျငိမ္သက္ျခင္းမ်ိဳးပါတည္း။ လူစုုလူေဝးမွ ၂+၂ = ၅ ဆိုုတာကိုု လုုိက္ေျပာပါမွ မနက္ဖန္ ဆက္ျပီး မ်က္ႏွာသစ္ႏိုုင္မည့္ သီလပ်က္ျပားေနေသာ ျငိမ္ဝပ္ျခင္း ပါတည္း။ ဟုုတ္ကဲ့ ၊ အဲသလိုု ကိုုယ့္ကိုုကိုုယ္ ယံုုၾကည္မႈ ပ်က္ျပားေနေသာ စစ္ေသြးၾကြ ျပည္သူလူထုု ဟူသည္မွာ ေမာ္ဒန္ ျမန္မာဖက္ဆစ္သမားတိုု႔က အနာဂါတ္ျမန္မာျပည္ကိုု ျမင္ခ်င္ေသာ ျမင္ကြင္းစစ္စစ္ ပါတည္း။
သမုုိင္းတြင္ ဤသိုု႔ ဖက္ဆစ္သမားတိုု႔က ႏိုုင္ငံေတာ္သာလွ်င္ သီလသမာဓိ တရားမွ်တမႈ ခ်ိန္ခြင္ေတာ္ၾကီး ျဖစ္သည္ဟုု လူေတြကိုု သူတိုု႔ထင္သလိုု သန္းႏွင့္ခ်ီကာ သတ္ျဖတ္ႏွိပ္စက္ခဲ့ျခင္းေၾကာင့္လည္း ဒုုတိယကမာၻစစ္ အျပီး ၁၉၄၈ တြင္ “ေလာကအဝွမ္း လူသားတိုု႔၏ အခြင့္အေရးကိုု ေၾကျငာျခင္း” Universal Declaration of Human Rights ဟုု ႏိုုင္ငံေတာ္လိုု႔ ကိုုယ့္ကိုုကိုုယ္ လုုပ္လာသူ မိစာၦအစိုုးရမ်ားႏွင့္ ႏိုုင္ငံေပါင္းစံုုက အစိုုးရအားလံုုးတိုု႔ကိုု တန္ျပန္ထိန္းခ်ဳပ္ရန္ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ လူ႔အခြင့္အေရး ဟူသည္ ေပၚထြန္းလာခဲ့ရျခင္း ျဖစ္ပါ၏။ လူ႔အခြင့္အေရးဟူသည္ စင္စစ္လည္း ဖက္ဆစ္သမားတိုု႔လိုုမ်ိဳး သူတိုု႔ထိုုင္ထားသည့္ လက္ေတြ႔ရူေဒါင့္ တစ္ခုုတည္းကိုုပဲ လက္ညိဳးထိုုးျပျပီး ထင္သလိုု လုုပ္မည့္ ကိစၥတိုု႔ကိုု (ေျပာခဲ့သလိုု) ျငင္းခံုုေနလွ်င္လည္း ဘယ္ေတာ့မွျပီးမွာ မဟုုတ္သည့္အတြက္ တစ္ခါတည္းကိုု အဲသည္ moral relativist မိစာၦေကာင္ေတြကိုု ခ်ည္တုုပ္ထားလိုုက္ျခင္း ပါတည္း။ အဲသမွာ ခက္သည္မွာ လည္ဝယ္ေကာက္က်စ္ေသာ ဖက္ဆစ္သမားတိုု႔က သူတိုု႔ ေကာက္က်စ္ညဥ္ရိုုး ရွိသည့္အတိုုင္း “ေဟ့ ႏိုုင္ငံတကာမွာ ခ်မွတ္ထားတဲ့ လူ႔အခြင့္အေရး စည္းမ်ဥ္းေတြ သတ္မွတ္တာလည္း သတ္မွတ္ေပါ့၊ ငါတိုု႔ဘာသာ ငါတိုုိ႔ ပိုုင္နက္အတြင္း လုုပ္တာကိုု ဘယ္ ႏိုုင္ငံတကာက လာျပီး အျပစ္ေပး အေရးယူလိုု႔ ရမွာမိုု႔လဲ” အီးေပါက္ျပတတ္ပါ၏။
ဤ လူ႔ကလိန္ကက်စ္တိုု႔ ကေပမယ့္ သူတိုု႔ ဆိုုသည့္အတိုုင္းလည္း ႏိုုင္ငံတကာ အသိုုင္းအဝိုုင္းဟူသည္ လူ႔အခြင့္အေရးပိုု္င္းဆိုုင္ရာကိုု အေကာင္အထည္ေဖာ္ရန္ လက္ေတြ႔ ျပႆနာ စိန္ေခၚမႈ ၾကီးမားစြာ ရွိသည္ကိုုေတာ့ ဝန္ခံရမည္ ျဖစ္ပါ၏ ။ ဤသိုု႔ ႏိုုင္ငံတကာသည္ ရာစုုႏွစ္၏ သံုုးပံုုႏွစ္ပံုုက်ိဳးကာလ ၾကာရွည္လာသည့္ တိုုင္ေအာင္ လူ႔အခြင့္အေရးကိုု ေဖာ္ေဆာင္မႈ ျပႆနာ ၾကီးမားစြာ ရွိေနမႈ၏ အေျခခံအေၾကာင္းရင္းသည္ ေနာင္အခန္းတြင္ အမားတီးယားဆင္း၏ မူရင္းစာကိုု ကြ်န္ေတာ္ ဆက္ျပီဆိုုပါလွ်င္ ေပၚလြင္လာပါလိမ့္မည္။ စကားၾကီးေတြ ေျပာတတ္သေလာက္ ကိုုယ္တိုုင္ အျမင္က်ဥ္းေနေသာ ႏိုုင္ငံၾကီးတိုု႔ဟူသည္ ႏိုုင္ငံငယ္တစ္ခုုတြင္ တရားမွ်တမႈတိုု႔ ျဖစ္ထြန္းေအာင္ ဝုုိင္းဝန္းေဖးမမႈထက္ ႏိုုင္ငံငယ္အား မဟာဒုုကၡ တြင္းဆံုုးက်ေအာင္ ဝိုုင္းႏွိပ္စက္ေနသလိုု ျဖစ္ေနသည္ကိုု ယခုုျပန္ဆုုိေနေသာ ေဒါက္တာဆင္း ၏ မူရင္းကိုု ေဘာဂေဗဒပိုုင္းဆိုုင္ရာ ပရိယာယ္ အယူအဆေတြႏွင့္ ဆက္လက္ျပီး တိုု႔ထိတြဲဆက္ ဖြင့္ဆိုုသြားပါဦးမည္။ အာရွဓနက စီးပြားေရးပညာရွင္တိုု႔က ျမန္မာျပည္တြင္ တိုုးတက္မႈ အရိပ္အေရာင္မ်ားစြာ ရွိသည္ဟုု ေျပာသည္မွာ ဝမ္းေျမာက္စရာ ျဖစ္ရသည္ကား မွန္ပါ၏။ ဒါေပမယ့္လည္း တစ္ဖက္တြင္လည္း ႏိုုင္ငံတစ္ခုုလံုုး ေခ်ာက္ထဲ တလိမ့္ေကာက္ေကြး က်သြားႏိုုင္သည့္ ကိစၥေတြကိုု ငါတိုု႔တေတြသည္ ခ်င့္ႏိုုးဆင္ျခင္ထားအပ္သည္ သာတည္း။
Ko Nyo Tun
၁၉၂၀ ႏွစ္မ်ားက ဖက္ဆစ္ႏိုုင္ငံေရးသည္ အီတလီ ႏိုုင္ငံအဝွမ္း အုုတ္ေအာ္ေသာင္းတင္း လူထုုေထာက္ခံမႈကိုု ရယူ အရွိန္ေကာင္းလာေလရာ — ဖက္ဆစ္ပါတီအတြက္ လူစုုေဆာင္းေသာ ႏုုိင္ငံေရး အရာရွိသည္ ေတာသား ဆိုုရွယ္လစ္တစ္ဦးႏွင့္ ထိုုေတာသားသည္ ဆိုုရွယ္လစ္ပါတီ အစား ဖက္ဆစ္ပါတီကိုုသာ ပူးေပါင္းပါဝင္သင့္ေၾကာင္း သူတိုု႔ႏွစ္ဦး ျငင္းခံုုၾကေလ၏ ။ “က်ဳပ္ေတာ့ျဖင့္” ဖက္ဆစ္ပါတီဝင္ အေလာင္းအလ်ာ ျဖစ္လာႏိုုင္ေသာ ေတာသားက ဆုုိေလ၏ “နင့္ပါတီထဲ မဝင္ႏိုုင္ေပါင္။ က်ဳပ္အေဖသည္ ဆုုိရွယ္လစ္ ။ က်ဳပ္အဘိုုးသည္လည္း ဆိုုရွယ္လစ္ ။ ေမးေနဖိုု႔ေတာင္ မလိုု။
ဖက္ဆစ္ပါတီထဲ က်ဳပ္ဝင္မွာ မဟုုတ္” ဟုု ျငင္းဆန္ေလရာ ဖက္ဆစ္သမားခန္႔ အရာရွိက “ကလိုုမ်ိဳးေတာ့ နင္ျငင္းလိုု႔ မရပါ” ဟုု စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ႏွင့္ ေျဖာင္းျဖေလသည္ ။ “ဆိုုပါစိုု႔ ၊ သည္လုုိကိစၥမ်ိဳး ျဖစ္ခဲ့ရင္ နင္ဘာလုုပ္မလဲ” ဟုု သူက ေတာသားဆိုုရွယ္လစ္ကိုု ေမးေလ၏ ။ “နင့္ အေဖဟာ လူသတ္သမား (ရာဇဝတ္ေကာင္) တစ္ဦး ျဖစ္ခဲ့ရင္၊ ေနာက္ နင့္အဖိုုးဟာလည္း လူသတ္ေကာင္ ရာဇဝတ္သား တစ္ဦး ျဖစ္ခဲ့ရင္” ။ “ဗ်ာ၊ ဒါဆိုုရင္” ဖက္ဆစ္ ပါတီဝင္ေလာင္းက ေျပာရွာသည္မွာ “ အဟုုတ္အမွန္ပါပဲ ခင္ဗ်၊ ကြ်န္ေတာ္ ဖက္ဆစ္ပါတီထဲ ဝင္ရပါလိမ့္မယ္” ဟူသတည္း။
ဒါမ်ိဳးဆိုုတာ လူ႔စိတ္မွာ ပံုုမွန္ျဖစ္ပ်က္ေနက် အျမင္အစြဲ တစ္ခုုျဖစ္ပါသည္။ ဤအျမင္အစြဲသည္ ညစ္ပတ္တတ္သည္မွာ မိ်ဳးရိုုးဆိုုသည္ကိုု ႏွိမ့္ခ်ေသာ အျမင္ျဖင့္ ၾကည့္တတ္၍ မ်ိဳးနဲ႔ရုုိးနဲ႔ ဆိုုးတဲ့သူဟုု လူဆိုုးကင္ပြန္း တပ္ပစ္လိုုက္သူအား မေတာ္မတရား ႏွိပ္ကြပ္ျပဳက်င့္ဖိုု႔ရန္ မိမိကိုုယ္ကိုုေရာ ပတ္ဝန္းက်င္က လူေတြကိုုပါ ေျမွာက္ပင့္ေပးတတ္ျခင္း ေပတည္း။ “ဂ်ဳးသည္ လူတစ္ေယာက္ ျဖစ္၏” ။ ဂ်န္ေပါ ဆပ္တရာက သူ႔ ဂ်ဳးမုုန္းတီးေရးသမား ၏ ရုုပ္လံုုး တြင္ ျငင္းခံုု ပါသည္။ “ျပႆနာက တျခားသူေတြက ဂ်ဳးတစ္ေယာက္ကိုု ဘယ္လိုု မ်က္လံုုးမ်ိဳးေတြနဲ႔ ၾကည့္တာလဲ ဆိုုတာပါ…ဂ်ဳးကိုု ဖန္တီးတာဟာ ဂ်ဳးမုုန္းတီးေရး သမား (ကိုုယ္တိုုင္) ပါပဲ” ၄။ အေပြးျမင္အပင္သိ၊ အေသြးျမင္အသြင္သိ ဟုု မ်ိဳးရိုုးခ်ီျပီး စြပ္စြဲမႈမ်ိဳးကိုု လုုပ္တတ္ၾကသလိုု အဲဒါနဲ႔ တြဲ၍လည္း မေကာင္းက်င့္မေကာင္းၾကံ အကုုသိုုလ္ ႏွစ္ခုုသည္ တစ္ခါတည္း ပါလာတတ္ပါ၏။
ဤအကုုသိုုလ္ႏွစ္မ်ိဳးသည္ အသိုု႔နည္း ဟူမူ ပထမ အကုုသိုု္လ္မွာ မိမိက ပစ္မွတ္ထားေသာ လူတန္းစားတစ္ရပ္တြင္ ပါဝင္သည့္ လူတိုု႔ကုုိ မမွန္မကန္ မေကာင္းသရုုပ္ေဖာ္ျခင္း ျဖစ္ျပီး ဒုုတိယ အကုုသိုုလ္မွာ ဤလူတန္းစားတြင္ ဤသိုု႔ေသာ မေကာင္းသြင္ျပင္လကၡဏာ ေတြပဲရွိသည္ ဆိုုျပီး အတင္း ပံုုခ်ယိုုးစြပ္ျခင္း ျဖစ္သည္။ လူတစ္ဦးသည္ ပတ္ဝန္းက်င္ရွိလူေတြက အဲသလိုုမ်ိဳး သူ႔ကိုု သတ္သတ္မွတ္မွတ္လာျပီး မေကာင္း သြင္ျပင္လကၡဏာတိုု႔ ျဖင့္ အတင္းအၾကပ္ သမုုတ္ခံရလွ်င္ ဒါကိုု တံုုံ႔ျပန္ဖိုု႔ရန္ အတြက္ နည္းလမ္းေတာ့ ရွိပါ၏ ။ ယင္းနည္းလမ္းမွာ အသိုု႔နည္း ဆိုုေသာ္ စြပ္စြဲသမုုတ္ခံရသူသည္ စြပ္စြဲသမုုတ္လာသူတိုု႔အား သူ႔တြင္ လူတစ္ေယာက္၏ တျခား သြင္ျပင္လကၡဏာမ်ားစြာလည္း ရွိေသးေၾကာင္းကိုု လက္တိုု႔ျပျခင္း ေပတည္း။ ရွိတ္စပီးယား၏ ေျပာင္ေျမာက္သေလာက္ ေသာေသာညံ လူအုုပ္တိုု႔ျဖင့္ ရူပ္ေထြးေသာ ဗင္းနစ္ျမိဳ႕က ကုုန္သည္ ျပဇာတ္တြင္ (ေလာဘၾကီးေသာ ကုုန္သည္) ရူိင္းေလာ့က ေျပာသလိုုပင္ “ဟယ္၊ ဂ်ဳးတစ္ေယာက္မွာလည္း မ်က္လံုုးရယ္လိုု႔ မရွိဘူးလား၊ သူ႔မွာ လက္ေတြ၊ ကလီစာေတြ၊ အတိုုင္းအထြာေတြ၊ အာရုုံေတြ၊ ကရုုဏာေတြ၊ ေၾကကြဲမႈေတြ မရွိဘူးလား။ နင္တိုု႔လိုုပဲ အစာကိုု စား၊ လက္နက္နဲ႔ နာက်င္၊ ေရာဂါနဲ႔ မကင္းႏိုုင္၊ သက္သာေပ်ာက္ကင္းတဲ့ အေၾကာင္းရင္းခံတိုု႔ သည္လည္း အတူတူ၊ (သူ႔အသားေရာ နင့္အသားပါ) ေဆာင္းရာသီမွာ တုုန္ခ်မ္းျပီး ေႏြရာသီမွာ ေႏြးေထြး၊ ခရစ္ယာန္ တစ္ေယာက္လိုုပဲ မဟုုတ္ေပလား” ၅
သမိုုင္းေနာက္ခံ ႏွင့္ ပစၥဳပၺန္ အျဖစ္အပ်က္တိုု႔ကိုု ႏိူင္းယွဥ္ေလ့လာခ်က္ ။ ။
ဒုုတိယကမာၻစစ္ၾကီး မတိုုင္မီ ဆယ္စုုႏွစ္ ဝန္းက်င္တြင္ ပထမ အီတလီ၊ ျပီးေတာ့ ဂ်ာမဏီတိုု႔သည္ ဖက္ဆစ္စနစ္ ေအာက္သိုု႔ ဆိုုးဝါးစြာ က်ေရာက္သြားခဲ့ပါသည္။ သည္မွာ ကြ်န္ေတာ္တိုု႔ ေသြးႏုုႏုု သားႏုုနုု ဒီမိုုကေရစီ ျမန္မာျပည္မွ ေရာင္းရင္းတိုု႔ အထူး သတိျပဳဖြယ္ အခ်က္ တစ္ခုု ရွိပါသည္။ ဖက္ဆစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ား ျဖစ္ေသာ အီတလီမွ မူဆိုုလီနီ ႏွင့္ ဂ်ာမဏီမွ ဟစ္တလာတိုု႔သည္ သူတိုု႔ႏိုုင္ငံေတြ၏ ႏိုုင္ငံေတာ္အာဏာကိုု ျမန္မာျပည္ ဗိုုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္းကဲ့သိုု႔ စစ္တပ္ကိုုသံုုးကာ လက္နက္အားကိုုးျဖင့္ အႏုုၾကမ္းစီးကာ သိမ္းပိုုက္ရယူခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ မဟုုတ္။ အီတလီေရာ ဂ်ာမနီ ႏွစ္ႏိုုင္ငံလံုုးသည္ လူထုုကိုုယ္တိုုင္က ဤအယုုတ္တမာ ေခါင္းေဆာင္ႏွစ္ဦးကိုု ဒီမုုိကေရစီစနစ္ျဖင့္ မဲေပးတင္ေျမွာက္ခဲ့ရုုံသာမက ၄င္းေခါင္းေဆာင္တိုု႔မွ က်င့္သံုုးလာေသာ ဖက္ဆစ္စနစ္ ယႏ ၱရားကိုု လိုုလိုုလားလား ေထာက္ခံပါဝင္ ခဲ့ျခင္းကိုုေပတည္း။ ဤသိုု႔ ဖက္ဆစ္စနစ္ကိုု လိုုလားေထာက္ခံျခင္းသည္ ႏိုုင္ငံေသးကေလးျဖစ္ေသာ အီတလီတြင္ ရာႏူန္းျပည့္ နီးပါးျဖစ္၍ (ေရွ႕ဆံုုးက ပံုုျပင္ကိုု ၾကည့္ပါ) မူဆိုုလီနီသည္ ၄င္း၏ ဖက္ဆစ္စနစ္က်င့္သံုုးမႈကိုု အီတလီ ျပည္သူလူထုုမွ ခုုခံတြန္းလွန္မႈကိုု စိုုးစဥ္းမွ မေတြ႔ၾကံဳခဲ့။ တစ္ဖက္တြင္မူ ဂ်ာမဏီလိုု ႏိုုင္ငံၾကီးက ဟစ္တလာမွာ ၾကီးမားလွေသာ အတုုိက္အခံ ခုုခံအင္အား၏ စိန္ေခၚမႈကိုု ရင္ဆိုုင္ခဲ့ရျပီး ကမာၻ႔ဂႏ ၱဝင္ ထိပ္တန္း ဂ်ာမဏီ ပညာရွင္တိုု႔ အပါအဝင္ ၅၀ ရာခိုုင္ႏူန္းမကေသာ ဂ်ာမန္ျပည္သူလူထုုက အတိအလင္းကိုု ဖက္ဆစ္စနစ္ကိုု တံုု႔ျပန္ေခ်ဖ်က္ျခင္းကိုု ၄င္းသည္ နည္းမ်ိဳးစံုုျဖင့္ အသည္းအသန္ ႏွိမ္နင္းခဲ့ရပါ၏။
မဂ်ဳးဒစ္ပိုုဂါ သည္ ဒုုတိယကမာၻစစ္ ကာလအတြင္း ဂ်ာမဏီတိုု႔က သိမ္းပိုုက္ျပီး သိန္းႏွင့္ခ်ီေသာ ဂ်ဳးဘာသာဝင္တိုု႔ကိုု မရဏ စခန္းတိုု႔သိုု႔ ပိုု႔ခဲ့ေသာ ဟန္ေဂရီ ႏိုုင္ငံ ဘူဒါပက္ျမိဳ႔၌ သည္ဘက္ေခတ္ ၁၉၇၆ တြင္ ေမြးဖြားလာခဲ့သူ ဂ်ဳးႏြယ္ဝင္ အမ်ိဳးသမီး တစ္ဦး ျဖစ္ပါသည္။ ခုုအခါ ကေလးႏွစ္ေယာက္၏ မိခင္ျဖစ္ေနျပီ ျဖစ္ေသာ သူမသည္ ကမာၻ႔စစ္တုုရင္ သမိုုင္းတစ္ေလွ်ာက္လံုုးတြင္ ျပိဳင္ဖက္မရွိသူ ကမာၻ႔ နံပါတ္တစ္ ထိပ္သီး အမ်ိဳးသမီး စစ္တုုရင္ ကစားသမား ေပတည္း။ မၾကာေသးမီ လပိုုင္းက ျပင္သစ္ႏိုုင္ငံ ပဲရစ္ျမိဳ႔တြင္ က်င္းပခဲ့ေသာ ကမာၻ႔စစ္တုုရင္ခ်န္ပီယံၾကီး အလက္ခိုုင္ အထိမ္းအမွတ္ စစ္တုုရင္ျပိဳင္ပြဲတြင္ သူမသည္ တုုိက္ရိုုက္ထုုတ္လႊင့္ကစားပြဲ ေဝဖန္ေရးဆရာမ အျဖစ္ တင္ဆက္ထမ္းေဆာင္ရာ သူမႏွင့္ အတူ တင္ဆက္မႈအစီအစဥ္တြင္ တာဝန္ထမ္းေနသူ ပုုဂၢိဳလ္က “နင္ဟာ စစ္တုုရင္ အကြက္ေတြကိုု သည္ေနရာက ဆက္ျပီး ဘာေတြဆက္ျဖစ္လာမလည္း ဆိုုတာ တယ္လည္း ျမင္တာပဲ ။ အဲဒါ ဘာေၾကာင့္လဲဟင္” ဟုု ေမးပါေလေတာ့၏ ။ မဂ်ဳးဒစ္က “ I have a feel at a ceratain position. I don’t know what it is it. But I have a feel what will happen” အဓိပၺာယ္မွာ - “အေနအထား တစ္ခုုခုုကိုု ေရာက္လာတဲ့အခါမွာ ကြ်န္မမွာ ထူးျခားေလးနက္တဲ့ သယမ ၻဴ ဥာဏ္ ဆိုုတဲ့ ခံစားမႈမ်ိဳး ျဖစ္ေပၚလာတတ္ပါတယ္ ။ အဲသည္ ခံစားမႈဟာ ဘာလဲဆိုုတာ မသိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ သည္ ခံစားမႈ သယမ ၻဴ ဥာဏ္ ဟာ ကြ်န္မကိုု (စစ္တုုရင္ခံုုေပၚမွာ) ဘာေတြ ဆက္ျဖစ္လာလိမ့္ မလဲဆိုုတာကိုု ဆက္လက္သိျမင္ေစပါတယ္” ။ လကၡဏာ ပညာျဖင့္ ေျပာလွ်င္ ဤကဲ့သိုု႔ ေတြ႔ၾကံဳေနရေသာ အေနအထား တစ္ခုုသည္ “တစ္ခုုခုုေတာ့ တစ္ခုုခုုပဲ” ဟု အာရုုံရႏိုုင္သည့္ ထူးျခားစြမ္းရည္ကိုု ျပေသာ လကၡဏာေရးကိုု “လျခမ္းလေၾကာင္း” ဟုု ေခၚပါသည္။ သည္လိုု ဖီလင္မ်ိဳးရွိေသာ လူတြင္ ဗုုဒၶဟူး ျဂိဳလ္ခံုု (ပါးနပ္လိမၼာမႈ) ေပၚသိုု႔ တနလၤာျဂိဳလ္ခံု (ခံစားမႈ) မွေန၍ လျခမ္းပံုု ေကြးတက္ေသာ လမ္းေၾကာင္းမ်ိဳး ရွိလိမ့္မည္ဟုု ေရွးဂႏ ၱဝင္ လကၡဏာ က်မ္းတိုု႔က ဖြင့္ဆိုုပါသည္။ လူတစ္သိန္းတြင္ တစ္ေယာက္မရွိႏိုုင္ေသာ လကၡဏာမ်ိဳး ဟုုလိုု႔လည္း ဆိုုပါ၏။
ဟုုတ္ကဲ့၊ ဂမီ ၻရ လကၡဏာက်မ္းတိုု႔က ျပေသာ လကၡဏာမ်ိဳး မဂ်ဳးဒစ္တြင္ ရွိမရွိ ဆိုုတာကေတာ့ မေသခ်ာပါ။ သိုု႔ေပမယ့္ မဂ်ဴးဒစ္လိုု အလြန္ထူးျခားေသာ အမ်ိဳးသမီးတိုု႔သည္ ပတ္ဝန္းက်င္ အေနအထားတစ္ခုုခုုတြင္ သူတိုု႔ ဘာမွန္းမသိေပမယ့္ က်ယ္ဝန္းေလးနက္ေသာ သယမ ၻဴဥာဏ္ ခံစားမႈတိုု႔ ျဖစ္တတ္ပါ၏ ။ ထိုု “တစ္ခုုခုုေတာ့ တစ္ခုုခုုပဲ” ဟုု အာရုုံရေသာ ခံစားမႈ သယမ ၻဴဥာဏ္ကုုိ စစ္တုုရင္ခံုုေပၚတြင္ ဘာသာျပန္ေသာ အလုုပ္သည္ မဂ်ဳးဒစ္၏ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္း ပါတည္း။ ဟုုတ္ကဲ့၊ အလားတူ သည္ဘက္လပိုုင္းတြင္ အဲသလိုု “တစ္ခုုခုုေတာ့ တစ္ခုုခုုပဲ” ဟုု ထူးျခားစြာ အာရုုံရလာေသာ မိမိ၏ သယမၻဴ ဥာဏ္မ်ိဳးကိုု ဘာသာျပန္ထားျခင္းကိုု ကြ်န္ေတာ္ ေတြ႔လိုုက္သည္မွာ စာနယ္ဇင္း ပညာျဖင့္ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းေသာ မဟန္နဘိ၏ ကမာၻေက်ာ္ တုုိင္းမဂၢဇင္း ေဆာင္းပါး “ေျခာက္ျခားစက္ဆုုပ္စဖြယ္ အၾကမ္းဖက္မႈ ႏွင့္ ဗုုဒၶဘာသာဝင္၏ မ်က္ႏွာ” ေနာက္ဆံုုးပိုုဒ္တြင္ ျဖစ္ပါ၏။ မဟန္နဘိ၏ ထူးျခားအာရုုံကိုု ကြ်န္ေတာ္တိုု႔ တစ္ခ်က္ေလာက္ ျပန္ေျပာင္းေလ့လာၾကည့္ၾကပါစိုု႔ လား။
မူဆလင္ဆိုုရင္ လူယုုတ္မာပဲ ဆိုုေသာ အဲသလိုု စိ္တ္ခံစားမႈမ်ိဳးသည္ ျမန္မာဘင္လာဒင္က ၾသဘာေပးေထာက္ခံ၍ လူထုုၾကားမွာလည္း လႈပ္ရွားလူးလြန္႔ေစလိုုေသာ စိတ္ခံစားမႈ ျဖစ္ပါသည္။ ဗုုဒၶ၏ ျငိမ္းခ်မ္းေသာ သုုတၱန္ေဒသနာေတြနဲ႔ မူဆလင္ေတြကိုု အၾကမ္းဖက္ေသာကိစၥ ျမန္မာအမ်ားစုု ေနသည့္ သူ႔ေျမတြင္ အႏွံ႔အျပားျဖစ္ေပၚေနျခင္းကိုု ဘယ္လိုု ညိွႏိုုင္းလိုု႔ ရမွာလဲ ဟုု ကြ်န္မ ဝီရသူကိုု ေမးပါသည္ (ဘြဲ႔ေရွ႕တြင္ ‘ရွင္’ မထည့္သည္ကိုု သတိျပဳပါ) ။ “ဗုုဒၶတရားအရ ငါတိုု႔ဟာ ရန္ေစာင္လုုိ႔ မရပါဘူး” ကေလးတစ္ေယာက္ကိုု သူ လက္ခ်ာေပးေနရသည့္ႏွယ္မ်ိဳး သူက ေျပာပါသည္ (ကြ်န္မသည္ ဗုုဒၶက်မ္းဂန္ပါ သေဘာေတြကိုု ေလ့လာထားပါတယ္။ ကေလးလိုု ညာလိုု႔ရတယ္လိုု႔ သူထင္ေနပံုု ရပါ၏ ) ။ “ဒါေပမယ့္ ဒိုု႔ဟာ ဒိုု႔အသိုုင္းအဝိုုင္းကိုု ကာကြယ္ဖိုု႔ ဘာမဆိုုလုုပ္ပိုုင္ခြင့္ ရွိတယ္” (နာဇီဝါဒ - moral relativism ကိုု တုုိက္ရိုုက္ေဖာ္ျပေသာ စာသားျဖစ္ပါ၏ ၊ ဒါကိုု ကမာၻၾကီးကိုု မဟန္နသည္ အသိေပးလိုုျခင္းပါတည္း) ။ ေနာက္ညေနတြင္ သူလူအုုပ္ကိုု တရားေဟာေသာအခါ ကြ်န္မလိုုက္နားေထာင္ပါသည္။ ျပံဳးေနၾကတဲ့ အိမ္ရွင္မေတြ၊ ေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြ၊ ဆရာဆရာမေတြ၊ အဘြားအုုိေတြ ႏွင့္ က်န္သူတိုု႔ကိုု သူဆိုုတာကိုု ေနာက္ကလိုုက္ဆိုုခိုုင္းပါ၏ “ဗမာလူမ်ိဳးတိုု႔ အတြက္ ငါတိုု႔ကိုုယ္ ငါတိုု႔ အနစ္နာခံ (စေတး)ပါအံ့” ။ ဗုုဒၶရွင္ေတာ္သည္ (စက္ဆုုပ္ေၾကာက္ရႊံ႔ဖြယ္) ဤတရားကိုု ေကာင္းခ်ီးေပးလိမ့္မည္လိုု႔ေတာ့ ထင္မိဖိုု႔ ခက္လွပါ၏။
ေသခ်ာလွပါ၏ ။ မဟန္န တစ္ေယာက္ စစ္တုုရင္ ကစားတတ္သလား မကစားတတ္သလား ကြ်န္ေတာ္ မသိေပမယ့္ အကယ္၍ တစ္စုုံတစ္ဦးသည္ သူမသည္ ဤေနာက္ဆံုုးစာေၾကာင္း သံုုးေလးေၾကာင္းကိုု “နင္ဘယ္လိုုမ်ိဳး ေရးႏိုုင္ပါသလဲ” ဟုု အင္တာဗ်ဳးခဲ့ပါလွ်င္ မဟန္နသည္ ဂ်ဳးဒစ္ေျဖသလိုု “ I have a feel at a ceratain position. I don’t know what it is it. But I have a feel what will happen” အဓိပၺာယ္မွာ - “သည္ လွ်ိဳ႔ဝွက္ဆန္းက်ယ္ သကၤန္းေနာက္ကြယ္က လူနဲ႔ စကား ေျပာေနတဲ့ အခါမွာ ကြ်န္မမွာ ထူးျခားေလးနက္တဲ့ သယမ ၻဴ ဥာဏ္ ဆိုုတဲ့ ခံစားမႈမ်ိဳး ျဖစ္ေပၚလာတတ္ပါတယ္ ။ အဲသည္ ခံစားမႈဟာ ဘာလဲဆိုုတာ မသိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ သည္ ခံစားမႈ သယမ ၻဴ ဥာဏ္ ဟာ ကြ်န္မကိုု (ျမန္မာျပည္မွာ) ဘာေတြ ဆက္ျဖစ္လာလိမ့္ မလဲဆိုုတာကိုု ဆက္လက္သိျမင္ေစပါတယ္” ဟုုပင္ ေျဖပါအံ့။ “စီလိုု႔သာကံုုးရတယ္ စာလံုုးတယ္မလွေပဘူး၊ မိန္းမလက္ေရး” ဟုု ဆုုိပင္ျငားလည္း မဟန္နလိုု ထူးျခားေသာ အမ်ိဳးသမီးတိုု႔၏ လင္းလက္အာရုုံရလာေသာ သယမ ၻဴဥာဏ္သည္ ထူးျခားဆန္းက်ယ္ ယုုတ္မာလာသည့္ ေယာက်ၤားယုုတ္မာတိုု႔၏ အၾကံကိုု (သူမသည္ပင္ ဘာမွန္းမသိေပမယ့္) သူမတြင္ ရိပ္စားမိလာေသာ အာရုုံကိုု ကမာၻၾကီးအား ဘာသာျပန္ တင္ျပထားႏိုုင္သည္ သာတည္း။
ဟုုတ္ကဲ့၊ မဟန္န၏ ေနာက္ဆံုုး စာသံုုးေလးေၾကာင္းသည္ ဖက္ဆစ္စနစ္ တစ္ခုုလံုုးကိုု ထင္ဟပ္ထားျခင္းပါတည္း။ “ဖက္ဆစ္သမား ၊ ဖက္ဆစ္ႏိုုင္ငံႏွင့္ ဖက္ဆစ္စိတ္” တိုု႔ အစဥ္အဆက္ ျမန္မာျပည္တြင္ ေပါက္ပြားလာေစရန္ အကြက္က်က် ၾကံစည္ေနေသာ ဝီရသူႏွင့္ တကြ ၄င္းေနာက္ကြယ္က အင္အားၾကီးစြာ ပံ့ပိုုးထားေသာ ႏိုုင္ငံေရး အင္အားစုု၏ “မရဏအၾကံ” သည္ မဟန္နက “တစ္ခုုခုုေတာ့ တစ္ခုုခုုပဲ” ဟုု သိလိုုက္သလိုု ဖန္တီးမႈမပါ အလိုုအေလ်ာက္သာ သူမ ဘာသာျပန္ထားေသာ ဤစာသံုုးေလးေၾကာင္းတြင္ ေပၚလြင္ေနပါသည္။ အကယ္၍ ငါတိုု႔သည္ အီတလီ ႏွင့္ ဂ်ာမဏီတြင္ ဒီမုုိကေရစီမဲထည့္ စနစ္မွသည္ လူထုုကိုုယ္တိုုင္က လိုုလားသည့္ ဖက္ဆစ္စနစ္ေပၚေပါက္လာခဲ့ေၾကာင္းကိုု သမိုုင္းတြင္ သင္ခန္းစာ ၾကီးေတာင့္ၾကီးမား ရွိခဲ့သည္ဟုု သိျမင္ႏိုုင္ခဲ့ျပီ ဆိုုပါလွ်င္ ခုုအခါ ငါတုုိ႔၏ ျမန္မာျပည္ကိုု သည္ကိစၥသည္လည္း ျခိမ္းေျခာက္ေနျပီဟုု သိျမင္ႏိုုင္ျပီး ဒါကိုု ငါတိုု႔ ေသခ်ာစြာ စူးစမ္းေလ့လာ ၾကပါစိုု႔။ သည္သိုု႔ စူးစမ္းရင္းမွပင္ ေလာကတြင္ အလယ္အလတ္ အမ်ိဳးသားေရးဝါဒ ဟူ၍ မရွိေၾကာင္း ၊ အမ်ိဳးသားေရး ဝါဒ မွန္သမွ်သည္ ယုုတ္မာေသာ အစြန္းေရာက္ ဝါဒခ်ည္းသာ ျဖစ္ေၾကာင္း၊ ယင္း အမ်ိဳးသားေရးဝါဒ သိုု႔မဟုုတ္လည္း ဗုုဒၶဘာသာ သန္႔စင္တည္တံ့ေရး ဝါဒတိုု႔သည္ (နာမည္မရွိေသာ) ဖက္ဆစ္ဝါဒကိုု နာမည္ေျပာင္းထားေသာ ဝါဒတိုု႔သာ ျဖစ္ေၾကာင္း ငါတိုု႔သည္ ခုုိင္မာစြာ သိမွတ္လာႏိုုင္ပါအံ့။
ဖက္ဆစ္စနစ္ကိုု ျမန္မာတိုု႔ အမွတ္မွားၾကသည္မွာ ကြ်န္ေတာ္တုုိ႔ကိုု က်ဳးေက်ာ္ခဲ့ေသာ ဂ်ပန္ဖက္ဆစ္ကိုု ၾကည့္ျပီး ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္ေသာ အမူအရာမွန္သမွ်တုုိ႔ကုုိ ဖက္ဆစ္ဟုု ေခၚသည္ဟုု ထင္ၾကပါသည္။ စင္စစ္ အဲသည္ အျမင္ႏွင့္ လံုုးလံုုးတလြဲ ဖက္ဆစ္စနစ္ဟူသည္ “မဟာကရုုဏာ၊ မဟာပညာျဖင့္ ျပီးျပည့္စံုုေသာ” အႏိ ၱမ အစုုအေပါင္း အေျခအေန (ဝါ) တရားမွ်တမႈအေပါင္းႏွင့္ ျပည့္စံုုေသာ ႏုုိင္ငံေတာ္ၾကီး တစ္ခု ဆိုုသည္ကိုု အေျခခံမူတည္ကာ တည္ေဆာက္ထားျခင္း ေပတည္း။ ၄င္း ‘သႏိိ ၱသုုခ ႏိုုင္ငံေတာ္’ ဟူသည္ ၄င္းႏိုုင္ငံေတာ္ေအာက္က ႏိုုင္ငံေတာ္သား အားလံုုး၏ ဦးထိပ္ပန္ရာ အထြတ္အျမတ္ျဖစ္ရျပီး ၄င္း “သႏိ ၱသုုခ ႏိုုင္ငံေတာ္” ၏ ေလာကသခၤ ါရ သေဘာအတိုုင္း ေျပာင္းလဲေရႊ႔လ်ားမႈကိုု ႏိုုင္ငံေတာ္သား အားလံုုးသည္ လိုုက္ပါစေတး ေဆာင္ရြက္ရမည္ ဆိုုသည္လွ်င္ ဖက္ဆစ္စနစ္၏ အသက္ဝိဥာဥ္ ေပတည္း။ အေရးၾကီးလွေသာ အခ်က္မွာ ဖက္ဆစ္စနစ္တြင္ “ႏိုုင္ငံသား”ဟူ၍ မရွိေစရ၊ အားလံုုးသည္ “ႏိုုင္ငံေတာ္သား” သန္႔သန္႔စင္စင္ကေလးေတြသာ မုုခ် ျဖစ္ရမည္ ဟူသတည္း။
ဤသည္ကိုု သိရွိျပီ ဆိုုပါလွ်င္ ေရွ႕တြင္ ကြ်န္ေတာ္ဆိုုခဲ့သလိုု ျမန္မာဘုုန္းၾကီး လူမိုုက္ေတြက ခုု မ်ိဳးေစာင့္ဥပေဒ ဆိုုျပီး လုုပ္လာေသာ “ဗုုဒၶဘာသာ သန္႔စင္ဝါဒ” ၊သိုု႔မဟုုတ္လည္း ျမန္မာ အစိုုးရက သည္ဘက္ႏွစ္ပိုုင္းမ်ားတြင္ လုုပ္လာေသာ “ေျမျမိဳ၍ လူမ်ိဳးမျပဳတ္” စေသာ “လူမ်ိဳးသန္႔စင္” ၊ ဒါမွမဟုုတ္လည္း “တိုုင္းရင္းသားသန္႔စင္ ဝါဒ” တိုု႔သည္ ရာႏူန္းျပည့္ ဖက္ဆစ္အေျခခံ သေဘာတရားေတြ ျဖစ္ေၾကာင္း အကဲျဖတ္ႏိုုင္ျပီ ျဖစ္ပါ၏ ။ ဟုုတ္ကဲ့ ၊ ေနာက္တစ္ခ်က္လည္း ရွိပါ၏။ ျမန္မာေသာက္ေပါေတြ လုုပ္ေသာ ေသာက္ေပါအလုုပ္တိုု႔ဟုု ထင္ရေသာ ေခ်းလူးေခြ်းလူး ခႏၶာကိုုယ္ကိုု “ကိုုယ္ေတာ္” ၊ လူအစုုအေပါင္း အသိုုင္းအဝိုုင္း သက္သက္သာ ျဖစ္ေသာ “ႏိုုင္ငံ” ကိုု “ႏိုုင္ငံေတာ္” ၊ သည္ဘက္ေခတ္ ေနာက္ပိုုင္းမွာ တိုုင္းရင္းသားကိုု (၁၉၈၂ ဥပေဒအရ) “တိုုင္းရင္းသားေတာ္” ဆိုုျပီး လုုပ္လာေသာ အလုုပ္တိုု႔ကိုု သြား အထင္မေသးလုုိက္ပါႏွင့္။ ဒါေတြအားလံုုးသည္ ဖက္ဆစ္စနစ္၏ အေျခခံသေဘာတရားတိုု႔ အတိအက် ျဖစ္ပါ၏။ လြယ္လြယ္ေျပာမည္ ဆုုိပါလွ်င္ ဘာမွန္းမသိေသာ ျဖဳသန္႔စင္သည့္ “ေတာ္” ၾကီးတစ္ခုုကိုု အားလံုုးအထက္မွာ ရွိသည္ဟုု လူအားလံုုးကိုု ဦးထိပ္ရြက္ကာ ကန္ေတာ့ခိုုင္းျခင္းသည္ ဖက္ဆစ္စနစ္၏ မူလအေျခခံ သေဘာေပတည္း။ ‘၉၆၉’ ကိုု ျငိမ္းခ်မ္းေရး သေကၤတဆိုုျပီး အထြတ္အျမတ္ လုုပ္ေနတာဟာလည္း ဖက္ဆစ္သေဘာ စစ္စစ္ပါပဲ။
ဖက္ဆစ္စနစ္အေၾကာင္းကိုု အေသအခ်ာ သုုေတသနျပဳ ေလ့လာခဲ့သူ အက္တြန္က ေျပာခဲ့သည္မွာ ဖက္ဆစ္စနစ္၏ အေျခခံျဖစ္ေသာ “ႏိုုင္ငံေတာ္တည္းဟူေသာ ဝိဥာဥ္” သည္ ဘာနဲ႔ ဆင္တူယိုုးမွား သလဲဆိုု အေရွ႕တိုုုုင္း တရုုတ္ျပည္မွာ ဘိုုးဘြားဝိဥာဥ္ေတြကိုု ကန္ေတာ့ကိုုးကြယ္တဲ့ အစဥ္အလာမ်ိဳး နဲ႔ သြားလိုု႔ တူသည္ ဟူသတတ္။ ခုုစာရူသူ ဖတ္ရူေနေသာ ဘာသာရပ္ပိုုင္းဆိုုင္ရာ၏ ကမာၻ႔ထိပ္တန္း ပညာရွင္ ကားေပါ့ပါးမွ သံုုးသပ္ျပသည္မွာ ဖက္ဆစ္စနစ္ဟူသည္ “လူ႔သမိုုင္းဟူသည္ အတိအက် ဦးတည္ရာ အဓိပၺာယ္ျပည့္ဝစြာျဖင့္ ေရႊ႕လ်ားေနေသာ ဝိညဥ္ၾကီး” ရွိသည္ ဟုု ယူဆေသာ သမိုုင္းအႏွစ္စဥ္လာ ဝါဒ (Historicism) ၏ ေအာက္တြင္ပင္ ျဖစ္ပါ၏ ။ ပညာရွင္ႏွစ္ဦးတိုု႔ ေျပာခဲ့တာကိုု အႏွစ္ခ်ဳပ္ျပမည္ ဆုုိပါလွ်င္ “ သီးသန္႔ အသိုုင္းအဝိုု္င္း တစ္ခုုတြင္ အသိုုင္းအဝိုုင္း၏ အႏွစ္ဝိဥာဥ္ဟူသည္ ရွိ၏။ ယင္းဝိဥာဥ္ၾကီးသည္ အသိုုင္းအဝိုုင္းဝင္ မည္သူမဆိုု၏ ကိုုးကြယ္ရာ အထြတ္ျဖစ္ျပီး ယင္းဝိဥာဥ္ၾကီး သန္႔စင္ေသခ်ာ အႏွစ္သာရျပည့္စြာ ဆက္လက္ေရႊ႕လ်ားဖိုု႔ရန္ အတြက္ အသိုုင္းအဝိုုင္းဝင္ ပုုဂၢိဳလ္တိုု႔မွ စေတးအနစ္နာခံ ထမ္းေဆာင္ျခင္းသည္ လူ႔ဘဝ၏ အႏွစ္သာရ အဓိပၺာယ္ (ဝါ) လူသား၏ တရားမွ်တမႈ (ဝါ) လူသား မည္သူမဆိုုက က်င့္သံုုးရမည့္ အျမတ္ဆံုုး ကရုုဏာ ႏွင့္ ပညာ ေပတည္း” ဟူသည္မွာ လြန္ခဲ့ေသာ ရာစုုႏွစ္တြင္ ကမာၻၾကီးကိုု အၾကီးက်ယ္ဆံုုး ျခိမ္းေျခာက္ခဲ့သည့္ ဖက္ဆစ္ဝါဒ၏ အေျခခံ သေဘာတရားတိုု႔ ေပတည္း။ ဟုုတ္ေပသပ၊ ကြ်န္ေတာ္တိုု႔ ဗမာေတြ အမွတ္မထားမိေပမယ္လိုု႔ ျမန္မာ ေဝါဟာရေတြမွာ ထဲထဲဝင္ဝင္ စြဲဝင္ေနျပီ ျဖစ္တဲ့ ‘အမ်ိဳးသားေရး စိတ္ဓာတ္’ ‘သမိုုင္းေပးတာဝန္’ စသည္တိုု႔သည္ ဖက္ဆစ္ဝါဒကိုု တေရြးမေလွ်ာ့ ျပသေနတဲ့ စကားလံုုးေတြ ျဖစ္ပါ၏။
အက္တြန္ေရာ ေပါ့ပါးကပါ ဖက္ဆစ္စနစ္ကိုု ေျပာင္ေျမာက္စြာ ဥပမာေပးသည္မွာ ယင္းသည္ Organic State (ႏိုုင္ငံေတာ္ဟူသည္ ေျခလက္အဂၤ ါတိုု႔ျဖင့္ ဖြဲ႔စည္းထားသည္ဟုု ျမင္ေသာ) ဝါဒေပတည္း။ ဆိုုလိုုသည္မွာ လူတစ္ဦးခ်င္းသည္ ႏိုုင္ငံေတာ္၏ အဝိဥာဏိက အသက္မရွိေသာ တန္ဖိုုးနိမ့္က်သည့္ ေျခလက္အဂၤါ တိုု႔သာျဖစ္ျပီး စုုေပါင္းထားေသာ ႏိုုင္ငံေတာ္သာလွ်င္ ဝိဥာဏိက အသက္ဝိဥာဥ္ ရွိ၍ အထြတ္အျမတ္ တရားျဖစ္သည္ဟုု ျမင္ေသာ ဝါဒ ျဖစ္ေပသတည္း။ တကယ္ေတာ့လည္း အေရွ႕တိုုင္း ဟိႏၵဴ ျဗဟၼဏ ဝါဒ၏ ျဗဟၼာၾကီး၏ ကိုုယ္လက္အဂၤါေနရာတိုု႔မွ အမ်ိဳးေလးပါးတိုု႔ ေပါက္ပြားလာသည္ ဆိုုတာမ်ိဳးႏွင့္လည္း ဆင္ပါ၏ (အေနာက္တိုုင္း ဖက္ဆစ္စနစ္ (ဝါ) နည္းစနစ္အားျဖင့္ သမိုုင္းစဥ္လာ ျဖဳသန္႔စင္ ဝါဒစြဲသည္ ဟိႏၵဴျဗဟၼဏ ဝါဒကိုု အေမြခံခဲ့ေၾကာင္း သည္ဆက္စပ္မႈကိုု ေနာက္ပိုုင္းေဆာင္းပါး တစ္ေနရာတြင္ ကြ်န္ေတာ္ အက်ယ္တဝင့္ ရွင္းျပပါအံ့) ။ ဤတြင္ ဖက္ဆစ္စနစ္က သြတ္သြင္းလိုုက္သည္မွာ အထြတ္အျမတ္တရား ျဖစ္ေသာ “အစုုအေပါင္း ဝိဥာဥ္ေတာ္ၾကီး” အတြက္ ကိုု္ယ္လက္အဂၤ ါတိုု႔သည္ ရုုန္းကန္ လႈပ္ရွား စေတးရမည္ ဆိုုသည္ကိုု ေပတည္း။ မူဆိုုလီနီက လုုပ္ေဆာင္ခဲ့သည္မွာ ကေလးသူငယ္ ဘဝ ကတည္းက သည္ အစုုအေပါင္း ဝိဥာဥ္ေတာ္ၾကီး အတြက္ စေတးရဲသည့္ စိတ္ကိုု သြန္သင္ဆံုုးမေပးရမည္ ၊ ခုုလူၾကီး ျဖစ္ေနေသာ သူတိုု႔ကိုုလည္း “အစုုအေပါင္း ဝိဥာဥ္ေတာ္ၾကီး” ၏ ရူေဒါင့္အျမင္တိုု႔ႏွင့္သာ ၾကည့္ျမင္လာတတ္ေစရန္ ၊ မိမိ၏ ကိုုယ္က်ိဳးအတၱကိုု စြန္႔ပယ္၍ အစုုအေပါင္းေတာ္ၾကီး အတြက္ စေတးအနစ္နာခံ လုုပ္ေဆာင္ေစရန္ အဆက္မျပတ္ လႈံ႔ေဆာ္အားေပးရမည္ ဟူ၏ ။ ဂ်ာမဏီက ဟစ္တလာ၏ နာဇီလူငယ္ ဌာနခ်ဳပ္၏ အဝင္ေပါက္တြင္ ေရးထြင္းထားသည္မွာ “ငါတိုု႔သည္ ဂ်ာမဏီ ႏိုုင္ငံေတာ္အတြက္ ေသဖိုု႔ရန္ ေမြးဖြားလာၾကကုုန္သည္” ဟူသတည္း။
တကယ္ေတာ့ စေတးမႈကိုု အထြတ္အျမတ္ က်င့္စဥ္အျဖစ္ ဖက္ဆစ္ဝါဒ ႏိုုင္ငံတိုု႔သည္ က်င့္သံုုးခဲ့သည္မွာ မဆန္းပါ။ စင္စစ္ အထြတ္အျမတ္ အသုုိင္းအဝိုုင္းဝိဥာဥ္ေတာ္ၾကီး (ဝါ) အမ်ိဳးသားေရး စိတ္ဓာတ္ ဟူသည္မွာ “လူစုုလူေဝးသာ ပဓာန” (collectivism) သေဘာတရား ျဖစ္ျပီး ၄င္း အမ်ိဳးသားေရး စိတ္ဓာတ္ ‘ဝိဥာဥ္’ (ဝါ) ‘အႏွစ္လကၡဏာ’ ဆိုုတာကိုု ႏိုုင္ငံေတာ္မူဝါဒ အျဖစ္က်င့္သံုုးလိုုေသာ ဖက္ဆစ္တိုု႔သည္ မ်ားေျမာင္လွေသာ လူတစ္ဦးခ်င္း၏ ကြဲျပားထင္ျမင္ေသာ အေတြးအေခၚ ေပါင္းစံုုႏွင့္ မတူျခားနားေသာ ရသရည္ရြယ္ခ်က္ မ်ိဳးစံုု (individualism) ကိုု ေဖ်ာက္ဖ်က္ရမည္ ျဖစ္ပါ၏ ။ သည္လိုု အေျမာင္အျမား ကြဲျပားျခားနားေသာ အေတြးအေခၚ ရည္ရြယ္ခ်က္ မ်ိဳးစံုုကိုု သိမ္းၾကံဳးျပီး ေဖ်ာက္ဖ်က္ပစ္ဖိုု႔အတြက္ဆိုု ထိုုသူတိုု႔ကိုု “ႏိုုင္ငံေတာ္ (သိုု႔မဟုုတ္) အမ်ိဳးသားေရး (ဝါ) အထြတ္အျမတ္ သန္႔စင္ဝိဥာဥ္ေတာ္ၾကီး တည္တံ့ေရႊ႕လ်ားေရး အတြက္ စေတးျခင္းသာ လူ႔ဘဝ၏ ရည္ရြယ္ခ်က္ (ဝါ) တရားမွ်တမႈ” ဟူျပီး သြန္သင္ရုုိက္သြင္းတာေလာက္ ထိေရာက္ျမန္ဆန္မႈ ေကာင္းတာ မရွိေလာက္ပါ။
သပၺဳရိသႏြယ္ဝင္ သူေတာ္ေကာင္းတိုု႔၊ ငါတိုု႔ သတိခ်ပ္ခ်ပ္ ထားၾကပါစိုု႔။ ဖက္ဆစ္ဝါဒကိုု အတိအလင္းျပသေနေသာ ၉၆၉ ၏ စေတးေဆာင္ပုုဒ္ သည္ ဝီရသူ၏ ကိုုယ္ပိုုင္ဥာဏ္သက္သက္ျဖင့္ ေရးသည္ဟုု ယံုုၾကည္ရန္ ခက္ပါ၏ ။ သည္ စေတးေဆာင္ပုုဒ္ကိုု ျမန္မာျပည္ ေနရာတိုုင္းတြင္ လိုုက္လံျဖန္႔ေဝေနေသာ ၉၆၉ ၏ အျပဳအမူသည္တိုု႔သည္လည္း ငါတိုု႔အား သံသယၾကီးမားစြာ ျဖစ္ရပါသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္နည္းဟူမူ မူဆိုုလီနီ ႏွင့္ ဟစ္တလာတိုု႔က ဖက္ဆစ္ဝါဒကိုု ျပည္သူလူထုု၏ ေခါင္းမွာ သံမႈိရိုုက္သလိုု စြဲေစရန္ လုုပ္ၾကံသတင္းျဖန္႔ခဲ့မႈ (propaganda) တိုု႔တြင္ “ ငါတိုု႔သည္ ႏိုုင္ငံေတာ္အတြက္ မိမိကိုုယ္ကိုု စေတးပါအံ့” ဆိုုတာသည္ အဓိက စာသား ႏွင့္ အမွန္တကယ္ ရည္ရြယ္ခ်က္လမ္းေၾကာင္းလည္း ျဖစ္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ပါတည္း။ တကယ္ျမင္တတ္ပါလွ်င္လည္း ေရွ႕ပိုုင္း ၉၆၉ လႈပ္ရွားမႈ ၊ ခုုအခါမွာ ပံုုေျပာင္းလာေသာ မ်ိဳးေစာင့္ ဥပေဒ လႈပ္ရွားမႈတိုု႔ဟူသည္မွာလည္း “အစုုအေပါင္းကိုု ကိုုးကြယ္ေသာ ဖက္ဆစ္စနစ္” ငါတိုု႔ ျပည္သူလူထုုတြင္ ေပါက္ပြားလာေစရန္ စနစ္တက် ၾကံစည္စုုရုုံးထားေသာ လုုပ္ၾကံသတင္းျဖန္႔ လႈပ္ရွားမႈလုုပ္ရပ္ ဟူ၍ ၾကည့္ျမင္တတ္ေသာသူ တစ္ဦးသည္ ေကာင္းစြာ နားလည္ႏိုုင္ပါေပသည္။ သည္ေနရာတြင္ ငါတိုု႔အား မ်ားစြာ စိုုးရိမ္မိသည္မွာ ဂ်ာမနီမွ ျပည္သူထက္ဝက္ႏွင့္ အီတလီမွ ျပည္သူလူထုု ရာႏူန္းျပည့္သည္ လုုပ္ၾကံသတင္းျဖန္႔မႈတိုု႔မွ လႊင့္ေသာ ဖက္ဆစ္မိႈင္းတိုု႔ မိခဲ့သလိုု ငါတိုု႔ ျမန္မာျပည္သူလူထုု၏ ဂရုုထားေလာက္ေအာင္ ၾကီးမားႏိုုင္ေသာ အစိတ္အပိုုင္းသည္လည္း ဖက္ဆစ္မိႈင္းကိုု နာမည္ေျပာင္းထားသည့္ ႏိုုင္ငံေတာ္မိႈင္း၊ အမ်ိဳးသားေရးမိႈင္း၊ ဗုုဒၶသာသနာမိႈင္း စသည္တိုု႔ျဖင့္ အတိုုက္ခံခဲ့ရျပီ ၊ လုုပ္ၾကံသူတိုု႔က ကြ်ဲအုုပ္ႏြားအုုပ္လိုု သူတိုု႔လိုုခ်င္ရာကိုု ေမာင္းခ်ပစ္ေသာ လမ္းေၾကာင္းေပၚသိုု႔ ငါတိုု႔ျပည္သူတိုု႔သည္ အစုုအအံုုလိုုက္ ေရာက္လာခဲ့ျပီ ျဖစ္ေၾကာင္းကိုု ျဖစ္ပါ၏ ။
သည္မယ္ တခ်ိုဳ႕က ဤသိုု႔လည္း ေဝဖန္ရာ၏ “ေမာင္ရင္ ညိဳထြန္းရယ္ ၊ စိုုးရိမ္တတ္ရန္ေကာ။ ဒီမုုိကေရစီေခတ္ၾကီး က တိုု႔ဗမာေတြ သည္ေလာက္ မအပါဘူး။ ဖက္ဆစ္ေတြ ေရာင္းစားတဲ့ ခ်ိန္ခြင္ေပၚ ငါတိုု႔ မတက္ေလာက္ပါဘူး” ။ ဟုုတ္ကဲ့၊ တစ္ခုုခက္သည္မွာ ဖက္ဆစ္စနစ္သည္ ကိုုယ့္ကိုုကိုုယ္ ဖက္ဆစ္စနစ္ဟုု ေၾကျငာေလ့ မရွိ။ မဟုုတ္တမ္း တရား ဆင္ထားသည့္ ခ်ိန္ခြင္တစ္ခုုတည္းကိုု သည္ကေန႔ ေဆးနီဆိုုး ၊ ေနာက္တစ္ရက္ ေဆးျပာဆိုုးျပီး နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳး ႏွင့္ အမ်ားျပည္သူကိုု ညာစားတတ္ပါသည္။ အီတလီ ျပည္သူ တစ္ရာ ရာခိုုင္ႏူန္းျပည့္ ႏွင့္ ဂ်ာမန္တိုုင္းျပည္ ထက္ဝက္ကိုု သိမ္းသြင္းႏိုုင္ခဲ့သည့္ ဖက္ဆစ္စနစ္သည္ ႏွယ္ႏွယ္ရရေတာ့ မဟုုတ္ပါ။ သိုု႔ဆိုုလွ်င္ ငါတိုု႔ ေမးၾကပါစိုု႔ ၊ ဖက္ဆစ္စနစ္သည္ မည္သိုု႔ေသာ အေၾကာင္းတိုု႔ကိုု အေျချပဳ၍ လူေတြကိုု သူ႔ခ်ိန္ေပၚတက္လာေအာင္ ဆြဲေဆာင္သိမ္းသြင္း ႏိုုင္ပါသနည္း။
ကြ်န္ေတာ္တိုု႔ အေရးတၾကီး သိမွတ္အပ္သည္မွာ ဖက္ဆစ္စနစ္၏ ေအာင္ျမင္ေၾကာင္း အဓိကအေျခခံ အေၾကာင္း ႏွစ္ခုုရွိပါသည္။ ပထမ တစ္ခုုမွာ အေစာတုုန္းက ဆိုုခဲ့သည္ လုုပ္ၾကံဝါဒျဖန္႔ ျခင္း လုုပ္ငန္းစဥ္ကိုု “ထပ္ခါတလဲလဲ” လုုပ္ျခင္းႏွင့္ ဒုုတိယ တစ္ခုုမွာ ဖက္ဆစ္ယႏ ၱရား ၏ “ျမန္ဆန္စြာ ခုုတ္ရွင္းမႈ” ျဖစ္ပါ၏။ တကယ္ေတာ့လည္း သည္ႏွစ္ေၾကာင္းသည္ အညမည ဆက္စပ္ေနပါ၏ ။ ပထမတစ္ခုုျဖစ္ေသာ ဖက္ဆစ္ဝါဒ၏ လုုပ္ၾကံဝါဒျဖန္႔ျခင္း လုုပ္ငန္းစဥ္ဟူသည္ ဘာမွ ထူးထူးျခားျခား မဟုုတ္၊ သင္းတိုု႔က ေၾကြးေက်ာ္ဝါဒျဖန္႔ေသာ သတင္းအားလံုုး၏ အႏွစ္သည္ကား “ရန္မ်ားကိုုယ္ ကိုုယ္ရွင္းမယ္၊ ခုုတင္ကိုုပဲကြယ္ ၊ ခ်စ္သူေမကေလးရယ္” ဟုု ဒုုတိယတစ္ခုု (ဝါ) သူတိုု႔ အမွန္တကယ္ကိုုလုုပ္မည့္ ပံုုစံကိုု ျပန္ညႊန္းထားျခင္းပါတည္း။ လြယ္လြယ္မွတ္မည္ ဆုုိပါလွ်င္ ဖက္ဆစ္ဟူသည္ ေျပာလွ်င္ေျပာသည့္အတိုုင္း လုုပ္သည့္ ဘီလူးတိုု႔ ျဖစ္ပါသတည္း။
ဟုုတ္ကဲ့၊ အလြန္တရာကိုု ထူးျခားလွေသာအခ်က္မွာ ဖက္ဆစ္သမားတိုု႔ဟူသည္ ၄င္းတိုု႔၏ လုုပ္ၾကံဝါဒျဖန္႔စနစ္တြင္ မည္သည့္ က်ယ္ဝန္းစြာ အေျခခံထားသည့္ ဝါဒ သေဘာတရားမွ မပါပါ။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုုေသာ္ ဖက္ဆစ္စနစ္၏ ဝါဒဟူသည္ သူတိုု႔လုုပ္မည့္ လုုပ္ငန္းစဥ္ပင္ျဖစ္ျပီး ယင္းလုုပ္ငန္းစဥ္သည္ ျပႆနာမွန္သမွ် “ခ်က္ခ်င္း” ရွင္းပစ္မယ္ ဆိုုတာမ်ိဳး ျဖစ္တတ္သျဖင့္ လူအားလံုုးလိုုလိုုက ၾကိဳက္ႏွစ္ျခိဳက္တတ္ေလ့ပင္ ရွိပါ၏ ။ ေနာက္ ထပ္မံထူးျခား အံ့ၾသဖြယ္ေကာင္းေသာ တစ္ခ်က္မွာ ဖက္ဆစ္စနစ္ကိုု ဘယ္ ဝါဒေရးရာ ပညာရွင္တိုု႔ကမွ လက္ေတြ႔တြင္ ႏိုုင္ေအာင္ မတိုုက္ႏိုုင္ပါ။ အဘယ္ေၾကာင့္ ဆိုုေသာ္ ဝါဒေရးရာသေဘာ ပရိယာယ္တိုု႔သည္ အလြန္က်ယ္ဝန္းတတ္၍ နက္နဲသိမ္ေမြ႔စြာ စဥ္းစားရသေလာက္ လက္ေတြ႔အားျဖင့္ ယင္းပရိယာယ္တိုု႔ ဘယ္လိုု အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈ ရွိသလဲ ဆိုုတာကိုု ရွင္းျပဖိုု႔ဆိုုတာ အင္မတန္ ခက္ခဲပါ၏။ သည္မွာ သေကာင့္သားတိုု႔က ဤကဲ့သိုု႔ ဝါဒေရးရာတိုုင္းမွာရွိေသာ က်ယ္ဝန္းသိမ္ေမြ႔မႈကိုု အသာစီးယူပစ္လိုုက္သည္မွာ ဖက္ဆစ္သမားတိုု႔သည္ “လက္ေတြ႔” ရူေဒါင့္ ဆိုုေသာ အက်ဥ္းေျမာင္းဆံုုး အဆင့္ (ဝါ) ရယူရန္ဆိုုသည့္ ရုုပ္ဝတၳဳ ေလာကမွာပဲ ကိုုယ့္ကိုုကိုုယ္ ထိုုင္ထားလိုုက္ျခင္း ျဖစ္ပါ၏။ ဘယ္ေတာ့မွလည္း ဖက္ဆစ္တိုု႔သည္ ပညာရွင္အဆင့္ သံုုးသပ္ခ်က္ ျဖစ္ေသာ သမုုဒၵရာၾကီးကဲ့သိုု႔ က်ယ္ေျပာနက္ရိူင္းသိပ္သည္းစြာ စဥ္းစားရသည့္ ေလာကပါလ (ဝါ) သိမ္ေမြ႔နက္နဲမႈ အဆင့္ျမင့္ သေဘာတရားသိုု႔လည္း တက္မလာတတ္။ ထိုုအစား အျငင္းအခံုု ကစားပြဲတြင္ ဖက္ဆစ္တိုု႔သည္ ပညာရွင္အားလံုုးတိုု႔ကိုု သူတိုု႔ ဖင္ခုုထိုုင္ထားသည့္ လက္ေတြ႔ရူေဒါင့္ ပလႅင္ေပၚကေနပဲ လွမ္းျပီး စိန္ေခၚပါသတတ္။ ဘယ္ေလာက္ပင္ ၾကီးက်ယ္သည့္ ပညာရွင္တစ္ဦးသည္ပင္ ျဖစ္ပေစ ဖက္ဆစ္တစ္ဦးကိုု ႏိုုင္ေအာင္တိုုက္ဖိုု႔ မရွိတတ္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုုေသာ္ ဖက္ဆစ္သမားဟူသည္ ပညာရွင္ကိုု သူဖင္ထိုုင္ထားေသာ “လက္ေတြ႔ ျဖစ္ေပၚေနသည့္ ျပႆနာေတြ” ဆိုုျပီး သူလက္ညိဳး အတင္းထိုုးျပေသာ ရူေဒါင့္ထဲကိုုပဲ လာျပီး အဲသည္ ရူေဒါင့္ထဲကပဲ သံုုးသပ္ရန္ အတင္းလုုပ္ခိုုင္းျခင္းေၾကာင့္ ပါတည္း။ ရိုုးသားေသာ ပညာရွင္ ဆိုုသဟာ မ်ိဳးဟာ ယင္းကဲ့သိုု႔ ဖက္ဆစ္တိုု႔၏ ဝါးလံုုး တစ္ဖက္တည္းကပဲ ၾကည့္ျမင္ေနေသာ ရူေဒါင့္မ်ိဳးထဲကိုု (moral relativism) ငံုု႔ဝင္ျပီး သံုုးသပ္ဖိုု႔ဟာ မျဖစ္ႏိုုင္။ အဲသလိုု မငံုု႔ဝင္ေသာ ပညာရွင္ကိုု လက္ေတြ႔သမား ဖက္ဆစ္တိုု႔က ငရဲပြက္သလိုု ရူတ္ခ်ဆူပြက္ၾကသည္မွာ “ေၾကာင္သူေတာ္” လိုု႔ ကင္ပြန္းတပ္ပစ္ျခင္း ေပတည္း။ ဤသေဘာကိုု အႏွစ္ခ်ဳပ္ျပပါအံ့၊ ဖက္ဆစ္သမား၏ အျငင္းအခံုု ဝါဒ ကစားပြဲဟူသည္ ကစားပြဲကိုု သူကစားခ်င္သည့္ တစ္ဖက္သတ္ စည္းမ်ဥ္းတိုု႔နဲ႔ပဲ ကစားေနျခင္း ေပတည္း။ ထိုု႔ေၾကာင့္ သီလသမာရွိေသာ ပညာရွင္တိုု႔သည္ ေယ်ဘုုယ်အားျဖင့္ ဖက္ဆစ္တိုု႔ႏွင့္ ေဆြးေႏြးစကားေျပာေလ့ မရွိ၊ တစ္ဖက္တည္းေသာ ရူေဒါင့္ကေနပဲ သံုုးသပ္ရမည္ဟူေသာ ေဆြးေႏြးပြဲမ်ိဳးကိုု အဘယ္ ရိုုးသားေသာပညာရွင္သည္ သူတိုု႔ ဆင္ထားသည့္ ခ်ိန္ခြင္ေပၚ လာျပီး တက္ပါမည္နည္း။
စာရူသူကိုု ဥာဏ္စမ္းတစ္ခုု ထုုတ္ရပါအံ့။ လူထုုတစ္ရပ္လံုုးကိုု ထိန္းခ်ဳပ္ရန္ လက္ေတြ႔ျပႆနာရူေဒါင့္ ဆိုုသည္မွာပဲ ဖင္ထိုုင္ခ်င္သည့္ ဖက္ဆစ္သမားသည္ သူကေျပာေသာ လက္ေတြ႔ျပႆနာ ဆိုုသည္ကိုု ျပည္သူလူထုုမွ လုုိက္လံ နားလည္ၾကည္ညိဳေစရန္ ဝါဒျဖန္႔မည္ဆိုုပါလွ်င္ မည္သိုု႔ေသာ လက္ေတြ႔ ျပႆနာမ်ိဳးကိုု ဝါဒျဖန္႔ပါမည္နည္း။ ၄င္းသည္ လူထုုတစ္ရပ္လံုုးႏွင့္ ဆိုုင္ေသာ လက္ေတြ႔ျပႆနာဟူ၍လည္း ျပသရုုံသာမက သူက ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္း ေျဖရွင္းႏိုုင္သည့္ ျပႆနာတိုု႔ျဖစ္ေၾကာင္း လူထုုကိုု ေျပာရပါလိမ့္မည္။ သည္မွာ အေျဖကား ရွင္းပါ၏ ။ ဖက္ဆစ္သမားသည္ “ရန္သူ ရန္သူ ရန္သူ…ရန္သူ…ဘံုုရန္သူ ” ဟုု ေတာက္ေလွ်ာက္ကိုု ျပည္သူလူထုုကိုု အဆက္မျပတ္ တပ္လွန္႔ျခင္း ေပတည္း။ ဒါဆိုုလွ်င္ ဘံုုရန္သူ ဆိုုတာ ဘယ္လိုုမ်ိဳးပါနည္းဟုု ထပ္ျပီး ငါတိုု႔ ဥာဏ္ျမဳးၾကပါစိုု႔။ ဘံုုရန္သူအျဖစ္ လက္ညိဳးထိုုးဖိုု႔ အင္မတန္ လြယ္တတ္သည္မွာ ႏိုုင္ငံျခားတိုုင္းျပည္တိုု႔ ႏွင့္ ျပည္တြင္းမွာဆိုု လာေရာက္ေနထိုုင္ေနေသာ ႏိုုင္ငံျခားသားတိုု႔ ေပတည္း။ ဒါေၾကာင့္ ဖက္ဆစ္ႏိုုင္ငံတိုု႔တြင္ ‘သစၥာေဖာက္ေတြ’ ‘သူခုုိးဂ်ပိုုးေတြ’ ‘ရာဇဝတ္ေကာင္ေတြ’ ‘ငါတိုု႔ ႏိုုင္ငံကိုု လာျပီး ဂုုတ္ခြစီးေနတဲ့ေကာင္ေတြ’ ‘ အၾကံၾကီး ၾကံေနတဲ့ေကာင္ေတြ’ ‘ျပည္ပရန္စြယ္ေတြ’ ဟူေသာ ေဝါဟာရတိုု႔သည္ ႏိုုင္ငံတစ္ခုုလံုုး ပြက္ေလာရုုိက္ေနတတ္ျပီး ၄င္း ေဝါဟာရတိုု႔သည္ ဖက္ဆစ္တိုု႔၏ လုုပ္ၾကံသတင္းျဖန္႔မႈအေပါင္း၏ ပါေလရာ ပဲခူးဆားပင္ ျဖစ္ပါသတတ္။ ဒါကိုု ျပည္သူတိုု႔ကိုု အယံုုသြင္းသလိုု သူတိုု႔ အယံုုသြင္းတာကိုု သူတိုု႔ဟာ သူတိုု႔လည္း အမွန္တကယ္ ျပန္ယံုုလာသည့္ ဖက္ဆစ္သမားတိုု႔သည္ မ်ိဳးျဖဳတ္သတ္ျခင္း (Nazism) ကဲ့သိုု႔ေသာ လုုပ္ရပ္မ်ိဳးကိုု ေနာက္ဆံုုးတြင္ က်ဳးလြန္လာၾက ေလ၏ ။
သည္ဘက္ေခတ္တြင္ နီးနီးကပ္ကပ္ ၾကည့္မည္ဆိုုပါလွ်င္ ျမန္မာျပည္တြင္ ၁၉၉၄ ရဝမ္ဒါ မွာ ျဖစ္ခဲ့ေသာ မ်ိဳးျဖဳတ္သတ္ျခင္းမ်ိဳး (genocide) မျဖစ္ႏိုုင္ဘူးဟုု မထင္ပါႏွင့္။ ကြ်န္ေတာ့္တြင္ ရဝမ္ဒါမွ သူငယ္ခ်င္းမ်ားစြာရွိရာ ၄င္း ဟူလူး၊တြတ္စီ လူမ်ိဳးတိုု႔သည္ ျမန္မာလူမ်ိဳးတိုု႔လိုုမ်ိဳး စိတ္ခက္ထန္ျခင္းမ်ိဳးပင္ မေတြ႔ရတတ္။ တစ္ႏိုုင္ငံလုုံးကိုု ျဖန္႔က်က္လႊမ္းမိုုးသည့္ ခရစ္ယာန္ဘာသာကိုု ၾကည္ညိဳကိုုင္းရူိင္းသည့္ အေျခခံဟုု ထင္ပါသည္။ ဒါေပမယ့္ ေျမွာက္သူကေျမွာက္ေပး၍ ယံုုၾကည္သူတိုု႔ကလည္း ယံုုၾကည္လာေသာ အခါ ထုုိဘာသာတရား ကိုုင္းရူိင္းသူတိုု႔သည္ပင္ တစ္ဖက္လက္တြင္ လက္ဝါးကပ္တိုုင္ကိုုေျမွာက္၊ တစ္ဖက္လက္တြင္ ရဲတင္းကိုု ကိုုင္၍ တစ္ႏိုုင္ငံလံုုး အခ်င္းခ်င္း လက္ျဖတ္ေျချဖတ္ ခုုတ္ထစ္ကုုန္ၾက သတည္း။ ဒါကိုု ကြ်န္ေတာ္ေနာက္ပိုုင္းတြင္ ရွင္းျပပါဦးမည္။ ခုုခါမွာေတာ့ ဖက္ဆစ္သမား ဋီကာကိုု ဆက္သြားရပါအံ့။
ေရွ႕ဖက္တြင္ ဆိုုခဲ့သည္တိုု႔ကိုု “ဖက္ဆစ္စနစ္ဆုုိတာ ဝါဒရင္းျမစ္ မရွိဘူး၊ လက္ေတြ႔ ျပႆနာေတြကိုု အၾကမ္းပတမ္း ကိုုင္တြယ္တာမ်ိဳး” ဆိုုျပီး မေရာေထြးသြားပါႏွင့္ ။ ဖက္ဆစ္စနစ္သည္ မ်က္ႏွာႏွစ္ဖက္ရွိေသာ ဘီလူးလိုု ျဖစ္ပါသည္။ ပညာရွင္တိုု႔ကိုု ကိုုယ္တြယ္ဖိုု႔ အတြက္ဆိုု ၄င္းသည္ ဝါဒသေဘာတရား ဆုုိတာကိုု စကားမဟတတ္ - မ်က္ေမွာက္ျဖစ္ေပၚေနေသာ ျပႆနာတုုိ႔ကိုုသာ တန္းစီျပီး ျပတတ္ပါ၏ ။ ဒါေပမယ့္ ပညာရွင္ႏွင့္ တကြေသာ ျပည္သူလူထုုတစ္ရပ္လံုုးကိုု သူတိုု႔ေအာက္ေရာက္လာေအာင္ ကိုုင္တြယ္ဖိုု႔အတြက္ သူ႔တြင္ ဝါဒ တိတိပပ ရွိပါသည္။ ၄င္းသည္ အျခားမဟုုတ္၊ ျပခဲ့သလိုု “လူအစုုအေပါင္းသည္ လူတစ္ဦးခ်င္းထက္ အႏိုုင္းမသိ သာလြန္သည့္ အထြတ္အျမတ္ ျဖစ္သည္” ဟူေသာ ဝါဒေပတည္း။ အဲသည္ကေန ဆက္၍ သြားသည္မွာ လူအစုုအေပါင္းတည္းဟူေသာ အသိုုင္းအဝိုုင္းအတြက္ ဟူေသာ ရူေဒါင့္မွ ဆံုုးျဖတ္ျခင္းတိုု႔သည္သာလွ်င္ တရားမွ်တမႈဟုု အတင္းအၾကပ္ ယူလာျခင္း ေပတည္း။ လူအစုုအေပါင္း၏ ေကာင္းရာေကာင္းက်ိဳးအတြက္ လုုပ္တာမွန္သမွ်သည္ လူတစ္ဦးခ်င္း၏ မ်က္ႏွာကိုု ဘာမွေထာက္စရာ မလိုုဟုု လုုပ္လာၾကျခင္း ေပတည္း။ ဒါဆုုိလွ်င္ “အမ်ိဳးသားေရး၊ အမ်ိဳးသားလံုုျခံဳေရး” ဟူေသာ ရူေဒါင့္မွ ၾကည့္ျမင္မွသာလွ်င္ အမွန္တရား ရူေဒါင့္ျဖစ္သည္ဟုု ဆိုုလာျခင္းတိုု႔သည့္ ဖက္ဆစ္စိတ္ကိုု ဖင္ေဖာ္ကျပေနေသာ ေၾကြးေၾကာ္မႈတိုု႔ ျဖစ္ေၾကာင္း ငါတိုု႔ ေကာင္းေကာင္း ခန္႔မွန္းႏိုုင္ေလာက္ျပီ ျဖစ္ပါ၏။ ဤ အမ်ိဳးသားေရး ေၾကြးေၾကာ္မႈတိုု႔သည္ ဘယ္လိုုေသာ ပံုုစံမ်ိဳးပင္ တပ္သည္ျဖစ္ပေစ ( အမ်ိဳးသားစီးပြားေရး၊ အမ်ိဳးသားတုုိးတက္ေရး စသျဖင့္ နာမည္မ်ိဳးစံုု ေျပာင္းတပ္လိုု႔ရပါ၏) ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ တစ္မ်ိဳးတစ္စားတည္း သာတည္း- ယင္းသည္ ဖက္ဆစ္သမားတိုု႔က အသိုုင္းအဝိုုင္း အေပၚ သစၥာေဖာက္ဟုု ယူဆေသာ လူတစ္ဦးခ်င္းကိုု လိုုလွ်င္လိုုသလိုု ကိုုင္တြယ္ရန္ ခ်ိန္ရြယ္ထားသလိုု သူတိုု႔လိုုခ်င္သည့္ လမ္းေၾကာင္းေပၚကိုု ျပည္သူလူထုုတစ္ရပ္လံုုးကိုု “တစ္ေသြး၊ တစ္သံ၊ တစ္မိန္႔” စိတ္ၾကိဳက္ေမာင္းခ်ရန္လည္း ျဖစ္ပါသည္။
ထိုု႔ေၾကာင့္လည္း ဖက္ဆစ္ႏိုုင္ငံတိုု႔တြင္ ျဖစ္တတ္သည္မွာ “ဟုုိမွာ ရန္သူ… သည္မွာလည္း…ရန္သူ … ေနရာတိုုင္းမွာ…ဘံုုရန္သူ” ဟူျပီး တပ္လွန္႔ခံထားရေသာ စစ္ေသြးၾကြ ျပည္သူလူထုုေတာ့ ျဖစ္ပါ၏။ ဒါေပသိ အဲသည္ စစ္ေသြးၾကြ ျပည္သူလူထုုသည္ အင္မတန္မွပင္ ျငိမ္ဝပ္ပိျပားေနတတ္ ပါ၏။ ဘာလိုု႔လဲဆိုုေတာ့ “တစ္ေသြး တစ္သံ တစ္မိန္႔” မွ တစ္လက္မကေလးပင္ သူတိုု႔ကိုုယ္သူတိုု႔ ခြဲထြက္မည္ဆိုုပါလွ်င္ ကိုုယ္ကက်ဳး ကိုုယ့္ဒူးေတာင္ မယံုုရဆိုုသလိုု “ႏိုုင္ငံေတာ္” ဆိုုတာၾကီးနဲ႔ ကိုုင္ေပါက္ခံရျပီး စီရင္ခံရမွာကိုု စိုုးရြံ႔ေနရေသာေၾကာင့္ ပါတည္း။ ဖက္ဆစ္သမားတိုု႔၏ ႏိုုင္ငံသည္ လစ္ဘရယ္ႏိုုင္ငံတိုု႔ထက္ မ်ားစြာ ပိျပားျငိမ္သက္တတ္ပါ၏ ။ သိုု႔ေသာ္ ယင္းျငိမ္သက္ျခင္းသည္ ကိုုယ့္ကိုုကိုုယ္ပင္ မယံုုၾကည္ရသျဖင့္ သိမ္ငယ္ေနေသာ ျငိမ္သက္ျခင္းမ်ိဳးပါတည္း။ တစ္ဖက္တြင္လည္း လူစုုလူေဝးဆိုုေသာ အေပါင္းအစုုထဲမွာ ကိုုယ္က ယိမ္းကလိုုက္ပါေနျပီဆိုုပါမွ ျငိမ္သက္ႏိုုင္ေသာ ျငိမ္သက္ျခင္းမ်ိဳးပါတည္း။ လူစုုလူေဝးမွ ၂+၂ = ၅ ဆိုုတာကိုု လုုိက္ေျပာပါမွ မနက္ဖန္ ဆက္ျပီး မ်က္ႏွာသစ္ႏိုုင္မည့္ သီလပ်က္ျပားေနေသာ ျငိမ္ဝပ္ျခင္း ပါတည္း။ ဟုုတ္ကဲ့ ၊ အဲသလိုု ကိုုယ့္ကိုုကိုုယ္ ယံုုၾကည္မႈ ပ်က္ျပားေနေသာ စစ္ေသြးၾကြ ျပည္သူလူထုု ဟူသည္မွာ ေမာ္ဒန္ ျမန္မာဖက္ဆစ္သမားတိုု႔က အနာဂါတ္ျမန္မာျပည္ကိုု ျမင္ခ်င္ေသာ ျမင္ကြင္းစစ္စစ္ ပါတည္း။
သမုုိင္းတြင္ ဤသိုု႔ ဖက္ဆစ္သမားတိုု႔က ႏိုုင္ငံေတာ္သာလွ်င္ သီလသမာဓိ တရားမွ်တမႈ ခ်ိန္ခြင္ေတာ္ၾကီး ျဖစ္သည္ဟုု လူေတြကိုု သူတိုု႔ထင္သလိုု သန္းႏွင့္ခ်ီကာ သတ္ျဖတ္ႏွိပ္စက္ခဲ့ျခင္းေၾကာင့္လည္း ဒုုတိယကမာၻစစ္ အျပီး ၁၉၄၈ တြင္ “ေလာကအဝွမ္း လူသားတိုု႔၏ အခြင့္အေရးကိုု ေၾကျငာျခင္း” Universal Declaration of Human Rights ဟုု ႏိုုင္ငံေတာ္လိုု႔ ကိုုယ့္ကိုုကိုုယ္ လုုပ္လာသူ မိစာၦအစိုုးရမ်ားႏွင့္ ႏိုုင္ငံေပါင္းစံုုက အစိုုးရအားလံုုးတိုု႔ကိုု တန္ျပန္ထိန္းခ်ဳပ္ရန္ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ လူ႔အခြင့္အေရး ဟူသည္ ေပၚထြန္းလာခဲ့ရျခင္း ျဖစ္ပါ၏။ လူ႔အခြင့္အေရးဟူသည္ စင္စစ္လည္း ဖက္ဆစ္သမားတိုု႔လိုုမ်ိဳး သူတိုု႔ထိုုင္ထားသည့္ လက္ေတြ႔ရူေဒါင့္ တစ္ခုုတည္းကိုုပဲ လက္ညိဳးထိုုးျပျပီး ထင္သလိုု လုုပ္မည့္ ကိစၥတိုု႔ကိုု (ေျပာခဲ့သလိုု) ျငင္းခံုုေနလွ်င္လည္း ဘယ္ေတာ့မွျပီးမွာ မဟုုတ္သည့္အတြက္ တစ္ခါတည္းကိုု အဲသည္ moral relativist မိစာၦေကာင္ေတြကိုု ခ်ည္တုုပ္ထားလိုုက္ျခင္း ပါတည္း။ အဲသမွာ ခက္သည္မွာ လည္ဝယ္ေကာက္က်စ္ေသာ ဖက္ဆစ္သမားတိုု႔က သူတိုု႔ ေကာက္က်စ္ညဥ္ရိုုး ရွိသည့္အတိုုင္း “ေဟ့ ႏိုုင္ငံတကာမွာ ခ်မွတ္ထားတဲ့ လူ႔အခြင့္အေရး စည္းမ်ဥ္းေတြ သတ္မွတ္တာလည္း သတ္မွတ္ေပါ့၊ ငါတိုု႔ဘာသာ ငါတိုုိ႔ ပိုုင္နက္အတြင္း လုုပ္တာကိုု ဘယ္ ႏိုုင္ငံတကာက လာျပီး အျပစ္ေပး အေရးယူလိုု႔ ရမွာမိုု႔လဲ” အီးေပါက္ျပတတ္ပါ၏။
ဤ လူ႔ကလိန္ကက်စ္တိုု႔ ကေပမယ့္ သူတိုု႔ ဆိုုသည့္အတိုုင္းလည္း ႏိုုင္ငံတကာ အသိုုင္းအဝိုုင္းဟူသည္ လူ႔အခြင့္အေရးပိုု္င္းဆိုုင္ရာကိုု အေကာင္အထည္ေဖာ္ရန္ လက္ေတြ႔ ျပႆနာ စိန္ေခၚမႈ ၾကီးမားစြာ ရွိသည္ကိုုေတာ့ ဝန္ခံရမည္ ျဖစ္ပါ၏ ။ ဤသိုု႔ ႏိုုင္ငံတကာသည္ ရာစုုႏွစ္၏ သံုုးပံုုႏွစ္ပံုုက်ိဳးကာလ ၾကာရွည္လာသည့္ တိုုင္ေအာင္ လူ႔အခြင့္အေရးကိုု ေဖာ္ေဆာင္မႈ ျပႆနာ ၾကီးမားစြာ ရွိေနမႈ၏ အေျခခံအေၾကာင္းရင္းသည္ ေနာင္အခန္းတြင္ အမားတီးယားဆင္း၏ မူရင္းစာကိုု ကြ်န္ေတာ္ ဆက္ျပီဆိုုပါလွ်င္ ေပၚလြင္လာပါလိမ့္မည္။ စကားၾကီးေတြ ေျပာတတ္သေလာက္ ကိုုယ္တိုုင္ အျမင္က်ဥ္းေနေသာ ႏိုုင္ငံၾကီးတိုု႔ဟူသည္ ႏိုုင္ငံငယ္တစ္ခုုတြင္ တရားမွ်တမႈတိုု႔ ျဖစ္ထြန္းေအာင္ ဝုုိင္းဝန္းေဖးမမႈထက္ ႏိုုင္ငံငယ္အား မဟာဒုုကၡ တြင္းဆံုုးက်ေအာင္ ဝိုုင္းႏွိပ္စက္ေနသလိုု ျဖစ္ေနသည္ကိုု ယခုုျပန္ဆုုိေနေသာ ေဒါက္တာဆင္း ၏ မူရင္းကိုု ေဘာဂေဗဒပိုုင္းဆိုုင္ရာ ပရိယာယ္ အယူအဆေတြႏွင့္ ဆက္လက္ျပီး တိုု႔ထိတြဲဆက္ ဖြင့္ဆိုုသြားပါဦးမည္။ အာရွဓနက စီးပြားေရးပညာရွင္တိုု႔က ျမန္မာျပည္တြင္ တိုုးတက္မႈ အရိပ္အေရာင္မ်ားစြာ ရွိသည္ဟုု ေျပာသည္မွာ ဝမ္းေျမာက္စရာ ျဖစ္ရသည္ကား မွန္ပါ၏။ ဒါေပမယ့္လည္း တစ္ဖက္တြင္လည္း ႏိုုင္ငံတစ္ခုုလံုုး ေခ်ာက္ထဲ တလိမ့္ေကာက္ေကြး က်သြားႏိုုင္သည့္ ကိစၥေတြကိုု ငါတိုု႔တေတြသည္ ခ်င့္ႏိုုးဆင္ျခင္ထားအပ္သည္ သာတည္း။
Ko Nyo Tun
0 comments:
Post a Comment