"ပုဒ္မ ၄၃၆ ၊ စိုင္းစိုင္းခမ္းလိႈင္ ႏွင့္ ဒီမိုကေရစီ"

Myo Chit Myanmar's photo.

Myo Chit Myanmar with Sai Sai Kham Leng

ျမန္မာေတြဟာ ဒီမိုကေရစီကို ကမူးရႈးထိုးလိုခ်င္တာကလြဲၿပီး တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ က်င့္သံုးဖို႔ကို ခုထိမႀကိဳးစားႏိုင္ၾကေသးတာ ဝမ္းနည္းစရာပါဘဲ။

ပုဒ္မ ၄၃၆ ျပင္ဆင္ျခင္း လက္မွတ္ေရးထိုးတဲ့ကိစၥနဲ႔ ပါတ္သက္ၿပီး ျမန္မာေတြရဲ့ စိတ္ဓါတ္ေတြထဲက အနက္ေရာင္ေတြကို ေတာ္ေတာ္ေလးေတြ႔လိုက္ရပါတယ္။

ဦးစြာ အသိေပးလိုတာႏွစ္ခ်က္က ...
(၁) ကၽြန္ေတာ္ဟာ စိုင္းစိုင္းခမ္းလိႈင္ နဲ႔ လူခ်င္းလဲ မသိသလို သူ႔ သီခ်င္းေတြဟာ ကၽြန္ေတာ္ ႏွစ္သက္တဲ့ အမ်ိဳးအစား မဟုတ္လို႔ ေသခ်ာေတာင္ နားမေထာင္ဖူးပါဘူး။
(၂) ဒီ ပုဒ္မ ၄၃၆ ျပင္ဆင္ျခင္း လႈပ္ရွားမႈကို ကၽြန္ေတာ္လဲ ၁၀၀% ေထာက္ခံပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ့္မွာ ဘာမွ ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ ထူးထူးျခားျခား အေၾကာင္းျပခ်က္ေတြေတာ့ မရိွပါဘူး။
ဥပေဒ အေဟာင္းထဲက ဒီပုဒ္မဟာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ သမၼတ မျဖစ္ႏိုင္ေအာင္ တမင္ရည္ရြယ္ေရးဆြဲခဲ့တယ္ဆိုတာ ထင္ရွားတာမို႔ သူမ ခ်စ္တဲ့ တိုင္းျပည္အတြက္ အနစ္နာအရမ္းခံခဲ့ရတဲ့ အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္အတြက္ မတရားဘူးလို႔ ယံုၾကည္တဲ့အတြက္ ဒါကို ျပန္ျပင္ေပးေစခ်င္တာပါ။
ဒါေပမယ့္ လူတိုင္း အဲ့ဒိလို တစ္ေသြမတိမ္း လက္ခံရမယ္။
ကၽြန္ေတာ့္လို အမ်ားကပါ မုခ် လိုက္ကိုလုပ္ရမယ္ဆိုတာမ်ိဳးကေတာ့ အဓိပၸါယ္မရိွဘူးလို႔ ထင္ပါတယ္။
ဒီမိုကေရစီ ရဲ့ အရိုးရွင္းဆံုး မူဝါဒ ကိုက ..
(Agree To Disagree = သေဘာကြဲလြဲခြင့္ကို သေဘာတူျခင္း) ဆိုတာပါဘဲ။
လူသားတိုင္းမွာ အမ်ားစုအတြက္ မွားသည္ျဖစ္ေစ မွန္သည္ျဖစ္ေစ သူ႔ရင္ထဲက ေရြးခ်ယ္မႈတိုင္းကို သူ႔ဖာသာ လြတ္လပ္စြာ ဆံုးျဖတ္ႏိုင္ခြင့္ရိွပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ဘဲ မဲေပးတဲ့ စနစ္ဆိုတာ ဗုဒၶ ဘုရားရွင္လက္ထက္ကထဲေတာင္ သံဃာေတြၾကားမွာ ရိွခဲ့တာပါ။
အဲ့ဒိလို မဟုတ္ဘဲ ကိုယ္လိုခ်င္တဲ့ ရလာဒ္ကို မေပးႏိုင္တဲ့ ..
ကိုယ့္အလိုလိုက္ၿပီး ကိုယ့္ဖက္က မဆံုးျဖတ္ မရပ္တည္တဲ့ .. သူတိုင္းကို ..
ကိုယ္နဲ႔ စိတ္ခ်င္းတူသူေတြခ်င္း အုပ္စုဖြဲ႕ၿပီး ရန္သူလို ဝိုင္းတိုက္ခိုက္တာဟာ အာဏာရွင္စနစ္စစ္စစ္သာျဖစ္ပါတယ္။
အထူးသျဖင့္ အမ်ားကအာရံုစိုက္တာခံရတဲ့ အႏုပညာသမားေတြကို ျပည္သူနဲ႔ ရန္တိုက္ေပးသလိုလုပ္ၿပီး လက္မွတ္ေလးတစ္ခု အတြက္ ဝိုင္းဖိအားေပး အႏိုင္က်င့္တာဟာ သိပ္ကေလးဆန္တဲ့ ႀကီးႏိုင္ငယ္ညွင္း အျပဳအမူသာျဖစ္ပါတယ္။
အေမစု ဟာ ဒီလို ရင္ထဲကလာတာမဟုတ္ဘဲ ဖိအားေၾကာင့္ ထိုးေပးခဲ့ရတဲ့ လက္မွတ္မ်ိဳးကို သူမ အသက္ရိွသေရြ႕ဘယ္ေတာ့မွ လက္ခံမွာ မဟုတ္တဲ့ ႏိုင္ငံေရးမာန အျပည့္ရိွတဲ့ အမ်ိဳးသမီး ဆိုတဲ့ ဂုဏ္သိကၡာကိုလဲ ထိပါးရာေရာက္ပါတယ္။
တစ္ဖက္ကေတြးၾကည့္ရင္လဲ သူတစ္ပါးရင္ထဲက အလိုအေလ်ာက္ ျဖစ္တည္လာတာမဟုတ္ဘဲ တစ္ဖက္သပ္ဖိအားေၾကာင့္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္တိုင္းဟာ ဘယ္ေတာ့မွ တန္ဖိုးမရိွသလို မလိုလားသင့္ပါဘူး။
မိမိကို ခ်စ္လို႔မဟုတ္ဘဲ မိဘက ဇြတ္အတင္းေပးစားတဲ့ အိမ္ေထာင္ကိုယူထားရသလို ထာဝရ သံသယအေရာင္ေတြနဲ႔ စြန္းထင္းေနမယ္ဆိုတာ နားလည္သင့္ပါတယ္။
အႏုပညာသမား ႏိုင္ငံေရးသမား ေတြတိုင္းမွာ (Public Relations = အမ်ားျပည္သူႏွင့္ ဆက္ဆံေရး) ဆိုတဲ့ စစ္အစိုးရရဲ့ ေျပာင္းဝေတြ ေထာင္နံရံေတြလို မ်က္ဝါးထင္ထင္ မျမင္ရေပမယ့္ အင္မတန္ႀကီးမားတဲ့ လူမႈေရးဖိအား တစ္ခုရိွပါတယ္။
ဒါကို နားလည္ေပးဖို႔က သိပ္အေရးႀကီးပါတယ္။
အခု စိုင္းစိုင္းခမ္းလိႈင္ကို ဝိုင္းေထာပနာျပဳၿပီး အဖက္ဖက္က ဖိအားေပးလိုက္ၾကလို႔ ျပည္သူေတြရဲ့ လက္မွတ္စာအုပ္ထဲမွာ စိုင္းစိုင္းခမ္းလိႈင္ရဲ့ လက္မွတ္ တစ္ခုတိုးလာတာကို ျပည္သူေတြရဲ့ ေအာင္ႏိုင္ျခင္းလို႔ ထင္ေနၾကရင္ အင္မတန္မွားယြင္းပါတယ္။
စာအုပ္ထဲမွာ ေလာေလာဆယ္ တိုးလာတာက စိုင္းစိုင္းခမ္းလိႈင္ရဲ့ လက္မွတ္တစ္ခုထဲပါ။
ဒါေပမယ့္ စိုင္းစိုင္းခမ္းလိႈင္ကို သည္းသည္းလႈပ္အားေပးေနၾကတဲ့ ပရိသတ္ အမ်ားစုဟာ ဆယ္ေက်ာ္သက္ေတြအပါအဝင္ အသက္ ၂၀ နဲ႔ ၃၅ ႏွစ္ ၾကား သန္းနဲ႔ခ်ီတဲ့ လူငယ္ လူလတ္ပိုင္းေတြျဖစ္ပါတယ္။
ႏိုင္ငံတိုင္းရဲ့ အနာဂါတ္ဆိုတာ ထိုႏိုင္ငံက ကေလးေတြရဲ့ ပညာေရး နဲ႔ ႏိုင္ငံေရးကို သိနားလည္ယံုၾကည္မႈ အေပၚမွာ တည္ေနတယ္ဆိုတာဘယ္ေလာက္အေရးႀကီးေၾကာင္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ကိုယ္တိုင္ အခြင့္သင့္တိုင္း မၾကာခဏေျပာဆိုဆံုးမေနတာေတြဟာ အေၾကာင္းမဲ့ မဟုတ္ပါဘူး။
အထူးသျဖင့္ ယေန႔ဆယ္ေက်ာ္သက္ ျမန္မာမ်ိဳးဆက္သစ္ အမ်ားစုေတြဟာ ႏိုင္ငံေရးဆိုတာကို စစ္အစိုးရေက်းဇူးေၾကာင့္ တစ္ကယ့္ကို ပကတိ ရိုးသားစြာ နားလဲမလည္ စိတ္လဲ မဝင္စားၾကဘူးဆိုတာကို အၿမဲ သိနားလည္ သတိရိွထားဖို႔ အရမ္းလိုအပ္ပါတယ္။
ကေလးေတြရဲ့ စိတ္ဟာ ရွင္းသန္႔ေနသလို အမွတ္အသားလဲ အရမ္းႀကီးပါတယ္။
ခုလို သူတို႔ ခ်စ္တဲ့ အႏုပညာသမားတစ္ေယာက္ကို Social Media ေတြမွာ ႏိုင္ငံေရးသမားဆိုသူေတြက ဝိုင္းတိုက္ခိုက္တာကိုေတြ႕ျမင္ေနလို႔ မခံခ်င္ျဖစ္ၿပီး ႏိုင္ငံေရးသမား ႏိုင္ငံေရးေလာက ဆိုတာႀကီးကို ခုအရြယ္ထဲက အျမင္ကပ္တဲ့စိတ္ဝင္သြားတဲ့ ကေလးေတြဟာ အနာဂါတ္ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးမွာ အတိုက္အခံဖက္က ဘယ္ေတာ့မွ ရပ္တည္ၾကေတာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး။
အဲ့ဒိေတာ့ ေသခ်ာေတြးၾကည့္ရင္ လက္မွတ္ေလးတစ္ခုတိုးလာဖို႔ ဖိအားေပးလိုက္မိလို႔ ဆံုးရံႈးသြားတဲ့ မျမင္ရေသးတဲ့ လူငယ္ေတြရဲ့ လက္မွတ္ေတြဟာ သန္းနဲ႔ခ်ီသြားႏိုင္တယ္ဆိုတာ ေတြးတတ္ျမင္တတ္ဖို႔ အရမ္းအေရးႀကီးပါတယ္။
ဘာမဟုတ္တဲ့ လက္မွတ္ေလးတစ္ခုထဲအတြက္ ရင္းႏွီးလိုက္ရတဲ့ ပစၥဳပၸန္ နဲ႔ အနာဂါတ္ထဲက လူငယ္ေတြဆီက ႏိုင္ငံေရး ဆံုးရံႈးမႈဟာ သင္မျမင္ႏိုင္ေပမယ့္ အတိုင္းအဆမဲ့ ႀကီးမားသြားပါၿပီ။
သိပ္သိမ္ေမြ႕ေပမယ့္ အရမ္းခက္ခဲနက္နဲတဲ့ လူမႈေရးစိတ္ပညာကို မကၽြမ္းက်င္ဘဲ ႏိုင္ငံေရးလုပ္လို႔မရပါဘူး။
ဒါေၾကာင့္ ႏိုင္ငံတစ္ကာက ေအာင္ျမင္ေနတဲ့ ပညာတတ္ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြတိုင္းဟာ လူႀကိဳက္မ်ားတဲ့ အႏုပညာသည္ (Celebrities/Artists) ေတြ ၊ လူသိမ်ားထင္ရွားေက်ာ္ၾကားသူ (Public Figure) ေတြနဲ႔ ထိပ္တိုက္ အေျခအတင္ရန္ျဖစ္တာမ်ိဳး ကို လံုးဝ သတိထားေရွာင္ရွားၾကပါတယ္။
သိပ္စိတ္ဆိုးေဒါသထြက္ေနၾကခ်ိန္မွာေတာင္ လူေရွ႕မွာ အၿပံဳးမပ်က္ ပုခံုးဖက္ ေနႏိုင္ေအာင္ ေနတတ္ေအာင္ ျပင္ဆင္ေလ့က်င့္ထားၾကရပါတယ္။
ဒါဟာ လူမႈေရးသိပၸံ နဲ႔ ႏိုင္ငံေရးသိပၸံ မွာ အေရးအႀကီးဆံုးနဲ႔ မရိွမျဖစ္ လိုအပ္တဲ့ အရည္အခ်င္းတစ္ခုပါဘဲ။
ထပ္ေျပာပါရေစ ...
လူမႈေရး ကို မကၽြမ္းက်င္ဘဲ ႏိုင္ငံေရး ကို ကမူးရႈးထိုး စိတ္လိုက္မာန္ပါ မလုပ္ၾကပါနဲ႔ ...
ဘယ္ေတာ့မွ ေအာင္ျမင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး ...
ထာဝရေမတၱာျဖင့္
မ်ိဳးခ်စ္ျမန္မာ