ေစ်းကစားသူမ်ား၊ အက္ဆက္ေဖာင္းပြမႈ ႏွင့္ စီးပြားေရးကို ဘယ္လိုပံုေဖာ္ __ Written by သန္းစိုး (ေဘာဂေဗဒ)

by Mdy Boy (Notes) on Monday, July 8, 2013 at 8:15am

_ [ The Voice Weekly _ Vol.9 - No.25 _ 2013 July 01 ] _

Asset ေစ်းကစားမႈ ေၾကာင့္ သာမန္ ျပည္သူလူထုမွာ အလူးအလဲ လိွမ့္ခံေနရေနၿပီ ျဖစ္သည္။ ကုိယ္ပုိင္ေျမ၊ ကုိယ္ပုိင္တုိက္ခန္း ဆုိသည္မွာ အိပ္မက္ပင္ မက္လာေတာ့မည္ မဟုတ္။ ရွိရင္းစြဲ ေနရာကေန ဖယ္ေပးေနရသည့္ ဇာတ္လမ္းေတြကလည္း တင္းၾကမ္း ျဖစ္ေနသည္။
အရင္း Asset ေၾကာင့္ရသည့္ ေလာဘေနာက္ လုိက္ေနသူမ်ားေၾကာင့္ အေျခခံလူထုမွာ ေျမႀကီးေပၚမွာေနကာ ေျမေပ်ာက္ေနသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာေသာ ေျမယာျပႆနာမ်ား၊ အရင္း Asset ေစ်းကစားမႈမ်ားကို အစုိးရမွ ငဲ့ၾကည့္ရန္ လုိလာၿပီ ျဖစ္သည္။
......................................................................................

ေငြလက္ထဲရွိသူမ်ားအတြက္ အသျပာ၏တန္ဖုိးသည္ ကိန္းဂဏန္း ေဖာ္ျပခ်က္မ်ား ျဖစ္သည္။ ေငြမ်ားမ်ားရွိသူ၊ ထုႀကီးထည္ႀကီးရွိသူ လက္ထဲရွိ ေငြမ်ားက စီးပြားေရးတြင္ အဘယ္ပုံေဖာ္သည္၊ အဘယ္သုိ႔ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံသည္ကုိ ေထာက္ျခင္းျဖင့္ ထုိတုိင္းျပည္၏ စီးပြားေရး၊ အလုပ္အကုိင္၊ ေစ်းႏႈန္း၊ ေဖာင္းပြမႈ စသည္မ်ားကုိ ေဘာဂေဗဒ ႐ႈေထာင့္မွ ပုံေဖာ္ႏုိင္သည္။

အလြယ္ရွင္းရလွ်င္ လက္ထဲ ေငြထုပ္ထုႀကီး၊ ထည္ႀကီး ရွိသူမ်ားက အဆုိပါ အရင္းမ်ားကုိ

1. လည္ပတ္ေနေသာ စီးပြားျဖစ္စဥ္အတြင္း ကုန္ထုတ္ လုပ္ငန္းအတြက္ ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံၾကသလား (Invests in Production)၊
2. ဘဏ္မ်ားတြင္ ေငြေသအျဖစ္အပ္ကာ အတုိးႏႈန္းျဖင့္ ထုိင္စားေနၾကသလား (Saving in Bank)၊
3. တုိင္းျပည္၏ ေျမယာ၊ အေဆာက္အအံု (Asset) မ်ားတြင္ ေစ်းကစားေနၾကသလား (Asset Speculation)၊
4. ဝန္ေဆာင္မႈ လုပ္ငန္းမ်ားတြင္ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံၾကသလား (Invest in Service)

ဆုိသည္ကုိ ဆန္းစစ္ရန္ လုိလာသည္။ သေဘာမွာ လက္ထဲ ထုႀကီးထည္ႀကီး ပုိက္မိသူမ်ား၏ ေငြကုိ အရင္းလုပ္ၿပီး ဘယ္လုိ စီးပြားရွာသလဲ ပင္ျဖစ္သည္။

ပြင့္လာေသာ ေစ်းကြက္စီးပြားေရးေၾကာင့္ ပုံေသ Asset မ်ား ျဖစ္သည့္ ေျမ၊ ယာ၊ အုိးအိမ္ အေဆာက္အအံု စန္းပြင့္ျခင္း ဓေလ့သည္ စီးပြားေရးျဖစ္စဥ္၏ သေဘာတရား ျဖစ္သည္။ ထုိသေဘာတရားအတုိင္း ရန္ကုန္ၿမဳိ႕ႀကီး အပါအဝင္ ၿမဳိ႕ျပ အေတာ္မ်ားမ်ားတြင္ ေျမ၊ ယာ၊ အုိးအိမ္၊ ၿခံ၊ ေျမေစ်း အဆမတန္ ေထာင္တက္သြားခဲ့သည္။ ႏုိင္ငံျခား ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈေၾကာင့္ လညး္ေကာင္း၊ စက္မႈဇုန္မ်ား၊ စီးပြားေရးဇုန္မ်ား ေဖာ္ေဆာင္ျခင္းေၾကာင့္ လည္းေကာင္း ေျမ၊ လယ္ယာေျမ၊ အဓမၼ သိမ္းဆည္းထားသည့္ ေျမမ်ား ေၾကာက္ခမန္းလိလိ တစ္ဟုန္ထုိး၊ ထုိးတက္သြားခဲ့သည္။

ထုိကဲ့သို႔ ယုတၱိမဲ့ Asset ေဖာင္းပြ လာေသာေၾကာင့္ လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္အတြင္း သမၼတ႐ုံးဝန္ႀကီး ဦးစုိးသိန္းက ရန္ကုန္ႏွင့္ အျခား ၿမဳိ႕ႀကီးျပႀကီးမ်ားတြင္ အိမ္၊ ၿခံ၊ ေျမ အရင္း Asset မ်ား အဆမတန္ ေထာင္တက္လာေသာ အေရာင္းအဝယ္ ျဖစ္ေနမႈအေပၚ အခြန္ေကာက္မည္ဟု စကားဟခဲ့ဖူးသည္။ ထုိအေတာအတြင္း အိမ္၊ ၿခံ၊ ေျမေစ်း ႐ုတ္တရက္တန္႔ သြားခဲ့သည္။ အေရာင္းအဝယ္ ေအးသြားခဲ့သည္။ အခြန္ေဆာင္ရမည္ဟူသည့္ တရားဥပေဒ စုိးမုိးေရးက ဤေနရာသုိ႔ ဝင္ရန္ စကားသံ ပစ္လုိက္႐ုံျဖင့္ ေစ်းကြက္က တန္႔သြားခဲ့သည္။

• ေကာက္ခ်က္မွာ ဤစီးပြားေရး ပုံေဖာ္မႈမွာ အစစ္အမွန္ မဟုတ္။ ဤသုိ႔ အိမ္၊ ၿခံ၊ ေျမ ေစ်းကြက္ ႀကီးထြားမႈသည္ ေစ်းကြက္၏ ေရာင္းလုိအား၊ ဝယ္လိုအား ျဖစ္စဥ္ျဖင့္ ရပ္တည္ခဲ့ျခင္း မဟုတ္ေၾကာင္း ေပၚလြင္လာသည္။ သုိ႔ေသာ္ ဝန္ၾကီး ဦးစုိးသိန္း ေလသံပစ္ခဲ့ၿပီးေနာက္ အေကာင္အထည္ ေဖာ္မႈကား ျဖစ္မလာခဲ့။ ထုိေၾကာင့္ Asset ေဖာင္းပြမႈက ေမာင္ပုိေနၿမဲ၊ က်ားေနၿမဲ ျဖစ္ေနသည္။

အရင္းစစ္လုိက္လ်င္ ေငြထုပ္ႀကီးႀကီး ရွိသူမ်ား၏ 'ေစ်းကစားမႈ' သာ ျဖစ္ေၾကာင္း ေတြ႕လာသည္။ Asset မ်ားကုိ ေစ်းကစားျခင္း၊ ေငြမည္းကုိ ေငြျဖဴ အသြင္ေျပာင္းရာတြင္ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံျခင္းမ်ားသည္ တုိင္းျပည္ စီးပြားေရးတြင္ အႏၲရာယ္ အလြန္ႀကီးသည္။

• ထုိကဲ့သုိ႔ အိမ္၊ ၿခံ၊ ေျမ အရင္း Asset မ်ားတြင္ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈ ပုံေအာသုံးျခင္းသည္ ထုိေစ်းကြက္ကုိသာ ေဖာင္းပြမႈ ျဖစ္ေစသည္မဟုတ္။ ထုိေစ်းကြက္ ေဖာင္းပြမႈေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာေသာ အလုပ္လက္မဲ့၊ ကုန္ေစ်းႏႈန္း ေဖာင္းပြမႈ၊ ထုတ္ကုန္ ေရာင္းလုိအားေၾကာင့္ ျဖစ္ေသာ ေဖာင္းပြမႈ၊ ဘဏ္စုေဆာင္းမႈ၊ အမ်ဳိးသား စုေဆာင္းမႈ အခ်ဳိးမ်ားပါ နိမ့္က်လာႏုိင္ျခင္းတုိ႔အေပၚ သက္ေရာက္ႏုိင္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။

..
.
.
ဂြၽန္ေမးနတ္ကိန္းဂုိဏ္း
-----------------------

အသျပာ၏ တန္ဖုိးကုိ ဖလွယ္မႈ ကိရိယာ၊ အတြက္အခ်က္ယူနစ္၊ တန္ဖုိး သုိမွီးရာ ဟု ေဘာဂေဗဒ ဂုိဏ္းဝင္အားလုံး အဓိပၸာယ္ ဖြင့္ဆုိခဲ့ၿပီး ျဖစ္သည္။ ပုိက္ဆံကုိ အေရာင္းအဝယ္ ျပဳရာတြင္ အလဲအလွယ္ လုပ္သည္။ ေငြကုိ ကိန္းဂဏန္း ပမာဏျဖင့္ တြက္ခ်က္ေဖာ္ျပသည္။ ဘဏ္၌ စုေဆာင္းျခင္း၊ ေငြသားစုေဆာင္းျခင္း စသည္ျဖင့္ တန္ဖုိးသုိမီွးရာဟု ဖြင့္သည္။ ထုိသုံးခုထက္လည္း ပုိမုိအဓိပၸာယ္ ဖြင့္ဆုိႏုိင္သည္။ ထုိသုံးခုအနက္ တန္ဖုိးသုိမီွးရာ အျဖစ္ ထမ္းရသည့္ တာဝန္သည္ စီးပြားတုိးတက္မႈကုိ ကုိင္တြယ္ရာတြင္ အေရးႀကီးဆုံး ျဖစ္သည္ဟု ဂြၽန္ေမနတ္ကိန္းဂုိဏ္းက အဓိပၸာယ္ ဖြင့္သည္။

လက္ငင္း စားသုံးျခင္းထက္ပုိေသာ ဝင္ေငြႏွင့္ ဓနရွိသူတုိ႔သည္ မိမိတုိ႔၏ အပုိအလွ်ံမ်ားကုိ ပုံစံအမ်ဳိးမ်ဳိးျဖင့္ သုိမွီးႏုိင္သည္။ ေငြကုိေလွာင္ထားျခင္း လည္းေကာင္း၊ ေခ်းငွားျခင္းျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ အရင္း Asset တုိ႔တြင္ ျမႇဳပ္ႏွံျခင္းျဖင့္ လည္းေကာင္း သုိမွီးထားၾကမည္ ျဖစ္သည္။ အျခားတစ္ဖက္တြင္ လည္း ကုန္ထုတ္လုပ္ငန္းတြင္ လည္းေကာင္း၊ ဝန္ေဆာင္မႈ စီးပြားေရးတြင္ လည္းေကာင္း ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံ ႏုိင္သည္။ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ အထက္ေျပာခဲ့သည့္အတုိင္း အရင္း Asset မ်ားတြင္ မိမိ၏ ေငြထုပ္ျဖင့္ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံ လုိၾကသူသာ မ်ားေပသည္။ ေဘာဂေဗဒ သေဘာတရားသာ ရွင္းလုိ္ေသာေၾကာင့္ ေငြမည္း၊ ေငြျဖဴ Asset ေျပာင္းလဲသူမ်ားကုိ Financial Transparency ျဖင့္ ဤအခန္းတြင္ အက်ယ္ရွင္းပါက လုိရင္းေရာက္မည္ မဟုတ္။

• တစ္ဖက္တြင္လည္း ေငြကုိသာ ပုိက္ထားလုိျခင္းသည္ အနာဂတ္၌ မေသခ်ာ မေရရာေသာ စီးပြားေရး ပတ္ဝန္းက်င္ (Economic Environment) ေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ထုိသေဘာတရားေၾကာင့္ အသျပာသည္ အရင္းမျဖစ္ေၾကာင္း ကုိ သခ်ၤာပုစၧာ တစ္ပုဒ္ျဖင့္ ျမန္မာ အရင္း ခ်ဳိ႕တဲ့ပုံ ကုိ တြက္ခ်က္ ၾကည့္ၾကမည္။

ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ ခန္႔မွန္းေျခအရ (အနီးစပ္ဆုံး) လူဦးေရစာရင္းမွာ သန္း ၆၀ ရွိသည္ဟု အမ်ားက လက္ခံထားၾကၿပီး ျဖစ္သည္။ ၂၀-၆-၂၀၁၁ ရက္ေန႔ ႏုိင္ငံေတာ္သမၼတႀကီး ဦးသိန္းစိန္က ေက်းလက္ေဒသ ဖြံ႕ၿဖဳိးေရးႏွင့္ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈ ေလွ်ာ့ခ်ေရး ဗဟုိေကာ္မတီ၏ (၁/၂၀၁၁) အစည္းအေဝးတြင္ ကုလသမဂၢ ဖြံ႕ၿဖဳိးမႈ အစီအစဥ္ (UNDP) ႏွင့္ အမ်ိဳးသား စီမံကိန္းႏွင့္ စီးပြားေရး ဖြံ႕ၿဖဳိးတုိးတက္မႈဝန္ႀကီးဌာနတုိ႔ ပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္ခဲ့သည့္ အိမ္ေထာင္စုမ်ား၏ စားဝတ္ေနေရး အေျခအေန ဘက္စုံေလ့လာမႈ စစ္တမ္းအရ ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈ ရာခုိင္ႏႈန္းမွာ ၃၂ ရာခုိင္ႏႈန္းမွ ၂၆ ရာခုိင္ႏႈန္းသုိ႔ က်ဆင္းသြားေၾကာင္း သိရွိရသည္ဟု ေဖာ္ျပထားသည္ကုိ ေတြ႕ရသည္။


ထုိကိန္းဂဏန္းအရ ဆုိလွ်င္ တုိင္းျပည္လူဦးေရ သန္း ၆၀ တြင္ ဆင္းရဲ ႏြမ္းပါးမႈ ရာခုိင္ႏႈန္းက ၂၆ ရာခုိင္ႏႈန္းဟု ေဖာ္ျပရမည္ ျဖစ္သည္။ ေဖာ္ျမဴလာျဖင့္ ေဖာ္ျပရလွ်င္ ဆင္းရဲႏြမ္းပါး လူဦးေရ စုစုေပါင္း ၁၅ ဒသမ ၆ သန္း ရွိသည္ဟု သခ်ၤာနည္းအရ ဤသုိ႔အေျဖထြက္လာသည္။

• ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈ စုစုေပါင္း ရာခုိင္ႏႈန္း ၂၆/၁၀၀ x စုစုေပါင္းလူဦးေရ သန္း ၆၀ = ၁၅ ဒသမ ၆ သန္း

ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈမ်ဥ္း မွာ ႏုိင္ငံတကာက လက္ခံထားသည္မွာ တစ္ေန႔ဝင္ေငြ တစ္ေဒၚလာ၊ တစ္ေဒၚလာေအာက္ ျဖစ္သည္ဟု သတ္မွတ္ထားသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ တစ္ေန႔တစ္ေဒၚလာ (ျမန္မာက်ပ္ေငြ ကာလေပါက္ေစ်း ၉၅၀ က်ပ္) ရရွိသူ လူဦးေရမွာ ၁၅ ဒသမ ၆ သန္း ျဖစ္ေနသည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္ လူထုလက္ထဲ လည္ပတ္ေနသည္ေငြမွာ က်ပ္ ၁၄၈ ဒသမ ၂ ဘီလီယံ ျဖစ္သည္ကုိ ဤသုိ႔တြက္ခ်က္မည္။

• စုစုေပါင္း လူဦးေရ ၁၅ ဒသမ ၆ သန္း X ေန႔စဥ္ ဝင္ေငြသည္ က်ပ္ ၉၅၀ =  ၁၄၈ ဒသမ ၂ ဘီလီယံံ

အစုိးရ ထုတ္ျပန္ေသာ တရားဝင္ စာရင္းမ်ားအရ တုိင္းျပည္တြင္း လည္ပတ္ေနသာ ေငြမွာ ၁၉၉၇ ခုႏွစ္တြင္ အစုိးရထုတ္ ေငြစကၠဴ က်ပ္သန္းေပါင္း ၁၉၇ ဘီလီယံမွ၊ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္တြင္ က်ပ္သန္းေပါင္း ၅,၆၀၀ ဘီလီယံ တုိးလာသည္။ ထုိေၾကာင့္ ဝင္ေငြ စုေဆာင္းမႈ မရွိေသာ အေျခခံ ျပည္သူလူထု၏ ျပင္ပတြင္ ေရာက္ရွိေနေသာေငြ၊ သုိ႔မဟုတ္ ခ်မ္းသာသူမ်ား လက္ထဲရွိ ေငြမွာ က်ပ္ ၅,၄၅၁ ဒသမ ၈ ဘီလီယံ ျဖစ္သည္ကုိ ရွင္းလင္းစြာ ထြက္လာသည္။

• ခ်မ္းသာသူမ်ား လက္ထဲရွိ ေငြ = အစုိးရထုတ္ ေငြစကၠဴ စုစုေပါင္းက်ပ္ ၅,၆၀၀ ဘီလီယံ - လူထုလက္ထဲရွိ က်ပ္ ၁၄၈ ဒသမ ၂ ဘီလီယံ = ၅,၄၅၁ ဒသမ ၈ ဘီလီယံ

ဆုိရလွ်င္ ပုိထြက္လာေသာ က်ပ္ ၅,၄၅၁ ဒသမ ၈ ဘီလီယံသည္ မည္သူ လက္ထဲတြင္နည္း။ တုိင္းသိျပည္သိ ခ႐ုိနီမ်ားတြင္လား၊ စစ္ဘက္ စီးပြားေရးျဖင့္ ႀကီးပြားခ်မ္းသာ လာသူမ်ားမွာလား၊ ေဒသအလုိက္ ခ႐ုိနီငယ္ေလးမ်ား လက္ထဲမွာလား၊ ဘဏ္တုိက္ထဲမွာလား ဆုိသည့္ ေမးခြန္းက စီးပြားေရး ဖြံ႕ၿဖဳိးမႈကိန္း၏ စုေဆာင္းမႈကုိ တြက္ခ်က္ရန္ အႀကီးအက်ယ္ ဒုကၡေပးလာသည္။

.
.


.
.
.စီးပြားေရးကုိ ဘယ္လုိပုံေဖာ္.----------------------------

1. ထုိေငြမ်ား ဘယ္သူ႔ လက္ထဲမွာလဲ ?
2. ထုိေငြ လက္ထဲကုိင္ထားသူမ်ားက မည္သည့္ စီးပြားေရး လုပ္ေနၾကသလဲ ?
3. ယခင္အစုိးရေခတ္ ကတည္းက အဆမတန္ ရထားသည့္ ေငြမ်ားျဖင့္ Asset မ်ားကုိ ေစ်းျမင့္ ေပးဝယ္ၿပီး Money Speculation လုပ္ေနၾကသည္လား ?

ဆုိသည္ကုိ ယခုစာဖတ္သူ မ်ားအား စဥ္းစားရန္ ပုစၧာေပးလုိက္ၿပီ။

• အစုိးရက ဘတ္ဂ်က္လုိေငြ ဆုိထားေသာေၾကာင့္ လက္ထဲတြင္ ေငြမရွိဘဲ ေစ်းကြက္ စီးပြားေရးကုိ တြင္တြင္ေျပာေနသည္။ လူထုလက္ထဲတြင္လည္း ေငြအရင္း မရွိပါ။

ျမန္မာျပည္တြင္ ေငြေၾကး၊ အရင္း စုေဆာင္းမႈ မရွိပါ။ ၂၀၁၃-၂၀၁၄ ခုႏွစ္ ဘ႑ာႏွစ္ အမ်ဳိးသား စီမံကိန္းဥပေဒ၊ အစုိးရ ထုတ္ျပန္ေသာ စာရင္းဇယားအရ အမ်ဳိးသား စုေဆာင္းမႈ အခ်ဳိးမည္မွ် ရွိသည္ကုိ ေဖာ္ျပထားျခင္း မရွိပါ။ ထုိဘ႑ာႏွစ္အတြင္း လူတစ္ဦးစီ၏ ပ်မ္းမွ် ျပည္တြင္း အသားတင္ ထုတ္လုပ္မႈတန္ဖိုး (Per capita GDP) မွာ က်ပ္ ၈၃၉,၇၉၉ မွ က်ပ္ ၉၆၂,၂၄၀ သို႔ ျဖစ္ေပၚလာေစရန္ ရည္မွန္းထားသည္။ ထုိအတုိင္းမွန္လွ်င္ တစ္ႏွစ္ ၃၆၅ ရက္ျဖင့္ စားပါက အစုိးရ ေမွ်ာ္မွန္းထားသည့္ တစ္ရက္ဝင္ေငြမွာ ၂,၆၃၆ ဒသမ ၂၇ က်ပ္ ျဖစ္သည္။ ခန္႔မွန္း တြက္ခ်က္မႈမ်ားအရ ျမန္မာႏုိင္ငံ အိမ္ေထာင္စု တစ္ခုခ်င္း ေန႔စဥ္ အသုံးစရိတ္မွာ ၃,၀၀၀ က်ပ္ ျဖစ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေစ်းကြက္ႏွင့္ လူထုလက္ထဲ လွည့္ပတ္ ေနေသာေငြမွာ ရွိလွထန္ကုန္ တစ္ဘီလီယံသာ ရွိေလာက္မည္ ျဖစ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ေပးထားခ်က္မ်ား ဤသုိ႔ထြက္လာသည္။

• (၁) လူဦးေရ သန္း ၆၀၊
• (၂) ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈေအာက္ ေရာက္ေနသည့္ လူဦးေရ ၁၅ ဒသမ ၆ သန္း၊
• (၃) အိမ္ေထာင္စုတစ္ခု ေန႔စဥ္ဝင္ေငြ ၃,၀၀၀ က်ပ္၊
• (၄) အစုိးရ ေမွ်ာ္မွန္းထားေသာ တစ္ဦးခ်င္း ဝင္ေငြ ၂,၆၃၆ ဒသမ ၂၇ က်ပ္၊
• (၅) ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈ မ်ဥ္းသတ္မွတ္ထားသည့္ ေငြက ကာလေပါက္ေစ်းျဖင့္ က်ပ္ ၉၅၀၊
• (၆) ၂၀၁၁ ခုႏွစ္ အစုိးရ ထုတ္ျပန္ထားသည့္ ေငြစကၠဴေပါင္း က်ပ္ ၅,၆၀၀ ဘီလီယံ၊
• (၇) မည္သူ႔ လက္ထဲတြင္ ရွိသည္ကုိ မသိသည့္ ေငြက ၅,၄၅၁ ဒသမ ၈ ဘီလီယံ

တုိ႔ ျဖစ္သည္။ ထု႔ိေၾကာင့္ ျမန္မာျပည္တြင္ ကိန္းဂုိဏ္း သီအုိရီကုိ အသုံးခ်ရန္ မည္သူကုိ ဆြဲေဆာင္ရမည္နည္း။ အႏွစ္ခ်ဳပ္ရလွ်င္ စုေဆာင္းေငြ မရွိေသာ အေျခခံ ျပည္သူ႔ လက္ထဲတြင္ ေငြမွာ က်ပ္ ၁၄၈ ဒသမ ၂ ဘီလီယံ ရွိသည္။ ၂၀၁၁ စာရင္းအရ ပုိထြက္လာေသာ အစုိးရထုတ္ ေငြစကၠဴမွာ က်ပ္ ၅၄၅၁ ဒသမ ၈ ဘီလီယံ ျဖစ္သည္။ ထုိေငြမ်ားကုိ မည္သုိ႔မည္ပုံ စီးပြားေရး ဖြံ႕ၿဖဳိးမႈအတြက္ ပုံေဖာ္ေနသနည္း။

• Asset ေစ်းကစားမႈ ေၾကာင့္ သာမန္ ျပည္သူလူထုမွာ အလူးအလဲ လိွမ့္ခံေနရေနၿပီ ျဖစ္သည္။ ကုိယ္ပုိင္ေျမ၊ ကုိယ္ပုိင္တုိက္ခန္း ဆုိသည္မွာ အိပ္မက္ပင္ မက္လာေတာ့မည္ မဟုတ္။ ရွိရင္းစြဲ ေနရာကေန ဖယ္ေပးေနရသည့္ ဇာတ္လမ္းေတြကလည္း တင္းၾကမ္း ျဖစ္ေနသည္။ အရင္း Asset ေၾကာင့္ရသည့္ ေလာဘေနာက္ လုိက္ေနသူမ်ားေၾကာင့္ အေျခခံလူထုမွာ ေျမႀကီးေပၚမွာေနကာ ေျမေပ်ာက္ေနသည္။

ထုိ႔ေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာေသာ ေျမယာျပႆနာမ်ား၊ အရင္း Asset ေစ်းကစားမႈမ်ားကို အစုိးရမွ ငဲ့ၾကည့္ရန္ လုိလာၿပီ ျဖစ္သည္။ အမွန္ကုန္ထုတ္လုပ္ငန္း လုပ္ကုိင္ၾကမည္ေလာ၊ အလုပ္အကုိင္ ျပည့္ေပးႏုိင္ေသာ လုပ္ငန္းမ်ားတြင္ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံၾကမည္ေလာ ဆုိသည္ကုိ ေပၚလစီ ခ်မွတ္သည့္ အစုိးရႏွင့္ ထုိသူမ်ား ေျဖရွင္းရန္ အပူတျပင္း လုိအပ္ေနသည္။ ---------------------------------------------------------------------------------- ေစ်းကစားသူမ်ား၊ အက္ဆက္ေဖာင္းပြမႈ ႏွင့္ စီးပြားေရးကို ဘယ္လိုပံုေဖာ္ __ Written by သန္းစိုး (ေဘာဂေဗဒ)   _ [ The Voice Weekly _ Vol.9 - No.25 _ 2013 July 01 ] _