အင္တာနက္ ခရီးၾကမ္း (အပိုင္း ၂၁)

by May Thandar Win on Tuesday, December 4, 2012 at 12:44am 

                                                             Marc Andreessen

အရာအားလံုး ပင့္ကူအိမ္ကြန္ရက္ေၾကာင့္ အေျပာင္းလဲၾကီး ေျပာင္းလဲမယ္လို႔ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ခန္႔မွန္း ေျပာဆိုၾကေပမယ့္ တကယ္တမ္းအဲဒါကို ပိုၿပီးပံ့ပိုးေပးလိုက္တာကေတာ့ အရင္က ကန္႔သတ္ထားတဲ့ ဥပေဒေတြ ေျပာင္းလဲသြားလို႔ပါပဲ။

၁၉၉၂ ခုႏွစ္မတိုင္ခင္အထိ ဂၽြန္ ဟာ အင္တာနက္ေစ်းကြက္နဲ႔ ပတ္သတ္ၿပီး သိပ္ေလးေလးနက္နက္မရွိလွပါ ဘူး။ ဘာလို႔လည္းဆိုရင္ အေမရိကားမွာ ကြန္ရက္ဟာ အစိုးရကပဲ သူတို႔အသံုးျပဳဖို႔ အကုန္က်ခံလုပ္ထားတဲ့ အတြက္ ပုဂၢလိက ကို စီးပြားျဖစ္ အျမတ္ယူၿပီးလုပ္တဲ့အလုပ္မ်ိဳးေတြ ခြင့္မျပဳပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ အဲဒါဟာ ၁၉၉၂ ခုႏွစ္မွာ သမၼတ ဘုရွ္ က အင္တာနက္ ကြန္ရက္နဲ႔ပတ္သတ္တဲ့လုပ္ငန္းေတြကို စီးပြားျဖစ္ လုပ္ကိုင္ခြင့္ေပးတဲ့ ဥပေဒတစ္ခုကို အတည္ျပဳလက္မွတ္ေပးလိုက္ၿပီးတဲ့ေနာက္ အရာရာဟာ ေျပာင္းလဲကုန္ပါေတာ့တယ္။

မၾကာခင္မွာပဲ ၀က္ဘ္ကုိအေျခခံတဲ့စီးပြားေရးလုပ္ငန္းသစ္ေတြ အလွ်ိဳလွ်ိဳ ေပၚထြက္လာပါေတာ့တယ္။ တစ္ ကမၻာလံုးမွာရွိသမွ် သတင္းစာေတြရဲ႕ စီးပြားေရးစာမ်က္ႏွာေတြမွာ အဲဒီအေၾကာင္းဟာ ေခတ္အစားဆံုး ေဆြး ေႏြးစရာ၊ ေဖာျပစရာ ေခါင္းစဥ္တစ္ခုျဖစ္လာပါေတာ့တယ္။ အားလံုးဟာ ဒီေပၚျပဴလာျဖစ္လြန္းလွတဲ့ ၀က္ဘ္ ကို အမွီျပဳၿပီး ေဒၚလာဘီလွ်ံခ်ီၿပီး၀င္ေအာင္ စီးပြားေရးလုပ္လို႔ရမယ္ဆိုတာကိုေတာ့ သိေနၾကေပမယ့္ မာ့အန္ဒရီ ဆန္ မတိုင္ခင္အထိ အင္တာနက္စီးပြားေရးကေန ေငြဒီေလာက္မ်ားမ်ားရွာဖို႔ ဘယ္လိုလုပ္ငန္းမ်ိဳး လုပ္ရမယ္ဆို တာကိုေတာ့ ေရေရရာရ­­­ာ မစဥ္းစားမိၾကေသးပါဘူး။   

“ဒီေဆာ့ထ္၀ဲက မၾကာခင္မွာ အားလံုးကို ေျပာင္းပစ္လိုက္ေတာ့မွာကြ။ ဘာလို႔လည္းဆိုရင္ မၾကာခင္မွာပဲ လူ တိုင္း ဒါကို သံုးၾကေတာ့မွာမို႔လို႔ပဲ” ဆိုၿပီး တစ္ရက္ေတာ့ မာ့အန္ဒရီဆန္ က ဂၽြန္ဒူအာ ကို စိတ္အားထက္သန္စြာ ေျပာျပပါတယ္။ ဂၽြန္႕ အေနနဲ႔ေတာ့ ဒါမ်ိဳးေတြၾကားရတာ ရိုးေနပါၿပီ။ ဘာလို႔လည္းဆိုေတာ့ သူ႔အလုပ္က ကုမၸဏီ အသစ္ေတြအတြက္ ေငြေၾကးအရင္းအႏွီး ရွာေပးရတဲ့အလုပ္ဆိုေတာ့ မၾကာခဏဆိုသလို အဲဒီလို သန္းခ်ီတန္ တဲ့အိုင္ဒီယာေတြဆိုၿပီး ယံုၾကည့္မႈအျပည့္န႔ဲ တေလာကလံုးကပဲ သူတို႔ အိုင္ဒီယာေၾကာင့္ အၾကီးအက်ယ္ ေျပာင္းလဲေတာ့မွာလိုလို  အာေဘာင္အာရင္းသန္သန္ေျပာတတ္တဲ့ သူေတြကို ၾကံဳေတြ႕ေနက်ပါ။ ဒါေပမယ့္ မာ့ ေျပာေနတဲ့အေၾကာင္းကေတာ့ အနည္းငယ္ ကြဲျပားသလိုလိုပါပဲ။

မာ့ဟာ ၂၃ ႏွစ္ပဲရွိပါေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ႔မွာ အခုလို ယံုၾကည္မႈအျပည့္ရွိေလာက္စရာ အေၾကာင္းျပခ်က္ ေကာင္းေကာင္းရွိပါတယ္။ ဘာလို႔လည္းဆိုရင္ လြန္ခဲ့တဲ့ လအနည္းငယ္ က မိုးဇက္ လို႔ေခၚတ့ဲ ပရိုဂရမ္တစ္ခု သူေရးဆြဲခဲ့တာ လအနည္းငယ္အတြင္း အဲဒီပရိုဂရမ္ကို သံုးစြဲတဲ့သူ ၂ သန္း ေလာက္ရွိေနၿပီမို႔လို႔ပါ။

နည္းပညာလုပ္ငန္းေတြမွာ အရမ္းအလားအလာေကာင္းတဲ့ ေစ်းကြက္ရွိတယ္ဆိုတာကို နားလည္သေဘာ ေပါက္ဖို႔ သိပၸံပညာရွင္ၾကီးျဖစ္ေနဖို႔မလိုဘူး  ဆိုတာကို ဂၽြန္အေနနဲ႔လည္း လက္ခံထားပါတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ လည္း မာ့ ကို လိုအပ္တဲ့ အရင္းအႏွီးရွာေပးၿပီး ေငြေခ်းဖို႔ သူ စိတ္ခ်က္လက္ခ်ဆံုးျဖတ္လိုက္ပါေတာ့တယ္။ တကယ္လည္းပဲ မာ့ ကုမၸဏီဟာ အေမရိကန္ရဲ႕သမုိင္းမွာ တိုးတက္မႈ အလ်င္ျမန္ဆံုးကုမၸဏီအျဖစ္ စာရင္း၀င္ သြားပါေတာ့တယ္။

ဂၽြန္ဒူအာရဲ႕ ရံုးခန္းကို မာ့ မ၀င္ခင္ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ႏွစ္ကအထိ မာ့ဟာ ကမၻာၾကီးကို ေျပာင္းလဲပစ္မယ္ဆိုတဲ့ အၾကံ မ်ိဳးေတြးေတာင္ မေတြးမိေသးပါဘူး။ အဲဒီိတုန္းက ပံုမွန္၀င္ေငြေလးတစ္ခုရဖို႔အတြက္ မာ့ဟာ  အရမ္းကိုပ်င္းစရာ ေကာင္းၿပီး ၀င္ေငြလည္း နည္းလွတဲ့ အလုပ္ေလးတစ္ခုမွာ စိတ္မပါလက္မပါ လုပ္ေနရတာပါ။

အဲဒီအခ်ိန္က မာ့ အလုပ္လုပ္ေနတာ အီလီႏြိဳက္တကၠသိုလ္မွာပါ။ အဲဒီမွာရွိတဲ့ ကြန္ျပဴတာအၾကီးၾကီးေတြ အတြက္ လိုအပ္တဲ့ ေဆာ့ထ္၀ဲေတြ ေရးဆြဲေပးရတာပါ။ အဲဒီကြန္ျပဴတာၾကီးေတြဟာ သိပၸံနဲ႔ အင္ဂ်င္နီယာပညာရပ္ ေတြမွာ ခက္ခဲနက္နဲလွတဲ့ ျပသနာေတြကို အဓိက ေျဖရွင္းေပးတဲ့ အလုပ္လုပ္ပါတယ္။ မာ့ ကေတာ့ အဲဒီ အလုပ္ ကို စိတ္လည္းမ၀င္စားသလို သိပ္ပ်င္းစရာေကာင္းတယ္လို႔လည္း ခံစားရပါတယ္။

“ဒီလို ကြန္ျပဴတာဧရာမၾကီးေတြနဲ႔လုပ္ေနတဲ့နည္းက မၾကာခင္မွာ တုန္းေတာ့မွာကြ။ ေျပာရရင္ သံုးကို မသံုးသင့္ ေတာ့တာ။ တစ္ကိုယ္ရည္သံုးကြန္ျပဴတာေတြလည္း ထြက္ေနၿပီပဲေလ” လို႔ဆိုၿပီး သူ႔သူငယ္ခ်င္း အဲရစ္ဘီနာ ကို မာ့က မၾကာခဏ ေျပာေလ့ရွိပါတယ္။   

မာ့ ဟာ ကြန္ျပဴတာၾကီးေတြအတြက္ ပရိုဂရမ္ေတြ ေရးဆြဲတဲ့တေလွ်ာက္လံုး အခ်ိန္ျပည့္ အင္တာနက္နဲ႔ပဲ ဂိမ္း ေတြကစားလိုက္ ဟိုဟိုဒီဒီၾကည့္လိုက္နဲ႔ပဲ အခ်ိန္ျဖဳန္းေလ့ရွိပါတယ္။ မာ့နဲ႔သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြဟာ အသစ္ထြက္ လာတဲ့ world wide web ကို စြဲစြဲလန္းလန္းရွိလွပါတယ္။ တခ်ိန္လံုး ဟိုကလိ ဒီကလိ ဟိုရွာ ဒီရွာလို႔ မဆံုးပါဘူး ဒါေပမယ့္ မာ့စိတ္ထဲမွာ ဒီ့ထက္ပိုေကာင္းေအာင္ လုပ္လို႔ရေသးတယ္ဆိုၿပီး အားမလုိအားမရျဖစ္ေနပါတယ္။ ၀က္ဘ္စာ မ်က္ႏွာေတြဟာ ပံုေတြလည္းမပါဘဲၾကည့္ရတာ တခါတေလ ပ်င္းစရာေကာင္းတယ္လို႔ထင္ပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး browser ေတြမွာလည္း တစ္ကိုယ္ရည္သံုးကြန္ျပဴတာေတြလိုမ်ိဳး interface မပါတဲ့အတြက္ အၿမဲတမ္း ညႊန္ ၾကားခ်က္ေတြကို လက္ကြက္နဲ႔စာေတြရိုက္ၿပီးေျပာေနရပါတယ္။

တစ္ကိုယ္ရည္သံုးကြန္ျပဴတာေတြမွာ စခရင္ ေပၚမွာ ႏွိပ္စရာ button သေကၤတေလးေတြ၊ မီႏ်ဴး ေတြ ရွိတဲ့ အတြက္ သေကၤေတြ၊ စာလံုးေတြ၊ နံပါတ္ဆန္း ဆန္းေတြ ရိုက္ရိုက္ၿပီးညႊန္ၾကားခ်က္ေတြေပးစရာမလိုတဲ့အတြက္ တစ္ကိုယ္ရည္သံုးကြန္ျပဴတာေတြဟာ သံုးစြဲ သူတိုင္းအတြက္ လုပ္ရကိုင္ရ အေတာ္လြယ္ပါတယ္။

တစ္ညမွာေတာ့ တစ္ေရးႏိုးအၾကံေပၚဆိုသလိုပဲ မာ့ ဟာ ၀က္ဘ္နဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး လုပ္ခ်င္တာတစ္ခုကို ေတြးမိ လိုက္ပါတယ္။

“ေလာေလာဆယ္ ၀က္ဘ္ ဟာ သိပၸံပညာရွင္ေတြ၊ သုေတသနသမားေတြအတြက္ပဲအသံုး၀င္သလိုျဖစ္ေန တယ္။ ၀က္ဘ္ကိုသံုးႏိုင္တာ အျပင္လူေတြအေနနဲ႕ဆို ကြန္ျပဴတာ ပရိုဂရမ္မာ သမားေတြေလာက္ပဲရွိတယ္။ အမွန္ဆိုရင္ ဒီ့ထက္ ပိုၿပီး လူတိုင္းသံုးႏိုင္ေအာင္လုပ္လို႔ရတယ္”  လို႔ မာ့ က သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြကို ေျပာလိုက္ပါ တယ္။

“ဘယ္လိုမ်ိဳးလုပ္မွာလဲ”

မာ့။   ။ “၀က္ဘ္ မွာလိုေနတာ လူေတြရဲ႕ မ်က္ႏွာလို ႏွာေခါင္း မ်က္လံုး ပါးစပ္ အဲလိုမ်ိဳး feature ေတြလိုေန တာကြ။ အခုဟာက ေျပာင္ရွင္းၾကီးေလ..။ လူတိုင္း အလြယ္တကူ သံုးလို႔ရေအာင္ တစ္ကိုယ္ရည္သံုးကြန္ျပဴတာ ပရိုဂရမ္ ေတြလိုမ်ိဳး browser ကို ငါလုပ္ရမယ္”

“လိုလို႔လားကြ.. အခုလည္း အင္တာနက္ ဘယ္လိုသံုးရတယ္ဆိုတာ ငါတို႔သိေနတာပဲေလ” လို႔ သူသူငယ္ခ်င္း ေတြအားလံုးက ၿပိဳင္တူ ေျပာၾကပါတယ္။

မာ့။   ။ “ေအး ဟုတ္တယ္.. ဒါေပမယ့္ ငါတို႔က ပရိုဂရမ္သမားေတြကိုးကြ သိမွာေပါ့။ ၀က္ဘ္ က ေလာေလာ ဆယ္မွာ ငါတို႔လိုပရုိဂရမ္သမားေတြအတြက္ေတာ့ တူးလို႔မကုန္ႏိုင္တဲ့ ရတနာတြင္းၾကီးပဲ။ ဒါေပမယ့္ သာမန္လူ ေတြအတြက္ေတာ့ ၾကည့္စရာ ဘာမွ မရွိေသးဘူးေလ”

“မင္းဆိုလိုတဲ့ သာမန္လူ ဆိုတာ ဘယ္သူေတြလဲ”

မာ့။   ။“ငါဆိုလိုတာ သာမန္ သူလိုငါလို ကြန္ျပဴတာ အသိုင္းအ၀ိုင္းက မဟုတ္တဲ့ သူေတြေပါ့ကြ။ သူတို႔အတြက္ ၾကည့္စရာ အႏုပညာအေၾကာင္းအရာေတြ၊ စာေပ၊ ဂီတ၊ သတင္းေတြ လိုမ်ဳိး ရွိသင့္တယ္ေလ။ တကယ္လို႔ လူတိုင္း သူတို႔အိမ္မွာ အခုသံုးေနၾကတဲ့ တစ္ကိုယ္ရည္သံုးကြန္ျပဴတာေတြထဲက ေဆာ့ထ္၀ဲေတြလိုမ်ိဳး browser ကို ငါတို႔လုပ္ ႏိုင္မယ္ဆိုရင္ လုပ္လို႔ရမယ့္ စိတ္၀င္စားစရာေတြ ၀က္ဘ္ မွာ အမ်ားၾကီးပဲကြ”  

___________________________________________________________________________________________________________________________

မာ့ ဟာ သူလုပ္မယ့္ browser ကို မိုးဇက္ (Mosaic) လို႔ နာမည္ေပးလိုက္ပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ သူ႔ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္း အဲရစ္ဘီနာ ကို သူ႔ပေရာဂ်က္မွာ ပါဖို႔ ေခၚလိုက္ပါတယ္။ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ဟာ အေတာ္တက္ညီလက္ညီ ရွိလွပါတယ္။ အဲရစ္က အလြန္ေတာ္တဲ့ ပရိုဂရမ္သမားတစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီး မာ့ ကေတာ့ အိုင္ဒီယာေကာင္း ေကာင္းနဲ႔ ပေရာဂ်က္တစ္ခုလံုး ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ၿပီးေအာင္ လုပ္ႏိုင္စြမ္းရွိပါတယ္။

မာ့ဟာ တကယ္ေတာ့ ဘုရားစူးအင္ဂ်င္နီယာလို႔ ေျပာရင္ရပါတယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုရင္ ကြန္ျပဴတာမဟုတ္တဲ့ တစ္ျခားအရာေတြကို သူပိုစိတ္၀င္စားလုိ႔ပါပဲ။ အဲဒါေၾကာင့္လဲ သီခ်င္းေတြ၊ စာေပအႏုပညာနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးဆိုင္ရာ အေၾကာင္းအရာေတြကို ရွာေဖြႏိုင္မယ့္ မိုးဇက္ ဟာ လူတိုင္းစိတ္၀င္စားမယ့္ browser တစ္ခုဆိုတာ သူ ၾကိဳခန္႔ မွန္းမိပါတယ္။

မာ့နဲ႔ အဲရစ္ဟာ မိုးဇက္ကို လနဲ႔ခ်ီၿပီး ေန႔ေန႔ညည မနားတမ္း အေကာင္အထည္ေဖာ္ၾကပါတယ္။ တစ္ခါတေလ ေလးရက္ဆက္တိုက္မအိပ္ဘဲ အလုပ္လုပ္ၾကၿပီး ၿပီးမွ တစ္ရက္လံုး သိုးေနေအာင္အိပ္ၾကပါတယ္။

မိုးဇက္ ကို အရင္ browser ေတြနဲ႔မတူဘဲ ကြဲျပားသြားေစတဲ့ အဓိက အခ်က္ႏွစ္ခ်က္ရွိပါတယ္။ ပထမအခ်က္က ေတာ့ သံုးစြဲသူေတြအေနနဲ႔ လင့္ခ္ ေတြဆီကိုသြားခ်င္တဲ့အခါမွာ အရင္က တင္မ္ဘာနာလီးစ္ ရဲ႕ browser တုန္း ကလို ညႊန္ၾကားခ်က္ေတြကို စာေတြနဲ႔ ရိုက္ၿပီး ေျပာစရာမလိုေတာ့ပါဘူး။ အဲဒီအစား စာေၾကာင္းေတြၾကားမွာ အေရာင္ကြဲေလးေတြျဖစ္ေနတဲ့ သို႔မဟုတ္ ပံုစံကြဲေလးေတြ ျဖစ္ေနတဲ့ စာလံုးေလးေတြကို ေထာက္ၿပီး သြားလိုက္ ရံုပါပဲ။ ဒုတိယအခ်က္ကေတာ့ အထူးျခားဆံုးပါပဲ.. မိုးဇက္ဟာ ရုပ္ပံုေတြကိုပါ ေဖာ္ျပေပးႏိုင္တဲ့အတြက္ သံုးစြဲသူ ေတြအေနနဲ႔ ရုပ္ပံုေတြကိုစာနဲ႔အတူတြဲၾကည့္လို႔ရသြားပါေတာ့တယ္။

သံုးမိတ့ဲ သူတိုင္းဟာ မိုးဇက္ ကို သိပ္သေဘာက်ၾကပါတယ္။ ဘာနဲ႔တူသလဲဆိုရင္ ေရဒီယိုကေန ရုပ္ျမင္သံ ၾကားျဖစ္သြားသလိုမ်ိဳးပါပဲ။ အရင္က စာေတြခ်ည္းပဲ ၾကည့္ေနရာကေန ပံုေလးေတြပါၾကည့္ျမင္ရေတာ့ လူတိုင္း အတြက္ သေဘာက်စရာျဖစ္သြားတာပါပဲ။

(အပိုင္း ၂၂ ဆက္ရန္)

ေမသႏၱာ၀င္း

၂၀၁၂ ဒီဇင္ဘာ ၄ ရက္ေန႔

ေန႔လည္ ၃ နာရီ ၀၄ မိနစ္

Ref: The Story of the Internet by Stephen Bryant