ဗုဒၶဓမၼႏွင့္ လူ႔အခြင့္အေရး ( ၂ ) လူ႔အခြင့္အေရး၏ သမုိင္းပုံရိပ္

by Ven Pannasami on Monday, December 31, 2012 at 4:52am 

ယေန႔ တစ္ကမၻာလုံးတြင္ လႈပ္ရွားရုန္းကန္ေျဖရွင္းေနၾကေသာ လူ႔အခြင့္အေရး ျပႆနာသည္ ၁၉၃၉ ခုႏွစ္မွစတင္ျပီး ၁၉၄၅ ခုႏွစ္တြင္ျပီးဆုံးေသာ ၆ ႏွစ္ၾကာျမင့္သည့္ဒုတိယကမၻာစစ္ၾကီး၏ ေနာက္ပုိင္းတြင္မွေပၚထြက္လာေသာ ျပႆနာတစ္ရပ္ျဖစ္၏။ ဤလူ႔အခြင့္အေရးလႈပ္ရွားမႈ အေရးေတာ္ပုံသည္ သမုိင္းေၾကာင္းအရၾကည့္လွ်င္ ကာလအားျဖင့္ၾကာျမင့္လွသည္မဟုတ္ေသးေခ်။ တိတိက်က်ေျပာရလွ်င္ လူ႔အခြင့္အေရးကုိ ျပႆနာတစ္ခုအျဖစ္လက္ခံလာခဲ့ၾကသည္မွာ ယခုစာေရးေနခ်ိန္အထိဆုိလွ်င္ ၆၇ ႏွစ္သက္တမ္းမွ်သာရွိေသး၏။ အရြယ္ရလာျပီဟုဆုိႏုိင္ေသာ္လည္း ျပီိးဆုံးေအာင္ျမင္စြာ ေအးခ်မ္းမွ်တသည္အထိေျဖရွင္းႏုိင္ေသာ အေျခအေနသုိ႔မေရာက္ေသးေၾကာင္းမွာ ယေန႔ကမ႔ၻာျဖစ္ရပ္မ်ားက အထင္အရွားသက္ေသပင္ျဖစ္ေလ၏။

             ဤလူ႔အခြင့္အေရးကိစၥကုိ အားလုံးစုေပါင္းေျဖရွင္းရမည့္ ျပႆနာတစ္ရပ္အျဖစ္ လက္ခံ လာခဲ့သည္မွာ မၾကာျမင့္လွေသးေသာ္လည္း အေတြးအေခၚအေနျဖင့္တည္ရွိလာခဲ့သည္မွာ ၾကာျမင့္ခဲ့ျပီဟုဆုိႏုိင္ပါ၏။ သုိ႔ေသာ္ လူ႔အခြင့္အေရး Human Rights ဟူေသာစကားလုံးျဖင့္ တုိက္ရုိက္သေႏၶတည္ကာ ေပၚထြက္လာသည္ေတာ့မဟုတ္ေခ်။ အမွန္စင္စစ္ "Natural Rights or Rights of Man" မူလသဘာဝရပုိင္ခြင့္မ်ား သုိ႔မဟုတ္ လူသား၏ ရပုိင္ခြင့္မ်ား ဟူေသာစကားလုံးမ်ားျဖင့္ သေႏၶတည္လာခဲ့၏။ တနည္းဆုိေသာ္ လူ႔အခြင့္အေရး 'Human Rights' ဟူေသာစကားလုံးသည္ မူလသဘာဝရပုိင္ခြင့္မ်ား 'Natural Rights' ဟူေသာ က်ယ္ျပန္႔လြတ္လပ္သည့္အေတြးအေခၚ၏ ရင္ေသြးသားရတနာျဖစ္သည္ဟုဆုိကဆုိႏုိင္ေလ၏။ ဤလူ႔အခြင့္အေရး ဟူေသာစကားလုံးကုိ ေရွးေခတ္အဆက္ဆက္တြင္ ပုိင္ဆုိင္မႈ သုံးစြဲမႈမရွိေၾကာင္း စာဖတ္သူသိေပျပီ။ သုိ႔ေသာ္ မည္သူကစတင္ေဖၚထုတ္ခဲ့သနည္းဟူမူ ဤအခြင့္အေရးဟူေသာ စိတ္ကူးအယူအဆတစ္ခုကုိ က်ိဴးေၾကာင္းမွ်တသည့္စံနစ္ကုိ က်င့္သုံးခဲ့ၾကေသာ ေရွးေဟာင္းဂရိမ်ား သုိ႔မဟုတ္ ေရာမမ်ားတုိ႔သည္ က်ယ္ျပန္႔ေသာ အသိဥာဏ္ျဖင့္ဆင္ျခင္ကာ ေဖၚထုတ္ခဲ့ၾက၏။ ေရွးေဟာင္း ဂရိႏွင့္ေရာမတုိ႔က ေဖၚထုတ္ခဲ့သည္ဟု ဆုိေသာ္လည္း ဤအခြင့္အေရးဟူေသာ စိတ္ကူးအယူအဆသည္ ဥေရာပတုိက္တြင္ ၁၂ ရာစုကုန္ဆုံးသည့္တုိင္ ေပၚထြက္လာျခင္းမရွိေသးေပ။ သို႔ေသာ္ ေအဒီ ၁၄ ရာစုႏွစ္အကုန္တြင္ 'Natural Rights' မူလသဘာဝရပုိင္ခြင့္မ်ားဟူေသာ အယူအဆတစ္ရပ္သည္ ျပည့္စုံစြာေပၚထြက္လာျပီးလွ်င္ ဆက္လက္၍လည္း ဖြံ႔ျဖိဳးတုိးတက္လာခဲ့သည္။ ေနာက္ပုိင္းတြင္ 'Natural Rights' ဟူေသာအယူအဆႏွင့္ပတ္သက္၍ အဂၤလိပ္ဒႆနိကေဗဒပညာရွင္မ်ားျဖစ္ၾကသည့္ ေသာမတ္စ္ေဟာ့ဘ္စ္ ( ၁၅၈၈- ၁၆၇၉ )ႏွင့္ ဂြ်န္ေလာ့ခ္ ( ၁၆၃၂-၁၇၀၄)တုိ႔၏ အျမင္ျခားနားမႈမ်ားကုိအေျခခံကာ ဂုိဏ္းႏွစ္ခုျခားနားစြာေပၚထြက္ခဲ့သည္။ သူတုိ႔ႏွစ္ဦး၏ အယူအဆတုိ႔သည္ ၁၆၄၀ခုႏွစ္တြင္အဂၤလိပ္ေတာ္လွန္ေရးႏွင့္ ၁၆၈၈ ခုႏွစ္တြင္ဖိႏွိပ္သည့္အစုိးရကုိ ပုန္ကန္မႈမ်ားေပၚေပါက္ေစခဲ့သည္။

           တနည္းဆုိေသာ္ မူလသဘာဝအခြင့္အေရးမ်ားကုိ နားလည္လာၾကေသာေၾကာင့္ ျပည္သူမ်ားအား မတရားဖိႏွိပ္သည့္အစုိးရကုိ အာခံေတာ္လွန္ျခင္းလည္းျဖစ္သည္။ မွန္၏။ လူသားသည္ မိမိ၏မူလေမြးရာပါ အခြင့္အေရးမ်ားကုိမသိလွ်င္ ရပုိင္ခြင့္မ်ားကုိလည္းနားမလည္ေတာ့၊ ဆုံးရႈံးမႈမ်ားကုိလည္း မစဥ္းစားမေဝဘန္တတ္ေတာ့ေခ်။ မိမိအသက္ရွင္သန္လာရျခင္း၏ သုိ႔မဟုတ္ လူျဖစ္လာရျခင္း၏ အဓိပၸါယ္ကုိလည္းမေဖၚတတ္ေတာ့ေခ်။ ထုိအခါ အာဏာရွိသူ စည္းစိမ္ရွိသူတုိ႔က ပစၥည္းမဲ့သူမ်ားႏွင့္ အသိဥာဏ္ပညာအားနဲသူမ်ားအား လူသားအခ်င္းခ်င္း လူမဆန္စြာရက္ရက္စက္စက္ ျပဳမူဆက္ဆံ အုပ္စုိးဖိႏွိပ္ ခ်ဴပ္ခ်ယ္ခဲ့ၾကရာမွ လူ႔အဆင့္အလႊာတုိ႔သည္လည္း ကြာျခင္တုိင္းကြာျခားလွသည့္အေျခအေနသုိ႔ေရာက္ခဲ့ရေတာ့၏။ ေနာက္ပုိင္းတြင္လူသားမ်ားသည္ အသိဥာဏ္တစ္စထက္တစ္စ ရင့္သန္လာသည့္အတြက္ေၾကာင့္ မိမိတုိ႔၏ အခြင့္အေရးမ်ား ရပုိင္ခြင့္မ်ား ဆုံးရႈံးမႈမ်ား တာဝန္မ်ား စည္းကမ္းမ်ားကုိ တစ္ဆင့္ခ်င္းနားလည္လာခဲ့ၾက၏။ ထုိ႔ေနာက္ ၁၇၇၆ ခု အေမရိကန္လြတ္လပ္ေရးေၾကျငာစာတမ္းသည္ လူသားအားလုံး မူလသဘာဝအရ တန္းတူရည္တူအခြင့္အေရးရွိသည္မွာ အထင္အရွားျဖစ္ေၾကာင္း၊ လူသားအားလုံးသည္ အျမဲတေစခုိင္မာေသာ သဘာဝအခြင့္အေရးရွိမႈႏွင့္အတူ ဖန္တီးႏုိင္မႈအခြင့္အေရးမ်ားလည္း ျပည့္ဝေၾကာင္း၊ ဘဝတြင္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈႏွင့္ လြတ္လပ္မႈကုိ အျပည့္အဝရွာေဖြရယူႏုိင္ေၾကာင္း ခုိင္မာစြာေၾကျငာခဲ့သည္။ ၎ေနာက္ ၁၃ ႏွစ္အၾကာ ၁၇၈၉ ခုႏွစ္တြင္ ျပင္သစ္ႏုိင္ငံသည္ လူ႔သားအခြင့္အေရးနွင့္ ႏုိင္ငံသားအခြင့္အေရးေၾကျငာစာတမ္းတုိ႔ကုိ အေမရိကန္တုိ႔ႏွင့္တူညီစြာ ထပ္ေလာင္းေၾကျငာခဲ့သည္။ ၎ေနာက္ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ ၁၀ ရက္ေန႔တြင္ ကုလသမဂၢအေထြေထြညီလာခံၾကီးသည္ လူသား၏ ေမြးရာပါ ဂုဏ္သိကၡာရွိမႈ၊ တန္းတူရည္တူရွိမႈ၊ လူသားမိသားစု၏အဖြဲ႔ဝင္မ်ားအတြင္း ထာဝရအခြင့္အေရးမ်ားရွိမႈ၊ လြတ္လပ္မႈ၊ တရားမွ်တမႈႏွင့္ ေအးခ်မ္းမႈတုိ႔ကုိ တေျပးညီရယူႏုိင္ေသာအခြင့္အေရးမ်ားရွိေၾကာင္းေၾကျငာခဲ့သည္။

           ထုိ႔ျပင္ အာဏာရွင္စလာဇာကုိ ေဝဘန္္ခဲ့သည့္အတြက္ တရားမွ်တမႈကင္းမဲ့စြာ အက်ဥ္းက်ခံေနရေသာ ေပၚတူဂီေက်ာင္းသားမ်ားအေရးကုိ ၾကားဝင္ေဆာင္ရြက္ေပးခဲ့သည့္ အဂၤလိပ္ေရွ႔ေန ပီတာဘင္နီဆင္သည္ ၁၉၆၀ ခုႏွစ္တြင္ အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာလြတ္ျငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္အဖြဲ႔အစည္းကုိ လန္ဒန္တြင္ ဖြဲ႔စည္းတည္ေထာင္ခဲ့ျပန္သည္။ ထုိ႔ေနာက္တစ္ဖန္ အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာ ျပည္သူ႔အခြင့္အေရးႏွင့္ ႏုိင္ငံေရးဆုိင္ရာအခြင့္အေရးမ်ား ပဋိညာဥ္စာခ်ဳပ္ႏွင့္ အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာ စီးပြါးေရး လူမႈေရးႏွင့္ယဥ္ေက်းမႈဆုိင္ရာ အခြင့္အေရးမ်ားပဋိညာဥ္စာခ်ဳပ္တုိ႔ကုိလည္း ၁၉၇၆ ခုႏွစ္တြင္ ကုလသမဂၢ၌ ခ်ဴပ္ဆုိႏုိင္ခဲ့သည္။ အထက္ပါ အေတြးအေခၚမ်ားတုိးတက္ေျပာင္းလဲလာမႈႏွင့္ အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာ လူ႔အခြင့္အေရးလႈပ္ရွားမႈမ်ား အားလုံးသည္ ကမၻာၾကီးကုိေျပာင္းလဲေစခဲ့သည္။ မမွ်မတဘဲ အရုပ္ဆုိးအက်ည္းတန္စြာ တစ္ဖက္ေစာင္းနင္းျဖစ္ေနခဲ့ေသာ ဤကမၻာကုိ အတုိင္းအတာတစ္ခုအထိ တည့္မတ္ေပးႏုိင္ခဲ့သည္။ အလုံးစုံျပည့္စုံေအာင္ျမင္စြာေျဖရွင္းႏုိင္မႈကားမရွိေသးေခ်။ ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟမ်ားထူေျပာလွေသာ ဤကမၻာကုိ လုံးဝသန္႔စင္ေသာ အျပစ္ကင္းေသာ ဘုံဗိမာန္ၾကီးတစ္ခုအျဖစ္ အသြင္ေျပာင္းဘုိ႔ရန္မွာ မျဖစ္ႏုိင္ေသာ ကိစၥျဖစ္ေခ်သည္။ သို႔ေသာ္ အျပစ္နဲႏုိင္သမွ်နဲျပီး တရားမွ်တေသာအခြင့္အေရးမ်ား ရယူႏုိင္ေရးအတြက္ ဆက္လက္ၾကိဴးစားၾကရန္မွာ လူသားမ်ား၏ မူလတာဝန္ပင္ျဖစ္ေပသည္။ မိမိတုိ႔၏ မူလရပုိင္ခြင့္မ်ားကုိ ရရွိႏုိင္ရန္ ၾကိဴးစားဘု႔ိအေရးသည္ မိမိတုိ႔ လူသားမ်ား၏ မူလတာဝန္ပင္ျဖစ္သည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္နည္း လူသား၏ဘဝကုိ လူသားကုိယ္တုိင္သာ ဖန္တီးႏုိင္ေသာေၾကာင့္ပင္တည္း။ လူ႔သမုိင္းခရီးကုိလူသားကုိယ္တုိင္သာႏွင္ရမည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ပင္တည္း။