တိုက္စားျခင္းခံေလလြင့္ရြက္၀ါ
|
5:38 PM |
No မွတ္ခ်က္ |
by မိုးၾကာညိဳ မိုး on Thursday, December 6, 2012 at 9:55am
“ဟာ.... ဖြားဖြားကလဲ ဒီမွာ ဟင္းေတြေမွာက္က်ကုန္ျပီ.. ကုိကိုထြဋ္ကို အားနာစရာ... ေဆာရီးေနာ္
ကိုကိုထြဋ္... ဖြားဖြားက လက္ေတြတုန္ေနေတာ့ ... အို.. မဟုတ္ေသးပါဘူး.. ေဖေဖ.. ကိုကိုထြဋ္ကို
အ၀တ္လဲဖို႕ တစ္ခုခုလုပ္ေပးပါဦး.. ေမေမရာ ဖြားဖြားကို တ၀ိုင္းတည္းမေကၽြးပါနဲ႕ေတာ့.. ဧည့္သည္
ကို အားနာစရာေကာင္းလွျပီ..
ဟင္းခ်ိဳခပ္ ဟင္းခ်ိဳေမွာက္က်.. မမွီတဲ့ ဟင္းဆိုလဲ မစားပါနဲ႕လား၊
အခုေတာ့ သူမမွီမကမ္းယူလို႕ ကိုကိုထြဋ္ေပၚကို ဟင္းေတြေမွာက္က်ကုန္ျပီ”
-
ဖြားရီီရီရင္ထဲမွာေတာ့
ေျမးေလးရယ္.. ဖြားဖြားမွ ေျမးတို႕ျပင္ဆင္ထားတဲ့ အသားဟင္းေတြ အရြက္သုပ္ေတြ အေၾကာ္ေတြ
မ၀ါးႏိုင္တာ.. အဖြား၀ါးႏိုင္တာဆိုလို႕ ဒီဟင္းခ်ိဳေလးပဲရွိလို႕ပါကြယ္.. ေျမးေလးကို အရွက္ရေအာင္
လုပ္ဖို႕ မရည္ရြယ္ပါဘူး... ေျမးရဲ႕ ေကာင္ေလးကိုလဲ ဟင္းေတြေပက်ံပါေစလို႕ စိတ္မကူးပါဘူးကြယ္
-
(Google မွ ကူးယူပါသည္။)
ႏွစ္တစ္ႏွစ္ကုန္ဆံုးခါနီး ၁၁လပိုင္း ၁၂လပိုင္းသို႕ ေရာက္ေလတိုင္း အဖြား ေဒၚရီရီတစ္ေယာက္
သၾကားလံုးေလးေတြ၊ ေခ်ာကလက္ေလးေတြ၊ လက္ကိုင္ပု၀ါေလးေတြ၊ ရင္ထိုးလွလွေလးေတြ
ခိုးခိုး၀ယ္ရတာ ဆယ္စုႏွစ္တစ္၀က္ေက်ာ္ေတာင္ရွိခဲ့ျပီ။ ခရစၥမတ္က်ရင္ ဟိုေျမးေလးမ်ား
လာမလား၊ ဒီေျမးေလးမ်ားလာမလား၊ ေျမးေလးေတြရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းေတြမ်ား ပါလာဦးမလားဆိုျပီး
အဖြားရီရီငယ္ငယ္တုန္းကၾကိဳက္တတ္ဖူးတဲ့ စားစရာေတြ၊ ပစၥည္းပစၥယေတြ ၀ယ္စုေနရတာေပါ့။
ကိုယ္တိုင္လဲဆင္း၀ယ္ႏိုင္တာမဟုတ္ပါဘူး။ အိမ္မွာ အ၀တ္လာေလွ်ာ္တဲ့ မျမတင္ကို မုန္႕ဖိုးနည္းနည္း
ေပးျပီး ဘာကဘယ္ႏွခု၊ ဘာကဘယ္ႏွထည္၊ ဒါကေတာ့ ညည္းဖို႕မုန္႕ဖိုးဆိုျပီးေတာ့ ကိုယ့္ရွိတဲ့
ပိုက္ဆံေလးနဲ႕ခ်င့္ခ်ိန္ျပီး တတိတိ၀ယ္စုေနရတာပဲ။ အခုေနတဲ့ တိုက္ခန္း (အဖြားကေတာ့
စာကေလးအိမ္လို႕ေျပာတတ္တယ္) က ရန္ကုန္ျမိဳ႕လယ္နဲ႕ မနီးမေ၀း ၆လႊာမွာ။ အသက္ ၇၀ေက်ာ္
ျပီးကတည္းက ဒူးကမေကာင္းေတာ့။ ၆လႊာကို ဘယ္လိုမွ အတက္အဆင္းမလုပ္ႏိုင္တာၾကာျပီ။
ျဖစ္ကာစ ကေန လြန္ခဲ့တဲ့ ၇-၈ႏွစ္ေလာက္ထိ ခရစၥမတ္နဲ႕ အီစတာ (ရွင္ျပန္ထေျမာက္ေတာ္မူရာေန႕)
ေလာက္ပဲ ဘုရားေက်ာင္းသြားျဖစ္ေတာ့တယ္။ အဲဒါလဲအတူေနတဲ့သားက ေပြ႕တင္ေပြ႕ခ်ေပး
လို႕သာေပါ့။ အဲ... အခုေတာ့ အဲဒီသားက စက္ရံုမႈးၾကီးဆိုလားျဖစ္သြားျပီတဲ့။ ေခၽြးမကလဲ
သားမသြားႏိုင္တဲ့ လူမႈေရးကိစၥေတြ၊ ႏိုင္ငံျခားပို႕ထားတဲ့ သားသမီးကိစၥေတြလံုးပန္းေနရရွာေတာ့
အိမ္မွာရွိတယ္ရယ္ကို မရွိပါဘူးေလ။ ဒီေတာ့ သားေရာ ေခၽြးမေရာ အဖြားကို ဘယ္မွလိုက္မပို႕ႏိုင္
ၾကေတာ့ဘူးေပါ့။ ဒါေပမယ့္ သားသမီး၀တၱရားေတာ့ ေက်ပြန္ေအာင္ၾကိဳးစားၾကရွာပါတယ္။
မနက္မိုးလင္းရင္ ဖြားရီရီအတြက္ ေရေႏြးစပ္ျပီးသား မ်က္ႏွာသစ္ေရေလးနဲ႕ အိုဗာတင္းတစ္ခြက္၊
ၾကက္ဥတစ္လံုး၊ ကိတ္မုန္႕ႏုႏုေလးတစ္ခ်ပ္ကေတာ့ အျမဲအိပ္ယာေဘးမွာ အဆင္သင့္ရွိျပီးသား။
အဲဒီအခ်ိန္ ေခၽြးမက သားရံုးသြားဖို႕၊ ထမင္းခ်ိဳင့္ျပင္ဖို႕၊ မီးဖိုထဲမွာ ခ်က္ျပဳတ္ေနျပီ။ ၁၁ နာရီဆို
ဟင္းခ်ိဳေလးနဲ႕ အသားျပဳတ္တပြဲ၊ ထမင္းတပြဲက အ၀တ္ေလွ်ာ္တဲ့ ေကာင္မေလး ျပင္ဆင္ေပးတယ္။
ေန႕လည္ ၂နာရီဆို အိုဗာတင္းနဲ႕ ေပါင္မုန္႕အႏုစားေလး တစ္ခါစားရျပန္တယ္။ ညေန၅ နာရီက်ေတာ့
ေန႕လည္ကလိုပဲ ဟင္းခ်ိဳနဲ႕ အသားျပဳတ္နဲ႕ ညေနစာေပါ့။
သားကလဲ ရာထူးေတြၾကီးလာလို႕လားမသိပါဘူး။ အရင္လို အေမ့နဖူးေလးေတာင္ နမ္းျပီး
လာမႏႈတ္ဆက္တာၾကာလွျပီ။ ေမေမေနေကာင္းရဲ႕လား။ ဘယ္သြားခ်င္လဲ။ ေဆးေသာက္ျပီးျပီလား။
ေမေမေဆးမေသာက္ရေသးရင္ သားတိုက္မယ္ဆိုတာမ်ိဳးေတြ မၾကားရတာၾကာေပါ့။ ေခၽြးမကေတာ့
တခါတခါ ေလွ်ာ္စရာအ၀တ္ေတြ လာယူေပးေလရဲ႕။ စကားေျပာခ်င္ေပမယ့္ သူတို႕ေလးေတြ
အလုပ္ရႈပ္ရွာတယ္မဟုတ္လားေနာ္။ တခါတုန္းက ေခၽြးမေလး အ၀တ္ေလွ်ာ္စရာေတြလာယူတုန္း
သမီးရယ္.. ေမေမ့ကို က်မ္းစာေလးဖတ္ျပပါလားဟင္... မ်က္မွန္ရွာမေတြ႕လို႕ပါ
ဆိုျပီးေျပာေတာ့ သူ႕ခမ်ာအလုပ္ရႈပ္တဲ့ၾကားက မ်က္မွန္ရေအာင္ရွာေပးသြားေပမယ့္ က်မ္းစာေတာ့
ဖတ္မျပႏိုင္ဘူး။
ဒီမွာေမေမ့မ်က္မွန္.. စာေတြအမ်ားၾကီးဖတ္မေနနဲ႕ဦး.. မ်က္မွန္ပါ၀ါတိုးလို႕ အသစ္လုပ္ရရင္
လြယ္တာမဟုတ္ဘူး
ဆိုေတာ့ ေမေမအလိုက္သိရတာေပါ့။ ဟုတ္ပါတယ္။ ခမ်ာေလးေတြ မ်က္မွန္ဖိုးကုန္က်စရိတ္ရွိမယ္။
၆လႊာကေန ဒီဒုကၡိတၾကီးကို သယ္ရပိုးရနဲ႕ မ်က္မွန္စမ္းဖို႕ေဆးခန္းျပရဦးမယ္ဆိုေတာ့ သူေျပာတာလဲ
မွန္ပါတယ္ေလ။ ေမေမက ေခၽြးမေလးနဲ႕စကားေျပာဖို႕ အခ်ိန္နည္းနည္းေလးယူခ်င္တာပဲ ရွိတာပါ။
ဒါေတြကို မတြက္မိလိုက္ပါဘူး။
ခရစၥမတ္ဆိုတာ အဖြားရီရီအတြက္ေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ၾကီးတစ္ခုျဖစ္ခဲ့တာ လြန္ခဲ့တဲ့ ၂ႏွစ္ထိပါပဲ။
နယ္ကသားသမီးေျမးျမစ္ေတြလာၾက၊ ဘုရား၀တ္ျပဳၾက၊ မိသားစုထမင္း၀ိုင္းေလး ၂-၃ရက္ေတာ့
ရွိေနေတာ့ ဖြား အတြက္ တကယ့္ေပ်ာ္စရာအခ်ိန္ပါပဲ။ အဲဒီႏွစ္ကေတာ့ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ဆိုရမလား?
ခ်ိဳ႕ယြင္းလာတဲ့ အာရံုေၾကာေတြေၾကာင့္လား? ဘုရားသခင္ကိုပဲ အျပစ္ဖို႕ရမလားမသိေတာ့ပါဘူး။
အတူေနသားရဲ႕ သမီးအၾကီးဆံုးအတြက္ သတို႕သားေလာင္းကို ခရစၥမတ္ညစာစားပြဲဖိတ္ခဲ့ၾကတယ္ေလ။
-
“ဟာ.... ဖြားဖြားကလဲ ဒီမွာ ဟင္းေတြေမွာက္က်ကုန္ျပီ.. ကုိကိုထြဋ္ကို အားနာစရာ... ေဆာရီးေနာ္
ကိုကိုထြဋ္... ဖြားဖြားက လက္ေတြတုန္ေနေတာ့ ... အို.. မဟုတ္ေသးပါဘူး.. ေဖေဖ.. ကိုကိုထြဋ္ကို
အ၀တ္လဲဖို႕ တစ္ခုခုလုပ္ေပးပါဦး.. ေမေမရာ ဖြားဖြားကို တ၀ိုင္းတည္းမေကၽြးပါနဲ႕ေတာ့.. ဧည့္သည္
ကို အားနာစရာေကာင္းလွျပီ.. ဟင္းခ်ိဳခပ္ ဟင္းခ်ိဳေမွာက္က်.. မမွီတဲ့ ဟင္းဆိုလဲ မစားပါနဲ႕လား၊
အခုေတာ့ သူမမွီမကမ္းယူလို႕ ကိုကိုထြဋ္ေပၚကို ဟင္းေတြေမွာက္က်ကုန္ျပီ”
-
ဖြားရီီရီရင္ထဲမွာေတာ့
ေျမးေလးရယ္.. ဖြားဖြားမွ ေျမးတို႕ျပင္ဆင္ထားတဲ့ အသားဟင္းေတြ အရြက္သုပ္ေတြ အေၾကာ္ေတြ
မ၀ါးႏိုင္တာ.. အဖြား၀ါးႏိုင္တာဆိုလို႕ ဒီဟင္းခ်ိဳေလးပဲရွိလို႕ပါကြယ္.. ေျမးေလးကို အရွက္ရေအာင္
လုပ္ဖို႕ မရည္ရြယ္ပါဘူး... ေျမးရဲ႕ ေကာင္ေလးကိုလဲ ဟင္းေတြေပက်ံပါေစလို႕ စိတ္မကူးပါဘူးကြယ္
-
ဒီလိုနဲ႕ ဖြားဖြားရီရီတစ္ေယာက္ မိသားစုထမင္း၀ိုင္းနဲ႕ေ၀းခဲ့ရတာလဲ ၾကာပါျပီ။ ဖြားကို မိသားစု
ထမင္း၀ိုင္းကဖယ္ထုတ္ခဲ့တဲ့ ေျမးမနဲ႕ေျမးသားမက္တို႕ မဂၤလာေဆာင္ကို ဖြားဖြားရီ မလိုက္ရပါဘူး။
ေပြ႕ေပးသယ္ေပးမယ့္သူ မရွိသလို ေျမးတို႕ ဇနီးေမာင္ႏွံကလဲ ဖြားကို မလာေစခ်င္ဘူးထင္ပါရဲ႕။
ေျမးေလးတို႕လင္မယားလဲ စကၤာပူကိုထြက္သြားတာ ႏွစ္ခါေတာင္လည္ေတာ့မယ္ထင္တယ္။
အဲဒီေျမးမေလးေအာက္ ေျမးေယာက္်ားေလး ႏွစ္ေယာက္လည္း ႏိုင္ငံျခားမွာ အလုပ္လုပ္ရင္း
စာဆက္သင္ၾကတယ္ဆိုပဲ။ တကယ္ေတာ့ ဒီေျမးေလး ၃ ေယာက္ကို တျခားေျမးေတြထက္
ဖြားဖြားရီ အခ်စ္ပိုခဲ့ပါတယ္။ သူတို႕ေလးေတြေမြးကတည္းက ကိုယ့္လက္ေပၚၾကီးၾကတာကိုး။
အိမ္ကိုဖုန္းလာတဲ့အသံၾကားတိုင္း သူတို႕ေလးေတြ ဖုန္းဆက္တာမ်ားလား။ ဖြားဖြားနဲ႕စကားေျပာ
ခ်င္တယ္လို႕အေခၚခိုင္းေလလိမ့္မလားဆိုျပီး ေမွ်ာ္ေနမိတာ ကေလးေတြသိမွသိၾကပါေလစကြယ္။
-
“ေမေမ... ဆီးသြားခ်င္တယ္ဆို သမီးကိုေခၚလို႕ ဘယ္ႏွခါေျပာရမလဲဟင္... ၾကည့္ပါဦး...
ေစာင္ေတြေရာ အိပ္ယာခင္းေတြေရာ ေလွ်ာ္ရေတာ့မယ္... အ၀တ္ေလွ်ာ္တဲ့သူကို ဒါေတြေလွ်ာ္ခိုင္းရင္
အနည္းဆံုးတစ္ေထာင္ေလာက္ပိုေပးရတာ ေမေမမသိဘူးေနာ္... သမီးတို႕ရွာေနေဖြေနတာ
ဒီလိုအပိုေတြကုန္ဖို႕မဟုတ္ဘူး.. ေနာက္တခါဆို သမီးကို ေခၚျဖစ္ေအာင္ေခၚပါ။ ဒီလိုခ်ည္းပဲ
လုပ္ေနလို႕ကေတာ့ မေလွ်ာ္ေပးေတာ့ဘူး.. ဒီအတိုင္းပဲထားလိုက္ေတာ့မွာ... စိတ္ညစ္ပါတယ္”
-
“ကိုကိုေရ.. ကိုကို႕ေမေမက ေတာ္ေတာ္ေျပာရဆိုရခက္တာပဲ... သူလုပ္လို႕ သားငယ္ပို႕လိုက္တဲ့
ေကာ္ေဇာမွာလဲ မိုင္လိုေတြေပလိုေပ.... အေပါ့သြားတာလဲ စည္းမရွိကမ္းမရွိ.. ခင္ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ..
ဒီၾကားထဲ သမီးေရ စာဖတ္ျပပါဦး။ က်မ္းစာေလးတပိုဒ္ေလာက္ဖတ္ေပးပါဦး နဲ႕ .. စားစရာေသာက္စရာ
သူ႕အခ်ိန္နဲ႕သူ... ဆရာ၀န္ဆိုလဲ ႏွစ္ပါတ္တစ္ခါ... ဒီေလာက္ျပည့္ျပည့္စံုစံုထားေပးတာေတာင္မွ
ဘာေလးျဖစ္ျဖစ္ သမီးေရ သမီးေရနဲ႕ ခင္ေတာ္ေတာ္စိတ္ညစ္လာျပီ... ေမ့တတ္တာလဲ လြန္ေရာ
ဘာေျပာေျပာ အမွတ္အသားကိုမရွိဘူး.. တစ္ခါႏွစ္ခါေမးရင္ ေျဖႏိုင္ေသးရဲ႕... သံုးေလးငါးခါ ျဖစ္လာေတာ့
ဒီကလဲ အားယားေနတာမဟုတ္ဘူး။ လူမႈေရးကိစၥေတြ၊ ကေလးေတြကိစၥေတြနဲ႕ သြားရလာရေသးတာ။
အေနာက္ႏိုင္ငံေတြလို လူအိုရံုသြားပို႕ျပီး ပိုက္ဆံေပးျပီး ထားလို႕ရရင္ ထားခ်င္ပါရဲ႕... တကတည္းေတာ္...
လမ္းေဘးမွာ သူ႕အရြယ္ေတြ ေတာင္းစားေနရတာ တပံုၾကီး... ဘယ္သူက ေခ်းကလူ ေသးကလူ
လုပ္ေပးေနလို႕လဲ”
-
“ကိုကို႕ေမေမကို ခင္ေတာ့ ေျပာကိုမေျပာခ်င္ေတာ့ဘူး.. တကယ္.. တကယ္.... အဲဒါေတြေၾကာင့္
ဘယ္သားသမီးမွ သူ႕ကိုမေခၚထားခ်င္တာ.... ေျမးေတြကိုဆုိလဲ ဘာေတြေကၽြးမွန္းမသိ..
ကေလးေတြက သူ႕ သၾကားလံုးအရည္ေပ်ာ္ေတြ၊ ေခ်ာ့ကလက္မႈိတက္ေတြ၊ လက္ကိုင္ပု၀ါအစုတ္
ေတြ စားတတ္သံုးတတ္မယ္မ်ား မွတ္ေနလားမသိဘူး... ဘယ္ကဘယ္လိုပိုက္ဆံေတြရျပီး
ဒါေတြကို ဘယ္သူ႕မ်ား၀ယ္ခိုင္းေနပါလိမ့္ေနာ္... တကယ္စိတ္ပ်က္ဖို႕ ေကာင္းတယ္....
ဒါနဲ႕ ကိုကိုမီးခံေသတၱာေသာ့ေတြ ဘာေတြေသခ်ာသိမ္းေနာ္.. ခင္က ေမေမ့ကို မယံုလို႕ ေျပာတာ
မဟုတ္ဘူး... အိမ္မွာက သူတစ္ေယာက္တည္းရွိခ်ိန္.. အ၀တ္ေလွ်ာ္တဲ့လူေတြ အိမ္သန္႕ရွင္းေရး
လုပ္တဲ့လူေတြ ၀င္ထြက္ေနတာ... ေမေမ့ကို အႏၱရာယ္ျဖစ္မွာစိုးလို႕ပါ.. ဟင္းးဟင္းး”
-
ေမေမမၾကားေလာက္ဘူးထင္လို႕ သူတို႕အခန္းထဲမွာ ေျပာေနသမွ် ေမေမအကုန္ၾကားေနရတာေပါ့။
ေခ်ာင္းဆိုးခ်င္တာေတာင္ သားနဲ႕သမီးတို႕ၾကားသြားျပီး ေခ်ာင္းနားေထာင္တယ္ ထင္မွာစိုးလို႕
အတင္းျမိဳသိပ္ၾကိတ္မွိတ္ေအာင့္ထားလိုက္ပါျပီ။
-
သမီးနဲ႕သားေရ.. ေမေမ့ရင္ထဲမွာ ကေလးတို႕ကို ေျပာခ်င္တာေတြ အမ်ားၾကီးပါကြယ္။
-
ဒါေပမယ့္ သားတို႕သမီးတို႕ စိတ္မခ်မ္းသာမွာစိုးလို႕ ေမေမ ျမိဳခ်ထားလိုက္ပါျပီ။
-
အခုေတာ့ ဖြားဖြားရီတစ္ေယာက္
သၾကားလံုးေလးေတြ
ေခ်ာကလက္ေလးေတြ
လက္ကိုင္ပု၀ါေလးေတြ
ရင္ထိုးလွလွေလးေတြ....... စုရင္း.........စုရင္း..............
ေျမးေလးျမစ္ေလးေတြကို ေမွ်ာ္ရင္း........... ေမွ်ာ္လင့္ရင္း........
သားသမီးေျမးျမစ္ေတြအတြက္ စကၠန္႕မလပ္ ဆုေတာင္းရင္း.............
ေကာင္းကင္ႏိုင္ငံေတာ္ကို ျမန္ျမန္သြားခြင့္ရဖို႕သာ ၀တ္ျပဳရင္း.....................
-
ခ်စ္ျခင္းမ်ားစြာျဖင့္
မိုးၾကာညိဳ
(ခ်စ္သူငယ္ခ်င္း Mg Myatthu နဲ႕ ညီ့ အတြက္ ေမြးေန႕လက္ေဆာင္ေလးပါ။
ေရႊမရွိ ေငြမရွိ လက္ဗလာသမားမို႕လို႕ တန္ဖိုးၾကီးလက္ေဆာင္ေတြ မေပးႏိုင္ပါဘူး။
အမွတ္တရ ေတြးစရာ တစ္ခုခုရတယ္ဆိုရင္ပဲ ေမြးေန႕လက္ေဆာင္ကို လက္ခံတယ္လို႕
မွတ္ယူပါရေစ)
0 comments:
Post a Comment