'' Thinking '' နဲ႔ '' Teaching '' ခြဲျခားတတ္ဖို ့

The Precious Time

ဆရာတို႔ႏိုင္ငံမွာ Teaching လုပ္တာ သိပ္မ်ားေနတယ္။ ဒါ ေၾကာင့္အားလုံးက Teaching ေတြ ပဲျဖစ္ေနတာ စိတ္ညစ္ဖို႔ေကာင္း တယ္။အသင္မခံပါနဲ႔။ ဘယ္သူမွ ကိုယ့္ကို သင္ေပးစရာမလုိဘူး။ ဒါေပမယ့္ လူတုိင္းမွာ စဥ္းစားရ မွာတစ္ခုပဲရွိတယ္။''Thinking ''
ဒါေၾကာင့္ '' Thinking''နဲ႔ ''Teaching''ခြဲရေအာင္။ ေျပာ သမွ်အားလုံးေခါင္းညိတ္တဲ့အျဖစ္ ဆရာတို႔ႏိုင္ငံမွာျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဆရာတို႔လူငယ္ေတြေျပာတုိင္း ေခါင္း မညိတ္ဖို႔လိုတယ္။ ေျပာတာေတြ ယုတၱိရွိမွ၊ အဓိပၸာယ္ရွိမွ ေခါင္း ညိတ္ၿပီးလက္ခံပါ။
မစဥ္းစားဘဲနဲ႔ မ်က္စိမွိတ္ၿပီးလက္ခံတဲ့သူမ်ဳိး ျဖစ္လို႔ မရဘူး။ ဆရာေတြေျပာ တာကိုလည္း အျမဲလက္မခံနဲ႔။ ေမးခြန္းေတြ ျပန္ေမးဖို႔လိုတယ္။
အဓိကက ''Learning'' လုပ္ရမယ္။ ဆရာတို႔ႏိုင္ငံမွာ လိုေနတာ ''Learning'' သင္ယူ ဖို႔လိုေနတာ။ တတ္စရာ၊ သိစရာ ေတြ စီးပြားေရးမွာလည္း အမ်ား ႀကီးရွိတယ္။ ဆရာတို႔ စီးပြားေရး ဆိုလည္းဘြဲ႕လြန္ၿပီးတယ္။ Ph.D ၿပီးတယ္။ဒါေတြအားလုံးကအဆုံး မဟုတ္ဘူး။ အစပဲရွိေသးတယ္။ ဘြဲ႕ရတာကအစ။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုေတာ့ ဆရာတို႔ ''Learning'' ကိုေကာင္းေကာင္းသုံးဖို႔လိုတယ္။ လူတစ္ေယာက္ ထူးခြၽန္လာရင္ ''Responsibility'' ပါလာၿပီ။ တာဝန္ယူရမယ္။တို႔ႏိုင္ငံမွာကိုယ္ ကလြဲရင္ အားလုံးတာဝန္ရွိတယ္ ျဖစ္ေနတယ္။
ကိုယ္ကေတာ့တာဝန္ မယူဘူး။ မင္းတို႔ လူငယ္ေတြ တစ္ဦးခ်င္း ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ တာဝန္ယူဖို႔လိုတယ္။ စီးပြားေရး လုပ္တဲ့သူေတြမွာလဲ တာဝန္ရွိ တယ္။ ျပည္သူေတြမွာ တာဝန္ရွိ တယ္။ ဒါကို ဆရာတို႔လဲ အျမဲ စဥ္းစားဖို႔လိုတယ္။
ဆရာတို႔ေတြ 'အသိနဲ႔ အတတ္'ရွိဖို႔လိုတယ္။ သင္တန္း တစ္ခုမွာလည္း ဒါလိုတယ္။ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ လဲ ဒါလိုတယ္။ ဒါ့အျပင္ သိ႐ုံ ဖတ္႐ုံနဲ႔ မဟုတ္ေသးဘဲနဲ႔ 'တန္ ဖိုး'ရွိဖို႔လဲလိုတယ္။ 'ဝိတ္'ရွိတာ တန္ဖိုးမဟုတ္ဘူး။ ခ်မ္းသာတာ၊ ေက်ာ္ၾကားတာေတြက 'တန္ဖိုး' မဟုတ္ဘူး။ ႐ိုးသားတာ၊ ေျဖာင့္ မတ္တာေတြရွိဖို႔လိုတယ္။ လူငယ္ ေတြကို ဆရာအားကိုးတယ္။
ဘာ ေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ လူငယ္ဆိုတာ ႐ိုးတယ္။ ဆရာအျမဲတမ္းေျပာ တယ္။ဘုရင္ႀကီးမွာ ပုဆိုးမရွိဘူး ေျပာတာ လူငယ္ေတြ၊ ဆရာတို႔ လိုဘုရင့္ေဘးကအၾကံေပးေတြက ဘုရင္ႀကီးေခ်ာလိုက္တာလို႔ ေျပာ တာ။ ''ပုဆိုးမရွိတဲ့ဘုရင္ႀကီး ကိုေခ်ာတယ္ေျပာတာ ပညာရွင္ ေတြအၾကံေပးေတြပါ'' ေက်ာင္း သားေတြ၊ လူငယ္ေတြက ႐ိုးသား တယ္။
ဒါေၾကာင့္ လူငယ္ေတြကို သိကၡာရွိမႈ၊႐ိုးသားမႈေတြကိုတန္ဖိုး ထားေစခ်င္တယ္။ တစ္ခ်ိန္တုန္း ကဆရာတို႔ႏိုင္ငံမွာ မဟုတ္တာ လုပ္ၿပီး ခ်မ္းသာတဲ့ေခတ္ရွိခဲ့ တယ္။ အခု ဟုတ္တာ လုပ္ၿပီး ခ်မ္းသာဖို႔လိုတယ္။ ဒါေၾကာင့္ Business Ethic ကို သင္ေပးဖို႔ မ်ားမ်ားလုိလာၿပီ။ မတည့္တဲ့သူ ဆိုတာ ရန္သူမဟုတ္ဘူး။ အယူ အဆ၊ ဘာသာ၊ လူမ်ဳိးမတူတာ ဘာျဖစ္လဲ။ တို႔ႏိုင္ငံ တစ္ႏိုင္ငံ တည္းရွိတယ္။ One Country၊ One Future၊ One People ျဖစ္ဖို႔လိုတယ္။တို႔ႏိုင္ငံ တစ္ႏိုင္ငံ တည္းရွိတယ္။ မခြဲနဲ႔။ အခုက သူနဲ႔ကိုယ္နဲ႔မတူရင္ရန္သူျဖစ္ေန ၿပီ။ ''Live Together'' ျဖစ္ဖို႔ လိုတယ္။ Living Together ကိုေျပာတာမဟုတ္ဘူး။ တို႔ႏုိင္ငံ မွာ လူဦးေရ ၅၁ သန္း အတူတူ ေနရမွာ။
ေနာက္တစ္ခု''Listening'' လုပ္ဖို႔လိုတယ္။ ဆရာတို႔ ႏိုင္ငံမွာ နားေထာင္တာ အရမ္းအားနည္း သြားၿပီ။ လူတုိင္းမွာ 'ပါးစပ္' ေတြပဲရွိတယ္။အခုျမန္မာျပည္မွာ ရွိတဲ့စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္ေတြ မွာ ထူးျခားတဲ့လုပ္ငန္းတစ္ခု သုံးသပ္မိတယ္။ အင္မတန္တိုး တက္တဲ့လကၡဏာပါပဲ။အုပ္စု(၃) စုျဖစ္ေနတယ္။ တစ္စုက ျပည္တြင္းကလူေတြ၊ ေနာက္တစ္စုက ႏုိင္ငံျခားကေနျပည္တြင္းမွာ
အလုပ္ လာလုပ္တဲ့သူေတြ၊ ေနာက္တစ္စု ကကိုယ့္ႏုိင္ငံ ကေနထြက္သြားၿပီး ျပည္ပမွာ ပညာသင္ၿပီးျပန္လာ တဲ့သူေတြ၊ ဒီေတာ့ အခုလုပ္ငန္း ခြင္ေတြအားလုံးမွာသုံးမ်ဳိးရွိတယ္။
''Diversity ''ျဖစ္ဖို႔လိုတယ္။ အခုက ဒီ Diversity ကို စီမံခန္႔ ခြဲမႈမလုပ္တတ္ၾကဘူးျဖစ္ေနတယ္။ ''နင္က အခုမွေရာက္တာ၊ ငါက ျမန္မာျပည္မွာ ေနတာၾကာလာ ၿပီ'' ဟိုတစ္ဖက္ကလည္း ''နင္ က ဘာတတ္လို႔လဲ၊ ငါကမေန႔ တစ္ေန႔ကမွ ph.D ရလာတာ'' ဒီၾကားထဲ ႏိုင္ငံျခားသားက
လဲ ဗမာလိုမေျပာတတ္။ ေတာ ေျပာ ေတာင္ေျပာ။ သူ႔ကိုလဲ ႏိုင္ငံျခားကလာတယ္ဆိုၿပီးအထင္ ႀကီးၾကတာကိုး။ မတူတာေတြ ကိုဘယ္လိုေပါင္းမလဲဆိုတာစဥ္း စားဖို႔လိုတယ္။ ဆရာတို႔ လူမ်ဳိး ခ်စ္စရာေကာင္းတာ၊ စိတ္ကူး စိတ္သန္းေကာင္းတာ။ေျပာတတ္ တာ၊ ၿပီးေတာ့ Cultural ေတြ။ ယဥ္ေက်းမႈတစ္ခုတည္းကိုမဟုတ္ဘဲ မတူတဲ့ယဥ္ေက်းမႈေတြကို ေျပာင္းၾကဖို႔လိုတယ္။
ေနာက္ဆုံးေတာ့ တာဝန္ရွိမႈ၊ တာဝန္ခံ မႈလိုတယ္။ ဆရာက လူငယ္ေတြကုိ 'ကုိယ့္အေၾကာင္း ကုိယ္သိေအာင္ လုပ္ေစခ်င္တယ္''အခုကသူမ်ား အေၾကာင္းပဲ သိေအာင္လုပ္ေန ၾကတယ္။ကုိယ့္အေၾကာင္း ကုိယ္သိဖုိ႔လုိတယ္။ ဆရာတုိ႔အခု EQ သင္ေပးဖုိ႔ လုိတယ္။ လူငယ္ေတြကုိ ေလ့လာ တဲ့အခါ နံပါတ္(၁) က က်န္းမာ ဖုိ႔လုိတယ္။ ''You must be physically fit'' အခု လူငယ္ ေတြကုိ ၾကည့္လုိက္ရင္ ခ်ဳံးခ်ဳံး က်ေနတယ္။႐ုပ္ေတြကလဲလုပ္ခ်င္ သလုိလုိ မလုပ္ခ်င္သလုိလုိ၊ Energy ကလဲမရွိ။ တို႔လူငယ္ ေတြ လမ္းေလွ်ာက္ရင္ေတာင္ရင္ ေကာ့ၿပီး လမ္းေလွ်ာက္ဖုိ႔လုိ တယ္။ IQ က ေမြးရာပါလုိ႔ ေျပာလုိ႔ရေပမဲ့ EQက ေမြးရာပါမဟုတ္
ဘူး။ ေနာက္တစ္ခုက Spiritual Quotient ၊ ဆရာ Religion လုိ႔ မေျပာဘူးေနာ္။
ေနာက္ဆုံးက ႏုိင္ငံသားေတြ အတြက္ CQ လုိ႔ ေခၚတဲ့ Cultural Quotient လုိ တယ္။
စီးပြားေရးသမားေတြအားလုံး က တို႔စီးပြားေရးရွိမွ တုိင္းျပည္ တုိးတက္မွာကုိေတြးဖုိ႔လုိတယ္။ လူေတြရဲ႕ ေနမႈထုိင္မႈတတ္ဖုိ႔က စီးပြားရွာတတ္ဖုိ႔လုိတယ္။ အခု လာတဲ့သူေတြအားလုံးကုိယ့္ကုိယ္ ကုိယ္စီးပြားေရးလုပ္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားပါ။ သူမ်ားဆီမွာ အလုပ္ သြားလုပ္တယ္ဆုိတာ ညံ့တဲ့သူ ေတြပဲလုပ္တာ။လုပ္ေနတဲ့သူေတြ ကုိယ္ပုိင္အလုပ္လုပ္ဖုိ႔လုိတယ္။ ကုိယ္ပုိင္အလုပ္လုပ္မွ တုိင္းျပည္ တုိးတက္မွာ၊ လခစားေတြခ်ည္း လုပ္ေနလုိ႔ တုိင္းျပည္မတက္လာဘူး။ ၿပီးေတာ့ Market (ေစ်း ကြက္)ကုိ သိဖုိ႔လုိတယ္။
ကုမၸဏီတစ္ခုက ပစၥည္းေရာင္းတာ၊ ဝန္ေဆာင္မႈေပးတာ မဟုတ္ဘူးေနာ္။ Solution ေပးတာ။
ဆရာအျမဲေျပာေနတာရွိတယ္။ YKKO က ေၾကးအုိးေရာင္းတာ မဟုတ္ဘူး။ ဗုိက္ဆာတာ ကုိ ေၾကးအုိးနဲ႔ျဖည့္လို႔ရတယ္။ ဒါကုိ ေျဖရွင္းေပးတာ၊ ဆရာအျမဲေျပာ ေနတာရွိတယ္။ လိပ္ျပာျဖစ္ဖုိ႔လုိ တယ္။ လိပ္ျပာသည္ ပုိးတုံးလုံး ျပန္မျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ေဘာက္ဖတ္ ျပန္ မျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဆရာတို႔ေျပာင္းမွရမယ္။
စဥ္ဆက္မျပတ္ တုိးတက္မႈအတြက္ (S) သုံးလုံးကုိ ေမ့လုိ႔မရဘူး။ Sustainable၊ Secure and Sharing တုိ႔လုပ္မွရမယ္။ တုိင္းျပည္မွာ ကုိယ္ခ်ည္းခ်မ္းသာေနၿပီး သူမ်ား မြဲေနတာက အေျဖမဟုတ္၊ ဒါမွ် ေဝမႈမရွိဘူးလုိ႔ ေျပာရမယ္။ လူေတြပါလာဖုိ႔အတြက္ မွ်ေဝဖုိ႔လုိ တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီသုံးမ်ဳိးကုိ လုပ္ၾကပါလုိ႔ ေျပာခ်င္တယ္။
ရန္ကုန္အမ်ဳိးသားကဇာတ္႐ံုတြင္ ယခုလ ၁၅ ရက္က Strategy First Institute ၏ ေလးႏွစ္ျပည့္ အျဖစ္က်င္းပေသာ Strategy First Forum (2015) တြင္ ႏိုင္ငံေတာ္သမၼတ၏အၾကံေပးပုဂၢိဳလ္ ပါေမာကၡ ေဒါက္တာေအာင္ထြန္းသက္က Responsible Business Conduct ေခါင္းစဥ္ျဖင့္ေဟာေျပာခဲ့သည္မ်ားမွ ေကာက္ႏုတ္ေဖာ္ျပျခင္းျဖစ္ပါသည္။
credit to : http://uniondaily.net/News/DetailView.aspx…
Via ; Win Win Thant
ေမတၱာျဖင့္ The Precious Time မွ ျပန္လည္ မ်ွေဝသည္။