အဖုိးအုိတစ္ဦး၏ အံ့ၾသဖြယ္ ဆုံးၿဖတ္ခ်က္

Hlayeirhtut Htut shared Myanmar Online News's photo.

Sunday, August 18, 2013

၁၉၈၇ ခုႏွစ္ေလာက္မွာေပါ့ လန္ခ်ားလွည္းေမာင္း သမား အဖုိးအုိ Bai Fangli ဟာ သူတစ္သက္လုံး ပင္ပင္ပန္းပန္းနဲ႔ လုပ္ကုိင္ရွာေဖြခဲ့သမွ်ေတြအတြက္ ၿပန္လည္အနားယူဖုိ႔ ေနရပ္ၿမိဳ ႔ေလးဆီကုိၿပန္လာခဲ့ပါတယ္။ တစ္ေန႔ သူ႔ေနရပ္ၿမိဳ ႔ေလးရဲ ႔ လုပ္ငန္းခြင္တစ္ခုမွာ ေက်ာင္းေနအရႊယ္ ကေလးေတြ အလုပ္လုပ္ေနတာကိုေတြ႔လုိက္ရတယ္.။...

ေက်ာင္းေနအရႊယ္ေလးေတြၿဖစ္ေပမဲ့ ေက်ာင္း၀င္ေၾကးေတာင္မတက္ႏုိင္၊ ဆင္းရဲလြန္းလွတဲ့ကေလးေတြၿဖစ္တဲ့အတြက္ ခုလုိ အရႊယ္နဲ႔ မလုိက္ေအာင္ ၾကဳံရာအလုပ္ေတြကုိ
၀င္လုပ္ေနရရွာတယ္။

အဲ့ဒီမွာဘဲ Bai ဟာ ထန္က်င္း ၿမိဳ ႔ကိုၿပန္သြားၿပီး နဂုိ လန္းခ်ားေမာင္းတဲ့အ လုပ္ကုိ ၿပန္လုပ္ခဲ့တယ္ ၿပီးေတာ့ ဘူတာေနာက္နားက တည္းခုိးခန္းဧည့္ သည္ေတြကုိလည္း သြားလာေရးအတြက္၀န္ေဆာင္မႈေပးခဲ့ ပါေသး တယ္။ ၂၄ နာရီလုံးလုံး ခရီးသည္ေတြကုိ ေစာင့္ခဲ့တယ္၊ အစားအေသာက္ကုိလည္း ခ်ိဳ ႔တဲ့စြာစားေသာက္ၿပီး စြန္႔ပစ္ထားတဲ့တပတ္ရစ္အ၀တ္အစား အေဟာင္းေတြဘဲသူရွာေဖြၿပီး၀တ္ခဲ့တယ္။ ၿပီးေတာ့ သူေန႔စဥ္ ခက္ခက္ခဲခဲနဲ႔ရွာေဖြရသမွ်ေတြပိုက္ဆံအားလုံးကို ေက်ာင္းစရိတ္မတက္ႏုိင္တဲ့ ကေလးငယ္ေတြအတြက္ ေထာက္ပ့ံခဲ့ၿပီး ပညာကို ဆက္သင္ေစခဲ့တယ္။

၂၀၀၁ ေလာက္မွာေပါ့ သူဟာ Tianjin YaoHu (ထန္က်င္း အလယ္ တန္းေက်ာင္း) ဆီကုိ သူ႔ရဲ႔ ေနာက္ဆုံးစုထားတဲ့ ေငြေၾကးေလး ကို ေပးပုိ႔ဖုိ႔အတြက္ သူ႔ရ ဲ႔ လန္ခ်ားေလးနဲ႔ေမာင္းလာခဲ့တယ္။
အသက္ (၉၀) ရွိသြားၿပီၿဖစ္တဲ့ လန္ခ်ားေမာင္းသမား အဖုိးအုိ က ေက်ာင္းသားေလးေတြကို ေၿပာၿပတယ္ သူ႔မ်က္၀န္းမွာေတာ့ ေၾက ကဲြ၀မ္းနည္းမႈေတြနဲ႔ေပါ့" အသက္အရႊယ္ၾကီးလာေတာ့ အရင္လုိလန္ခ်ား မႏွင္းႏုိင္ေတာ့လုိ႔ ေနာက္ထပ္ မကူညီ မေထာက္ပံ့ႏုိင္ တာကို စိတ္မေကာင္းပါဘူး ကေလးတုိ႔ရယ္ " တဲ့ေက်ာင္းမွာရိွတဲ့ ေက်ာင္းသား အားလုံး ႏွင့္ ဆရာဆရာမအားလုံးက...တေရႊ ႔ေရႊ ႔ၿဖင့္ ႏွင္းၿပီး ေက်ာင္းကၿပန္ ထြက္သြားတဲ့ အဖုိးအုိရဲ ႔ေက်ာၿပင္ေလးကို ၾကည့္ၿပီး
မ်က္ရည္ေလးေတြ စီး က်လွ်က္ ႏႈတ္ဆက္လုိက္ၾကပါေတာ့တယ္။

သူဟာ ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္ထိ မရွိဆင္းရဲသား ကေလးငယ္ (၃၀၀) ေက်ာ္ကို သူတုိ႔ရဲ ႔ပညာသင္စရိတ္အတြက္ တရုတ္ ယြမ္ 350,000 တိတိ လွဴဒါန္းႏုိင္ခဲ့ပါတယ္။အဖုိးအုိဟာ ၂၀၀၅ ခုႏွစ္မွာ ကြယ္လြန္ အနိစၥေရာက္ခဲ့ပါတယ္.။.သူမရွိေတာ့ေပမဲ့ သူရ ဲ႔လုပ္ေဆာင္ခဲ့မႈေတြကေကာ သူေနထုိင္ရွင္သန္ရာရပ္၀န္းမွာေတာ့စဲြထင္က်န္ခဲ့တုန္းပါ.။။

အဂၤလိပ္လုိ ဇာတ္လမ္းေလးတစ္ခုကို ၾကိဳက္လုိ႔ အတက္ႏုိင္ဆုံး၊ အနီးစပ္ဆုံး ဘာသာၿပန္ ၿပီး ေ၀ဌလုိက္ပါတယ္။ အထူးသၿဖင့္ အဖုိးအုိရ ဲ႔ စိတ္ဓာတ္ကုိေလးစားအားက်လြန္းလုိ႔ပါအသက္အရႊယ္ ၾကီးရင့္ေပမဲ့ သူ တက္တဲ့ ပညာနဲ႔ သူခ်စ္တဲ့ အရပ္၊ သူခ်စ္တဲ့ ကေလးေတြအတြက္ အနစ္နာခံ ကုသိုလ္ၿပဳသြားပုံက ေလးစားအားက်ဖြယ္ၿဖစ္ပါသည္။

"သင္ေသသြားေသာ္
သင္ဖြားေသာေျမ၊ သင္တုိ႔ေျမသည္၊
အေျခတုိးျမင့္၊ က်န္ေကာင္းသင့္၏။ " ဆရာေဇာ္ဂ်ီ ရဲ ႔ ကဗ်ာစာပုိဒ္ေလးလည္း မ်က္လုံးထဲ ၿမင္လာ၏။ အဖုိးအုိသည္ စိတ္ကူး ႏွင့္ ဆႏၵကုိလက္ေတြ႔အေကာင္ထည္ေဖာ္သြားႏုိင္ခဲ့ေပသည္။
အဖုိးအုိ ၿမွင့္တင္ကူညီေပးလုိက္ေသာ ကေလးေတြသည္ ယခုအခ်ိန္တြင္ သူတုိ႔၏ သက္ဆုိင္ရာ က႑မ်ားတြင္ ၿမွင့္ၿမွင့္မားမားစြမ္းေဆာင္လာႏုိင္ၾကေပေတာ့မည္။
ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ရ ဲ႔ တုိင္းၿပည္မွာလည္း မၿပည့္စုံ မတက္ႏုိင္တဲ့ ကေလးငယ္ေတြ ္ရွိေနေခ်ေသးသည္။ တက္ႏဳိင္သေလာက္ ကူညီေထာက္ပံ့မႈေတြ ၿပဳေစခ်င္သည္..။
ပညာေရးအတြက္ ေထာက္ပံ့ကူညီၾကေသာ အသင္းအဖဲြ ႔မ်ားကိုလည္း ေတြ႔လာရပါသည္....ဒီလုိအသင္းအဖဲြ ႔မ်ိဳးေတြကိုလည္း ေလးစားအားက်မိေၾကာင္း ႏွင့္
ေရရွည္တည္တံ့ႏုိင္ေစေၾကာင္း ေတာင္းဆုေခြ်လွ်က္....အားလုံးဘဲ အဖုိးအုိလုိဘဲ...မၿပည့္စုံၾကတဲ့ ကေလးငယ္ေတြအတြက္
" အနာဂတ္ရ ဲ႔ ဖန္ဆင္းရွင္ " လုိ ၿဖစ္ႏုိင္ၾကပါေစလုိ႔ တြန္းအားေပးမိပါေတာ့သည္။

အာကာမုိးတိမ္
ခ်ိဳးငွက္ဟူသည္