ဘ၀ေနနည္းညႊန္ျပေလသူ (ေရးသူ ေဒါက္တာျမင့္ဦး ပါေမာကၡခ်ဴပ္ (သစ္ေတာတကၠသိုလ္)

Remembrance, 24 August 2013

ေလးစားၾကည္ညိဳရသူ၊ တန္ဘိုးထားရသူတစ္ဦး လူ႔ေလာကမွထြက္ခြါသြားေလျပီ။ ကြ်န္ေတာ့္ရင္တြင္း တစ္စံုတစ္ရာ တအိအိျပိဳပ်က္သြားေလသလား ခံစားလိုက္ရသည္။ ၀မ္းနည္းမႈက အျပင္းအထန္မဟုတ္ေသာ္လည္း နက္နက္ ရိႈင္းရိႈင္းရွိလွသည္။ တျခားသူေတြအတြက္ေတာ့မသိပါ။ ကြ်န္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ ဆရာၾကီးဦးတင္လွသည္ အဓိပၸါယ္ ရွိသည့္ ဘ၀ေနနည္းကို လမ္းညႊန္ျပခဲ့သူျဖစ္သည္။

အသက္ေလးဆယ္ေရာက္လာသည္ထိ ကြ်န္ေတာ့္ဘ၀မွာ မေက်မနပ္ျဖစ္စရာ ဘာမွမရွိ။
ထို႔နည္းတူပင္ ထူးထူး ျခားျခား ေက်နပ္အားရစရာလည္းမရွိ။ ထိုေနာက္ပိုင္းတြင္ တာ၀န္ေတြကၾကီးလာသည္။ ေတာင္းဆိုမႈေတြကလည္း မ်ားလြန္းလာသည္။ လူသားပီပီ ခါးသည္းနာက်ည္းမႈေတြျဖစ္ရသည္။ ထိုမွဆက္၍ နာက်င္မႈေတြျဖစ္ရေတာ့သည္။

အသက္ၾကီးလာေလ၊ တည္ျငိမ္ရင့္က်က္ေလျဖစ္ရမည့္အစား ပိုပို၍ ေပါက္ကြဲလြယ္၊ ထိရွလြယ္ျဖစ္လာသည္။ ေဒါသ မီးသည္ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္အား ေလာင္ကြ်မ္းေလသည္သာမက အနီးအပါးမွ အျပစ္မဲ့သူမ်ားကိုပါကူးစက္ကာ ဒုကၡေပး ေလေတာ့သည္။ အသက္ၾကီးခါမွ ဘ၀မွာသင့္တင့္ေလ်ာက္ပတ္စြာ မေနတတ္၊ မထိုင္တတ္ေတာ့ျပီ။

ထိုသို႔ေသာအေျခအေနမ်ိဳးတြင္ ဆရာၾကီးဦးတင္လွအားၾကံဳဆံုရေလတိုင္း ကြ်န္ေတာ့္စိတ္တြင္း ျငိမ္သက္ျငိမ္းခ်မ္းမႈကို သိသိသာသာခံစားရသည္။ ကြ်န္ေတာ္ေလးစားအားက်ရေသာ ဆရာသမားမ်ားစြာရွိပါသည္။ မတူညီေသာ ရပ္တည္ ခ်က္၊ ခံယူခ်က္၊ အေတြးအျမင္မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္လာေလတိုင္း စိတ္ခံစားမႈကို ထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္ေသာ၊ ပုဂၢိဳလ္ေရးမပါ၊ ဓမၼဒိဌါန္က်က် ရႈျမင္ႏိုင္ေသာသူမ်ိဳးက ရွားပါးလြန္းလွသည္။

ကြ်န္ေတာ္ကိုယ္တိုင္တြင္ ထိုသို႔ေသာအရည္အေသြးမ်ိဳး စိုးစဥ္းမွ်မရွိ။ သို႔ျဖစ္ရာ ဆရာၾကီး၏တည္ျငိမ္မႈ၊ တည္ၾကည္မႈတို႔ႏွင့္ ဆံုေတြ႔ရေလတိုင္း ေလးစားၾကည္ညိဳမိသည္။  ေယာနိေသာမနသီကာရကို ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား သိနားလည္ၾကပါသည္။ လက္ေတြ႔က်င့္ၾကံျဖစ္သူ မည္မွ်ရွိသည္ကို ေတာ့မသိပါ။ ကြ်န္ေတာ္ကေတာ့ အသိေနာက္အလုပ္မလိုက္ႏိုင္ေသးသူသာျဖစ္သည္။ ဆရာၾကီးကေတာ့အေျပာ မဟုတ္၊ လက္ေတြ႔က်င့္ၾကံေနထိုင္သြားခဲ့သည္။

ကြ်န္ေတာ္တို႔၏ သက္တမ္းသံုးပံုတစ္ပံုေလာက္ စာသင္ခန္းေတြဆီမွာ အပတ္တကုပ္သင္ယူခဲ့ၾကသည္။ ဆက္၍ လည္း တစ္ဘ၀လံုး စာအုပ္မ်ားမွသင္ယူေလ့လာရန္ အားထုတ္ေနၾကမည္သာျဖစ္သည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ေမ့ထားမိခဲ့ သည္က လူေတြဆီက၊ အထူးသျဖင့္ ဆရာၾကီးဦးတင္လွကဲ့သို႔ေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးထံမွသင္ယူရန္ျဖစ္သည္။ ထိုသင္ခန္း စာမ်ားက ပို၍ပင္အဖိုးတန္ေပဦးမည္။ အခုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္သင္ယူလိုေသာအရည္အေသြးမ်ားႏွင့္ ျပည့္၀သည့္ ဆရာၾကီးကား ထြက္ခြါသြားႏွင့္ေလျပီ။ ရင္တြင္း၌ တအိအိျပိဳဆင္းသြားသည္မွာ ဘာဆိုသည္ကို ကြ်န္ေတာ္နားလည္ လိုက္သည္။ သင္ယူလိုက္ဦးမည္ဟု အားခဲထားခဲ့ေသာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ပင္ျဖစ္မည္ထင္ပါသည္။ အျမင္မွန္အေတြးမွန္ တစ္ခုရလိုက္ေသာ္လည္း

... အခ်ိန္ကေႏွာင္းခဲ့ေလျပီ။

Fareed Zakaria က သူ႔ဆရာ ပါေမာကၡွ Samuel P. Huntington အား 'ပညာ' ႏွင့္ 'ေမတၱာ' တို႔ကို အခ်ိဳးညီစြာ ေပါင္းစပ္ထားေသာ ရွားရွားပါးပါးအရည္အေသြးရွိသူဟုဆိုပါသည္။ ဆရာၾကီးဦးတင္လွသည္လည္း ထိုသို႔ေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးပင္ျဖစ္သည္ဟု ဆိုခ်င္သည္။ ေနာက္မ်ိဳးဆက္မ်ားအား သူလက္ဆင့္ကမ္းေပးခဲ့သည္မွာ အေတြ႔အၾကံဳ မ်ားႏွင့္ ပညာသာမကပါ။ ေစတနာလည္းပါသည္။ ေမတၱာလည္းပါသည္။ ဆရာၾကီးသည္ ကြ်န္ေတာ့္ဘ၀အျမင္ကို တစ္နည္းတစ္ဖံု ေျပာင္းလဲေစခဲ့သူျဖစ္သည္။ ဘ၀မွာ ထိုသို႔ေသာပုဂၢိဳလ္မ်ိဳး မ်ားမ်ားစားစားမေတြ႔ႏိုင္ပါ။ Fareed Zakaria က သူ႔ဆရာအား A Man of Towering Intellect ' ဟု ဆိုခဲ့သလို ကြ်န္ေတာ္သည္လည္း ဆရာၾကီးအား A Model of Modest but Noble Living ' ဟုဆိုလိုက္ခ်င္ပါသည္။ သူ စံနမူနာျပခဲ့သည့္နည္းအတိုင္း က်င့္ၾကံေနထိုင္ႏိုင္ေအာင္ ကြ်န္ေတာ္အားထုတ္ရပါဦးမည္။