Sunday, August 25, 2013

လူငယ္နဲ႔ အေရြ႕

August 24, 2013 at 7:16am
    အခ်ိန္နဲ႔ တေျပးညီဆုိသလုိ ႐ုပ္ဝတၴဳမ်ားဟာ တုိးတက္ေျပာင္းလဲ ေနခဲ့တယ္။ ‘ဒီေတာ့ ေျပာင္းလဲမႈေတြ ေနာက္ တဟုန္းထုိး လုိက္ေနခဲ့ၾကတယ္။ မွီတာလဲ ရွိသလုိ၊ မမွီဘဲေနာက္က် က်န္ရစ္ခဲ့တာေတြလည္း ရွိေနခဲ့တယ္။  မမွီရေကာင္းလားဆုိၿပီး အားမလုိ အားမရျဖစ္ရင္း ဘယ္သူ႔ေၾကာင့္ ဘယ္ဝါေၾကာင့္ဆုိတဲ့ လက္ညႇဳိးထုိးမႈေတြနဲ႔ ခရီးဆက္ေနခဲ့ၾကတယ္။ ဒီလုိ လက္ညႇဳိးထုိးေန႐ုံနဲ႔ေတာ့ ျပႆနာကေတာ့ ၿပီးသြားမွာမဟုတ္သလုိ၊ အမွီလည္း လုိက္ႏုိင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အားလုံးပါဝင္ဖုိ႔ ဒီအခ်ိန္ဟာ အေရးအႀကီးဆုံးအခ်ိန္ျဖစ္ေနခဲ့တယ္ဆုိတာ လူငယ္ေတြအေနနဲ႔ သတိရွိရွိ ျဖတ္သန္းႏုိင္ၾကဖုိ႔ ရည္ရြယ္ရင္းရွိတာေၾကာင့္ လူငယ္နဲ႔ အေရြ႕ဆုိတဲ့ နာမည္ေလး၊ ေခါင္းစဥ္ေလး အလုိလုိေပၚေပါက္လာတယ္။
    အေရြ႕ကေတာ့ ေရြ႕ေနၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအတုိင္းမေရြ႕ဘဲ လက္ပုိက္ၾကည့္ေနခဲ့မယ္ဆုိရင္ေတာ့ ထူးမျခားနားသေဘာနဲ႔ ဘာမွျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ဘူးဆုိတာပါပဲ။ ဆုိေတာ့ သူတစ္ပါးကို အျပစ္ဖုိ႔ခ်ေနမယ့္အစား ကုိယ္တုိင္ပါဝင္ၿပီးေတာ့ ကုိယ့္အတြက္၊ ကုိယ့္ပတ္ဝန္းက်င္အတြက္၊ ကုိယ့္ႏုိင္ငံအတြက္ ဦးေဆာင္ဦးရြက္ျပဳကာ ေဆာင္ရြက္ဖုိ႔ လုိအပ္ေနၿပီဆုိတာ မေမ့ဖုိ႔ေတာ့ လုိအပ္ပါတယ္။
    ဒီလုိပဲ အရင္လူေတြအေနနဲ႔လည္း မ်ားေသာအားျဖင့္ေတာ့ သူတုိ႔လည္း ေကာင္းမယ္ထင္တာေတြကုိ ဦးစားေပးၿပီးေတာ့ ခ်ီတက္ခဲ့ၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ လမ္းလဲြႀကီးေတြေပၚ ေလွ်ာက္ခဲ့ၾကေတာ့ ခရီးက တြင္သင့္သ ေလာက္ မတြင္ဘဲရွိေနခဲ့တယ္။ ဒီေတာ့ အားမလုိ အားမရျဖစ္ခဲ့ၾကရတယ္။ ဒါကလည္း သဘာဝတစ္ခုပါပဲ။ သုိ႔ေသာ္လည္း ဒီေန႔ဒီအခ်ိန္အခါမွာေတာ့ ဒါေတြကို သခၤန္းစာယူၿပီးေတာ့ ဆက္ေလွ်ာက္ရမယ့္ လမ္းေၾကာင္း အမွန္ေတြကုိ ေဖာက္ထြက္ႏုိင္ဖုိ႔၊ တူးေဖာ္ႏုိင္ဖုိ႔၊ ရွင္းလင္းစြာ ျဖတ္သန္းႏုိင္ဖုိ႔အတြက္ မိမိတုိ႔အားလုံးရဲ႕ လက္ ထဲမွာ ရွိေနခဲ့တယ္။ ကုိယ္ေလွ်ာက္တဲ့ လမ္းဟာ ကုိယ့္ပန္းတုိင္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သတၱိရွိရွိနဲ႔ ရဲရဲဆက္ေလွ်ာက္ပါ။ ေတြေဝမေနပါနဲ၊ ဆက္ေလွ်ာက္ပါ။ လမ္းေၾကာင္းေတြဟာ ေရးေရးေလးျမင္ေနရပါၿပီ။ ဒီေရးေရးေလးျမင္ေနရတဲ့ လမ္းေၾကာင္းေတြဟာ အားကုန္ဖြင့္ၿပီး တုိးတုိက္သြားမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ေတာင္ႀကီး ဖဝါးေအာက္ဆုိတဲ့အတုိင္း ေရာက္ပါလိမ့္မယ္။ ေလွ်ာက္ေသာသူ ေရာက္၏ဆုိတာမ်ဳိးေပါ့။
    ျမတ္စြာဘုရားရွင္ဟာ ပရိနိဗၺာန္စံေတာ္မူခါနီးမွာ အရမ္းပဲ အလုပ္မ်ားတယ္။ ဆယ္လပတ္လုံး ခရီးေတြ မျပတ္တမ္းဆုိသလုိ သြားလာခဲ့တယ္။ မလႅမင္းတုိ႔ရဲ႕ ဥယ်ာဥ္ကုိ မေရာက္မခ်င္း ခရီးေတြဆက္တုိက္သြားခဲ့တာ ေပါ့။ ဘာေၾကာင့္ ဒီေလာက္ခရီးေတြ သြားခဲ့တာလဲဆုိရင္ေတာ့ ေဝေနယ်သတၱဝါေတြအတြက္ပါပဲ။ အဲဒီလုိ ခရီးသြားၿပီး မလႅမင္းတုိ႔ရဲ႕ ဥယ်ာဥ္ကုိ ေရာက္ေတာ့ ကုိယ္ေတာ့္အေနနဲ႔ အရမ္းကုိ ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ေနပါၿပီ။ ဒီေတာ့ အနားယူခ်င္တယ္။ အနားယူဖုိ႔ အရွင္အာနႏၵာကုိ ေနရာျပင္ခုိင္းရတယ္။
    အဲဒီအခ်ိန္မွာ တႏုံ႔ႏုံ႔ဆုိသလုိ ေတြးရင္း အေတြးမရွင္းတဲ့ ပုဂၢိဳလ္တစ္ေယာက္ရွိတယ္။ သူ႔နာမည္က သုဘဒၵပရိဗၺဳိဇ္တဲ့။ သူက ဘုရားပရိနိဗၺာန္စံေတာ္မူခါနီးၿပီဆုိတာကို သိတယ္။ ပရိဗၺဳိဇ္တုိ႔ထုံးစံအတုိင္း အယူဝါဒ တစ္ခုကို စဲြစဲြၿမဲၿမဲသက္ဝင္ေနတယ္။ အခ်ဳိ႕လူေျပာတာေလာက္နဲ႔ေတာ့ မယုံၾကည္ဘူး။ ဒီေတာ့ သူ႔အေနနဲ႔ ျဖစ္ေနတဲ့ သံသယ၊ အေတြးမရွင္းတာကုိ ဘုရားရွင္ကသာလွ်င္ ေျဖရွင္းေပးႏုိင္မယ္ဆုိတာ သိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူ႔အေနနဲ႔ ဘုရားရွင္ဆီလာခဲ့တယ္။ ဒီလုိဘုရားရွင္နဲ႔ ေတြးဖုိ႔လာတယ္ဆုိေပမယ့္  အရွင္အာနႏၵာက ဘုရားနဲ႔ ေတြ႕ခြင့္မေပးဘူး။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ ဘုရားရွင္က အရမ္းပင္ပန္းေနၿပီ။ သူနဲ႔စကားေတြ ေျပာေနရရင္ ပုိၿပီးေတာ့ ပင္ပန္းမယ္။ အနားယူသင့္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေတြ႕ခြင့္မေပးဘူး။ ေနာက္ေတာ့ သုံးႀကိမ္တုိင္တုိင္ ပယ္ေနတာကုိ ဘုရားရွင္က ၾကားတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သုဘဒၵကို ေတြ႕ခြင့္ေပးလုိက္ဖုိ႔ အာနႏၵာကို မိန္႔ေတာ္မူ လုိက္တယ္။
    သူ႔အေနနဲ႔ ဘာေတြအေတြးမရွင္းတာလဲဆုိေတာ့ -
    ''အရွင္ေဂါတမ၊ တိတၴိဆရာႀကီးေျခာက္ေယာက္ဟာ သူတုိ႔ဝန္ခံတဲ့အတုိင္း၊ သူတုိ႔ သိၾကတယ္လား။ သုိ႔မဟုတ္ရင္ မသိၾကဘူးလား။ တခ်ဳိ႕သိၾကၿပီး၊ တခ်ဳိ႕ဆရာႀကီးေတြက မသိၾကဘူးလား'' ဆုိၿပီး ေလွ်ာက္တယ္။ ဒီေတာ့ ဘုရားရွင္က-
    ''သုဘဒၵ၊ သူမ်ားေတြရဲ႕အေၾကာင္းကုိ ေျဖေနဖုိ႔ အခ်ိန္မရွိေတာ့ဘူး၊ သင့္ကို တရားေဟာမယ္။ ဒီတရားကုိသာ ေကာင္းစြာနာယူပါ'' ဒီလုိနဲ႔ ဘုရားရွင္ဟာ သုဘဒၵကို တရားေဟာတယ္။ တရားနာ။ ၾကည္ညဳိမႈ ျဖစ္။ ရဟန္းျပဳ၊ ရဟႏၲာျဖစ္ေပါ့။
    ဒီေနရာမွာ ဘုရားရွင္ မိန္႔ေတာ္မူခဲ့သလုိ၊ သူမ်ားအေၾကာင္းေျပာေနဖုိ႔ အခ်ိန္မရွိေတာ့ဘူးဆုိတာပါပဲ။ ကုိယ့္ေလွ်ာက္ရမယ့္ အေရြ႕ကုိ ကုိယ္တုိင္သာလွ်င္ တြန္းေရႊ႕သြားဖုိ႔ အေရးႀကီးပါတယ္။ ကုိယ္လုပ္ႏုိင္တဲ့ နယ္ပယ္ ကေန အမ်ားနဲ႔ ပူေပါင္းပါဝင္ၿပီးေတာ့ ၿပိဳင္တူတြန္းဖုိ႔ လုိအပ္ေနပါတယ္။ ဒါကို လူငယ္ေတြအေနနဲ႔ သတိျပဳ ရမယ့္အခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။ ႏုိင္ငံေရး၊ လူမႈေရး၊ စီးပြားေရး၊ ပညာေရးစတဲ့ အေရးကိစၥမွန္သမွ်ဟာ ေနရာတုိင္း လုိလုိ လုိအပ္ခ်က္ေတြ ရွိေနပါတယ္။ ဒီလုိအပ္ခ်က္ ကြက္လပ္ကုိျဖည့္ဆီးေပးဖုိ႔ဆုိရင္ေတာ့ ကုိယ္တတ္ႏုိင္တဲ့ ဘက္ကေန ျဖည့္ဆီးေပးႏုိင္မယ့္ အေရြ႕ေလးကုိ၊ ခပ္ဆတ္ဆတ္ျဖစ္ျဖစ္၊ အသာအယာအျဖစ္၊ လုိအပ္မႈအေနအထား အေလ်ာက္ ေရႊ႕ၾကည့္ႏုိင္ဖုိ႔ လုိအပ္ပါတယ္။
    ငယ္ငယ္တုန္းက ေက်ာင္းသားဘဝမွာ သင္ခဲ့ရတဲ့ ကဗ်ာေလး ေခါင္းထဲေရာက္လာတယ္။ အားလုံး လည္း ရၿပီးျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။
    ဇြန္ပန္း႐ုံအနီး၊ လွည္းဘီး ႏြံထဲ ကြၽံေနသည္။
    ကူ၍တြန္းေပးၾကပါ၊ ေလးလြန္း၍ မတြန္းႏုိင္ဘူးလား။
    ၿပိဳင္တူတြန္းလွ်င္ ေရြ႕ႏုိင္ပါသည္။ ေတာ္ေတာ္ အားေကာင္းတဲ့ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ျဖစ္ပါတယ္။ ငယ္ငယ္တုန္းက ေတာ့ ကဗ်ာၿပိဳင္တူ ရြတ္ဖတ္ရၿပီး ေပ်ာ္ရႊင္ရတာပဲ သိတယ္။ အခုေတာ့ ကဗ်ာထဲက ေပးခ်င္တဲ့မက္ေဆ့ခ်္ ေတြက အရမ္းပဲ မ်ားေနပါလား။ အရမ္းပဲ အားေကာင္းလွပါလားဆုိတာ သိေတာ့တယ္။
    ႏုိင္ငံအေနနဲ႔ကေတာ့ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ႏြံထဲ ကြၽံေနခဲ့ပါတယ္။ လူမသိ၊ သူမသိနဲ႔ ဒီလုိပဲ ျဖတ္သန္း ခဲ့ၾကတယ္။ ဘယ္သူ႔ကုိမွလည္း အေရးမလုပ္၊ ဘယ္သူကမွလည္း အေရးျပန္မလုပ္တဲ့ အျဖစ္ဆုိးႀကီးနဲ႔ တုိင္းျပည္ ဟာ ေတာ္ေတာ္ေလး ႏြံထဲ ကြၽံေနခဲ့ပါတယ္။ ကြၽံ႐ုံတင္မကဘဲ နစ္ပါ ေနခဲ့တယ္။ ဒီေတာ့ ကြၽံေနတာကုိ၊ နစ္ေနတာကုိ သိေတာ့ ကူၿပီး တြန္းေပမယ့္လူေတြ၊ တြန္းေရြ႕ဖုိ႔ ႀကိဳးစားခဲ့သူေတြအေနနဲ႔ ဆဲြထုတ္ဖုိ႔ ႀကိဳးစား ခဲ့ၾကေပမယ့္ အရာမဝင္ခဲ့ဘူး။ ဒီလုိကူညီသူေတြကုိပဲ ရန္သူသဖြယ္သတ္မွတ္ရင္း ဒဏ္ေတြ ေပးခဲ့တယ္။ ဒီဒဏ္ရာ ဒဏ္ခ်က္ေတြေၾကာင့္ လူေတြေရာ၊ တုိင္းျပည္ေရာ အထိနာခဲ့ရပါတယ္။ ဒါေတြကေတာ့ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္ၿပီး မေျပာခ်င္ေပမယ့္ အနည္းငယ္ သိသာေအာင္ ထုတ္ျပ႐ုံေလာက္ပါ။
    ဒီလုိျဖတ္ေလွ်ာက္ရမယ့္ ခရီးအေနနဲ႔ကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးကုိ ေလွ်ာက္ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ အရမ္းလည္း ေလးလံေနပါလိမ့္မယ္။ ေလးလြန္းလုိ႔ မတြန္းဘဲ အသာအယာထုိင္ၾကည့္ေနဦးမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ဆင္းရဲတြင္းက ၾကာေလနက္ေလ ျဖစ္လာဦးမွာပဲ။ ဒီေတာ့ ဆင္းရဲတြင္းေနက ဆဲြထုတ္၊ တြန္းေရြ႕ဖုိ႔ လူတုိင္းမွာ တာဝန္ရွိပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ လူငယ္ေတြမွာ တာဝန္ရွိေနပါတယ္။ လူငယ္ေတြရဲ႕ အနာဂတ္ဟာ မၾကာခင္ ေပၚလာေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ အခုအခ်ိန္ကစၿပီး စြမ္းေဆာင္ႏုိင္မႈေတြနဲ႔ ႀကိဳးစားမွသာ ကုိယ့္လက္ထက္မွာ အဆင္ေျပ ပါလိမ့္မယ္။ တစ္ဦးေကာင္း တစ္ေယာက္ေကာင္းကေတာ့ မလုိဘူးမဟုတ္ဘူး။ လုိအပ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တစ္ဦးေကာင္း တစ္ေယာက္ေကာင္းေလာက္ကုိသာ အားကုိးေနလုိ႔ေတာ့ မျဖစ္ဘူး။ ဒီလုိ တစ္ဦးတစ္ေယာက္ကုိသာ အားကုိးၿပီး ကုိယ္ကဘာမွမလုပ္ဘဲ ေဘးကေန အသာအယာေနၿပီး ေဘးထုိင္ ဘုေျပာေနဦးမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ေအာင္ျမင္မႈ၊ ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈဟာ ေဝးေနပါလိမ့္ဦးမယ္။ ဒီေတာ့ အမ်ားအားနဲ႔ စုေပါင္းၿပီးေတာ့ ၿပိဳင္တူတြန္းေရႊ႕ဖုိ႔ လုိအပ္ပါတယ္။ ဒီလုိ အတူတကြ လက္တဲြၿပီး ပူေပါင္းပါဝင္ေဆာင္ရြက္မယ္ဆုိရင္ေတာ့ မၾကာခင္အခ်ိန္အတြင္း မွာ အဖူးအပြင့္ေတြနဲ႔ ေဝဆာေနတဲ့ တုိင္းျပည္အျဖစ္ သာယာလွပတဲ့၊ အမ်ားကစိတ္ဝင္တစား ေလ့လာရမယ့္ ဥယ်ာဥ္ႀကီး ျဖစ္လာလိမ့္မယ္ဆုိတာပါပဲ။
    ဒါေၾကာင့္ အေရြ႕ကုိ သိသာတဲ့ တြန္းေရႊ႕မႈေတြနဲ႔ မူေဟာင္းေတြကုိ ေျပာင္းလဲပါ။ လူတုိင္းမွာ တာဝန္ရွိတဲ့ အတုိင္း ဘာသိဘာသာ မေနပါနဲ႔။ တစ္ဦးေကာင္းတစ္ေယာက္ေကာင္းကုိလည္း ေမွ်ာ္လင့္မေနပါနဲ႔။ ၿပိဳင္တူ တြန္းေရႊ႕နုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားပါ။ လက္ညႇိဳးထုိးတာေတြကို ရပ္ပါ။ ဒီလုိသာ သိသာတဲ့အေျပာင္းအလဲနဲ႔ လမ္းေၾကာင္းမွန္ေပၚကုိ အတူတကြ လက္တဲြၿပီး ဆက္ေလွ်ာက္မယ္ဆုိရင္၊ ၿငိမ္သက္ေနၿပီး မလႈပ္မရွားျဖစ္ေနတဲ့ တုိင္းျပည္ႀကီးကုိ လူငယ္ေတြအေနနဲ႔ အားေကာင္းေမာင္းသန္ ၿပိဳင္တူတြန္းေရႊ႕ႏုိင္လွ်င္ေတာ့ မၾကာခင္မွာ ပြင့္လင္းျမင္သာတဲ့၊ ေခတ္မီတဲ့၊ သာယာဝေျပာတဲ့ အေနအထားေရာက္ၿပီး ကမၻာႀကီးကုိ ရင္ေပါင္တန္း ေလွ်ာက္ လွမ္းႏုိင္လိမ့္မယ္ဆုိတာပါပဲ။

ေမာင္မင္းစုိး

0 comments:

Post a Comment

စာမေရးျဖစ္ေတာ့တာေၾကာင့္ က်ေနာ္ႀကိဳက္ၿပီး ဖတ္ေစခ်င္တဲ့ စာေလးေတြကို တင္ထားပါတယ္ဗ်ာ

Followers

Total Pageviews

အမွာပါးစရာမ်ားရွိေနရင္

Pop up my Cbox

Blog Archive

အက္ဒမင္

အျခားက႑မ်ားကို ေလ့လာရန္

ရွာေဖြေလ ေတြ႔ရွိေလ

စာေပျမတ္ႏိုးသူမ်ား

free counters
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...