"ျပတုိက္ထဲက ျပဇာတ္" (မင္းလူ)

မင္းလူ၏ ၀တၱဳတိုမ်ား

၂ဝဝ၂ ကမာၻ႔ဖလားပြဲတြင္ ဘရာဇီးအသင္း၏ အေျခအေနမွာ မေရမရာျဖစ္ေနသည္။ ေျခစစ္ပြဲေတြတုန္းကလည္း ရႈံးပြဲေတြမ်ားခဲ့သည္။ ဘရာဇီး ေဘာလံုးသမိုင္းမွာ တစ္ခါမွမၾကံဳဖူးေအာင္ အေျခအေနဆိုးခဲ့သည္။ ေျခစစ္ပြဲေတာင္ေအာင္ပါ့မလားဟု စိုးရိမ္ခဲ့ၾကရသည္။ အေသအလဲၾကိဳးစားၿပီးမွ ေအာက္ဆံုးအဆင့္ကေနကပ္ၿပီး ေျခစစ္ပြဲေအာင္ခဲ့ရသည္။
တစ္ကမာၻလံုးရွိ ေဘာလံုးပရိသတ္ေတြလည္း ရင္တမမ ေမာခဲ့ၾကရသည္။
ဘရာဇီးအသင္းသည္ ေျခစစ္ပြဲေအာင္ခဲ့ေသာ္လည္း စိတ္မေအးရေပ။ ကမာၻ႔ေဘာလံုးအဆင့္အတန္းသတ္မွတ္ရာတြင္ နံပါတ္တစ္ေနရာမွာသာ အျမဲရွိေနခဲ့ေသာ ဘရာဇီးအသင္းသည္ ၂ဝဝ၁မွာေတာ့ အဆင့္ေလွ်ာက်သြားရေလသည္။
ဒီေတာ့ ၂ဝဝ၂ကမာၻ႔ဖလားပြဲမွာ ေအာင္ျမင္မႈရဖို႔ေတာ္ေတာ္အခက္ၾကံဳေနၾကရသည္။ ဗိုလ္စြဲႏိုင္ေျခရွိေသာ အသင္းေတြ သတ္မွတ္ရာမွာလည္း အရင္က ေရႊထီးေဆာင္းခဲ့ေသာ မ်က္ႏွာကိုေထာက္၍ အားနာပါးနာ စာရင္းသြင္းေပးခဲ့ၾကသည္။ သိပ္ဟက္ဟက္ပက္ပက္မရွိ။ တခ်ဳိ႕က ဘရာဇီးေခတ္ကုန္ၿပီလုိ႔ေတာင္ အမနာပ ေျပာခ်င္လာၾကသည္။
ဘရာဇီးေဘာလံုးအသင္းမွာ အထည္ၾကီးပ်က္လိုျဖစ္ေန၏။ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ အတြဲမမိဘဲျဖစ္ေနရ၏။ ဖာလူဒါရယ္၊ စတုမဓူရယ္ ေရာစားသလို အီလည္လည္ၾကီးျဖစ္ေနရ၏။ အသင္းေအာင္ျမင္မႈျပန္ရဖို႔ အမ်ဳိးမ်ဳိး စဥ္းစားရာမွာ ထူးျခားေသာ အၾကံအစည္တစ္ခုကို စိတ္ကူးမိၾက၏။ ႏွစ္ဆယ္ရာစု၏အေကာင္းဆံုး ဂႏၳဝင္ေဘာလံုးသမားၾကီး ပီလီကို ဘရာဇီးအသင္းမွာ ျပန္လည္ပါဝင္ကစားခိုင္းဖို႔ပင္ျဖစ္ေလ၏။

* * * * *

အေမရိကန္ႏွင့္ မဟာမိတ္မ်ားသည္ အာဖဂန္စစ္ပြဲမွာအႏိုင္ရၿပီး ေအာင္ပြဲခံခဲ့ၾကသည္။ သို႔ရာတြင္ လြတ္လြတ္ကြၽတ္ကြၽတ္ ဝမ္းမသာႏိုင္။ ထီေပါက္ၿပီး လက္မွတ္အသိမ္းလြန္ေနတဲ့လူလို မခ်င့္မရဲျဖစ္ေနရသည္။ အၾကမ္းဖက္သမားေခါင္းေဆာင္ေတြကို ဖမ္းလုိ႔မမိေသး။ ဘယ္ဆီေရာက္ေနမွန္းလည္းမသိ။ သူတို႔ကိုဖမ္းမိတဲ့တိုင္ေအာင္ အၾကမ္းဖက္ဝါဒကို အျမစ္ျပတ္ေအာင္ေခ်မႈန္းႏိုင္ၿပီဟု ေၾကြးေၾကာ္ႏိုင္မည္ မဟုတ္ေသး။
သူတုိ႔သည္ စစ္ပြဲမ်ားကိုဆင္ႏႊဲရာမွာ ေခတ္အမီဆံုး၊ အဆန္းသစ္ဆံုး၊ ေနာက္ဆံုးေပၚလက္နက္ေတြကို ထုတ္သံုးခဲ့ၾကသည္။ ၾကဲခ်ခဲ့သည့္ဗံုးတန္ခ်ိန္ေပါင္းကလည္း မနည္းမေနာပဲ။ ရန္သူစစ္သားအားလံုးတို႔၏ ကိုယ္အေလးခ်ိန္စုစုေပါင္းထက္ေတာင္ ပိုမ်ားေနမလားမသိ။သို႔ရာတြင္ မွန္းခ်က္မကိုုက္ေသး။
သူတို႔သံုးစြဲခဲ့သည့္ ဆက္သြယ္ေရးစနစ္ေတြကလည္း အံ့မခန္းပါပဲ။ စစ္ေျမျပင္မွာ ေရာက္ေနသည့္ စစ္သားတစ္ေယာက္က အေမရိကန္မွာက်န္ခဲ့တဲ့ ရည္းစားဆီ ျဂိဳဟ္တုကတစ္ဆင့္ ဖုန္းလွမ္းဆက္လို႔ ရေလာက္တဲ့အထိအဆင့္ျမင့္သည္။ သုိ႔ရာတြင္ သူတို႔ အလိုရွိေသာ ရန္သူေခါင္းေဆာင္ေတြကိုေတာ့ ေျခရာေတာင္မိေအာင္မရွာႏုိင္။
သူတို႔၏ လက္ေရြးစင္ ကြန္မန္ဒိုတပ္သားမ်ားမွာလူစြမ္းေကာင္းမ်ားျဖစ္၏။ ေခတ္မီဆက္သြယ္ေရးကိရိယာမ်ား၊ အစြြမ္းထက္ဆံုး လက္နက္မ်ား ကိုင္ေဆာင္ထားၾကသည္။ အထူးေလ့က်င့္ထားသူမ်ားလည္း ျဖစ္သည္။ သူတို႔၏ တိုက္ခိုက္ေရးစြမ္းရည္ကလည္း သူတုိ႔ဘက္က တစ္ေယာက္က်လွ်င္ ရန္သူဘက္က အေယာက္ႏွစ္ရာက်ေအာင္ေခ်မႈန္းႏိုင္သည္။
အဲ တစ္ခုရွိတာက သခ်ၤာသေဘာအရ အခ်ဳိးခ်ၾကည့္လွ်င္ ရန္သူဘက္က လူႏွစ္ရာေသတဲ့အခါတိုင္း ကိုယ့္ဘက္ကလည္း တစ္ေယာက္ေသေပးရမည့္ အေနအထားျဖစ္သည္။ ထိုအခါ ရိန္းဂ်ားတပ္သားတုိ႔သည္ ရန္သူႏွစ္ရာျပည့္ေအာင္ မသတ္ၾကေတာ့။ တစ္ရာ့ကိုးဆယ့္ကိုးေယာက္ေလာက္သတ္ၿပီးတာနဲ႔ ဆက္မတိုက္ေတာ့ဘဲျပန္လွည့္လာၾကေတာ့သည္။
ဒီလိုနဲ႔ပဲအၾကမ္းဖက္သမားေတြကို အျပီးအျပတ္ေခ်မႈန္းပစ္ဖို႔အခက္အခဲေတြ႔ေနရသည္။ တကယ္တမ္းအေရးၾကီးသည့္ တိုက္ပြဲကလည္း ေတာထဲေတာင္ထဲမွာ သူေသကိုယ္ေသတုိက္ရဲတဲ့လူမ်ဳိးမွ ျဖစ္မည္။ ထို႔ေၾကာင့္ အထူးတပ္ဖြဲ႔တစ္ဖြဲ႔ကို စုစည္းရသည္။ ထုိတပ္ဖြ႔ဲထဲတြင္ မြန္ဂိုေလးသည္ေတာ္မ်ား၊ ဂ်ပန္ဆာမူရိုင္းမ်ား၊ ထရိုဂ်င္စစ္သည္ေတာ္မ်ားပါဝင္ၿပီး စစ္သူၾကီး ဟန္နီေဘာက ကြပ္ကဲအုပ္ခ်ဳပ္သည္။

* * * * *

အၾကမ္းဖက္သမားေတြဆိုတာက ေတာၾကိဳအံုၾကားမွာသာရွိႏိုင္တာမဟုတ္။ ျမိဳ႕ၾကီးျပၾကီးေတြမွာလည္း ခိုေအာင္းေနတတ္သည္။ ဒါတင္မက တျခား ဒုစရိုက္သမားေတြလည္း ရိွေသးသည္။ သူခိုး၊ ဓားျပေတြ၊ လူသတ္သမားေတြ၊ မူးယစ္ေဆးဝါးေမွာင္ခိုမႈေတြ၊ လူလိမ္လူေကာက္ေတြ။
ခုခ်ိန္မွာေခတ္မီ ေထာက္လွမ္းေရးကိရိယာေတြသံုးေနၿပီးျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သူတို႔ကို လြယ္လြယ္ဖမ္းႏိုင္မည္ထင္ၾကသည္။ သုိ႔ရာတြင္ ဒီလိုမဟုတ္။ သူတို႔ကလည္း ေခတ္မီကိရိယာေတြသံုးၿပီး ကိုယ္ေယာင္ေဖ်ာက္ႏိုင္ေနၾကျပန္သည္။ ၿပီးေတာ့ လူဆိုးေတြဆိုတာကလည္း ဟိုအရင္ကလို အရုပ္ဆိုးဆိုး၊ လူမိုက္ဂိုက္မ်ဳိးမဟုတ္ေတာ့။ သာမန္ သူလိုငါလိုမ်ဳိးပင္ျဖစ္၏။ လူေကာင္းေတြၾကားထဲေရာေႏွာေနလိုက္လွ်င္ အလြယ္တကူရွာမေတြ႔ႏိုင္ေတာ့။ ၿပီးေတာ့ သူတို႔ေတြက အရင္ကထက္ ဉာဏ္ရည္ဉာဏ္ေသြးလည္း ပိုျမင့္လာသည္။
ဒီၾကားထဲမွာ လူေတြက အက္ဖ္ဘီအိုင္တို႔၊ စီအုိင္ေအတို႔ကို သိပ္အထင္မၾကီးၾကေတာ့။ စက္တင္ဘာအၾကမ္းဖက္မႈကို ၾကိဳတင္မတားဆီးႏိုင္ရေကာင္းလားဟု အျပစ္တင္ခ်င္သလိုရွိ၏။ ဒါကို အခြင့္ေကာင္းယူၿပီး ဒုစရိုက္သမားေတြက ေခါင္းေထာင္ခ်င္လာသည္။ ခုေခတ္စံုေထာက္ေတြက ေခတ္မီ ပစၥည္းကိရိယာေတြ အားကိုးလြန္းသည္။ ကိုယ္ပိုင္ဦးေႏွာက္ကို သိပ္အသံုးမခ်ခ်င္ၾကေတာ့။ လက္ရွိအေျခအေနမွာ လူဆိုးေတြႏွင့္ ယွဥ္ျပိဳင္ႏိုင္ဖို႔ဆိုတာ အေထာက္အကူကိရိယာေတြႏွင့္ မလံုေလာက္ေတာ့။ သူတင္ကိုယ္တင္ ဉာဏ္ကစားႏိုင္မွ ျဖစ္ေတာ့မည္။
ထို႔ေၾကာင့္ ဦးေႏွာက္စြမ္းအားၾကီးေသာ ပုဂိၢဳလ္တစ္ေယာက္ကို ရွာရေတာ့မည္။ ထိုတာဝန္မွာ ျဗိတိသွ်ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ တိုနီဘလဲ၏ေခါင္းေပၚပံုက်လာသည္။ သူသည္ လန္ဒန္ျမိဳ႕၊ ေဘကာလမ္း၊ အမွတ္၂၂၀-ဘီ သုိ႔သြားသည္။ အခန္းေရွ႕မွာရပ္သည္။ အခန္းတံခါးက ပိတ္ထား၏။ တျခားအိမ္ခန္းေတြလို လူေခၚေခါင္းေလာင္းတို႔ အင္တာကြန္းတို႔ တပ္မထား။ ထို႔ေၾကာင့္ တံခါးကို လက္ႏွင့္ပင္ ေခါက္လုိက္ရသည္။ ထိုအခါ အခန္းထဲမွ လွမ္းေအာ္ေျပာလိုက္ေသာ အသံကိုၾကားရ၏။
'တိုနီဘလဲလားေဟ့ ဝင္ခဲ့ေလကြယ္'
တိုနီဘလဲသည္ အလြန္အံ့ဩသြားရ၏။ အခန္းထဲေရာက္ေသာအခါ ေဆးတံၾကီးခဲလ်က္ ထိုင္ေနေသာ ပုဂိၢဳလ္ၾကီးကို သူကေမးလိုက္သည္။
'ၾကိဳတင္အေၾကာင္းၾကားထားတာလည္း မဟုတ္ဘဲနဲ႔ တံခါးေခါက္တာ ကၽြန္ေတာ္မွန္းဘယ္လုိသိတာလဲ'
'လြယ္ပါတယ္၊ တံခါးကိုေခါက္တဲ့အခါ သူမ်ားလိုရိုးရိုးမေခါက္ဘဲ ျမင္းခြာသံလုိ အျပြတ္လိုက္ ေခါက္တတ္တာ မင္းရယ္၊ အေမရိကန္သမၼတဘုရွ္ရယ္ ႏွစ္ေယာက္ပဲရွိတယ္၊ အခု သမၼတဘုရွ္က တရုတ္ျပည္သြားေနတယ္ဆိုေတာ့ တံခါးလာေခါက္တဲ့သူဟာ မင္းပဲျဖစ္ရမယ္ဆိုတာ တပ္အပ္သိတာေပါ့ကြယ္'
တိုနီဘလဲမွာ ထိုပုဂိၢဳလ္ၾကီးကို တေလးတစားလက္ဆဲြႏႈတ္ဆက္လုိက္ၿပီးေနာက္
'ေတာ္ပါေပရဲ႕ခင္ဗ်ား၊ ေတာ္ပါေပရဲ႕၊ ဒါေၾကာင့္လည္း စံုေထာက္ၾကီး ရွားေလာ့ဟုမ္းရယ္လို႔ ေက်ာ္ၾကားေပတာကိုး' ဟုေျပာလုိက္ေလ၏။

* * * * *

မိုက္ကရိုေဆာ့ဖ္ ကုမၼဏီသူေဌး ဘီလ္ဂိတ္သည္ ကြန္ပ်ဳတာေဆာ့ဖ္ဝဲေတြ တစ္ခုၿပီးတစ္ခု တီထြင္ထုတ္လုပ္ေနသည္။ အရင္ထုတ္လုပ္ခဲ့ေသာ ဝင္းဒိုးစီးရီးတင္မကေတာ့ဘဲ စီလင္စီးရီး၊ ေပၚတီကိုစီးရီး၊ တြိဳင္းလက္စီးရီးေတြပါထပ္ထြင္သည္။
ကြန္ပ်ဴတာမွာ တီဗီတို႔၊ ဗီဒီဒီတို႔တြဲပါသည္။ တီဗီဂိမ္းကစားႏိုင္သည္။ ဒါေတြက အေသးအဖြဲ။ ဟုိအရင္ကတည္းက အဆင့္ျမင့္စက္ေတြမွာ ပါၿပီးသား။ ကြန္ပ်ဴတာႏွင့္ တယ္လီဖုန္းတြဲေပးထားသည္။ ေမာ္နီတာေပၚမွာ တစ္ဖက္လူရဲ႕မ်က္ႏွာကိုပါ ျမင္ရသည္။ ဒါလည္းသိပ္အထူးအဆန္းေတာ့မဟုတ္။ ကီးဘုတ္မပါဘဲ အသံႏွင့္ေစခိုင္းလို႔ရေသာ ကြန္ပ်ဴတာ၊ ကမာၻေပၚရွိ ရုပ္ရွင္ရုံ အားလံုးႏွင့္ ဆက္သြယ္ထားၿပီး ျပေနတဲ့ဇာတ္ကားေတြထဲက ၾကိဳက္ရာကို အိမ္ကၾကည့္ႏိုင္ေသာ ကြန္ပ်ဴတာ စသည္ျဖင့္ထပ္ထြင္သည္။
ဒါေတြက သိပ္ျပႆနာမဟုတ္ေသး။ သူထြင္ကိုယ္ထြင္ ျပိဳင္ၾကတာ ဓမၼတာပဲ။ ဒီေနရာမွာ ဘီလ္ဂိတ္က ကြန္ပ်ဴတာနယ္ပယ္မွာသာမကဘဲ တျခားလုပ္ငန္းေတြကိုပါ နယ္ခ်ဲ႕လာသည္။ မိုက္ကရိုေဆာ့ဖ္ ကက္ဆက္၊ မိုက္ကရိုေဆာ့ဖ္ ကင္မရာ၊ မိုက္ကရိုေဆာ့ဖ္ ေရခဲေသတၱာ၊ မိုက္ကရိုေဆာ့ဖ္ ေလေအးေပးစက္စသည္ျဖင့္။
ထို႔ေနာက္ တစ္စင္းလံုးကို ကြန္ပ်ဴတာႏွင့္ထိန္းခ်ဳပ္ေမာင္းႏွင္ေသာ မိုက္ကရိုေဆာ့ဖ္ဇိမ္ခံေမာ္ေတာ္ကားကို ထုတ္လုိက္ျပန္ေသာအခါ ကမာၻေက်ာ္ ကားကုမၸဏီၾကီးေတြ မ်က္လံုးျပဴးကုန္သည္။
ဒါတြင္မကေသး။ အရသာမ်ဳိးစံုကုိ ခံစားေစႏုိင္ေသာ ေဆာ့ဖ္ဝဲတစ္ခုကို ထပ္မံတီထြင္လုိက္ျပန္သည္။ ကြန္ပ်ဴတာႏွင့္ဆက္ထားေသာ ေမာက္စ္အေသးစားေလးကို ပါးစပ္ထဲငံုထားလုိက္ရုံပင္ျဖစ္၏။
ေဆးလိပ္ေသာက္ခ်င္သလား၊ ခလုတ္ႏွိပ္လုိက္ရုံျဖင့္ ပါးစပ္ထဲက ေမာက္စ္ကေလးက လွ်ာေပၚကို ေဆးလိပ္၏ခံစားမႈကိုရေအာင္ လႈံ႕ေဆာ္ေပးလိမ့္မည္။ ထို႔အတူ လက္ဖက္ရည္၊ ေကာ္ဖီ၊ ေရခဲမုန္႔၊ သစ္သီးစေသာ အရသာမ်ဳိးစံုကိုလည္း တကယ္စားရေသာက္ရသလို ခံစားရသည္။
ေရွ႕ဆက္ၿပီး သုေတသန လုပ္ေနတာကေတာ့ ကြန္ပ်ဴတာႏွင့္လူသားကို လက္ထပ္ႏိုင္သည့္ နည္းပညာပင္ျဖစ္၏။ ထိုကိစၥကို လူပ်ဳိၾကီး၊ အပ်ဳိၾကီးေတြက အလြန္စိတ္ဝင္စားစြာ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနၾကသည္။
ဒီအတိုင္းဆိုလွ်င္ သိပ္မလြယ္။ နည္းပညာေလာကတစ္ခုလံုး သူ႔လက္သူ႔ေျချဖစ္ေတာ့မည္။ ေနရာတကာမွာ သူခ်ည္း လႊမ္းမိုးလာေတာ့မည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ျပိဳင္ဘက္အုပ္စုေတြ ေပါင္းစည္းၿပီး ဘီလ္ဂိတ္ႏွင့္ မိုက္ကရိုေဆာ့ဖ္ကို အန္တုဖက္ျပိဳင္ဖို႔စဥ္းစားရေတာ့သည္။ ဘီလ္ဂိတ္ကလည္း ႏွယ္ႏွယ္ရရမဟုတ္။ ေတာ္ရုံတန္ရုံလူက သူ႔ကိုမယွဥ္ႏိုင္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဘီလ္ဂိတ္ကို ႏိုင္ေအာင္တိုက္ခုိက္ႏိုင္မည့္လူတစ္ေယာက္ကို ရွာေတြ႔ၾကသည္။ ထိုပုဂိၢဳလ္ၾကီးကို ျပိဳင္ဘက္ကုမၸဏီအုပ္စု၏ ဥကၠဌအျဖစ္ ထင္ေျမွာက္လုိက္ၾကသည္။
ထိုသူကား ပိုက္သာဂိုးရပ္စ္ပင္ျဖစ္ေလ၏။

* * * * *

ယူရီဂလင္းသည္ အာကာသယာဥ္မွဴးတစ္ဦးျဖစ္၏။ သူသည္ မၾကာခင္ ရက္ပိုင္းအတြင္းမွာပင္ လေပၚသို႔အာကာသယာဥ္ျဖင့္ ခရီးတစ္ေခါက္ထြက္စရာရွိေနသည္။ သူ႔တာဝန္ကေတာ့ လေပၚမွာ ေနေရာင္ျခည္စြမ္းအင္သံုးအလုိအေလ်ာက္ဓာတ္ခဲြခန္းငယ္တစ္ခုကို သြားေရာက္တည္ေဆာက္ေပးရမည္ျဖစ္၏။
ထိုခရီးစဥ္အတြက္ ေလ့က်င့္မႈေတြအျပည့္အဝျပဳလုပ္ခဲ့ၿပီး ေဆာင္ရြက္ရမည့္ ကိစၥေတြအတြက္လည္း အေသးစိတ္ေလ့လာျပင္ဆင္ခဲ့ၿပီးၿပီ။ က်န္းမာေရး စစ္ေဆးခဲ့ရာမွာလည္း ၾကံ႕ခိုင္သန္စြမ္းမႈ အျပည့္အဝရွိေၾကာင္း သိရၿပီးၿပီ။ အာကာသယာဥ္ကို သယ္ေဆာင္သြားမည့္ ဒံုးပ်ံႏွင့္လဆင္းယာဥ္တို႔သည္လည္း အျပစ္အနာအဆာမရွိ၊ အားလံုးပံုမွန္ အလုပ္လုပ္ႏိုင္ေၾကာင္း စစ္ေဆးၿပီးၿပီ။ သူႏွင့္အတူတကြ လုိက္ပါၾကသည့္ တျခားအာကာသယာဥ္မွဴးတို႔သည္ အစစအရာရာအဆင္သင့္ျဖစ္ေနၾကၿပီ။ ဒီခရီးစဥ္သည္ ရာႏႈန္းျပည့္ေအာင္ျမင္လိမ့္မည္ဟု သက္ဆိုင္ရာ ပညာရွင္မ်ားက ယံုၾကည္ေနၾကသည္။
သုိ႔ရာတြင္ ဒီခရီးစဥ္အေပၚ သံသယမကင္းျဖစ္ေနသူက ယူရီဂလင္း၏ဇနီးပင္ျဖစ္၏။ ခုတေလာ အိပ္မက္ေတြသိပ္မေကာင္းလွ။ မေန႔ညက အိပ္မက္ထဲမွာ လငပုပ္ဖမ္းပံုကို ျမင္မက္ခဲ့သည္။ အတိတ္နိမိတ္ေတြကလည္း ျပျပေနသည္။ အိမ္မွပစၥည္း အက်ဳိးအပဲ့ အကြဲအရွမ်ားသည္။ ေမာ္ေတာ္ကားပ်က္သည္။ ဒီရက္ပိုင္းမွာ စိတ္လက္မၾကည္လင္ဘဲ ေလးလံထိုင္းမိႈင္းေနသည္။ ဒီတစ္ေခါက္ သူ႔ေယာက္်ား ခရီးထြက္ရမည့္ကိစၥႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး စိုးရိမ္မကင္းျဖစ္ေနမိ၏။
ထို႔ေၾကာင့္ နကၡတၱေဗဒဆရာၾကီး ေနာ္စထရာေဒးမတ္စ္ထံသြားၿပီး သူ႔ေယာက်္ား၏ ဇာတာကို စစ္ေဆးခိုင္းသည္။ ဆရာၾကီးက သူ၏လက္စြဲ ေဝဒက်မ္းႏွင့္တိုက္ဆိုင္ညွိႏိႈင္းၿပီးေနာက္။
'အိမ္း ဇာတာရွင္ရဲ႕ ေမြးနံျဂိဳဟ္က ဗ်ာရအိမ္ထဲက်တဲ့အျပင္ ရာဟုကလည္း ျမင္ေနေသးတယ္ဆိုေတာ့ အည့ံပိုင္းထဲေရာက္ေနတယ္ကြယ့္၊ ၿပီးေတာ့ ခရီးထြက္ရမယ့္ရက္ကလည္း ျပႆဒါးရက္ၾကီးျဖစ္ေနတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ဒီခရီးမွာ ဥပါဒ္အႏၱရာယ္ျဖစ္မယ့္ကိန္း ျမင္ေနရတယ္'
အမ်ဳိးသမီးမွာ အေတာ္စိုးရိမ္သြားဟန္ျဖင့္
'ဒုကၡပါပဲဆရာၾကီးရယ္၊ ယၾတာေလး ဘာေလးေခ်လို႔မရဘူးလား'
'အင္း လုပ္ေပးမယ္ေလ၊ တစ္ခုေတာ့ ရွိတယ္၊ ယၾတာေခ်ရမယ့္ပစၥည္းက အေတာ္ရွားပါးတယ္၊ လြယ္လြယ္ကူကူရွာလုိ႔ရမွာမဟုတ္ဘူး၊ အဲဒီလုိခဲခဲယဥ္းယဥ္းရွာရတဲ့ပစၥည္းျဖစ္မွလည္း အစြမ္းထက္မွာကိုး'
'ဘာပစၥည္းလဲဆိုတာသာေျပာပါ၊ ဘယ္ေလာက္ခက္ခက္ရေအာင္ ရွာေပးပါ့မယ္'
'တျခားေတာ့ မဟုတ္ဘူးကြယ့္၊ အာဖဂန္နစၥတန္စစ္ပြဲသတင္းအေၾကာင္း လံုးဝမပါတဲ့ဂ်ာနယ္တစ္ေစာင္ကိုရေအာင္ရွာရမွာကြယ့္'
အမ်ဳိးသမီး၏မ်က္ႏွာေပၚမွာ စိတ္ဓာတ္က်သြားပံုကို အထင္းသားျမင္လုိက္ရသည္။

* * * * *

ေမာ္ဒန္စာေပသမားမ်ားကိုဆံုးမရန္ဆိုေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ ဂႏၳဝင္စာေပဝါဒီမ်ားသည္ အဂၤလန္ႏိုင္ငံရွိ စထရက္ဖို႔ဒ္အြန္-အဗြန္သို႔ စုေဝးေရာက္ရွိေနၾကသည္။ ဒီေနရာကို ေရြးရတာက အေၾကာင္းရွိ၏။ စထရက္ဖို႔ဒ္သည္ ကမာၻေက်ာ္ ဂႏၳဝင္စာေရးဆရာၾကီး ရွိတ္စပီးယား၏ ဇာတိျမိဳ႕ျဖစ္ေနလို႔ပါပဲ။
ရွိတ္စပီးယားရွိလွ်င္ေတာ့ ေမာ္ဒန္္ေကာင္ေတြကို ေကာင္းေကာင္းပညာေပးႏိုင္လိမ့္မည္ဟု ယူဆရသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ သူ႔ကိုလာရွာၾကျခင္းျဖစ္၏။ သုိ႔ရာတြင္ ရွိတ္စပီးယားသည္ ဂႏၳဝင္ႏွင့္ေမာ္ဒန္ နားလည္မႈစာခၽြန္လႊာ လက္မွတ္ေရးထိုးပဲြ တက္ေရာက္ရန္ျပင္သစ္ျပည္ပါရီျမိဳ႕သုိ႔ထြက္ခြာသြားၿပီ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ေတြ႔ခြင့္မရၾကေတာ့ပါ။


မင္းလူ
------------------
အုိင္ဒီယာမဂၢဇင္း၊
ဇြန္၊ ၂၀၀၂။