အျမည္းေကြ်းလိုက္ပါသည္

မာဃ လုလင္

‎
( ေရးလက္စ၀တၱဳ တစ္ပုဒ္ျဖစ္ေသာ ဒုကၡ သုခိတဘံုသား ၀တၱဳကို
မိတ္ေဆြမ်ားအတြက္ အျမည္းေကြ်းလိုက္ပါသည္ ၊ တပုဒ္လံုးဆက္ေရးျပီးမွ
ထပ္တင္ပါေတာ႕မည္ :)


( ၁ )

ေလသည္ အပူရွိန္ႏွင္႔ တလွ်ပ္လွ်ပ္လိွဳင္းထလွ်က္ရွိသည္ ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစ်းၾကီးအနီးရွိ လဖက္ရည္ဆိုင္ျဖစ္၍လားမသိ ၊
ေနအပူခ်ိန္ကို အံတုကာ လွဳပ္ရွားသြားလာေနၾကသူေတြမနည္း ။ ပူအိုက္ေသာရာသီဥတုတြင္ လဖက္ရည္ေသာက္ရသည္ကို မင္းထင္ မၾကိဳက္ေသာ္လည္း လဖက္ရည္ဆိုင္တြင္ ေရာက္ေနရသည္ ။

မင္းထင္ သူ႕လက္မွ လက္စြပ္ေလးကို စိုက္ၾကည္႕ကာ ဖခင္ၾကီးကိုသတိရသြားသည္ ။ သူဖခင္ၾကီးသည္ ယခင္က ကုပဏီ ပိုင္ရွင္ လူၾကီးလူေကာင္းတစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ႔ေလသည္ ။ သို႕ေသာ္ မင္းထင္ လူမွန္းသိစအရြယ္တြင္ကားသူ႕ဖခင္ၾကီးမွာ အထည္ၾကီးပ်က္ အရက္သမားတစ္ေယာက္ျဖစ္သြားေလျပီ ။ သူ႕မိခင္ မင္းထင္ ျမင္ပင္ မျမင္ဖူးလိုက္ ၊ သူ႕ဖခင္ ကုပဏီမန္ေနဂ်ာေနာက္သို႕ အတြင္းပစၥည္းမ်ားပိုက္၍လိုက္ေျပးသြားသည္ဟု သာတစ္စြန္းတစ္စၾကားဖူးသည္ ။

သူဆယ္တန္းက်သည္႕ ႏွစ္တြင္ပင္ သူ႕ဖခင္ဆံုးသည္ ။သူ႕ဖခင္မဆံုးမွီ မင္းထင္အား ဤလက္စြပ္ေလးကို ဘိုးဘြားပိုင္တစ္ခုတည္းေသာ အေမြအျဖစ္ေပးခဲ႔သည္ ။ ဖခင္ၾကီးရွိစဥ္က အနည္းငယ္ေထာက္ပံ႕ခဲ႔ၾကေသာ ဖခင္ဘက္မွေဆြမ်ိဳးမ်ားသည္ သူဖခင္ဆံုးသည္ႏွင္႔ လွည္႕၍ပင္ မၾကည္႕ၾကေတာ႕ ။မင္းထင္ ထိုအခ်ိန္မွစ၍ ေက်ာင္းဆက္မတက္နိဳင္ေတာ႔ပဲ ကိုယ္႔၀မ္းကိုယ္ေက်ာင္းရေတာ႔သည္ ။ မင္းထင္သည္ သူတို႕ဌားေနေသာ အိမ္ေလးမွ အ၀တ္အိတ္
တစ္လံုးဆြဲက ဆင္းခဲ႔ရသည္ ။

မင္းထင္ အလုပ္အစံု လုပ္ဖူးျပီးျပီ ။ သူ၏ ျဖဴ၀င္းေသာ အသား ၊ ျမင္႔ မားေသာအရပ္ ၊ ေခ်ာေမာေသာရုပ္ရည္ႏွင္႔ မလိုက္ဖက္စြာ မဂၤလာေစ်းၾကီးတြက္ အထည္အလိပ္မ်ားထမ္းဖူးသည္ ။ ဘတ္စ္ကားစပယ္ရာဘ၀မွာ မွတ္တိုင္နာမည္ေတြ တတြတ္တြတ္ေအာ္ဖူးသည္ ။ လွည္းတန္းတြင္ ဗြီစီဒီကူးေခြေလးမ်ား ဗန္းႏွင္႔ထည္႕ေရာင္းဖူးသည္ ။ နိဳက္ကလပ္ မွာ လည္း
၀ိတ္တာလုပ္ဖူးသည္ ။ တစတစ လူေနမူ႕စရိတ္ျမင္႔မားလာေသာ ရန္ကုန္က သူ႕အား ယခုအလုပ္ဆီတြန္းပို႕လိုက္သည္ ။

လက္ရွိဘ၀ကို မင္းထင္ မေပ်ာ္ပိုက္ေသာ္လည္း ေက်နပ္သည္ ။

( ၂ )

ဘိုင္ဘရိတ္ ေပးထားေသာ မင္းထင္၏ ဟြာေ၀းဖုန္းေလးမွတဒီးဒီး အသံျမည္လာသျဖင္႔ အေတြးမ်ားမွ ရုန္းထြက္ကာဆိုင္အျပင္ဘက္သုိ႕ လွမ္းၾကည္႕လိုက္သည္ ။ ကိုတာတီးကြမ္းယာဆို္င္ႏွင္႔ မလွမ္းမကမ္းတြင္ မတ္တူးကားအျဖဴေလးတစ္စီးဆိုက္သြားသည္ကို ျမင္လိုက္သည္ ။ ကြမ္းယာဆိုင္မွ ကိုတာတီးက သူ႕ဖုန္းကိုေထာင္ကာ အခ်က္ျပသည္ ။ မင္းထင္လဖက္ရည္ဖိုးရွင္းကာ ကိုတာတီးဆီေလွ်ာက္ လာခဲ႔သည္ ။ ကိုတာတီးမိန္းမ မကုလားမ က မခ်ိဳမခ်ဥ္ျပံဳးျပသည္ ။ ဂြင္မိျပီဆိုသည္႕
သေဘာ ။ ကိုတာတီးက ကြမ္းတံေတြး ဗ်စ္ခနဲေထြးရင္းေျပာသည္ ။

" ငါဖုန္းနဲ႕ညွိျပီးသား ထင္ၾကီး ၊ ၀မ္းနိဳက္ တဗုန္းအတိပဲ ၊ ခြဲတာကေတာ႕ ထံုးစံအတိုင္း မင္းရွစ္ ငါႏွစ္ပဲ ၊ အိုေကလား "

မင္းထင္ မတ္တူးကားေလးကို မ်က္လံုးေ၀႔ၾကည္႕ရင္းေခါင္းညိတ္ျပလိုက္သည္ ။ " အသစ္လား ကိုတာတီး "

ကိုတာတီးက ေခါင္းခါသည္ ။ သူ႕ထံုးစံအတိုင္း ကြမ္းတဗ်စ္ဗ်စ္ေထြးရင္း. . .

" မဟုတ္ဘူးကြ လူရင္းပဲ ၊ မင္းဒီေလာကထဲမ၀င္ခင္ကတည္းက သူေမြေနတာ ၊ သဒၵါေကာင္းတယ္ ၊မင္းသာေတာ္ရင္ မိတ္ျဖစ္သြားမယ္ "

မင္းထင္ ပုခံုးတြန္႔ျပလိုက္သည္ ။ လူရင္းဆိုလွ်င္ အေၾကာေတြ အကုန္သိျပီးသားျဖစ္လိမ္႔မည္ ။ ကိစၥမရွိ ၊ လတ္တေလာတြင္ သူက ဒီေလာက၏ ဘုရင္ ။ သူကိုယ္တိုင္ကလည္း မိတ္ျဖစ္မည္႕ လူကိုသာစိတ္၀င္စားသည္ ။ စပြန္ဆာေကာင္းေကာင္းရမွ သူ႕ဘ၀ေနာင္ေရးအဆင္ေျပမည္ ။

မင္းထင္ မတ္တူးကားေလးဆီေလွ်ာက္လာခဲ႔သည္ ။ ကားအနားအေရာက္ ေရွ႕တံခါးက ပြင္႔လာသည္ ။ မင္းထင္ ကားထဲကိုေစြ႕ခနဲ ၀င္ထိုင္လိုက္သည္ ။ ကားထဲမွာလူခ်မ္းသာတို႔၏ အထိမ္းအမွတ္ျဖစ္ေသာ အေကာင္းစားေရေမြးနံ႕ သင္းေနသည္ ။

" လူေခ်ာပဲ . . . " ေသးသြယ္ေသာ္လည္း ဆြဲေဆာင္မူ႕ရွိသည္႕ အသံပိုင္ရွင္ကိုမင္းထင္ အကဲေခတ္ လိုက္သည္ ။ မ်က္ႏွာေခ်ာေခ်ာ ခႏၱာျပည္႕ျပည္႕ႏွင္႔ အသက္ေလးဆယ္၀န္းက်င္ အမ်ိဳးသမီး ။ မင္းထင္ နဳတ္ခမ္းဖ်ားတြင္ အျပံဳးတစ္စ တြဲလဲခိုသြားသည္ ။

" မမ ကလည္း မိန္းမေခ်ာပါ . . ." ။ ကားထဲတြင္ ႏွစ္ဦးသားရယ္သံမ်ားျဖင္႔ ေ၀စည္သြားသည္ ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေစ်းေရွ႕မွေမာင္းလာေသာ ကားေလးသည္ေနာက္နာရီ၀က္ခန္႕အၾကာတြင္ အင္းစိန္ျမိဳ႕ ဆင္ေျခဖုန္းမွ တိုက္အိမ္ေလးတစ္လံုးေရွ႕တြင္ရပ္သည္ ။ ကားပိုင္ရွင္အမ်ိဳးသမီး ေဒၚၾကည္ျပာသည္ တိုက္အိမ္ကို ေသာ႔ဖြင္႔ျပီး မင္းထင္လက္ကိုဆြဲကာ ၀င္ေလသည္ ။

( ၃ )

စိမ္းျမျမ ဘီယာဆိုင္ . . . သည္ မင္းထင္ႏွင္႔ ကိုကုလား လုပ္ငန္းျပီးတိုင္း ေ၀စုခြဲေနၾကေနရာေလး ။

" ေရာ႕ ရွစ္ေသာင္း . . . ထင္ၾကီး ၊ မေန႕ညက အဆင္ေျပတယ္မဟုတ္လား " ကိုတာတီးက ပိုက္ဆံလွမ္းေပးရင္းေမးသည္။

မင္းထင္ဘာမွမေျပာပဲ ပိုက္ဆံကို ေရေနသည္ ။ ျပီးမွ . . . " ေဒၚၾကည္ျပာ အေၾကာင္းကို က်ေနာ္အေသးစိတ္သိခ်င္တယ္ကိုတာတီး ၊ က်ေနာ္ မိုးေကာင္းရင္ ခဗ်ားလည္း မိုးစိုမွာပဲ " ။ ကိုတာတီးက ဟက္ခနဲ ရယ္သည္ ။

" ထင္ၾကီး . . . ထင္ၾကီး ငါမင္းကို ေရြးခဲ႔တာေတာ္ေတာ္မွန္တယ္ ၊ မင္းကို ၀ိတ္တာဘ၀နဲ႕ငါေတြ႕ကတည္းက မင္းဟာ ဒီနယ္ပယ္မွာ ေအာင္ျမင္မဲ႔ေကာင္မွန္းငါသိတယ္ ၊ မင္းရဲ႕ ပါးနပ္မွဳ႕ကိုလည္း ငါသေဘာက်တယ္ " ။ ဟုတ္သည္ ။ မင္းထင္ကို ဒီေလာကထဲသို႕ ဆြဲသြင္းခဲ႔တာ ကိုတာတီး ။ ညကလပ္တစ္ခုမွ ၀ိတ္တာခပ္ေခ်ာေခ်ာ မင္းထင္ကို ကလပ္ကိုလာေသာ မိန္းမသား
မ်ားအေၾကြဇယားခင္းကာ မုန္႕ဖိုးမ်ားေပးၾကသည္ကို ကိုတာတီး သတိျပဳမိခဲ႔သည္ ။ မင္းထင္ကို ညကလပ္၀ိတ္တာထက္
အဆေပါင္းမ်ားစြာ အခေငြေၾကးပိုရေသာ ပုရိသ ေၾကးစား ဘ၀သို႕ ကိုတာတီးမွ ထင္ေပၚ၍စင္ေတာ္ေကာက္ခဲ႔သည္ ။

" က်ေနာ္ေမးတာသာ ေျဖပါ ကိုတာတီးရာ " ကိုတာတီး အေလးအနက္ပံုစံေျပာင္းသြားသည္ ။ " ေအး အမွန္အတိုင္းေျပာရ
ရင္ ၾကည္ျပာနဲ႕ ေရရွည္လက္တြဲဖို႕ ၊ လံုးဖို႕ကိစၥကိုေတာ႕ ငါ ကန္႕ကြက္ခ်င္တယ္ ၊ ၾကည္ျပာဟာ ဓါးသြားေပၚက ပ်ားရည္ခ်ိဳ
ပဲကြ ၊ ၾကည္႕ျပာမွာ အိ္မ္ေထာင္ရွိတယ္ ၊ သူ႕ေယာက်ၤားနာမည္က ရဲထြန္းတဲ႔ ၊ အင္မတန္ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ႔လူပဲ ၊ ငါတို႕
ရဲ႕ ျပိဳင္ဘက္ သက္ဦးတို႕ထက္ပိုျပီးေၾကာက္စရာေကာင္းတယ္ " ။

" သက္ဦးတို႕က ငေမ်ာက္ငေျခာက္ ပါ ကိုတာတီး " မင္းထင္က စီးကရက္တစ္လိပ္ကို မီးညွိရင္းေျပာသည္ ။ မင္းထင္နဲ႕သက္
ဦးက ႏွစ္ပြဲ ၊ သံုးပြဲထိပ္တိုက္ေတြ႕ျပီးျပီ ။ သူတို႕ႏွင္႔လုပ္ငန္းတူ ေခါင္းလူမိုက္သက္ဦးကို ဘ၀မ်ိဳးစံုက်င္လည္လာေသာ မင္းထင္က လက္ဦးေအာင္ ေဆာ္နိဳင္ခဲ႔တာခ်ည္း ။

" သက္ဦးက ေခါင္းလူမိုက္အဆင္႔ေလာက္ပဲ ရွိတာ ထင္ၾကီးရ ။ သူ႕ေနာက္ကခ်ာတိတ္ေတြကလည္းပိုက္ဆံရဖို႕ပဲ သံုးလို႕ရတဲ႔
ဖလံေတြ ၊ ဒါေပမယ္႕ ရဲထြန္းကေတာ႕ အေကာင္ပဲ ၊ ေျမြေပြးပဲ ၊ သူ႕ပင္မ စီးပြားေရးကနယ္စပ္မွာ ၊ အဲ႔ဒီမွာေတာင္ သူထင္တိုင္း

ၾကဲနိဳင္တယ္ ၊ သူ႕တပည္႕ေတြကလည္း သူေသဆိုေသ ၊ရွင္ဆိုရွင္ ေကာင္ေတြ ၊ ဇ ေတြ " ကိုတာတီး ၏ စကားကိုနားေထာင္
ရင္း မင္းထင္က ခနဲ႕သည္ ။ " ညြန္းလွခ်ည္လား . . . ကိုတာတီးရ " ။

ကိုတာတီးမ်က္ႏွာတခ်က္ပ်က္သြားသည္ ။ " ညႊန္းဆို မင္းလိုပဲ ငါနဲ႕ပါတနာ ေအာင္လင္းဆိုတဲ႔ ခ်ာတိတ္တစ္ေယာက္
ၾကည္ျပာနဲ႕ ျငိတာ ၊ လြန္ခဲ႔တဲ႔ သံုးႏွစ္ေက်ာ္က အသတ္ခံလိုက္ရတယ္ ၊ သတ္တဲ႔ေကာင္က ရဲထြန္းတပည္႕ " ။

ဘီယာဆိုင္ထဲတြင္ အဲယားကြန္းမဖြင္႔ရပဲ ေအးစိမ္႔သြား ။