ေရာင့္ရဲတယ္္္ဆိုတာ ...
|
8:07 AM |
No မွတ္ခ်က္ |
Soe Min shared ဘ၀ေက်ာင္း ဖတ္စာ's photo.
“ေလာေကာ
သတၳာန မာေစေရာ အတၳာနတၳ ပဒႆေကာ= ေလာကႀကီးဟာ၊ (ပတ္၀န္းက်င္ဟာ) မင္းတုိ႔ရဲ႕
ဆရာပဲ။ ဘာလုိ႔လဲဆုိေတာ့ အဲဒီပတ္၀န္းက်င္က မင္းတုိ႔ကုိ ဟုတ္တာေတြ၊
မဟုတ္တာေတြ။ ေကာင္းတာေတြ၊ မေကာင္းတာေတြ။ အက်ဳိးရွိတာေတြ၊
အက်ဳိးမရွိတာေတြကုိ သင္ေပးေနတယ္”တဲ့
သီရိလကၤာေရာက္ စာသင္သားေတြအတြက္ ေမတၱာရွင္ဆရာေတာ္ကဆက္ကပ္လွဴဒါန္
အခုလုိ အလွဴအတန္းလုပ္ဖုိ႔အတြက္ ေစ်း၀ယ္ထြက္တယ္ဆုိရင္ သူတု႔ိကားသမားေတြအတြက္ ကားခ ေတာ္ေတာ္ေလးကုိ ရပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ဘာျဖစ္လုိ႔ ကုမာရက ဒီလုိအမ်ားႀကီးရႏုိင္မယ့္ အခြင့္အေရးကုိ သူအမိအရ မဆုတ္ကုိင္ဘဲ တျခားလူကုိ လႊဲေပးရတာလဲဆုိတာကေတာ့ စဥ္းစားစရာ။
ေစ်း၀ယ္သြားတဲ့ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္မွာလည္း ဒီအေၾကာင္းကုိပဲ စဥ္းစားေနခဲ့မိတယ္။ စူဠဆုိတာက အသက္အႀကီးဆုံးျဖစ္ၿပီး ေခါင္းေဆာင္လည္း ပီသတဲ့သူ။ ၿပီးေတာ့ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၂-ႏွစ္ေလာက္ကတည္းကစၿပီး သူ ကြမ္းစား၊ ေဆးေသာက္တာကုိ စြန္႔လႊတ္ၿပီး အဲဒီအတြက္ ကုန္က်မယ့္ေငြကုိ ဘီစကစ္မုန္႔၀ယ္ၿပီး လမ္းမွာေတြ႔သမွ် ေခြးေလးေတြကုိ ေန႔တုိင္းေကြ်းတဲ့အေလ႔ရွိတဲ့သူ။
တစ္ခါ ကုမာရဘက္က စိတ္ဓာတ္ကုိလည္း ျပန္ေတြးၾကည့္မိလုိက္ပါတယ္။ တကယ္ဆုိရင္ ဒီစိတ္ဓာတ္ဟာ ေရာင့္ရဲလုိက္တဲ့ စိတ္ဓာတ္ပဲ။ ငါေရာ သူ႔ေနရာမွာဆုိရင္ ကုိယ့္လက္ထဲကုိ ေရာက္လာတဲ့ အခြင့္အေရးမ်ဳိးကုိ သူမ်ားလက္ထဲထည့္ႏုိင္မယ့္ စိတ္ဓာတ္ေမြးႏုိင္ပါ႔မလား။ ေလာဘကုိအရင္းခံထားၾကသူအခ်င္းခ်င
ဒီလုိနဲ႔ပဲ ေစ်း၀ယ္ျခင္းကိစၥေတြၿပီးဆုံးသြာ
သူေျပာတဲ့ပုံက ေအာက္ပါအတုိင္းျဖစ္ပါတယ္။ ကေလးငယ္ တစ္စု မုိးပ်ံပူေဖာင္း တစ္ေယာက္တစ္လုံးဆီကုိ ႀကိဳးေလးေတြနဲ႔ ဆြဲရင္း ေဆာ့ေနၾကတယ္။ ဒီအခါမွာ မထင္မွတ္ဘဲ သူတုိ႔အထဲက ကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ပူေဖာင္းေလးဟာ လက္ထဲကေန လြတ္သြားၿပီး မုိးေပၚကုိ ပ်ံတက္သြားပါတယ္။ ဒီေတာ့ သူ႔ပူေဖာင္းေလး လြတ္ထြက္သြားတာေၾကာင့္ လက္ထဲမွာ ပူေဖာင္းလက္မဲ႔ျဖစ္သြားတဲ့ ကေလးဟာ ကုိယ္႔ေဘးက သူငယ္ခ်င္းေတြကုိယ္ၾကည့္ၿပီး သူရဲ႕စိတ္ကေလးဟာ သိမ္ငယ္သြားကာ ငုိမဲ႔မဲ႔အေနအထားကုိ ေရာက္သြားတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာပဲ တျခားပူေဖာင္းကုိယ္စီကုိင္ထားၾက
သူပုံျပင္ကို အဆုံးသတ္လုိက္တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ သူဘာကုိ ဆုိလုိခ်င္တာလဲ သူေပးခ်င္တဲ့ သခၤန္းစာက ဘာလဲဆိုတာကုိေတာ့ သေဘာေပါက္လုိက္မိပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔အားလုံးမွာ ( ဥပမာ ေန႔စဥ္စားေနၾက ထမင္းကုိအကုန္ကုန္ေအာင္ မစားပစ္ဘဲ။ ေနာက္ဆုံးတစ္လုပ္ေလာက္ကုိ ခ်န္ထားၿပီး တဖက္သားကုိ ခြဲေ၀ေပးႏုိင္တဲ့လုပ္ပုိင္ခြင့္
✍ ဘ၀ေက်ာင္းဖတ္စာ
0 comments:
Post a Comment