ဘာျဖစ္ခ်င္တာလဲ ဘာလုပ္မွာပါလဲ
|
4:29 PM |
No မွတ္ခ်က္ |
ကၽြန္ေတာ့္အတြက္
အခ်ိန္အားရတိုင္း ေခါင္းစားေစတဲ့ အျမြာေမးခြန္းတခု ျဖစ္ပါတယ္။ ေမးခြန္းက
တခုထဲ ေမးတယ္၊ လိုခ်င္တဲ့ အေျဖက ႏွစ္ခု ျဖစ္ေနပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္
ဘာျဖစ္ခ်င္တာလဲ၊ ဘာလုပ္မွာပါလဲ။ တရပ္စပ္ စဥ္းစားတယ္၊ နားနားၿပီး စဥ္စားတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ တရက္ၿပီးတရက္ ျဖတ္သန္းေနတယ္၊ တလၿပီးတလ ရွင္သန္တယ္။ တႏွစ္ၿပီးတႏွစ္ အသက္ႀကီးလာတယ္။ ဒါ... ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀ပဲ။
မေန႔ကေတာ့ လန္ဒန္ထုတ္ ဆန္းေဒးတိုင္းမ္ သတင္းစာကို ဖတ္မိၿပီး၊ အဲဒီမွာ ပါလာတဲ့ ဆန္ေဒးတိုင္းမ္ မဂၢဇင္းကိုလည္း ေကာက္ၾကည့္မိတယ္။ ၿဗိတိန္ရဲ႕ဒုတိယ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ နစ္ ကလက္ခ်္ကို နာမည္ေက်ာ္ သတင္းစာဆရာေတြ၊ ရုပ္သံသမားေတြ၊ ဟာသဆရာေတြက ေမးခြန္းေတြ တေယာက္တခု ၀ိုင္းေမးထားတာကို ႏိုင္ငံေရးသမားပီတဲ့ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္က ျပန္ေျဖထားတာေတြက မိုက္တယ္။
ေမးသူအားလုံးေပါင္း ၃၆ ေယာက္၊ တခ်ဳိ႕ေမးခြန္းအတြက္ အေျဖက ``နိုး`` တလုံးထဲဲ၊ တခ်ဳိ႕ေမးခြန္းေတြကို ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္က ဖတ္သူနာသူ ဟဒယခိုက္ေအာင္ ေျဖတယ္။ တခ်ဳိ႕ကိုေတာ့ ေလးေလးနက္နက္နဲ႔ အေတြးထြက္ေစေအာင္ ေျဖထားတာမို႔ အေမး၊ အေျဖ တိုတိုေလးေတြ ဖတ္ရေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္ စဥ္းစားခ်က္ေတြနဲ႔ သြားၿငိတဲ့ အေမးအေျဖေလးတခု ပါလာပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ လစ္ဘရယ္ ဒီမိုကရက္ ပါတီ ေခါင္းေဆာင္နဲ႔ သက္တမ္း သုံးႏွစ္ထဲဲ ၀င္လာေနတဲ့ လက္ရွိ ၿဗိတိန္ ညြန္႔ေပါင္း အစိုးရရဲ႕ ဒုတိယ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ နစ္ ကလက္ခ်္ (၄၆ ႏွစ္) ဟာ သတင္းစာေလာကထဲ ခဏ က်င္လည္ခဲ့ဖူးၿပီး ႏိုင္ငံတကာ အကူအညီေပးေရးနဲ႔ ကုန္သြယ္ေရး လုပ္ငန္းေတြမွာ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ဖူးသူ ျဖစ္ပါတယ္။
သူ႔ကို ဟာသပညာရွင္ မားကပ္စ္ ဘရစ္ခ်္ စတုတ္ခ္က ဒီလိုေမးပါတယ္။
၀န္ႀကီးခ်ဳပ္မွာ ျဖစ္ခ်င္တဲ့ ဆႏၵသုံးခု ရွိတယ္ဆိုပါစို႔၊ ႏိုင္ငံေရးဘက္က တခု၊ ကို္ယ့္အတြက္ တခုနဲ႔ တျခား စိတ္ႀကိဳက္ တခု ေျပာပါဆို ဘာေတြ ျဖစ္မလဲဗ်။ အေျဖေကာင္းရင္ သူေကာင္းျပဳပါ့မယ္ခင္ဗ်။ (သူေကာင္းျပဳတယ္ဆိုတာ ေလာ့ဒ္ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္လို႔ ဆိုလိုတာပါ၊ ၿဗိတိန္အထက္လႊတ္ေတာ္မွာ အမတ္ ျဖစ္ႏိုင္တာေပါ့)။
ဒုတိယ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ နစ္ ကလက္ခ်္ရဲ႕ အေျဖေတြက ရိုးပါတယ္။
``ႏိုင္ငံေရးဘက္က ဆႏၵကေတာ့ လြယ္ပါတယ္ဗ်ာ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ပါတီက ဖြဲ႕ရတဲ့ လစ္ဘရယ္ ဒီမိုကရက္ အစိုးရ ျဖစ္ခ်င္တာေပါ့။``
(ၿဗိတိန္မွာက ေလဘာနဲ႔ ကြန္ဆာေဗးတစ္ေတြသာ တလွည့္စီ အစိုးရ လုပ္ေနၾကတာ မ်ားပါတယ္။ ဒုတိယကမၻာစစ္အၿပီး အခုမွ ပထမဆုံးအႀကိမ္အျဖစ္ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ တတိယ မဲအမ်ားဆုံးရတဲ့ လစ္ဘရယ္ ဒီမိုကရက္နဲ႔ မဲအမ်ားဆုံးရ ကြန္ဆာေဗးတစ္တို႔ ပါတီ ႏွစ္ခုေပါင္းၿပီး ညြန္႔ေပါင္းအစိုးရ ဖြဲ႕ခဲ့ရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ပါတီတခုထဲက အစိုးရဖြဲ႕ေလာက္တဲ့ အမတ္ အေရအတြက္ မရခဲ့ရင္ ေရြးေကာက္ပြဲ ျပန္က်င္းပခ်င္ က်င္းပ၊ ဒါမွမဟုတ္ရင္ အခုလို ညြန္႔ေပါင္းအစိုးရ ဖြဲ႕စည္းရပါတယ္)။
၀န္ႀကီးခ်ဳပ္က ဒုတိယဆႏၵကို အခုလို ဆက္ေျဖပါတယ္။
``ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ဆိုရင္ေတာ့ အိပ္ေရး၀၀ အိပ္ခ်င္တယ္ဗ်ာ။``
(ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ၊ တိုင္းျပည္ေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ တကယ္ေတာ့ အိပ္ခ်ိန္အနည္းဆုံး ပုဂၢိဳလ္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ တိုင္းျပည္နဲ႔လူထု အက်ဳိးစီးပြားေတြအတြက္ အခါမလပ္ စဥ္းစားေတြးေခၚ ေနရသူေတြ ျဖစ္သလို၊ တာ၀န္ယူခ်ိန္ကာလ တေလွ်ာက္မွာ သမိုင္းတြင္ေအာင္ အေျပာအဆို အေနအထိုင္ အမွားအယြင္း ကင္းကင္းနဲ႔ ဘုန္းႀကီးလို ေနၾကရသူေတြ ျဖစ္ပါတယ္)။
သူတုိ႔ဟာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔လို အလုပ္ မလုပ္ဘဲ ထိုးအိပ္ေနလို႔ မရပါဘူး။ မီဒီယာေတြကလည္း အခါမလပ္ ေစာင့္ၾကည့္ ေထာက္လွမ္းေနၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အမွားမခံသူေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ နစ္ ကလက္ခ်္က ကိုယ္တိုင္လည္း မိန္းမနဲ႔ သားသုံးေယာက္ ဖခင္ျဖစ္ၿပီး၊ မိသားစုနဲ႔ အတတ္ႏိုင္ဆုံး အခ်ိန္ေပး ေနတတ္သူ ျဖစ္ေလေတာ့ အနား မရ၊ အအား မရွိ၊ အိပ္ခ်ိန္ နည္းေနလို႔ ဒီလို ေျဖတာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္)။
နစ္ ကလက္ခ်္က တတိယ သူ႔ဆႏၵကို ဆက္ျပန္ပါတယ္။
``စိတ္ႀကိဳက္ဆႏၵတခု ေျပာပါဆိုရင္ေတာ့ တင္းနစ္ကစားခ်ိန္ေတြ ရခ်င္တယ္ဗ်ာ။
ကဲ... ရၿပီ မဟုတ္လား၊ သူေကာင္းေတာ့ ျပဳမေနပါနဲ႔ေတာ့။ ဒီေခတ္လို မျပဳျပင္ မေျပာင္းလဲထားတဲ့ အထက္လႊတ္ေတာ္ႀကီးထဲလည္း ကၽြန္ေတာ္ သြားမထိုင္ခ်င္ပါဘူး။``
(ေလာ့ဒ္ေတြနဲ႔ ဖြဲ႕စည္းထားတဲ့ အထက္လႊတ္ေတာ္ဟာ ေရြးေကာက္ပြဲ မ၀င္ဘဲ ေရာက္ေနတဲ့ တိုက္ရိုက္ခန္႔အမတ္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္)။
ဒုတိယ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ နစ္ ကလက္ခ်္ဟာ ေက်ာင္းသားဘ၀က ေက်ာင္းတင္းနစ္အသင္းမွာ တင္းနစ္ကို အသည္းအသန္ ကစားခဲ့ပါရဲ႕ အခုေတာ့ ညြန္႔ေပါင္းအစိုးရရဲ႕ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ကြန္ဆာေဗးတစ္ ေဒးဗစ္ ကင္မရြန္းကို တင္းနစ္ကစားတိုင္း မႏိုင္ဘူးလို႔ သိရပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔ ေဒးဗစ္ ကင္မရြန္းကို ရႈံးသလဲလို႔ ေမးၾကည့္ေတာ့ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္မို႔ ေပးႏိုင္လိုက္တာပါဗ်ာလို႔ ေျပာၿပီးမွ ေနာက္တာပါဗ်ာ၊ ကၽြန္ေတာ္ ေလ့က်င့္ခ်ိန္ နည္းလို႔ ရႈံးတာပါလို႔ ေျပာပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မ်ား တင္းနစ္ကစားခ်ိန္ေတြ ရခ်င္တယ္လို႔ ေျပာတာျဖစ္မွာပါ။
ၿဗိတိန္ညြန္႔ေပါင္းအစိုးရရဲ႕ ဒုတိယ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ နစ္ ကလက္ခ်္ကေတာ့ ေျပာလို႔ဆိုလို႔ ၿပီးသြားပါၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္က ကိုယ့္ဘာသာ ဆက္ေမးပါတယ္။ အဲဒီ ေမးခြန္းေတြကို မင္း ေျဖၾကည့္စမ္းပါလို႔...။
ကၽြန္ေတာ္တို႔တိုင္းျပည္ဟာ လြတ္္လပ္ေရး ရၿပီးကထဲက (တကယ္ေတာ့ မရခင္ ကထဲကပါ) ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ အခ်င္းခ်င္း ေဆာ္ပေလာ္တီးၾက၊ ကြဲၾကၿပဲၾက၊ ဆဲၾကဆိုၾက၊ အာဏာအတြက္နဲ႔ သတ္ၾကျဖတ္ၾက ဆိုတာေတြကို စာေတြထဲလည္း ဖတ္ရတယ္၊ ကိုယ္တိုင္လည္း ေတြ႕ရ၊ ျမင္ရ၊ ၾကားခဲ့ရတယ္ ဆုိေတာ့ကာ ဒီေမးခြန္းအတြက္ ကၽြန္ေတာ့္ဆႏၵကေတာ့ ဘာႏိုင္ငံေရးမွ မလုပ္ခ်င္တာပါပဲ။
တခါ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ကိုယ္ပိုင္ဆႏၵကေတာ့ ေအးေအးေနခ်င္တာပါ၊ အလုပ္ကို မဆိုစေလာက္သာ လုပ္ကိုင္ၿပီး အပူအပင္ ကင္းကင္း၊ စိတ္လက္ ေအးခ်မ္းစြာနဲ႔ ေနထိုင္ရတဲ့ ဘ၀ကို လိုခ်င္တာပါ။
အစား အမ်ားႀကီး မစားရလည္း ေနပါေစ၊ အိပ္ေရး၀၀ မအိပ္ရလည္း ေနပါေစ၊ အ၀တ္အစား ေကာင္းေကာင္း မ၀တ္ရလည္း ေနပါေစ၊ ေနာက္ဆုံးေပၚ အသုံးအေဆာင္နဲ႔ ဇိမ္ခံပစၥည္းေတြ မကိုင္ရ မပိုင္ရလည္း ေနပါေစ၊ အေပါင္းအသင္း အမ်ားႀကီး မထားရလည္း ေနပါေစ၊ ထင္ေပၚ ေက်ာ္ၾကားမႈ မရွိဘဲနဲ႔ လူႀကိဳက္ မမ်ားလည္း ေနပါေစေပါ့။
အပ်င္းေရာဂါလို႔ ဆိုႏိုင္မလားေတာ့ မသိ၊ ကၽြန္ေတာ္ ေအးေအး ေနပါရေစ။
ေနာက္ဆုံး စိတ္ႀကိဳက္ဆႏၵတခု ေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အခ်စ္ကို တခါေလာက္ေတာ့ ဘ၀မွာ ျမည္းစမ္းဖူးၾကည့္ခ်င္တာပါ။ ဘာလို႔ဆို ေနခဲ့သမွ် ဘ၀တေလွ်ာက္လုံးမွာ အခ်စ္ဆိုတာကို မယုံၾကည္ခဲ့သလို တခါဖူးမွလည္း အားစိုက္ခြန္ခိုက္ ရေအာင္ ထိေအာင္လို႔ မႀကိဳးစားခဲ့ဘူးလို႔ပါ။ တသက္မွာ တခါေလာက္ေတာ့ တခ်စ္တေလ ခ်စ္ၾကည့္ခ်င္တဲ့ ဆႏၵကေလး ျဖစ္မိပါရဲ႕...။
ႀကီးေတာ္တို႔၊ ဘႀကီးတုိ႔လည္း ကၽြန္ေတာ့္လို စိတ္ထဲရွိတာ ထုတ္မေရးခဲ့ရင္ေတာင္ လက္ကေလး ခ်ဳိးေရလို႔ တစ္၊ ႏွစ္၊ သုံး ဆိုၿပီး နစ္ ကလက္ခ်္ ေျဖခဲ့တဲ့ ေမးခြန္းသုံးခုကို အနားရတဲ့ အခိုက္အတန္႔တခုမွာ ေျဖၾကည့္ၾကည့္ပါလားဗ်ာ။
ေဖေဖာ္၀ါရီ ၂၅၊ ၂၀၁၃။ မြန္းလြဲ ၂ နာရီ ၂၂ မိနစ္။
လန္ဒန္။
ဒီလိုနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ တရက္ၿပီးတရက္ ျဖတ္သန္းေနတယ္၊ တလၿပီးတလ ရွင္သန္တယ္။ တႏွစ္ၿပီးတႏွစ္ အသက္ႀကီးလာတယ္။ ဒါ... ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀ပဲ။
မေန႔ကေတာ့ လန္ဒန္ထုတ္ ဆန္းေဒးတိုင္းမ္ သတင္းစာကို ဖတ္မိၿပီး၊ အဲဒီမွာ ပါလာတဲ့ ဆန္ေဒးတိုင္းမ္ မဂၢဇင္းကိုလည္း ေကာက္ၾကည့္မိတယ္။ ၿဗိတိန္ရဲ႕ဒုတိယ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ နစ္ ကလက္ခ်္ကို နာမည္ေက်ာ္ သတင္းစာဆရာေတြ၊ ရုပ္သံသမားေတြ၊ ဟာသဆရာေတြက ေမးခြန္းေတြ တေယာက္တခု ၀ိုင္းေမးထားတာကို ႏိုင္ငံေရးသမားပီတဲ့ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္က ျပန္ေျဖထားတာေတြက မိုက္တယ္။
ေမးသူအားလုံးေပါင္း ၃၆ ေယာက္၊ တခ်ဳိ႕ေမးခြန္းအတြက္ အေျဖက ``နိုး`` တလုံးထဲဲ၊ တခ်ဳိ႕ေမးခြန္းေတြကို ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္က ဖတ္သူနာသူ ဟဒယခိုက္ေအာင္ ေျဖတယ္။ တခ်ဳိ႕ကိုေတာ့ ေလးေလးနက္နက္နဲ႔ အေတြးထြက္ေစေအာင္ ေျဖထားတာမို႔ အေမး၊ အေျဖ တိုတိုေလးေတြ ဖတ္ရေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ့္ စဥ္းစားခ်က္ေတြနဲ႔ သြားၿငိတဲ့ အေမးအေျဖေလးတခု ပါလာပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ လစ္ဘရယ္ ဒီမိုကရက္ ပါတီ ေခါင္းေဆာင္နဲ႔ သက္တမ္း သုံးႏွစ္ထဲဲ ၀င္လာေနတဲ့ လက္ရွိ ၿဗိတိန္ ညြန္႔ေပါင္း အစိုးရရဲ႕ ဒုတိယ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ နစ္ ကလက္ခ်္ (၄၆ ႏွစ္) ဟာ သတင္းစာေလာကထဲ ခဏ က်င္လည္ခဲ့ဖူးၿပီး ႏိုင္ငံတကာ အကူအညီေပးေရးနဲ႔ ကုန္သြယ္ေရး လုပ္ငန္းေတြမွာ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ဖူးသူ ျဖစ္ပါတယ္။
သူ႔ကို ဟာသပညာရွင္ မားကပ္စ္ ဘရစ္ခ်္ စတုတ္ခ္က ဒီလိုေမးပါတယ္။
၀န္ႀကီးခ်ဳပ္မွာ ျဖစ္ခ်င္တဲ့ ဆႏၵသုံးခု ရွိတယ္ဆိုပါစို႔၊ ႏိုင္ငံေရးဘက္က တခု၊ ကို္ယ့္အတြက္ တခုနဲ႔ တျခား စိတ္ႀကိဳက္ တခု ေျပာပါဆို ဘာေတြ ျဖစ္မလဲဗ်။ အေျဖေကာင္းရင္ သူေကာင္းျပဳပါ့မယ္ခင္ဗ်။ (သူေကာင္းျပဳတယ္ဆိုတာ ေလာ့ဒ္ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္လို႔ ဆိုလိုတာပါ၊ ၿဗိတိန္အထက္လႊတ္ေတာ္မွာ အမတ္ ျဖစ္ႏိုင္တာေပါ့)။
ဒုတိယ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ နစ္ ကလက္ခ်္ရဲ႕ အေျဖေတြက ရိုးပါတယ္။
``ႏိုင္ငံေရးဘက္က ဆႏၵကေတာ့ လြယ္ပါတယ္ဗ်ာ၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ပါတီက ဖြဲ႕ရတဲ့ လစ္ဘရယ္ ဒီမိုကရက္ အစိုးရ ျဖစ္ခ်င္တာေပါ့။``
(ၿဗိတိန္မွာက ေလဘာနဲ႔ ကြန္ဆာေဗးတစ္ေတြသာ တလွည့္စီ အစိုးရ လုပ္ေနၾကတာ မ်ားပါတယ္။ ဒုတိယကမၻာစစ္အၿပီး အခုမွ ပထမဆုံးအႀကိမ္အျဖစ္ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ တတိယ မဲအမ်ားဆုံးရတဲ့ လစ္ဘရယ္ ဒီမိုကရက္နဲ႔ မဲအမ်ားဆုံးရ ကြန္ဆာေဗးတစ္တို႔ ပါတီ ႏွစ္ခုေပါင္းၿပီး ညြန္႔ေပါင္းအစိုးရ ဖြဲ႕ခဲ့ရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ပါတီတခုထဲက အစိုးရဖြဲ႕ေလာက္တဲ့ အမတ္ အေရအတြက္ မရခဲ့ရင္ ေရြးေကာက္ပြဲ ျပန္က်င္းပခ်င္ က်င္းပ၊ ဒါမွမဟုတ္ရင္ အခုလို ညြန္႔ေပါင္းအစိုးရ ဖြဲ႕စည္းရပါတယ္)။
၀န္ႀကီးခ်ဳပ္က ဒုတိယဆႏၵကို အခုလို ဆက္ေျဖပါတယ္။
``ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ဆိုရင္ေတာ့ အိပ္ေရး၀၀ အိပ္ခ်င္တယ္ဗ်ာ။``
(ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ၊ တိုင္းျပည္ေခါင္းေဆာင္ေတြဟာ တကယ္ေတာ့ အိပ္ခ်ိန္အနည္းဆုံး ပုဂၢိဳလ္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ တိုင္းျပည္နဲ႔လူထု အက်ဳိးစီးပြားေတြအတြက္ အခါမလပ္ စဥ္းစားေတြးေခၚ ေနရသူေတြ ျဖစ္သလို၊ တာ၀န္ယူခ်ိန္ကာလ တေလွ်ာက္မွာ သမိုင္းတြင္ေအာင္ အေျပာအဆို အေနအထိုင္ အမွားအယြင္း ကင္းကင္းနဲ႔ ဘုန္းႀကီးလို ေနၾကရသူေတြ ျဖစ္ပါတယ္)။
သူတုိ႔ဟာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔လို အလုပ္ မလုပ္ဘဲ ထိုးအိပ္ေနလို႔ မရပါဘူး။ မီဒီယာေတြကလည္း အခါမလပ္ ေစာင့္ၾကည့္ ေထာက္လွမ္းေနၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အမွားမခံသူေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ နစ္ ကလက္ခ်္က ကိုယ္တိုင္လည္း မိန္းမနဲ႔ သားသုံးေယာက္ ဖခင္ျဖစ္ၿပီး၊ မိသားစုနဲ႔ အတတ္ႏိုင္ဆုံး အခ်ိန္ေပး ေနတတ္သူ ျဖစ္ေလေတာ့ အနား မရ၊ အအား မရွိ၊ အိပ္ခ်ိန္ နည္းေနလို႔ ဒီလို ေျဖတာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္)။
နစ္ ကလက္ခ်္က တတိယ သူ႔ဆႏၵကို ဆက္ျပန္ပါတယ္။
``စိတ္ႀကိဳက္ဆႏၵတခု ေျပာပါဆိုရင္ေတာ့ တင္းနစ္ကစားခ်ိန္ေတြ ရခ်င္တယ္ဗ်ာ။
ကဲ... ရၿပီ မဟုတ္လား၊ သူေကာင္းေတာ့ ျပဳမေနပါနဲ႔ေတာ့။ ဒီေခတ္လို မျပဳျပင္ မေျပာင္းလဲထားတဲ့ အထက္လႊတ္ေတာ္ႀကီးထဲလည္း ကၽြန္ေတာ္ သြားမထိုင္ခ်င္ပါဘူး။``
(ေလာ့ဒ္ေတြနဲ႔ ဖြဲ႕စည္းထားတဲ့ အထက္လႊတ္ေတာ္ဟာ ေရြးေကာက္ပြဲ မ၀င္ဘဲ ေရာက္ေနတဲ့ တိုက္ရိုက္ခန္႔အမတ္ေတြ ျဖစ္ပါတယ္)။
ဒုတိယ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ နစ္ ကလက္ခ်္ဟာ ေက်ာင္းသားဘ၀က ေက်ာင္းတင္းနစ္အသင္းမွာ တင္းနစ္ကို အသည္းအသန္ ကစားခဲ့ပါရဲ႕ အခုေတာ့ ညြန္႔ေပါင္းအစိုးရရဲ႕ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ကြန္ဆာေဗးတစ္ ေဒးဗစ္ ကင္မရြန္းကို တင္းနစ္ကစားတိုင္း မႏိုင္ဘူးလို႔ သိရပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔ ေဒးဗစ္ ကင္မရြန္းကို ရႈံးသလဲလို႔ ေမးၾကည့္ေတာ့ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္မို႔ ေပးႏိုင္လိုက္တာပါဗ်ာလို႔ ေျပာၿပီးမွ ေနာက္တာပါဗ်ာ၊ ကၽြန္ေတာ္ ေလ့က်င့္ခ်ိန္ နည္းလို႔ ရႈံးတာပါလို႔ ေျပာပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မ်ား တင္းနစ္ကစားခ်ိန္ေတြ ရခ်င္တယ္လို႔ ေျပာတာျဖစ္မွာပါ။
ၿဗိတိန္ညြန္႔ေပါင္းအစိုးရရဲ႕ ဒုတိယ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ နစ္ ကလက္ခ်္ကေတာ့ ေျပာလို႔ဆိုလို႔ ၿပီးသြားပါၿပီ။ ကၽြန္ေတာ္က ကိုယ့္ဘာသာ ဆက္ေမးပါတယ္။ အဲဒီ ေမးခြန္းေတြကို မင္း ေျဖၾကည့္စမ္းပါလို႔...။
ကၽြန္ေတာ္တို႔တိုင္းျပည္ဟာ လြတ္္လပ္ေရး ရၿပီးကထဲက (တကယ္ေတာ့ မရခင္ ကထဲကပါ) ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ အခ်င္းခ်င္း ေဆာ္ပေလာ္တီးၾက၊ ကြဲၾကၿပဲၾက၊ ဆဲၾကဆိုၾက၊ အာဏာအတြက္နဲ႔ သတ္ၾကျဖတ္ၾက ဆိုတာေတြကို စာေတြထဲလည္း ဖတ္ရတယ္၊ ကိုယ္တိုင္လည္း ေတြ႕ရ၊ ျမင္ရ၊ ၾကားခဲ့ရတယ္ ဆုိေတာ့ကာ ဒီေမးခြန္းအတြက္ ကၽြန္ေတာ့္ဆႏၵကေတာ့ ဘာႏိုင္ငံေရးမွ မလုပ္ခ်င္တာပါပဲ။
တခါ ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ကိုယ္ပိုင္ဆႏၵကေတာ့ ေအးေအးေနခ်င္တာပါ၊ အလုပ္ကို မဆိုစေလာက္သာ လုပ္ကိုင္ၿပီး အပူအပင္ ကင္းကင္း၊ စိတ္လက္ ေအးခ်မ္းစြာနဲ႔ ေနထိုင္ရတဲ့ ဘ၀ကို လိုခ်င္တာပါ။
အစား အမ်ားႀကီး မစားရလည္း ေနပါေစ၊ အိပ္ေရး၀၀ မအိပ္ရလည္း ေနပါေစ၊ အ၀တ္အစား ေကာင္းေကာင္း မ၀တ္ရလည္း ေနပါေစ၊ ေနာက္ဆုံးေပၚ အသုံးအေဆာင္နဲ႔ ဇိမ္ခံပစၥည္းေတြ မကိုင္ရ မပိုင္ရလည္း ေနပါေစ၊ အေပါင္းအသင္း အမ်ားႀကီး မထားရလည္း ေနပါေစ၊ ထင္ေပၚ ေက်ာ္ၾကားမႈ မရွိဘဲနဲ႔ လူႀကိဳက္ မမ်ားလည္း ေနပါေစေပါ့။
အပ်င္းေရာဂါလို႔ ဆိုႏိုင္မလားေတာ့ မသိ၊ ကၽြန္ေတာ္ ေအးေအး ေနပါရေစ။
ေနာက္ဆုံး စိတ္ႀကိဳက္ဆႏၵတခု ေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အခ်စ္ကို တခါေလာက္ေတာ့ ဘ၀မွာ ျမည္းစမ္းဖူးၾကည့္ခ်င္တာပါ။ ဘာလို႔ဆို ေနခဲ့သမွ် ဘ၀တေလွ်ာက္လုံးမွာ အခ်စ္ဆိုတာကို မယုံၾကည္ခဲ့သလို တခါဖူးမွလည္း အားစိုက္ခြန္ခိုက္ ရေအာင္ ထိေအာင္လို႔ မႀကိဳးစားခဲ့ဘူးလို႔ပါ။ တသက္မွာ တခါေလာက္ေတာ့ တခ်စ္တေလ ခ်စ္ၾကည့္ခ်င္တဲ့ ဆႏၵကေလး ျဖစ္မိပါရဲ႕...။
ႀကီးေတာ္တို႔၊ ဘႀကီးတုိ႔လည္း ကၽြန္ေတာ့္လို စိတ္ထဲရွိတာ ထုတ္မေရးခဲ့ရင္ေတာင္ လက္ကေလး ခ်ဳိးေရလို႔ တစ္၊ ႏွစ္၊ သုံး ဆိုၿပီး နစ္ ကလက္ခ်္ ေျဖခဲ့တဲ့ ေမးခြန္းသုံးခုကို အနားရတဲ့ အခိုက္အတန္႔တခုမွာ ေျဖၾကည့္ၾကည့္ပါလားဗ်ာ။
ေဖေဖာ္၀ါရီ ၂၅၊ ၂၀၁၃။ မြန္းလြဲ ၂ နာရီ ၂၂ မိနစ္။
လန္ဒန္။
0 comments:
Post a Comment