Wednesday, February 20, 2013

ခ်င္း ဧည့္ၾကိဳ ထမင္းစားဖိတ္ပြဲ

January 3rd, 2011 | Add a Comment | 56 views
ဇလပ္နီ – ရုိးရာယဥ္ေက်းမႈ ဓေလ့ထုံးတမ္းမ်ားတြင္ ေခတ္ႏွင့္ မေလ်ာ္ညီေသာ ရုိးရာဓေလ့မ်ားရွိသလုိ လူမ်ဳိးအဂၤါရပ္အျဖစ္ ထိန္း သိမ္းသင့္သည့္ ရုိးရာယဥ္ေက်းမႈမ်ားလည္းရွိသည္။ ခ်င္းလူမ်ဳိးစုမ်ားအတြင္း ေဒသအလုိက္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ မ်ဳိးႏြယ္စု အလုိက္ေသာ္လည္ေကာင္း ရုိးရာယဥ္ေက်းမႈေျမာက္ျမားစြာရွိခဲ့သည္။ သုိ႕ေသာ္ ေခတ္ႏွင့္ မေလ်ာ္ညီေသာ ရုိးရာမ်ားကုိ ေဖ်ာက္ဖ်က္ခဲ့ၾကသည့္ နည္းတူ ယေန႕ထက္ထိတုိင္ ထိန္းသိမ္းလာခဲ့ၾကသည့္ ရုိးရာ ဓေလ့မ်ားလည္း ရွိသည္။

ေကာက္သီးစားပြဲမ်ား၊ ခြါဒုိပြဲမ်ား၊ ရုိးရာဓါးသုိင္းအကမ်ား၊ ခ်င္းနပမ္းသတ္ပြဲမ်ား၊ ခ်င္းရုိရာ မုိးေခၚ ငါးဖမ္းပြဲမ်ား၊ ရုိးရာ အ က မ်ား၊ ဆင္ယင္ထုံးဖြဲ႕မႈမ်ား စသည့္ ရုိးရာယဥ္ေက်းမႈမ်ားကုိ ခ်င္းလူမ်ဳိးမ်ားက ယေန႕အထိ ျမတ္ျမတ္ႏုိးႏုိး ထိန္းသိမ္း ခဲ့ ၾကေသာ္လည္း ခ်င္းရုိးရာ ကလဲ့စားေခ်စနစ္မ်ား၊ ခ်င္းရုိးရာ လံကြတ္တီ ၀တ္စားဆင္ယင္မႈမ်ားကုိမူ ကုိးကြယ္ သည့္ ဘာ သာ၊ တုိးတက္ေနေသာ ေခတ္ေရစီးေၾကာင္း ႏွင့္ မေလ်ာ္ညီေတာ့သျဖင့္ ေဖ်ာက္ဖ်က္ ခဲ့ၾကသည္ကုိ ေတြ႕ရွိရမည္။

လူမ်ဳိးဆက္လက္ရပ္တည္ရွင္သန္ေရးအတြက္ ထိန္းသိမ္းသင့္သည့္ ခ်င္းရုိးရာယဥ္ေက်းမႈမ်ားအနက္ ခ်င္း ဧည့္ၾကိဳ ထမင္း ဖိတ္ပြဲကုိလည္း ခ်င္းလူမ်ဳိးစုမ်ားက ယေန႕တုိင္ ထိန္းသိမ္းေနဆဲျဖစ္သည္။

ယင္း ဧည့္ၾကိဳထမင္းဖိတ္ပြဲကုိ ခ်င္းျပည္နယ္ေတာင္ပုိင္း မတူပီ၊ ပလက္၀ ေဒသရွိ ခူမီး ဒုိင္ မ်ဳိးႏြယ္စုမ်ားက ယေန႕တုိင္ ျမတ္ျမတ္ႏုိးႏုိးျဖင့္ ထိန္းသိမ္းက်င့္သုံးခဲ့ၾကသည္။
ခ်င္းျပည္နယ္သည္ ေတာင္စြယ္ေတာင္တန္းမ်ားျဖင့္ တည္ဖြဲ႕ထားရာ တေနရာႏွင့္ တေနရာခရီးသြားလာရာတြင္ ေျခ က်င္ျဖင့္ ခက္ခဲစြာ တရြာ၀င္တရြာထြက္ ဆက္သြယ္သြားလာေလ့ရွိၾကသည္။ ထုိသုိ႕ ခရီးသြားရာတြင္ ခရီးသည္မ်ားသည္ စားေရရိကၡစုိ ရိကၡေျခာက္မ်ား ပါေလ့ပါ ထမရွိၾကပဲ ေန႕လယ္စာ တနပ္စာထမင္းထုပ္ေလာက္သာ ပါသြားေလ့ရွိသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ရြာတရြာတြင္ညအိပ္တည္းခုိလွ်င္ တဦးခ်င္းအလုိက္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ အစုလုိက္ေသာ္လည္း တည္းခုိေလ့ရွိၿပီး အိမ္ရွင္ေကြ်းစာကုိ စားေသာက္ေလ့ရွိၾကသည္။

ယင္းကိစၥႏွင့္ ပါတ္သက္ၿပီး ေက်ာင္းဆရာတဦးက ” ပလက္၀နယ္သြားရတာ စားစရိတ္၊ ခရီးစရိတ္ဘာဆုိဘာမွ မလုိဘူးဗ်၊ အပူအပင္ဘာမွမရွိဘူး၊ က်မ္းစာထဲက ကာနန္ျပည္ေရာက္သလုိပဲ” ဟု ေျပာသည္။

ခူမီးဒုိင္ခ်င္းျပည္သူမ်ားသည္ မိမိရြာသုိ႕ ၀င္ေရာက္တည္းခုိလာေသာ ဧည့္သည္မ်ားကုိ မိသားစုအလုိက္ သီးျခားစီ ထမင္း စားဖိတ္ျခင္း၊ ၄င္းတုိ႕တည္းခုိရာ အိမ္သုိ႕ မိသားစုအလုိက္ ထမင္းပုိ႕ေကြ်းေမြးျခင္းမ်ားျပဳလုပ္ေလ့ရွိၾကသည္။

၄င္းတုိ႕တြင္ ဧည့္သည္ကုိ မထင္းမေကြ်းပါက အစာေရစာ ခက္ခဲျခင္းဒုကၡႏွင့္ ၾကဳံေတြ႕ရမည္ျဖစ္ၿပီး ဧည့္သည္ကုိ ထမင္း ေက်ြးပါမွ စားေရရိကၡ ဖူလုံမည္ဟူေသာအယူအဆရွိသည္။
အဆုိပါ ခူမီးဒုိင္မ်ဳိးႏြယ္စုမ်ားအတြင္း ခရစ္ယာန္သာသနာျပဳေနေသာ မရာဧ၀ံေဂလိအသင္းေတာ္မွ ခ်င္းဘာသာေရး ေခါင္း ေဆာင္တဦးက ” သူတုိ႕အယူ အဆက က်မ္းစာႏွင့္ ေလ်ာ္ညီသည့္အယူ၀ါဒေတြ အမ်ားၾကီးရွိေနတယ္၊ သူတုိ႕ ကုိယ္တုိင္ လည္း အင္မတန္ရုိးသားၾကတယ္” ဟု ေျပာသည္။

ပလက္၀ေဒသအတြင္း ေက်းလက္ျပည္သူမ်ားသည္ ၁၀ အိမ္မွ ၅၀ အိမ္ေျခအမ်ားဆုံးစုၿပီး ရြာတည္ေလ့ရွိၾကရာ ေက်းရြာ အတြင္း တည္းခုိလာေသာ ဧည့္သည္မ်ားကုိ ရြာလုံးကြ်တ္နီးနီ သိရွိၾကသည္။ ယခုည ဧည့္သည့္ ဘယ္ႏွစ္ဦး ၀င္လာသည္ ကအစ သိရွိၾကသည္။ ရြာတြင္းသုိ႕ ဧည့္သည္၀င္လာလွ်င္ ဧည့္သည္အတြက္ မနက္စာကုိ ခ်က္ၿပီး ဧည့္သည္ တည္းခုိရာ အိမ္သုိ႕ သြားပုိ႕ၾကသည္။

၄င္းေနာက္ အိမ္ရွင္မက ထမင္းပြဲမ်ားကုိ တေနရာတြင္ အသီးသီးစုၿပီး ဧည့္သည္မ်ားအား ထမင္းစားဖုိ႕ ဖိတ္ေခၚသည္။ ထမင္းစားရာတြင္ ဧည့္သည္မ်ားသည္ ပုိ႕လာေသာ ထမင္းအားလုံးကုိ အနည္းအက်ဥ္းစီ စားေပးရမည္ျဖစ္သည္။ သုိ႕မ ဟုတ္ပါက ထမင္းေကြ်းသူမ်ားအေနျဖင့္ စိတ္မခ်မ္းမသာျဖစ္ၾကသည္။ အေၾကာင္းမွာ ကုိယ္ေကြ်းေသာ ထမင္းကုိ ဧည့္ သည္ မစားမိပါက ၄င္းတုိ႕အတြက္ ေကာင္းခ်ီးဆုံးရွဴံးသြားသည္ဟု ယူဆေသာေၾကာင့္ ပင္ျဖစ္သည္။

ဧည့္သည္မ်ား ထမင္းစားမၿပီးမခ်င္း ထမင္းပုိ႕အိမ္ရွင္မမ်ားသည္ အျပင္တြင္ ေစာင့္ေနၾကသည္။ ဧည့္သည္မ်ား ထမင္း စားၿပီးလွ်င္ အိမ္ရွင္မမ်ားသည္ ကုိယ့္ထမင္းစားရာမ်ားမေတြ႕ပါက အင္မတန္၀မ္း နည္းၾကၿပီး ကုိယ့္ထမင္းစားထားသည့္ လက္ရာမ်ား ေတြ႕ပါမွ ကုိယ့္ထမင္းပန္ကန္ကုိ ယူၿပီး ေက်ေက်နပ္နပ္အိမ္ျပန္ၾကသည္။

” က်ေတာ္တုိ႕က ခရစ္ယာန္ဘာသာ၀င္သာဆုိတယ္၊ သူတုိ႕ေလးေတြကပဲ က်ေတာ္တုိ႕ကုိ ဘာသာေရးတရား ျပန္ေဟာ ေနသလုိခံစားရတယ္ဗ်ာ၊ ဒီ ရုိးရာ အစဥ္အလာေကာင္းေလးေတြကုိ ထိန္းသိမ္းသင့္တယ္” ဟု အဆုိပါေဒသတြင္ တာ၀န္ က် ေနေသာ ထန္တလန္ၿမိဳ႕နယ္မွေက်ာင္းဆရာ တဦး က ေျပာျပသည္။

သုိ႕ေသာ္ ၂၀၀၆- ၂၀၀၇ ခုႏွစ္အတြင္း ခ်င္းျပည္အ၀ွမ္း ျဖစ္ပြားေသာ အစာေရစာျပတ္လတ္မႈကပ္ဆုိးသည္ အဆုိပါ ေဒသ သုိ႕ ထုိးေဖာက္၀င္ေရာက္သြားခဲ့ရာ ေဒသခံျပည္သူမ်ားသည္ အဆုိပါ ရုိးရာကုိ လုံး၀နီးပါး မထိန္းသိမ္းႏုိင္ၾကေတာ့ ေၾကာင္း သိရသည္။
” က်ေတာ္တုိ႕မွာ ဘာဆုိဘာမွန္းမွ မရွိေတာ့တာ၊ စားစရာမရွိေတာ့လည္း ကုိယ့္ရြာကုိ ၀င္လာတဲ့ ဧည့္သည္ေတြကုိေတာင္ ဓါးျပတုိက္ေတာင္းစားရမလုိျဖစ္ေနၿပီ” ဟု ပလက္၀ၿမိဳ႕နယ္မွ က်မ္းစာေက်ာင္းသားတဦးက ေျပာသည္။

ခ်င္းျပည္ေတာင္ပုိင္း ပလက္၀ေဒသသည္ ဆန္ေရစပါးအင္မတန္ထြက္ရွိၿပီး သားငါးအင္မတန္ေပါမ်ားသည္ ေဒသျဖစ္ သည္။ သူတုိ႕သည္ ကုလားတန္ျမစ္ေၾကာင္းတေလွ်ာက္တြင္ ေနထုိင္ၾကၿပီး ဆန္ေရစပါးအျပင္ ၊ လိမ္ေမာ္၊ ဒညင္း၊ ႏွမ္းမ်ား အင္မတန္ထြက္ရွိသည့္ ေဒသျဖစ္သည္။
ယေန႕တြင္မူ အႏွစ္ငါးဆယ္တၾကိမ္ျဖစ္ပြားေလ့ရွိသည့္ ၀ါးသုဥ္းမႈျပသာနာေၾကာင္း ေဒသခံမ်ားသည္ ကုိယ္ျမတ္ႏုိးသည့္ ေဒသ၊ ရုိးရာအေပ်ာ္ေလးေတြကုိ စြန္႕ခြါၿပီး တဖက္အိႏၵိယႏုိင္ငံ မီဇုိရမ္ျပည္နယ္ႏွင့္ တဖက္ ဘဂၤလားေဒရွ္ႏုိင္ငံမ်ားသုိ႕ အစုလုိက္အျပဳံလုိက္ ေျပာင္းေရြ႕ၿပီး ကစဥ့္ကလ်ားျဖစ္သြားၾကသည္ကုိ ၀မ္းနည္းဖြယ္ေတြ႕ ရွိရသည္။
” ကုိယ့္ရပ္၊ ကုိယ့္ရြာ၊ ကုိယ့္ ေဒသကုိ ဘယ္သူမလြမ္းပဲဘယ္ေနမလဲ၊ တခ်ိန္က ရုိးရာအေပ်ာ္ေလးေတြဟာ အိပ္မက္ လုိပဲျဖစ္ သြားတယ္” ဟု မီဇုိရမ္ေရာက္ ခူမီး လူၾကီးတဦးက ေျပာသြားသည္။

တိုင္းရင္းသားတိုင္းအားခ်စ္ခင္းေလးစားလွ်က္ျပန္လည္ေ၀မွ်သည္
ေရႊအိမ္စည္
http://khonumthungburmese.org/
1

0 comments:

Post a Comment

စာမေရးျဖစ္ေတာ့တာေၾကာင့္ က်ေနာ္ႀကိဳက္ၿပီး ဖတ္ေစခ်င္တဲ့ စာေလးေတြကို တင္ထားပါတယ္ဗ်ာ

Followers

Total Pageviews

အမွာပါးစရာမ်ားရွိေနရင္

Pop up my Cbox

Blog Archive

အက္ဒမင္

အျခားက႑မ်ားကို ေလ့လာရန္

ရွာေဖြေလ ေတြ႔ရွိေလ

စာေပျမတ္ႏိုးသူမ်ား

free counters
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...