ေၾကာက္သလားေဟ့ ( ခါခ်ဥ္ေကာင္ မာန္မၾကီးေစခ်င္ )

by Htet Paing on Monday, December 10, 2012 at 2:03am

•                                        သမိန္ဗရမ္းႏွင့္ ဂါမဏိ
• 
  
• ျမန္မာဟူသည္ စစ္ခ်ီစစ္တက္ရာတြင္ လွ်င္ျမန္ျခင္း သန္မာျခင္း ဟူေသာ အဓိပၸာယ္ကို ေဆာင္ေလ၏။
• လြန္ခဲ့ေသာ နွစ္ေပါင္းမ်ားစြာက ေျမာက္ရပ္ဆီမွ လူမ်ိဳးစုတို႔သည္ ယေန႔ျမန္မာျပည္ဟု ေခၚဆိုေသာ ေနရာသို႔ ဝင္ေရာက္အေျခခ် ေနထိုင္ခဲ့သည္။ထိုသူတို႔သည္ လွ်င္ျမန္ၾက၏၊သန္မာၾက၏၊ျမင္းစီးကြ်မ္းက်င္ၾက၏၊ ေလးနွင့္ျမွားကို က်င္လည္စြာ အသံုးျပဳတတ္၏၊ တိုက္ရည္ခိုက္ရည္လည္း ေကာင္းမြန္ၾကကုန္၏။သူတို႔သည္  မူရင္းေဒသခံမ်ား၏ ခုခံမႈမ်ားကို တိုက္ခိုက္ကာ ထိုေဒသတြင္ ဝင္ေရာက္ အေျခခ်ေတာ့သည္။သို႔ေသာ္ ေနာက္မ်ားမၾကာမီ အခ်ိန္အတြင္း၌ မူလေဒသခံမ်ား၏ ယဥ္ေက်းမႈ ဘာသာစကား ဓေလ့ထံုးတမ္းမ်ားကို နွစ္သက္သေဘာက် လက္ခံလိုက္ၾကေတာ့သည္။ေအာင္နိုင္သူတို႔ က်ဆံုးျခင္းဟု ဆိုရမည္။သို႔ေသာ္ ထိုအရာက လူမ်ိဳးစုတစ္ခု ေမြးဖြားျခင္း ျဖစ္လာခဲ့ေတာ့သည္။
• သူတို႔သည္ သမိုင္းတစ္ေလွ်ာက္တြင္ ၾကီးျမတ္လွေသာ ဘုရင္တို႔၏ ဦးေဆာင္မႈျဖင့္ လက္နက္နိုင္ငံေတာ္ၾကီးကို သံုးၾကိမ္တိုင္တိုင္ ထူေထာင္ခဲ့ၾကသည္။သူတို႕ ၾသဇာအာဏာကို အေရွ႕ေတာင္အာရွ ကုန္းမၾကီး၏ တစ္ဝက္ထိ လႊမ္းမိုးျဖန္႔က်က္ နိုင္ခဲ့ၾကသည္။
• ထိုသို႔ေသာ သမိုင္းတစ္ေလွ်ာက္တြင္ ျမန္မာတို႔၏ သူရသတၲိနွင့္ တိုက္ရည္ခိုက္ရည္ကား အံ့မခန္း အထင္ၾကီးေလာက္သည္။လက္မကို အပ္စိုက္ျပီး တူျဖင့္ထုကာ ေနာက္မရြံ႕သူအား သူရဲေကာင္းအျဖစ္ ေရြးခဲ့သည္။မိမိထက္ အင္အားမ်ားသူကို ဝါးရင္းတုတ္ျဖင့္ တိုက္ခိုက္အနိုင္ယူခဲ့သည္။အညာေဒသ ေျမျပန္႔လြင္ျပင္မွ ပတ္ပတ္လည္ ေတာင္တန္းမ်ားေပၚတက္ကာ ယွဥ္ျပိဳင္လာသူတို႔အား ဦးက်ိဳးေစခဲ့သည္။စိမ္ေခၚရင္ တိမ္ေပၚတက္မယ္ ဟူေသာ လူမ်ိဳးပင္ျဖစ္သည္။ဓားကိုဓားခ်င္း လွံကိုလွံခ်င္း ရင္ဆိုင္ခဲ့ရသည့္ တိုက္ပြဲမ်ားတြင္ ဘယ္ေသာအခါမွ အေရးမနိမ့္ခဲ့။"သူ႔နိုင္ငံသား သံမႈန္႔စားမွ ဒို႔ဓားတုန္းလိမ့္မည္" ဟုေၾကြးေၾကာ္ကာ ငွက္ၾကီးေတာင္ဓားကို ဝင့္၍ အာဏာစက္ ျဖန္႔က်က္ခဲ့ၾကသည္။သူရသတၲိအရာတြင္ ဘယ္သူယွဥ္နိုင္အံ့နည္း။
• ေခတ္အဆက္ဆက္ ျပိဳင္ဖက္ျဖစ္ခဲ့ေသာ အိမ္နီးခ်င္း နိုင္ငံတစ္ခုကို ျမိဳ႕ေတာ္ေျပာင္းေရြ႕ သြားေလာက္ေအာင္ ေၾကာက္ရြံ႕သြားေစသည္ အထိ တိုက္ခိုက္နိွမ္နင္းခဲ့သည္။ထိုမွ်သာမက သမိုင္းတစ္ေလွ်ာက္ အာရွနိုင္ငံအမ်ားစု ေမာ့ၾကည့္ခဲ့ရေသာ ယွဥ္ေက်းမႈခိုင္မာျပီး အင္အားေတာင့္တင္းလွေသာ အိမ္နီးခ်င္းနိုင္ငံၾကီး၏ က်ဴးေက်ာ္မႈကိုလည္း ေလးၾကိမ္တိုင္တိုင္ တြန္းလွန္ျဖိဳဖ်က္ခဲ့သည္။
• ထိုကဲ့သိုေသာ မာန္တက္ဖြယ္ ေအာင္ျမင္မႈမ်ားကို ပခံုးေပၚတင္၍ ရင္ကိုေမာ့ခဲ့ကာ မ်က္စိမ်ားကိုပိတ္ မ်က္လံုးမ်ားကိုမွိတ္ ထားခဲ့မိသည္။သို႔ေသာ္ စိတ္ဓာတ္မ်ားကား တစ္လူလူလြင့္ပ်ံဆဲ။ထို႔ေၾကာင့္ပင္ စိန္ေခၚလာေသာ ေနမဝင္အင္ပါယာအား ထိပ္တိုက္ရင္ဆိုင္ခဲ့ၾကသည္။အစပိုင္း၌ တလူလူလြင့္ေနေသာ စိတ္ဓာတ္မ်ား အစြမ္းျဖင့္ ေပသံုးေထာင္ေက်ာ္ျမင့္ေသာ ေတာင္တန္းမ်ားကို ေက်ာ္ျဖတ္ကာ စိန္ေခၚသူတို႔အား ဖိန္႔ဖိန္႔တုန္ေစခဲ့ေသာ္လည္း ေနာက္ပိုင္းတြင္ အေျခအေနကား ေျပာင္းျပန္ျဖစ္သြားသည္။က်ားကုတ္က်ားခဲ ၾကိဳးစားခဲ့ၾကပါေသာ္လည္း ၾကီးမားလွေသာ ကြာျခားခ်က္ကို ထိုစိတ္ဓာတ္က အမွီလိုက္နိုင္ေအာင္ မစြမ္းေဆာင္နိုင္ခဲ့ေပ။ဆရာဦးေအာင္သင္း စကားျဖင့္ဆိုရေသာ္ "ဟိုကထုန္းဆိုေတာ့ ကိုယ့္ဘက္က ျပန္မွမထုန္းနိုင္ပဲကိုး။ဗႏၶဳလေလာက္ သတိၱရိွတဲ့သူ ရိွပါ့မလား။" ဟူ၍ပင္ ျဖစ္သည္။
• ဤသို႔ျဖင့္ပင္ ျမန္မာ့ဦးကင္း ေျမသို႔ခ ခဲ့ရေတာ့သည္။ဤေနရာတြင္ ျမန္မာ့ဦးကင္း ဟု ဆိုပါမည္။အုပ္စိုးေသာ ဘုရင္(အစိုးရ) က်သြားျခင္းသည္ (ထိုအစိုးရ ေကာင္းသည္ျဖစ္ေစ မေကာင္းသည္ျဖစ္ေစ) ျမန္မာတမ်ိဳးသားလံုး၏ ဂုဏ္သေရ ညိွဳးမိွန္ရသည္သာ ျဖစ္ပါသည္။
• သိပ္မၾကာခင္ အခ်ိန္က ျမန္မာအစိုးရ ဝန္ၾကီးတစ္ပါးက အိမ္နီးခ်င္း စူပါပါဝါေလာင္းလ်ာၾကီးအား "ေၾကာက္ရသည္”  “ရန္မျဖစ္ရဲ” ဟု ဖြင့္ေျပာလိုက္ရာ ပြက္ေလာရိုက္ကုန္၏။သမိုင္းတြင္ မည္သို႔မည္ပံု နိုင္ခဲ့သည္ ငါတို႔ေသြး မည္သို႔ရဲသည္ ဟု ေၾကြးေၾကာ္ကုန္ၾကသည္။ထိုဝန္ၾကီးအား တံဆိပ္ဝိုင္းကပ္ၾကေတာ့သည္။
• ယခု ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားကို "ေၾကာက္သလား" ဟု တစ္ေယာက္ခ်င္း လိုက္ေမးၾကည့္ပါ။မည္သူကမွ "ေၾကာက္သည္" ဟု ေျဖမည္မထင္။ကြ်န္ေတာ္လဲ မေၾကာက္ပါ။ထိုသို႔ဆိုလွ်င္ အနွီပုဂိၢဳလ္က အဘယ့္ေၾကာင့္ "ေၾကာက္ရသည္" ဟု ဆိုသနည္း။
• ေသခ်ာစဥ္းစားၾကည့္ေသာ္ သူေျပာသည္က "ေၾကာက္သည္" မဟုတ္ "ေၾကာက္ရသည္" သာျဖစ္သည္။ထိုအခါ ထိုနွစ္ခု ဘာကြာသလဲ အတူတူပါပဲ ဟု ဆိုၾကပါလိမ့္မည္။ကြ်န္ေတာ္ထင္မိသည္ကေတာ့ "ေၾကာက္သည္" ဆိုသည္ကား စိတ္ထဲကပင္ တုန္ေနေအာင္ ေၾကာက္ေနျခင္း ျဖစ္သည္။"ေၾကာက္ရသည္” ကေတာ့ ထိုသို႔မဟုတ္ ကိုယ္မနိုင္မွန္း သိသျဖင့္ မလွန္နိုင္ေသာေၾကာင့္ ေၾကာက္ဟန္ေဆာင္ျခင္းပင္။အေျခအေနကိုယ့္ဖက္ ပါသည္နွင့္ ေၾကာက္ေတာ့လိမ့္မည္မဟုတ္။(ရန္မျဖစ္ရဲ ဟုလည္း ဆိုထားသည္၊ရန္ျဖစ္ရဲလွ်င္ေတာ့ မည္သို႔လုပ္မည္မသိ။စကားလံုးမ်ားေပၚ ကၽြန္ေတာ္၏ ထင္ျမင္ယူဆခ်က္သာ ျဖစ္ပါသည္။ စကားလံုးတိုက္ပြဲ ဆင္ႏႊဲလိုက ဆင္နြဲနိုင္ပါသည္။သို႔ေသာ္ က်ေနာ္အဓိက ေျပာလိုသည္က စကားလံုးမ်ား မဟုတ္ပါ။အနွီပုဂၢိဳလ္ဖက္မွ ကာကြယ္ေျပာဆိုလိုျခင္းလည္း မရိွပါ။)
• စဥ္းစားၾကည့္ပါ။မေၾကာက္ဖူးကြ ေအာ္ျပီး အခုထခ်ၾကည့္ပါက ကိုယ္သာခံရလိမ့္မည္။ခါးသီးလွေသာ အမွန္တရားတည္း။စိတ္ခံစားမႈကို ေရွတန္းမတင္ေစလို။နာလိုခံခက္မႈေတြကို အရင္းတည္ျပီး မေၾကာက္ရေတာ့သည့္ အေျခအေနေရာက္ေအာင္သာ လုပ္ေစခ်င္သည္။ကမၻာ့ဇာတ္ခံုေပၚတြင္ သူမ်ားမေစာ္ကားဝံ့ေသာ ဂုဏ္သိကၡာရိွသည့္ ေနရာတစ္ခုသာ ရရိွခ်င္ပါသည္။
• ျမန္မာတို႔အား သမိုင္းတေလွ်ာက္တြင္ ေၾကာက္ရြံ႕ ခဲ့ရေသာ အိမ္နီးခ်င္းနိုင္ငံကို ၾကည့္ပါ။သူတို႔သည္ မိမိထက္ အင္အားသာလြန္သူမ်ားကို မည္သို႔ဆက္ဆံခဲ့သနည္း။သူတို႔သည္ ပါတ္ဝန္းက်င္နိုင္ငံမ်ား၏ အျဖစ္မ်ားကိုၾကည့္ကာ ဆႏၵေတြကို ခ်ိဳးနိွမ္ခဲ့သည္။စိတ္ဆႏၵထက္ ျဖစ္သင့္တာကို ဦးစားေပးခဲ့သည္။ထိုသို႔ လုပ္ခဲ့သျဖင့္ ထိခိုက္ခဲ့သည္မ်ား ရိွေသာ္လည္း ရရိွခဲ့သည့္ အက်ိဳးအျမတ္ကလည္း မနည္းလွပါ။သူတို႔သည္ ကိုလိုနီလက္ေအာက္ မေရာက္သည့္ တစ္ခုတည္းေသာ အေရွ႕ေတာင္အာရွ နိုင္ငံျဖစ္သည္။
• "သမိုင္းသင္တာ မ အ ေအာင္လို႔"ဟု ဆရာၾကီး ေဒါက္တာသန္းထြန္းက ဆိုခဲ့သည္။သူမ်ားေတြက ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ သမိုင္းကိုၾကည့္ျပီး မအေအာင္ ေနနိုင္ခဲ့သည္။မိမိတို႔က ကိုယ့္သမိုင္းကိုယ္ၾကည့္ကာ သင္ခန္းစာယူသင့္ပါသည္။ခါခ်ဥ္ေကာင္ မာန္ၾကီးလို႔ ေတာင္ၾကီးကို ျဖိဳဖို႔ေတာ့ မၾကံေစခ်င္။       ။