“သကၤန္းဂုဏ္ရည္ / ၀င္းဦး”
|
5:24 PM |
No မွတ္ခ်က္ |
by Soe Min on Saturday, November 13, 2010 at 5:23am
“ရဟန္းေတာ္ ေတြ႔လွ်င္ ၀တ္ျဖည့္ပါ။ ဘိနပ္ကိုခၽြတ္ကာ ဦးခ်ပါ။ စိတ္မမ်ားနွင္႔ အရိပ္မ်ားပင္ ေျခနင္းမိ ေရွာင္ရွားပါ။” ငယ္ငယ္ကေတာ႔ လူႀကီးသူမမ်ား အဲသလိုပဲ သြန္သင္ဆုံးမေလ႔ရွိသဗ်။ ဘုရား၊ တရား၊သံဃာဆိုတာ ကိုးကြယ္ရာ သရဏဂုံ သုံးပါးမို႔ အသက္ထက္ဆုံး အရိုေသျပဳရတယ္ဆိုတာ ကေလးဘ၀ကတည္းက အေျခခိုင္ေအာင္ သြန္သင္ဆုံးမၾကပါတယ္။ ေမာင္ရင္ေလာင္းေလး ရွင္ျပဳခ်င္ရင္ “ဗုဒၶံ သရဏံ ဂစၦာမိ” ကို ဌာန္ကရိုဏ္းက်က် ရြတ္တတ္ေအာင္ သင္ရတာ မဟုတ္လား။ ေနာက္ပိတ္ဆုံး ဘ၀တပါးကို ကူးေျပာင္းတဲ႔ အခါမ်ားမွာေတာင္ သပိတ္သြတ္တယ္။ သရဏဂုံတင္တယ္ ဆိုတာ ေနာင္ဘ၀မွာလည္း ဘုရား၊တရား၊သံဃာ ရတနာသုံးပါးကို ဆက္လက္ဆည္းကပ္ႏိုင္ပါမည့္အေၾကာင္း ေကာင္းမႈကုသိုလ္မ်ားကို ဆက္ရတာျဖစ္ပါတယ္။
အခ်ဳပ္ဆိုရရင္ ဘာသာတရားရွိတဲ႔ လူတေယာက္အေနနဲ႔၊ တိတိက်က်ေျပာရရင္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တေယာက္ အေနနဲ႔ ဘာကို ကိုးကြယ္ပါသလဲ ဆိုရင္ ဒိီရတနာသုံးပါးကို ကိုးကြယ္ၿပီး ဘာကို ယုံၾကည္ပါသလဲဆိုရင္ ကံ၊ ကံ၏အက်ဳိးကို ယုံၾကည္ပါတယ္။ အဲဒါကို သရဏဂုံတည္တယ္လို႔ ေခၚပါတယ္။ ဒီအထိ လူတိုင္းသေဘာေပါက္ၿပီး အျငင္းပြားစရာလည္း ရွိမယ္ မထင္ပါဘူး။ ဒါကိုမွ လက္ေတြ႔က်င္႔သုံးတဲ႔အခါမွာ ဆင္ေျခဆင္လက္ေတြနဲ႔ ျခြင္းခ်က္၊ ၀ိ၀ါဒေတြ ကြဲျပားလာတဲ႔အခါ သရဏဂုံ မစင္ၾကယ္တဲ႔ ဘာသာ၀င္တေယာက္အျဖစ္ကို ေရာက္မွန္းမသိ ေရာက္လာပါတယ္။ “ဘုရားကို ကိုးကြယ္ပါတယ္။ သို႔ေသာ္ ကိုယ္ေတာ္ႀကီး ကိုယ္ေတာ္ေလးတို႔ကလည္း ရိုးရာမို႔ အစဥ္အလာပ်က္လို႔ မျဖစ္ပါဘူး။” “တရားကို ယုံၾကည္ပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ မုသားမပါ လကၤာမေခ်ာမို႔ ပါ။ မွန္တာေျပာသစၥာ သြားေလရာ အိမ္ေထာင္က်ရေစရဲ႔။” “သံဃာကို ကိုးကြယ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ ဒါသံဃာအစစ္မွ မဟုတ္တာဗ်။ သကၤန္း၀တ္အေရျခဳံေတြ။” စသည္ စသည္ျဖင္႔ ယုံမွားျခင္းျပြမ္းေသာ သရဏဂုံရဲ႔ အညစ္အေၾကးတို႔ ကင္းစင္ေစရန္အတြက္ ဒီ သကၤန္းဂုဏ္ရည္ ဆိုတဲ႔ သီခ်င္းကေလးကို နားေထာင္ၾကည့္ေစခ်င္ပါတယ္။
မူရင္း ေဒၚၾကည္ေအာင္ဆိုထားၿပီး၊ ကို၀င္းဦး အဆိုနဲ႔ တင္ထားေပးလိုက္ပါတယ္။ ေသေသခ်ာခ်ာ အဓိပၸါယ္ေပါက္ေအာင္ နားေထာင္မိရင္ အင္မတန္ကို အက်ဳိးမ်ားေစပါလိမ္႔မယ္။ ဆရာ ေရႊတိုင္ညြန္႔ကေရးခဲ႔ပါတယ္။ ဇာတ္ေၾကာင္း ေနာက္ခံကေတာ႔ ဆဒၵါန္ဆင္မင္းဇာတ္ေတာ္ပါ။ ဟိမ၀ႏၱာေတာေျခမွာ ဘုရားအေလာင္းဆင္မင္းကို ေသာႏုတၳိဳရ္ မုဆိုးက ျမားနဲ႔ခြင္းတဲ႔အခါ အေလာင္းေတာ္ဆင္မင္းက မိဘုရားနဲ႔ဆင္မင္းအေပါင္းကို ေဘးလြတ္ရာဥပယ္တမွ်င္နဲ႔ေရွာင္ေစၿပီး ရန္သူရွိရာ ေအာက္အရပ္ေျမျပင္ကို ခြာေတာ္နဲ႔ ရွပ္လိုက္ေတာ႔ က်င္းထဲမွာ မုဆိုးယုတ္က သကၤန္းကေလးျခဳံလို႔ ရဟန္းအေရာင္အ၀ါနဲ႔ ၀ပ္ေနပါသတဲ႔။ အဟိတ္တိရစာၦန္ပင္ ျဖစ္လင္႔ကစား ပေစၥကဗုဒၶာတို႔ရဲ႔ သကၤန္းေတာ္မ်ားကို ျမင္ဖူးထားတဲ႔ အေလာင္းေတာ္ဆင္မင္းဟာ နင္းသတ္ဖို႔ ျပင္ထားတဲ႔ေျခကို အသာယုတ္လို႔ သကၤန္းကိုဖယ္ၿပီး မုဆိုးနဲ႔ စကားဆိုပါသတဲ႔။ ဒီမုဆိုးဟာ ဘယ္နည္းနဲ႔မွ ရဟန္းမဟုတ္မွန္း သူ႔ရင္၀က ျမားတန္းလန္းက သက္ေသခံေပမယ္႔ လြမ္းထားတဲ႔ သကၤန္းရဲ႔ဂုဏ္ရည္ေၾကာင္႔ ျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စင္ကို သိျမင္ေအာင္ေမးေတာ္မူပါတယ္။ တရားနာပရိသတ္အေပါင္း သူေတာ္ေကာင္းတို႔ေရ။ ရဟန္းတုပါ၊ သကၤန္း၀တ္ပါလို႔ ေသခ်ာေနရင္ေတာင္ ဆင္ျမန္းထားတဲ႔ သကၤန္းေၾကာင္႔မို႔လို႔ ကိုယ္႔ရင္၀ကို ျမားနဲ႔ခြင္းတဲ႔ ရန္သူျဖစ္လင္႔ကစား အဟိတ္ တိရစာၦန္ျဖစ္တဲ႔ ဆင္မင္းႀကီးက ရန္ဘက္ကလူ ျပဳေတာ္မမူပါဘူးကြယ္။ ေအးေပါ႔ေလ။ သူကေတာ႔ ဘုရားအေလာင္းေတာ္ ႀကီးေပကိုး လို႔ ခႏၱီပါရမီကို ခ်ီးမြန္းခန္းဖြင္႔လိုသပ ဆိုရင္ ေနာက္ထပ္ ပုံတစ္ပုဒ္ေဆာင္ရဦးေတာ႔မွာေပါ႔ကြယ္။
တိရစာၦန္ သတၱ၀ါေတြထဲမွာ ဆင္ ဆိုတာ အင္မတန္မွ ခြန္အားႀကီးမားသေလာက္ ဦးေဏွာက္ေသးၿပီး အမ်က္ေဒါသမုန္ယိုလာရင္ ဘာကိုမွ မျမင္ပဲ မည္းမည္းျမင္ရာ ရန္ရွာေလ႔ရွိပါသတဲ႔။ ဒီတခါေတာ႔ သူေတာ္ေကာင္း သေဘာေကာင္းမဟုတ္တဲ႔ ဆင္ဆိုးႀကီးတေကာင္ကို ျပရမွာေပါ႔ကြယ္။ ရာဇၿဂိဳလ္ျပည္က အဇာတသတ္မင္းထံမွာ အင္မတန္ဆိုးသြမ္းတဲ႔ နာဠာဂီရိလို႔ေခၚတဲ႔ ဆင္ရိုင္းႀကီးတစ္ေကာင္ ရွိသတဲ႔။ အဇာတသတ္မင္းသားကို “သင္မင္းသားက သင္႔ခမည္းေတာ္ သတ္လို႔ ဘုရင္လုပ္ေခ်။ ငါကိုယ္ေတာ္က ရွင္ႀကီးေဂါတမကိုသတ္လို႔ ဘုရားလုပ္မယ္” ဆိုတဲ႔ သွ်င္ေဒ၀ဒတ္ဟာ မုန္ယိုေနတဲ႔ ဆင္ရိုင္းႀကီးကို အရက္ကိုးေမာင္း ကုန္ေအာင္တိုက္ၿပီး ဆြမ္းခံၾကြလာတဲ႔ ျမတ္စြာဘုရားရွိရာ ထူးဖြင္႔လို႔ လႊတ္လိုက္သတဲ႔။ အရက္မူးေနသလို ပင္ကိုယ္အသိဥာဏ္ ႏုံနဲ႔တဲ႔ နာဠာဂီရိႀကီးဟာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ေရွ႕ေတာ္ေမွာက္ကိုေရာက္ေတာ႔ တန္ခိုးျပာဋိဟာနဲ႔လည္း တားဆီးျခင္းမရွိ၊ တပ္ေထာင္တာဗိုလ္ထုနဲ႔လည္း ကာကြယ္ျခင္းမရွိပဲ ျပကေတ႔အသံေတာ္နဲ႔သာ “ခ်စ္သား” လို႔ ေခၚေတာ္မူလိုက္သတဲ႔။ ဘုရား၊ရဟန္္းသံဃာပါလား ဆိုတဲ႔အသိနဲ႔တင္ သူရာယစ္မူးေနတဲ႔ ဆင္ရိုင္းႀကီးဟာ ခၽြန္းတစ္ခ်က္မအုပ္ရပဲ ၿငိမ္၀ပ္သြားပါေတာ႔တယ္။ ငရဲ၊ တိရစာၦန္၊ ၿပိတၱာ၊ အသူရကယ္ ဆိုတဲ႔ အပယ္ေလးဘုံသားေတြကေတာင္ သကၤန္းဂုဏ္ရည္၊ သံဃာ႔ဂုဏ္ေတာ္ ကို သေဘာေပါက္ေသးလို႔ရွိရင္ ယဥ္ေက်းတဲ႔၊ ဘာသာတရားရွိတဲ႔၊ ဆရာသမားမိဘ ဆုံးမသြန္သင္မႈနဲ႔ ႀကီးျပင္းရတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဗုဒၶဘာသာျမန္မာလူမ်ဳိးတို႔ဟာ တဆိတ္ေလာက္ ပိုၿပီး နားမလည္သင္႔ပါလားဗ်ာ။ လမ္းမေပၚမွာ ေမတၱာပို႔တဲ႔ ေထာင္ေသာင္းေသာရဟန္းအားလုံးဟာ ေန႔ခ်င္းညခ်င္း ေျမေအာက္ကမာၻကေရာက္ရွိလာတဲ႔ သာသနာ႔အေရျခဳံေတြပါလို႔ ေျပာတဲ႔သူကေျပာၿပီး ရိုက္ဟဲ႔ ႏွက္ဟဲ႔ ဖမ္းဟဲ႔ ဆီးဟဲ႔ လို႔ခိုင္းတဲ႔အခါ အရက္ကိုးေမာင္းမႊန္ေနတဲ႔ နာဠာဂီရိႀကီးေလာက္မွ ဆင္ျခင္ဥာဏ္ မထားႏိုင္ေတာ႔တာ အံၾသလြန္းလို႔ပါ။ ငယ္ငယ္ကတည္းက အိမ္ကဆြမ္း၀တ္ျဖည့္လာခဲ႔တဲ႔ ကိုယ္ေတာ္ေတြက ကြန္ျမဴနစ္ေတြပါဆိုရင္ ေျပာတဲ႔သူက ဇာတိႆရဥာဏ္ ရၿပီး အတိတ္ဘ၀ကိုမ်ား ျမင္ႏိုင္လို႔လား။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ လက္ထက္ေတာ္ကေန ဒီကေန႔ထိ သိမ္၀င္ကံေဆာင္ထားတဲ႔ ရဟန္းကို မင္းမိန္႔နဲ႔ လူ၀တ္လဲ ေထာင္သြင္း အက်ဥ္းခ်လို႔ရခဲ႔ဖူးသလား။ ဘယ္မွာလဲဗ်ာ။ သရဏဂုံေတြ။ ဒါဆို ရဟန္းထဲမွာလည္း ႏိုင္ငံေတာ္ ရဟန္းကိုသာလွ်င္ ကိုးကြယ္ပါ၏ လို႔ ျပန္ျပင္ၾကမလား။ အဲဒါ သံဃာ သင္းခြဲတဲ႔ကံဗ်။ သက္ေတာ္ထင္ရွား ဘုရားရွင္နဲ႔ ေတြ႔ရင္ေတာင္ ကၽြတ္ခြင္႔မရဘူး။ မဂ္တံခါးဖိုလ္တံခါးပိတ္တယ္။
ေျပာလက္စနဲ႔ ဆက္ေျပာရေတာ႔မွာေပါ႔ေလ။ ဆဒၵါန္ဆင္မင္းက ေသာႏုတၳိဳရ္ကို စစ္ေၾကာေရးပို႔ေတာ႔ ေမာင္မင္းႀကီးသားက ေလွ်ာက္လဲခ်က္ကို ေဟာသလိုေပးပါသတဲ႔။ “အစြယ္လိုသူက မိဖုရား၊ အသြားခိုင္းသူက ရွင္ဘုရင္၊ ေလးပစ္သူက ဘုရားကၽြန္ေတာ္၊ ဤသုံးဦးအလယ္မွာ ကံကြက္က်ား၍ ငမိုက္သား ေသာႏုတၳိဳရ္ နင္ခ်ည္းသာေသေပေရာ႔ဟဲ႔ လို႔ မျပဳလိုက္ပါနဲ႔” တဲ႔။ ေကာင္းလိုက္တဲ႔ဆင္ေျခေနာ္။ ဒီကေန႔ျပဳေနတဲ႔ အကုသိုလ္ကံေတြအားလုံးကို လူတိုင္းက ဒီဆင္ေျခကေလးနဲ႔ပဲ ေျဖေတြးေနၾကတာ။ အဇာတသတ္မင္းသားကို ေဒ၀ဒတ္ေျမွာက္ေပးတာလည္း အလားတူပါပဲ။ “ထမင္းမေကၽြးပဲထားလိုက္။ သူ႔ဘာသူေသပေစ။ မင္းသတ္တာမွမဟုတ္တာ။” “စၾကၤန္မေလွ်ာက္ႏိုင္ေအာင္ ေျခဖ၀ါး ဓါးနဲ႔ခြဲလိုက္၊ ဓါးခြဲေတာ႔ ဓါးခံလိမ္႔မယ္။ ဆားပက္ေတာ႔ ဆားခံလိမ္႔မေပါ႔ကြယ္” တဲ႔။ အဲသလိုမ်ား ယုံေနၾကသလားမသိ။ ဘုရားတကာေရေျမ႔ရွင္ႀကီးမ်ားက “သံဃာကို စိတ္နဲ႔ေတာင္ မျပစ္မွားပါဘူး။ ေအာက္ကလူေတြ သူတို႔ဘာသာ ၾကည့္ၾကက္လုပ္ၾကတာပါ။” “ တပည့္ေတာ္တို႔က မင္းပါးခစား ေစသည့္ကၽြန္ ထြန္သည့္ႏြားပါဘုရား။ အာဏာပါးကြက္သားတို႔မည္သည္ အမိန္႔ေတာ္ႏွင္႔အညီ စီရင္ရရိုးပါ။” ဘယ္သူနဲ႔ တေလတည္းထြက္တယ္ဆိုတာ ေျပာစရာလိုေသးလား။ ေသခ်ာတာကေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္ျဖစ္ျဖစ္ ဒီစာဖတ္ေနတဲ႔ ခင္ဗ်ားပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္ေသာအခါမွ ရွင္ဘုရင္ မိဖုရားဘ၀နဲ႔ လားလားမွ် မအပ္စပ္တဲ႔ သူေတြမို႔ ျဖစ္ျခင္းျဖစ္ ေသာႏုတၳိဳရ္သာ ျဖစ္ဖို႔ရွိပါသဗ်ား။ ငရဲက်ေတာ႔အတူတူ စည္းစိမ္ယူေတာ႔ မိုးနဲ႔ေျမ၊ ဒီလူေတြေလာက္ အ တာ ရွိႏိုင္ပါရိုးလားဗ်ာ။ ဒါေၾကာင္႔မို႔ အဲဒီ အကုသိုလ္စက္၀န္းကို ကိုယ္ရွိတဲ႔အရပ္ကေန ျဖတ္လိုက္ၾကရေအာင္။ ဒီလိုအေတြးအျမင္ေတြ မွန္လာလ်က္နဲ႔ မထူးျခားပါဘူး။ ႏွမ္းတလုံးနဲ႔ ဆီမွမျဖစ္တာ ဆိုလည္း မပူပါနဲ႔။ သူမ်ားအကုသိုလ္ျပဳတိုင္း ကိုယ္မပါတဲ႔အခါ၊ မင္း၊မိဖုရား၊ေသာႏုတၳိဳရ္ ကိုယ္႔ဇာတ္ကိုယ္သိမ္းၾကတဲ႔အခါ ကိုယ္မပါဘူးေပါ႔။ ကဲ အင္းစိန္ေရာက္ေၾကာင္း တရားေကာင္းတို႔ကို နာၾကားဖတ္ရႈ အို တရားနာပရိသတ္လူထုတို႔၊ ယေန႔မွစ ျဖစ္ေလရာဘ၀တိုင္းမွာ ပါးကြက္အာဏာသား၊ ဒီပဲယင္းစား၊ လက္ကိုင္တုတ္ပုဆိန္ရိုးအလုပ္မ်ား ဘယ္ေသာအခါမွ မၾကံစည္ေၾကးရယ္လို႔ သစၥာျပဳရင္း နာဠာဂီရိ ဆင္မိုက္ႀကီးကို အတုယူၾကပါစို႔ဗ်ာ။
နႏၵမူအေခါင္း န၀ရတ္ပ်ံပလႅင္ ဖန္ဂူတန္ေဆာင္း ခ်ပ္ကမ္းပါးယံတြင္ သယမၺဴအေလာင္း ဆဒၵါန္ဆင္ကို ရန္သူအေဟာင္း ေသာႏုတၳိဳရ္ သေဘာယုတ္သမို႔ သည္သို႔သတ္ရန္ျပင္။
(အို ဥမင္အတြင္း ေျမသုႆာန္မွာ ဗုဒၶ၀င္သနင္း၏ ေရႊရုပ္ခႏၵာ မ်ားမၾကာခင္ ေၾကြျပဳတ္ရန္သာ စီမံေလလွ်င္ ) ၂ ။ တအားကုန္ရြက္ေဆာင္ အခ်က္တေထာင္ရွိလွ်င္ ျမားေတာ္တမင္လႊတ္လွ်င္ မျမင္၀ံ႔ပင္ အသားေတာ္ ရင္ညြန္႔တြင္ ရင္ညြန္႔တြင္ စြဲ စြဲ လဲမတတ္ ေအာ္ရွာေတာ္မူလွ်င္ ။
(ဟိမ၀ႏၱာတြင္ မခ်ိမဆန္႔နဲ႔ ေအာ္တ႔ဲအသံ နရ၀နာ ၿမိဳင္ေတာ္ေဟမာတြင္) ၂။ ပဲ႔တင္ဟည္း ႀကီးေသာ အသံေတာ္ေပလွ်င္ အေလာင္းေတာ္ႀကီး အထပ္ထပ္ ေအာ္ေတာ္မူရာဌာန ဖန္ဂူလိုဏ္ေတာ္ အိုင္န၀ရတ္ကန္ ျမဳိင္ခ်ပ္ကမ္းပါးယံတြင္ သနားမဆုံး အားလုံးငိုေပလွ်င္။
ထင္လင္းဆင္ျခင္တရားနဲ႔ ေတြးခ်င္႔ရာတြင္ ဆင္မင္းအရွင္ဘုရား ေဘးျဖစ္ရွာလွ်င္ အင္ၾကင္းပင္အနားမွာ ေသြးအစက္စက္ျဖာ၍ ခြာႏွစ္ဘက္ကို ေျမမွာရွပ္ေတာ႔ တင္လႊမ္းဆင္ျမန္း သကၤန္းအရဟတၱဇကိုျမင္ အေလာင္းေတာ္ႀကီး သတိခ်ပ္လို႔ မခ်ိမဆန္႔နဲ႔ ေၾသာ္ ၀ိပႆနာေတာ္ကိုတင္။
(ျမတ္အေလာင္းေတာ္ နာဂိန္ေမသည္ ရာဇိေျႏၵ ဥာဏ္ရည္ခ်ဳပ္၍ ရန္သူအယုတ္ ေလးလက္နက္ၾကံ ) ၂ ေသြးအစက္စက္နဲ႔ ဗုဒၶပရေမလွ်ံ ဒုကၡေ၀ဒနံ မီးလွ်ံေတြ႔တာေတာင္ သည္းခံ၍ ေနေတာ္မူေသာ အရွင္။
(ဟိမ၀ႏၱာတြင္ မခ်ိမဆန္႔နဲ႔ေအာ္တ႔ဲအသံ နရ၀နာ ၿမိဳင္ေတာ္ေဟမာတြင္) ၂။ ပဲ႔တင္ဟည္းႀကီးေသာ အသံေတာ္ေပလွ်င္ အေလာင္းေတာ္ႀကီး အထပ္ထပ္ ေအာ္ေတာ္မူရာဌာန ဖန္ဂူလိုဏ္ေတာ္ အိုင္န၀ရတ္ကန္ ျမဳိင္ခ်ပ္ကမ္းပါးယံတြင္ သနားမဆုံး အားလုံးငိုေပလွ်င္။
သီခ်င္းနားေထာင္ရန္။
0 comments:
Post a Comment