အင္တာစိတ္ကူး

by မင္းလူ၏ ၀တၱဳတိုမ်ား on Friday, December 7, 2012 at 6:40am ·

    မေရးျဖစ္တာၾကာေသာ ဂ်ာနယ္မဂၢဇင္းဆရာေတြက တပူပူတဆူဆူ လုပ္ၾကသည္။ ေလသံကလည္း သူတို႔ဆီက ပိုက္ဆံေခ်းထားလုိ႔ျပန္ေတာင္းတာက်ေနတာပဲ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူငယ္ခ်င္းအေပါင္းအသင္းေတြ၊ ဆရာသမားေတြဆိုေတာ့ တတ္ႏိုင္သမွ် ကူညီရသည္။ ဒီလိုနဲ႔ စာမူေၾကြးေတြဆပ္ေနလိုက္တာ လအတန္ ၾကာသြားသည္။

    စာအုပ္ထုတ္ေဝသူက လာသတိေပးေတာ့မွပဲ လံုးခ်င္းဝတၳဳမေရးျဖစ္တာ သံုးေလးလၾကာသြားၿပီးျဖစ္ေၾကာင္း သိလုိက္ရ၏။ မဂၢဇင္း၊ ဂ်ာနယ္ေတြက ရေသာစာမူခမွာ လက္ဖက္ရည္ဖိုးေတာင္ကာမိတာမဟုတ္။ မိသားစု စားဝတ္ေနေရးေျပလည္ဖို႔ လံုးခ်င္းဝတၳဳကိုသာ အားကိုးရသည္။ အတိုေတြေရးေနေသာ လမ်ားအတြင္း အိမ္မွာရွိတဲ့ ေငြေလးနဲ႔စုိက္ထုတ္္သံုးစဲြေနရတာ ကုန္လုလုျဖစ္ေနၿပီ။

    ဒီေတာ့ ထုတ္ေဝသူဆီက စရန္ေငြေတာင္းရသည္။ အတိုအထြာေတြကို ေလာေလာဆယ္ရပ္ဆိုင္းၿပီး လံုးခ်င္းစာအုပ္ကိုသာ အခ်ိန္ျပည့္ဖိေရးေတာ့မည္ဟု ဆံုးျဖတ္သည္။ ေရးဖို႔အေၾကာင္းအရာက အဆင္သင့္လ်ာထားၿပီးသား ရွိသည္။ ေတးထားမွတ္ထားတာေတြလည္း ျပည့္စံုသေလာက္ရွိၿပီ။ ဖင္ျမဲျမဲထုိင္ေရးဖို႔သာရွိေတာ့သည္။

    ထို႔ေၾကာင့္ တစ္မနက္တြင္ စာေရးစားပြဲမွာထိုင္ၿပီး လံုးခ်င္းဝတၳဳ၏ဇာတ္အဖြင့္ကို ဘယ္လိုေရးမလဲစဥ္းစားသည္။ အထူးသျဖင့္ေတာ့ ပထမဆံုးစာေၾကာင္းကို ထိထိမိမိျဖစ္ေအာင္ လုပ္ရမည္။ စိတ္ကူးေလးတစ္ခုဖ်တ္ခနဲေပၚလာသျဖင့္ စေရးမည္ျပဳစဥ္-

    " ဧည့္သည္လာတယ္၊ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာပဲ ေစာင့္ေနမယ္တဲ့ "ဟုေျပာသျဖင့္ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ရွိရာသုိ႔ဆင္းလာခဲ့သည္။ ဆိုင္ထဲမွာ ကိုေလးပြစတိုင္ျဖင့္ထိုင္ေစာင့္ေနသူက ကာတြန္းဝင္းေအာင္ျဖစ္၏။

    " ကၽြန္ေတာ္ မေန႔ကပဲ မႏၱေလးကျပန္ေရာက္တယ္ " ဟုသူကဆီးေျပာသည္။ သူ႔မွာလြယ္အိတ္တစ္လံုးကလဲြၿပီး အထုပ္ေတြဘာေတြမပါသျဖင့္ မႏၱေလးျပန္လက္ေဆာင္ထိုးမုန္႔လမုန္႔တို႔ လာေပးျခင္းမဟုတ္တာေတာ့ေသခ်ာသည္။ ဒီေလာက္သိတတ္တဲ့လူမ်ဳိးလည္းမဟုတ္။ သူကဆက္၍-

    " ကိုကံခၽြန္က စာတစ္ေစာင္ေပးလိုက္တယ္ "ဆိုၿပီး စာအိတ္တစ္အိတ္ထုတ္ေပးသည္။ စာထဲမွာ ကံခၽြန္ႏွင့္ဝင္းေအာင္တို႔ဦးစီးၿပီး ဟာသဂ်ာနယ္ထုတ္ေတာ့မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ကံခၽြန္လုပ္တဲ့အလုပ္ဆိုလွ်င္ ဒီလူဒီလူေတြမပါမျဖစ္ဘူးဆိုတာ ေျပာေနဖို႔ေတာင္မလုိေၾကာင္း။

    ဆိုေသာသေဘာေရးထားသည္။ ကၽြန္ေတာ့္မွာလံုးခ်င္းကိုသာ ေဇာက္ခ်ေရးဖို႔ ေလာေလာဆယ္ဆံုးျဖတ္ထားၿပီးျဖစ္ေနသည္။ ကၽြန္ေတာ့္အက်င့္က တစ္ခုခုေပၚမွာ အာရုံစိုက္လွ်င္ တျခားဟာေတြ လုပ္ခ်င္စိတ္မရွိေတာ့။ မၾကာခင္ကေလးတင္ကပင္ ေသာင္းေျပာင္းေထြလာရယ္စရာ မဂၢဇင္းမွာ ဆယ္လဆက္တိုက္ေရးခဲ့သျဖင့္ လက္ပန္းက်ေနရာမွ နလန္ထူခါစရွိေသးသည္။ ၿပီးေတာ့ သူတို႔ဂ်ာနယ္ကလည္း ဟာသဆိုေတာ့ အေၾကာင္းအရာ အကန္႔အသတ္ၾကီးနဲ႔။

    ဒါေတြကို ရွင္းျပၿပီး ေလာေလာဆယ္ေတာ့ မေရးႏိုင္ေသး။ ႏွစ္လ သံုးလေလာက္ေနမွယူပါ။ လံုးခ်င္းဝတၳဳကေလးကို ဖိလုပ္ပါရေစဦးဟုေတာင္းပန္ရသည္။ ကာတြန္းဝင္းေအာင္သည္ ရႈံ႕မဲ့သြားၿပီး-

    " ကၽြန္ေတာ္က ခင္ဗ်ားကိုပိုင္တယ္၊ က်ိန္းေသရမယ္လို႔ ကိုကံခၽြန္ကိုေျပာခဲ့တာဗ်၊ ဒါေၾကာင့္လည္း မႏၱေလးက ျပန္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ခင္ဗ်ားဆီ ပထမဆံုးလာခဲ့တာပဲ၊ ခုေတာ့ ေစ်းဦးလန္သြားသလုိျဖစ္ေနၿပီ "ဟုခို၏ အဘသံျဖင့္ေျပာသည္။

    တကယ္ေတာ့ ကိုကံခၽြန္ႏွင့္ ကုိဗိုေမာင္တို႔ ညီအစ္ကိုဆိုတာကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ စာေပညီအစ္ကိုေတြလိုျဖစ္ေနတာ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ကဗ်ာစာအုပ္ေတြ ထုတ္တုန္းက မႏၱေလးမွာ ကူညီျဖန္႔ေပးခဲ့သူမ်ားျဖစ္၏။ ကၽြန္ေတာ္တို႔လက္ထပ္ၿပီးစ မႏၱေလးသြားလည္ေတာ့လည္း သူတို႔ပဲ ဘုရားေတြလုိက္ပို႔ေပးခဲ့တာ။

    ကာတြန္းဝင္းေအာင္ဆုိတာကလည္း ခုေနာက္ပိုင္း လူငယ္ကာတြန္းဆရာတြထဲက အခင္ဆံုးစာရင္းထဲပါေနခဲ့သူျဖစ္၏။ ခင္မင္မႈအရပဲ ၾကည့္ၾကည့္၊ ဝတၱရားအရပဲၾကည့္ၾကည့္ ကူညီထိုက္သူမ်ားျဖစ္၏။ ကၽြန္ေတာ့္လက္ရွိ အေျခအေနအရ အတိုအထြာဘက္ အာရုံျပန္ရဖို႔ မလြယ္ျခင္းက အခက္ေတြ႔ေနရျခင္းျဖစ္၏။ ကၽြန္ေတာ္က ေခါင္းကုတ္လိုက္၊ သူကသက္ျပင္းခ်လိုက္ လုပ္ေနၾကရင္းသူက-

    " တစ္ခုခုေတာ့ ေရးေပးဗ်ာ၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္.... အဲ ေနဦး ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ေလာက္ ေရးေပးပါလား... "

    " ဟာ....ဟုတ္ၿပီ၊ ကဗ်ာဆိုရင္ေတာ့ျဖစ္ႏိုင္တယ္၊ ေရးဖို႔စိတ္ကူးထားတာရွိတယ္၊ ညေနဘက္လမ္းေလွ်ာက္ရင္း စကားလံုးေတြစဥ္းစားလုိ႔ရတယ္ "

    ဒီေတာ့မွ ကာတြန္းဝင္းေအာင္လည္း တြတ္ပီမ်က္ႏွာႏွင့္ျပန္သြားေလသည္။

    လံုးခ်င္းဝတၳဳကို အစပ်ဳိးႏိုင္ၿပီ။ အရွိန္ကေလးလည္းရစျပဳေနၿပီ။ ညေနေစာင္း လမ္းေလွ်ာက္ရင္း ကဗ်ာအတြက္ စကားလံုးေလးေတြ တခ်ဳိ႕တဝက္လည္း စဥ္းစားလို႔ရၿပီ။ ပထမတစ္ပုိဒ္ကိုေတာင္ အၾကမ္းေရးထားၿပီးၿပီ။ ဒီလုိအေျခအေနမွာပင္ တစ္မနက္လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာ ထုိင္ေနတုန္း ေရႊျမင္သာဂ်ာနယ္မွ တာဝန္ခံအယ္ဒီတာ ကိုဝင္းေမာင္ညြန္႔ ေရာက္လာသည္။ ေရွ႕အပတ္ဆို သူ႔ဂ်ာနယ္ ႏွစ္ပတ္လည္ေတာ့မည္။ ဒါေၾကာင့္ စာမူလိုခ်င္သည္။ ဒါမွမဟုတ္ အင္တာဗ်ဴးလုပ္ခ်င္သည္။

    ကၽြန္ေတာ္ကလည္း လက္ရွိအေျခအေနကို ေျပာျပၿပီး အခ်ိန္မီေအာင္ေရးေပးႏိုင္မည္ မဟုတ္ေၾကာင္း ေျပာသည္။ အျမဲလိုလုိေပါက္ကရေတြေျပာၿပီး ေနာက္လားေျပာင္လားေနတတ္သူ ကိုဝင္းေမာင္သည္ ဒီေန႔ေတာ့ ျပံဳးေတာင္မျပံဳးႏိုင္ေတာ့။

    " ခင္ဗ်ားဘက္က အခက္အခဲကိုလည္း နားလည္ပါတယ္၊ ေအးေလ ဘယ္တတ္ႏိုင္ပါ့မလဲဗ်ာ "

    သူသည္ လုိင္စင္ဖ်က္သိမ္းခံလုိက္ရေသာ ျဖတ္ဆက္ကားဝယ္မိသူတစ္ေယာက္လို ေခါင္းငိုက္စိုက္ခ်ၿပီး ထြက္သြားသည္။ ကၽြန္ေတာ္လည္း စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြား၏။

    ကိုဝင္းေမာင္သည္ အတန္းခ်င္းမတူသည့္တိုင္ တစ္ေက်ာင္းတည္း၊ တစ္ၿမိဳ႕နယ္တည္းေနခဲ့ေသာ သူငယ္ခ်င္းျဖစ္၏။ သူ႔ဘက္က ကူညီစရာရွိလွ်င္ တတ္ႏိုင္သမွ် ၾကိဳးစားေဆာင္ရြက္ေပးတတ္သူ။

    ကၽြန္ေတာ့္အေနႏွင့္ သူ႔ကို ကူညီသင့္သည္။ အခုလက္ေတြ႕မကူညီႏိုင္ေသာအခါ စိတ္ကူးႏွင့္ ကူညီၾကည့္သည္။ သူက စာမူမရလွ်င္ အင္တာဗ်ဴးလုုပ္ခ်င္သည္ ဟုဆိုခဲ့သည္။ ကၽြန္ေတာ္က အင္တာဗ်ဴးေတြေရွာင္ထားေသာ အခ်ိန္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ျငင္းလုိက္ရျခင္းျဖစ္၏။ တကယ္လို႔ဗ်ဴးျဖစ္လွ်င္ သူကဘာေတြေမးမလဲ။ ကၽြန္ေတာ္က ဘာေတြေျဖမလဲ။ ကၽြန္ေတာ့္မွာ ထူးျခားသည့္ အျဖစ္အပ်က္ဟူ၍ မည္မည္ရရမရွိ။ အခ်စ္ေရးရႈပ္ေထြးတာမ်ဳိး၊ အိမ္ေထာင္ေရး ျပႆနာမ်ဳိးလည္း မရွိ။ ေမြးေန႔ပဲြ၊ ဧည့္ခံပဲြေတြလည္းမလုပ္။ စာေပကိစၥ၊ အႏုပညာကိစၥႏွင့္ ပက္သက္ၿပီး ဘယ္သူန႔ဲမွ ျငင္းခုန္ေဝဖန္စရာလည္းမလို။

    ဒီေတာ့ေမးေနက်အတိုင္း မထူးျခားတာကိုပင္ အဆန္းလုုပ္ေမးဖို႔သာရွိ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ အေတြးထဲမွာ ေအာက္ပါ အတိုင္းေမးၾကေျဖၾကေလသည္။

    " လံုးခ်င္းဝတၳဳေတြ ထြက္ဖို႔ရွိပါေသးသလား "

    " အခုေရးေနပါၿပီ "

    " ခုတေလာ စာေပေနာက္ခံ ဝတၳဳေလးေတြေရးျဖစ္ေနတယ္ေနာ္ "

    " ဟုတ္ပါတယ္ "

    " ဟာသေလးေတြလည္း ေတြ႔ေတြ႔ေနရတယ္ "

    " မွန္ပါတယ္ "

    " အခ်စ္ဝတၳဳေတြ ေရးဖို႔အစီအစဥ္ရွိလား "

    " ရွိပါတယ္ "

    " ကဗ်ာေလးေတြေကာ ေရးျဖစ္သလား "

    " ၾကိဳၾကား ၾကိဳၾကားေပါ့ "

    " ဇာတ္ညႊန္းေတြလဲ တစ္ခါတစ္ေလေရးတယ္ေနာ္ "

    " ဟုတ္ကဲ့ "

    " ဝတၳဳနဲ႔ဇာတ္ညႊန္းက ဘာကြာသလဲ "

    " ဝတၳဳက စာအုပ္အျဖစ္ထြက္ၿပီး ဇာတ္ညႊန္းက ရုပ္ရွင္ဇာတ္ကား အျဖစ္ထြက္တာကြာတာေပါ့ "

    " ခ်စ္သူေကာရွိေနၿပီလား "

    " ဟာဗ်ာ၊ ဒီအရြယ္ေရာက္မွ မိန္းမနဲ႔ကေလးႏွစ္ေယာက္ေတာင္ ရွိေနတာ ခင္ဗ်ားလည္းသိသားနဲ႔ "

    " ေဆာရီး ေဆာရီး...ေမးေနက် ေမးခြန္းမို႔လို႔ေယာင္ၿပီးေမးမိတာပါ၊ ဒါနဲ႔ေမာ္ေတာ္ကားေတြထဲမွာ ဘယ္ကားအၾကိဳက္ဆံုးပါလဲ... "

    " အၾကိဳက္ဆံုးရယ္လို႔ေတာ့မရွိပါဘူး၊ မၾကိဳက္ဆံုးေတာ့ရွိတယ္ "

    " ဘာကားေတြလဲ သိပါရေစ "

    " ေဆးရုံကား၊ အခ်ဳပ္ကား၊ မိလႅာကားနဲ႔ နိဗၺာန္ယာဥ္ေပါ့ဗ်ာ "

    " ေအာ္ အဲဒီကားေတြေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း မစီးခ်င္ပါဘူးခင္ဗ်ား၊ အဲ.... ခုလိုမအားလပ္တဲ့ၾကားက ေျဖၾကားေပးတာ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ "

    ဤတြင္စိတ္ကူးထဲက အင္တာဗ်ဴးၿပီးပါၿပီ။

---------------------------------------

မင္းလူ

ေရႊျမင္သာဂ်ာနယ္

၃၁၊၇၊၂၀၀၁။