အီလစ္တို႔ အဆီရစ္ေလေသာ္ႏႇင့္ ႏိုင္ငံေရးေလေျပ

by General Knowledge on Monday, December 10, 2012 at 5:20pm ·

Written by ေဒါက္တာရန္မ်ဳိးသိမ္း | Monday, 10 December 2012 11:29

  အီလစ္ဆိုေသာအလႊာသည္ ပါးလႊာေသာ္လည္း အလြန္အသြားထက္ လက္တံရႇည္သျဖင့္ ႏိုင္ငံ တစ္ႏိုင္ငံ၏ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရးတို႔တြင္ သူတို႔၏ ေနရာမႇာ မႇန္းဆသည္ထက္ က်ယ္၀န္းတတ္သည္။ အခ်ဳိးပ်က္ ႂကြယ္၀ခ်မ္းသာမႈ သို႔မဟုတ္ ႏိုင္ငံေရးအာဏာကို ပိုင္ဆိုင္ေသာ လူအနည္းငယ္ပါ၀င္သည့္အဖြဲ႕ သို႔မဟုတ္ အီလစ္မ်ားသည္ ႏိုင္ငံေရးတြင္ျဖစ္ေစ၊ စီးပြားေရးတြင္ျဖစ္ေစ အေျပာင္းအလဲကို ေခါင္းကိုင္သူ မ်ား၊ ေနာက္ကြယ္မႇ ထိန္းေက်ာင္းသူမ်ားဟု ကိုယ့္ကိုယ္ကို ကင္ပြန္းတပ္ေလ့ရႇိသည္။

အီလစ္တို႔သည္ မင္းအစိုးရတို႔မႇ ေပးသနားေသာ အခြင့္အေရးမ်ားႏႇင့္ အဆီရစ္ေလေသာအခါ တိုင္းျပည္၏ ႏိုင္ငံေရးႏႇင့္ စီးပြားေရးဘ၀တို႔သည္ ေလေျပျဖစ္လိုက္၊ မုန္တိုင္းျဖစ္လိုက္ ေျဗာင္းဆန္ေနႏိုင္သည္။

ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံ၏ သမၼတ၊ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ႏႇင့္ အစိုးရအဖြဲ႕၀င္မ်ားကို နလပိန္းတံုးမ်ားသဖြယ္ အီလစ္တို႔က သမုတ္ၿပီး၊ သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ အရိပ္အစိုးရအျဖစ္ တင္စားတတ္ၾကသည္။ အကယ္စင္စစ္ အီလစ္တို႔သည္ အစိုးရ အႀကီးအကဲတို႔၏ ဦးေႏႇာက္ေဖာက္စားခံရသူမ်ားသာျဖစ္ၿပီး အစိုးရအဖြဲ႕၏ အေတြးအေခၚ ေပ်ာ္ေတာ္ဆက္မ်ားအဆင့္သာျဖစ္ေၾကာင္း အကဲခတ္မ်ားက သံုးသပ္ၾကသည္။

အီလစ္မ်ားသည္ အစိုးရအေနျဖင့္ အဆံုးအျဖတ္မ်ား ခ်မႇတ္ႏိုင္ရန္ အေထာက္အကူျဖစ္ေစမည့္ အခ်က္အလက္မ်ားကို ပံ့ပိုးေပးရသည့္အေလ်ာက္ အစိုးရ၏ အဆံုးအျဖတ္မ်ားအေပၚ အတိုင္းအတာ တစ္ခုအထိ လႊမ္းမိုးသည္ဟု ဆိုႏိုင္ေသာ္လည္း ဆံုးျဖတ္သူ မဟုတ္သည္ကို အမ်ားျပည္သူက ရႇင္းရႇင္းလင္းလင္း သိျမင္ရမည္။

ျပည္ေထာင္စုသမၼတ ျမန္မာႏိုင္ငံအစိုးရ ဖြဲ႕စည္းၿပီးခ်ိန္မႇစၿပီး အစိုးရသစ္သည္ ပညာရႇင္မ်ားကို စုစည္းခ်ဥ္းကပ္ တည္ေဆာက္လာသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ အသိပညာရႇင္၊ အတတ္ပညာရႇင္တိုင္းသည္ အီလစ္မဟုတ္ေသာ္လည္း အီလစ္တို႔သည္ ပညာရႇင္မ်ားျဖစ္သည္။ သူတို႔တြင္ ကိုယ္က်ဳိးစီးပြား အတိုင္းအတာ တစ္ခုအထိ ပူးကပ္ေနသူမ်ားလည္း ရႇိႏိုင္သည္။ အီလစ္မ်ားသည္ အာဏာကို ႀကိဳးကိုင္ႏိုင္ေၾကာင္း၊ ျခယ္လႇယ္ႏိုင္ေၾကာင္း ျပသလိုသူမ်ားလည္းျဖစ္ရာ သူတို႔အစြမ္းထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာ သာလြန္ႂကြား၀ါတတ္ၾကသည္မႇာလည္း သူတို႔၏ အရည္အေသြးျဖစ္သည္။

ျပည္ေထာင္စုသမၼတ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ လူမွဳေရး စသည့္ နယ္ပယ္အသီးသီးတြင္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမွဳမ်ား အေကာင္အထည္ေဖာ္လာသည့္ တစ္ခ်ိန္တည္းတြင္ အီလစ္ အလႊာသည္လည္း တျဖည္းျဖည္း ႐ုပ္လံုးေပၚလာေနသည္။ သူတို႔သည္ ေယဘုယ်အားျဖင့္ အစိုးရကို ကိုယ္စားျပဳၿပီး၊ အစိုးရ၏ မူ၀ါဒ၊ လမ္းစဥ္၊ စီမံကိန္းမ်ားကို ပံ့ပိုးအားေပးၾကသည္။ အီလစ္မ်ား ရြံ႕ေၾကာက္သည္မႇာ အသိပညာရႇင္၊ အတတ္ပညာရႇင္မ်ားပင္ျဖစ္သည္။ သူတို႔သည္ အီလစ္တို႔ က်ားကန္ေပးေလ့ရႇိေသာ အစိုးရ၏ အလြဲမ်ားကို ေထာက္ျပေ၀ဖန္ တတ္ၾကၿပီး၊ ေအာက္ေျခေက်ာမြဲ အလႊာႏႇင့္ နီးစပ္သည့္အျပင္ အာဏာစက္၀န္းႏႇင့္ နီးျခင္း၊ ေ၀းျခင္းအေပၚ ေအးစက္သူမ်ားျဖစ္သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ပညာတတ္မ်ားသည္ အက်ဳိးစီးပြားကင္းကြာၿပီး အီလစ္မ်ားကို ရင္ဆိုင္ႏိုင္သူမ်ား ျဖစ္လာ ၾကသည္။

 မင္းအႀကိဳက္လိုက္၊ ကိုယ့္အခြင့္အေရးေတာင္း၊ ျပည္သူလူထုအေပၚ ဒုကၡပံုခ်ခဲ့သည္ခ်ည္း ျဖစ္သည္။ အီလစ္တို႔ ျပည္သူလူထုအတြက္ လုပ္သည္က နည္းနည္း၊ အမ်ားသိေအာင္ ပံုႀကီးခ်ဲ့ေျပာသည္က ပိုမ်ားတတ္သည္ . . .

အီလစ္တို႔၏ အဓိကအားနည္းခ်က္မႇာ လူ႔အဖြဲ႕အစည္း၏ ေအာက္ေျခဆင္းရဲသားမ်ားႏႇင့္ ကင္းကြာျခင္းျဖစ္ၿပီး၊ ေအာက္ေျခဆင္းရဲသားမ်ား၏ ပကတိဘ၀ကို သေဘာေပါက္နားလည္ႏိုင္စြမ္း မရႇိျခင္း၊ နားလည္ေအာင္လည္း အားမထုတ္ျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ သူတို႔သည္ ပညာတတ္ႏႇင့္ အာဏာရ အထက္လႊာကိုသာ ရင္ခုန္စြာထိေတြ႕ဆက္ဆံေလ့ရႇိသည္။ သတင္းသမားမ်ား၊ စာနယ္ဇင္းသမားမ်ားသည္ လူ့အဖြဲ႕အစည္း၏ ေအာက္ေျခအလႊာမ်ားႏႇင့္ နိစၥဓူ၀ ထိေတြ႕ဆက္ဆံေနသူမ်ား ျဖစ္သည့္ အျပင္ ေအာက္ေျချပည္သူလူထု၏ ဘ၀မ်ားကို ထင္ဟပ္သည့္ သတင္းမ်ား၊ ေဆာင္းပါးမ်ားကို ေရးသားေသာအခါ အီလစ္တို႔ႏွင့္ စီးခ်င္းထိုးၾကရသည္။ ထို႔အျပင္ သတင္းစာသမားမ်ားသည္ အီလစ္တို႔၏ အားနည္းခ်က္မ်ား၊ အၿဖီးအျဖန္းမ်ားႏႇင့္ ဆင္ေ၀ွ႔ရန္ေရႇာင္ စကားမ်ားကို အမ်ားျပည္သူအၾကားတြင္ ေျဖခ်ျပၾကေသာအခါ၊ အီလစ္တို႔ႏွင့္ သတင္းသမားမ်ားသည္ လူ့အဖြဲ႕အစည္းအတြင္း မၾကာခဏ ထိပ္တိုက္ေတြ႕လာၾကရသည္။

လူမႈသိပၸံပညာရႇင္ စီ႐ုိက္ေမးလ္ ျပဳစုေသာ အာဏာအီလစ္စာအုပ္အရ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုတြင္ အစိုးရ အီလစ္အလႊာကို အစုသံုးစုႏႇင့္ စုစည္းထားသည္။

ပထမအစုတြင္ သမၼတအပါအ၀င္ အဓိကႏိုင္ငံေရး ပါတီေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ ၀န္ႀကီးအခ်ဳိ႕ႏႇင့္ အနီးကပ္အႀကံေပးအခ်ဳိ႕ ပါ၀င္သည္။ ဒုတိယအစုတြင္ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းရႇင္ႀကီးမ်ား၊ ေကာ္ပိုေရးရႇင္းႀကီးမ်ား၏ ပိုင္ရႇင္မ်ားႏႇင့္ ညႊန္ၾကားေရးမႇဴးမ်ား ပါ၀င္သည္။ တတိယအစုတြင္ စစ္တပ္အရာရႇိႀကီးမ်ား ပါ၀င္သည္။ စီ႐ုိက္ေမးလ္၏ တင္ျပခ်က္အရ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းရႇင္ႀကီးမ်ားႏႇင့္ စစ္တပ္အႀကီးအကဲမ်ားသည္ အာဏာအီလစ္မ်ားကို ကိုယ္စားျပဳသည္။

ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး ပတ္၀န္းက်င္တြင္ လတ္တေလာျဖစ္ရႇိေနေသာ အီလစ္အစုမ်ားသည္လည္း အေမရိကန္အီလစ္အစုမ်ားႏႇင့္ အေတာ္ဆင္တူသည္ဟု သံုးသပ္ႏိုင္သည္။

လူ့အဖြဲ႕အစည္း၏ အလြန္ပါးလႊာေသာ အနည္းစုကို ကိုယ္စားျပဳသည့္ အီလစ္တုိ႔သည္ ျမန္မာႏိုင္ငံကို သူတို႔ကယ္တင္မႇ ျဖစ္လိမ့္မည္ဟု ေလလံုးထြားတတ္ၾကသည္မႇာလည္း ၀သီပင္ျဖစ္သည္။ သူတို႔သည္ အာဏာရအစိုးရအဖြဲ႕၏ အနီးအပါးတြင္ က်င္လည္က်က္စားၿပီး၊ တိုင္းျပည္ႏႇင့္ လူမ်ဳိးအက်ဳိးကို ေဖာ္ေဆာင္မည့္ အၾကံဥာဏ္တို႔ကို ပံ့ပိုးေပးေနသည္ဟု ဆိုေသာ္လည္း သူတို႔အက်ဳိးကို အနည္းႏႇင့္အမ်ား၊ အမ်ားအက်ဳိးၾကားတြင္ညႇပ္ကာ အသားညွပ္ေပါင္မုန္႔ လုပ္တတ္ၾကသည္မႇာလည္း အမႇန္ပင္ျဖစ္သည္။ ထိုထိုအီလစ္တို႔၏ အသားညႇပ္ေပါင္မုန္႔ကို တစ္လႊာခ်င္း ခြာခ်တတ္သူမ်ားမႇာလည္း သတင္းသမားမ်ား၊ စာနယ္ဇင္းသမားမ်ားပင္ ျဖစ္သည္။

ထို႔ေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံအပါအ၀င္ ႏိုင္ငံအေတာ္မ်ားမ်ားတြင္ အီလစ္တို႔သည္ သတင္းသမား၊ စာနယ္ဇင္းသမားတို႔ကို မခ်စ္ေသာ္လည္း ေအာင့္ကာနမ္းရသည္မ်ား ရႇိလင့္ကစား မုန္းတီး၊ အမ်က္ရႇအား ႀကီးမားသည္။

ႏိုင္ငံေရးပတ္၀န္းက်င္ႏႇင့္ စီးပြားေရး အ၀န္းအ၀ုိင္းတြင္ အီလစ္တို႔ကို အၿမဲတမ္း မ်က္ျခည္မျပတ္ ေစာင့္ၾကည့္ေနသူမ်ားသည္ သတင္းသမားမ်ား၊ စာနယ္ဇင္းသမားမ်ားပင္ ျဖစ္သည္။ အီလစ္တုိ႔၏ ေရႇ႕ေနာက္စကား မညီမႈမ်ား၊ ျပည္သူလူထုကို မ်က္လႇည့္ျပမႈမ်ား၊ ျပည္သူအေပၚ တလြဲလႊမ္းမိုးရန္ အားထုတ္မႈမ်ားကို သတင္းသမား၊ စာနယ္ဇင္းသမားတို႔က ဖြင့္ခ်ၿပီး ျပည္သူကို မ်က္ႏႇာမူ ၾကသည္။ ျမန္မာ့လူ႕အဖြဲ႕အစည္းတြင္လည္း အီလစ္တို႔သည္ သတင္းသမား၊ စာနယ္ဇင္းသမားမ်ားကို အႏၲရာယ္ေကာင္မ်ား၊ ဒုကၡေပးမည့္သူမ်ားအျဖစ္ ျမင္ေနၾကသည္ကို ေတြ႕ရသည္။

သတင္းသမားမ်ားႏႇင့္ ပညာတတ္မ်ားသည္ တစ္ခါတစ္ရံ ေပါင္းစည္းမိၿပီး အီလစ္မ်ား၏ ေျခလႇမ္းမ်ား၊ အလြဲမ်ား၊ လႇည့္စားမႈမ်ားကို အမ်ားသိရႇိေအာင္ ပညာရႇင္၊ သတင္းသမား ႐ႈေထာင့္တို႔မႇ ေရးသား တင္ျပသျဖင့္ အီလစ္တို႔ အက်ပ္႐ုိက္ေစခဲ့ရသည္မ်ားလည္း ရႇိသည္။ အစိုးရတစ္ခုသည္ ပညာတတ္မ်ား၊ သတင္းသမားမ်ား၏ ေရးသားခ်က္မ်ား၊ အၾကံျပဳခ်က္မ်ား၊ စကားမ်ားကို လ်စ္လ်ဴ႐ႈၿပီး၊ အီလစ္မ်ား ေျပာသမ်ကိုသာ အမႇန္ဟု ယံုၾကည္လာၿပီဆိုလ်င္ ထိုအစိုးရမင္းတို႔သည္ ႀကီးစြာေသာ အက်ပ္အတည္းကို မၾကာမတင္ ရင္ဆိုင္ရလတၲံ့ဟု ေဟာကိန္းထုတ္ႏိုင္သည္။

ႏိုင္ငံေရး အီလစ္မ်ားကို လူ့အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုတြင္ အေရးႀကီးေသာ အာဏာအစုအဖြဲ႕ဟု ကင္ပြန္းတပ္ႏိုင္သည္။ ႏိုင္ငံေရးအီလစ္မ်ားသည္ ဒီမိုကရက္တစ္ လူ႕အဖြဲ႕အစည္းတြင္ပင္ တစ္ခါတစ္ရံ ဒီမိုကေရစီက်က် အလုပ္လုပ္ၾကရန္ မသိက်ဳိးကြၽံ ျပဳတတ္ၾကၿပီး၊ အေျပာင္းအလဲ၊ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးႏႇင့္ ဒီမိုကေရစီတို႔ကို မသိမသာ ေက်ာခိုင္းတတ္သည္ကိုလည္း သတိျပဳရမည္ ျဖစ္သည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံရႇိ ႏိုင္ငံေရးအီလစ္ဟု ဆိုသူမ်ားသည္လည္း ဒီမိုကေရစီနည္းလမ္းကို ခုန္ပ်ံေက်ာ္လႊားႏိုင္စြမ္း ရႇိၾကသည့္အျပင္ သူတို႔ ပံုေလာင္းလိုေသာ အေျပာင္းအလဲကို ပါးပါးနပ္နပ္ လမ္းေၾကာင္းေပးႏိုင္စြမ္းလည္း ရႇိသည္ဟု သံုးသပ္ၾကသည္။ အမ်ားအားျဖင့္၊ ႏိုင္ငံေရးအီလစ္တို႔သည္ ျပည္သူလူထုအမ်ားစုႀကီးကို ကိုယ္စားျပဳႏိုင္ေျခအပိုင္းတြင္ အလြန္အားနည္းသည္ဟု သံုးသပ္ရမည္။ ႏိုင္ငံေရးအီလစ္တို႔သည္ ပညာရပ္ဆိုင္ရာ၊ အယူအဆဆိုင္ရာတို႔တြင္ တယူသန္စြာ သိရႇိနားလည္ၾကၿပီး၊ ေသနဂၤဗ်ဴဟာပိုင္း၊ ပရိယာယ္ပိုင္းတြင္ ကြၽမ္းက်င္ႏႇံ႔စပ္လင့္ကစား ေအာက္ေျခေက်ာမြဲ ျပည္သူလူထုအမ်ားစုႀကီး၏ ရင္ဘတ္ထဲကို မည္သို႔၀င္ေရာက္ ၾကည့္႐ႈရမည္ကို နားမလည္တတ္ၾကေပ။ သတင္းသမားမ်ားႏႇင့္ စာနယ္ဇင္းသမားမ်ားသည္ ႏိုင္ငံေရးအီလစ္မ်ားႏႇင့္မတူ၊ တမူကြဲျပားသည္။ သတင္းသမားတို႔သည္ ေအာက္ေျချပည္သူလူထုအမ်ားစုႀကီးႏႇင့္ နင္းျပားထုႀကီး၏ ရင္ဘတ္ကို မည္သို႔ဖတ္႐ႈရမည္၊ မည္သို႔နားလည္ေအာင္ လုပ္ရမည္တို႔ကို ေကာင္းစြာပိုင္ႏိုင္ၾကသည္။

သို႔ျဖင့္ အီလစ္မ်ားႏႇင့္ သတင္းသမားမ်ားအၾကား ပဋိပကၡသည္ ေနျမင့္ေလ အ႐ူးရင့္ေလ ျဖစ္လာတတ္သည္မႇာလည္း သဘာ၀ပင္ျဖစ္သည္။

အခ်ဳိ႕ကလည္း ႏိုင္ငံေရးအီလစ္ကို အာဏာရႇိအီလစ္ သို႔မဟုတ္ အီလစ္အသစ္ႏႇင့္ အာဏာမဲ့အီလစ္ သို႔မဟုတ္ အီလစ္အေဟာင္းဟု ခြဲျခားၾကသည္။ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံတြင္ အီလစ္တို႔သည္ အစိုးရ၏ အာဏာသက္တမ္း အလိုက္သာ အာဏာစက္၀န္းႏႇင့္ နီးစပ္ၾကသည္။ အဆိုပါကာလ ေက်ာ္လြန္လ်င္ အီလစ္အေဟာင္းမ်ား ျဖစ္သြားတတ္ၾကသည္။ အီလစ္အေဟာင္းတို႔သည္ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းႏႇင့္ ေအာက္ေျခလူမွဳဘ၀ အေျခအေနမ်ားကို အေတာ္အသင့္ နီးစပ္တတ္ၾကသည္။ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုတြင္ အီလစ္တို႔ကို ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံျပဳေနေသာ၊ အားေပးေနေသာ ပညာရႇင္မ်ားလည္း အမ်ားအျပားရႇိတတ္ၿပီး ပညာရႇင္မ်ားသည္ လူ႔အဖြဲ႕အစည္း၀င္မ်ား၏ အေျခခံ ရပိုင္ခြင့္မ်ား၊ အခြင့္အေရးမ်ားကို အီလစ္တို႔ထက္ ပိုမိုနားလည္ သေဘာေပါက္တတ္ၾကၿပီး၊ သူတို႔သည္ အာဏာအီလစ္ သို႔မဟုတ္ အီလစ္အသစ္တို႔ႏွင့္ ျခားနားသည္ဟု ဆိုရမည္ျဖစ္သည္။

ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ားသည္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးႏႇင့္ ဥပေဒျပဳေရး လုပ္ငန္းစဥ္တြင္ အလြန္အေရးႀကီးသည္ဟု ဆိုႏိုင္သည္။ သို႔ေသာ္ အတိုင္ပင္ခံ၊ အၾကံေပးေနရာတို႔တြင္ ရပ္တည္ေနေသာ အီလစ္မ်ားသည္ ႏိုင္ငံေရး သမားမ်ားကို မေကာင္းေျပာမည္။ အတင္းအဖ်င္းႏႇင့္ အသေရဖ်က္မည္။ အကယ္စင္စစ္၊ ဒီမိုကရက္တစ္ႏိုင္ငံေရးအခင္းအက်င္းတြင္ ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ားသည္ အဆံုးအျဖတ္ေပးသူမ်ားျဖစ္ၿပီး ျပည္သူလူထုအေျခအေနကို အီလစ္တို႔ထက္ ပိုမိုလက္ေတြ႕က်က် သိျမင္ကာ၊ ဘယ္ေကြ႕ကို ဘယ္တက္ႏႇင့္ ေလႇာ္ရမည္ကို ေကာင္းစြာ သေဘာေပါက္ၾကသည္။ ႏိုင္ငံေရးသမားတိုင္းသည္ အီလစ္ မဟုတ္သကဲ့သို႔၊ အီလစ္တိုင္းလည္း ႏိုင္ငံေရး နားမလည္ၾကေပ။

တပ္မေတာ္တြင္လည္း အီလစ္အလႊာသည္ အေရးပါ အရာေရာက္သည္။ တပ္မေတာ္ ထိပ္တန္း အရာရႇိႀကီးမ်ားသည္ တပ္မေတာ္၏ အီလစ္အလႊာကို ကိုယ္စားျပဳတတ္သည္။ သူတို႔သည္ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံ၏ အာဏာအီလစ္တို႔ႏွင့္လည္း ခ်ိတ္ဆက္ေနတတ္သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္လည္း ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒအရပင္၊ တပ္မေတာ္သား လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလႇယ္မ်ားသည္ ျပည္သူ့လႊတ္ေတာ္၊ အမ်ဳိးသားလႊတ္ေတာ္၊ တိုင္းေဒသႀကီးလႊတ္ေတာ္ႏႇင့္ ျပည္နယ္လႊတ္ေတာ္မ်ားတြင္ အလိုအေလ်ာက္ ပါ၀င္လ်က္ရႇိေနရာ တပ္မေတာ္တြင္ အီလစ္တို႔၏ အခန္းက႑ႏႇင့္ အေရးပါမႈသည္ ပိုမိုအားေကာင္းလာဖြယ္ ရႇိေနသည္ဟု ေကာက္ခ်က္ျပဳႏိုင္သည္။

သမိုင္းေၾကာင္းႏႇင့္ ျပန္ဆက္စပ္ေတြးလ်င္ ျမန္မာႏိုင္ငံ ကိုလိုနီလက္ေအာက္ ေရာက္ခဲ့ရသည့္ျဖစ္စဥ္တြင္ ထိုေခတ္ အီလစ္တို႔၏ လက္ရာမကင္းဟု သံုးသပ္မႈမ်ားရႇိသျဖင့္ မ်က္ေမႇာက္ေခတ္ အီလစ္ဆိုသူတို႔သည္လည္း သင္ခန္းစာယူ ေလ့လာၾကဖို႔ေကာင္းသည္။

ရတနာပံု နန္းက်ခါနီး၊ နန္းတြင္းအခင္းအက်င္းတြင္ အီလစ္တို႔ ေျခ႐ႈပ္ခဲ့ၾကသည္မႇာ မျငင္းႏိုင္ေသာ ကိစၥျဖစ္သည္။ နန္းတြင္းအီလစ္ျဖစ္ေသာ ကင္း၀န္မင္းႀကီး ဦးေကာင္းသည္ အဂၤလန္ႏႇင့္ျပင္သစ္ကို အလည္အပတ္ ခရီးသြားေရာက္ၿပီးေနာက္ပိုင္းတြင္၊ အဂၤလိပ္ကို လက္နက္ခ်င္းယႇဥ္ဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္း သိျမင္လာခဲ့သည္။ စည္းမ်ဥ္းခံ ဘုရင္စနစ္ကို အဂၤလန္ကဲ့သို႔ ေျပာင္းလဲတည္ေဆာက္ရန္ စိတ္ကူးယဥ္ခဲ့သည္မႇစ၍ အဂၤလိပ္တို႔၏ အသံုးခ်ခံရကာ အရႇင္ႏႇစ္ပါးကို အဂၤလိပ္လက္ အသာတၾကည္ ထိုးအပ္ခဲ့ရသည္အထိ ျဖစ္ခဲ့ေသာ သမိုင္းတြင္ အီလစ္တို႔အတြက္ သင္ခန္းစာယူဖြယ္ ျဖစ္သည္။

အီလစ္တို႔သည္ တိုင္းျပည္ေကာင္းေအာင္ ျပဳလုပ္ႏိုင္သကဲ့သို႔ တစ္ဖက္တြင္လည္း အီလစ္တို႔၏ ဆန္းသစ္ေသာ အေတြးအေခၚ၊ လုပ္ဟန္မ်ားေၾကာင့္ တိုင္းျပည္ကို ပိုမို႐ႈပ္ေထြးေအာင္ ျဖစ္သြားေစႏိုင္သည္ ကိုလည္း သတိခ်ပ္သင့္သည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံေရးသမိုင္းတြင္ ဖဆပလေခတ္၊ မဆလေခတ္၊ စစ္အစိုးရေခတ္ အသီးသီးတြင္ အီလစ္တို႔သည္ တစ္ေက်ာင္းတစ္ဂါထာ၊ တစ္ရြာတစ္ပုဒ္ဆန္း ဆိုသကဲ့သို႔ ဆက္စပ္ပတ္သက္ခဲ့သည္ခ်ည္း ျဖစ္သည္။ မင္းအႀကိဳက္လိုက္၊ ကိုယ့္အခြင့္အေရးေတာင္း၊ ျပည္သူလူထုအေပၚ ဒုကၡပံုခ်ခဲ့သည္ခ်ည္း ျဖစ္သည္။ အီလစ္တို႔ ျပည္သူလူထုအတြက္ လုပ္သည္က နည္းနည္း၊ အမ်ားသိေအာင္ ပံုႀကီးခ်ဲ႕ေျပာသည္က ပိုမ်ားတတ္သည္။ အီလစ္တို႔ႏွင့္ နီးစပ္ေသာ အသိပညာရႇင္၊ အတတ္ပညာရႇင္မ်ားသည္လည္း ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး ေရႇ႕ခရီးတြင္ မရႇိမျဖစ္ အခရာမ်ားျဖစ္သည္။

လြန္ခဲ့ေသာ ႏႇစ္ေပါင္းငါးဆယ္ေက်ာ္ကာလအတြင္း အာဏာရႇင္အစိုးရ အဆက္ဆက္သည္ ပညာတတ္မ်ားကို ခ်ဳိးႏႇိမ္ဖိႏႇိပ္ခဲ့ၾကသည္။ အာဏာစက္၀န္း၏ ထိပ္ပိုင္းတြင္ အီလစ္တို႔ရႇိေနေသာ္လည္း၊ ပညာရႇင္မ်ားကို ေနရာေပးဖို့ အာဏာရႇင္ကို ေဖ်ာင္းဖ်ရန္ တြန္႔ဆုတ္ေနတတ္သည္မႇာလည္း အီလစ္တို႔၏ ေနရာဆံုး႐ႈံးႏိုင္ေျခအေပၚ အေၾကာက္တရားပင္ျဖစ္သည္။

နိဂံုး

အခ်ဳပ္အားျဖင့္ဆိုေသာ္၊ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီအသြင္ကူးေျပာင္းေရး လုပ္ငန္းစဥ္တြင္ အီလစ္တို႔ႏွင့္ ပညာရႇင္တို႔၏ အခန္းက႑သည္ အလြန္အေရးႀကီးသည္ဟု ေကာက္ခ်က္ျပဳႏိုင္သည္။ အီလစ္တို႔သည္ ႏိုင္ငံေရးအာဏာႏႇင့္ စီးပြားေရးလုပ္ပိုင္ခြင့္တို႔ကို ခုန္အုပ္ေနသည့္ အခ်ိန္တြင္ ပညာရႇင္တို႔သည္ ျဖစ္တန္စြမ္းကို တြက္ခ်က္ကာ၊ လာမည့္အက်ပ္အတည္း ကာလမ်ား အတြက္ ျပင္ဆင္တတ္ၾကသည္။

အသြင္ကူးေျပာင္းေရး ပတ္၀န္းက်င္တြင္ အီလစ္ႏႇင့္ ပညာတတ္တို႔ ပဋိပကၡျဖစ္တတ္ၾကၿပီး၊ အီလစ္က လူနည္းစုအက်ဳိးကို အေလးထားသည့္အခ်ိန္တြင္ ပညာတတ္တို႔က လူအမ်ားအက်ဳိးကို ေရႇ႕တန္းထိုးတင္ တတ္ၾကသည္။ သတင္းသမားမ်ားႏႇင့္ အီလစ္တို႔သည္ လက္ေတြ႕ဘ၀တြင္ ေစာင္းခ်ိတ္ေနၾကသူမ်ားဟု ကင္ပြန္းတပ္ႏိုင္သည္။ သတင္းသမားမ်ားသည္ အီလစ္တို႔၏ ေျခလႇမ္းမ်ားကို မ်က္ျခည္ မျပတ္ ေစာင့္ၾကည့္လ်က္ အလြဲ၊ အမႇားမ်ားကို အမ်ားျပည္သူသိေအာင္ လုပ္ေပးျခင္းျဖင့္ ျပည္သူလူထု အက်ဳိးစီးပြားကို မ်က္ႏႇာမူေနသည့္ အခ်ိန္တြင္ အီလစ္တို႔သည္ ေအာက္ေျချပည္သူလူထုကို လႇည့္စားႏိုင္မည့္ နည္းလမ္းသစ္မ်ားကို အစိုးရအတြက္ ဦးေႏႇာက္စားေပးတတ္ၾကသည္။

ထို့ေၾကာင့္ အီလစ္တို႔ အဆီမရစ္ၾကပါႏႇင့္၊ ႏိုင္ငံေရး မုန္တိုင္းကိုပင္ ႏိုင္ငံေရး ေလေျပျဖစ္ေအာင္ ျပည္သူကို မလႇည့္စားၾကပါႏႇင့္ဟု သတိတရ မီးေမာင္းထိုးလိုက္ရပါသည္။