ဂီတသည္ ကၽြန္ေတာ့္အနားတြင္ ကူးခပ္္ေနပါသည္

ကၽြန္ေတာ္ စာအုပ္ဖတ္ေနတာပါ၊ ဒီဇိုင္းလုပ္ၿပီးလို႔အေပၚထပ္ကထပ္ခိုး က်ဥ္းက်ဥ္းေလးထဲမွာ စိတ္ကေလး ကို အက်ယ္ခ်ဲၿပီး စန္႔စန္႔ေလးေက်ာခင္းေနတာပါ။ ဒီထပ္ခိုးေလးထဲမွာကၽြန္ေတာ့ညီေက်ာ္ဇံလွေနတာ၊ ေနာက္ဆံုးႏွစ္ယဥ္ေက်းမႈတကၠသိုလ္ကပန္းခ်ီေက်ာင္းသား၊ အခန္းထဲမွာရႈပ္ပြလို႔ ပန္ခ်ီကားေတြ ျပည့္လို႔၊ သံတိုင္နဲ႔ ျပတင္းေပါက္ေသးေသးေလးက ေန အျပင္ကို ျမင္ေနရတာ ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္လမ္းက ဟိႏၵဴဘုရားရွိခိုးေက်ာင္း။ အဲဒီဘုရားေက်ာင္း က ကုလားတာပလာဗံုသံေတြဆူညံ ေနေအာင္တီးေနတယ္၊
သူေနာက္ေက်ာကလမ္း ၄၀ က ထပ္ခိုးေလးထဲကို အဲဒီဗံုသံေတြ၀င္လာတာေပါ့၊ အဲဒီဗံုသံေတြက ကၽြန္ေတာ့္နားမွာ ကူူးခတ္ေနတာကို ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး၊ ကၽြန္ေတာ့ညီ ပန္းခ်ီေက်ာင္းသားရဲ့ အိပ္ရာေဘးက စာအုပ္တစ္အုပ္ကို လက္လွမ္းမွီလို႔ ယူဖတ္ေနတာ။ သူေနာက္ဆံုးႏွစ္စာေမးပြဲ အတြက္တင္သြင္းရတဲ့က်မ္း၊

အဲဒီစာအုပ္က “ေခတ္သစ္ပန္းခ်ီ ဦးခင္ေမာင္ရင္၏ လက္ရာမ်ားႏွင့္ အႏုပညာ အေတြးအျမင္မ်ားေလ့လာခ်က္” ဘြဲ႕ယူစာတမ္းတဲ့။

ဦးခင္ေမာင္ရင္၏ ဘ၀ျဖစ္စဥ္၊ ပန္းခ်ီပညာေလလာသင္ၾကားမႈ၊ လက္ရာမ်ားႏွင့္အေတြးအျမင္မ်ား၊ ေတြ႕ဆံုေမးျမန္းခ်က္၊ ေခတ္ၿပိဳင္ပန္းခ်ီပညာရွင္မ်ား၊ အႏုပညာ
စြမ္းေဆာင္ေခ်က္မ်ား ဆိုၿပီးအခန္းေတြခြဲထားတာေတြ ေလွ်ာက္ဖတ္ရင္းနဲ႔ ဦးခင္ေမာင္ရင္ရဲ့ အေမးအေျဖ အခန္းမွာ ေမးခြန္း ၃၄ မွာ ေက်ာ္ဇံလွက ဆရာဂီတကို ႀကိဳက္လားလို႔အေမးမွာ ဦးခင္ေမာင္ရင္ရဲ့ အေျဖက “ဂီတ က ငါအသည္းေပါ့ ကြာ ၊ နားေထာင္တယ္ ဒါပဲအသည္းလို႔ ေျပာတာ၊ အသည္းပဲ။ ႏွစ္ဆယ္ေလးနာရီဂီတ၊ မီးမလာရင္လည္းဂီတ ၊ လာရင္လည္းဂီတပဲ။ Music Swan Around Me ဂီတသည္ကၽြန္ေတာ့ ပတ္၀န္းက်င္မွာ အျမဲပဲကူးခတ္ေနပါသည္။” “ဆရာ အဲဒါဘယ္သူ႔ စကားလံုးလဲဆရာ ” “ငါစကားေပါ့ဟ”တဲ့၊ အဲဒီ အေမးအေျဖ (၁၁၃) ခုကို ဖတ္ၿပီးတာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္းပဲ စာအုပ္ခ်ၿပီး ဆရာဆီသြားဖို႔ေအာက္ဆင္းလာခဲ့ တာပါပဲ၊
အဲဒီလမ္း၄၀ ထပ္ခိုးက အခန္းက်ဥ္းက်ဥ္းေလးထဲ မွာပဲခတ္သစ္ပန္းခ်ီဆရာႀကီး ဦးခင္ေမာင္ရင္ကို စေတြ႕ခဲ႔တာပါ။

ဆရာပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္ကို ျပပြဲတစ္ခုမွာ တစ္ေသာင္းက်ပ္နဲ႔တစ္ကားဝယ္ဖူးတယ္၊ အညိဳေရာင္ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေလးပါ။ ဆရာကို လူခ်င္းမေတြ႕ဖူးဘူး၊ အခုကၽြန္ေတာ့ညီရဲ့ စာအုပ္ထဲမွာ ဆရာကိုေတြ႕လိုက္ရပါၿပီ၊ ခ်က္ခ်င္းပဲကားငွားၿပီး စာအုပ္ထဲက လိပ္စာ အတိုင္း  ဆရာေနထိုင္ရာ ေျမာက္ဥကၠလာပကိုထြက္ခဲ့တယ္၊ ကၽြန္ေတာ့ ညီက်မ္းစာအုပ္က အၾကမ္းဆိုေတာ့ ပန္းခ်ီဦးခင္ေမာင္ရင္၏ ဘဝျဖစ္စဥ္ အက်ဥ္းဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ ကြက္လပ္အျဖဴႀကီးပဲရွိေနေသးတယ္၊ ေအာက္က စာတန္းကေတာ့ထိုးထားတယ္။ “တင္ျပဓါတ္ပံု(၁) ေခတ္သစ္ပန္းခ်ီဦးခင္ေမာင္ရင္၏ပံုတဲ့၊ ဓါတ္ပံုကပ္ထားတာမေတြ႕ရဘူး၊ဆရာ ဓါတ္ပံု ေနရာမွာစကၠဴ အျဖဴသားပဲရွိေနေသးတယ္။ အဲဒါေနာင္ေတာ့လည္း ဆရာနဲ႔ေတြ႔ေတြ႔ခ်င္းေရာ အခုထိပါ အဲဒီအတိုင္းဆရာကအျဖဴထည္သက္သက္ပါပဲ။

ဘ၀မွာ ဘာ အစြန္းအထင္းမွမခံပဲ လြတ္ေျမာက္ေနသူဆိုလို႔  အခုထိ တစ္ေယာက္တည္းေတြ႕ဖူးတာ ဆရာဦးခင္ေမာင္ရင္ပါပဲ။

၁၉၃၈ ႏို၀င္ဘာ ျမန္မာလို ၁၃၀၀ ျပည့္ႏွစ္မွာ ဆရာ့ကို သာယာကုန္းရြာ ၊ အင္းတေကာ္ ၊ ပဲခူးတိုင္းမွာ  အဖဦသန္းေမာင္၊ အမိေဒါၚျမသီတို႔မွေမြးၿပီးေမြးခ်င္း ၁၀ေယာက္မွာ အႀကီးဆံုးသား၊ ငယ္စဥ္တစ္ႏွစ္ခြဲမွစၿပီး အေဖ၊ အေမ ႏွင့္မေနရပဲ ဘဘႀကီး၊ ႀကီးႀကီး တို႔ ျဖင့္ရန္ကုန္မွာေန၊ စစ္ၿပီး ေဖေဖ၊ ေမေမတို႔ ႏွင့္ျပန္ေတြ႔႔ေသာ္လည္းမမွတ္မိ။ စစ္ၿပီးေတာ့ T T C ေက်ာင္းမွာ ၆ တန္း ၊ ၇တန္းမွ ၁၀ တန္းအထိ ျပင္ဦးလြင္စိန္မိုက္ကယ္ေက်ာင္းမွာ ေက်ာင္အိပ္ေက်ာင္းစား၊၁၀တန္းေအာင္ၿပီး အင္းယားလမ္းမွာေနၿပီး တကၠသိုလ္ႏွစ္ႏွစ္တက္။ တကၠသိုလ္တက္ၿပီး (BOC College ) လိပ္ခံုးေနာက္ဘက္တြင္Engineering College (၄)ႏွစ္တက္၊ ေက်ာင္းသားပန္းခ်ီဆြဲသူမ်ားထဲမွတစ္ဦးထဲ
ပန္းခ်ီဆက္ဆြဲ။ ၁၉၆၀တြင္ပန္းခ်ီစေရးဗိသုကကာ(၄)ႏွစ္ေအာင္ျမင္ၿပီးေနာက္ ဦးဘိုႀကီး ၊ ဦးေအာင္ႀကီးျမင့္ ဦးတင္ထြန္းတို႔စုေပါင္းဖြင္လွစ္ထားေသာ (AI) ရံုးခန္းတြင္ေနၿပီး အလြတ္ဗိသုကာ အလုပ္ကို လုပ္၊ဗိသုကာ လုပ္ရင္းပန္းခ်ီဆြဲ။ ၁၉၆၁ မွာ ႀကီးၾကီး၏သမီး ေဒၚစိုးစိုးက ပန္းခ်ီျပပြဲလုပ္ေပး ေနာက္ပိုင္းအနည္းဆံုးတစ္ႏွစ္တစ္ႀကိမ္ ပန္းခ်ီဲျပပြဲ
မ်ားျပဳလုပ္ျဖစ္၊အႏုပညာလုပ္ငန္းမ်ားအေနျဖင့္ ပန္းခ်ီဆရာလုပ္ကာ ပန္းခ်ီဆရာအျပင္ ရုပ္ရွင္ဒါရိုက္တာ လုပ္ကာ “ႏွမလက္ေလွ်ာ့ေနေလေတာ့ ” ရုပ္ရွင္ကားကို ရိုက္ကူးခဲ့၊
စာေပ အေနျဖင့္ အႏုပညာစံ စာအုပ္ ကို ေဇာ္ေဇာ္ေအာင္ႏွင့္ အတူတူတြဲထုတ္ေ၀ခဲ့၊ ဗိသုကာ အေနျဖင့္  ယခင္ အေရွ႕ပါကစၥတန္၊ ယခု ဘဂၤလာေဒ့ရ္ွႏိုင္ငံရွိ ဒကၠားဘူတာရံု ဒီဇိုင္းသည္ဆရာ လက္ရာ ျဖစ္။ အိမ္မ်ားစြာကို  ဒီဇိုင္ပံုစံ ထုတ္ေရးဆြဲခဲ့၊ ပုဂံရွိသဇင္ေဟာ္တယ္သည္ဆရာ ့ဗိသုကာလက္ရာျဖစ္ၿပီး  ဗိသုကာ ဒီဇိုင္မ်ားဆက္လက္ေရးဆြဲ
ဦးမယ္လို႔ေျပာထားတဲ့ ဆရာ႔ပံုသ႑ာန္ကို ဆက္ေရးထားပါတယ္။

ဆရာ ဦခင္ေမာင္ရင္၏ ေနအိမ္သည္ ေသာ့မရွိ ၊ အခန္းမရွိေသာ ၊ အမိုးအကာ အလံုေသာတဲအိုႀကီး တစ္လံုးသာျဖစ္ပါသည္၊ ဖရိုဖရဲ က်ဴရွင္ခံုမ်ား၊သံေခ်းတက္ေပေရ
ေနေသာ ေရခဲေသတၱာတစ္လံုး၊ ပ်က္စီးေနေသာပန္းခ်ီကားမ်ား ေရးလက္စ ပန္းခ်ီကားမ်ား ၊ အိမ္းေအာက္ၾကမ္းျပင္မွ ထိုးထိုးေထာင္ေထာင္ထြက္ေနေသာသစ္ပင္ငယ္မ်ား၊ ရႈပ္ပြေနေသာစာအုပ္မ်ား ၊ သစ္ဖ်ာႏွင္. ျခင္ေထာင္၊ ေခါင္းအံုးပတ္လည္မွ အစားအစာဘူးမ်ား၊ ဖာေတာင္းမ်ား၊ပုလင္းမ်ား၊ ေဆးလိပ္တိုမ်ားသည္ ဆရာ၏ အိမ္တြင္းပစၥည္း
မ်ားျဖစ္ေလသည္။ဆရာသည္ဘူး အႀကီး အေသးတို႔ ျဖင့္လက္ဖက္ႏွင့္အေၾကာ္မ်ားကိုထည့္ထားကလက္ဖက္အျမဲစားေလ့ရွိသည္၊ ေရခဲေသတၱာေဟာင္းအတြင္းအျမဲ ရွိတတ္သည္မွာ အသီးအႏွံတစ္မ်ိဳးျဖစ္သည္။ ဘီယာကို အလြန္ႀကိဳက္ကာ စကားေျပာလွ်င္ဘီယာေသာက္လိုက္၊ ေဆးလိပ္ေသာက္လိုက္ျဖင့္စကားေျပာေလ့ရွိသည္ စားပြဲအေသးေလးမွခင္းထားေသာသတင္းစာစကၠဴသည္လက္သုပ္ပု၀ါျဖစ္သည္။ ပုဆိုးႏွင္စြပ္က်ယ္ျဖဴကိုသာ အျမဲ၀တ္ေလ့ရွိသည္။ ပန္းခ်ီေရးသည့္ေနရာ ၊ အိပ္သည့္ ေနရာ၊ စားသည့္ေနရာႏွင့္ အေပါ့အပါး သြားသည့္ေနရာသည္သိပ္မေ၀းလွ။ ဆရာ အိမ္သည္ေခတ္မွီေသာ ၊သန္႕ရွင္းသပ္ရပ္ေသာတပည့္မ်ားမိတ္ေဆြမ်ားႏွင့္စည္ကားေနတတ္သည္။

သစ္သားတံုး ငုတ္တိုင္ႏွင့္ အိမ္တိုင္သည္ပန္းခ်ီေရးေသာ Stand ပင္ျဖစ္သည္။ပန္းခ်ီေရးရာတြင္ၾကမ္းျပင္ေပၚတြင္ေရးရသည္ကို ႀကိဳက္သည္ဆရာ႔အိမ္တြင္ထူးထူးျခားျခား
အကာတစ္ခုသည္အိပ္သည့္ေနရာပန္းခ်ီေရးရာ တြင္ေခြးမ်ားေၾကာင္မ်ားမတိုးေစရန္ ကာထားသည့္ ေျခာက္ေပသံုးေပခန္႔ပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္ပင္ျဖစ္သည္၊ ဆရာ၏တစ္ေန႔တာ အခ်ိန္သည္ဂီတနားေထာင္ျခင္း၊စာသင္ျခင္း၊ ဘီယာေသာက္ျခင္း ၊ ပန္းခ်ီေရးျခင္း  တို႔သာအမ်ားဆံုးျဖစ္သည္။ပန္းခ်ီေရးျခင္းႏွင့္အႏုပညာ အေၾကာင္းေျပာေနရပါက ဆရာ အတြက္ေန႔ညမရွိပါ။ အႏုပညာ အေၾကာင္ေျပာေနခ်ိန္တြင္အရိွန္ရလာၿပီးမ်က္ရည္မ်ားေတြေတြ က်လာတတ္သည္။

ဆရာ႔စကားေျပာဟန္သည္ႏိုမ့္လိုက္ျမင့္လိုက္ဂီတRhythmတစ္ခုကဲ့သိုု႔ရွိပါသည္လက္ဟန္ေျခဟန္အကိုးအကားေထာက္အထားမ်ားျဖင့္လည္းေျပာဆိုတတ္ၿပီး English စကားလံုးမ်ားကိုလည္းၾကားညၽပ္သံုးစြဲေလ့ရွိပါသည္၊ ႏွဳတ္ခမ္းေမြး ေရးေရးရွိၿပီး အရြယ္ႏွင့္မမွ် ငယ္ရြယ္ႏုပ်ိဳၿပီး အသားအစိုျပည္သူတစ္ေယာက္ျဖစ္ပါသည္။ ယေန႔ထိ
အဂၤလိပ္စာက်ဴရွင္ေပးကာ စာသင္ေပးလွ်က္ရွိၿပီး ရုပ္ရွင္ဒါရိိုက္တာ၊ ဗိသုကာ ၊ စာေရးဆရာဘ၀မ်ားႏွင့္ပန္းခ်ီဆြဲေသာအႏုပညာအလုပ္ကို လုပ္ရင္း လြပ္လပ္ေသာလူပ်ိဳႀကီး ဘ၀ျဖင့္ယေန႔အသက္ ၆၀ ေက်ာ္အထိ က်န္းမာစြာျဖင့္ ေအာင္စည္ေက်ာ္က်ဴရွင္၊ အမွတ္ ၁၀၈၊ သႏၱာ(၁၁) လမ္း၊ ေျမာက္ဥကၠလာပ၊ ရန္ကုန္တြင္ေနထိုင္လွ်က္ရွိပါသည္။

ဆရာဓါတ္ပံုကို ေတြ႕စရာမလိုပါဘူး ဒီေလာက္မွာတင္ဆရာကိုျမင္ရပါၿပီ။ ကၽြန္ေတာ့ ညီေရးတဲ့ဘြဲ႕ယူက်မ္းက သူအစ္ကိုျဖစ္တဲ့ ကၽြန္ေတာ့ကိုစၿပီး ဒုကၡေပးလိုက္တာပဲ။ ေျမာက္ဥကၠလာအ၀ိုင္းကိုေရာက္ေတာ့ ကားဆရာကေမးၿပီ။ ဘယ္ရပ္ကြက္လည္းတဲ့ ၊ ဟာရပ္ကြက္မပါဘူးဗ် သႏၱာ ၁၁လမ္း၊ ေျမာက္ဥကၠလာက အက်ယ္ႀကီး
သႏၱာလမ္းေတြ အမ်ားႀကီးေနမွာဗ်တဲ့  ဘယ္ေမာင္းရမွာလည္း အဲဒါဒုကၡ႔ပဲ။ ကဲက်ဴရွင္ေတြသိလားဗ်ာဆိုမွ က်ဴရွင္ဆိုင္းဘုတ္တစ္ခုေအာက္မွာကၽြန္ေတာ့ကိုခ်ထားေပးခဲ့ ေတာ့တယ္။ စာသင္တာဟာ Perfomance တစ္ခုလို႔ခံယူလို႔ ယေနထိစာသင္ေပးဆဲဆိုတဲ့ ဆရာဦးခင္ေမာင္ရင္ကို က်ဴရွင္တစ္ခု၀င္ေမးလိုက္တယ္။ ေအာင္စည္ေက်ာ္
က်ဴရွင္မရွိပါဘူး၊ မၾကားဘူးပါဘူးတဲ့ဗ်ာ၊ ပန္းခ်ီေတြဘာေတြဆြဲတယ္ေလ ဦးခင္ေမာင္ရင္ဆိုတာလို႔ေျပာေတာ့ ေၾသာ္သိၿပီသိၿပီ ဟိုလမ္းအတိုင္းတည့္တည့္၀င္သြား လမ္းထိပ္ကတဲႀကီးပဲတဲ့ ။

တံခါးလည္းေခါက္စရာမလိုပါဘူး၊ အိမ္ရွင္တို႔လည္း ေခၚစရာမလိုဘူး။ ၾကမ္ျပင္ေတြၾကားက အပင္စိမ္းစိမ္းေလးေတြက ေထာင္မတ္လို႔ အဲဒီအပင္ေလးေတြ ေရွက လက္တန္းတစ္ဖက္ျပဳတ္ေနတဲ့ ထိုင္ခံုေပၚမွာစြပ္က်ယ္နဲ႔ ထိုင္ေနတာဆရာဦးခင္ေမာင္ရင္ပဲ၊ အာလံုးဟာ ကၽြန္ေတာ့ ညီေရးထားတဲ့ က်မ္းထဲက အတိုင္း ေနသားတစ္က်ပါပဲ။
ဆရာ ကၽြန္ေတာ္က ေက်ာ္ဇံလွအစ္ကိုပါလို႔ ေျပာရင္း၀င္သြားလိုက္တာပဲ၊ ေၾသာ္ ေအးေအး ဒီဇိုင္းလုပ္တဲ့လူလားဟ တဲ့ ေအးေကာင္းတယ္ေကာင္းတယ္ထိုင္ထိုင္ဆိုၿပီး ေရႊၾကက္ပဲၾကီးေလွာ္ေဖာက္လက္စေလးကို ကၽြန္ေတာ့ လက္ထိုးေပးလိုက္ၿပီး စားဦးေကာင္းတယ္ေကာင္းတယ္။ အခြံေတြ ကိုေဟာဒီလိုၾကမ္းၾကားကေနခ်လိုက္တဲ့၊
ဆရာ ကၽြန္ေတာ္အခုပဲ ဆရာအေၾကာင္းေရးထားတဲ့ ေက်ာ္ဇံလွ ရဲ့ က်မ္းဖတ္လာတာဆိုေတာ့ ေအးေအး ၊ ေအးေအးဒီေကာင္ဘာလုပ္ေနလဲလို႔ ေမးၿပီးစကားေတြေျပာၾကတယ္။ တစ္သက္လံုးက ေပါင္းသင္းသိကၽြမ္းလာခဲ့တဲ႔လူေတြလိုပဲ၊ အဲဒါလည္းဆရာက လူတိုင္းကို ခ်က္ခ်င္းရင္းႏွီးေနၾကပါ၊ ကၽြန္ေတာ္က ပန္းခ်ီကားေတြ ေလွ်ာက္ၾကည့္တယ္။ ေမွာက္ထားတာ၊ ထပ္ထားတာေတြ ကို  အကုန္လွန္ၿပီးတစ္ခ်ပ္ခ်င္းၾကည့္တယ္၊ ဆရာ ဒါကဘာတုန္းလို႔ ေမးေတာ့ “ငါလည္းမသိဘူး၊ မသိဘူးေလွ်ာက္ေရးထားတာပဲဟ တဲ့၊ အဲဒါေျပာင္းျပန္ႀကီး ဒီလိုလွန္ၾကည့္၊ ထိန္ပင္ေတာေလးေရးထားတာဟတဲ့၊ အဲဒီတုန္းက ေျပာၾကတာ ဆရာကအႏုပညာအေၾကာင္း၊ ေပၚဦးသက္ အေၾကာင္း၊ သိမ္ႀကီးေစ်းေရႊၾကက္ပဲႀကီးေလွာ္အေၾကာင္း၊ မင္းသားႀကီး ဂေရ ဂေရရီပက္အေၾကာင္း ရီဒါဒိုင္ဂ်က္စာအုပ္အေဟာင္းေတြအေၾကာင္း၊ ကၽြန္ေတာ္ေမးတာက
အေရွ႕ပါကစၥတန္ ဒကၠားၿမိဳ႕ကဘာလို႔ ျပန္လာတာလဲဆိုတဲ့ အေၾကာင္းေတြပါ။

“မသိဘူးဟ၊ အဲ့ဒီ ဒကၠားကိုျမန္မာေဘာလံုးအသင္းက လာကန္တယ္။ သူတို႔ နဲ႔ ေရာလိုက္ေနရင္းက သူတို႔လညး္ျပန္မယ္ဆိုေရာ ငါလည္း ျပန္လိုက္မယ္ဆိုၿပီး ျပန္လာတာပဲ။ ဆီးသီး အစိမ္းထုတ္ေလးတစ္ထုပ္ပဲပါလာတယ္။  ေအးေအး အဲဒီဇီသီးေလးေတြကဒီကဇီးသီးနဲ႔ တူဘူးဟ၊ ခၽြန္ခၽြန္ေလးေတြ နဲ႔ စိမ္းစိမ္းေလး ခ်စ္စရာေလးမို႔ ပါဟာ၊  သိပါဘူးကြာရုပ္ရွင္ရိုက္ခ်င္လို႔လည္း ျပန္လာတာ၊မသိဘူး ၊ မသိဘူး။ ” ေနာက္ေတာ့ လည္း ဆရာအိမ္ကို ခဏခဏ ေရာက္ပါတယ္။ ဆရာ႔ပံုရိပ္က ဒီအတိုင္းပဲ လာရင္ကုန္းကုန္းကြကြ နဲ႔ ငွက္ေပ်ာသီး ေသာ္လည္းေကာင္မရမ္းျပားေသာ္လည္းေကာင္း၊ ပဲႀကီး ေလွာ္ေသာ္လည္းေကာင္းတစ္ခုခုရွာၿပီးေကၽြးေတာ့တာပဲ။
“ဘီယာ နည္းနည္း ေသာက္ပါဟလဲ ရွိတယ္၊ ေဘးကပ္လ်က္လက္ဖက္ရည္ ဆိုင္ဖြင့္ထားတဲ့ အေခါက္တုန္းက  လက္ခုပ္တီး ၿပီး လက္ဖက္ရည္မွာ တိုက္တာလည္း ေသာက္ရဖူးတယ္။ ကက္ဆက္အစုတ္ႀကီ းက ပေလးခလုတ္ကို သြားၾကားထိုးတံညွပ္ၿပီး တီးလံုးေတြ ထဖြင့္တာလည္းၾကံဳရဖူးတယ္၊ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္က ကၽြန္ေတာ္နားမလည္ႏိုင္တဲ့ သီခ်င္းေတြ ဖြင့္ေနတာမို႔ နားမျငီးဖူးလားေမးေတာ့ “ ၿငီးပါဘူး ၊ ငါေတာင္ဖြင့္စရာမလိုပဲနားေထာင္လို႔ ရေသးတယ္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ အနီးတစ္၀ိုက္မွာဆရာအေၾကာင္းေျပာၾကရင္ ဆရာရဲ့ ႏွမလက္ေလွ်ာ့ေနေလေတာ့ ” ရုပ္ရွင္ကား အေၾကာင္းအျမဲပါတယ္၊ဒါေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မမွီလိုက္ပါဘူး ၊ မၾကည့္ဖူးပါဘူး။ မူကြဲ ေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာေနၾကတဲ့ အထဲ က ပန္းခ်ီဆရာ ေမာင္ဒီက ရံုထဲမွာ ၾကည့္ဖူးတယ္။ ။ မင္းသားက ဂ်ာနယ္ေက်ာ္မမေလးရဲ့သား  ကိုသိန္းတန္က မင္းသား ဇာတ္လမ္းက မဂၤလာေဆာင္သတို႔သား၊ မဂၤလာေဆာင္ကိုသြားရင္း လမ္းမွာ၀က္ရူးျပန္လို႔ သတို႔သားအစားထိုးတဲ့ ဇာတ္၊ မင္းသားက ကန္ေဘးမွာ ထိုင္ၿပီးေရျပင္ကိုၾကည့္ေတာ့ေရ ကို ရိုက္ျပထားတာကဒ္မခ်ိန္းဘဲ ၁၅ မိနစ္ေလာက္ၾကာေတာ့  ေနာက္ က ၾကည့္ ေနတဲ့ လူေတြက ေရျမင္ဖူးတယ္ေရျမင္ဖူးတယ္လို႔
ေအာ္ၾကသတဲ့၊တစ္ခါ ပဲျပဳတ္သည္က လွည္းတန္းကေန အင္းလ်ားလမ္းကို ပဲျပဳတ္လာေရာင္းတဲ့ အခန္းမွာ ပဲျပဳတ္သည္ေနာက္က ေနကင္မရာလိုက္ၿပီး
ပဲျပဳတ္ပဲ ျပဳတ္နဲ႔ ပဲ ျပဳတ္သည္ေအာ္ၿပီး လမ္းေလွ်ာက္ေနတာနာရီ၀က္ေလာက္ကဒ္မခ်ိန္းဘဲ ျပတဲ့ အခန္းေရာက္ေတာ့ ေနာက္က လူေတြက  ခံုေတြ ဒံုန္း ဒုန္း ဒုန္း ဒုန္း နဲ႔ ထုၿပီးလမ္းေလွ်ာက္တာျမင္ဖူးတယ္ကြ၊ လမ္းေလွ်ာက္တာျမင္ဖူးတယ္ကြနဲ႔ ေအာ္ျပန္ေရာ မေနႏိုင္တဲ့လူေတြက ရံုအျပင္ထြက္မယ္လဲ လုပ္ေရာ ဆရာဦးခင္ေမာင္ရင္က ၿပီးေအာင္ၾကည့္ဆိုတဲ့ သေဘာမ်ိဳးနဲ႔ ေသာ့ခတ္ထားသတဲ့၊ဆရာျပန္ေမးေတာ့ မသိဘူးမသိဘူးလို႔ ပဲေျဖျပန္တယ္။

ဆရာတပည့္ ကို ေအာင္ေက်ာ္ဆန္း အေျပာကေတာ့ ပါကစၥတန္ကေန ရုပ္ရွင္မရိုက္ရမွာ စိုးလို႔ ျပန္လာတာဟ။ ဆာဂ်စ္ေယးရိုက္တဲ့ “ဆလမ္ဘံုေဘ”ဆိုတဲ့ ရုပ္ရွင္ကားကို
ၾကည့္ ၿပီး  “ငါလည္းရုပ္ရွင္ တစ္ကားမွမရိုက္ဘဲ အေသမခံနိုင္ေပါင္ဆိုၿပီး ျပန္လာတာတဲ့၊ကို ေအာင္ေက်ာ္ဆန္းတို႔ ဆရာေပၚဦးသက္ရဲ့ သားကို ဖိုးေဇာ္တို႔က ဆရာေက်ာင္းမွာ ေက်ာင္အိပ္ေက်ာင္းစား ။ “တုိ႔ည ည ျခင္ေထာင္ထဲ က ျခင္ေတြ တစ္ဖတ္ဖတ္နဲ႔ လက္ဖ၀ါနဲ႔ ရိုက္ေတာ့ နားညီးတယ္ဆိုၿပီ သေရဒိုးကြင္းအထုပ္ႀကီး ၀ယ္လာေပးတယ္။
ျခင္ေတြ ဒါနဲ႔ ပစ္နားမညီးဖူးတဲ့။ ျမန္မာစာသင္ဖို႔ ဆရာဦးသိန္းႏိုင္ေရာက္မလာလို႔ စိတ္ဆိုးရာကေန ေက်ာင္းသားေတြ ေခၚၿပီး လာကြာ ျမန္မာစာမ်ားလြယ္ပါတယ္၊ ငါသင္ေပးမယ္လိုက္ဆို “မင္း၀ံကျပာ ၊ဧရာကေဖြး” ကို  ကိုေအာင္ေက်ာ္ဆန္းတို႔ သံၿပိဳင္လိုက္ဆိုၿပီးေတာ့ “မင္း၀ံ အစ္စ္ဘလူး၊ ဧရာအစ္စ္ ၀ိႈက္”  ကိုင္းမလြယ္ဘူးလားတဲ့ ။

ဆရာ ဦးခင္ေမာင္ရင္ကို အသက္အမ်ားႀကီးကြာေတာ့ ဘာမွ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မသိရပါဘူး အမ်ားေျပာၾကတဲ့ အေၾကာင္းအရာနဲ႔ လက္ရွိမ်က္ျမင္ဆရာ ပန္းခ်ီကားေတြ ကပဲ ဆရာကို ျပန္ျမင္ရတာပါ။ အဲဒါေတြအားလံုးကပဲ ဆရာရဲ့ အႏုပညာေပၚထားတဲ့ စိတ္နဲ႔ အရာရာ ကို စီတ္ရွင္းရွင္းထားတတ္တာေတြ က အထင္းသားျမင္ေနရပါတယ္။ ဆရာကိုယ္တိုင္ရဲ့ အယူအဆကလည္း အႏုပညာဆိုတာလြပ္လပ္စြာနဲ႔ မိမိဖန္တီးခ်င္တာကို ဖန္တီးျခင္းပဲမဟုတ္လား။ အႏုပညာရွင္ဟာ လြပ္လပ္မႈကို အရသာခံရင္း အႏုပညာကို ဖန္တီးတယ္၊ လြပ္လပ္မႈမရွိပဲ ခ်ဳပ္တည္းမႈေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္ေနရရင္ ေျပာင္ေျမာက္တဲ့အႏုပညာရွင္ျဖစ္လာမွာမဟုတ္ဘူးတဲ့ ဆရာဦးခင္ေမာင္ရင္ဟာ ေခတ္သစ္ပန္းခ်ီဆရာတစ္ေယာက္ရဲ့ အခက္အခဲေတြကို ရင္ဆိုင္ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့တယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။ဒါေပမဲ့ ဆရာဟာအခုခ်ိန္မွာ လြတ္ေျမာက္ေအးခ်မ္းတဲ့ ဘ၀ကို ရေနတယ္ဆိုတာ ဆရာ ပန္းခ်ီကားေတြ ၊ လက္ရွိဆရာ လူမႈဘ၀ထဲမွာ ေနထိုင္ေနပံုေတြကသက္ေသခံေနပါတယ္။

ကၽြန္ေတာ့္ ညီစာတမ္းရွင္ကေတာ့ ဦးခင္ေမာင္ရင္ဟာရဟန္းကိစၥ ရဟန္းလုပ္မွၿပီးတဲ့ အယူအဆလို ေခာတ္သစ္ပန္းခ်ီမွာ ၾကံဳေတြ ႔ရတဲ့ ျပသနာေတြကို လည္း ေခာတ္သစ္ပန္းခ်ီဆရာတို႔ ေျဖရွင္းမွသာၿပီးေပလိမ္မယ္ လို႔ ယူဆၾကဟန္တူတယ္။ အဲဒီလိုေခာတ္သစ္ပန္းခ်ီ ျပသနာမ်ားကို ေျဖရွင္းေဆာင္ရြက္ၾကျခင္းပင္လွ်င္ ေခာတ္သစ္ပန္းခ်ီတို႔ ၏ အႏုပညာလုပ္ရပ္မ်ား  ျဖစ္လာတယ္လို႔ ျမင္တယ္ ။ အဲဒီေခတ္သစ္ပန္းခ်ီကို စတင္ခဲ့တဲ့ လူေတြထဲမွာ ဦးခင္ေမာင္ရင္ဟာ အေစာဆံုးလူမ်ားထဲက တစ္ေယာက္ျဖစ္တယ္လို႔ ဆိုထားပါတယ္၊ ဇာတ္အၿငိမ့္ေတြမွာ ငယ္ငယ္က အႏုပညာ၊ အႏုပညာဆိုတာကို ခဏခဏ ၾကားဖူးပါတယ္။

အႏုပညာဟုေျပာတိုင္းအႏုပညာမဟုတ္ဘူးဆိုတာကို နားလည္ခဲ့ တယ္။ ဒါေၾကာင့္အႏုပညာဆိုတာဘာလဲ ART ဆိုတာ SHARE  ျဖစ္တယ္၊
အႏုပညာဆိုတာမွ်ေ၀ခံစာျခင္း၊ မိမိခံစားခ်က္ကို သူတစ္ပါးမိမိခံစားခ်က္ ကို သူတစ္ပါးမိမိကဲသို႔ ခံစားေစလိုလုပ္ေသာအလုပ္ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင္အႏုပညာရွင္ဟာ
ကိုယ္က်ိဳးမရွိ၊အမ်ားအက်ိဳးေဆာင္ရြက္ေပသည္ဟု ဆရာဦးခင္ေမာင္ရင္ယူဆတယ္၊ သူတစ္ပါးအားမိမိကဲ့သို႔ ခံစားေစလိုတဲ႔ Sharing လို႔ အခိုင္အမာေျပာလို႔ ဆရာဦးခင္ေမာင္ရင္ဟာအမ်ားအက်ိဳးေဆာင္ရြက္လိုသူ တစ္ဦျဖစ္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ဆရာ ကပံုတူေတြ အေရးမ်ားတယ္၊ အေဖပံုအေမပံု၊ ေအာင္မိုးပုံ၊ ႀကီးႀကီးပံု၊
မခင္၀င္းပံု၊ ရိုစီပံု၊ ႏိုင္ငံျခားသားတစ္ေယာက္ပံု ၊ ကေခ်သည္ပံု။ ကၽြန္ေတာ္ျဖင့္အိျႏၵာေက်ာ္ဇင့္ ပံုေတာင္ေရးထားတာအမ်ားႀကီး ေတြတယ္။ လွလည္းမလွဘူးလို႔ေျပာေတာ့ မလွရင္လည္းလည္ပင္းမွာ ပတၱျမားဘယက္ႀကီးထည့္ ေပးလိုက္မယ္၊အဲဒါဆိုလွေရာ ၊ သိဘူးသိဘူးတဲ့ ။

ပံုတူေတြေရးတာကို ကၽြန္ေတာ့ ညီေျပာတာကျဖင့္ အဲဒါဆရာကလူေတြအေပၚေမတၱာစိတ္ထားနိုင္အားၾကီးလို႔ပံုတူေတြ ေရးတာတဲ့
ဒါလည္းဟုတ္သားပဲ၊ တစ္ခါကဆရာညီဆရာ၀န္ေဒါက္တာခင္ေမာင္လင္းလာတယ္တဲ့ဆရာေရးဆြဲထားတဲ့ ဆရာမိခင္ပံုကို ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္ၿပီး ဒါအေမ့ပံုလားလို႔ ေမေတာ့ “ေအး ဟုတ္တယ္။ ဟင္တူလည္းမတူဘူးဆိုေတာ့၊ မင္းက မတူဘူးဆိုရင္ဘာလို႔ အေမပံုလားေမးရတာလဲ”တဲ။ ဆရာဦးခင္ေမာင္ရင္က ပန္းခ်ီပံုတူသည္မတူသည္ကို ရွင္းျပေနမွာမဟုတ္ဘူး။ပန္းခ်ီဟာရွင္းျပစရာမလို၊လက္ေတြခံစားေတြးသိမႈသာလွ်င္သေဘာေပါက္နားလည္မည္လို႔ ေတြးျမင္ထားသူတစ္ေယာက္သာျဖစ္တယ္။ ႏူးညံ့၊ ခက္ခဲ ၊နက္နဲလွတဲ့  ပန္းခ်ီပညာကို ရိုးရိုးနဲရွင္းရွင္းေရးဖြဲျခင္းဟာအလွတရား တန္ဖိုးႀကီး ေသာအႏွစ္သာရလိုယူဆသူျဖစ္တယ္။  “ Simplicity is Beauty ရိုးသားျခင္းဟာအလွတရားဆိုတဲ့ ေဆာင္ပုဒ္ကိုလက္ကိုင္ထားပါတယ္၊ ဆရာကေျပာဖူးတယ္ Inspiration လို႔ေခၚတဲ့ စိတ္ပါျခင္းတက္ႂကျြခင္းမရွိတဲ့ အႏုပညာရွင္ဟာဘာမွလုပ္မရတဲ့၊ အက္ဒီဆင္ကေျပာတယ္။ “ေခၽြထြက္ျခင္းက အဓိက၊Inspiration ကဇီးရိုးတဲ့ ေအးေပါ့ အက္ဒီဆင္က အႏုပညာရွင္မွမဟုတ္တာတီထြင္သူပဲ ငါတို႔ က အႏုပညာရွင္ပဲဟာကိုယ္စိတ္၊ ကိုယ္ခံစားခ်က္၊ တက္ၾကြမႈေပၚမူတည္ၿပီးဖန္တီးသူေတြပဲဟတဲ့။ စ်န္၀င္စားခ်င္းမရွိပဲ မိမိကိုယ္ကို ဒဏ္ခတ္ၿပီး အႏုပညာကိုဖန္တီးမယ့္
သူေတြထဲမွာ ခင္ေမာင္ရင္မပါ။

ဆရာနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့ ညီေက်ာ္ဇံလွရဲ့ အေမးအေျဖမွာေတာ့  ဆရာ အေျဖေတြက ေက်နပ္စရာအျပင္ ေပ်ာ္ရြင္ဖြယ္၊ အံၾသဖြယ္ရာေတြ အျပင္ လန္းဆန္းသြားရတာေတြ ပါပါ၀င္သည္ေပါ့ဆရာ။
ေမးခြန္း (၂) ဆရာရဲ့ လုပ္ရပ္ေတြ ကို ႀကိဳေတြးထားတာရွိလား။ “မရွိပါဘူး ဘယ္လိုလုပ္သိမလဲ။ ေရးမယ္ေဟဆိုေရးလုိက္တာပဲ” ေရွနိမိတ္ကို ႀကိဳ မျမင္ဘူးေပါ့ ။ “မျမင္ပါဘူး၊ မသိဘူး။ ငါေတာ့ ပံုဆြဲဦးမယ္ေဟ့ အဲဒါစိတ္ထဲေရာက္လို႔ဆြဲလိုက္တာပဲ။
”ေမခြန္း (၆) Artistic Genius ဆိုတာဘယ္ေပၚမွာမူတည္သလဲ။ “ငါကေတာ့ လုပ္ယူရတဲ့လူ၊ တတ္ေအာင္သင္ၿပီးမွ လုပ္ရတယ္၊ ကိုယ္ဘာသာကိုယ္ေလလာယူရတယ္၊ ေပၚဦးသက္တို႔က်ေတာ့ အလို အေလ်ာက္ေတာ္တယ္? ပါရမီရွိတယ္ တို႔မွာကမရွိဘူး၊ နမူနာနဲ့ ေတာ့ ေျပာလို႔ရတယ္ေျပာရတာခက္တယ္။”
ေမးခြန္း (၇)Expression of Emotion ရွင္းျပပါဦး။
“ဘယ္လိုခံစားခ်က္နဲ႔ဆြဲတယ္ငါမသိဘူး၊ ရည္းစားလြမ္းလို႔လား အေမလြမ္းလို႔ လား ဒါေတြ မရွိေတာ့ဘူး။အဲဒါေတြ မရွိေတာ့ဘူး။  Abstract  ပဲ”။ Abstract  ဆိုတာဦးခင္ေမာင္ရင္က အဆီအႏွစ္တဲ့ ၊ သူဟာသူထုတ္ထားတာ ၊ မင္းကဘယ္လိုေျပာမလဲ၊ “ Abstract ဆိုတာအဓိပၸါယ္မဲ့တာမဟုတ္ဘူး။
ေမးခြန္း (၁၂) Inspiration အေၾကာင္းရွင္းျပပါဦး။
“တစ္ခုကို ျမင္ၿပီးေတာ့ ငါဒီလိုလုပ္ခ်င္တယ္၊ အျမင္ေပါ့။ ဂီတဆိုလည္း အၾကားေပါ့ ဒါေလးၾကားၿပီးေတာ့  လုပ္ခ်င္တာ။ အဲဒီအျမင္အၾကားေလးေတြကို ေတြၿပီးေတာ ကိုယ္က စိတ္ဓါတ္တက္ႂကၿပီးေတာ့ ငါလည္းလုပ္ခ်င္တယ္၊ သူဒီလိုဖန္တီးထားတာမ်ိဳး
ငါလည္း ဖန္တီးခ်င္တယ္။ အဲဒီေတာ့ တစ္ခါတစ္ရံ ဘာလုပ္ရမယ္မွန္းမသိေတာ့ Inspiration  ရေအာင္ဒါေလးေတြ ဖတ္၊ ဟိုဟာေလးေတြ ေလွ်ာက္ၾကည့္လိုက္၊ ေကာင္းလိုက္တာႀကိဳက္လိုက္တာ အဲဒီမွာ Inspiriate  ျဖစ္သြားတာ။ အဲဒီေတာ့  Inspiration ဆိုတာ တစ္ခုခုကို ျမင္ၿပီးေတာ့သိၿပီးေတာ့ အဲဒါေလးကို သေဘာက်ၿပီး၊ ႀကိဳက္ၿပီးေတာ့ လုပ္တဲ့ အလုပ္”။
ေမးခြန္း ( ၁၆ ) ဆရာ Intuition  (ထိုးထြင္းသိျမင္မႈ) က ပန္းခ်ီနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ Automatic ျဖစ္တဲ့ သေဘာကို ေျပာတာလား။ “ကိုယ္ပိုင္ရွိရမယ္လို႔ ေျပာထားတယ္။ ျပတင္းေပါက္မွာထိုင္ေနတဲ့ ေကာင္ကို ေဟ့ေကာင္လိမ္က်မယ္ ဆင္ျမန္ျမန္ဆင္းလို႔ စိတ္ထဲက ရွိေနလို႔ ေျပာလိုက္တာ။ သူဘာသာသူ အလိုအေလ်ာက္ေပၚလာတာ၊ သူဟိုမွာထိုင္ေနတာလိမ့္က်မွာစိုးလို႔ ေျပာလိုက္တာ၊ ငါေျပာတဲ့ စကားက Intuition  ရွိလို႔ေျပာလိုက္တာ၊ Intuition   ဆိုတာ Auto ျဖစ္ၿပီး လုပ္ယူတာ မဟုတ္ဘူး။ အေတြအၾကံဳနဲ႔ လည္းဆိုင္တယ္။
Experience မ်ားေလ Intuition  ကမ်ားေလပဲ။ မ်ားရမယ္ရွိကိုရွိရမယ္။
ေမးခြန္း (၂၀)ဆရာ Aesthetic ရသေဗဒဆိုင္ရာ ခံစားမႈ)ဆိုတာ။ “အဲဒါမင္းဆီမွာရွိတယ္ေမြးထဲက ရွိတယ္”
ေမးခြန္း(၂၂) စာ သင္တာနဲ႔  အႏုပညာ ဘယ္လိုပတ္သက္ပါသလဲ။
“စာသင္တာလည္းအႏုပညာပါပဲ Teacher က  Actor လုပ္ရတယ္။ Actor  ဆိုတာသိလား။ Performance သေဘာမ်ိဳးလား ၊ ေအးဟုတ္တယ္ Performance လုပ္ရတာ၊ ေဟ႔ေကာင္ ဟင္း ဟင္း ဘာညာ ေၾကာက္သြားေအာင္ကိုယ္ျဖစ္ခ်င္တာျဖစ္ေအာင္
ေျပာရတာကိုယ္က မဟုတ္ပဲနဲ႔ လုပ္ျပရတာ ”။
ေမးခြန္း (၂၆) ဆရာ ရုပ္ရွင္။ “အင္းႏွစ္ကားရိုက္ဖူးတယ္၊ ငါပထမတစ္ကားၿပီး ႏွစ္ႏွစ္ ေလာက္ၾကာေတာ့
ရုပ္ရွင္တစ္ကားရိုက္ဖို႔ႀကိဳးစားတယ္။ မျဖစ္ႏိုင္ဖူး“ကိုေန၀င္း (ေကာလိပ္ဂ်င္) တို႔ကိုတစ္ကားကူရိုက္ေပးရတယ္၊” ဆရာရိုက္တဲ့ ကားက ႏွမလက္ေလွ်ာ့ေနေလေတာ့ေနာ္”။ အင္းရုပ္ရွင္နဲ႔ ပန္းခ်ီဘယ္လိုပတ္သက္ေနလဲ။ ငါကဇာတ္လမ္းေတြ ဘာေတြနားမလည္ဘူး။ Compose လုပ္ခ်င္တာ။ သိပ္လွတာ အဲဒီစကား၊ ဘာလာလာ အဲဒါပဲ၊ ငါရိုက္ခ်င္တယ္ဆိုတာ ဓါတ္ပံုရိုက္ခ်င္တာ အဲဒါအဓိကပဲ။ သိသြားတယ္။
ေမးခြန္း (၃၀) အဲဒီကားရိုက္ေတာ့ စိတ္ခ်မ္းသာမႈရလား။
ရတာေပါ့  ဘာလို႔မရရမွာ တုန္း။၊ တစ္ႏွစ္ေနရတယ္။တစ္ႏွစ္အေကၽြးေက်တယ္။ အဲဒီအထဲမွာ ပန္းခ်ီ အျမင္နဲ႔  ဆရာ ဘယ္လိုျမင္လဲ “ဓါတ္ပံုေတြ Composition ေတြဘယ္နားကထားရမလဲ၊ အဲဒါ Frame ထဲမွာဘယ္လိုျမင္လည္းဆိုတာ၊ အမည္း၊ အလင္း ၊အေမွာင္၊ သိပ္ေကာင္းတဲ့ Photography တကယ္ကိုေကာင္း”
ေမးခြန္း(၃၂) ဆရာဘာလို႔ဆက္မလုပ္တာလဲ။ “မလုပ္ႏိုင္ေတာ့ ဘူးေလ၊ ေနာက္တစ္ကားက ကိုေန၀င္း(ေကာလိပ္ဂ်င္)တို႔ ထုတ္တဲ့ ကား ၊ႏွမလက္ေလွ်ာအတြက္ကိုယ္မွာရွိတဲ့ပိုက္ဆံနဲ႔ ဟိုေကာင္ဆီကေခ်း၊ဒီေကာင္ဆီကေခ်း၊ အဲလိုလုပ္တာ၊ကိုယ္ဟာကိုယ္ထလုပ္တာ၊ ဟိုဟာကသူမ်ားလုပ္ေပးတာက ပိုက္ဆံရတယ္။ ၿပီးၿပီ။ ၿပီးေတာ့ ေနာက္ထပ္ရိုက္ဖို႔ႀကိဳးစားတယ္။မျဖစ္လာဘူးသိဘူး။ ေျပာခ်င္ေတာ့ ဘူး”။
ဆရာ Modern Art  ရဲ့သေဘာထား Autitude ဘယ္လိုရွိမလဲ။
 “ပစၥည္းတစ္ခုကို ရိုးရိုးျမင္ရတာမေက်နပ္လို႔ ထူဆန္းေသာပန္းခ်ီဆရာရဲ့ အျမင္တစ္ခုနဲ႔ အျမင္ကိုသိလိုက္လို႔ အရသာခံတာ။
“ Modern Art ဆိုတာ အရာရာအားလံုးက လြတ္ေျမာက္ေနတဲ့ အရာလို႔ တခ်ိဳ႕ကဆိုတယ္၊ မႀကိဳက္ဘူး၊ အဲဒီစကားမႀကိဳက္ဘူး”
အဲဒါဆို Modern Art နတို႔ႏိုင္ငံေရးတို႔စီးပြားေရး၊ သိပၸံစတဲ့ သေဘာတရားေတြနဲ႔ ဆက္စပ္ေနတယ္လို႔ဆရာဆိုလိုပါသလား။
“ဟင္အင္း မဆက္စပ္ဘူး”
အဲဒါေတြနဲ႔ လည္းလြတ္ေျမာက္ေနတယ္ေပါ့။“အင္းလြတ္ေျမာက္ေနတယ္။ အျမင္ပဲ။ ဘာနဲ႔မွမဆိုင္ဘူး ။ အျမင္သက္သက္ပဲ၊ မ်က္စိနဲ႔ အရသာခံခ်င္တာကို  ရသခံေပးတာ။ လုပ္ေပးတာ၊ ဒါပဲေနမွာပါ”