❝ သုေမာင္ေျပာေသာ ဂႏၲဝင္အႏုပညာ ❞ အပိုင္း - ၂
Music Crazy Te Te Tar Tar
စစ္ကိုင္းေတာင္... ေဇယ်ာ... ကမ္း... အလွ... ပန္းခ်ီ
(အတီးပိုဒ္...)
ဒီလိုပဲ၊ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀မွာလည္း ရွိဖူးပါတယ္။
ဒီေန႔မဂၤလာေဆာင္ေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔လည္း စကားမစပ္ေျပာရရင္ ဒီေန႔ ကၽြန္ေတာ့္သား ဖိုးေသာၾကာလည္း လိုက္ဆိုတယ္။ အကယ္ဒမီ ေျခာက္ထပ္ကြမ္း ရန္ေအာင္ေလးဆိုရင္လည္း ေတြ႕တိုင္း အစ္ကိုႀကီး ကၽြန္ေတာ္ဆိုမယ္ေနာ္၊ ကၽြန္ေတာ္ ဆိုမယ္ေနာ္နဲ႔ ဒီမဂၤလာေဆာင္ေတးကို။ ရာဇာ၀င္းတင့္လည္း ေတြ႕တိုင္း အစ္ကို ကၽြန္ေတာ္ဆိုပါရေစ။
တျခားမဟုတ္ပါဘူး၊ 'မဂၤလာဦးမွာ' ဆိုတဲ့သီခ်င္းပါ။ ဟိုလူေတာင္း၊ ဒီလူေတာင္းနဲ႔၊ ဒီေန႔ ေတာရြာေတြမွာလည္း ေအာ္လန္နဲ႔ ဖြင့္ၾကတုန္း၊ မဂၤလာေဆာင္ေတြေရာက္ရင္လည္း ကၽြန္ေတာ့္ကို အဲဒီသီခ်င္းေလး ဂုဏ္ျပဳပါဦးဆိုၿပီး သီခ်င္းေတာင္းေနၾကတုန္း၊ အဲဒီ 'မဂၤလာဦးမွာ' သီခ်င္း၊ အဲဒါလည္း ကၽြန္ေတာ့္သီခ်င္း မဟုတ္ဘူးဗ်။ အဲဒါ ႐ုပ္ရွင္ေနာက္ခံေတးအျဖစ္ ေဇာ္မင္းေလး ဆိုထားတာဗ်။ အဲဒါကိုပဲ စႏၵရားကိုလွထြတ္က စာသားေလး နည္းနည္းေျပာင္းၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို ဆိုခိုင္းတာ။ တစ္လံုး၊ ႏွစ္လံုးေျပာင္းၿပီး ဆိုခိုင္းလိုက္တာ သုေမာင္သီခ်င္း ျဖစ္သြားေရာ။
အဲဒါ ကံတရား၊ ကံတရား ေျပာတာပါ။ အဲဒါေၾကာင့္ ကံတရားဟာလည္း အႏုပညာေလာကမွာ အလြန္အေရးႀကီးတယ္လို႔။ ကဲ ကဲ ေျပာတာေတြမ်ားေနေတာ့ အဲဒီသီခ်င္းေလးလည္း ျပန္ နားေထာင္ၾကည့္ပါဦး။
မဂၤလာဦးမွာ... အခါေတာ္က်ဴးပါလို႔... ေရႊဖူးစာ၊ ဂေဟစံုလာ... လက္ကိုတြဲကာ တစ္သက္ကို မခြဲပါ... ခ်စ္မ၀ႏိုင္ဘူး... ခ်စ္ဦးသက္လ်ာ... ေမာင္မယ္တူႏွစ္ျဖာ အေၾကာင္းကံ ဆံုလာ... ခ်စ္ခရီး... အစမွာ...
(လျပည့္၀န္း ရႊန္းလဲ့ကာ ခင့္မ်က္ႏွာေလးပါ... ေနေရာင္ျခည္လို၀င္း၀ါ ေမာင့္မ်က္ႏွာပါ... ျမျခယ္စိန္မႊန္း တင့္လြန္း၀င့္ထြန္း ရႊန္းေ၀ျဖာ... မဂၤလာဦးမွသာ ေရႊရတု... စိန္ရတုတိုင္မွာ...)၂
ေမတၱာစံုတဲ့ပြဲ... လႈိက္လွဲ ၀မ္းသာ... ေကာင္းခ်ီးေတြေပးကာ... ေတးကဗ်ာ... ေကၽြးကာ... အယဥ္အလွဖူး... မဂၤလာဦးမွာ... ရႊင္ပ်ျမဴးစြာ... ေမာင္မယ္တူႏွစ္ျဖာ... ေရႊလက္တြဲ ႏွစ္ေပါင္းတစ္ရာ ရွည္ၾကာ...။
ကဲ ေနာက္တစ္ပုဒ္၊ ဒီတစ္ပုဒ္ကေတာ့ ပိုၿပီးအေရးႀကီးလာပါတယ္။ သီခ်င္းႀကီးေပါ့ေနာ္၊ ႀကိဳးသီခ်င္း၊ စိန္ျခယ္ျဖာေရာင္လင္း။ ဒီသီခ်င္းကေတာ့ ကံေရာ၊ ဥာဏ္ေရာ၊ ၀ီရိယေရာပါတဲ့အျပင္ ေဒါသပါ ပါတယ္ဗ်ာ။ ဒီဟာေလးေတာ့ ေသေသခ်ာခ်ာေလး နားေထာင္ေပးေစခ်င္တယ္။ စိန္ျခယ္ျဖာေရာင္လင္းဆိုတဲ့ ႀကိဳးဆိုလို႔ သိပ္ၿပီးေတာ့လည္း အေလးႀကီးမထင္နဲ႔ဗ်။ ဒီလိုဗ်၊ တစ္ခါသားမွာ ကၽြန္ေတာ့္ဆီကို ျမန္မာ့႐ုပ္ျမင္သံၾကားကေန အဆက္အသြယ္ လုပ္တယ္။ သီခ်င္းႀကီးတစ္ပုဒ္ ႐ိုက္ခ်င္ပါတယ္၊ ကိုသုေမာင္ ကူညီေပးပါတဲ့။ ေအးေအး ေကာင္းၿပီေပါ့၊ ႐ိုက္ေပးမယ္ေပါ့ဗ်ာ။ သီခ်င္းႀကီးကိုေတာ့ ကိုသုေမာင္ပဲ ေရြးပါတဲ့၊ ႀကိဳက္ရာ ေရြးပါတဲ့။
ကၽြန္ေတာ္က ကၽြန္ေတာ့္အေဖ ဦးသာဓု အလြန္ႀကိဳက္တဲ့ သူပ်င္းလို႔ရွိရင္ ဒီအဘိုးႀကီးက သူ႔သြားက်ိဳးေလး ေလထြက္ၿပီးေတာ့ ညည္းတဲ့သီခ်င္း 'တိမ္နီတိမ္ျပာ မိလႅာျမဆိုင္း ညိဳ႕ညိဳ႕ မႈိင္းတခ်ိဳ႕... ၀ိုင္းလုိ႔... တိမ္ျပာ' ဆိုတဲ့သီခ်င္း။
ကၽြန္ေတာ္ ငယ္ငယ္တုန္းကဗ်ာ၊ လသားအရြယ္ေလး မအိပ္လို႔တဲ့ အဲဒီသီခ်င္းေလး ဆိုျပရတယ္တဲ့။ သူ႔သြားက်ိဳးေလထြက္သံနဲ႔ ညည္းေနရွာတဲ့ သီခ်င္း။ ကၽြန္ေတာ့္အေမက ေျပာတယ္။
"ကိုေဖသန္းရယ္၊ ရွင့္မလဲ ဒီ ကေလး လသားေလး ဒီသီခ်င္းနဲ႔ သိပ္ရသလား" တဲ့၊ ေျပာတယ္။
ဒါ အမွတ္တရပါ၊ အေဖႀကိဳက္တဲ့သီခ်င္း၊ အေဖ ဦးသာဓုႀကိဳက္တဲ့သီခ်င္း၊ အေဖ မေသခင္ အေဖ့ကို ဂုဏ္ျပဳတဲ့အေနနဲ႔ ဒါေလးကို ဆိုေပးမယ္ဆိုၿပီး စီစဥ္လိုက္တယ္။ ဒီေတာ့ ႀကိဳးသီခ်င္းကို ကၽြန္ေတာ္က ႐ိုး႐ိုးဆိုင္းနဲ႔ မဆိုခ်င္ဘူး။ ဆန္းသစ္ခ်င္ေတာ့ ဆိုင္း၀ိုင္းအျပင္ ေခတ္ေပၚ စႏၵရားနဲ႔ပါ တြဲၿပီး လုပ္ခ်င္တာ။ ဒီေနရာမွာ စကားမစပ္ ေျပာခ်င္ေသးတယ္။
လူေတြက ျမန္မာသံလို႔ေျပာရင္ စႏၵရားနဲ႔မွ ျမန္မာသံထင္ၾကတာ။ စႏၵရားက ျမန္မာတူရိယာမဟုတ္ပါဘူး။ အေနာက္တိုင္း စစ္စစ္ဗ်။ ကၽြန္ေတာ္က ဒီဘက္ကဆိုင္းနဲ႔၊ ဟိုဘက္က စႏၵရားနဲ႔ အၿပိဳင္တြဲလုပ္ခ်င္တာ။ အဲဒီတုန္းက စႏၵရားဘုရင္က ဘယ္သူလဲဆိုေတာ့ ဂီတလုလင္ဦးကိုကိုဗ်။ ဒီဘက္က ဆိုင္းဘုရင္က ဘယ္သူလဲဆိုေတာ့ စိန္ဗိုလ္တင့္၊ အဲဒီ ႏွစ္ေယာက္နဲ႔ယွဥ္ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က လုပ္ခ်င္တာ။
ကၽြန္ေတာ္က သိသိႀကီးနဲ႔ သြားေျပာတယ္။ အေရးႀကီးၿပီေနာ္၊ ကၽြန္ေတာ္ေျပာခ်င္တဲ့ ေဒါသ၊ ဂီတမွာ ေဒါသလည္း ပါသင့္တယ္ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာခ်င္တာပါ။ ပထမ ဂီတလုလင္ဦးကိုကိုဆီ သြားတယ္၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔က ခ်စ္စႏုိးနဲ႔ ကိုကိုလို႔ေခၚတယ္။
"ကိုကို၊ စိန္ျခယ္ျဖာေရာင္လင္း လုပ္ခ်င္တယ္၊ တီးေပးပါ"
ဆိုေတာ့ -
"ေအး... ေကာင္းတယ္ကြ၊ ဒီသီခ်င္း ေကာင္းတယ္ကြ၊ တီးေပးမယ္ကြ" တဲ့။
"တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္ကိုကို၊ တစ္ပိုဒ္ကို ကိုကိုနဲ႔ကၽြန္ေတာ္ ဆိုတီးလုပ္မယ္၊ ေနာက္တစ္ပိုဒ္ကို အစ္ကိုတင့္နဲ႔..."
"ေဟ့ေကာင္၊ ေဟ့ေကာင္ အစ္ကိုတင့္ဆိုတာ ဘယ္သူလဲကြ"
"ရြာစားစိန္ဗိုလ္တင့္"
"ေဟ့ေကာင္ ေတာ္ၿပီကြာ၊ ေတာ္ၿပီကြာ၊ ဒီေကာင့္အေၾကာင္း ငါ့လာမေျပာနဲ႔"
ဟား... သိတယ္၊ ကၽြန္ေတာ္ကသိတယ္၊ သိသိႀကီးနဲ႔ သြားတာ။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ ရန္ျဖစ္ထားတာ၊ ကၽြန္ေတာ္က သိသိႀကီးနဲ႔ သြားရန္တိုက္ေပးတာ။
ရန္တိုက္ေပးမွ၊ အပူနဲ႔အေအးတိုက္ေပးမွ ေဒါေသေပါက္ကြဲေတာ့မွာကိုး။ ေဒါသေပါက္ကြဲေတာ့မွ ဒီသီခ်င္းက ဆူေတာ့မွာကိုး။ ဒီ သီခ်င္းႀကီးက အေအးႀကီးဗ်။ ေအးၿပီးသားကို ထပ္ေအးေနရင္ ဘယ္ေကာင္းေတာ့မလဲ၊ ပူမွ ပြဲဆူမွ လူငယ္ႀကိဳက္မွာကိုးဗ်။ သီခ်င္းႀကီးကို လူငယ္ေတြႀကိဳက္ေအာင္ ပြဲဆူေအာင္ ကၽြန္ေတာ္က လုပ္မွာကိုး။ ဥာဏ္ကူရတာေပါ့။ ကံ၊ ဥာဏ္၊ ၀ီရိယနဲ႔ ေဒါသပါေအာင္ လုပ္ရတာေပါ့။ ဆိုေတာ့ကာ ဒီႏွစ္ေယာက္ကို ကၽြန္ေတာ္က တိုက္ေပးတာ၊ ဥာဏ္ကူရတာေပါ့။ ေနာက္ဆံုးပိတ္ ရွိခိုးဦးတင္ ေျခေထာက္ဖက္ၿပီး -
"ကိုကို၊ ကၽြန္ေတာ့္မ်က္ႏွာနဲ႔ လုပ္ပါဗ်ာ"
လို႔ ရွိခိုးဦးတင္ ေတာင္းပန္ရတာေပါ့။
"ေအးကြာ မင္းမ်က္ႏွာေၾကာင့္ လုပ္ေပးတာ၊ ဒီေကာင့္ေၾကာင့္ဆိုရင္ ငါမတီးဘူးကြ" တဲ့။
အခုေတာ့လည္း ႏွစ္ေယာက္စလံုး ေသသြားၾကၿပီဆိုေတာ့ ဒီစကား ေျပာရဲတာပါ။ ဒီေတာ့ ဂီတလုလင္ဦးကိုကိုနဲ႔ အဆင္ေျပသြားေရာ။
အဆင္ေျပသြားေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ စိန္ဗိုလ္တင့္ဆီ သြားတယ္။
"အစ္ကို၊ အစ္ကိုတင့္၊ ကၽြန္ေတာ္ စိန္ျခယ္ျဖာေရာင္လင္း ျပန္ဆိုမလို႔။ တီဗီြ႐ိုက္မွာ၊ အစ္ကို တီးေပးေနာ္"
ဆိုေတာ့ -
"ေအး... ေကာင္းတာေပါ့ကြ ဗလႀကီးရ။ တီးေပးမွာေပါ့၊ ပထမပိုဒ္ေရာ ဒုတိယပိုဒ္ပါ တီးေပးမွာေပါ့။ ငါ အပီတီးမွာကြ" တဲ့။
"အစ္ကို ဒုတိယပိုဒ္ပဲ တီးေပးပါ"
"ပထမပိုဒ္က ဘယ္သူတီးမွာလဲ"
"ပထမပိုဒ္က ကိုကို တီးမွာ"
"ဘယ္က ကိုကိုလဲကြ"
"ကိုကိုေလ၊ ဂီတလုလင္ ေမာင္ကိုကိုေပါ့"
"ေဟ... ဒီေကာင္နဲ႔ဆို ငါ မတီးဘူးကြ"
ဟဲဟဲ သိတယ္၊ ကၽြန္ေတာ္က သိတယ္၊ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ မတည့္ဘူးဆိုတာ သိတယ္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္က ခင္ၾကပါတယ္။ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ ရန္ျဖစ္ထားတယ္ဆိုတာ သိတယ္။ ျပႆနာတစ္ခုေၾကာင့္ ရန္ျဖစ္ထားၾကတာ။ သူနဲ႔ဆိုရင္ မတီးဘူးတဲ့။
"မလုပ္ပါနဲ႔ အစ္ကိုရာ၊ ကၽြန္ေတာ့္မ်က္ႏွာနဲ႔ တီးေပးပါ"
ေျခေထာက္ဖက္ၿပီး ေတာင္းပန္ရတာေပါ့။ ေနာက္ဆံုးေတာ့လည္း မင္းမ်က္ႏွာနဲ႔ တီးေပးပါမယ္ဆိုၿပီး ရပါေလေရာ။ တီးမယ္ဆိုေတာ့ ႐ုပ္ျမင္သံၾကားမွာ အ႐ုပ္ေတြပါ ပါမွာေနာ္။ ႏွစ္ေယာက္စလံုးပံုေတြပါမွာ။ ကဲ ကင္မရာႏွစ္လံုးနဲ႔ ႐ိုက္ဖို႔ ကၽြန္ေတာ့္အစ္ကို ေမာင္၀ဏၰကိုပါေခၚလာၿပီး ကင္မရာေတြခ်ိန္၊ ခ်ိန္ၿပီးေတာ့ စိန္ျခယ္ျဖာေရာင္လင္းကို ကၽြန္ေတာ္က အလယ္က မတ္တပ္ရပ္ဆိုပါတယ္။
သီခ်င္းႀကီးဆိုတာ ထံုးစံ ထိုင္ဆိုရတာပါ။ ကၽြန္ေတာ္က လူႀကီးကို တက္ေျပာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ မတ္တတ္ရပ္ဆိုပါရေစဆိုေတာ့ 'ဆိုေစဗ်ာ' ေပါ့ဗ်ာ၊ ကၽြန္ေတာ္လုပ္ခ်င္တာက ဒီဘက္ကတီးေနတဲ့အခါ အဲဒီဘက္ လမ္းေလွ်ာက္ခ်င္တယ္။ ဟိုဘက္ကတီးေနရင္လည္း ကၽြန္ေတာ္ လမ္းေလွ်ာက္သြားတယ္။ သီခ်င္းႀကီး ေအးေနတာကို လႈပ္ခ်င္တာ။ ေဒါသ သင့္ခ်င္လို႔။ ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္စီစဥ္တဲ့အတိုင္းျဖစ္တယ္။ ကင္မရာေတြက လႈပ္တယ္၊ ကၽြန္ေတာ္ စီစဥ္တဲ့အတိုင္း ဘာျဖစ္လာသလဲဆိုေတာ့ ေဒါသ။ ႏွစ္ေယာက္ၿပိဳင္ၾကတာ။
စႏၵရားလက္သံကလည္း လိုအပ္တာထက္ ပိုၾကမ္းတယ္။ တီးေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ဂီတလုလင္ဦးကိုကိုဟာ လက္ကြက္ကို မၾကည့္ေတာ့ဘဲ ဦးကိုကိုမ်က္ေစာင္းက စိန္ဗိုလ္တင့္ကို ထိုးတယ္။ စိန္ဗိုလ္တင့္ဟာလည္း တီးေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ပတ္လံုးကို မၾကည့္ေတာ့ဘဲ ဦးကိုကိုကိုၾကည့္ၿပီး မ်က္ေစာင္းထုိးတယ္။ လက္သံကလည္း ေျပာင္သလားမေမးနဲ႔၊ ဟိုက စႏၵရားလက္သံကလည္း တူထုသလို ေဆာ္ေတာ့တာ။
ဒီေနရာမွာ အေရးႀကီးတာက ကၽြန္ေတာ္ ေျပာခ်င္တာက ဆရာစိန္ဗိုလ္တင့္တို႔၊ ဆရာ ဦးကိုကိုတို႔ဆိုတာက သူတို႔ဂီတနယ္မွာေတာ့ ဘုရင္တစ္ဆူစီပါပဲ။ သို႔ေသာ္ သူတို႔ေတြဟာ လူသားေတြပါ။ အဲဒီေတာ့ တစ္ခါတေလ ၀မ္းနည္းမယ္၊ တစ္ခါတေလ ၀မ္းသာမယ္၊ တစ္ခါတေလ ေဒါသျဖစ္ ေပါက္ကြဲမွာပဲေလ။ အဲသလို လူသားဆန္ဆန္ သူတို႔ဘာသာ သူတို႔ ေပါက္ကြဲေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္က အကူအညီသြားေတာင္းမိတာ၊ တိုက္ဆိုင္မႈျဖစ္တာ ဆိုေတာ့ ဒီတီးၾကမႈတ္ၾကတဲ့အခါမွာ သူတို႔ရဲ႕ အျပင္ပန္း ဗဟိဒၶသဏၭာန္မွာက နည္းနည္းေဒါသစိတ္ ပါ၀င္မွာျဖစ္ေပမယ့္လို႔၊ သူတို႔ရဲ႕ အတြင္းသႏၲာန္ျဖစ္တဲ့ အႏုပညာတို႔၊ ႏွလံုးသားထဲမွာက်ေတာ့ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ဖက္လဲတကင္း ခ်စ္ေနၾကတာဗ်။ အႏုပညာစိတ္နဲ႔ မသိစိတ္က ခ်စ္ေနၾကတာေပ့ါ။ ဆန္႔က်င္ဘက္ေတြ လွလွပပ ေပါင္းစည္းမိတာေပ့ါ။ Harmony with contract ေပါ့ေလ။
အဲသလိုျဖစ္သြားတာကို ကၽြန္ေတာ္က လူလည္က်ၿပီး အမိအရ ဖမ္းဆုပ္လိုက္တဲ့အခါမွာ ဒီ စိန္ျခယ္ျဖာေရာင္လင္းဟာ လွပႂကြရြလာပါတယ္။ ကဲ... စိန္ျခယ္ျဖာေရာင္လင္းကို နားေသာတ ဆင္ၾကည့္ၾကပါဦးဗ်ာ။
(စိန္ျခယ္ ျဖာေရာင္လင္း... ေဒါင္းမင္းေဂါယာ... ယြန္းလုလု ေပ်ာ္စံရာ...)၂
(တိမ္နီ... တိမ္ျပာ... မိလႅာျမဆိုင္း... မႈိင္းတခ်ိဳ႕ ၀ိုင္းလို႔ေရႊ၀ါ...)၂
(စိတ္ထဲ မွတ္စြဲသည္... မိုးထက္မိုးအာကာ...)၂
(စံုမျခား... ဂဠဳန္နဂါး... စံုမ်ားလွ႐ုပ္ေကာင္ မွန္စြာ ေသခ်ာေဖြရွာ မွန္းထင္ၾကည့္... လြမ္းခ်င္သည့္စိတ္က ၀ိပလႅာ...)၂
ဒီ့ထက္ပိုၿပီးေတာ့ ထူးျခားလာတဲ့ အက်ိဳးအျမတ္က ဘာလဲဆုိေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္သားေလးဖိုးေသာၾကာကို ပြဲဦးထြက္႐ုပ္ရွင္အျဖစ္ ဆိုကေရးတီးအတြက္ ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရက ကၽြန္ေတာ့္ကို ကားတစ္ကား ႐ိုက္ေပးပါဆိုေတာ့၊ ကၽြန္ေတာ္ အဲဒီကားကို စိန္ျခယ္ျဖာေရာင္လင္းသီခ်င္းနာမည္နဲ႔ပဲ ကၽြန္ေတာ္ ဇတ္လမ္းတစ္ပုဒ္ ႐ိုက္ေပးတဲ့အခါမွာ မ်က္ႏွာသစ္ကေလးျဖစ္တဲ့ ဖိုးေသာၾကာဟာ သူ႔မွာ အသံကေလးကလည္းရွိေတာ့ အဆိုေတာ္ေလးအျဖစ္ ႐ိုက္ကူးပါတယ္။
ဒီေနရာမွာလည္း စားမစပ္ေျပာရရင္ တစ္ေန႔မွာ ဘာျဖစ္လာသလဲဆိုေတာ့ ဖိုးေသာၾကာက အဆိုေတာ္မျဖစ္ေသးဘူးခင္ဗ်။ ဒီမွာလည္း ကံတရားေလးက ပါလာတာပါ။ သားက ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ အသံခၽြတ္စြပ္တူတယ္။ တစ္ေန႔မွာ ေမာင္ရာမက ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ေမဆြိကို အသံသြင္းဖို႔ဆိုၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ဆီကို ဖုန္းဆက္လာပါတယ္။ အခုေတာ့ ေမာင္ရာမလည္း ေသသြားရွာပါၿပီ။ တယ္လီဖုန္းထဲမွာ လူေတြရဲ႕ပင္ကိုသံ၊ အဆိုေတာ္ေတြရဲ႕ အသံက မိုက္က႐ိုဖုန္းထဲကလိုပဲ အသံထြက္ပါတယ္။ ဆိုေတာ့ သားက ဖုန္းကိုင္တယ္။
"အမိန္႔ရွိပါ ခင္ဗ်ာ"
ဆိုၿပီးေျဖေတာ့ ရာမက ကၽြန္ေတာ္ ဖုန္းကိုင္တယ္ထင္ၿပီးေတာ့ -
"အစ္ကိုလား" တဲ့။
"မဟုတ္ပါဘူး၊ သားပါခင္ဗ်"
"အစ္ကို၊ ေမဆြိနဲ႔ သီခ်င္း သြင္းစရာရွိတယ္"
"မဟုတ္ဘူခင္ဗ်၊ သားပါခင္ဗ်၊ သားပါခင္ဗ်"
ဆိုၿပီး အေဖ့ကို ေခၚေပးမယ္ဆိုၿပီး ကၽြန္ေတာ္က -
"ေအး၊ ညီေလး၊ ဘာလဲ"
ဆိုေတာ့ -
"သားလားတဲ့၊ အေဖ့ကို ေခၚေပးပါ"
ဆိုၿပီး ေျပာင္းျပန္ေတြျဖစ္ကုန္တယ္။
အဲဒီ မေတာ္တဆမႈေလးက ဘာျဖစ္သြားသလဲဆိုေတာ့ ရာမက -
"အစ္ကို သားပါေခၚခဲ့ပါ၊ သားအသံက အစ္ကိုနဲ႔တူေနေတယ္၊ သားပါေခၚခဲ့ပါ" တဲ့။
"ကဲကြာ၊ သား ခဏလိုက္ခဲ့စမ္းကြာ၊ ကားေမာင္စမ္း"
ဆိုၿပီးေခၚသြားတယ္။ ဟိုေရာက္တဲ့အခါက်ေတာ့ ရာမက အစ္ကို သီခ်င္းေလးတစ္ပုဒ္ 'ခင္စရာ မင္စရာ ႐ူပါ႐ံုေခ်ာသူသက္လ်ာ' ဆိုတဲ့ သီခ်င္းေလးတစ္ပုဒ္ကို အစမ္းဆ ဆိုခိုင္းမယ္ဆိုၿပီး -
"ကဲ သားရယ္၊ ခဏ ၀င္စမ္းၾကည့္စမ္းကြာ"
ဆိုၿပီး ဆိုခိုင္းတယ္။ ကေလးကလည္း ဘာရယ္ မဟုတ္ဘူး၊ အေဖဆိုေနတဲ့သီခ်င္း ၾကားရဖန္မ်ားၿပီး နားစြဲေနေတာ့ ဆိုလို႔ ျဖစ္သြားတာေပါ့။ အဲဒီတစ္ပုဒ္ကို ရာမက အသံသြင္းၿပီး ယူထားလိုက္တယ္။
အဲဒါနဲ႔ ဒီေကာင္ကလည္း ဘာရယ္မဟုတ္ဘဲ အေဖ့စီးရီးထဲမွာ ပါသြားရင္းနဲ႔ သီခ်င္းဆိုျဖစ္သြားတာ။ ဆိုေတာ့ ခုနေျပာတဲ့ စိန္ျခယ္ျဖာေရာင္လင္း ႐ိုက္ျဖစ္တဲ့အခါက်ေတာ့ ေရွ႕ပိုင္းမွာ အဲဒီသီခ်င္းနဲ႔ ဖိုးေသာၾကာ သီခ်င္းဆိုတဲ့ အခန္း႐ိုက္လိုက္တာ။ ႐ိုက္လိုက္ေတာ့ ပရိသတ္ကလည္း ဖိုးေသာၾကာ သီခ်င္းဆိုတတ္တယ္ဆိုတာေလး သိသြားတယ္၊ ေပၚသြားတယ္။ ေနာက္ပိုင္း ဇာတ္သိမ္းမွာ ေစာေစာကေျပာတဲ့ စိန္ဗိုလ္တင့္ရယ္၊ ေမာင္ကိုကိုရယ္၊ ကၽြန္ေတာ္ရယ္ ဆိုထားတဲ့ ဇာတ္သိမ္းကို ထည့္ျပလိုက္တယ္။ ထည့္ျပလိုက္ေတာ့ ခက္တာက မင္းသားက ဖိုးေသာၾကာ၊ ေစာေစာက ျမန္မာ့႐ုပ္ျမင္သံၾကားမ်ာ ႐ိုက္ထားတာက သုေမာင္၊ စိန္ဗိုလ္တင့္၊ ေမာင္ကိုကိုရယ္ျဖစ္
စစ္ကိုင္းေတာင္... ေဇယ်ာ... ကမ္း... အလွ... ပန္းခ်ီ
(အတီးပိုဒ္...)
ဒီလိုပဲ၊ ကၽြန္ေတာ့္ဘ၀မွာလည္း ရွိဖူးပါတယ္။
ဒီေန႔မဂၤလာေဆာင္ေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔လည္း စကားမစပ္ေျပာရရင္ ဒီေန႔ ကၽြန္ေတာ့္သား ဖိုးေသာၾကာလည္း လိုက္ဆိုတယ္။ အကယ္ဒမီ ေျခာက္ထပ္ကြမ္း ရန္ေအာင္ေလးဆိုရင္လည္း ေတြ႕တိုင္း အစ္ကိုႀကီး ကၽြန္ေတာ္ဆိုမယ္ေနာ္၊ ကၽြန္ေတာ္ ဆိုမယ္ေနာ္နဲ႔ ဒီမဂၤလာေဆာင္ေတးကို။ ရာဇာ၀င္းတင့္လည္း ေတြ႕တိုင္း အစ္ကို ကၽြန္ေတာ္ဆိုပါရေစ။
တျခားမဟုတ္ပါဘူး၊ 'မဂၤလာဦးမွာ' ဆိုတဲ့သီခ်င္းပါ။ ဟိုလူေတာင္း၊ ဒီလူေတာင္းနဲ႔၊ ဒီေန႔ ေတာရြာေတြမွာလည္း ေအာ္လန္နဲ႔ ဖြင့္ၾကတုန္း၊ မဂၤလာေဆာင္ေတြေရာက္ရင္လည္း ကၽြန္ေတာ့္ကို အဲဒီသီခ်င္းေလး ဂုဏ္ျပဳပါဦးဆိုၿပီး သီခ်င္းေတာင္းေနၾကတုန္း၊ အဲဒီ 'မဂၤလာဦးမွာ' သီခ်င္း၊ အဲဒါလည္း ကၽြန္ေတာ့္သီခ်င္း မဟုတ္ဘူးဗ်။ အဲဒါ ႐ုပ္ရွင္ေနာက္ခံေတးအျဖစ္ ေဇာ္မင္းေလး ဆိုထားတာဗ်။ အဲဒါကိုပဲ စႏၵရားကိုလွထြတ္က စာသားေလး နည္းနည္းေျပာင္းၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္ကို ဆိုခိုင္းတာ။ တစ္လံုး၊ ႏွစ္လံုးေျပာင္းၿပီး ဆိုခိုင္းလိုက္တာ သုေမာင္သီခ်င္း ျဖစ္သြားေရာ။
အဲဒါ ကံတရား၊ ကံတရား ေျပာတာပါ။ အဲဒါေၾကာင့္ ကံတရားဟာလည္း အႏုပညာေလာကမွာ အလြန္အေရးႀကီးတယ္လို႔။ ကဲ ကဲ ေျပာတာေတြမ်ားေနေတာ့ အဲဒီသီခ်င္းေလးလည္း ျပန္ နားေထာင္ၾကည့္ပါဦး။
မဂၤလာဦးမွာ... အခါေတာ္က်ဴးပါလို႔... ေရႊဖူးစာ၊ ဂေဟစံုလာ... လက္ကိုတြဲကာ တစ္သက္ကို မခြဲပါ... ခ်စ္မ၀ႏိုင္ဘူး... ခ်စ္ဦးသက္လ်ာ... ေမာင္မယ္တူႏွစ္ျဖာ အေၾကာင္းကံ ဆံုလာ... ခ်စ္ခရီး... အစမွာ...
(လျပည့္၀န္း ရႊန္းလဲ့ကာ ခင့္မ်က္ႏွာေလးပါ... ေနေရာင္ျခည္လို၀င္း၀ါ ေမာင့္မ်က္ႏွာပါ... ျမျခယ္စိန္မႊန္း တင့္လြန္း၀င့္ထြန္း ရႊန္းေ၀ျဖာ... မဂၤလာဦးမွသာ ေရႊရတု... စိန္ရတုတိုင္မွာ...)၂
ေမတၱာစံုတဲ့ပြဲ... လႈိက္လွဲ ၀မ္းသာ... ေကာင္းခ်ီးေတြေပးကာ... ေတးကဗ်ာ... ေကၽြးကာ... အယဥ္အလွဖူး... မဂၤလာဦးမွာ... ရႊင္ပ်ျမဴးစြာ... ေမာင္မယ္တူႏွစ္ျဖာ... ေရႊလက္တြဲ ႏွစ္ေပါင္းတစ္ရာ ရွည္ၾကာ...။
ကဲ ေနာက္တစ္ပုဒ္၊ ဒီတစ္ပုဒ္ကေတာ့ ပိုၿပီးအေရးႀကီးလာပါတယ္။ သီခ်င္းႀကီးေပါ့ေနာ္၊ ႀကိဳးသီခ်င္း၊ စိန္ျခယ္ျဖာေရာင္လင္း။ ဒီသီခ်င္းကေတာ့ ကံေရာ၊ ဥာဏ္ေရာ၊ ၀ီရိယေရာပါတဲ့အျပင္ ေဒါသပါ ပါတယ္ဗ်ာ။ ဒီဟာေလးေတာ့ ေသေသခ်ာခ်ာေလး နားေထာင္ေပးေစခ်င္တယ္။ စိန္ျခယ္ျဖာေရာင္လင္းဆိုတဲ့ ႀကိဳးဆိုလို႔ သိပ္ၿပီးေတာ့လည္း အေလးႀကီးမထင္နဲ႔ဗ်။ ဒီလိုဗ်၊ တစ္ခါသားမွာ ကၽြန္ေတာ့္ဆီကို ျမန္မာ့႐ုပ္ျမင္သံၾကားကေန အဆက္အသြယ္ လုပ္တယ္။ သီခ်င္းႀကီးတစ္ပုဒ္ ႐ိုက္ခ်င္ပါတယ္၊ ကိုသုေမာင္ ကူညီေပးပါတဲ့။ ေအးေအး ေကာင္းၿပီေပါ့၊ ႐ိုက္ေပးမယ္ေပါ့ဗ်ာ။ သီခ်င္းႀကီးကိုေတာ့ ကိုသုေမာင္ပဲ ေရြးပါတဲ့၊ ႀကိဳက္ရာ ေရြးပါတဲ့။
ကၽြန္ေတာ္က ကၽြန္ေတာ့္အေဖ ဦးသာဓု အလြန္ႀကိဳက္တဲ့ သူပ်င္းလို႔ရွိရင္ ဒီအဘိုးႀကီးက သူ႔သြားက်ိဳးေလး ေလထြက္ၿပီးေတာ့ ညည္းတဲ့သီခ်င္း 'တိမ္နီတိမ္ျပာ မိလႅာျမဆိုင္း ညိဳ႕ညိဳ႕ မႈိင္းတခ်ိဳ႕... ၀ိုင္းလုိ႔... တိမ္ျပာ' ဆိုတဲ့သီခ်င္း။
ကၽြန္ေတာ္ ငယ္ငယ္တုန္းကဗ်ာ၊ လသားအရြယ္ေလး မအိပ္လို႔တဲ့ အဲဒီသီခ်င္းေလး ဆိုျပရတယ္တဲ့။ သူ႔သြားက်ိဳးေလထြက္သံနဲ႔ ညည္းေနရွာတဲ့ သီခ်င္း။ ကၽြန္ေတာ့္အေမက ေျပာတယ္။
"ကိုေဖသန္းရယ္၊ ရွင့္မလဲ ဒီ ကေလး လသားေလး ဒီသီခ်င္းနဲ႔ သိပ္ရသလား" တဲ့၊ ေျပာတယ္။
ဒါ အမွတ္တရပါ၊ အေဖႀကိဳက္တဲ့သီခ်င္း၊ အေဖ ဦးသာဓုႀကိဳက္တဲ့သီခ်င္း၊ အေဖ မေသခင္ အေဖ့ကို ဂုဏ္ျပဳတဲ့အေနနဲ႔ ဒါေလးကို ဆိုေပးမယ္ဆိုၿပီး စီစဥ္လိုက္တယ္။ ဒီေတာ့ ႀကိဳးသီခ်င္းကို ကၽြန္ေတာ္က ႐ိုး႐ိုးဆိုင္းနဲ႔ မဆိုခ်င္ဘူး။ ဆန္းသစ္ခ်င္ေတာ့ ဆိုင္း၀ိုင္းအျပင္ ေခတ္ေပၚ စႏၵရားနဲ႔ပါ တြဲၿပီး လုပ္ခ်င္တာ။ ဒီေနရာမွာ စကားမစပ္ ေျပာခ်င္ေသးတယ္။
လူေတြက ျမန္မာသံလို႔ေျပာရင္ စႏၵရားနဲ႔မွ ျမန္မာသံထင္ၾကတာ။ စႏၵရားက ျမန္မာတူရိယာမဟုတ္ပါဘူး။ အေနာက္တိုင္း စစ္စစ္ဗ်။ ကၽြန္ေတာ္က ဒီဘက္ကဆိုင္းနဲ႔၊ ဟိုဘက္က စႏၵရားနဲ႔ အၿပိဳင္တြဲလုပ္ခ်င္တာ။ အဲဒီတုန္းက စႏၵရားဘုရင္က ဘယ္သူလဲဆိုေတာ့ ဂီတလုလင္ဦးကိုကိုဗ်။ ဒီဘက္က ဆိုင္းဘုရင္က ဘယ္သူလဲဆိုေတာ့ စိန္ဗိုလ္တင့္၊ အဲဒီ ႏွစ္ေယာက္နဲ႔ယွဥ္ၿပီးေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က လုပ္ခ်င္တာ။
ကၽြန္ေတာ္က သိသိႀကီးနဲ႔ သြားေျပာတယ္။ အေရးႀကီးၿပီေနာ္၊ ကၽြန္ေတာ္ေျပာခ်င္တဲ့ ေဒါသ၊ ဂီတမွာ ေဒါသလည္း ပါသင့္တယ္ဆိုတာ ကၽြန္ေတာ္ ေျပာခ်င္တာပါ။ ပထမ ဂီတလုလင္ဦးကိုကိုဆီ သြားတယ္၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔က ခ်စ္စႏုိးနဲ႔ ကိုကိုလို႔ေခၚတယ္။
"ကိုကို၊ စိန္ျခယ္ျဖာေရာင္လင္း လုပ္ခ်င္တယ္၊ တီးေပးပါ"
ဆိုေတာ့ -
"ေအး... ေကာင္းတယ္ကြ၊ ဒီသီခ်င္း ေကာင္းတယ္ကြ၊ တီးေပးမယ္ကြ" တဲ့။
"တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္ကိုကို၊ တစ္ပိုဒ္ကို ကိုကိုနဲ႔ကၽြန္ေတာ္ ဆိုတီးလုပ္မယ္၊ ေနာက္တစ္ပိုဒ္ကို အစ္ကိုတင့္နဲ႔..."
"ေဟ့ေကာင္၊ ေဟ့ေကာင္ အစ္ကိုတင့္ဆိုတာ ဘယ္သူလဲကြ"
"ရြာစားစိန္ဗိုလ္တင့္"
"ေဟ့ေကာင္ ေတာ္ၿပီကြာ၊ ေတာ္ၿပီကြာ၊ ဒီေကာင့္အေၾကာင္း ငါ့လာမေျပာနဲ႔"
ဟား... သိတယ္၊ ကၽြန္ေတာ္ကသိတယ္၊ သိသိႀကီးနဲ႔ သြားတာ။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ ရန္ျဖစ္ထားတာ၊ ကၽြန္ေတာ္က သိသိႀကီးနဲ႔ သြားရန္တိုက္ေပးတာ။
ရန္တိုက္ေပးမွ၊ အပူနဲ႔အေအးတိုက္ေပးမွ ေဒါေသေပါက္ကြဲေတာ့မွာကိုး။ ေဒါသေပါက္ကြဲေတာ့မွ ဒီသီခ်င္းက ဆူေတာ့မွာကိုး။ ဒီ သီခ်င္းႀကီးက အေအးႀကီးဗ်။ ေအးၿပီးသားကို ထပ္ေအးေနရင္ ဘယ္ေကာင္းေတာ့မလဲ၊ ပူမွ ပြဲဆူမွ လူငယ္ႀကိဳက္မွာကိုးဗ်။ သီခ်င္းႀကီးကို လူငယ္ေတြႀကိဳက္ေအာင္ ပြဲဆူေအာင္ ကၽြန္ေတာ္က လုပ္မွာကိုး။ ဥာဏ္ကူရတာေပါ့။ ကံ၊ ဥာဏ္၊ ၀ီရိယနဲ႔ ေဒါသပါေအာင္ လုပ္ရတာေပါ့။ ဆိုေတာ့ကာ ဒီႏွစ္ေယာက္ကို ကၽြန္ေတာ္က တိုက္ေပးတာ၊ ဥာဏ္ကူရတာေပါ့။ ေနာက္ဆံုးပိတ္ ရွိခိုးဦးတင္ ေျခေထာက္ဖက္ၿပီး -
"ကိုကို၊ ကၽြန္ေတာ့္မ်က္ႏွာနဲ႔ လုပ္ပါဗ်ာ"
လို႔ ရွိခိုးဦးတင္ ေတာင္းပန္ရတာေပါ့။
"ေအးကြာ မင္းမ်က္ႏွာေၾကာင့္ လုပ္ေပးတာ၊ ဒီေကာင့္ေၾကာင့္ဆိုရင္ ငါမတီးဘူးကြ" တဲ့။
အခုေတာ့လည္း ႏွစ္ေယာက္စလံုး ေသသြားၾကၿပီဆိုေတာ့ ဒီစကား ေျပာရဲတာပါ။ ဒီေတာ့ ဂီတလုလင္ဦးကိုကိုနဲ႔ အဆင္ေျပသြားေရာ။
အဆင္ေျပသြားေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ စိန္ဗိုလ္တင့္ဆီ သြားတယ္။
"အစ္ကို၊ အစ္ကိုတင့္၊ ကၽြန္ေတာ္ စိန္ျခယ္ျဖာေရာင္လင္း ျပန္ဆိုမလို႔။ တီဗီြ႐ိုက္မွာ၊ အစ္ကို တီးေပးေနာ္"
ဆိုေတာ့ -
"ေအး... ေကာင္းတာေပါ့ကြ ဗလႀကီးရ။ တီးေပးမွာေပါ့၊ ပထမပိုဒ္ေရာ ဒုတိယပိုဒ္ပါ တီးေပးမွာေပါ့။ ငါ အပီတီးမွာကြ" တဲ့။
"အစ္ကို ဒုတိယပိုဒ္ပဲ တီးေပးပါ"
"ပထမပိုဒ္က ဘယ္သူတီးမွာလဲ"
"ပထမပိုဒ္က ကိုကို တီးမွာ"
"ဘယ္က ကိုကိုလဲကြ"
"ကိုကိုေလ၊ ဂီတလုလင္ ေမာင္ကိုကိုေပါ့"
"ေဟ... ဒီေကာင္နဲ႔ဆို ငါ မတီးဘူးကြ"
ဟဲဟဲ သိတယ္၊ ကၽြန္ေတာ္က သိတယ္၊ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ မတည့္ဘူးဆိုတာ သိတယ္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္က ခင္ၾကပါတယ္။ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္ ရန္ျဖစ္ထားတယ္ဆိုတာ သိတယ္။ ျပႆနာတစ္ခုေၾကာင့္ ရန္ျဖစ္ထားၾကတာ။ သူနဲ႔ဆိုရင္ မတီးဘူးတဲ့။
"မလုပ္ပါနဲ႔ အစ္ကိုရာ၊ ကၽြန္ေတာ့္မ်က္ႏွာနဲ႔ တီးေပးပါ"
ေျခေထာက္ဖက္ၿပီး ေတာင္းပန္ရတာေပါ့။ ေနာက္ဆံုးေတာ့လည္း မင္းမ်က္ႏွာနဲ႔ တီးေပးပါမယ္ဆိုၿပီး ရပါေလေရာ။ တီးမယ္ဆိုေတာ့ ႐ုပ္ျမင္သံၾကားမွာ အ႐ုပ္ေတြပါ ပါမွာေနာ္။ ႏွစ္ေယာက္စလံုးပံုေတြပါမွာ။ ကဲ ကင္မရာႏွစ္လံုးနဲ႔ ႐ိုက္ဖို႔ ကၽြန္ေတာ့္အစ္ကို ေမာင္၀ဏၰကိုပါေခၚလာၿပီး ကင္မရာေတြခ်ိန္၊ ခ်ိန္ၿပီးေတာ့ စိန္ျခယ္ျဖာေရာင္လင္းကို ကၽြန္ေတာ္က အလယ္က မတ္တပ္ရပ္ဆိုပါတယ္။
သီခ်င္းႀကီးဆိုတာ ထံုးစံ ထိုင္ဆိုရတာပါ။ ကၽြန္ေတာ္က လူႀကီးကို တက္ေျပာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ မတ္တတ္ရပ္ဆိုပါရေစဆိုေတာ့ 'ဆိုေစဗ်ာ' ေပါ့ဗ်ာ၊ ကၽြန္ေတာ္လုပ္ခ်င္တာက ဒီဘက္ကတီးေနတဲ့အခါ အဲဒီဘက္ လမ္းေလွ်ာက္ခ်င္တယ္။ ဟိုဘက္ကတီးေနရင္လည္း ကၽြန္ေတာ္ လမ္းေလွ်ာက္သြားတယ္။ သီခ်င္းႀကီး ေအးေနတာကို လႈပ္ခ်င္တာ။ ေဒါသ သင့္ခ်င္လို႔။ ဒီေတာ့ ကၽြန္ေတာ္စီစဥ္တဲ့အတိုင္းျဖစ္တယ္။ ကင္မရာေတြက လႈပ္တယ္၊ ကၽြန္ေတာ္ စီစဥ္တဲ့အတိုင္း ဘာျဖစ္လာသလဲဆိုေတာ့ ေဒါသ။ ႏွစ္ေယာက္ၿပိဳင္ၾကတာ။
စႏၵရားလက္သံကလည္း လိုအပ္တာထက္ ပိုၾကမ္းတယ္။ တီးေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ဂီတလုလင္ဦးကိုကိုဟာ လက္ကြက္ကို မၾကည့္ေတာ့ဘဲ ဦးကိုကိုမ်က္ေစာင္းက စိန္ဗိုလ္တင့္ကို ထိုးတယ္။ စိန္ဗိုလ္တင့္ဟာလည္း တီးေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ပတ္လံုးကို မၾကည့္ေတာ့ဘဲ ဦးကိုကိုကိုၾကည့္ၿပီး မ်က္ေစာင္းထုိးတယ္။ လက္သံကလည္း ေျပာင္သလားမေမးနဲ႔၊ ဟိုက စႏၵရားလက္သံကလည္း တူထုသလို ေဆာ္ေတာ့တာ။
ဒီေနရာမွာ အေရးႀကီးတာက ကၽြန္ေတာ္ ေျပာခ်င္တာက ဆရာစိန္ဗိုလ္တင့္တို႔၊ ဆရာ ဦးကိုကိုတို႔ဆိုတာက သူတို႔ဂီတနယ္မွာေတာ့ ဘုရင္တစ္ဆူစီပါပဲ။ သို႔ေသာ္ သူတို႔ေတြဟာ လူသားေတြပါ။ အဲဒီေတာ့ တစ္ခါတေလ ၀မ္းနည္းမယ္၊ တစ္ခါတေလ ၀မ္းသာမယ္၊ တစ္ခါတေလ ေဒါသျဖစ္ ေပါက္ကြဲမွာပဲေလ။ အဲသလို လူသားဆန္ဆန္ သူတို႔ဘာသာ သူတို႔ ေပါက္ကြဲေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္က အကူအညီသြားေတာင္းမိတာ၊ တိုက္ဆိုင္မႈျဖစ္တာ ဆိုေတာ့ ဒီတီးၾကမႈတ္ၾကတဲ့အခါမွာ သူတို႔ရဲ႕ အျပင္ပန္း ဗဟိဒၶသဏၭာန္မွာက နည္းနည္းေဒါသစိတ္ ပါ၀င္မွာျဖစ္ေပမယ့္လို႔၊ သူတို႔ရဲ႕ အတြင္းသႏၲာန္ျဖစ္တဲ့ အႏုပညာတို႔၊ ႏွလံုးသားထဲမွာက်ေတာ့ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ဖက္လဲတကင္း ခ်စ္ေနၾကတာဗ်။ အႏုပညာစိတ္နဲ႔ မသိစိတ္က ခ်စ္ေနၾကတာေပ့ါ။ ဆန္႔က်င္ဘက္ေတြ လွလွပပ ေပါင္းစည္းမိတာေပ့ါ။ Harmony with contract ေပါ့ေလ။
အဲသလိုျဖစ္သြားတာကို ကၽြန္ေတာ္က လူလည္က်ၿပီး အမိအရ ဖမ္းဆုပ္လိုက္တဲ့အခါမွာ ဒီ စိန္ျခယ္ျဖာေရာင္လင္းဟာ လွပႂကြရြလာပါတယ္။ ကဲ... စိန္ျခယ္ျဖာေရာင္လင္းကို နားေသာတ ဆင္ၾကည့္ၾကပါဦးဗ်ာ။
(စိန္ျခယ္ ျဖာေရာင္လင္း... ေဒါင္းမင္းေဂါယာ... ယြန္းလုလု ေပ်ာ္စံရာ...)၂
(တိမ္နီ... တိမ္ျပာ... မိလႅာျမဆိုင္း... မႈိင္းတခ်ိဳ႕ ၀ိုင္းလို႔ေရႊ၀ါ...)၂
(စိတ္ထဲ မွတ္စြဲသည္... မိုးထက္မိုးအာကာ...)၂
(စံုမျခား... ဂဠဳန္နဂါး... စံုမ်ားလွ႐ုပ္ေကာင္ မွန္စြာ ေသခ်ာေဖြရွာ မွန္းထင္ၾကည့္... လြမ္းခ်င္သည့္စိတ္က ၀ိပလႅာ...)၂
ဒီ့ထက္ပိုၿပီးေတာ့ ထူးျခားလာတဲ့ အက်ိဳးအျမတ္က ဘာလဲဆုိေတာ့ ကၽြန္ေတာ့္သားေလးဖိုးေသာၾကာကို ပြဲဦးထြက္႐ုပ္ရွင္အျဖစ္ ဆိုကေရးတီးအတြက္ ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရက ကၽြန္ေတာ့္ကို ကားတစ္ကား ႐ိုက္ေပးပါဆိုေတာ့၊ ကၽြန္ေတာ္ အဲဒီကားကို စိန္ျခယ္ျဖာေရာင္လင္းသီခ်င္းနာမည္နဲ႔ပဲ ကၽြန္ေတာ္ ဇတ္လမ္းတစ္ပုဒ္ ႐ိုက္ေပးတဲ့အခါမွာ မ်က္ႏွာသစ္ကေလးျဖစ္တဲ့ ဖိုးေသာၾကာဟာ သူ႔မွာ အသံကေလးကလည္းရွိေတာ့ အဆိုေတာ္ေလးအျဖစ္ ႐ိုက္ကူးပါတယ္။
ဒီေနရာမွာလည္း စားမစပ္ေျပာရရင္ တစ္ေန႔မွာ ဘာျဖစ္လာသလဲဆိုေတာ့ ဖိုးေသာၾကာက အဆိုေတာ္မျဖစ္ေသးဘူးခင္ဗ်။ ဒီမွာလည္း ကံတရားေလးက ပါလာတာပါ။ သားက ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ အသံခၽြတ္စြပ္တူတယ္။ တစ္ေန႔မွာ ေမာင္ရာမက ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ေမဆြိကို အသံသြင္းဖို႔ဆိုၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ဆီကို ဖုန္းဆက္လာပါတယ္။ အခုေတာ့ ေမာင္ရာမလည္း ေသသြားရွာပါၿပီ။ တယ္လီဖုန္းထဲမွာ လူေတြရဲ႕ပင္ကိုသံ၊ အဆိုေတာ္ေတြရဲ႕ အသံက မိုက္က႐ိုဖုန္းထဲကလိုပဲ အသံထြက္ပါတယ္။ ဆိုေတာ့ သားက ဖုန္းကိုင္တယ္။
"အမိန္႔ရွိပါ ခင္ဗ်ာ"
ဆိုၿပီးေျဖေတာ့ ရာမက ကၽြန္ေတာ္ ဖုန္းကိုင္တယ္ထင္ၿပီးေတာ့ -
"အစ္ကိုလား" တဲ့။
"မဟုတ္ပါဘူး၊ သားပါခင္ဗ်"
"အစ္ကို၊ ေမဆြိနဲ႔ သီခ်င္း သြင္းစရာရွိတယ္"
"မဟုတ္ဘူခင္ဗ်၊ သားပါခင္ဗ်၊ သားပါခင္ဗ်"
ဆိုၿပီး အေဖ့ကို ေခၚေပးမယ္ဆိုၿပီး ကၽြန္ေတာ္က -
"ေအး၊ ညီေလး၊ ဘာလဲ"
ဆိုေတာ့ -
"သားလားတဲ့၊ အေဖ့ကို ေခၚေပးပါ"
ဆိုၿပီး ေျပာင္းျပန္ေတြျဖစ္ကုန္တယ္။
အဲဒီ မေတာ္တဆမႈေလးက ဘာျဖစ္သြားသလဲဆိုေတာ့ ရာမက -
"အစ္ကို သားပါေခၚခဲ့ပါ၊ သားအသံက အစ္ကိုနဲ႔တူေနေတယ္၊ သားပါေခၚခဲ့ပါ" တဲ့။
"ကဲကြာ၊ သား ခဏလိုက္ခဲ့စမ္းကြာ၊ ကားေမာင္စမ္း"
ဆိုၿပီးေခၚသြားတယ္။ ဟိုေရာက္တဲ့အခါက်ေတာ့ ရာမက အစ္ကို သီခ်င္းေလးတစ္ပုဒ္ 'ခင္စရာ မင္စရာ ႐ူပါ႐ံုေခ်ာသူသက္လ်ာ' ဆိုတဲ့ သီခ်င္းေလးတစ္ပုဒ္ကို အစမ္းဆ ဆိုခိုင္းမယ္ဆိုၿပီး -
"ကဲ သားရယ္၊ ခဏ ၀င္စမ္းၾကည့္စမ္းကြာ"
ဆိုၿပီး ဆိုခိုင္းတယ္။ ကေလးကလည္း ဘာရယ္ မဟုတ္ဘူး၊ အေဖဆိုေနတဲ့သီခ်င္း ၾကားရဖန္မ်ားၿပီး နားစြဲေနေတာ့ ဆိုလို႔ ျဖစ္သြားတာေပါ့။ အဲဒီတစ္ပုဒ္ကို ရာမက အသံသြင္းၿပီး ယူထားလိုက္တယ္။
အဲဒါနဲ႔ ဒီေကာင္ကလည္း ဘာရယ္မဟုတ္ဘဲ အေဖ့စီးရီးထဲမွာ ပါသြားရင္းနဲ႔ သီခ်င္းဆိုျဖစ္သြားတာ။ ဆိုေတာ့ ခုနေျပာတဲ့ စိန္ျခယ္ျဖာေရာင္လင္း ႐ိုက္ျဖစ္တဲ့အခါက်ေတာ့ ေရွ႕ပိုင္းမွာ အဲဒီသီခ်င္းနဲ႔ ဖိုးေသာၾကာ သီခ်င္းဆိုတဲ့ အခန္း႐ိုက္လိုက္တာ။ ႐ိုက္လိုက္ေတာ့ ပရိသတ္ကလည္း ဖိုးေသာၾကာ သီခ်င္းဆိုတတ္တယ္ဆိုတာေလး သိသြားတယ္၊ ေပၚသြားတယ္။ ေနာက္ပိုင္း ဇာတ္သိမ္းမွာ ေစာေစာကေျပာတဲ့ စိန္ဗိုလ္တင့္ရယ္၊ ေမာင္ကိုကိုရယ္၊ ကၽြန္ေတာ္ရယ္ ဆိုထားတဲ့ ဇာတ္သိမ္းကို ထည့္ျပလိုက္တယ္။ ထည့္ျပလိုက္ေတာ့ ခက္တာက မင္းသားက ဖိုးေသာၾကာ၊ ေစာေစာက ျမန္မာ့႐ုပ္ျမင္သံၾကားမ်ာ ႐ိုက္ထားတာက သုေမာင္၊ စိန္ဗိုလ္တင့္၊ ေမာင္ကိုကိုရယ္ျဖစ္
0 comments:
Post a Comment