ေရွ႔ေဆာင္လမ္းျပေကာင္းဖို႔ အေရးၾကီးသည္ ။

Khaing Lay

ျခံထဲေအးေအးလူလူ ထိုင္ေနစဥ္ ျမင္ကြင္းထဲသို႔ ကေလးငယ္တစ္ဦး ၀င္ေရာက္လာသည္ ။ ကေလးငယ္သည္ အိမ္ေရွ႔ရွိ စမ္းေခ်ာင္းငယ္ေလးဆီသို႔ ဦးတည္ေရြ႔လ်ားေနသည္ ။ သူဘာလုပ္မည္နည္းဟု ဆက္၍ေစာင္႔ၾကည္႔ေနမိသည္ ။ စမ္းေခ်ာင္းေလးနားတိုးကပ္ျပီးေနာက္ ခါး၌ထိုးထားေသာ ငါးမ်ွားတံလးအား ထုတ္လိုက္သည္ကို ေတြ႔လိုက္ရေလ၏ ။ ကေလးငယ္သည္ရွိလွ ဆယ္ႏွစ္ေက်ာ္ သာသာခန္႔သာ ရွိေပမည္ ။
ကၽြန္မတို႔ အိမ္ေရွ႔၌ စမ္းေခ်ာင္းငယ္ေလး တစ္ခုရွိေနပါသည္ ။ ထိုစမ္းေခ်ာင္ေလးသို႔ လူအမ်ားမၾကာခဏ လာေရာက္၍ ငါးမ်ွားတတ္ၾကေပသည္ ။ယခင္လူမ်ားလာေရာက္ ငါးမ်ွားျခင္းသည္ မထူးျခားေသာ္လည္း ယခုလာေသာ ကေလးငယ္သည္ ငယ္လြန္းေနသည္ ။ ထိုကေလးအားၾကည္႔ေနရင္း ကၽြန္မမ်က္၀န္းထဲ၌ မ်က္ရည္မ်ား၀ဲသီလာၾကေလသည္ ။ က်ဆင္းေတာ႔မည္႔ မ်က္ရည္တို႔အား ထိန္းလိုုက္သည္ ။ ထို႔ေနာက္ ဆံုးျဖတ္ခ်က္တစ္ခုႏွင္႔အတူ ကေလးငယ္ရွိရာသို႔ ထြက္လာခဲ႔လိုက္ေတာ႔သည္ ။
ကေလးငယ္အနားသို႔ ေရာက္လ်ွင္ ေဘးခ်င္းယွဥ္ထိုင္ခ်လိုက္သည္ ။ ရုတ္တရက္ သူ႔အနားထိုင္ခ်လိုက္ျခင္းေၾကာင္႔ ကေလးသည္ ကၽြန္မအားေငးၾကည္႔ေနပါ၏။ ကေလးအား ဦးစြာပထမ ျပံဳး၍ ႏွုတ္ဆက္လိုက္သည္ ။ ျပီးေနာက္ စကားစလိုက္ပါသည္ ။
*သားက ငါးလာမ်ွားတာထင္တယ္ *
*ဟုတ္ကဲ႔ အန္တီ ။ အကိုေတြ ဒီမွာ လာျပီးမ်ွားေနၾကေလ ။ သူတို႔ျပန္လာရင္ ငါးေတြ ပါပါလာတတ္လို႔ သားပါလာမ်ွားၾကည္႔တာပါ *
* ေၾသာ္ ..သားက ငါးမ်ွားတတ္လို႔လား *
ရွက္ျပံဳးေလးျပံဳးျပီးေနာက္ *သားက မ်ွားေတာ႕ ေသခ်ာ မမ်ွားတတ္ပါဘူး ။ ခုေတာင္ အကိုေတြ မသိေအာင္ ခိုးထြက္လာတာ * ဟုရိုးသားစြာ ေျပာျပရွာသည္ ။ ကၽြန္မလည္း ကေလးေျပာျပတာေလးေတြအား ဂရုစိုက္နားေထာင္ေပးလိုက္သည္ ။ ကေလးစကားဆံုးသည္ႏွင္႔
*သားကို အန္တီ ဇာတ္လမ္းေလး တစ္ခု ေျပာျပခ်င္တယ္ ။ သားနားေထာင္ၾကည္႔ပါလား ။ နားေထာင္ျပီးမွ ငါးဆက္မ်ွားေပါ႔ *ဟု စကားဆိုလိုက္သည္ ။ ကေလးသည္ ကၽြန္မအားအားနာ၍ထင္သည္ ။ ကၽြန္မေျပာေသာ စကားအား လက္ခံနားေထာင္ေပးခဲ႔သည္ ။
*လြန္ခဲ႔ေသာ ငါးႏွစ္ေလာက္က အန္တီမွာ သိပ္ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ႔ ေမာင္ေလး တစ္ေယာက္ရွိတယ္ ။ အဲဒီအခ်ိန္က အန္တီေမာင္ေလး အသက္ ဆယ္႔ေျခာက္ႏွစ္ဘဲ ရွိေသးတယ္ ။ အန္တီကလည္း ေမာင္ေလး တစ္ေယာက္တည္း ရွိတာဆိုေတာ႔ အရမ္းခ်စ္တာေပါ႔ ။ ဒီလိုနဲ႔ သၾကၤန္ဆိုတဲ႔ ရာသီပြဲေတာ္ေလး တစ္ခုမွာ ေမာင္ေလးက အန္တီကို အျပီးထားသြားခဲ႔တယ္ ။ သၾကၤန္ပြဲေတာ္ ေနာက္ဆံုးေန႔ေလးမွာ ေမာင္ေလးနဲ႔ သူ႔သူငယ္ခ်င္းေတြ သၾကၤန္ေလ်ွာက္လည္ခဲ႔ၾကတယ္ ။ ေန႔လည္ နားခ်ိန္ၾကေတာ႔ ျမစ္ကမ္းနားမွာ သြားျပီးနားၾကတယ္ေလ။ ဒီမွာတင္ နားေနရင္း သားလိုဘဲ ငါးမ်ွားခ်င္တဲ႔စိတ္ေၾကာင္႔ ျမစ္ထဲမွာ ငါးလိုက္ဖမ္းသတဲ႔ ။ အရက္ကလည္း နည္းနည္းမူးေနတာရယ္ ၊ သူတပါးအသက္ကို သက္ခ်င္တဲ႔ စိတ္အားၾကီးေနတာရယ္ေၾကာင္႔ ဆင္းရင္း ဆင္းရင္း ေရနက္တဲ႔ ေနရာကို ေရာက္သြားျပီး ေနနစ္ခဲ႕တယ္ ။ တစ္ေယာက္နစ္လို႔ တစ္ေယာက္ဆယ္တယ္ ။ ေနာက္တစ္ေယာက္ ထပ္နစ္ျပန္တယ္ ။ ဒီလိုနဲ႔ သူငယ္ခ်င္းငါးေယာက္ သြားၾကတာ သံုးေယာက္စလံုးနစ္ေနၾကေတာ႔ က်န္တဲ႔ႏွစ္ေယာက္ ဆက္ျပီးမကယ္ရဲၾကေတာ႔ဘူးေပါ႔ ။ အနီးနားကို ေအာ္ဟစ္အကူညီေတာင္းခဲ႔ေပမဲ႔ နစ္ေနတဲ႔သူေတြကို အခ်ိန္မွီ မကယ္ဆယ္ႏိုင္ေတာ႔ဘူး ။ ေနာက္ဆံုး အေလာင္းေတြကိုဘဲ ရခဲ႔တယ္သား ။ *
ကၽြန္မစကားဆံုးသည္ႏွင္႔ ကေလးငယ္၏ မ်က္ႏွာအေျခေနကို ၾကည္႔လိုက္မိသည္ ။ ကေလးငယ္သည္ လက္ထဲ၌ ကိုင္ထားေသာ ငါးမ်ွားတံေလးအား ေအာက္သို႕ လႊတ္ခ်ထားသည္ကို ေတြ႔လိုက္ရသည္ ။ သူ၏မ်က္ႏွာ အမူယာသည္လည္း စိုးရြံ႔ေၾကာက္လန္႔ေနဟန္ အထင္သားေပၚေပါက္ေနေလ၏ ။ အရွိန္ေလးရတုန္း ကေလးအား ဆက္၍ရွင္းျပခ်င္လာသည္မို႔ စကားအား ဆက္လိုက္သည္ ။
အန္တီ ဖတ္မွတ္ထားတာေလး သားကို ေျပာျပမယ္ ။ '၀ဋ္ ' ဆုိတာေလ ' ၀ဋ'ၬ ဆိုတဲ႔ ပါဠိစကားကေန ဆင္းသက္လာတာ ။ သံသရာ လည္ပတ္ျခင္း၊ အေၾကာင္းျပီး အက်ိဳး - အက်ိဳးျပီးအေၾကာင္း ဆက္စပ္ျဖစ္ပ်က္ျခင္း၊ မေကာင္းမွုျပဳသည့္အတြက္ သံသရာဘ၀ခရီး၌ ဆုိးက်ိဳးတစံုတရာကို ခံစားရျခင္း လို႔ အဓိပၸါယ္ေတြရွိတယ္ ။ ၀ဋ္ သံုးမ်ိဳးရွိတယ္ သား ။ ဘာေတြလည္းဆိုေတာ႔ -
(၁) ကိေလသ၀ဋ္ (အ၀ိဇၨာ) တဏွာ၊ ဥပါဒါန္သံုးပါး၊
(၂) ကမၼ၀ဋ္ (ကုသုိလ္ကံ၊ အကုသုိလ္ကံ)၊
(၃) ၀ိပါက၀ဋ္ (အက်ိဳးတရားမ်ား)၊
၀ဋ္ သည္ ေနာက္ဆံုးအခ်က္ ၀ိပါက၀ဋ္ (အက်ိဳးတရားမ်ား) နွင့္သက္ဆုိင္ေနတယ္ ။ ဒါေၾကာင္႔ '၀ဋ္' နွင့္ '၀ိပါက' တို႔ဟာ စကားလံုး ကြဲျပားေသာ္လည္း ဘေဘာအဓိပၸါယ္ မကြဲျပားဘူး ။ ဒီအတြက္ တစ္စံုတစ္ေယာက္က ဒုကၡၾကီးစြာ ခံစားေနရင္ '၀ဋ္ခံေနရတယ္၊ ၀ဋ္ၾကီးတယ္' လို႔ဆိုၾကတာေပါ႔ ။ 'သူတပါးကို မညွင္းဆဲနဲ ့၊ ၀ဋ္ လိုက္တတ္တယ္လို႔ လူၾကီးသူမေတြက အစဥ္အလာနဲ႔ ဆံုးမေျပာဆုိလာၾကတာေပါ႔ကြယ္ ။ အန္တီေျပာတဲ႔ စကားေတြ သားခ်က္ခ်င္း နားလည္ဖို႔ ခက္ခ်င္ခက္မယ္ ။ ဒါေပမဲ႔ သားတျဖည္းျဖည္း ၾကီးလာရင္ နားလည္လာပါလိမ္႔မယ္ ။ အေရးၾကီးတာက သူတပါးကို တစံုတခု ျပဳလုပ္ဖို႔ ၾကိဳးစားေနစဥ္ ကိုယ္က အရင္ တခုခု ျဖစ္တတ္ဆိုတာကို သားသိဖို႔ ေျပာျပတာပါ ။ အန္တီေမာင္ေလး အျဖစ္ကိုဘဲ သားၾကည္႔ေလ ။ သူတပါး အသက္ကို သတ္ဖို႔ၾကိဳးေနစဥ္မွာ သူအရင္ေသခဲ႔ရတယ္ ။ဒါဟာ ၀ဋ္လည္တာပဲ သား ။
ကေလးသည္ ကၽြန္မေျပာျပသည္႔ အေၾကာင္းအရာတို႔အား လက္ခံယံုၾကည္မည္ဆိုတာ အေသခ်ာပင္ ။ အဘယ္ေၾကာင္႔ဆိုေသာ္ ကေလး၏မ်က္လံုးမ်ားမွ သက္ေသခံေနပါ၏ ။ကေလးငယ္သည္ ကၽြန္မစကားမ်ားအား ေသခ်ာစြာနားေထာင္ျပီးေနာက္ ငါးမ်ွားျခင္းအား ဆက္၍မလုပ္ေတာ႔ဘဲ ျပန္သြားပါေတာ႔သည္ ။ ကၽြန္မလည္း ျခံထဲသို႔ ျပန္လာျပီး နဂိုထိုင္ရာ ခံု၌ျပန္ထိုင္ျပီး မိမိလုပ္ရပ္အား ေက်နပ္ေနမိသည္ ။ ကေလးေတြ၏ အေတြးေခၚ အယူဆ က်င္႔ၾကံမွ ု႔ေတြ မွန္ကန္ေစဖို႔ အေရးၾကီးဆံုးသူတို႔သည္ အကို အမ မိခင္ ဖခင္ ဆရာ ဆရာမ တို႔ပင္ ျဖစ္သည္ ။ ကေလးဆိုသည္မွာ ေရွ႔ေဆာင္လမ္းျပသူတို႔၏ နည္းနာမ်ားအား အတုယူတတ္သူေတြပင္။ ထိုအတြက္ေၾကာင္႔ ေရွ႔ေဆာင္လမ္းျပသူေတြ အေနျဖင္႔ မိမိတို႔၏ ရင္ေသြးငယ္ေတြ နည္းယူမမွားေစဖို႔ အထုူးဂရုစိုက္ဖို႔ လိုအပ္လွေပသည္ ။ လူၾကီးေတြသည္ လူငယ္ေတြအား ေကာင္းမြန္ေသာ အသိစိတ္မ်ား ၀င္လာေစရန္ ၊ စံနမူနာ ယူတတ္ေစရန္ ေနျပၾကဖို႔ အလြန္အေရးၾကီးေၾကာင္း ေတြးမိရင္း ဒီေန႔အတြက္ ကၽြန္မ၏ တာ၀န္ေက်မွ ု႔အေပၚ ေက်နပ္ေနမိပါေတာ႔သည္ ။
( ဘာသာေရးစာေလးမ်ားကို ကုိငယ္ဆိုဒ္မွ ေလ႔လာသည္ )

ဒီတစ္ပတ္ ယဥ္ေက်းလိမၼာဂ်ာနယ္တြင္ ပါ၀င္ေသာ ေဆာင္းပါးေလးပါ ။

ေရးသားသူ = ခိုင္ေလး ( ေရႊေတာင္ )