Monday, July 21, 2014

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း လုပ္ႀကံခံရမႈ၏ ေနာက္ကြယ္မွ ပေဟဠိ ကြင္းဆက္မ်ား (အပိုင္း – ၄)


ေနမင္း| July 19, 2014 | Hits:3,769

ကြန္ျမဴနစ္ သခင္ဗဟိန္းအား တပ္မေတာ္ကို ဦးစီးေခါင္းေဆာင္ေနရာေပးရန္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း လွ်ိဳ႕၀ွက္စီစဥ္ခဲ့ပံုကို ဆိုရွယ္လစ္မ်ား သိသြားဟန္ရွိသည္ဟု ဗုိလ္ေက်ာ္ေဇာက ၄င္း၏ ကိုယ္တုိင္ေရး အတၳဳပၸတၱိစာအုပ္ (စာမ်က္ႏွာ ၁၁၉) တြင္ ဗိုလ္ေအာင္ႀကီး၏ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ကာလ ဦးေန၀င္းထံေပးစာမ်ားကို ရည္ညႊန္း ေကာက္ခ်က္ခ်ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။


ဗိုလ္ေက်ာ္ေဇာသည္ မဆလေခတ္ ေနာက္ဆံုးသမၼတ ေဒါက္တာ ေမာင္ေမာင္ေရးသည့္ “ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ အေရးအခင္း” စာအုပ္ အဂၤလိပ္၊ ျမန္မာႏွစ္ဘာသာျဖင့္ ထုတ္ေ၀ထားခ်က္ကို ဖတ္ရႈခြင့္မရခဲ့ဟု ယူဆပါသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ အဆိုပါ စာအုပ္ကို ေဒါက္တာ ေမာင္ေမာင္အေနျဖင့္ သက္ရွိထင္ရွားရွိစဥ္ ေရးသားခဲ့ၿပီး ျဖစ္ေသာ္လည္း ၁၉၉၄ ခုႏွစ္ ၄င္းကြယ္လြန္သည့္တိုင္ ထုတ္ေ၀ျခင္း မရွိခဲ့ပါ။ ေဒါက္တာ ေမာင္ေမာင္ ကြယ္လြန္ၿပီး ၅ ႏွစ္ေက်ာ္ ၁၉၉၉ ခုႏွစ္တြင္မွ အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စုတြင္ ထူးထူးျခားျခားသြား၍ အဂၤလိပ္ဘာသာျဖင့္ စတင္ထုတ္ေ၀ခဲ့ပါသည္။ အဆိုပါစာအုပ္ ျမန္မာဘာသာျပန္ကို ေဒါက္တာ ေမာင္ေမာင္ ကြယ္လြန္ၿပီး ၁၉ ႏွစ္ၾကာ၂၀၁၃ ခုႏွစ္တြင္မွ အလြန္ေနာက္က်စြာ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ထုတ္ေ၀ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။ အဆိုပါစာအုပ္ အခန္း ၁၂၊ ျပန္လည္အမွတ္ရျခင္း၊ စာမ်က္ႏွာ ၃၈၄ တြင္ “ယေန႔ေခတ္လူမ်ား မွတ္မိမည္ မဟုတ္ေသာ အျခားျဖစ္ရပ္တခုမွာ စစ္ႀကီးၿပီးသြားခ်ိန္၌ မဟာမိတ္စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္ ေမာင့္ဘက္တန္သည္ ျမန္မာ့ေတာ္လွန္ေရးတပ္မ်ားအား မ်ိဳးခ်စ္ျမန္မာ့တပ္ဖြဲ႕ PBF ဟု ေျပာင္းလဲအမည္ကင္ပြန္းတပ္လ်က္ ၄င္းတပ္ဖြဲ႕၏အနာဂတ္ကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းႏွင့္ ေလးေလးနက္နက္ ေဆြးေႏြးခဲ့သည္။ ထိုအခါက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းသည္ တပ္မေတာ္ကာကြယ္ေရး ဦးစီးခ်ဳပ္အျဖစ္ လူသိနည္းၿပီး ေအးေဆးစြာ ေနတတ္ေသာ ကြန္ျမဴနစ္တဦးျဖစ္သည့္ သခင္ဗဟိန္းအား စာႏွင့္ေပႏွင့္ တရား၀င္ ခန္႔အပ္ခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ သခင္ဗဟိန္းမွ ဦးစီးခ်ဳပ္ရာထူးအား လိမၼာပါးနပ္စြာ ျငင္းပယ္ခဲ့ရံုသာမက ႏိုင္ငံေရးေလာကကိုလည္း အၿပီးအပိုင္ေက်ာခိုင္းကာ ဇာတိမႏၱေလးသို႔ ျပန္သြားခဲ့သည္။ ေနာက္တႏွစ္ခန္႔ၾကာေသာ္ သူသည္ မႏၱေလးမွာပင္ ဆံုးသြားခဲ့သည္။”
DSC_4609

စာေရးသူသည္ ရွစ္ေလးလုံး အေရးေတာ္ပံု ကာလတြင္ BBC ႏွင့္ ဆက္သြယ္၍ သတင္းမ်ားကို ေပးပို႔ခဲ့ ေသာေၾကာင့္ စစ္အစိုးရက ေထာင္ခ်ခဲ့သည္။ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာ လတြင္ ေနာက္ဆုံး အႀကိမ္ ေထာင္မွ ျပန္ထြက္လာသည္။ ယခုအခါ ရန္ကုန္ျမိဳ႕တြင္ ေနထိုင္လ်က္ရွိျပီး သမိုင္းဆိုင္ရာ သုေတသန ျပဳစုခ်က္မ်ား ေရးသားေနသည္။

“ဤျဖစ္ရပ္ျဖစ္စဥ္တို႔မွာ အတိတ္တြင္က်န္ရစ္ခဲ့ၿပီးျဖစ္ေသာ ကိစၥရပ္မ်ားျဖစ္လ်က္ လူသားတို႔၏ သေဘာသဘာ၀ကို နားလည္ သိျမင္ေစလို၍ ေဖာ္ျပရျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၊ သခင္သန္းထြန္း၊ သခင္ဗဟိန္းႏွင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေန၀င္းတို႔ အားလံုးသည္ လူသားထဲမွ လူမ်ားသာျဖစ္ၾကသည္မို႔ အားနည္းခ်က္ ေပ်ာ့ကြက္မ်ား မကင္းႏိုင္ၾက။ ျဖစ္စဥ္ျဖစ္ရပ္တို႔ မည္သည္ သူ႔ေနာက္ခံ အေၾကာင္းႏွင့္သူ ေပၚေပါက္လာတတ္သလို ကြဲျပားျခားနားေသာ လွ်ိဳ႕၀ွက္ အနက္ဓိပၸါယ္မ်ား ပါ၀င္သရုပ္ေဆာင္ၾကသူတို႔၏ စိတ္ေန စိတ္သေဘာထားမ်ားတို႔ႏွင့္လည္း သက္ဆိုင္ေနေၾကာင္း ေတြ႔ရေပလိမ့္မည္” ဟု ေဖာ္ျပပါရွိခ်က္အရ ကြန္ျမဴနစ္ သခင္ဗဟိန္းကို တပ္မေတာ္ ေခါင္းေဆာင္တင္ရန္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္ဆန္းက သခင္သန္းထြန္းႏွင့္ ႀကိဳတင္ညိွဳႏိႈင္း တိုင္ပင္ေဆြးေႏြး ေတာင္းခံခဲ့ျခင္း မဟုတ္ဘဲ စာႏွင့္ေပႏွင့္ တရား၀င္ ခန္႔အပ္ခဲ့သည္ဟုပင္ ေဒါက္တာေမာင္ေမာင္က အတိအက် စြပ္စြဲေရးသားထားသည္ကို ေတြ႕ရပါသည္။ အမွန္တကယ္ေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း တင္ျပေသာ တပ္မေတာ္ေခါင္းေဆာင္ စာရင္းမွန္မွာ ဗိုလ္လက်္ာႏွင့္ ေစာၾကာဒိုး ျဖစ္ေနသည္ကို ေဒါက္တာေမာင္ေမာင္၏ စာတြင္ ရွင္းျပမထားေပ။

မည္သို႔ဆိုေစ သခင္ဗဟိန္းအား ဦးစီးခ်ဳပ္ခန္႔အပ္ရန္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း လွ်ိဳ႕၀ွက္စီစဥ္ခဲ့ပံုကို ကႏၵီစာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္သည့္အခ်ိန္ကာလ တ၀ိုက္ကပင္ ဆုိရွယ္လစ္အုပ္စု ေနာင္တြင္ ယူနစ္အုပ္စုဟု တပ္မေတာ္အတြင္း ထင္ရွားလာသူမ်ားက သိရွိသြားခဲ့ၿပီဟု မွတ္ယူရန္ အေၾကာင္းမ်ား ထင္ရွားေပၚေပါက္ေနသည္ကေတာ့ အမွန္ပင္ျဖစ္ပါသည္။ ေခတ္တေခတ္၏ အေရးပါလွသည့္ အျဖစ္အပ်က္မ်ားကို နက္ရိႈင္းစြာ သိရွိနားလည္ေစရန္ ဂ်ပန္ေခတ္အဓိပတိ ေဒါက္တာဘေမာ္ ေရးသားၿပီး စစ္ၿပီးေခတ္တြင္ ထုတ္ေ၀သည့္ “ျမန္မာျပည္တြင္း ေအာင္ျမင္မႈႀကီး” အမည္ရွိ စာအုပ္တြင္ ေဒါက္တာဘေမာ္က “ျမန္မာျပည္ႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ သမိုင္းဆိုင္ရာ အမွန္တရားမ်ားသည္ ျမန္မာလူမ်ိဳးတို႔ကိုယ္တိုင္ ျပန္မေျပာျပသမွ်  ကာလပတ္လံုး မည္သည့္အခါမွ် ရုပ္လံုးပီျပင္စြာ ေပၚလြင္လာမည္ မဟုတ္ေခ်”  ဟု ေရးသားခဲ့ပါသည္။ ၄င္းကပင္ ဆက္လက္၍ “ဒုတိယကမၻာစစ္ႏွင့္ စစ္ႀကိဳေခတ္ ျမန္မာ့သမိုင္းကို ထိုေခတ္တြင္ပါ၀င္ေသာ ျမန္မာတို႔ကိုယ္တိုင္ မေရးသားရေသးေၾကာင္း ၀န္ခံခဲ့ၿပီး အေၾကာင္းရာ ခိုင္ခိုင္လံုလံုကို အတြင္းက်က် သိထားေသာပုဂၢိဳလ္တို႕က မေရးသားေသးသမွ် ျမန္မာျပည္တြင္ ျဖစ္ပြားခဲ့ေသာ အေၾကာင္းရင္းမ်ား၏ အမွန္တရားကို သိရွိနားလည္ႏိုင္မည္ မဟုတ္ေခ်” ဟု ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို ဘယ္သူသတ္သလဲ၊ ဥေယ်ာဇဥ္၊ စာမ်က္ႏွာ ၁၅ ပါရွိခ်က္ကိုလည္း စာဖတ္သူမ်ား သတိျပဳသင့္ပါသည္။

ႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္မ်ား လုပ္ႀကံခံရသည့္ ေခတ္သစ္ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးသမိုင္းတြင္ အေရးႀကီးလွေသာ အာဇာနည္ေန႔ႏွင့္ ပတ္သက္၍ တရားခံအျဖစ္ ဦးေစာႏွင့္ အေပါင္းအပါမ်ား ေနာက္ကြယ္တြင္ နယ္ခ်ဲ႕သမားမ်ား ရွိေနသည္ ဟူေသာ ေကာက္ခ်က္ကို ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး အသိုင္းအ၀ုိင္းက ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ခ်မွတ္ခဲ့ၿပီး ျဖစ္ပါသည္။ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ေနာက္ပိုင္းတြင္ ႏိုင္ငံေတာ္လုပ္ႀကံမႈႏွင့္ ပတ္သက္၍ တရားခံဦးေစာသည္ ႏိုင္ငံေရးေထာင္ေခ်ာက္ ဆင္မႈအတြင္း က်ေရာက္ခဲ့ေသာ သားေကာင္တဦးသာျဖစ္ၿပီး ႏိုင္ငံေရးေထာင္ေခ်ာက္ဆင္သူမွာ ဦးေန၀င္းျဖစ္သည္ဟူေသာ အယူအဆအသစ္တခု ထင္ထင္ရွားရွား ေပၚထြက္လာပါသည္။ အဆိုပါ အယူအဆသည္ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ေနာက္ပိုင္း ျမန္မာႏိုင္ငံမွ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ ႏိုင္ငံျခားသို႔ စြန္႔ခြာလာသူ ျမန္မာအသိုင္းအ၀န္းတြင္ အက်ယ္ေလာင္ဆံုး ျဖစ္မည္ဟု ယူဆပါသည္။ ဦးေန၀င္းႏွင့္ တြဲဖက္လ်က္  စာေရးဆရာ ရန္ကုန္ဘေဆြ၊ ဗိုလ္လက္်ာ၏ညီ ဦးျမလိႈင္တို႔ ေျပာဆို လုပ္ကိုင္ခ်က္မ်ားကို သက္ေသထူၿပီး အဆိုပါ အယူအဆကို ထူေထာင္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ စာေရးသူ အေနျဖင့္ ႏိုင္ငံေတာ္လုပ္ႀကံမႈတြင္ ဦးေန၀င္း ပါ၀င္ပတ္သက္ျခင္း မရွိဟု မဆိုႏိုင္ေသာ္လည္း ျပည္ပေရာက္ ျမန္မာမ်ား ယူဆသလို ႏိုင္ငံေတာ္လုပ္ႀကံမႈတြင္ ဦးေန၀င္းသာ အဓိကဇာစ္ျမစ္ တာ၀န္ရွိသူအျဖစ္ ေတြးေခၚမႈလမ္းဆံုးေနျခင္းကို လက္ခံရန္ ခဲယဥ္းလွပါသည္။

စာေရးသူအေနျဖင့္ ဦးေန၀င္း ကိုယ္တိုင္သည္ပင္လ်င္ ၁၉၄၅ မွ ၁၉၆၀ ခုႏွစ္ အိမ္ေစာင့္အစိုးရအျဖစ္ အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့သည့္ ကာလအထိ ျမန္မာႏိုင္ငံေရး က်ားကြက္ေပၚတြင္ ဆိုရွယ္လစ္ဂိုဏ္း၏ နယ္ရုပ္တရုပ္သာ ျဖစ္သည္ဟု ထင္ျမင္ယူဆပါသည္။ ဤယူဆခ်က္ကို ရွင္းလင္းစြာ သိျမင္ႏိုင္ရန္ လုပ္ႀကံခံရေတာ့မည့္ အမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္ ဦးေအာင္ဆန္း၏ ႏိုင္ငံေရးဘ၀ခရီးတြင္ သူႏွင့္ထိစပ္ခဲ့ေသာ ပုဂၢိဳလ္/ပါတီ အသင္းအဖြဲ႕မ်ား ဆက္စပ္ပံုကိုလည္း အတန္အသင့္ သိထားမွသာ နားလည္ႏိုင္မည္ဟု ယူဆပါသည္။ ဆိုရွယ္လစ္ ပါတီေခါင္းေဆာင္ ဦးဗေဆြ၊ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းတို႔သည္ ဦးႏု၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတုိ႕ႏွင့္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားသမဂၢ ႏိုင္ငံေရးကာလက စတင္ရင္းႏွီးခဲ့သူမ်ားျဖစ္သည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္ ဦးႏုတို႔သည္ သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္း၏ တို႔ဗမာအစည္းအရံုးတြင္ ၁၉၃၈ ႏို၀င္ဘာလ ၂၀ ၌ အေထြေထြ အတြင္းေရးမွဴးႏွင့္ ၀ါဒျဖန္႔ခ်ိေရးမွဴး တာ၀န္မ်ားယူၿပီး ႏိုင္ငံံေရးေလာကသို႔ စတင္၀င္ေရာက္ခဲ့သူမ်ား ျဖစ္ပါသည္။

ထို႔ေနာက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ ၁၉၃၉ ၾသဂုတ္လ ၁၅ ရက္တြင္ သခင္စိုး ေခါင္းေဆာင္ေသာ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီတြင္လည္း အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴး တာ၀န္ယူပါ၀င္ခဲ့ျပန္သည္။ ထို႔အတူ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ ၁၉၃၉ ေအာက္တိုဘာ ၁ ရက္တြင္ ေဒါက္တာ ဘေမာ္ေခါင္းေဆာင္ေသာ ဗမာ့ထြက္ရပ္ဂိုဏ္း၌ တို႔ဗမာအစည္းအရံုး ကိုယ္စားျပဳ၍ အေထြေထြ အတြင္းေရးမွဴး တာ၀န္ယူ ပါ၀င္ခဲ့ျပန္သည္။ ထို႔အျပင္ ၁၉၃၉ ႏို၀င္ဘာ ၁၈ တြင္ သခင္ျမ ေခါင္းေဆာင္ေသာ ျပည္သူ႔အေရးေတာ္ ပံုပါတီ၌ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ ေျမေအာက္ေတာ္လွန္ေရး လႈပ္ရွားမႈ လုပ္ငန္းမ်ားအတြက္ ျပည္ပေခါင္းေဆာင္ တာ၀န္ယူခဲ့ျပန္သည္။ ၁၉၄၀/၄၁ အတြင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္ ေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္လာခဲ့ျပန္သည္။ စစ္တပ္ကို ဦးစီး၍ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္း ၀င္ေရာက္လာခ်ိန္မွစ၍ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ဟူေသာ အမည္ျဖင့္ လူထုၾကား ထင္ရွားလာခ်ိန္တြင္ ဦးေအာင္ဆန္းသည္ မူလပါ၀င္ခဲ့ေသာ အဖြဲ႕မ်ားကို ဆက္လက္ ကိုယ္စားျပဳျခင္း၊ တရား၀င္ႏႈတ္ထြက္ျခင္း မရွိဘဲ အဆက္အဆံ ကင္းျပတ္၍ တပ္ေခါင္းေဆာင္ပံုစံျဖင့္သာ ရပ္တည္လာမႈမ်ားသည္ကို ေတြ႕ရသည္။

ဤအေျခအေနတြင္ ႏိုင္ငံေရးအရွိန္အ၀ါ ႀကီးေနၿပီျဖစ္ေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအား မူလပါ၀င္ခဲ့ေသာ  ပါတီအဖြဲ႕အစည္းမ်ားသည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ အေျခအေနကို ေစာင့္ၾကည့္လာရၿပီး မိမိတို႔ပါတီ အတြင္းစည္းအဖြဲ႔၀င္အျဖစ္ ခိုင္ခိုင္မာမာ မသတ္မွတ္ရဲသလို၊ အရွိန္အ၀ါႀကီးေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို ဆန္႔က်င္ၿပီး သက္ဆိုင္ရာ ပါတီမ်ားမွလည္း ထုတ္မပစ္ရဲ၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ အရွိန္အ၀ါကို ရသေလာက္သံုးႏိုင္သမွ်သံုး၍ မိမိပါတီ ဦးေဆာင္ေနရာ ရေရးအတြက္ အျမတ္ထုတ္ေနၾကခ်ိန္ ျဖစ္လာပါသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ကိုယ္တိုင္ကလည္း သက္ဆိုင္ရာ ပါတီအသီးသီးမွ ႏုတ္ထြက္ျခင္းမရွိဘဲ မိမိကို ၀ိုင္းရံအသံုးခ်ေနသည္ကုိ သိရွိလက္ခံထားသည့္ သေဘာေတြ႕ရသည္။ ေျမေအာက္ေတာ္လွန္ေရးအတြက္ ရည္မွန္းၿပီးဖြဲ႔ခဲ့ေသာ ျပည္သူ႔အေရးေတာ္ပံု ပါတီအေနျဖင့္ ၄င္း၏ ႏိုင္ငံတြင္း လက္နက္စြဲကိုင္ ပုန္ကန္ထၾကြေရး အဖြဲ႕၀င္မ်ားျဖစ္ေသာ ဦးဗေဆြ၊ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္း၊ ရန္ကုန္ဘေဆြ၊ ဗိုလ္ေမာင္ေမာင္၊ ဗိုလ္ေအာင္ႀကီးတို႔သည္ ၄င္းတို႔အား ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းက ယခင္ကဲ့သို႕ အေလးမထား ေနရာမေပးဘဲ ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္ႏွင့္ စစ္တပ္ကိုသာ ဦးစားေပးေနမႈကို ေက်နပ္မႈ မရွိၾကေၾကာင္းကိုလည္း ေလ့လာသံုးသပ္ေတြ႕ရွိရပါသည္။

လြတ္လပ္ေရးအတြက္ ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္ ေတာ္လွန္ေရးႏွင့္ ျပန္လည္ ၀င္ေရာက္လာႏိုင္သည့္ ကိုလိုနီနယ္ခ်ဲ႕ကို ဆက္လက္ လက္နက္စြဲကိုင္ တိုက္ခိုက္ေရး အျမင္အေပၚ သေဘာထားကြဲလြဲမႈသည္ ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္၀င္ အုပ္စုႏွင့္ အေရးေတာ္ပံုပါတီ၏ ယူနစ္ဂိုဏ္း၀င္ ဂ်ပန္ေခတ္ မဂၤလာဒံုစစ္ေက်ာင္းဆင္း စစ္ဗိုလ္ငယ္မ်ား အၾကားတြင္ ပို၍ထင္ရွားလာခဲ့သည္ကို ေတြ႕ရပါသည္။ ေနာင္တြင္ ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္၀င္ အမ်ားစုမွာ လက္၀ဲကြန္ျမဴနစ္မ်ား ျဖစ္လာၾက၍ ယူနစ္အုပ္စု၀င္မ်ားမွာ ဆိုရွယ္လစ္ဂိုဏ္းသားမ်ား ျဖစ္လာၾကပါသည္။ ၁၉၄၅ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လ ၂၀ တြင္ ဒုတိယ ပါတီကြန္ဂရက္မွ ဗမာျပည္ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီကို ျပန္လည္ဖြဲ႕စည္းရာတြင္လည္းေကာင္း၊ ၁၉၄၅ စက္တင္ဘာလ ၁ ရက္တြင္ ျပည္သူ႔အေရးေတာ္ပံုပါတီမွ ဆိုရွယ္လစ္ပါတီအျဖစ္ ျပန္လည္ဖြဲ႕စည္းရာတြင္ လည္းေကာင္း၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ မည္သည့္ပါတီတြင္မွ် ပါ၀င္လာျခင္း မရွိေတာ့ဘဲ စစ္တပ္ဦးေဆာင္သူ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အျဖစ္ ရပ္တည္ က်န္ရစ္ခဲ့သည္ကို ေတြ႕ရသည္။ သို႔ေသာ္ ၁၉-၈-၄၅ တြင္ ဖြဲ႕စည္းေသာ ဖတပလအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ ဥကၠ႒ တာ၀န္ကိုမူ ကိုယ္ပိုင္ပါတီမရွိဘဲ ရယူထားသည္ကို ေတြ႕ရသည္။

ထို႔ျပင္ ၄-၉-၄၅ သီဟိုဠ္ကၽြန္း (သီရီလကၤာႏိုင္ငံ) ကႏၵီၿမိဳ႕၌ မ်ိဳးခ်စ္ဗမာ့တပ္မေတာ္ကို အၿမဲတမ္း ဗမာ့တပ္မေတာ္အျဖစ္ ေျပာင္းလဲသည့္အခါ မိမိသည္ တပ္မေတာ္မွ အထြက္ျပ၍ ႏိုင္ငံေရးေလာက ၀င္ရန္ ျပင္ဆင္ထားၿပီးျဖစ္ေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ ယခင္က မိမိပါ၀င္ခဲ့ေသာ အထက္ပါပါတီ ၂ ခုလုံးတြင္ ပါ၀င္ျခင္းမရွိဘဲ ႏိုင္ငံေရးေလာကတြင္ တကိုယ္ေတာ္ ရပ္တည္ခဲ့ျခင္းမွာ စာဖတ္သူမ်ား အေတြးနယ္ခ်ဲ႕သင့္ေသာ အေၾကာင္းတရပ္ ျဖစ္လာပါသည္။ ၂၇-၁၀-၄၅ တြင္ စစ္တပ္မွ တရား၀င္ႏႈတ္ထြက္၍ ႏိုင္ငံေရးနယ္ပယ္သို႔ ၀င္ေရာက္လာေသာ ဦးေအာင္ဆန္းသည္ ၁-၁၂-၄၅ တြင္ ႏိုင္ငံေရးပါတီ မဟုတ္ေသာ “ျပည့္သူ႕ရဲေဘာ္တပ္ဖြဲ႕”ကို စစ္ေသနာပတိႏွင့္ ဥကၠ႒ေနရာ ရယူဖြဲ႕စည္း ထူေထာင္ခဲ့သည္ကို ေတြ႔ရျပန္သည္။ အဆိုပါ ျပည္သူ႕ရဲေဘာ္တပ္ဖြဲ႕ဆိုသည္မွာ လြတ္လပ္ေရးတိုက္ပြဲ၀င္ ရဲေဘာ္ေဟာင္းမ်ားခ်ည္း မဟုတ္၊ ျပည္သူထဲမွ လူသစ္အမ်ိဳးသား၊ အမ်ိဳးသမီးမ်ားကုိလည္း လက္ခံသည္ဟု သိရသည္။ တပ္ပံုသ႑ာန္ ဖြဲ႔စည္းထားၿပီး ပါတီလည္း မဟုတ္သျဖင့္ အခ်ိန္မေရြး ဦးေအာင္ဆန္း၏ ကိုယ္ပိုင္တပ္ ျဖစ္လာႏိုင္ေသာ အေျခအေနသည္ လြတ္လပ္ေရး ရခါနီး ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး အခင္းအက်င္းတြင္ ထင္ရွားေပၚေပါက္ခဲ့သည္ကေတာ့ အမွန္ပင္ျဖစ္ပါသည္။

ျပည့္သူ႔ရဲေဘာ္အဖြဲ႔သည္ ၀ါဒသေဘာတရားႏွင့္ လုပ္ငန္း လမ္းညႊန္ခ်က္မရွိ ပုဂၢိဳလ္ေရး ကိုးကြယ္မႈ အေပၚ အေျခတည္ ဖြဲ႔ထားသျဖင့္ ေခတ္သစ္အာဏာရွင္ စနစ္တရပ္ ထူေထာင္ဖို႔အတြက္ ရည္ရြယ္ ဖြဲ႔စည္းေလေရာ့သလားဟု ထင္မွတ္ရေပသည္။ အထူးသျဖင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္သည္ တူရကီ အမ်ိဳးသား ေခါင္းေဆာင္ႀကီးႏွင့္ အာဏာရွင္အျဖစ္ ကမၻာေက်ာ္ခဲ့သူ မူစတာဖါလ္ကီးမား၏ ပံုရိပ္ကိုေဖာ္ဖို႕ ႀကိဳးစားခဲ့ဟန္ရွိသည္ဟု စာေရးသူ ယူဆပါသည္။ ျပည္သူ႕ရဲေဘာ္သည္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မရွိေတာ့သည့္အခါ ရဲေဘာ္ျဖဴ၊ ရဲေဘာ္၀ါစသျဖင့္ ျပည္တြင္းစစ္အတြင္း သင္းကြဲလက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႕မ်ား ျဖစ္သြားၾကသည္ကို ေတြ႕ရပါသည္။ တရား၀င္ ကိုယ္ပိုင္ပါတီ မရွိဘဲ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ဥကၠ႒ ေနရာယူထားၿပီး ကိုယ္ပိုင္တပ္ပံုစံအဖြဲ႕တခုကို ပါတီျပင္ပတြင္ တည္ေထာင္လာေသာ ဦးေအာင္ဆန္း၏ ႏိုင္ငံေရးအခင္းအက်င္းကို ၿပိဳင္ဘက္ပါတီျဖစ္ေစ၊ မိတ္ဖက္ပါတီျဖစ္ေစ၊ အားလံုးက ဂရုထားရမည့္ ပုဂၢိဳလ္အေနအထားသို႔ ဦးေအာင္ဆန္း ေရာက္ရွိေနသည္မွာလည္း ဦးေအာင္ဆန္း ကိုယ္တိုင္ ဖန္တီးေသာ ဦးေအာင္ဆန္း၏ ႏိုင္ငံေရးကံၾကမၼာပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ထို႕ျပင္ ရန္သူမိတ္ေဆြအားလံုး ဦးေအာင္ဆန္းအနီးတြင္ ၀ိုင္းရံခြင့္ရွိေနေသာ အေျခအေနထူး တရပ္လည္း အမွန္ပင္ ျဖစ္ေပၚေနခ်ိန္ ျဖစ္ပါသည္။

အလားတူပင္ တရား၀င္ ဖြဲ႔စည္းထားေသာ တပ္မေတာ္အား မိမိႏွင့္ မယားညီအစ္ကိုေတာ္သူ သခင္သန္းထြန္း၏ ကြန္ျမဴနစ္မ်ား လက္ထဲလႊဲအပ္ႏိုင္ၿပီး မိမိက ကာကြယ္ေရး၀န္ႀကီး အာဏာကို ကိုင္စြဲလ်က္ အခ်ိန္မေရြး ကိုယ္ပိုင္တပ္ပံုစံ ဖြဲ႕ႏိုင္သည့္ “ျပည့္သူ႕ရဲေဘာ္တပ္ဖြဲ႔” ႀကီးကို ထူေထာင္လာသူ ဦးေအာင္ဆန္းအား လက္နက္ကိုင္တပ္မရွိေသာ အျခားပါတီ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားက ေခါင္းငံု႔လက္ပိုက္ ၾကည့္ေနရမည့္ အေျခအေန တရပ္ဆီသို႕ ထိုအခ်ိန္က ျမန္မာႏိုင္ငံသည္ ဦးတည္ေနသည္ဟုပင္ သံုးသပ္ႏိုင္ပါသည္။ ဦးေစာက လက္နက္မရွိေသာ ဂဠဳန္တပ္ဖြဲ႕ကို ထူေထာင္ထားသကဲ့သို႕ ေဒါက္တာဘေမာ္ကလည္း သားမက္ဗိုလ္ရန္ႏိုင္ အားကိုးျဖင့္ ေဒါင္းနီတပ္ဖြဲ႔ ထူေထာင္ရန္ ျပင္ဆင္ေနသည္ကိုလည္း ထိုအခ်ိန္တြင္ ေလ့လာေတြ႕ရွိရပါသည္။

လြတ္လပ္ေရးအတြက္ ျပည္တြင္းသူပုန္ထေရး တာ၀န္ျဖင့္ လက္နက္ကိုင္ အေတြ႔အႀကံဳ ရွိခဲ့ၿပီး ဂ်ပန္ေခတ္ မဂၤလာဒံု ဗိုလ္သင္တန္းဆင္း ပုဂၢိဳလ္မ်ားႏွင့္ ကိုယ္ပို္င္တပ္ဖြဲ႕ အသင့္တင့္ရွိလာၿပီျဖစ္ေသာ ဆိုရွယ္လစ္ပါတီ ဂုိဏ္းသားမ်ားကမူ အာဏာလိုခ်င္၍ ပါတီႏိုင္ငံေရးထဲ ၀င္လာသူမ်ားသာျဖစ္ရာ မိမိတို႔လက္ထဲ လက္နက္ရွိတပ္ ရွိေနၿပီျဖစ္၍ မိမိၿပိဳင္ဘက္ ဦးေအာင္ဆန္းအေပၚ မည္သို႔ သေဘာထားမည္ကို စဥ္းစားၾကည့္ႏိုင္ပါသည္။

ကဗ်ာဆရာႀကီး ဒဂုန္တာရာက ဦးေအာင္ဆန္းကို အရိုင္းဟု တင္စားခဲ့ပါသည္။ ကိုလိုနီေခတ္ ႏိုင္ငံေရး သမားေဟာင္းႀကီးမ်ားႏွင့္ ႏွီးႏြယ္ေသာ အသိုင္းအ၀ိုင္းကမူ ဦးေအာင္ဆန္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ မလိုတမာစိတ္ျဖင့္ ျပင္းထန္ေသာ ေ၀ဖန္သံကိုလည္း စာေရးသူ လူငယ္ဘ၀ကပင္ ၾကားဖူးပါ၏။ စာေရးသူတို႕လူငယ္ဘ၀က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ပါးစပ္ေျပာပံုျပင္မ်ားျဖင့္ တင္စား ေျပာေနၾကသည္ကို ႏိုင္ငံေရးသမားေဟာင္း အခ်ိဳ႕က နားခါးဟန္ျဖင့္ “ေအာင္ဆန္းဆိုတာ ေ-ာက္ရမ္း တေစာက္ကန္းေကာင္ပါကြာ၊ အေသေစာလို႕ အာဇာနည္ျဖစ္တာ၊ အာဏာႏိုင္ငံေရး၊ ပါတီႏိုင္ငံေရးနယ္မွာ နည္းနည္းေလးပဲ အသက္ရွည္ခဲ့ရင္ ဒီေကာင္ ႏိုင္ငံေရး ေျမာင္းပုတ္ထဲ ေရာက္သြားမွာ ျမင္ေယာင္ေသးတယ္။  မင္းတို႔လည္း သူ႔အေၾကာင္း အဲဒီက်မွသိမယ္” ဟု ေျပာၾကားသည္ကို ၾကားခဲ့ဖူးပါသည္။ မိမိမေမြးခင္က အေၾကာင္းအရာမ်ားျဖစ္၍ ထိုပုဂၢိဳလ္မ်ားေျပာသည္ကို မေၾကမလည္ႏွင့္ နားေထာင္ခဲ့ရဖူးသည္။

ေဒါက္တာေမာင္ေမာင္၏ ၁၉၈၈ အေရးအခင္းစာအုပ္ ဒုတိယတြဲ စာမ်က္ႏွာ ၃၈၅ တြင္ “ဒဏ္ရာေဟာင္းကို ျပန္ဆြမည့္အစား နာစရာေတြကို ကုစားၾကပါစို႕ ဟု ဦးေန၀င္းက ၁၉၂၀ ျပည့္ႏွစ္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားမ်ား သပိတ္ကို လူငယ္ဘ၀က ဦးေဆာင္ခဲ့သည့္ ေက်ာင္းသားေဟာင္းႀကီးမ်ားအား ဂုဏ္ျပဳသည့္ သပိတ္ေရႊရတုပြဲတြင္ ေျပာၾကားခဲ့သည္” အစခ်ီေသာ ရည္ညႊန္းစာမ်က္ႏွာ၌ သပိတ္ေက်ာင္းသားေဟာင္းႀကီး ဦးဘေဘႏွင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းအေၾကာင္းကို ဖတ္ရႈရေသာအခါ ႏိုင္ငံေရးသံေ၀ဂ ယူစရာ၊ ဇာတ္လမ္းတပုဒ္ကို မွတ္သားလာမိပါသည္။ ေအာင္ဆန္း-အက္တလီ စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္စဥ္က အေရးပါေသာ အခန္းက႑မွ အကူအညီေပးခဲ့ရသူ ဘႀကီးဘေဘ တေယာက္ ၁၇-၁-၄၇ တြင္ စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ဆိုၿပီး သူ႔အခန္းက႑ ကုန္ဆံုးေသာအခါ ၁၉၄၇ ေမလထဲတြင္ ကုန္သြယ္ေရး၀န္ႀကီးအျဖစ္မွ ဦးေအာင္ဆန္း၏ အလုပ္ထုတ္ျခင္း ခံလိုက္ရသည္။ ထိုေနရာတြင္ အစားထိုးဖို႔ လူတေယာက္ ေနရာအႏွံရွာေဖြခဲ့ရာ ဦးေအာင္ဆန္းသည္ ၄င္း၏ဇာတိ နတ္ေမာက္ၿမိဳ႕မွ ေက်ာင္းဆရာ လုပ္ေနေသာ သူ၏အစ္ကို ဦးဘ၀င္းအား ေတြ႕ခဲ့သည္။ ၾကည့္ရသည္မွာ အစိုးရ၀န္ႀကီးမ်ားမွ သူ႔အစ္ကိုကို ခန္႔ဖို႔ ဦးေအာင္ဆန္းအား ၀ိုင္း၀န္း အႀကံေပးတိုက္တြန္း ခဲ့ပံုရသည္။ ဤနည္းအားျဖင့္ မိသားစုအတြင္း ရာထူးေပးသည့္ အေလ့အထသည္ မရည္ရြယ္ဘဲ စတင္လာခဲ့သည္ဟု ဆိုရေပမည္ဟု ေဖာ္ညႊန္းထားသည္ကို ဖတ္ရႈရသည္။ ေအာင္ဆန္းကို ပါတီႏိုင္ငံေရး၊ အာဏာႏိုင္ငံေရး နယ္ပယ္မွာ နည္းနည္းေလးပဲ အသက္ရွည္ရွည္ေနလိုက္ရင္ မင္းတို႕ သူ႔အေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္း သိလိမ့္မယ္လို႔ ေျပာသူမ်ား ဘာကိုရည္ညႊန္းေၾကာင္း စာေရးသူ သေဘာေပါက္ပါသည္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏အစ္ကို ဦးဘ၀င္းသည္ ကုန္သြယ္ေရး၀န္ႀကီး စားပြဲတြင္ ၂ လခန္႔သာ ထိုင္လိုက္ရၿပီး ၁၉-၇-၄၇ တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႏွင့္အတူ လုပ္ႀကံခံရရွာသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၊ ဦးဘ၀င္းတို႕ က်ဆံုးရာ မိခင္ႀကီး ေဒၚစု နတ္ေမာက္ၿမိဳ႕မွ ရန္ကုန္သို႔ လုိက္လာခဲ့ၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္အေလာင္းေဘးတြင္ “ေအာင္ဆန္း … ငါ့သားႀကီး ဘ၀င္းကို ရန္ကုန္ကိုေခၚၿပီး သတ္တာ နင္ပဲ” ဟု အေမစုသည္ ရင္ထုမနာ ငိုေၾကြးေျပာဆိုခ့ဲသည္ဟု တဆင့္စကား မွတ္သားဖူးပါသည္။ ၁၀-၅-၄၇ ေန႔က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကုိယ္တိုင္ သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲလုပ္၍ အလုပ္ထုတ္ပစ္ျခင္းခံရေသာ ကုန္သြယ္ေရး၀န္ႀကီးေဟာင္း ဘႀကီးဘေဘ တေယာက္ မိမိထိုင္ရမည့္ ကုလားထိုင္တြင္ ထိုင္လ်က္ မိမိကိုယ္စား အသတ္ခံသြားရေသာ ဦးဘ၀င္းႏွင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔ ညီအစ္ကို၏ ကံၾကမၼာသည္ မိမိဘ၀ႏွင့္ မည္သုိ႕ဆက္စပ္ပံုကို စဥ္းစားရင္း ၀မ္းနည္းေနမည္လား၊ ၀မ္းသာေနမည္လားဆိုသည္မွာ စိတ္၀င္စားစရာ ေကာင္းလွပါ၏။

ဦးေအာင္ဆန္း ကိုယ္တိုင္လည္း မိမိသည္ ႏိုင္ငံေရးေလာကတြင္ လူမုန္းမ်ားေနသည္ဟု ခံစားရၿပီး ၾကာၾကာခံေတာ့မည္ မဟုတ္ေၾကာင္း၊ ေနာက္ထပ္ ၁၈ လထက္ ပိုေနရဖို႕ တြက္မထားပါဘူး ဟု ၁၉၄၆ ႏွစ္ဦးပိုင္းတြင္ ထိုအခ်ိန္က ဘုရင္ခံျဖစ္ေသာ ဆာရဂ်ီနယ္ေဒၚမန္စမစ္အား ႏွစ္ကိုယ္ၾကား ေျပာခဲ့ေၾကာင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို ဘယ္သူသတ္သလဲ စာအုပ္ စာမ်က္ႏွာ ၁၅၆ တြင္ ေဖာ္ျပထားပါသည္။ ထိုစာအုပ္ စာမ်က္ႏွာ ၁၅၅ တြင္ ဦးေအာင္ဆန္း လုပ္ႀကံျခင္း မခံရမီကပင္ ျမန္မာမ်ိ္ဳးခ်စ္မ်ား၏ စစ္အတြင္း ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ေသာ ေဒါက္တာဘေမာ္က  “ေသနတ္ကိုးကြယ္မႈဟာ အစြဲအလမ္းႀကီးေနတဲ့ အရာကို ကိုးကြယ္သလို ျဖစ္လာတယ္။ ဂ်ပန္ေတြဆီက ျမန္မာေတြ ႏွစ္ခ်က္ေလ့လာခဲ့ရတယ္။ လူစုလူေ၀း အစည္းအရံုးကို အေျခခံတဲ့ေခါင္းေဆာင္မႈနည္း အတတ္ပညာနဲ႔ လက္နက္တပ္ဆင္ထားသူမ်ားရဲ႕ အာဏာနဲ႔ တင့္တယ္မႈျဖစ္တယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ အနာဂတ္ကို ေရြးခ်ယ္ တင္ေျမွာက္ပြဲေတြက ဆံုးျဖတ္မွာမဟုတ္ဘဲ ေသနတ္က ဆံုးျဖတ္မွာ ျဖစ္တယ္။ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးမွာ ခင္ဗ်ားတို႔ လိုအပ္တာက ႏိုင္မယ့္ဘက္က စ,မိဖို႔နဲ႔ ေသနတ္ေတြ အေျမာက္အမ်ားရွိဖို႕ပဲ” ဟု မွတ္ခ်က္ခ်ခဲ့ဖူးသည္ကို ထုတ္ႏႈတ္ေရးသားထားျပီး “ေဒါက္တာဘေမာ္၏ အေကာင္း မျမင္ေသာ ႀကိဳတင္နိမိတ္ဖတ္မႈသည္ ဦးေစာႏွင့္ တကယ္လက္ေတြ႕ ျဖစ္လာခဲ့သည္။ နန္းစဥ္မကိုဋ္ကို အရယူ နန္းတက္ႏိုင္ေရးအတြက္ ၿပိဳင္ဘက္ဟူသမွ်ကို လံုးဝဥႆံု ရွင္းပစ္သည့္ သုတ္သင္ေရးကို ျမန္မာအာဏာရူးမ်ား ယေန႔တိုင္ က်င့္သံုးလ်က္ ရွိသည္” ဟု ေရးသား ေဖာ္ျပထားပါသည္။

(ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါမည္)
http://burma.irrawaddy.org/article/2014/07/19/62048.html#.U8tsixX_pEE.facebook
__._,_.___


0 comments:

Post a Comment

စာမေရးျဖစ္ေတာ့တာေၾကာင့္ က်ေနာ္ႀကိဳက္ၿပီး ဖတ္ေစခ်င္တဲ့ စာေလးေတြကို တင္ထားပါတယ္ဗ်ာ

Followers

Total Pageviews

အမွာပါးစရာမ်ားရွိေနရင္

Pop up my Cbox

Blog Archive

အက္ဒမင္

အျခားက႑မ်ားကို ေလ့လာရန္

ရွာေဖြေလ ေတြ႔ရွိေလ

စာေပျမတ္ႏိုးသူမ်ား

free counters
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...