ကၽြမ္းက်င္မႈ၊ အေတြ႔အႀကံဳႏွင့္ အက်ိဳးစီးပြား ပဋိပကၡ

August 19, 2013 at 6:25am

ဒီကေန႔ ကၽြန္ေတာ္ရယ္၊ တျခား မိတ္ေေဆြ တစ္ေယာက္ရယ္၊ တျခား ပညာရွင္တစ္ေယာက္ရယ္ သီးျခားစီ ေတြ႔တာ ျဖစ္ေပမယ့္ အေၾကာင္းအရာ တစ္ခုထဲကိုပဲ ေဆြးေႏြးျဖစ္ၾကပါတယ္။

ပထမဆံုးတစ္ခုကေတာ့ ကၽြမ္းက်င္မႈနဲ႔ ပတ္သက္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ့္ အေၾကာင္း ေျပာျပရရင္ ကၽြန္ေတာ္ ကၽြမ္းက်င္တယ္လုိ႔ အထင္ခံရတဲ့ နယ္ပယ္ေတြမွာ တကယ့္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ကၽြမ္းက်င္သူ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ ကိုယ့္ဖာသာကိုယ္ေတာ့ သိတယ္။ ေဘးလူက သိခ်င္မွ သိမယ္။ ေဘးလူေတြက မသိတဲ့ ကၽြမ္းက်င္မႈ ထင္သေလာက္၊ ထင္သလို မရွိတာေတြနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ မၾကာခဏ ႀကံဳေတြ႔ေနၾကရတယ္။ တာ၀န္ေတြ ေပးလိုက္ေပမယ့္ သူ ကၽြမ္းက်င္တာက တျခား ျဖစ္ေနတတ္တယ္။ လူမွန္၊ ေနရာမွန္ဆိုတာက ၾကည့္တဲ့သူအေပၚ မူတည္တယ္။ တစ္ေယာက္က လူမွန္လို႔ ထင္ထားေပမယ့္ ေနာက္တစ္ေယာက္က အဲသလို သေဘာတူ လက္ခံဖို႔ ခက္တယ္။


ၿပီးေတာ့ တာ၀န္နဲ႔ အလုပ္အကိုင္နဲ႔ ပတ္သက္ရင္လဲ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔မွာ မသဲကြဲဘူး။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ပဲ ဥပမာ ေပးရရင္ ကၽြန္ေတာ္ဟာ အခါအားေလ်ာ္စြာ စာနယ္ဇင္းေတြနဲ႔ အက်ံဳး၀င္ရ၊ ဆက္ႏြယ္ေနရေပမယ့္ ဒါဟာ ကၽြန္ေတာ္ ကၽြမ္းက်င္တဲ့ နယ္ပယ္ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ဟာ စာနယ္ဇင္းသမား မဟုတ္ေၾကာင္း မၾကာခဏ ရွင္းျပရတယ္။

ဒီလိုပဲ စီးပြားေရး ပညာရွင္ အထူးသျဖင့္ ေဘာဂေဗဒ ပညာရွင္၊ ဘ႑ာေရး ပညာရွင္၊ စာရင္းကိုင္၊ စာရင္းစစ္၊ စီမံခန္႔ခြဲမႈ ပညာရွင္ေတြကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ မခြဲျခားႏုိင္ၾကဘူး။ စာနယ္ဇင္းေတြကလဲ ဘြဲ႔ေပးလို႔ ရတာ မဟုတ္ဘူး။ စီးပြားေရး ပညာရွင္ေတြနဲ႔ ဖြဲ႔တယ္ဆိုတဲ့ အသင္းအဖြဲ႔ တခ်ိဳ႕မွာ စီးပြားေရး ပညာရွင္ တစ္ေယာက္မွ မပါဘဲ ဖြဲ႔ထားတာ ေတြ႔ရတဲ့အခါ ကၽြန္ေတာ္ မအံ့ၾသပါဘူး။
ေနာက္တစ္ခုက အေတြ႔အႀကံဳပါ၊ အေတြ႔အႀကံဳ ရွိတာကို လုိလားၾကတယ္ဆုိေပမယ့္ ေကာင္းတဲ့ အေတြ႔အႀကံဳ၊ မေကာင္းတဲ့ အေတြ႔အႀကံဳ ရွိသလို စနစ္ေဟာင္းရဲ႕ ေအာက္မွာ ရခဲ့တဲ့ အေတြ႔အႀကံဳကို စနစ္သစ္ေအာက္မွာ မျပဳမျပင္၊ မေျပာင္းမလဲ အသံုးခ်လို႔ အက်ိဳးရွိတယ္ဆိုတာ အေတာ္ ခက္ခဲတဲ့ ကိစၥပါ။

ေနာက္တစ္ခုက မၾကာခဏ ေတြ႔ရမ်ားတဲ့ အက်ိဳးစီးပြားခ်င္း ပဋိပကၡျဖစ္မႈပါ။

လုပ္ငန္းရွင္တစ္ေယာက္ကို အဖြဲ႔အစည္းတစ္ခုထဲ ထည့္လိုက္တဲ့အခါ အဲဒီလုပ္ငန္းရွင္က သူ႔ရဲ႕ လုပ္ငန္းကို စြန္႔လႊတ္ရတယ္။ တခ်ိဳ႕ဆို ၀င္ေငြ ျမင့္မားတဲ့ လုပ္ငန္းကို စြန္႔လႊတ္ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ တာ၀န္ ထမ္းေဆာင္တဲ့အခါ မိမိရဲ႕ လုပ္ငန္းဆိုင္ရာာ အက်ိဳးစီးပြားေတြကို တကယ္ မေဆာင္ရြက္ပဲ ေနရင္ေတာင္မွ ေဆာင္ရြက္မယ္လို႔ သံသယ ရွိတာေတြကို ေတြ႔ရပါတယ္။

ဒါေပမယ့္လဲ တခ်ိဳ႕ေနရာမွာ အက်ိဳးစီးပြားခ်င္း ပဋိပကၡျဖစ္မွာကို စဥ္းစားသလို တျခားေနရာေတြက်ေတာ့လဲ အဲသလို အက်ိဳးစီးပြားခ်င္း ထိပ္တိုက္ေတြ႔မွာကို ထည့္မတြက္ပဲ စီစဥ္တာ ေတြ႔ရျပန္ပါတယ္။

ခုရက္ပိုင္း ဖတ္ရတဲ့ ေဆာင္းပါးတစ္ခုမွာ ဂ်င္နရယ္ (ဗိုလ္ခ်ဳပ္) လဲ ဂ်င္နရယ္၊ ဂ်င္နရယ္ မန္ေနဂ်ာ (အေထြေထြ မန္ေနဂ်ာ) လဲ သူပဲ ဆုိၿပီး ႏုိင္ငံတခ်ိဳ႕ရဲ႕ အေတြ႔အႀကံဳေတြ ေရးထားတာ ဖတ္လိုက္ရေတာ့ ဒါကလဲ တစ္ကမာၻလံုးလိုလို ေတြ႔ေနရတာမ်ိဳးပါပဲလို႔ သေဘာေပါက္မိတယ္။ တခ်ိဳ႕ႏိုင္ငံေတြဆို အစိုးရတာ၀န္ကေန ကုမၸဏီတာ၀န္ကေန ပညာေရးေလာက စသည္ျဖင့္ ဆံုလည္တံခါးႀကီးကေန ၀င္လိုက္၊ ထြက္လုိက္ လုပ္ေနရတာေတြကို ေတြ႔ေနရတယ္။

ခၽြင္းခ်က္တစ္ခု ရွိတာက ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆီမွာ တစ္ခါတစ္ေလ လူေရြးရတာ အေတာ္ခက္တာပါ။ တစ္ခါတစ္ေလ အေတြ႔အႀကံဳ ရွိတဲ့သူက အသက္ႀကီးေန၊ လူငယ္ ျဖစ္ေနျပန္ရင္လဲ အေတြ႔အႀကံဳက ရွိမွ ရွိရဲ႕လားဆိုတာ စဥ္းစားရ။ ေစတနာ ဆိုတာကို ထည့္တြက္ဖို႔ ဆိုတာက်ေတာ့လဲ ျမင္ရ၊ ေတြ႔ရ၊ တိုင္းတာရဖို႔ဆုိတာက အခက္သားလား။

ေသခ်ာတာကေတာ့ အသိပညာ၊ အတတ္ပညာဆိုင္ရာ လိုအပ္ခ်က္နဲ႔ ကၽြမ္းက်င္မႈ၊ လိုက္ေလ်ာညီေထြတဲ့ အေတြ႔အႀကံဳ၊ အက်ိဳးစီးပြားခ်င္း ပဋိပကၡ
မႈေတြ ကင္းရွင္းမွ အေကာင္းဆံုး ရလာဒ္ေတြ ထြက္ေပၚႏိုင္မယ္ဆုိတာပါပဲ။

 ခင္ေမာင္ညိဳ (ေဘာဂေဗဒ)

၁၉.၈.၂၀၁၃