ယူနီေဖါင္း
|
5:06 PM |
No မွတ္ခ်က္ |
| |
ညေနေမွာင္တြင္မုိးေမွာင္က်ကာ မုိးကသည္းႀကီးမည္းႀကီးရြာေနသည္။ ငထြန္းတစ္ေယာက္ စိတ္ပ်က္ေနသည္ အဖြားကုိၾကည့္လုိက္ေတာ့လဲ ေျပာင္းဖူးဖတ္ေဆးလိပ္ႀကီး ထုိင္
“အဖြား….ဘယ္လုိလုပ္မလဲ က်ဳပ္ အျဖဴအစိမ္းေလွ်ာ္ထားတယ္ေလ ဒီေလာက္မုိးရြာေနတာ ေခ်ာက္မွာ
မဟု
ငထြန္း စကားၾကားေတာ့ ေဒၚေအးၾကည္လွည့္ၾကည့္လုိက္သည္။
“ဟဲ့ နင့္ထက္ငါကစိတ္ညစ္တယ္….. မနက္အေ
ေဒၚေအးၾကည္လဲ တကယ္ပင္ စိတ္ညစ္ေနရွာသည္။ သူတုိ့ေျမးအဖြားနွစ္ေယာက္ အေၾကာ္ကေလးေရာင္းျပီး စားေနရတာျ
“က်ဳပ္က မနက္ျဖန္ေက်ာင္းကုိ ပညာေရးမွဴးလာမွာဗ် ဆရာႀကီးကမွာလုိက္တယ္ ယူနီေဖါင္း ၀တ္ခဲ့ရမယ္တဲ့ေလ”
ေက်ာင္အုပ္ဆရာႀကီးကလဲမွာလုိက္
“ဟဲ့ အဲဒိ ယူနီေဖါင္းဆုိတာႀကီး၀တ္မွ စာသင္လုိ့ရမွာလား စာတက္ဖုိ့ အဲဒီယူနီေဖါင္းႀကီးက နင့္တုိ့ကုိဘာလုပ္ေပးလုိ့လဲဟဲ့ တကတည္း နားညည္းတယ္ မနက္ျဖန္အေၾကာ္မေရာင္းရမွ နင္ေရာငါေရာ စားစရာမရွိျဖစ္မွာ”
“အဖြားကလဲဗ်ာ အဲဒါေၾကာင့္ က်ဳပ္မေျပာခ်င္တာ ေက်ာင္းမွာဆုိသူမ်ားေတြမ်ား အျဖဴအစိမ္းယူနီေဖါင္း ဆယ္စုံစီအနည္းဆုံးရွၾိကတာဗ် ဟုိတစ္ခါက အဖြား နားကပ္ေရာင္းေတာ့ က်ဳပ္ဖုိ့ အျဖဴအစိမ္း၀ယ္ေပးခဲ့
“အဲဒီတုန္းကနင့္ကုိ ၀ယ္ေပးလုိက္ရင္ အခုနင္စားေနတဲ့ဆန္ေတြမျဖစ္လာဘူး
ေဒၚေအးၾကည္လဲတကယ္ေတာ့ စိတ္မေကာင္
=======
အခန္း(၂)
ေဒၚေအးၾကည္ ဆုေတာင္းကေတာ့ျပည့္ခဲသည္ ။မနက္လင္
“ဟဲ့ ေကာင္ေလး ဘာလုိ့အေစာႀကီးထလာတာတုန္း ငါမုန့္ဆယ္ခါနီးမွႏုိးမုိ့ လုပ္ေ
“က်ဳပ္ အက်ၤီနဲ့ပုဆုိးကုိ မီးကင္မုိ႔ဗ် ”
ေျပာေျပာဆုိဆုိႏွင့္ ငထြန္းတစ္ေယာက္ အ၀တ္ေတြကုိကုိင္ကာ မီးဖုိနားကပ္ေနလုိက္သည္။ အဖြားထည့္ထားတဲ့ အေၾကာ္ေတြကုိ ေပၚလာတုိင္းဆည္ရင္း အ၀တ္ေတြကုိလွည့္ေနလုိက္သည္။
“ကဲကဲ ငထြန္း ေက်ာင္းသြားဖုိ့ျပင္ေတာ့ေလ ထမင္းၾကမ္းခဲရွိတယ္ ... အေၾကာ္နဲ့စားလုိက္... ငါ အေၾကာ္ေရာင္းထြက္လုိက္ဦးမယ္”
ေဒၚေအးၾကည္ထြက္သြားသည္ကုိၾကည့္
======
အခန္း(၃)
ငထြန္းတစ္ေယာက္ ေက်ာင္းကုိသာထြက္လာသည္ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ငုိခ်င္ေနမိသည္။ သူမွာ အျဖဴအစိမ္းယူနီေဖါင္း မ၀တ္လာႏုိ
“ေဟ့ ငထြန္း မင္းကြာငါေသခ်ာေျပာလုိက္တယ္.. ယူ
“ကြ်န္ေတာ့္ယူနီေဖါင္း မေျခာက္ေသးလုိ့ပါ ဆရာႀကီး”
“ဘယ္လုိလုပ္မတုန္းက ငါလဲအခုမင္းကုိလုိက္ရွာေနတာ ပညာေရးမွူးကေရာက္ေနျပီ အခု ဆုေပးပြဲ အစီအစဥ္စေတာ့မယ္”
“ဟုတ္ ကြ်န္ေတာ္လဲ ေျခာက္မလားနဲ့ေစာင့္ေနတာပါဆရာ
”မင္းဘယ္လုိေျပာလုိက္တာလဲ ငါ့မ်က္နွာပ်က္မွာေပါ့ကြ ဒီေလာက္စုတ္ပ်က္သတ္ေနတဲ့ မင္းကုိ ပထမဆုရတာလုိ့ ပညာေရးမွဴးက ယုံမွာေတာင္မဟုတ္ဘူး။ ကဲကဲ မင္းျပန္ေတာ့ ငါၾကည့္စီစဥ္လုိက္မယ္”
ငထြန္းလဲစိတ္မေကာင္းစြာနဲ႔ ေက်ာ
ခဏေနေတာ့ “တစ္ၿမဳိ့နယ္လုံးတြင္ ပထမဆုရခဲ့ေသာ စတုထၱေက်ာင္းသား ေမာင္ထြန္းအား ဆုေပးရန္ ပညာေရးမွဴးအား စဥ္ေပၚသုိ့ၾကြေရာက္ပါရန္ ေလးစားစြာဖိတ္ေခၚအပ္ပါသည္ရွင့္” ဆုိေသာ နွစ္တန္းအတန္းပုိင္ဆရာမ၏ အသံကုိၾကားလုိက္ေတာ့ ငထြန္းေက်ာင္းခန္းမေလးထဲသုိ႔ ေခ်
သူ့ေနရာတြင္ ရပ္ေနသည္က ရြာမ်က္နွာဖုံးသူေဌးသား ျမတ္သာ ျဖစ္သည္။ ပညာေရးမွဴးက ဆုကုိေပးျပီးျမတ္သာကုိ လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္လုိက္သည္။ လက္ခုပ္သံေတြကေျဖာင္းေျဖာင္းနွ
ငထြန္းတစ္ေယာက္
eiei htwe
0 comments:
Post a Comment