ပြဲေက်ာင္းသုိင္းပညာဆုိတာ ...

Min Thuyein

ပြဲေက်ာင္းသုိင္းပညာဆုိတာနဲ႔ ျမန္မာေတြ ေတာ္ေတ္ာမ်ားမ်ားသိထားၾကတာက ပုဂံေခတ္ အရည္းၾကီးေတြရဲ႕ပညာလုိ႔ျမင္ၾကပါ

တယ္။ ပုဂံေခတ္ ပန္းဦးဆက္သရတဲ့ အရည္းၾကီးေတြ အေၾကာင္းကုိပဲ လူေတြ မ်က္စိထဲျမင္ၾကမွာပါ။ ထုိ သမုိင္းမွားအတြက္ ပြဲေက်ာင္းသားတစ္ဦးျဖစ္တဲ့ ကြၽန္ေတာ္မွာ ရွင္းလင္းဖုိ႔ တာ၀န္ရွိလာပါတယ္။

ပုဂံေခတ္မွာ အရည္ၾကီးဆုိတဲ့အေၾကာင္းအရာရွိခဲ့တယ္ဆုိတာကုိ ေက်ာက္စာ၊ မင္စာ၊ အုတ္ခြက္စာ အစရွိတဲ့ ျငင္းပယ္လုိ႔မရတဲ့ သမုိင္းသက္ေသမရွိပါဘူး။ ပုဂံတစ္ျမိဳ႕လုံးမွာလည္း ဂါမ၀ါသီပြဲေက်ာင္း အေဆာက္အဦးနဲ႕တူတာ တစ္ခုမွ တူးေဖာ္လုိ႔မရရွိေသးပါဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္ သမုိင္းပညာရွင္က ပုဂံေခတ္မွာ အရည္ၾကီးဆုိတာမရွိပါဘူး ရွိရင္ သက္ေသျပပါလုိ႔ ေျပာခဲ့ပါတယ္။ သမုိင္း မွတ္တမ္းမ်ား အရ အရည္းၾကီးဆုိတာ မရွိသလုိ ပြဲေက်ာင္းသုိင္းပညာကုိ တကယ္သင္ယူ ဖူးသူ အားလုံးဟာ တကယ့္ ပြဲေက်ာင္းပညာရပ္ဟာ စာအုပ္ထဲက စိတ္ကူးယဥ္ပြဲေက်ာင္းပညာလုိ မဟုတ္ဘူးဆုိတာ သေဘာေပါက္သြားၾကပါတယ္။ မီးလွဳံ၊ ေရငုပ္၊ ဇယ္ခတ္၊ တုန္းခုံဆိုတာက သုိင္းက်င့္စဥ္ပါ။ ထုိက်င့္စဥ္ေတြကုိ သေဘာမေပါက္ဘဲ အရည္းၾကီးက်င့္စဥ္လုိလုိ ေရးခဲ့ၾကတာပါ။

ပြဲေက်ာင္းသုိင္းပညာဟာ အျခားျမန္မာ့သုိင္း၊ ရွမ္းသုိင္း၊ အင္းသုိင္း၊ ရာမညသုိင္း အစရွိတဲ့ သုိင္းပညာမ်ားနဲ႔ မတူဘဲ တမူထူးျခားတဲ့ သုိင္းပညာရပ္ပါ။ ပြဲေက်ာင္းသုိင္းပညာကုိ လူမ်ိဳးျခား ဘာသာျခားမ်ား သင္လုိ႔မရသလုိ ျမန္မာလူမ်ိဳး ၁၀၀၀ မွာ တစ္ေယာက္ တတ္ဖုိ႔အထိ ခဲယာဥ္တဲ့ ပညာရပ္ျဖစ္လုိ႔ ပြဲေက်ာင္းသုိင္းပညာမသင္ရတဲ့သူေတြရဲ႕ သမုိင္းလိမ္ေၾကာင့္ နာမည္ ပ်က္ခဲ့ရ တာပါ။

ပြဲေက်ာင္းသုိင္းပညာဟာ အေျခခံအဆင့္မွာတင္ ကမၼဌာန္းက်င့္စဥ္နဲ႕ တြဲဖက္ျပီး စတင္ေလ့က်င့္ရ တဲ့ သုိင္းပညာရပ္တစ္ခုျဖစ္ျပီး ပြဲေက်ာင္းသုိင္းပညာရပ္မွာ ဒႆနေပါင္းမ်ားစြာ ဥပေဒသေပါင္းမ်ားစြာေသာ စည္းကမ္းေတြနဲ႔ တင္းက်ပ္စြာသင္ၾကားရတဲ့ သုိင္းပညာရပ္ပါ။

သုိင္းပညာရပ္မွာ အဆင့္ ၃ မ်ိဳးရွိပါတယ္။
(က) သုိင္းသမား၊ စစ္သား
(ခ) သုိင္းဆရာ၊ သုိင္းပညာရွင္
(ဂ) သုိင္း၀ိဇၹာ ရေသ့ပညာရွင္ အဆင့္ ဆုိျပီး ၃ မ်ိဳး ရွိပါတယ္။ (ဂ) သုိင္း၀ိဇၹာ ရေသ့ပညာရွင္ အဆင့္က အျမင့္ဆုံးပါ။ အဲဒီအဆင့္ေရာက္ဖုိ႔ ဘယ္သုိင္းပညာရပ္မွာမဆုိ သမထစြမ္းအားလုိပါ တယ္။ မိန္းမနဲ႔ ဖက္အိပ္ေနလုိ႔ရွိရင္ေတာ့ အဲဒီအဆင့္ကုိ ဘယ္လုိမွ မေရာက္ႏုိင္ပါဘူး။

ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ပြဲေက်ာင္းသုိင္းပညာမွာ အဆင့္ ၅ ဆင့္ခြဲထားပါတယ္။
(က) ၀ုိင္းထြက္ (၅ ေယာက္၊ ၇ ေယာက္ ကုိထြက္ႏုိင္ရပါမယ္)
(ခ) ခန္း၀င္၊ ခန္းထြက္ (၁၂ ေယာက္ႏွင့္အထက္ ကုိထြက္ႏုိင္ရပါမယ္)
(ဂ) ရြာ၀င္ရြာထြက္ ( အေယာက္ ၁၀၀ ႏွင့္အထက္ ကုိထြက္ႏုိင္ရပါမယ္)
(ဃ) ျမိဳ႕၀င္ျမိဳ႕ထြက္ ( အေယာက္ ၁၀၀၀ ႏွင့္အထက္ ကုိထြက္ႏုိင္ရပါမယ္)
ရန္သူျမို႕ထဲ၀င္ျပီး ရန္သူ ေခါင္းေဆာင္ကုိသတ္ျဖတ္ရပါတယ္ ရန္သူေခါင္းေဆာင္ ရဲ႕ ေခါင္းကုိပါေအာင္ ျဖတ္ႏုိင္ရင္ ျမန္မာဘုရင္လက္ထက္တြင္ လက်္ာပ်ံခ်ီဘြဲ႕ေပးပါတယ္။ ရန္သူေခါင္းေဆာင္ ေသတယ္ အေလာင္းပါမလာရင္ လက္၀ဲပ်ံခ်ီေပးပါတယ္။ မြန္သူရဲေကာင္း ဥပါေကာင္း၊ သံလုံငယ္ တုိ႔လုိမ်ိဳးပါ။
(င) ေနာက္ဆုံးအဆင့္ကေတာ့ ေတာ၀င္ ေတာထြက္ပါ။ ( ထုိအဆင့္တြင္ ရေသ့၀တ္ၾကတာ မ်ားပါတယ္)

ပြဲေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ သုိင္းပညာစတင္ျပီဆုိထဲက ပထမအဆင့္ အမ်ိဳးဘာသာ သာသနာကုိကာကြယ္ဖုိ႔နဲ႔ အတူ သူ႕ရဲ႕ ေနာက္ဆုံးရည္ရြယ္ခ်က္က ေနာက္ဆုံး အဆင့္ ေတာ၀င္ေတာထြက္ ေအာင္ျပီး ပညာစဥ္ကုိ မေပ်ာက္မပ်က္ေအာင္ ထိန္းသိမ္းဖုိ႔အထိ ျဖစ္ပါတယ္။ ရန္ျဖစ္ဖုိ႔ သူတစ္ပါးကုိအႏုိင္က်င့္ဖုိ႔အတြက္ေတာ့ ပြဲေက်ာင္း သုိင္းပညာကုိ သင္ၾကားလုိ႔လုံး၀မရပါဘူး။ အဲဒီလုိ ဆန္းေကာင္းမွာ ၾကြက္ေခ်းမေ၇ာေအာင္ အဆင့္အဆင့္ စမ္းသပ္မွဳေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ စိစစ္ပါတယ္။ ေနာက္ထပ္ တားျမစ္ခ်က္က အဆင့္ ၅ ဆင့္မွာ ဘယ္အဆင့္ပဲေ၇ာက္ေရာက္ အိမ္ေထာင္ျပဳခဲ့လွ်င္ ေနာက္တစ္ဆင့္ ထပ္တက္လုိ႔ မရေတာ့တာပါပဲ။ သာမာန္ပြဲေက်ာင္းသား ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ အဆင့္ ၃ နဲ႔ ၄ မွာတင္ ရပ္တန္႔ ၾကရတာမ်ားပါတယ္။ အဆင့္ ၅ ေရာက္ဖုိ႔က ျပင္းထန္းတဲ့ သထမက်င့္စဥ္ေတြနဲ႔အတူ ေတာရဲ႕ သဘာ၀၊ သားေကာင္ေတြရဲ႕ သဘာ၀၊ ေဆးဘက္၀င္အပင္ေတြရဲ႕ အေၾကာင္း အဆိပ္ပင္ေတြ အေၾကာင္း ေတြကုိ ေလ့လာသင္ယူရတဲ့အတြက္ ရေသ့၀တ္ၾကရပါတယ္။

ဒီလုိ ျပင္းထန္းတဲ့ ဥပေဒသနဲ႕ တားျဖစ္ထားတဲ့ ပညာရပ္ကုိ ေလ့က်င့္ေနသူေတြကုိ ပန္းဦးဆက္သ ရတယ္ဆုိတဲ့ ေရးသားမွဳဟာ အပုတ္ခ်ခဲ့မွဳသက္သက္ဆုိတာ ပြဲေက်ာင္းသားတုိင္ သိရွိၾကပါတယ္။

* ပညာစဥ္မ်ားနဲ႔ ေလ့က်င့္ရမွဳကုိ ထပ္မံေဖၚျပပါမယ္။ ထုိပညာစဥ္မ်ား ဥပေဒသမ်ားကုိ ေလ့လာရုံႏွင့္ ပြဲေက်ာင္းဆုိတာ မည္သုိ႔ေသာ သုိင္းပညာဆုိတာ သေဘာေပါက္လာၾကမွာပါ။