ကိုယ္ညံ့ေနတာ ရွက္တတ္ၾကစမ္းပါ_လူထုစိန္၀င္း

by May Trace on Monday, November 5, 2012 at 12:18pm 

     ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ ကိုလိုနီေခတ္အခါကတည္းက အာရွတိုက္မွာ အခ်မ္းသာဆုံးႏိုင္ငံ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဆန္စပါး၊ ကြ်န္းသစ္၊ ေရနံနဲ ့ ေက်ာက္သံပတၱျမားတို ့ေၾကာင့္ အထူးထင္ရွားေက်ာ္ၾကားခဲ့ပါတယ္။ စာတတ္ေျမာက္မႈႏႈန္းကလည္း အာရွတိုက္မွာ အျမင့္မားဆုံး ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ အဂၤလိပ္ရွင္ဘုရင္ရဲ ့ သရဖူထိပ္က စိန္ပြင့္ၾကီးဟု တင္စားေခၚေ၀ၚခဲ့ဲၾကပါတယ္။

     အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ ကြ်န္မကိုယ္တိုင္ကေတာင္ ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ အာရွတိုက္မွာ အခ်မ္းသာဆုံးဆိုတာကို သံသယျဖစ္ေနမိပါတယ္။ ဒီလိုျဖစ္တာ ကြ်န္မတစ္ေယာက္တည္း မဟုတ္ပါဘူး။ လူမ်ားစုၾကီးကကို ထင္ေနတာပါ။ ေနာက္ဆုံးက်ေတာ့ "ကြ်န္မတို ့ကိုယ္က ညံပါတယ္" လို ့ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္နဲ ့ ေကာက္ခ်က္ခ်လိုက္မိပါတယ္။

     တကယ္ ေသေသခ်ာခ်ာေတြးၾကည့္ေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံဟာ အင္မတန္မွကို ေနခ်င့္စဖြယ္ရွိတဲ ့ ႏိုင္ငံပါ။ အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံေတြ အားလုံးလိုလိုမွာ မိုးၾကီးေရလ်ွံလို ့ရြာေတြပ်က္၊ လူေတြ ရာေထာင္ခ်ီေသၾကရတာနဲ ့၊ တစ္ႏွစ္ပတ္လုံး မိုးမရြာလို ့ လယ္ယာေတြပ်က္ျပီး လူေတြ၊ကြ်ဲ ႏြားေတြ ရာေထာင္ခ်ီ ေသၾကရတာနဲ ့။ ေတာ္ၾကာ မုန္တိုင္းေၾကာင့္၊ ေတာ္ၾကာ ငလ်င္ေၾကာင့္၊ ေတာ္ၾကာ ေတာမီးေလာင္လို ့၊ မီးေတာင္ေပါက္ကြဲလို ့ လူေတြ ေသၾက၊ ျမိဳ ့ရြာေတြ ပ်က္ၾက၊ အငတ္ေဘးေၾကာင့္ လူေတြ ေထာင္နဲ ့ေသာင္းနဲ ့ ဒုကၡေရာက္ၾကရနဲ ့ ေန ့တိုင္း ၾကားသိ ျမင္ေတြ ့ေနရတာပါပဲ။

     သဘာ၀မိခင္ၾကီးက ျမန္မာႏိုင္ငံအေပၚမွာ အင္မတန္မွကို ဂရုဏာၾကီးမားခဲ့တာပါ။ ရာသီဥတုကလည္း မ်ွတတယ္။ စားေရး၀တ္ေရးအတြက္လည္း ဆန္ေရစပါး၊ သားငါးလည္း ေပါမ်ားၾကြယ္၀တယ္။ ၀ါခ်ည္လည္း ထြက္တယ္။ ေနစရာအိမ္အတြက္ သစ္၀ါးကလည္း ေပါမွေပါ။ ဒါ့အျပင္ ေျမေအာက္သတၱဳသိုက္ေတြ၊ ရတနာေက်ာက္မ်က္သိုက္ေတြအျပင္ ေရနံေၾကာေတြေတာင္ ရွိေသး။

     ဒီေန ့ အာရွမွာ ထိပ္ဆုံးေရာက္ေနတဲ ့ ဂ်ပန္ဆိုတာ ေျမေအာက္မွာ ငလ်င္ေၾကာၾကီးေတြပဲ ေပါတာ။ ဆန္စပါး၊ ေကာက္ပဲသီးႏွံလည္း ျပင္ပက တင္သြင္းရ၊ ၀က္သား၊ အမဲသားေတြလည္း ႏိုင္ငံျခားက ၀ယ္ရ၊ ေရနံဆိုလည္း သူမ်ားကို လုံးလုံးၾကီး မွီခိုေနရတာ။ အာရွက်ားတစ္ေကာင္ျဖစ္တဲ့ စင္ကာပူဆိုလည္း ေသာက္စရာေရေတာင္ သူမ်ားဆီက ၀ယ္ေသာက္ေနရတာ။ ျမိဳ ့ကေလးက ေသးေသးမုိ ့ စက္မႈလုပ္ငန္းေတြအတြက္ အလုပ္လုပ္မယ့္ အလုပ္သမား မရွိဘူး။ ဒီေတာ့ သူမ်ားႏိုင္ငံက ေခၚယူခိုင္းေစေနရတာ။

     ျမန္မာႏိုင္ငံလုိ ႏိုင္ငံက တကယ္ဆို ကမၻာမွာေတာင္ ရွားမွရွားပါ။ လူဦးေရနဲ ့ သယံဇာတ မ်ွတရုံမက ပိုလ်ွံေတာင္ေနတယ္။ ကိုလိုနီေခတ္ကေတာင္ လူေနမႈအဆင့္အတန္းနဲ ့ ပညာအဆင့္အတန္းမွာ တစ္ျခားႏိုင္ငံေတြထက္ ႏွာတစ္ဖ်ားသာတာခ်ည္းပဲ။

     ေရွးက သေဘာၤဆိပ္၊ ဘူတာရုံတို ့မွာ ကူလီအလုပ္လုပ္တဲ ့ ျမန္မာလူမ်ိဳး မရွိဘူး။ ေရွးက လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ဆို ေပါက္ေဖာ္ဆိုင္ေတြခ်ည္း ရွိၾကတာေလ။ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြက ေအာက္ထစ္ ရုံးစာေရးေလးေလာက္၊ မူလတန္းဆရာမေလးေလာက္ကို အနိမ့္ဆုံးထားလုပ္ၾကတာ။ အမွန္ေျပာရရင္ ခုေခတ္က်မွ ညံ့ေနၾကတာပါ။ ေရွးကဘိုးေဘးေတြကို ရွက္ဖို ့ေကာင္းလွပါတယ္။ ႏိုင္ငံ ည့ံဖ်င္းေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ လူေတြ ညံ့ေနၾကတာပါ။

     ဒါကို အလြယ္လမ္းလိုက္ျပီး ေျဖရွင္းေနၾကေတာ့ အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံေတြမွာ တရားမ၀င္လုပ္သားမ်ားအျဖစ္ သြားသူေတြ တစ္ေန ့တစ္ျခား မ်ားသထက္မ်ားလာတယ္လို ့ ဆိုပါတယ္။ ပညာတတ္အသိုင္းအ၀ိုင္းက်ေတာ့လည္း ဂ်ပန္၊ ကိုရီးယား၊ ထိုင္း၊ စင္ကာပူ၊ အေမရိကန္ စတဲ ့ ႏုိင္ငံေတြသြားျပီး အိုးတိုက္ပန္းကန္ေဆးလုပ္လိုလုပ္၊ စားပြဲထိုး လုပ္လိုလုပ္၊ အေရာင္းေဈးသည္ လုပ္လိုလုပ္နဲ ့ က်ပန္းလုပ္ေနၾကပါတယ္။

     ဒီလို ေျဖရွင္းတာ မမွန္ပါဘူး။ တကယ္ေတာ့ ကိုယ့္တိုင္းျပည္ တိုးတက္ေအာင္ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္လုပ္ၾကရမွာပါ။ ျမန္မာေတြမွာ အရည္အခ်င္း ရွိပါတယ္။ သမိုင္းေခတ္အဆက္ဆက္ကို ျပန္ၾကည့္ရင္ သိႏိုင္ပါတယ္။ မင္းတုန္းမင္းၾကီး လက္ထက္မွာကတည္းက ေၾကးသြန္းစက္၊ ဒဂၤံါးစက္ေတြ၊ ဆပ္ျပာစက္ရုံေတြ၊ လက္နက္စက္ရုံေတြ တည္ေဆာက္လုပ္ကုိင္ႏိုင္ေနၾကျပီ မဟုတ္ပါလား။ ဒီေခတ္ေရာက္မွ ခ်ိဳခ်ဥ္နဲ ့ ေရွာက္သီးေဆးျပားထုပ္ကအစ သူမ်ားႏုိင္ငံက သြင္းယူေနရတာ ရွက္စရာေကာင္းလွပါတယ္။ စဥ္းစားျပီး ကိုယ္ညံ့ေနတာ ရွက္တတ္ၾကပါကုန္။

မွ/

ဆရာ လူထုစိန္၀င္း