ဦးပိုင္လူ မ်ား မျမင္ခ်င္

by Nyein Chan Aye on Friday, November 30, 2012 at 1:43am 

လက္ပန္းေတာင္းေတာင္ ေၾကးနီတူးေဖာ္ေရး စီမံကိန္း ဆန္႕က်င္ ဆႏၵျပေနတဲ့ ေဒသခံေတြရဲ႕ သပိတ္စခန္းေတြကို ဗိုလ္သိန္းစိန္ရဲ႕ စစ္တပိုင္း အစိုးရ က အၾကမ္းဖက္ၿဖိဳခြဲတဲ့ သတင္းဒီေန႕ပဲ ဖတ္ရတယ္။ ဒီအခ်ိန္ဟာ ႏိုင္ငံေရး ကၽြမ္းက်င္သူ ပညာရွင္ ေတြ ဗမာ့ ႏိုင္ငံေရး စစ္တမ္း ထုတ္ ေကာင္းေကာင္း ေဝဖန္ေထာက္ျပသင့္တဲ့ အခ်ိန္ျဖစ္တယ္။

ဒီမိုကေရစီ တိုက္ပြဲလမ္းေၾကာင္းမွား လံုးလံုး လြန္မသြားခင္ လမ္းေၾကာင္းမွန္အေပၚျပန္တက္လာေအာင္ ေဆြးေႏြး အေျဖရွာရမယ့္ ကာလျဖစ္တယ္။ ဒီစာစုမွာေတာ့ ပညာရွင္၊ ကၽြမ္းက်င္သူ တေယာက္ရဲ႕ အျမင္မဟုတ္ဘဲ သာမန္ ျပည္သူလူထုထဲက တိုင္းျပည္ အေရး စိတ္ဝင္စားတဲ့ သူတေယာက္ အေနနဲ႕ စာေရးသူရဲ႕ လက္ရွိႏိုင္ငံေရး အေပၚ သံုးသပ္ခ်က္ အျမင္ အက်ဥ္းကို တင္ျပခ်င္တယ္။

ၾကင္စဦးေမာင္ႏွံရဲ႕ ပ်ားရည္ဆမ္းခရီး ရပ္သင့္ၿပီ

ႏိုင္ငံတကာမွာ အစိုးရသစ္ေတြတက္လာရင္ သူတို႕ရဲ႕ ေျခလွမ္း၊ မူဝါဒ နဲ႕ ေရြးေကာက္ပြဲ ကတိ (ဝါ) ျပည္သူအေပၚ ေပးထားခဲ့တဲ့ ကတိေတြကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏိုင္မႈ စတဲ့ အစိုးရသစ္ရဲ႕ လုပ္ေဆာင္ပံုေတြကို ေစာင့္ၾကည့္ေလ့လာ အကဲျဖတ္ၾကတဲ့ ကနဦး ပ်ားရည္ဆမ္းကာလ (Honeymoon Period) ဆိုတာ ရွိေလ့ ရွိတယ္။ ဒီကာလတိုေလးအတြင္း မွာ အစိုးရ၊ အတိုက္အခံ၊ ျပည္သူ စတဲ့ တိုင္းျပည္ရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးမွာ အေရးပါတဲ့ အုပ္စု အခ်င္းခ်င္း အမ်ားအားျဖင့္ ဆက္ဆံေရးေကာင္းမြန္ေလ့ရွိၾကတယ္။ ဒီကာလ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ အစိုးရသစ္ရဲ႕ အမွား၊ အားနည္းခ်က္၊ ေပ်ာ့ကြက္ ေတြကို ႏိုင္ငံေရး အုပ္စု အသီးသီး နဲ႕ ေလ့လာသူ ပညာရွင္ေတြက ဝိုင္းဝန္းေထာက္ျပၾကတယ္။ အစိုးရသစ္ကိုယ္တိုင္လည္း မိမိရဲ႕ မူဝါဒ၊ လမ္းစဥ္ေတြ တိုင္းျပည္အေပၚ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈကို ျပန္လည္ေဝဖန္ဆန္းစစ္ၾကရတယ္။

၂၀၀၈ စစ္ဖြဲ႕စည္းပံု နဲ႕ သံမဏိ ႀကိဳးခတ္ တုန္႕ေႏွာင္ၿပီး စစ္အာဏာရွင္ အသြင္ေျပာင္း၊ အေရခြံလဲ၊ စစ္အုပ္စု အက်ိဳးစီးပြား၊ လံုျခံဳမႈအတြက္ သက္သက္ စိတ္ႀကိဳက္ ျခယ္လွယ္ ထင္တိုင္းၾကဲ လုပ္ခဲ့တဲ့ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲ အပါအဝင္ လက္ရွိ ျဖစ္ေပၚေနတဲ့ ႏိုင္ငံေရးတိုးတက္မႈ လို႕ ဆိုၾကတဲ့ ဗမာ့ႏိုင္ငံေရး အေျပာင္းအလဲမွာ အစကတည္းက ပ်ားရည္ဆမ္းကာလ ဆိုတာ မရွိသင့္ဘူး။ အခု ဗိုလ္သိန္းစိန္ အစိုးရကို ျပည္တြင္း/ျပည္ပက ေထာက္ခံေပးမႈေတြဟာ ထိုက္တန္တာထက္ေတာင္ ပိုေနပါၿပီ။ အေျပာင္းအလဲ ဆိုတာ “ေန႕ခ်င္း၊ ညခ်င္း မျဖစ္ဘူး..၊ အခ်ိန္ယူရတယ္” ဆိုတာမ်ိဳးကို နားလည္ သည္းခံ ေစာင့္ၾကည့္ေပးရတာက မွန္ကန္တဲ့ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈ လမ္းေၾကာင္းကို သြားေနတဲ့ အေျခအေနမ်ိဳးမွာသာ ျဖစ္သင့္တယ္။ တိုင္းျပည္ေရွ႕လားရာ အုတ္ျမစ္ျဖစ္တဲ့ အေျခခံဥပေဒကကို အေျခမခိုင္၊ မူမမွန္ဘဲ စစ္အုပ္စု အလိုက်သက္သက္ တျခား ႏိုင္ငံေရး အုပ္စု အသီးသီးနဲ႕ ျပည္သူက အလိုေတာ္ျဖည့္၊ အသံုးခ်ခံသက္သက္ ျဖစ္ေနရတဲ့ အေျခအေနမ်ိဳးကို ခုအခ်ိန္မွာ ရပ္တန္းကရပ္ဖို႕ နည္းလမ္းသစ္ ရွာသင့္ၿပီ။ ေထာင္ေျခာက္ေတြ အျပည့္နဲ႕ ဆူးခင္းလမ္း ကို ပန္းေမြ႕ယာ၊ ေရႊေကာ္ေဇာ္ခင္း အလား အရာရာ အေကာင္းျမင္ စိတ္ကူးယဥ္ ေလထဲတိုက္အိမ္ေဆာက္၊ မစားရဝခမန္း ေျပာေန၊ေတြးေန၊လုပ္ေနရတဲ့ ဓားမိုးကာ ေရစီးၾကမ္းတဲ့ ဒီမိုကေရစီအတုအိမ္မက္ ကေန ႏိုးထဖို႕ သင့္ၿပီ။ ၾကင္စဦးေမာင္ႏွံရဲ႕ ခ်စ္ၾကည္မဝ၊ အျပစ္မျမင္၊ ႏွစ္ကိုယ္တူခ်စ္သမွ် ဇာတ္လမ္းခင္း၊ ပ်ားရည္ဆမ္းခရီးထြက္ေနတာကို ခုအခ်ိန္မွာ ရပ္ၿပီး ျပည္သူ႕ေသြး၊ ေခၽြး၊ မ်က္ရည္ေတြျပည့္ႏွက္ေနတဲ့ ညွီစို႕စို႕၊ ခါးသက္သက္ အမွန္တရားကို မ်က္ေမွာက္ျပဳ၊ တိုင္းျပည္ရဲ႕ ပကတိ ျဖစ္ရပ္မွန္ အေပၚ အေျခတည္တဲ့ ဒီမိုကေရစီလမ္းေၾကာင္းမွန္ကို ေရွးရႈသင့္ပါၿပီ။

ေနာက္ျပန္လွည့္မွာ မေၾကာက္နဲ႕

လက္ရွိ ဗမာ့ႏိုင္ငံေရး မွာ ေခတ္အစားဆံုး ျဖစ္ေနတဲ့ “ေနာက္ျပန္လွည့္မွာ စိုးလို႕ သတိႀကီးစြာထား၊ လုပ္ေနရပါတယ္ / လုပ္ေနရတာပါ” ဆိုတဲ့ ေဖာက္ျပန္တဲ့ အေတြးအေခၚကို ဖုတ္ၾကည္း သျဂၤဳ ိဟ္ ေျမျမႈပ္ သင့္ၿပီ။ စစ္အုပ္စု သြားရာလမ္းဟာ အစကတည္းက ေရွ႕တက္မယ့္ ေျခလွမ္း လွမ္း၊ ဒီမိုကေရစီပန္းတိုင္ အေရာက္ ေရွးရႈသြားေနတာမဟုတ္ပါ။ စစ္အာဏာရွင္ ဗိုလ္ေနဝင္းနည္း ဆိုရွယ္လစ္ ဝါဒ ႏွမ္းျဖဴး ေတာ္လွန္ေရး ေကာင္စီ ကေန မဆလ အမည္ေျပာင္း၊ စစ္ေဘာင္းဘီခၽြတ္၊ ခါးၾကားက ေသနတ္ကို ေတာင္ရွည္ၾကားဖြက္၊ လိုရင္ ထုတ္သံုး တဲ့ လမ္းစဥ္အတိုင္း တေသြမတိမ္း ေလွ်ာက္မယ့္ အခု ဗိုလ္သိန္းစိန္ အစိုးရရဲ႕ ဒီမိုကေရစီ သကာရည္ က်ဲက်ဲေလာင္း စစ္အာဏာရွင္ အပင္းထိုးေကၽြးၿပီး ေဘာင္းဘီခၽြတ္-ေတာင္ရွည္ေျပာင္းဝတ္တဲ့ လူထု ေအာ္ေက်ာလန္ ဒီမိုကေရစီလမ္းဟာ အစကတည္းက ေရွ႕ကို သြားေနတာမဟုတ္တဲ့အတြက္ ခုလည္း ေနာက္ျပည္လွည့္သြားမွာ ေၾကာက္စရာမလိုပါ။ ဒါေၾကာင့္ စစ္လႊတ္ေတာ္ႏိုင္ငံေရး ေဇာင္းေပးေနသူမ်ား စစ္လႊတ္ေတာ္ျပင္ပ လူထူအက်ိဳးျပဳ ႏိုင္ငံေရးလမ္းစဥ္ နဲ႕ အလုပ္ေတြကိုလည္း အခုထက္ ပိုမိုအေလးေပးဖို႕ မျဖစ္မေန လိုအပ္ေနပါၿပီ။ ႏွာေစး၊ ေခ်ာင္းဆိုး၊ အသံဝင္၊ ကိုယ္ခံအားနည္း၊ ဒူးေခါင္းေတြ ယိမ္းယိုင္၊ နားအူ ၿပီး ဆြံ႕အ၊နားမၾကား၊ မ်က္စိ တိမ္သလႅာဖံုး (၉၆) ပါး ေရာဂါ စံု တဲ့ ေခတ္သစ္ႏိုင္ငံေရး ေရာဂါဆိုးကပ္ႀကီးသင့္မႈ အျမန္ဆံုး ကုစားဖို႕ စတင္ႀကိဳးစားသင့္ပါၿပီ။

မိေအး အခါခါ နာရတဲ့ အျဖစ္

ဂ်ာမန္ အေတြးေခၚပညာရွင္ ေဟဂယ္ (၁၇၇၀-၁၈၃၁) က  “ကမၻာ့ ရာဇဝင္ မွာ သမိုင္းဝင္ အျဖစ္အပ်က္ႀကီးေတြ နဲ႕ ထင္ရွားတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ ေတြဟာ ႏွစ္ႀကိမ္ ႏွစ္ခါ ေပၚေပါက္ေလ့ရွိတယ္” လို႕ ေျပာဖူးခဲ့တယ္။ ဒါကို သူ႕ေနာက္မွာ ေပၚထြန္းခဲ့တဲ့ အျခား ဂ်ာမန္ အေတြးအေခၚပညာရွင္ တဦးျဖစ္သူ ကား(လ)မာ့က္ (၁၈၁၈-၁၈၈၃) က “ပထမ အႀကိမ္ကေတာ့ ေၾကကြဲစရာေပါ့.. ဒုတိယ အႀကိမ္ အတြက္ေတာ့ လက္သင့္မခံႏိုင္၊ မျဖစ္သင့္တဲ့ အဓိပၸာယ္မဲ့ အေျခအေနပဲ ျဖစ္တယ္” လို႕ ထပ္ျဖည့္ ေျပာခဲ့တယ္။

ဗမာ့ႏိုင္ငံေရးမွာ စစ္အာဏာရွင္ လွည့္ကြက္၊ မ်က္လွည့္ျပပြဲ၊ ဗမာ့သမိုင္းဝင္ အျဖစ္အပ်က္ဆိုးေတြ အႀကိမ္ႀကိမ္ေပၚခဲ့ၿပီးပါၿပီ။ တခါ အျပင္ ႏွစ္ခါအတြက္ အေၾကာင္းျပခ်က္ေကာင္းေတြ ရွာေတြ႕ႏိုင္ေသးေပမယ့္ အႀကိမ္ႀကိမ္အခါခါ အျဖစ္ခံ၊ အလွည့္စားခံေနရတာကေတာ့ လွည့္စားသူ အာဏာရွင္အျပစ္ရယ္လို႕ေတာင္ မဆိုႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။

ဗိုလ္ေနဝင္း က “ဆိုရွယ္လစ္” ဆိုင္းသံေလးတီးေပးေတာ့ ဗမာ့ႏိုင္ငံေရးသမားႀကီးေတြ “ေဂြး” တက္ေအာင္ ကခဲ့ၾကတယ္။ ျပည္သူေတြလည္း ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြ ၾကည့္ၿပီး ဟုတ္ႏိုးႏိုးနဲ႕ “ဆင္ဟဝါေခြးေမွ်ာ္” တဲ့ ဇာတ္လမ္းခင္းခဲ့ၾကရတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး အစိုးရ ခင္းတဲ့ ဗမာ့ဆိုရွယ္လစ္ ေခတ္ေျပာင္းေတာ္လွန္ေရးႀကီးကို “ေခြးကတက္” ကေနပဲ လိုက္ရ.. လိုက္ရ ဆိုတဲ့ သူေတာင္းစားႏိုင္ငံေရးလမ္းစဥ္ ေခတ္ထခဲ့ၿပီး အေတြ႕ၾကံဳရင့္၊ သိကၡာရွိ၊ လြတ္လပ္ေရး သမိုင္းမွာ အေရးပါ၊ အရာေရာက္ခဲ့တဲ့ ႏိုင္ငံေရးသမားႀကီးတခ်ိဳ႕ ႏိုင္ငံေရး ေသ၊ ေခြးလံုးလံုး ျဖစ္ခဲ့ၾကရတယ္။

ခုလည္း ဗိုလ္သိန္းစိန္ က “ဒီမိုကေရစီ” ေဗ်ာသံေပးေတာ့ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ေတြ မေနႏိုင္၊ မထိုင္ႏိုင္ ဝင္ကေနၾကတယ္။ မေဟာသဓ သားတရားစီရင္ခန္း လို မိခင္ရင္းမလို႕၊ ဘီလူးမနဲ႕ ယွဥ္ ျပည္သူဆိုတဲ့ “သား” ကို အနာခံၿပီး မလုခ်င္လို႕ အေျခအေန၊ အခ်ိန္အခါ အေလ်ာက္ အလိုက္သင့္ ျပဳမူေဆာင္ရြက္ေနရတာတခ်ိဳ႕အတြက္ နားလည္ႏိုင္ေပမယ့္ “ေဂြး” တက္ေအာင္အထိေတာ့ လိုက္မကၾကဘို႕ လူထုေခါင္းေဆာင္ ဆိုသူမ်ားနဲ႕ ျပည္သူလူထု အလုပ္အေကၽြးျပဳ၊ ျပည္သူ႕ဘက္ေတာ္သား ဒီမိုကေရစီတက္ၾကြလႈပ္ရွားသူ ႏိုင္ငံေရးသမား အေပါင္းကို ေမတၱာရပ္ခံခ်င္တယ္။

အာဏာရွင္ဆိုတာ

ကမၻာ့သမိုင္းမွာ ဘယ္အာဏာရွင္မ်ိဳးမွ အာဏာကို လြယ္လင့္တကူ စြန္႕လႊတ္တယ္ဆိုတာ မရွိခဲ့ဖူးဘူး။ မင္းစည္းစိမ္ ဆိုတာ ေလာကီစည္းစိမ္ထဲမွာ အႀကီးတကာ့ အႀကီးဆံုး စည္းစိမ္ ျဖစ္တဲ့အတြက္ တည္ျမဲႏိုင္ဖို႕ အစြမ္းကုန္ ႀကိဳးစားခဲ့ၾကတာခ်ည္းပဲဆိုတာကို ပေဒသရာဇ္ နဲ႕ အာဏာရွင္ သမိုင္းအဆက္ဆက္က သက္ေသျပဳတယ္။ ဒီလိုအေနအထားမွာ အင္အားႀကီးတဲ့ စစ္တပ္လို အုပ္စုႀကီးတခုလံုးရဲ႕ အက်ိဳးစီးပြားကို ကာကြယ္ေပးတဲ့ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ဟာ သူ႕အလိုအေလ်ာက္ အျမစ္ျပတ္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားဖို႕ အင္မတန္ခက္ခဲလွပါတယ္။ တိုင္းျပည္အက်ိဳးအတြက္ စစ္အုပ္စုဟာ “သိကၡာရွိရွိေနာက္ဆုတ္ေပးေနပါၿပီ (Graceful Retreat)” ဆိုတဲ့ အယူအဆဟာ စိတ္ကူးယဥ္၊ ရူးသြပ္မႈသက္သက္ထက္ မပိုပါ။ ခုအခ်ိန္မွာ ဒီအခ်က္ကို အေလးအနက္ထား စဥ္းစားသင့္ပါၿပီ။

အာဏာရွင္ နဲ႕ တရားဝင္မႈ

ေခတ္သစ္ အာဏာရွင္ ေတြဟာ ႏိုင္ငံတကာ အသိုင္းအဝန္း နဲ႕ မျဖစ္မေန ဆက္ဆံလာရေတာ့ တရားဝင္ ရပ္တည္ႏိုင္မႈ Legitimacy အတြက္ မျဖစ္မေန ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈေတြ လုပ္ျပရေလ့ရွိပါတယ္။ Legitimacy လံုးလံုးမရွိဘဲ အာဏာရွင္ အစိုးရေတြဟာ ေရရွည္ရပ္တည္ဖို႕ ခက္ခဲလွတယ္။ ဒီလိုအေနအထားမွာ ၂၀၀၇ ေရႊဝါေရာင္ေတာ္လွန္ေရးကို ဘီလူးဆိုင္းခင္း၊ ၾကမ္းၾကဳပ္ရက္စက္၊ အၾကမ္းဖက္ႏွိမ္နင္းခဲ့တဲ့ စစ္အစိုးရရဲ႕ (အစကတည္းကလည္း မရွိခဲ့တဲ့) Legitimacy ဟာ သုညအမွတ္ ေအာက္ကို ေရာက္သြားခဲ့တယ္။ ဒီလုိနဲ႕ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ ေရရွည္တည္ျမဲႏိုင္ဖို႕ နဲ႕ စစ္အုပ္စု လံုျခံဳေရး၊ အက်ိဳးစီးပြားအတြက္ အခုျမင္ေတြ႕ေနရတဲ့ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈေတြလို႕ ဆိုၾကတဲ့ ၂၀၀၈ စစ္ဖြဲ႕စည္းပံု၊ ေရြးေကာက္ပြဲ (အတု)၊ အရပ္သား (အမည္ခံတဲ့) အစိုးရသစ္ဆိုတာေတြ ေပၚလာခဲ့တယ္။ ဒီလို အတုအေယာင္ အေျပာင္းအလဲေတြနဲ႕ အသြင္ေျပာင္းတဲ့ ဒီမိုကေရစီ ျဖစ္စဥ္ေတြဟာ ကမၻာမွာလည္း ျဖစ္ေပၚေလ့ရွိတယ္။ ဒီလိုနဲ႕ တရားဝင္ (တယ္လို႕ဆိုႏိုင္တဲ့) အာဏာရွင္အစိုးရေတြ ေပၚလာေလ့ရွိၾကတယ္။

Liberalisation ႏွင့္ Democratisation မတူ

ႏိုင္ငံေရး သေဘာ၊ သီအိုရီေတြမွာ မတရားတဲ့ ဥပေဒေတြ ေျဖေလွ်ာ့ေပးတာ၊ ဗဟိုခ်ဳပ္ကိုင္မႈကို ေလွ်ာ့ခ်တာ၊ ျပင္းထန္တဲ့ ဖိႏွိပ္မႈေတြ ေျဖေလ်ာ့သြားတာ စတဲ့ ပိုမိုလြတ္လပ္တဲ့ အေျခအေနမ်ိဳးဖန္တီးေပးတဲ့ Liberalisation ျဖစ္စဥ္ နဲ႕ ဒီမိုကေရစီ စနစ္ ေျပာင္းလဲ ျဖစ္တည္မႈ Democratisation ျဖစ္စဥ္ ေတြဟာ သေဘာထား၊ လကၡဏာ နဲ႕ ရည္မွန္းခ်က္ေတြ လံုးလံုးမတူညီပါဘူး။ လက္ရွိ ဗမာ့ႏိုင္ငံေရး ထင္ေယာင္မွားမႈ (Political Illusion) တခုက ဒီ ျဖစ္စဥ္ ႏွစ္ခုကို ေရာေထြးျမင္၊ လိုသလို ေကာက္ခ်က္ခ် အေကာင္းျမင္လြန္ ေနျခင္းျဖစ္တယ္။ Liberalisation ဟာ အာဏာရွင္အစိုးရေတြ အထက္မွာ ဆိုခဲ့တဲ့ ေရရွည္ရပ္တည္ႏိုင္မယ့္ တရားဝင္ အာဏာရွင္ ျဖစ္ဖို႕အတြက္ ဖိႏွိပ္မႈေတြ ေလွ်ာ့ခ်၊ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈ တခ်ိဳ႕ လုပ္ျခင္းသက္သက္သာျဖစ္ၿပီး အာဏာလံုးလံုးလႊတ္ကာ တိုင္းျပည္မွာ  ဒီမိုကေရစီ အေဆာင္အအံု အေျခတည္ေစၿပီး ျပည္သူ႕အာဏာဗဟိုျပဳ၊ ျပည္သူ႕ဆႏၵသေဘာလံုးလံုး ျဖစ္တဲ့ ဒီမိုကေရစီစနစ္ကို သြားေနျခင္း မဟုတ္ပါ။

ဒီမိုကေရစီစနစ္ကို ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေနမႈဆိုတာကို အေျခခံသေဘာအားျဖင့္ အာဏာရွင္အစိုးရ လံုးလံုး ျပဳတ္က်မွသာ ေတြ႕ႏိုင္ပါမယ္။ “A Transition to Democracy = A Chang of Regime” ကသာ တကယ့္ ျပည္သူလူထုအမ်ားစု အက်ိဳးရွိမယ့္ ဒီမိုကေရစီ အေျပာင္းအလဲကို ျဖစ္ေပၚေစတယ္။ ဒီလို မဟုတ္ဘဲ အာဏာရွင္သက္ဆိုးရွည္ေရး သက္သက္ ဟန္ျပ (Window Dressing) ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈ၊ တနည္းအားျဖင့္ “ငါ့အာဏာ၊ ငါ့အက်ိဳးစီးပြား ကိုေတာ့ မထိနဲ႕၊ အထိုက္အေလ်ာက္ လြတ္လပ္ခြင့္ နဲ႕ အခြင့္အေရး ကို လူေရြးၿပီးေတာ့ ေပးမယ္” ဆိုတဲ့ “ဒီမိုကေရစီ ကြက္ၾကားမိုး” ရြာေနျခင္း ဟာ တိုင္းျပည္ နဲ႕ လူထုအမ်ားစု ကို ပိုၿပီး ထိခိုက္နစ္နာေစပါတယ္။ ဒီလို အေပၚရံ အေျပာင္းအလဲမ်ိဳးကို အာဏာရွင္တိုင္းျပည္တိုင္းမွာ ၾသဇာရွိ၊ ပညာတတ္၊ ခ်မ္းသာတဲ့ ေရေပၚဆီ လူမလိုင္အသိုင္းအဝန္း အလိ(elite)  ေတြက အားတက္သေရာ ေထာက္ခံေလ့ရွိၾကတယ္။ တိုင္းျပည္ရဲ႕ အမ်ားစု နင္းျပား ျပည္သူလူထုကေတာ့ ဒံုရင္း.. ဒံုရင္း ဆိုတာထက္ပိုဆိုးတဲ့ အေျခအေနမ်ိဳးေတြကို ခံစားရတယ္။ ဒီအခ်က္ကို လူထုေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ၊ ပညာတတ္ လူလတ္တန္းစားေတြ သိျမင္ ခံစားေပးႏိုင္ဖို႕ အင္မတန္ အေရးႀကီးလွပါတယ္။

လူမႈတရားမွ်တမႈ (Social Justice) မရွိရင္ ဒီမိုကေရစီမဟုတ္

ဒီမိုကေရစီ စနစ္ရဲ႕ အဓိက အက်ဆံုး အခ်က္က တိုင္းျပည္မွာ ရွိတဲ့ လူထုလူတန္းစားအသီးသီးအတြက္ တူညီတဲ့ အခြင့္အရး၊ ရပိုင္ခြင့္၊ လုပ္ပိုင္ခြင့္ ေတြ ဖန္တီးေပးႏိုင္ဖို႕ ျဖစ္တယ္။ တဦး၊ တေယာက္၊ တစု၊ တဖြဲ႕၊ လူတန္းစား တရပ္အတြက္ အခြင့္အေရးေတြ ဖန္တီး၊ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈေတြလုပ္ေနရင္ Liberalisation လို႕ ဆိုေကာင္း၊ ဆိုႏိုင္ေပမယ့္ Democratisation ေတာ့မဟုတ္ပါ။

ဆိုေတာ့ “လူတစု ေကာင္းစားေရး” သာ ၾကံစည္၊ လုပ္ေဆာင္ ေနဆဲ ျဖစ္တဲ့ လက္ရွိ ဗမာ့ႏိုင္ငံေရး မွာ “လူအမ်ား ေကာင္းစားေရး” အတြက္ Democratisation စစ္စစ္ ျဖစ္ဖို႕ တိုင္းျပည္ရဲ႕ အုပ္စုအသီးသီးက မျဖစ္မေန တြန္းအား (Forces) ေတြေပးဖို႕ လိုေနပါၿပီ။

ႏိုင္ငံေရးသမား ႏိုင္ငံေရး အလုပ္လုပ္

ဒီလို ျဖစ္လာဖို႕အတြက္ ႏိုင္ငံေရးသမားဆိုသူေတြက ႏိုင္ငံေရးအလုပ္စစ္စစ္ကို လုပ္ဖို႕ လုိတယ္။ တိုင္းျပည္ရဲ႕ ပင္မ ေရာဂါ ႏိုင္ငံေရးျပႆနာ ကို မေျဖရွင္းဘဲ အဆြယ္အပြား ေရာဂါ နဲ႕ သူရဲ႕ လကၡဏာေတြကိုသာ ေျဖရွင္းဖို႕ ႀကိဳးစားေနရင္ တိုင္းျပည္အတြက္ အမွန္တကယ္လိုအပ္တဲ့ အေျဖမွန္ရွာေတြ႕ႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါ။ တိုင္းျပည္မွာ ဆင္းရဲတာ၊ စာမတတ္တာ၊ ေရာဂါဘယ ထူေျပာတာ စတဲ့ လူမႈ၊ က်န္းမာ၊ စီးပြား ျပႆနာအားလံုးဟာ ႏိုင္ငံေရးဆိုတဲ့ ေရေသာက္ျမစ္ ျပႆနာႀကီး အျမစ္ျပတ္ မေျဖရွင္းႏိုင္သေရြ႕ ဘယ္ေတာ့မွ ေျပေပ်ာက္မွာ မဟုတ္ပါ။

ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ႏိုဘယ္ဆုရ စီးပြားေရး ပညာရွင္ မိုဟာမက္ ယူႏြတ္စ္ ရဲ႕ လူမႈစီးပြားေရးလုပ္ငန္း (Social Business) သီအိုရီမွာ “a charity dollar has one life; a social business dollar has endless lives!” ဆုိတဲ့ “လူမႈစီးပြားေရးလုပ္ငန္းမွာ သံုးတဲ့ ပိုက္ဆံဟာ တခါသံုးမဟုတ္၊ ရာသက္ပန္ အက်ိဳးရွိခံစားရေစတယ္” ဆိုတဲ့ သေဘာ တခု ရွိတယ္။ ဆိုလိုခ်င္တာက ဆင္းရဲသား တေယာက္ကို ပိုက္ဆံ တက်ပ္ ေပးလိုက္ရင္ သူတက်ပ္ပဲ ရမယ္..၊ အဲ့ပိုက္ဆံ တက်ပ္ကို လူမႈစီးပြားေရးလုပ္ငန္းမွာ အသံုးျပဳၿပီး ဆင္းရဲသားကို အက်ိဳးခံစားခြင့္ေပးရင္ သူ႕အေနနဲ႕ ေရရွည္အက်ိဳးခံစားခြင့္ ရသြားေစတဲ့ သေဘာ ျဖစ္တယ္။ ဒီလိုနဲ႕ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္က ေတာင္းရမ္းစားေသာက္ေနရတဲ့ လူတန္းစားေတြ ကိုယ္ပိုင္ အလုပ္အကိုင္ နဲ႕ အမွီအခိုကင္းကင္း ရပ္တည္လာႏိုင္ၾကတယ္။

“ႏိုင္ငံေရး လုပ္တယ္” ဆိုတာလည္း ဒီသေဘာပဲ ျဖစ္တယ္။ တိုင္းျပည္ရဲ႕ ျပႆနာတိုင္းအတြက္၊ တိုင္းျပည္မွာ ရွိတဲ့ အတိဒုကၡေရာက္ေနတဲ့ လူအမ်ားစု အတြက္ တခါသံုး အကူအညီ ေတြေပး၊ ေျဖရွင္းမႈေတြ လုပ္မယ့္အစား လူအမ်ားစု ေရရွည္ အျမဲတမ္း အက်ိဳးစီးပြားျဖစ္၊ အမွီအခိုကင္း ရပ္တည္ႏိုင္ဖို႕အတြက္ တိုင္းျပည္မွာ စနစ္ေကာင္း၊ အုပ္ခ်ဳပ္မႈေကာင္း၊ ဥပေဒေကာင္းေတြ ေပၚဖို႕ စနစ္အဖြဲ႕အစည္းဆိုးႀကီးကို ေတာ္လွန္ေျပာင္းလဲႏိုင္ဖို႕ “ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ” လုပ္ရျခင္းျဖစ္တယ္။ ဒီသေဘာမွာ ႏိုင္ငံေရး အဖြဲ႕အစည္းေတြရဲ႕ အဓိက အလုပ္ဟာ အေရးေပၚရင္ ကူညီေပးရတာမ်ိဳးျဖစ္တဲ့ လူမႈေရးလုပ္ငန္း မဟုတ္ဘဲ စနစ္ကို ေတာ္လွန္ (သို႕) ထိန္းေက်ာင္းျပဳျပင္ ရတဲ့ ႏိုင္ငံေရး အလုပ္ျဖစ္တယ္။

ဆိုေတာ့ကာ ႏိုင္ငံေရးသမား နဲ႕ အဖြဲ႕အစည္းေတြ လူမႈ၊ စီးပြား၊က်န္မား ေရး တခဏတာ ေျဖရွင္းေပးတဲ့ ေဆးၿမီးတို လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြနဲ႕ခ်ည္းပဲ ေရာင့္ရဲတင္းတိမ္မေနဘဲ တိုင္းျပည္ရဲ႕ ပင္မ ေရေသာက္ျမစ္ ေရာဂါ ဒီမိုကေရစီ ေခါင္းပါးမႈ၊ တနည္းအားျဖင့္ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ ဆက္လက္ သက္ဆိုးရွည္ေနမႈကို အားစိုက္ ေျဖရွင္းႏိုင္ဖို႕ ႏိုင္ငံေရးလမ္းစဥ္၊ မူဝါဒ ရွာၾကံ ခ်မွတ္ၿပီး ႏိုင္ငံေရး အလုပ္ေတြ အခုထက္ပိုမိုလုပ္ဖို႕ အားသြန္ခြန္စိုက္လုပ္ဖို႕ အေရးတႀကီး လိုအပ္ေနပါၿပီ။ ခု ႏိုင္ငံေရး အင္အားစု အမ်ားစု ေလွ်ာက္လမ္းေနတဲ့ စစ္လႊတ္ေတာ္ ႏိုင္ငံေရး တခုတည္းနဲ႕ေတာ့ သိပ္အလုပ္မျဖစ္ဘူးဆိုတာ တိုင္းျပည္ရဲ႕ မေျဖရွင္းႏိုင္ေသးတဲ့၊ ေျဖရွင္းႏိုင္ဖို႕ လမ္းစရွာမရျဖစ္ေနေသးတဲ့ တိုင္းရင္းသား ျပႆနာ၊ အလုပ္သမား၊ လယ္သမား၊ အေျခခံလူတန္းစား ေတြရဲ႕ ျပႆနာ ေတြက သက္ေသျပဳေနပါတယ္။

ေခါင္းေဆာင္ ဆိုတာ ေခါင္းေဆာင္ ရမယ္

Democratisation စစ္စစ္ျဖစ္ဖို႕ အတြက္ လူထုေခါင္းေဆာင္ဆိူသူမ်ား၊ လူထုကိုယ္စားျပဳအဖြဲ႕အစည္း ေခါင္းေဆာင္မ်ား က လူထုေရွ႕က မားမားရပ္၊ အေျပာနဲ႕ မဟုတ္ လက္ေတြ႕ ဦးေဆာင္ ျပဖို႕လည္း လိုပါတယ္။ အေျပာင္းအလဲ တခ်ိဳ႕ ေၾကာင့္ ယုံထင္၊ေၾကာင္ထင္ ျဖစ္ အေတြးအေခၚ ေဝဝါးေနတဲ့ ျပည္သူလူထု ကို မ်က္စိဖြင့္၊ တာဝန္ယူ၊ တာဝန္ခံ၊ အမွန္ကို ခ်ျပ၊ ေရွ႕က ေခၚေဆာင္ လမ္းျပၿပီး ယခုထက္ပို ဦးေဆာင္ဖို႕ လိုပါတယ္။ ျပည္သူေတြ အာဏာရွင္ က ႏွိပ္စက္လို႕ အတိဒုကၡေရာက္မွ ဝင္ေရာက္ ေျဖရွင္း ေစ့စပ္ရတဲ့ အလုပ္ဟာ လူထုေခါင္းေဆာင္ဆိူသူမ်ား နဲ႕ လူထုကိုယ္စားျပဳအဖြဲ႕အစည္းေတြရဲ႕ အလုပ္မဟုတ္ပါ။ ျပည္သူေတြနဲ႕ အတူ ရပ္တည္ၿပီး ျပည္သူ႕ျပႆနာ ေတြကို ေရွ႕က ထုတ္ေဖာ္ ဟစ္ေၾကြး၊ မတရားမႈမွန္သမွ်ကို တာဝန္ယူမႈရွိရွိ ဦးေဆာင္ ဆန္႕က်င္ျပမွသာ လူထုေခါင္းေဆာင္း၊ လူထုကိုယ္စားျပဳအဖြဲ႕အစည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါမယ္။

လူထုက လူထု အလုပ္ လုပ္

ကမၻာ့သမိုင္းရဲ႕ Democratisation ျဖစ္စဥ္တိုင္းမွာ လူထု အလုပ္မပါဘဲ၊ လူထု လႈပ္ရွားမႈ မျဖစ္ဘဲ ေအာင္ျမင္ၿပီးေျမာက္ ဆံုးခန္းတိုင္ ေရာက္သြားတယ္ဆိုတာမရွိပါ။ လူထုဟာ မိမိတို႕ ဘဝလြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ မိမိတို႕ဘာသာပဲ ႀကိဳးစားလုပ္ကိုင္သြားရတာပါ။ ဗမာ့လူထု အေနနဲ႕လည္း ဒီလို လူထုလူပ္ရွားမႈ တာဝန္ေတြကို စစ္အာဏာရွင္ေခတ္ အဆက္ဆက္ဘယ္တုန္းကမွ မပ်က္ကြက္ခဲ့ဖူးပါဘူး။ လက္ရွိ အေျခအေနမွာလည္း လူထုအတန္းစားအသီးသီးရဲ႕ အာဏာရွင္ရဲ႕ မတရားဖိႏွိပ္မႈေတြကို ျပန္လည္ တြန္းလွန္ တုန္႕ျပန္ အံ့တုတဲ့ ဆႏၵျပပြဲေတြ၊ သပိတ္ေတြ၊ လႈပ္ရွားမႈေတြ ႏိုင္ငံ အႏွံ႕အျပားမွာ ျဖစ္ေပၚလ်က္ပါပဲ။ ဆိုေတာ့ အျမဲတမ္းတာဝန္ေက်တဲ့ လူထုကေတာ့ ဇြဲမေလွ်ာ့၊ စိတ္မပ်က္ဘဲ၊ “ကိုယ့္ဘာသာ ကိုယ္ထူမွသာ ငါတို႕ထႏိုင္မွာပဲ” ဆိုတဲ့ စိတ္ဓာတ္နဲ႕ လူထု လုပ္ရမယ့္ အလုပ္ေတြကို ဆက္လုပ္ ဖို႕ပါပဲ။

စာနယ္ဇင္း မီဒီယာ ရဲ႕ အလုပ္

ဗြီ. အုိင္. လီနင္ (၁၈၇၀-၁၉၂၄) က “ေမာ္စကို အံုၾကြမႈ၏ သင္ခန္းစာမ်ား” စာအုပ္မွာ “ေတာ္လွန္ေရးေအာင္ျမင္ဖို႕အတြက္ ေခတ္နည္းပညာ ကို အသံုးခ်ၿပီး အလုပ္သမားတပ္ဖြဲ႕ေတြကို ေခတ္မီ လက္နက္၊ ဗံုး၊ ေသနတ္ေတြ တပ္ဆင္ေပးရမယ္” လို႕ ဆိုခဲ့တယ္။ အခု (၂၁) ရာစု ေခတ္သစ္ အာဏာရွင္ ဖိႏွိပ္မႈ ေတာ္လွန္ေရးေတြမွာလည္း ေခတ္နည္းပညာ၊ ဆက္သြယ္ေရး တိုးတက္ေျပာင္းလဲမႈေတြကို အသံုးခ်ၿပီး အလုပ္သမား၊ လယ္သမား၊ အဖိႏွိပ္ခံ ျပည္သူလူထုရဲ႕ လြတ္ေျမာက္ေရး တိုက္ပြဲေတြကို အားျဖည့္ေပးရပါမယ္။ ဒီေနရာမွာ စာနယ္ဇင္း မီဒီယာရဲ႕ က႑ က အင္မတန္ အေရးႀကီးပါတယ္။ ေခတ္မီလက္နက္အျပည့္အစံုနဲ႕ အာဏာရွင္ ေဒါက္တိုင္ အင္အားႀကီး စစ္တပ္ နဲ႕ လံုျခံဳေရး အဖြဲ႕အစည္းေတြကို လက္နက္နဲ႕ ျပန္လည္ တိုက္လို႕ကေတာ့ ဘယ္လိုမွ အရာမေရာက္ႏိုင္ပါ။ ဒါေၾကာင့္ လူထုၾကား လႈပ္ရွားမႈေတြ ျပန္႕ပြားေအာင္၊ အာဏာရွင္ရဲ႕ လုပ္ရပ္ဆိုးေတြ တိုင္းသိ၊ ျပည္သိ၊ ကမၻာသိေအာင္ ေခတ္မီ ဆက္သြယ္ေရး နည္းပညာရပ္ေတြကို အသံုးခ်ၿပီး လႈံ႕ေဆာ္၊ ျဖန္႕ေဝ၊ တင္ျပတဲ့ မီဒီယာဆိုတဲ့ လက္နက္နဲ႕ တိုက္မွသာ အာဏာရွင္ေတြ၊ သူတို႕ရဲ႕ လက္ပါးေစ “ဘယ္သူေသေသ ငေတမာ” ရင္ၿပီးေရာ လူတန္းစား စီးပြားေသာင္းက်မ္း၊ ရမ္းကားတဲ့ လက္တဆုပ္စာ ခရိုနီေတြ အထိနာမွာ ျဖစ္တယ္။ လူထု သပိတ္တိုက္ပြဲ သတင္းေတြတင္မကဘဲ အာဏာရွင္ေတြ နဲ႕ အေပါင္းအပါေတြရဲ႕ အက်င့္ပ်က္၊ ျခစား၊ ကိုယ္က်ိဳးရွာ ထင္ရာဆိုင္း ေနတဲ့ အေၾကာင္းအရာ၊ အျဖစ္အပ်က္ေတြကို စံုစမ္း၊တူးေဖာ္၊ရွာေဖြ၊တင္ျပ တဲ့ “investigative journalism” စာနယ္ဇင္း အလုပ္ေတြလည္း အမ်ားအျပား လုပ္ႏိုင္လာဖို႕ လိုပါတယ္။

ဦးပိုင္လူ မျဖစ္ေစနဲ႕

အထက္မွာ တင္ျပခဲ့တဲ့ တိုင္းျပည္ လူထု၊ လူတန္းစား အသီးသီးျဖစ္တဲ့ လူထုေခါင္းေဆာင္၊ လူထု အဖြဲ႕အစည္း၊ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္၊ ႏိုင္ငံေရး အဖြဲ႕အစည္း၊ သာမန္ ျပည္သူ နဲ႕ သတင္းမီဒီယာ ေတြ ကိုယ့္တာဝန္၊ ကိုယ္ေက်၊ တက္ညီလက္ညီ ဝိုင္းဝန္း ဖိအားေပး (Force) လုပ္ႏိုင္မွသာ တိုင္းျပည္မွာ ဆယ္စုႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ရွင္သန္ အျမစ္တြယ္ ခဲ့တဲ့ တိုင္းျပည္ရဲ႕ အဓိက ျပႆနာ စစ္အာဏာရွင္ စနစ္ အလံုးစံု ပ်က္သုန္းၿပီး ဒီမိုကေရစီ အသီးအပြင့္ေတြ လူအမ်ားစု အားလံုးတန္းတူ ခံစားႏိုင္မွာ ျဖစ္တယ္။

လူမႈတရားမွ်တမႈ အေျချပဳ တင္းျပည့္၊ က်ပ္ျပည့္ ဒီမိုကေရစီ စစ္စစ္ တိုင္းျပည္မွာ ရွင္သန္ေစဖို႕အတြက္ အထက္မွာ ဆိုခဲ့တဲ့ တိုင္းျပည္ရဲ႕ အစုအဖြဲ႕အသီးသီးမွာ အာဏာရွင္လက္ေဝခံ၊ အာဏာရွင္ စစ္အုပ္စု အက်ိဳးျပဳ “ဦးပိုင္လူ မ်ား” မျမင္ခ်င္ပါ။ “ဦးပိုင္လူ မ်ား” အျမန္ဆံုး က်ဆံုးပါေစ။

လက္ပန္းေတာင္းေတာင္ လူထုကို ဦးညြတ္၊ အေလးျပဳလ်က္

ၿငိမ္းခ်မ္းေအး

၂၉ ၊ ႏိုဝင္ဘာ ၊ ၂၀၁၂

( လစဥ္ထုတ္ ေခတ္ေမာင္း အြန္လိုင္း စာေစာင္ ၊ အတြဲ (၁) ၊ အမွတ္ (၇) မွ)

(ဘေလာ့မ်ား၊ ဖိုရမ္မ်ားတြင္ ျပန္လည္ ေဖာ္ျပလိုပါက "ေခတ္ေမာင္း စာေစာင္ ၊ အတြဲ (၁) ၊ အမွတ္ (၇) မွ" ဟု ေဖာ္ျပေပးပါရန္။

ဓာတ္ပံု - ေခတ္ေမာင္း

ဓာတ္ပံု - ေခတ္ေမာင္း