မိတ္ေဆြအသစ္ေလးဘာေလးလည္း ရွာဦးမွ

Kyaw Ba Thit

"အင္း...ငါ့ဘဝ... အြန္လိုင္းေပၚက ရွိတဲ့မိတ္ေဆြေလးနဲ႔တင္ ေက်နပ္ေနလို႔ မျဖစ္ေသးပါဘူးေလ၊ အျပင္ေလာကက တကယ္ထိလို႔ကိုင္လို႔ရမယ့္ မိတ္ေဆြအသစ္ေလးဘာေလးလည္း ရွာဦးမွပါ" လို႔ ေတြးမိတဲ့ေန႔က... ကြ်န္ေတာ္ဟာ စားပြဲေပၚက ကြန္ျပဴတာကို ပိတ္၊ လိုအပ္ရာရာယူၿပီး လူထူထူလမ္းမေပၚ ဖရင္းဒ္ရွာ ထြက္လာခဲ့ပါတယ္။
ကြ်န္ေတာ့္အေနနဲ႔ ေဖ့ဘြခ္ေလာကမွာ ႏွစ္အေတာ္ၾကာ က်င္လည္ရင္း ဖရင္းဒ္အနည္းအပါး ရခဲ့တာကို နမူနာယူျပီး လမ္းမေပၚ တက္လာေတာ့လည္း ေဖ့စ္ဘြခ္မွာ အထာက်ေနခဲ့ဖူးတဲ့ ဗ်ဴဟာေတြနဲ႔ပဲ စရတာပါပဲ။

လမ္းေပၚ ေရာက္တယ္ဆိုရင္ပဲ ျဖတ္သြားျဖတ္လာ လူတခ်ိဳ႕ကို ကြ်န္ေတာ္က လိုက္ေျပာတယ္၊ "ဒီမနက္ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ ႐ိုးရွင္းေသာ မနက္စာအျဖစ္ အာလူးပူရီနဲ႔ က်ဆိမ့္ေလးပဲ ဆြဲလိုက္တယ္ဗ်" လို႔။ တခ်ိဳ႕ကိုေတာ့ ပါလာတဲ့ ဓာတ္ပုံေလး ထုတ္ျပၿပီး "အာ့ေပါ့၊သားငယ္ငယ္က ပုံေလ၊ လွလားအင္" လို႔ ေျပာတယ္။ တခ်ိဳ႕ကိုေတာ့ "ျမန္မာ၊ ဗုဒၶဘာသာမွန္ရင္ ဒါေလးကို ႀကိဳက္သြား" ဆိုၿပီး ဂဏန္းသုံးလုံးပုံပါတဲ့ တံဆိပ္ကေလးတစ္ခုကို ေထာင္ျပလိုက္တယ္။ တခ်ိဳ႕ကိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ ေမြးထားတဲ့ ေခြး၊ ေၾကာင္၊ ႂကြက္ေလးေတြနဲ႔ တြဲ႐ိုက္ထားတဲ့ပုံေလးေတြ ထုတ္ျပတယ္။ တခ်ိဳ႕ကိုက်ေတာ့ သူတို႔ေျပာေနတဲ့ စကားဝိုင္းနား သြားနားေထာင္ၿပီး "အို... မွန္တယ္၊ သိပ္မွန္တာပဲ" လို႔ ဝင္ေထာက္ခံလိုက္တယ္။ အဲ...ေရွ႕တည့္တည့္မွာ ေကာင္မေလးေခ်ာေခ်ာတစ္ေယာက္ ေလွ်ာက္လာတာ ေတြ႕ရင္ေတာ့ လက္မေထာင္ ျပဳံးျပရင္းက "ဗဲရီး ခ႐ု" လို႔ ေအာ္ေျပာလိုက္တယ္။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္... ကြ်န္ေတာ့္ရဲ႕ မိတၱဗလဗ်ဴဟာ ေဖ့ဘြခ္မွာတုန္းကလိုပဲ ေအာင္ျမင္တယ္ ဆိုရမွာပါပဲ။ လမ္းမေပၚေရာက္ၿပီး ၃ နာရီအတြင္းမွာ ကြ်န္ေတာ့္ကို ၃ ေယာက္တိတိ ေဖာ္လိုလုပ္လာတယ္။ တစ္ေယာက္က ရဲ၊ တစ္ေယာက္က စသုံးလုံးက...တဲ့၊ ေနာက္ဆုံးတစ္ေယာက္ကေတာ့ ရန္ကုန္စိတ္ေရာဂါအထူးကုဌာနကတာဝန္ရွိသူဆိုလားပဲ။ ။
-------------------
ခြက္ဒစ္ တူ မူရင္းေရးသူ