"စိတ္ညစ္ရင္....ဘာလုပ္မလဲ"
Lwin Pyin
စိတ္ညစ္ရင္ခါးကို ေျဖာင့္ေျဖာင့္ထား၊ မ်က္လံုးေလးမွိတ္၊ လက္အုပ္ ကေလးခ်ီျပီး ငါးပါးသီလကို ယူလိုက္ပါ။
စိတ္ညစ္ရင္ခါးကို ေျဖာင့္ေျဖာင့္ထား၊ မ်က္လံုးေလးမွိတ္၊ လက္အုပ္ ကေလးခ်ီျပီး ငါးပါးသီလကို ယူလိုက္ပါ။
တစ္ဆက္တည္းပဲ “ျမတ္စြာဘုရား၊ ဘုရားတပည့္ေတာ္ ခႏၶာကိုယ္ထဲကို
သီတင္းသံုးေတာ္မူပါဘုရား”လို႔ ပင့္လိုက္ပါ။ ကိုယ္က အမ်ိဳးသမီး ျဖစ္ေနလို႔
ပင့္ရမွာ အားနာ ေနရင္လည္း ဦးေခါင္းထက္ကိုပင့္လိုက္ပါ။ စိတ္ထဲမွာလည္း
ျမတ္စြာဘုရား ကိုယ့္ခႏၶာကိုယ္ထဲ၊ ကိုယ့္ဦးေခါင္းထက္မွာ ရွိေနတယ္လို႔
ႏွလံုးသြင္းထားပါ။
ျမတ္စြာဘုရား ကေတာ့ ပရိနိဗၺာန္ စံျပီးျပီဆိုေတာ့ တကယ္ေတာ့ ဘယ္ၾကြလာမွာလဲ။စိတ္ဓာတ္ အင္အားကို ယူတာပါ။ စိတ္ထဲမွာ ျမတ္စြာဘုရား တကယ္ၾကြလာတယ္လို႔ ႏွလံုးသြင္း ထားရမွာပါ။
အားလံုးျပီးရင္ လက္အုပ္ခ်ီ ထားတာေလးခ်ျပီး အရဟံ ဂုဏ္ေတာ္ကို ငါးမိနစ္၊ ေမတၱာကို ငါးမိနစ္၊ ၀ိပႆနာကို ငါးမိနစ္ ပြားေနလိုက္ပါ။ ဒါဆိုရင္ စိတ္ခ်မ္းသာ လာပါ လိမ့္မယ္။ မယံုရင္စမ္းၾကည့္ပါ။
စာေရးသူလည္း စိတ္ညစ္လာရင္ ဒီနည္းအတိုင္းပဲလုပ္တာပါ။ ဒါဆို စိတ္ညစ္တာ ေပ်ာက္သြားတာ မ်ားပါတယ္။
ကိေလသာ မကင္းသေရြ႕ေတာ့ စိတ္ေတြက အခါအားေလွ်ာ္စြာ ညစ္ေနရဦးမွာပါ။ စိတ္ညစ္တာကို ညစ္တဲ့ အတိုင္းမထားဘဲ ကိုယ္ႏွစ္သက္တဲ့ နည္းတစ္ခုခုနဲ႔ ပယ္ပစ ္လိုက္ႏိုင္ဖို႔ပါ။
ဒီနည္းေလးကို ကိုယ္က အထံုအက်င့္ေလးတစ္ခုလုပ္ထား လိုက္ဖို႔ပါ။ ဂုဏ္ေတာ္ ေမတၱာေလး ပြားလိုက္ ၊ စိတ္ညစ္လာတာနဲ႔ဂုဏ္ေတာ္ ေမတၱာေလး ပြားလိုက္” နဲ႔က်င့္ပါမ်ား သြားရင္ အထံု ျဖစ္သြားပါလိမ့္မယ္။
အထံုျဖစ္သြားရင္ စြဲသြားတာ မ်ားပါတယ္။ ေကာင္းတဲ့ အထံု ေလးေတြဆို စြဲေနေအာင္ လုပ္ထားရပါတယ္။အဲဒီလိုမွ မဟုတ္ဘဲ စိတ္ညစ္လာရင္ ထြက္ေပါက္ အေနနဲ႔ အကုသိုလ္ မကင္းတဲ့ တျခားတစ္ခုခုကို
သြားလုပ္မယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ကိုယ္ျပဳတဲ့ အျပဳအမူက စြဲသြားတတ္ ပါတယ္။
မေကာင္းတာ စြဲသြားရင္ ျဖတ္ရတာ ခက္ပါတယ္။ စိတ္ညစ္တာကို အေၾကာင္းျပဳျပီး အကုသိုလ္ မကင္းတဲ့ အျပဳအမူေတြ စြဲသြားတဲ့ သူေတြအမ်ားၾကီးပါ။ ေတြ႔ဖူး ျမင္ဖူးၾကမွာပါ။
တခ်ိဳ႕က်ေတာ့ စိတ္ညစ္လာရင္ တစ္ေယာက္ေယာက္ဆီကို ဖုန္းဆက္ ေျပာေလ့ရွိပါတယ္။ ကိုယ္ဖုန္းဆက္ ေျပာတဲ့သူက ေကာင္းျမတ္တဲ့ အၾကံေပးရင္ ေတာ္ပါရဲ့။
“ဘယ္လို ကဲလိုက္ပါလား၊ ဘယ္လိုလုပ္လိုက္ ပါလား” စသည္ျဖင့္ အကုသိုလ္ မကင္းတဲ့အၾကံေတြ ေပးလိုက္ရင္ ကိုယ့္အတြက္ အမ်ားၾကီးနစ္နာ သြားႏိုင္ပါတယ္။
ကဲထားပါေတာ့။ တစ္ေယာက္ေယာက္ဆီ ဖုန္းဆက္ အၾကံဉာဏ္ေတာင္း လို႔ ကိုယ္ အၾကံေတာင္းတဲ့ သူက“လာခဲ့၊ ဘယ္ဆိုင္မွာ ဘယ္ကလပ္မွာ သြားကဲရေအာင္၊ လံုး၀ လန္းသြားေစရမယ္”ဆိုျပီး လွမ္းေခၚပါျပီတဲ့။
ေခၚတဲ့အတိုင္း ေနရာတစ္ခုခု မွာ ကဲပါျပီတဲ့၊ကဲေနတုန္းမွာ လန္းတယ္လို႔ ထင္ရေပမယ့္ ကဲျပီးေတာ့လည္း ညစ္လက္စ စိတ္က ျပန္ညစ္ ရဦးမွာပါ။ ေနာက္ဆံုး ကိုယ့္မွာ အကုသိုလ္ အပိုျဖစ္ရတာပဲ အဖတ္တင္တာပါ။
စိတ္ညစ္တဲ့အခါ ထြက္ေပါက္ မ်ိဳးစံုေတာ့ ရွိေနၾကမွာပါ။ အဲဒီအထဲကမွာ ေကာင္းတဲ့ ထြက္ေပါက္ လည္းျဖစ္၊ ကိုယ္နဲ႔ သပၸါယသင့္တဲ့ ထြက္ေပါက္လည္း ျဖစ္တဲ့ ထြက္ေပါက္ တစ္ခုကို အေလ့အက်င့္ လုပ္ထား လိုက္ဖို႔ပါ။
စိတ္ညစ္ရင္ အျခား တစ္ဖက္မွာ ဆိုးက်ိဳးေတြ ရွိေနတဲ့အတြက္ ေကာင္းတဲ့ ထြက္ေပါက္ ေလးေတြကို အထံုတစ္ခု အေနနဲ႔ စြဲေနေအာင္ ေလ့က်င့္ ထားႏိုင္ရပါမယ္။
တကယ္ေတာ့လည္း တရား သေဘာအရ ဘယ္အရာမွ မျမဲပါဘူး။ စိတ္ညစ္ တာလည္း အျမဲ တည္မေနႏိုင္ပါဘူး။ ကာလတစ္ခုပါပဲ။ ကိုယ္က မျမဲတဲ့ သေဘာ တရားေလးကို ေသခ်ာ သေဘာေပါက္ျပီး စိတ္ညစ္ တာကို အေၾကာင္း ျပဳျပီး ထြက္ေပါက္ အေနနဲ႔ အကုသိုလ္ မျပဳလိုက္မိဖို႔ပါ။
စိတ္ညစ္ေနတဲ့ ကာလတိုေလးမွာ ကုသိုလ္ေတြကို လုပ္ခ်င္သည္ ျဖစ္ေစ၊ မလုပ္ခ်င္သည္ ျဖစ္ေစ ေပေတလုပ္ ေနလိုက္ပါ။ ဘုရား ပန္းအိုးလဲတာ ဘုရား ေသာက္ေတာ္ ေရလဲတာ၊ ကိုယ္ၾကိဳက္တဲ့ အစားအစာေလး ေတြကို ျမတ္စြာဘုရားကိုကပ္တာ စသည္ျဖင့္ လုပ္လို႔လည္း ရပါေသးတယ္။
စိတ္ညစ္တာကို အမွီျပဳျပီး ကုသိုလ္ အျမတ္ထြက္ ေအာင္လုပ္ပစ္ ရမွာပါ။ ကာလ တစ္ခုၾကာလို႔ စိတ္ညစ္တာလည္း ေပ်ာက္သြားေရာ၊ ကိုယ့္ရင္ထဲကို ျပန္ၾကည့္ လိုက္တဲ့ အခါ ကုသိုလ္ေတြ တစ္ေလွၾကီး ျဖစ္ေနေတာ့တာပါ။
ဒီ ကုသိုလ္ေတြဟာ ေနာက္ဘ၀အထိ အထံုဓာတ္ ေတြအေနနဲ ့ ပါသြားေတာ့ မွာပါ။ အထံု၀ါသနာဆိုတာေနာက္ဘ၀အထိ လိုက္တတ္တာဆိုေတာ့ ေနာက္ဘ၀မွာလည္း ကုသိုလ္ ပါရမီေတြ ျပဳျဖစ္ ေနဦးမွာပါ။ ဒါဆိုရင္ နိဗၺာန္နဲ႔လည္း တျဖည္းျဖည္း နီးသြား ေတာ့မွာပါ။
အဓိကကေတာ့ ဘယ္လို အာရံုပဲ ၾကံဳလာၾကံဳလာ၊ ၾကံဳလာတဲ့ အာရံုကို အေၾကာင္းျပဳျပီး ကုသိုလ္ ျဖစ္သြား ဖို႔ပါ။ ဒါကို ကိုယ္က အေလ့အက်င့္ ျဖစ္ေအာင္ ေလ့က်င့္၊ ေလ့က်င့္ ထားဖို႔ပါ။ ေလ့က်င့္ ထားရင္ စြဲသြား တတ္ပါတယ္။ ေနာင္ဆိုရင္ အထူး ေၾကာင့္ၾက စိုက္စရာ မလို ေတာ့ပါဘူး။ ဘာပဲေျပာေျပာ ဒါဆိုရင္ စိတ္ခ်မ္းသာ လာပါလိမ့္မယ္။
အရွင္ရာဇိႏၵ (ရေ၀ႏြယ္- အင္းမ)
(အလင္းတန္းဂ်ာနယ္)
ျမတ္စြာဘုရား ကေတာ့ ပရိနိဗၺာန္ စံျပီးျပီဆိုေတာ့ တကယ္ေတာ့ ဘယ္ၾကြလာမွာလဲ။စိတ္ဓာတ္ အင္အားကို ယူတာပါ။ စိတ္ထဲမွာ ျမတ္စြာဘုရား တကယ္ၾကြလာတယ္လို႔ ႏွလံုးသြင္း ထားရမွာပါ။
အားလံုးျပီးရင္ လက္အုပ္ခ်ီ ထားတာေလးခ်ျပီး အရဟံ ဂုဏ္ေတာ္ကို ငါးမိနစ္၊ ေမတၱာကို ငါးမိနစ္၊ ၀ိပႆနာကို ငါးမိနစ္ ပြားေနလိုက္ပါ။ ဒါဆိုရင္ စိတ္ခ်မ္းသာ လာပါ လိမ့္မယ္။ မယံုရင္စမ္းၾကည့္ပါ။
စာေရးသူလည္း စိတ္ညစ္လာရင္ ဒီနည္းအတိုင္းပဲလုပ္တာပါ။ ဒါဆို စိတ္ညစ္တာ ေပ်ာက္သြားတာ မ်ားပါတယ္။
ကိေလသာ မကင္းသေရြ႕ေတာ့ စိတ္ေတြက အခါအားေလွ်ာ္စြာ ညစ္ေနရဦးမွာပါ။ စိတ္ညစ္တာကို ညစ္တဲ့ အတိုင္းမထားဘဲ ကိုယ္ႏွစ္သက္တဲ့ နည္းတစ္ခုခုနဲ႔ ပယ္ပစ ္လိုက္ႏိုင္ဖို႔ပါ။
ဒီနည္းေလးကို ကိုယ္က အထံုအက်င့္ေလးတစ္ခုလုပ္ထား လိုက္ဖို႔ပါ။ ဂုဏ္ေတာ္ ေမတၱာေလး ပြားလိုက္ ၊ စိတ္ညစ္လာတာနဲ႔ဂုဏ္ေတာ္ ေမတၱာေလး ပြားလိုက္” နဲ႔က်င့္ပါမ်ား သြားရင္ အထံု ျဖစ္သြားပါလိမ့္မယ္။
အထံုျဖစ္သြားရင္ စြဲသြားတာ မ်ားပါတယ္။ ေကာင္းတဲ့ အထံု ေလးေတြဆို စြဲေနေအာင္ လုပ္ထားရပါတယ္။အဲဒီလိုမွ မဟုတ္ဘဲ စိတ္ညစ္လာရင္ ထြက္ေပါက္ အေနနဲ႔ အကုသိုလ္ မကင္းတဲ့ တျခားတစ္ခုခုကို
သြားလုပ္မယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ကိုယ္ျပဳတဲ့ အျပဳအမူက စြဲသြားတတ္ ပါတယ္။
မေကာင္းတာ စြဲသြားရင္ ျဖတ္ရတာ ခက္ပါတယ္။ စိတ္ညစ္တာကို အေၾကာင္းျပဳျပီး အကုသိုလ္ မကင္းတဲ့ အျပဳအမူေတြ စြဲသြားတဲ့ သူေတြအမ်ားၾကီးပါ။ ေတြ႔ဖူး ျမင္ဖူးၾကမွာပါ။
တခ်ိဳ႕က်ေတာ့ စိတ္ညစ္လာရင္ တစ္ေယာက္ေယာက္ဆီကို ဖုန္းဆက္ ေျပာေလ့ရွိပါတယ္။ ကိုယ္ဖုန္းဆက္ ေျပာတဲ့သူက ေကာင္းျမတ္တဲ့ အၾကံေပးရင္ ေတာ္ပါရဲ့။
“ဘယ္လို ကဲလိုက္ပါလား၊ ဘယ္လိုလုပ္လိုက္ ပါလား” စသည္ျဖင့္ အကုသိုလ္ မကင္းတဲ့အၾကံေတြ ေပးလိုက္ရင္ ကိုယ့္အတြက္ အမ်ားၾကီးနစ္နာ သြားႏိုင္ပါတယ္။
ကဲထားပါေတာ့။ တစ္ေယာက္ေယာက္ဆီ ဖုန္းဆက္ အၾကံဉာဏ္ေတာင္း လို႔ ကိုယ္ အၾကံေတာင္းတဲ့ သူက“လာခဲ့၊ ဘယ္ဆိုင္မွာ ဘယ္ကလပ္မွာ သြားကဲရေအာင္၊ လံုး၀ လန္းသြားေစရမယ္”ဆိုျပီး လွမ္းေခၚပါျပီတဲ့။
ေခၚတဲ့အတိုင္း ေနရာတစ္ခုခု မွာ ကဲပါျပီတဲ့၊ကဲေနတုန္းမွာ လန္းတယ္လို႔ ထင္ရေပမယ့္ ကဲျပီးေတာ့လည္း ညစ္လက္စ စိတ္က ျပန္ညစ္ ရဦးမွာပါ။ ေနာက္ဆံုး ကိုယ့္မွာ အကုသိုလ္ အပိုျဖစ္ရတာပဲ အဖတ္တင္တာပါ။
စိတ္ညစ္တဲ့အခါ ထြက္ေပါက္ မ်ိဳးစံုေတာ့ ရွိေနၾကမွာပါ။ အဲဒီအထဲကမွာ ေကာင္းတဲ့ ထြက္ေပါက္ လည္းျဖစ္၊ ကိုယ္နဲ႔ သပၸါယသင့္တဲ့ ထြက္ေပါက္လည္း ျဖစ္တဲ့ ထြက္ေပါက္ တစ္ခုကို အေလ့အက်င့္ လုပ္ထား လိုက္ဖို႔ပါ။
စိတ္ညစ္ရင္ အျခား တစ္ဖက္မွာ ဆိုးက်ိဳးေတြ ရွိေနတဲ့အတြက္ ေကာင္းတဲ့ ထြက္ေပါက္ ေလးေတြကို အထံုတစ္ခု အေနနဲ႔ စြဲေနေအာင္ ေလ့က်င့္ ထားႏိုင္ရပါမယ္။
တကယ္ေတာ့လည္း တရား သေဘာအရ ဘယ္အရာမွ မျမဲပါဘူး။ စိတ္ညစ္ တာလည္း အျမဲ တည္မေနႏိုင္ပါဘူး။ ကာလတစ္ခုပါပဲ။ ကိုယ္က မျမဲတဲ့ သေဘာ တရားေလးကို ေသခ်ာ သေဘာေပါက္ျပီး စိတ္ညစ္ တာကို အေၾကာင္း ျပဳျပီး ထြက္ေပါက္ အေနနဲ႔ အကုသိုလ္ မျပဳလိုက္မိဖို႔ပါ။
စိတ္ညစ္ေနတဲ့ ကာလတိုေလးမွာ ကုသိုလ္ေတြကို လုပ္ခ်င္သည္ ျဖစ္ေစ၊ မလုပ္ခ်င္သည္ ျဖစ္ေစ ေပေတလုပ္ ေနလိုက္ပါ။ ဘုရား ပန္းအိုးလဲတာ ဘုရား ေသာက္ေတာ္ ေရလဲတာ၊ ကိုယ္ၾကိဳက္တဲ့ အစားအစာေလး ေတြကို ျမတ္စြာဘုရားကိုကပ္တာ စသည္ျဖင့္ လုပ္လို႔လည္း ရပါေသးတယ္။
စိတ္ညစ္တာကို အမွီျပဳျပီး ကုသိုလ္ အျမတ္ထြက္ ေအာင္လုပ္ပစ္ ရမွာပါ။ ကာလ တစ္ခုၾကာလို႔ စိတ္ညစ္တာလည္း ေပ်ာက္သြားေရာ၊ ကိုယ့္ရင္ထဲကို ျပန္ၾကည့္ လိုက္တဲ့ အခါ ကုသိုလ္ေတြ တစ္ေလွၾကီး ျဖစ္ေနေတာ့တာပါ။
ဒီ ကုသိုလ္ေတြဟာ ေနာက္ဘ၀အထိ အထံုဓာတ္ ေတြအေနနဲ ့ ပါသြားေတာ့ မွာပါ။ အထံု၀ါသနာဆိုတာေနာက္ဘ၀အထိ လိုက္တတ္တာဆိုေတာ့ ေနာက္ဘ၀မွာလည္း ကုသိုလ္ ပါရမီေတြ ျပဳျဖစ္ ေနဦးမွာပါ။ ဒါဆိုရင္ နိဗၺာန္နဲ႔လည္း တျဖည္းျဖည္း နီးသြား ေတာ့မွာပါ။
အဓိကကေတာ့ ဘယ္လို အာရံုပဲ ၾကံဳလာၾကံဳလာ၊ ၾကံဳလာတဲ့ အာရံုကို အေၾကာင္းျပဳျပီး ကုသိုလ္ ျဖစ္သြား ဖို႔ပါ။ ဒါကို ကိုယ္က အေလ့အက်င့္ ျဖစ္ေအာင္ ေလ့က်င့္၊ ေလ့က်င့္ ထားဖို႔ပါ။ ေလ့က်င့္ ထားရင္ စြဲသြား တတ္ပါတယ္။ ေနာင္ဆိုရင္ အထူး ေၾကာင့္ၾက စိုက္စရာ မလို ေတာ့ပါဘူး။ ဘာပဲေျပာေျပာ ဒါဆိုရင္ စိတ္ခ်မ္းသာ လာပါလိမ့္မယ္။
အရွင္ရာဇိႏၵ (ရေ၀ႏြယ္- အင္းမ)
(အလင္းတန္းဂ်ာနယ္)
0 comments:
Post a Comment