အမ်ားေမတၱာနဲ႔ အသက္ဆက္ၾကတဲ႔ တတိယအရြယ္ဘ၀မ်ား

by Myanmar Online News on Wednesday, November 14, 2012 at 6:24am ·

ၿမိဳ႕ရဲ႕အစြန္တစ္ေနရာ ေတာင္ကုန္ေပၚက တဲအိမ္ေလးဟာ သူမေနထိုင္ရာေနရာေလးပါ။ တဲအိမ္လို႔ ဆိုေပမဲ့ ထရံအပိုင္းအစေတြကို စုစည္းၿပီးရက္ထားတဲ့ မီးျခစ္ပံုးအႀကီးစားေလးလိုပါပဲ။ ခပ္ယိုင္ယိုင္ ေလး။ အဲ့ဒီတဲအိမ္ေလးမွာ ေဒၚေမ တစ္ေယာက္တည္း ေနထိုင္လာခဲ့တာ ( ၁၀ )ႏွစ္ရွိၿပီ။

ေယာဂီေရာင္ ခပ္ႏြမ္းႏြမ္းရင္ဖံုးအကၤ်ီနဲ႔ ခရမ္းေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့လံုခ်ည္ကို ၀တ္ဆင္ထားတဲ့ ေဒၚေမက  အသက္(၇၁)ႏွစ္ရွိေနပါၿပီ။

`ဒီအရြယ္မွာ အလုပ္တစ္ခုကို စိတ္ထဲကလုပ္ခ်င္ေနေပမယ့္ ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် ဘာမွသိပ္မလုပ္ ႏိုင္ေတာ့ဘူး၊ တစ္ခါ တစ္ေလက်ေတာ့ ေလာကႀကီးမွာ လူပိုတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနသလို ခံစားရတယ္´ လို႔ သူမက ေျပာတယ္။

သူမက ေက်ာက္မဲၿမိဳ႕မွာရွိတဲ့ လူမႈကူညီေရးအဖြဲ႕တစ္ခုရဲ႕ ေထာက္ပ့ံမႈနဲ႔ အဲ့ဒီအိမ္ေလးမွာ ေနရတာျဖစ္ပါတယ္။

သူမ ငယ္ငယ္က ဘယ္လိုအလုပ္မ်ိဳးကိုျဖစ္ျဖစ္ အားသြန္ခြန္စိုက္ လုပ္ႏိုင္ခဲ့တယ္ဆိုတာေတြကို ေျပာျပေနတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ သူမရဲ႕မ်က္၀န္းေတြမွာ ငယ္စဥ္ကဘ၀အတြက္  ၾကည္ႏူးမႈအရိပ္အေရာင္ ေတြကို ျမင္ေနရပါတယ္။

အသက္အရြယ္ အိုမင္းေနတဲ့လူတစ္ေယာက္အတြက္ ပတ္၀န္းက်င္ရဲ႕ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္မႈဆိုတာ လံုလံု ေလာက္ေလာက္ရွိေနမွ သူတို႔ရဲ႕တတိယအရြယ္ကို ေကာင္းမြန္စြာ ျဖတ္သန္းႏိုင္ၾကမွာပါ။

၂၀၁၂ ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာလထုတ္ေ၀တဲ့  နာမည္ႀကီးဂ်ာနယ္တစ္ေစာင္မွာ သက္ႀကီးရြယ္အို အမ်ဳိး သမီးတစ္ေယာက္ သေဘၤာေပၚကေနျမစ္ထဲကို ခုန္ခ်ၿပီး ေသဆံုးသြားတယ္လို႔သိရပါတယ္။

သက္ႀကီးရြယ္အိုေတြဟာ ပတ္၀န္းက်င္ရဲ႕ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္မႈကို လံုလံုေလာက္ေလာက္မရရွိတဲ့အခါ သိမ္ငယ္ စိတ္ ျမင့္မားလာတတ္ၿပီး လစ္လွ်ဴရႈထားခံရတယ္ လို႔ကိုယ့္ကိုကုိယ္ ယူဆလာတတ္ၾကတာ ကို ေဖၚျပေနတဲ့ ျဖစ္ရပ္ တစ္ခုပါပဲ။

`က်မငယ္ငယ္ကတည္းကေန အသက္(၅၀)ထိ ေဆးလိပ္လိပ္တဲ့ အလုပ္ကိုပဲလုပ္ခဲ့တာ။ အခုေတာ့ က်မမွာရွိတ့ဲ ခြန္အားေတြက အလုပ္တစ္ခုကို ေကာင္းေကာင္းမလုပ္ႏိုင္ေတာ့ဘူး၊ ပတ္၀န္းက်င္က ကူညီတဲ့ အေထာက္အပံ့နဲ႔ပဲ က်မရွင္သန္ေနရတာ´ လို႔ အသက္( ၇၈)ႏွစ္ ရွိၿပီျဖစ္တဲ့ ေဒၚေ၀ ေျပာပါတယ္။

အမ်ိဳးသား သက္ႀကီးရြယ္အိုေတြဟာ ဘာသာ၊ သာသနာေရးကိစၥေတြမွာ ပါ၀င္လုပ္ေဆာင္ ခြင့္ရရွိၾကေပမဲ့ အမ်ိဳးသမီး သက္ႀကီးရြယ္အိုေတြအတြက္ကေတာ့ ရွင္သန္ရတဲ့နယ္ေျမက ပိုက်ဥ္း ေျမာင္းပါတယ္။ သူတို႔ဟာ အိမ္မႈကိစၥလည္း မလုပ္ႏိုင္ ပတ္၀န္းက်င္မွာရွိတဲ့ လူမႈဘ၀မွာလဲ သူတို႔ အတြက္ေနရာသိပ္မရွိလွပါဘူး။

`ပူပန္မႈဒုကၡကင္းေ၀းေအာင္ တစ္ေယာက္တည္းေနတယ္ဆိုတာ တစ္ကယ္တမ္းေတာ့ အသံုးမက် ပါဘူး။ အထူးသျဖင့္ မိန္းမသားတစ္ေယာက္အတြက္ပိုၿပီး ဒုကၡမ်ားေစႏိုင္တယ္´ လို႕ အခုအရြယ္ထိ အပ်ိဳႀကီးဘ၀နဲ႔ ေနထိုင္လာခဲ့တဲ့ ေဒၚေ၀ က ေျပာပါတယ္။

“လူေတြက `မိန္းမ´ ဆိုရင္ အားနည္းတဲ့ အကာအကြယ္မရွိတဲ့ သနားစရာ သတၱ၀ါလိုပဲ ၾကည့္တတ္ ျမင္တတ္ တယ္၊ အားနည္းတယ္ လို႔ယူဆရင္လဲ အားေပးဖုိ႔ ကူညီေစာင့္ေရွာက္ဖို႔လိုတယ္၊ အားနည္းတာကို အခြင့္ေကာင္း ယူၿပီး ႏိုင္လိုမင္းထက္ျပဳမူတာမ်ိဳးေတြ မလုပ္သင့္ဘူး ’’လို႔ သူမက ဆက္ေျပာပါတယ္၊

လူမႈပတ္၀န္းက်င္မွာ ၾကည့္လိုက္မယ္ဆိုရင္လဲ အိမ္ေထာင္သည္အမ်ိဳးသမီးေတြထက္ သူမတို႔လို တစ္ကိုယ္တည္း အပ်ိဳႀကီးေတြဟာ ေန႔စဥ္ဘ၀ရွင္သန္မႈမွာ လံုၿခံဳမႈအားနည္းေနတယ္ဆိုတာ ျမင္ေနရတယ္လို႔ သူမက ဆိုပါတယ္။

`သက္ႀကီးရြယ္အိုေတြဟာလဲ လူ႔အသိုင္းအ၀ိုင္းထဲကလူေတြပဲ။ ဂရုတစိုက္နဲ႔ ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ သင့္ပါတယ္´ လို႔ ရွမ္းျပည္ေျမာက္ပိုင္း ေက်ာက္မဲၿမိဳ႕မွာရွိတဲ့ သက္ႀကီးရြယ္အို ေစာင့္ေရွာက္ေရး (သမရကၡိတ) အသင္းက အဖြဲ႕၀င္တစ္ဦးျဖစ္သူ မမ်ိဳးခိုင္က ေျပာပါတယ္။

ၿမိဳ႕ႀကီးေတြမွာရွိတဲ့ သက္ႀကီးရြယ္အို အဖိုးအဖြားေတြထက္ နယ္စြန္နယ္ဖ်ားက ေက်းရြာေတြ က ခ်ိဳ႕တဲ့ဆင္းရဲ ၾကတဲ့ သက္ႀကီးရြယ္အိုေတြဟာ ေစာင့္ေရွာက္မႈေတြ ပိုၿပီးလိုအပ္ေနပါတယ္။

သက္ႀကီးရြယ္အိုတစ္ေယာက္အတြက္ သူ႔ရဲ႕ပတ္၀န္းက်င္ဆိုတာ အလြန္အေရးပါမႈတစ္ခုပါပဲ။

ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းေတြနဲ႔ မိသားစု၀င္ေတြရဲ႕ေစာင့္ေရွာက္မႈကို မရရွိတဲ့သူေတြအတြက္ ပတ္၀န္းက်င္ ကေနရရွိမယ့္ `အမ်ားေမတၱာ´ကိုပဲ ေမွ်ာ္လင့္ေနၾကတာပါ။

ရွမ္းျပည္နယ္ေျမာက္ပိုင္းမွာ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္၀ါရီလကေန စၿပီးတည္ေထာင္ခဲ့တဲ့ လူမႈကူညီေရး အသင္း တစ္ခုရဲ႕ စာရင္းဇယားေတြအရ အေထာက္အပံ့မဲ့ သက္ႀကီးရြယ္အိုေတြမွာ အမ်ိဳးသမီးက (၈၀) ရာခိုင္ႏႈန္း ရွိေနတာကို ၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ လူေနမႈအသိုင္းအ၀ိုင္းမွာ အမ်ိဳးသမီးေတြကို ေစာင့္ေရွာက္မႈ အားနည္းေနတာကို သိသာေစပါတယ္။

အသက္ (၅၅) ႏွစ္အရြယ္ အထက္တန္းျပ ေက်ာင္းဆရာမ အပ်ိဳႀကီးတစ္ေယာက္ကေတာ့

`က်မသာ အမ်ိဳးသား တစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ့မယ္ဆို အခုလိုအျဖစ္မ်ိဳးကို ႀကံဳရမွာမဟုတ္ဘူး´လို႔ ေျပာပါတယ္။

တစ္ခါက ဆရာမ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဖခင္တစ္ဦးဟာ ဆရာမ အိမ္ကို ခိုး၀င္ကာ မဟုတ္တမ္းတရားေတြ ေအာ္ဟစ္ ဆဲဆို သြားခဲ့တယ္။ ခုလိုျဖစ္လာတာဟာ ဆရာမတစ္ဦးတည္း ေနထိုင္တဲ့ အိမ္မွာ ေနထိုင္ျခင္းေၾကာင့္ က်ဴးေက်ာ္၀င္ေရာက္ခဲ့တာျဖစ္တယ္။ ဆရာမဟာ တစ္ႀကိမ္ သာမကဘူး ေနာက္တစ္ႀကိမ္ တရားခံမေပၚပဲ ေဖာက္ထြင္းခံခဲ့ရပါေသးတယ္။

တစ္ကယ္လို႔ သူမသာ အမ်ိဳးသားေက်ာင္းဆရာတစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ အဲ့လိုလူေတြရဲ႕ မထီမ့ဲျမင္ ျပဳလုပ္တာကို ခံရမွာမဟုတ္ဘူး လို႔ သူမက ေျပာပါတယ္။

ေခတ္ကာလဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္လာမႈအရ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ အၿမိဳ႕ၿမိဳ႕အနယ္နယ္တိုင္းမွာလိုလို လူမႈကူညီေရး အသင္းအဖြဲ႕ေတြနဲ႕ သက္ႀကီးရြယ္အိုျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ေရးအသင္းေတြလည္း ထူေထာင္လာၾကတယ္။

သက္ႀကီးရြယ္အိုေတြကို ကူညီေစာင့္ေရွာက္ဖို႕အတြက္ လူမႈကြန္ယက္ေတြကတစ္ဆင့္ ႏိုင္ငံရပ္ျခား မွာရွိတဲ့ ေစတနာရွင္ေတြပါ ၀င္ေရာက္လွဴဒါန္းႏိုင္ဖို႔ လုပ္ေဆာင္လာၾကတာကိုလည္း ေတြ႕ျမင္ေနရၿပီ။

`ကူညီေထာက္ပံ့မႈေတြရတဲ့အတြက္ က်မအမ်ားႀကီး၀မ္းသာပါတယ္၊ က်မလိုပဲ အသက္အရြယ္ အိုမင္း ေနၿပီး အလုပ္မလုပ္ႏိုင္ေတာ့တဲ့ သက္ႀကီးရြယ္အိုေတြအားလံုးကိုလဲ အခုလိုေထာက္ပံ့မႈေတြ ရေစခ်င္ ပါတယ္၊ `၀ါး´ ဆိုတာလဲ ငယ္ငယ္တုန္းက `မွ်စ္´ ျဖစ္ခဲ့ဖူးသလို သက္ႀကီးရြယ္အိုဆိုတာလဲ ငယ္ရြယ္ စဥ္က လူ႕ေလာကအတြက္ တစ္ေထာင့္တစ္ေနရာကေန ပါ၀င္ခဲ့ရတဲ့ သူေတြပါပဲ´ လို႔ ေဒၚေမ က ေျပာပါတယ္။

ေနၿဖိဳးျမင့္ ရွမ္း/ေျမာက္ ( ျမစ္မခ )

Myit Makha Mediagroup